Multi-instrumentalisten Francesca Zanetta - solo- en basgitaar, Eminent Solina orgel,Logan String Melody II, Elka Rhapsody en Moog Voyger en Niccolò Gallani - drums, bas- en sologitaar, Fender Rhodes, orgel, mellotron, Elka Soloist 505 en dwarsfluit uit Italië, die beiden in de band Quel Che Disse Il Tuono actief zijn, hebben samen een album onder de naam The Lost Vision Of The Chandoo Priest opgenomen, getiteld "The Lost Vision Of The Chandoo Priest", dat op 21 oktober via AMS Records als CD is verschenen en 10 instrumentale nummers bevat.
Het album begint met "Floating Down The Valley", waarin The Lost Vision Of The Chandoo Priest een prachtig stuk progressief rock spelen in een niet al te hoog tempo, dat invloeden van de muziek van eind jaren 60, begin jaren 70 heeft en dit wordt gevolgd door "Chasing Time In Opposite Direction (Pt. I)", een schitterend symfonisch uptempo nummer met tempowisselingen en een terugkerend ritme en "Entering The Void Of Madness", een fantastisch rustig progressief nummer met licht psychedelische invloeden, dat tevens zware metal klanken bevat.
Daarna volgen "The White Toad Majesty", een geweldig nummer met een gemiddeld tempo, een terugkerend licht hypnotiserend ritme en progressieve folk invloeden, dat na enkele minuten over gaat in een rustig stuk, om na korte tijd terug te keren naar het begin tempo en ritme, "Droplets", een heerlijk melodisch nummer met een vrij rustig tempo, dat een aanstekelijk ritme heeft en "Chasing Time In Opposite Direction (Pt. II)", een verrukkelijk uptempo nummer met een aanstekelijk dansbaar terugkerend licht hypnotiserend ritme.
In "Getting Nowhere" zet The Lost Vision Of The Chandoo Priest me opnieuw zo'n puik uptempo nummer voor, dat een terugkerend ritme heeft en aanzet tot dansen, in "London Underground" krijg ik een schitterend uptempo nummer met een aanstekelijk terugkerend ritme te horen, dat progressieve invloeden van de Italiaanse band London Underground heeft.
Verder hoor ik "Farewell, Dog", een uitstekend progressief uptempo nummer, dat een dansbaar terugkerend ritme heeft en "Dunans Castle", een symfonisch stuk muziek met een vrij langzaam tempo en subtiele tempowisselingen.
"The Lost Vision Of The Chandoo Priest" van The Lost Vision Of The Chandoo Priest is een fantastische CD, die vol geweldige progressieve nummers staat, waar ik van begin tot einde erg van genoten heb en ik raad iedere liefhebber van deze muziekstijl deze schijf dan ook zeer aan.(luister naar dit album via de bandcamp link onder de recensie)
Phil Royal uit Liverpool, Engeland sloot zich tijdens zijn tienertijd aan bij de hippie beweging, werd later politicus voor de Labour Party, verwisselde diverse keren van woonplaats en is tegenwoordig inwoner van Kintyre, Schotland, zijn huidige woonplaats.
Ook is hij een poëet en sommige van zijn teksten zijn op muziek gezet, maar ook treedt hij op, zoals tijdens het Kintyre Songwriters’ Festival, dat begin 2022 werd gehouden.
In samenwerking met multi-instrumentalist en zanger Icarus Peel maakte hij de CD "Waiting For The Light", die op 11 november 2022 via Billywitch Records verschijnt en tevens als download verkrijgbaar zal zijn.
Het duo wordt op het album, dat 17 nummers bevat, bijgestaan door: Crystal Jacqueline - zang, Mordecai Smyth – Mellotron en elektrische piano, Jay Robertson – drums, Nigel Wayne – saxofoon, Andy Budge – basgitaar (track 11 en 15) en The Crystal Sisters – achtergrondzang, terwijl Phil voor het geproken woord zorgt.
Het album start met "Innocence", waarin Phil Royal een prachtig rustig gesproken kort intro speelt, dat met fluit begeleid wordt en dit nummer wordt gevolgd door "Road To Glory", een mooie licht psychedelische uptempo pop song met orkestrale invloeden, die een dansbaar ritme heeft, "Acid", een schitterende pop song met een gemiddeld tempo, acid rock invloeden en gesproken teksten en "Flung", een nummer met gesproken tekst, dat rust uitstraalt.
Daarna volgen "Kiss", een uitstekende licht psychedelische pop song met een niet al te hoog tempo en "Bridge Street", een verrukkelijke swingende pop song met progressieve invloeden en een gemiddeld tempo en een aanstekelijk dansbaar ritme, "Wild Rhythms", een puike progressieve rock song met een gemiddeld tempo, gesproken tekst en een indringend terugkerend drums ritme en het titel nummer "Waiting For The Light", een prachtig rustig stuk muziek met een aanstekelijk ritme.
In "Hippy" zet Phil Royal me opnieuw een rustig met een aanstekelijk nummer voor, dat chaotische experimentele jazz invloeden heeft, in "Mum And Dad" krijg ik nogmaals een kort gesproken nummer te horen, dat met fluit begeleid wordt en in een niet al te hoog tempo gespeeld en in "More Trouble" laat hij me genieten van een langzaam stuk muziek, dat na anderhalve minuut iets meer snelheid en invloeden van progressieve rock krijgt.
Dan volgen "We Play", een fantastische progressieve jazz song met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk ritme, "Regrets", een korte pop song met een langzaam tempo, "Keith", een geweldige mix van blues en pop, die een terugkerend ritme heeft en een dansbaar ritme bevat en "Heaven And Hell", een heerlijke progressieve pop song met een gemiddeld tempo en experimentele jazz invloeden.
Verder volgen "Innocence Redux", een kort nummer met een gesproken tekst, die tegen het einde rustige muziek toegevoegd krijgt en "Calling Time", een kort gesproken nummer met ruimtelijke invloeden.
"Waiting For The Light" van Phil Royal is een uitstekende plaat, waarin de gesproken tekst, de zang en de muziek, die progressieve pop en experimentele invloeden bevat, een goed uitgebalanceerd geheel vormen en ik heb hier dan ook zeer van genoten, waardoor ik elke liefhebber deze schijf van harte kan aanraden.(luister naar een gedeelte van het album via de bandcamp link onder de recensie)
Oak uit Oslo, Noorwegen bestaat na een bandbezettingswisseling uit: Simen Valldal Johannessen - zang, piano en keyboards, Øystein Sootholtet - basgitaar, akoestische en elektrische gitaar, Stephan Hvinden - sologitaar, ritmegitaar en slide gitaar en Sigbjørn Reiakvam - drums, percussie, programmering, keyboards en gitaar.
De band bracht hun debuut album in 2013 "Lighthouse" in eigen beheer als CD uit (herpersing via Apollon Records als CD in 2016 en als LP in 2020) en deze werd gevolgd door "False Memory Archive" (LP, CD en digitaal album, 19 oktober 2018), "Silent Night" (digitaal nummer, 15 december 2021) en op 11 november 2022 verschijnt hun album "The Quiet Rebellion Of", via Karisma Records als LP in een beperkte oplage van 700 stuks op wit vinyl, als CD en als digitaal album en deze is vooraf gegaan door het digitale nummer "Dreamless Sleep".
Het album, dat 7 nummers bevat, start met "Highest Tower, Deepest Well", waarin Oak een schitterende mix van heavy rock en progressieve rock in een niet al te hoog tempo speelt, die post-rock invloeden en een terugkerend ritme bevat en dit nummer wordt gevolgd door "Quiet Rebellion", een prachtige post-rock song met een gemiddeld tempo .
Daarna volgen "Dreamless Sleep", een post-rock song met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk terugkerend ritme en "Sunday 8 AM", een fantastische song met een gemiddeld tempo, een terugkerend ritme en progressieve jazz invloeden.
In "Demagogue Communion" zet Oak me een heerlijk post-rock nummer met pop en melodische invloeden in een gemiddeld tempo voor, die tempowisselingen heeft, in "Paperwings" krijg ik een verrukkelijke song met een gemiddeld tempo, een aanstekelijk dansbaar terugkerend ritme en progressieve invloeden te horen, die tegen het einde invloeden van heavy rock krijgt en in "Guest Of Honour" hoor ik de band een mooie vrij rustige song spelen, die een terugkerend ritme heeft en tempowisselingen bevat.
"The Quiet Rebellion Of Compromise" van Oak bevat uitstekende post-rock nummers, die me als muziek in de oren klinken en ik kan deze schijf dan ook aan elke liefhebber van dit genre aanbevelen.(luister naar 2 nummers van dit album via de bandcamp link onder de recensie)
We Stood Like Kings werd in 2011 te Brussel, België, opgericht en bestaat uit: Judith Hoorens - piano en synthesizer, Steven Van Isterdael - sologitaar, Colin Delloye - basgitaar en Mathieu Waterkeyn - drums.
De band bracht hun debuut album "Berlin 1927" op 1 maart 2014 als Cd en als 2LP uit via Kapitan Platte in samenwerking met Dunk!Records en deze werd op 30 oktober 2015 gevolgd door "USSR 1926" (Kapitan Platte, 2LP, CD en digitale download), "USA 1982" (22 september 2017, Kapitan Platte, 2LP, CD en digitale download),"Classical Re:Works" (2 oktober 2020, Kapitän Platte, LP, CD en digitale download) en op 4 november 2022 brengt de band het album "Away" uit via Kapitän Platte en dit verschijnt als LP, als CD en als digitaal album.
Het album, dat 11 nummers bevat, begint met "Parachute", waarin We Stood Like Kings een schitterend rustig avant garde nummer speelt, dat iets over de helft meer snelheid en post-rock invloeden krijgt en dit wordt gevolgd door "Motorbike", een post-rock nummer met invloeden van filmmuziek, dat een gemiddeld tempo heeft en tegen het einde van het nummer in een trager tempo over gaat en "Duel", een prachtig rustig avant garde nummer, dat na enkele minuten meer snelheid krijgt, waardoor de muziek gaat swingen.
Daarna volgen "Elephants", een mooi rustig nummer met post-rock invloeden, "Turtle", dat in een langzaam tempo begint en na korte tijd meer snelheid en een terugkerend ritme krijgt en "Oasis", een uitstekend rustig avant garde nummer met afwisselende tempo's en ritmes.
In "Flags" schotelt We Stood Like Kings me een weer zo'n heerlijk post-rock nummer met een afwisselend tempo voor, in "Skeleton" krijg ik een geweldig stuk muziek te horen, dat met dreigende terugkerende tonen begint, om na korte tijd over te gaan in een rustig tempo met melodische invloeden en in "Llama" hoor ik de band een prima melodisch nummer ten gehore brengen, dat iets voor de helft van het nummer een hoger tempo krijgt, om even later weer terug te keren naar het begin tempo en dan opnieuw versneld en rustiger wordt.
Verder speelt de band "Avalanche", een lekker in het gehoor klinkend post-rock nummer met tempowisselingen en "Airplane", een verrukkelijk progressief post-rock nummer met een terugkerend ritme en een gemiddeld tempo.
"Away" van We Stood Like Kings bevat 11 prachtige post-rock nummers met invloeden van avant garde en ik heb hier dan ook zeer van genoten, waardoor ik deze schijf aan elke liefhebber van deze genres kan aanraden.(luister naar dit album via de bandcamp link onder de recensie)
Het Fruits De Mer Records label brengt regelmatig gratis geweldige compilatie albums uit, die aan leden van de Fruits De Mer Records Club worden uitgedeeld, als ze een bepaalde aankoop doen.
Deze keer is dat het CD compilatie album "The Sign Of The Crab", dat 12 nummers van 12 bands/artiesten bevat, waarvan sommige exclusief op Fruits De Mer Records verschijnen en dit album krijg je gratis als je de november uitgave: Sendelica - One Man's Man (2LP op gekleurd vinyl) aanschaft en dus lid van de Fruits De Mer club bent, of wordt.
Het album start met General Winston uit Aberdeen, Schotland, die het nummer "Warwick Sloss" speelt en hierin zet de band me een fantastisch swingend spacerock nummer voor, dat een terugkerend ritme bevat en tempowisselingen heeft (luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie) en gevolgd wordt door We Are Wood uit Gotenburg, Zweden met "Violence, Drugs And Love", een prima licht psychedelische pop song met een gemiddeld tempo en The Mint Freaks (Pori, Finland) met "Dulce Et Decorum Est", een lekker in het gehoor klinkende progressieve pop song met een gemiddeld tempo, gezongen en gesproken tekst en een aanstekelijk ritme, dat aanzet tot dansen.
Daarna volgen "Culture For Vultures" van Sotomonte (Bilbao, Spanje), een uitstekende pop song met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk ritme, "Center Of The Cyclone" van Karl Welty (Olympia, Washington, Amerika), een uptempo mix van psychedelische rock, countryrock en progressieve rock en "The Daily Foot" van The Compleat Cannoniere (Bristol, Groot Brittannië), een instrumentaal psychedelisch folk nummer met een gemiddeld tempo en een dansbaar ritme.
In "Sanctus" van In The Labyrinth (Stockholm, Zweden) krijg ik een prachtig Oosters klinkend nummer met een niet al te hoog tempo te horen, dat diverse subtiele tempowisselingen bevat en lichte folk invloeden heeft, in "Mercury" van White Canyon And The 5th Dimension (Minas Gerais, Brazilië) zet de band me een schitterend zwaar klinkend instrumentaal nummer met een gemiddeld tempo voor, dat een licht hypnotiserend terugkerend ritme heeft en in "Sitar '69" van The NoMen (Kilmarnok, Amerika) laat de band me genieten van een uptempo psychedelisch nummer met een terugkerend ritme, dat sterke invloeden van de eind jaren 60 muziek heeft en tegen het einde zang bijgevoegd krijgt.
Dan volgen Doctors Of Space (Portugal) met "The Spacious Void Of Mind", een ruimtelijk nummer met een gemiddeld tempo en een terugkerend ritme, waartussen gitaarklanken worden gespeeld en iets voor de helft van het nummer meer melodie krijgt toegevoegd, om enkele minuten later lichte krautrock invloeden te bevatten, dat vlak voor het einde lichtelijk chaotisch wordt, Heavy Moon (Toronto, Canada) met "Cosmodrome", een verrukkelijk psychedelisch nummer met een gemiddeld tempo en invloeden van spacerock, acid rock en progressieve rock, die subtiele tempowisselingen en terugkerende ritmes bevat en halverwege verandert de muziek en krijgt meer melodische spacerock invloeden, om tegen het einde tijdelijk licht psychedelisch te worden en The Tubeheads (Manchester, Groot Brittannië) met "Milk Crate Throne", een heerlijke uptempo garagerock song met blues invloeden, die swingt.
"The Sign Of The Crab" van Various Artists staat vol puike nummers, waar ik van begin tot eind ontzettend van genoten heb en ik kan ieder muziekliefhebber aanraden, om eens te overdenken om lid te worden van de Fruits De Mer club en ook in aanmerking te komen van deze schitterende exclusieve uitgave.
Thee Headcoats uit Chatham, Engeland, werd in 1989 opgericht nadat Billy Childish's band Thee Mighty Ceasers uit elkaar was gegaan en bestond uit: Billy Childish - sologitaar en zang, Johnny Johnson - basgitaar en Bruce Brand - drums.
De band, die tot halverwege de jaren 2000 bestond, bracht in de loop der jaren de nodige albums uit en het in 1996 verschenen "In Tweed we Trust" werd op 21 september 2018 in een beperkte oplage op eendeei blauw vinyl opnieuw uitgebracht door Damaged Goods Records en tevens op CD en als digitale download.
Via dit label verschijnt op 11 november 2022 de 4CD box "Head Box" die tevens een boekje met de nodige informatie bevat en deze box is van exclusief nieuw artwork voorzien.
CD1 bevat het album "Headcoats Down!" en start met "Smile Now", waarin Thee Headcoats een heerlijke cover van het nummer "Hang On Sloopy" van The McCoys speelt en hierbij een andere tekst gebruikt en dit wordt gevolgd door "Please Little Baby", een schitterende uptempo garagerock song met een dansbaar ritme, "You’re Looking Fine", een uitstekende song met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk terugkerend ritme en "In Your Hand", een puike swingende song met een gemiddeld tempo en een ritme dat tot dansen aanzet.
Daarna volgen "Child’s Death Letter", een fantastisch blues nummer met een gemiddeld tempo, waarbij de zang alleen begeleiding van de gitaar heeft, "I’ll Make You Mine", een prima garagerock song met een terugkerend ritme en subtiele tempowisselingen, "Headcoat And The Mortar Board", een song met invloeden van country, die een gemiddeld tempo en diverse tempowisselingen heeft, "Wily Coyote", een geweldige bluesrock song met een gemiddeld tempo, die door Bo Diddley en Kent Harris werd geschreven en in 1956 uitgebracht is, waarna The Rolling Stones dit nummer in hun begin periode ook coverden en door Thee Headcoats van een eigen tekst is voorzien, "Let Me Touch", een swingende garagerock song, die met hoge snelheid wordt gespeeld en rock & roll invloeden bevat en "I’m The Doctor", een lekker in het gehoor klinkende rock song met een gemiddeld tempo, een hoog meezing gehalte en een terugkerend ritme.
Verder volgen "John The Revelator", een mooie a-capella gezongen nummer, dat begeleid wordt met handgeklap en "Young Blood", een verrukkelijke uptempo garagerock song met een dansbaar ritme.
CD2 heeft als titel "The Kids Are All Square, This Is Hip!" en bevat eveneens 12 nummers, waarvan de eerste "I’m A Gamekeeper" heet en hierin brengt Thee Headcoats een heerlijke garagerock song met een gemiddeld tempo ten gehore, die rhythm & blues invloeden en subtiele tempowisselingen heeft (luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie) en gevolgd wordt door "Davey Crockett (Gabba Hey!)", een lekkere beat song met een gemiddeld tempo en een dansbaar terugkerend ritme, "Monkey’s Paw", een geweldige uptempo rock song met een aanstekelijk terugkerend ritme en invloeden "All Day And All Night" van The Kinks en "Meet Jacqueline", een uptempo rock song, waarin de zang van Thee Headcoatees komt en "Ballad Of The Fog-Bound Pinhead", een verrukkelijke beat song met een gemiddeld tempo, dat een aanstekelijk ritme en tempowisselingen bevat.
Daarna volgen "All My Feelings Denied", een garagerock song met een gemiddeld tempo, die tempowisselingen bevat, "Cowboys Are Square", een prima song met een gemiddeld tempo, een terugkerend ritme en een hoog meezing gehalte en "I Can Destroy All Your Love", een fantastische uptempo garagerock song, waarbij stil zitten geen optie is.
In "Poccahontas Was Her Name" speelt Thee Headcoats een uitstekende song met een terugkerend ritme en een gemiddeld tempo, die uitnodigt om mee te zingen, in "Nanook Of The North" laat de band me genieten van een schitterende song met een gemiddeld tempo, die tempowisselingen bevat, aanzet tot beweging en 1 minuut voor het einde over gaat in een trager tempo, in "Town Named Squaresville" krijg ik een puike song met een afwisselend ritme en garagerock invloeden te horen en in "Karasal" zet de band me een heerlijke song voor, die lichte invloeden van de muziek van Bo Diddley heeft.
Ook CD3 ("Headcoatitude") bevat 12 nummers en deze starten met "My Dear Watson", waarin Thee Headcoats een geweldige uptempo rhythm & blues song ten gehore brengt, die swingt als een trein en in de jaren 60 gemaakt had kunnen zijn en gevolgd wordt door "Everybody Lies", een prachtige pop song met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk ritme, "Troubled Times", een garagerock song met een terugkerend ritme en subtiele tempowisselingen, die swingt en "Hog’s Jaw", een fantastisch nummer met een niet al te hoog tempo en invloeden van horror.
In "By Hook Or By Crook" laat Thee Headcoats me genieten van een prima blues song, in "It’s Gonna Hurt You (More Than It Hurts Me)" krijg ik een uptempo garagerock te horen met invloeden van de muziek van The Kinks, in "Neither Fish Nor Fowl" zet de band me een heerlijke bluesrock song met een aanstekelijk dansbaar ritme voor en in "I Wonder Why People Don’t Like Me" hoor ik de band een song in een niet al te hoog tempo spelen, die subtiele tempowisselingen heeft.
Dan volgen "Snitch Baby", een verrukkelijke swingende uptempo rock & roll song, "Gotta Get Inside That Girl’s Mind", een rock song meteen terugkerend ritme en een gemiddeld tempo, dat iets na de helft van het nummer meer melodie krijgt, "Headcoatitude", een uptempo garagerock song, die opnieuw invloeden van de muziek van The Kinks bevat en swingt en "I Don’t Like You", een schitterende uptempo garagerock song met een terugkerend ritme.
Op CD4 ("W.O.A.H! Bo In Thee Garage") staan 13 nummers, waarvan er 12 door Bo Diddley (E.McDaniel) geschreven werden en beginnen met "Road Runner Intro", een kort instrumentaal stuk van dit nummer, dat een hit werd voor The Pretty Things en dit wordt gevolgd door "Crackin’ Up", dat via The Rolling Stones bekend werd en ook de versie van Thee Headcoats klinkt geweldig.
Daarna volgen "You Can’t Judge A Book By The Cover", een fantastische uitvoering van dit nummer, dat in Nederland via Yhe Bintangs bekendheid kreeg, "Who Do You Love?", een schitterende swingende rock song met rhythm & blues invloeden en ook bekend van onder andere The Misunderstood, Juicy Lucy, The Doors en The Milkshakes, "Greatest Lover In The World", een heerlijke uptempo song met een aanstekelijk dansbaar ritme en "Diddy Wah Diddy", een uitstekende rhythm & blues song met een gemiddeld tempo, die ook door Captain Beefheart And His Magic Band opgenomen werd.
In "One Ugly Child" (van Larry Bright) laat Thee Headcoats me genieten van een verrukkelijke uptempo rock & roll song, die swingt en ook is uitgebracht door The Downliner Sect, in "Mama, Keep Your Big Mouth Shut" schotelt de band me een prima versie van dit nummer voor, dat door The Pretty Things bekend werd, in "I Can Tell" krijg ik weer zo'n puike cover in een gemiddeld tempo te horen, die een terugkerend ritme heeft en die door tientallen is gecoverd, waaronder Johnny Kid & The Pirates, The Searchers, The Ravers, TheLords, The Ugly Duckings en Dr.Feelgood en in "She’s Fine, She’s Mine" zet de band me blues song met een gemiddeld tempo en terugkerend ritme voor, die ook opgenomen is door onder anders The Pretty Things, John E. Sharpe and The Squires en The King Beats.
Verder volgen "Dearest Darling", een lekker in het gehoor klinkende rhythm & blues song met een terugkerend ritme en een gemiddeld tempo, "Before You Accuse Me", een geweldige blues song met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk ritme, dat tot beweging aanzet en gecoverd werd door onder andere The Liverbirds, The Thirteenth Floor Elevators, Creedence Clearwater Revival, Delbert McClinton, The Nighthawks, Eric Clapton en Magic Slim and The Teardrops en "Road Runner", waarin ik de complete versie van dit nummer hoor, die sterke overeenkomsten van de uitvoering van The Pretty Things heeft.
"Head Box" van Thee Headcoats bevat 4 geweldige CD's, die vol heerlijke garagerock en rhythm & blues nummers staan, die invloeden van de jaren 60 muziek bevatten en ik kan iedere liefhebber van deze genres deze box dan ook sterk aanraden.
Sendelica werd in 2006 te Cardigan, Wales, opgericht en bestaat uit: Pete Bingham - sologitaar en elektronica, Glenda Pescado - basgitaar, Colin Consterdine - elektronica en programmering, Lee Relfe - saxofoons, Meurig Griffiths - drums en Lord Armstrong Sealand - theremin en keyboards.
De band bracht in juli 2006 hun debuut EP "TheOwlsHaveEyes" op hun eigen FRG Records label uit, waarop de zang door Chris Gibbs en het keyboardspel door Roger Morgan werd verzorgd en deze werd gevolgd door het album "Entering The Rainbow Light", dat in een zeer beperkte oplage in 2006 via FRG Records verscheen.
Daarna volgden: "Sleepwalker Fever" (TidyLike Records, 2007), "Spaceman Bubblegum And Other Weird Tales From The Mercury Mind" (RAIG Records, 2007), "The Alternative Realities Of The Re-Awakening Somnambulist" (TidyLike Records, 2008), "The Girl From The Future Who Lit Up The Sky With Golden Worlds" (RAIG Records, 2009), "Streamedelica She Sighed As She Hit Rewind On the Dream Mangler Remote" (RAIG Records, 2010), "The Pavilion Of Magic And The Trials Of The Seven Surviving Elohim" (FRG Records, 2011), "The Satori In Elegance Of The Majestic Stonegazer" (FRG Records, 2011) (Italiaanse vinyl uitgave via Vincebus Eruptum Recordings, 2013), "Strangefishone" (met Graig Padilla, limited edition split LP op Fruits de Mer, 2013), "The Kaleidoscopic Kat And It's Autoscopic Ego" (FRG Records, 2013) (Italiaanse uitgave via Vincebus Eruptum Recordings, 2013), "The Megaliths Vol 1 and Vol 2" 2 CD (FRG Records, 2013), (beperkte oplage van 200 stuks op picture disc met kaart hoes plus een zeer beperkte oplage 3box set van 25 stuks met een bouw je eigen Sendelicahenge model en hand geschilderde afbeeldingen), "The Fabled Voyages Of The Sendelicans" (vinyl uitgave via Vincebus Eruptum Recordings, 2014 CD uitgave via FRG Records, 2014), "Live At Crabstock" (Friends of the Fish Records Vinyl/CD uitgave, 2014) en "Anima Mundi" (FRG Records Vinyl/CD uitgave, 2015).
Verder verscheen de EP "A Nice Pear" met daarop "Venus In Furs" en "Maggot Brain" (Fruits de Mer, 2010), plus de live albums: "Live At Knitting Factory, New York 2008" (2008) en "Live At Kozfest, July 2012" (2012).
Het album "The Cromlech Chronicles", dat 9 mei 2016 door het Regal Crabomophone / Fruits De Mer Records label als voorloper van het "13th Dream Of Dr. Sardonicus" festival in een beperkte oplage gekleurd vinyl verscheen, heeft een klaphoes en bevat een poster en is tevens in een zeer beperkte oplage in een box set worden uitgebracht.
Vermeldenswaardig is ook nog, dat de band het album in het diepste, donkerste gedeelte van Wales, heeft opgenomen in de Mwnci Studio, op korte afstand van een Cromlech (een monument van meer dan 3000 jaar oud).
Hun single "Nite Flights", die 12 december 2016 op 7" gekleurd vinyl via het Fruits De Mer Records label verscheen, is een cover van een Scott Walker nummer, die op het laatste album van The Walker Brothers staat.
Op 2 januari 2018 bracht de band het album "The Cromlech Chronicles II" uit op het Strange Fish Records label en deze verscheen in een beperkte oplage op gekleurd vinyl en is voorzien van een klaphoes en op 30 juli 2018 verscheen "The Cromlech Chronicles III" op 3 10" LP's op gekleurd vinyl, die voorzien zijn van een 3D hoes en 3D bril via het Regal Crabomophone label van Fruits De Mer Records.
Vermeldenswaardig is verder, dat de band ten tijde van de opnamen in augustus 2017 uitgebreid werd met drummer Gregory Gurvey van The Luck Of Eden Hall en keyboards speler Roger Morgan.
De opvolger van dit album heette, logischerwijs, "The Chromlech Chronicles IV", dat op 29 juli 2019 als 3 zijdige 2LP op gekleurd vinyl via het Regal Crabomophone label van Fruits De Mer Records verscheen en vermeldenswaardig is, dat kant 4 geprint werd met een nieuwe techniek, waarbij het geheel er uit ziet als een plaat waarop een foto zit en op 13 augustus 2021 verscheen het concept album "And Man Created God", waarop 9 nummers staan, als 2 LP in een beperkte oplage van 200 stuks op gepetterd gekleurd vinyl, als 2LP in een beperkte oplage van 100 stuks op zwart vinyl, inclusief een CD, plus een poster, als 2LP in een beperkte oplage van 200 stuks op wit vinyl + poster, als CD, gestoken in een klaphoes in een beperkte oplage van 100 stuks via Fruits De Mer Records.
OP 28 november brengt Fruits De Mer Records hun album "One Man's Man" uit, waarop 7 nummers staan, als 2LP in een beperkte oplage van 200 stuks op kleur in kleur vinyl, inclusief een poster, een uitdrukbare hoes en bedrukte binnen hoezen, als 2LP in een beperkte oplage van 200 stuks op wolkkleurig oranje vinyl, inclusief een poster, een uitdrukbare hoes en bedrukte binnen hoezen, als USB, (die het album plus 10 bonus demo's / outtakes bevat) in een beperkte oplage van 50 stuks in een tinnen doos met een jigsaw puzzle, als CD in een beperkte oplage van 100 stuks en op deze 2LP spelen Rhiannon Jones - alt viool (kant 1 track 3), Mika Laakso - synthesizer (kant 1 track 3 en kant 4 track 1) als gastmuzikanten mee.
De nummers van kant 1 zijn in drieën verdeeld waarvan de eerste "The Dawn Of Man - Homo Habilis" heet, waarin Sendelica een progressief nummer speelt, dat met klokkengelui begint, om na korte tijd over te gaan in een geweldig stuk zware muziek met een gemiddeld tempo, een dreigend terugkerend ritme, progressieve jazz invloeden en tempowisselingen en dit wordt gevolgd door "Homo Rudolfensis", een fantastisch uptempo rock nummer met ruimtelijke invloeden en een terugkerend hypnotiserend ritme.
Dan volgt kant 2, dat uit twee delen bestaat en begint met "Homo Erectus", een schitterend nummer met een gemiddeld tempo en een terugkerend ritme, dat enkele minuten voor het einde in een langzaam tempo over gaat en gevolgd wordt door "Denisovans", een met zware synthesizer tonen startend nummer, dat na korte tijd verandert in een heerlijk stuk muziek met een gemiddeld tempo en een dansbaar terugkerend ritme.
Op kant 3 bestaat de muziek uit "Neanderthal", een uitstekend stuk progressieve jazz, dat in een niet al te hoog tempo gespeeld wordt en een terugkerend ritme heeft en in een traag tempo eindigt, om over te gaan in "Homo Sapien", waarin Sendelica een geweldig stuk krautrock ten gehore brengt, dat swingt als een trein en na enkele minuten tijdelijk te veranderen en een trager tempo krijgt, dat meer jazz invloeden heeft en korte tijd later terugkeert in het begin ritme en tempo.
Kant 4 bevat het nummer "Future Man - Homo Superior" en hierin zet de band me een schitterend progressief rock nummer met ruimtelijke invloeden in een vrij rustig tempo voor, dat na korte tijd iets meer snelheid en een terugkerend ritme krijgt, waarna de muziek nog meer versnelt en een aanstekelijk dansbaar ritme bevat.
"One Man's Man ..." van Sendelica is een puike 2LP, die verrukkelijke progressieve nummers bevat, waar ik van begin tot einde heb genoten en ik raad iedere liefhebber van dit genre deze schijf dan ook zeer aan.(luister naar dit album via de bandcamp link onder de recensie)
Vibravoid werd in 1990 te Düsseldorf, Duitsland, opgericht en bestaat tegenwoordig uit: Christian Koch - zang en sologitaar, Frank Matenaar - drums en Dario Treese - orgel.
De band, die in 2020 zijn 30 jarige jubileum vierde, heeft zich muzikaal laten inspireren door o.a. (een vroege) Pink Floyd, Electric Prunes, Strawberry Alarm Clock en Spacemen 3 en talloze andere psychedelische progressieve rock bands.
Sinds 2000 heeft Vibravoid diverse LP's en CD's uitgebracht via verschillende labels, zoals: Triggerfish, Nasoni, Anzitisi Records, Krauted Mind Records, Herzberg Verlag, Sulatron, Fruits De Mer Records en sinds 2013 op hun eigen Stoned Karma Records.
2022 Is een productief jaar voor de band, die in 2022 de albums "Zeitgeist Generator" (2LP, CD, 1 maart), "Phasenvoid" (2LP, 2CD, 10 juni), "A Sparkle In The Twilight" (LP, CD, 8 juli), "The Clocks That Time Forgot" (LP, CD, 12 augustus) uitbracht en op 2 december 2022 volgt het vijfde op rij, getiteld "The Presidents Of The Poison Air", waarop 7 nummers staan en hiervan verscheen het titel nummer al op 27 februari van dit jaar als onmiddellijke reactie tegen de oorlog in Oekraïne.
Het album, dat zowel als LP, als CD en als digitale download verschijnt, begint met het titel nummer "The Presidents Of The Poison Air" en hierin brengt Vibravoid een fantastische psychedelische song met een gemiddeld tempo ten gehore, die een aanstekelijk dansbaar ritme heeft (luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie) en gevolgd wordt door "A Scearm In The Silence", een geweldige swingende uptempo song, waarbij stil zitten geen optie is.
Daarna volgen "When Tomorrow Becomes Today", een heerlijke uptempo song met een aanstekelijk dansbaar terugkerend ritme en "The Terrible Techniques Of Herr Doktor Krieg", een verrukkelijke song met een gemiddeld tempo, surf en psychedelische ruimtelijke invloeden en een licht hypnotiserend terugkerend ritme, dat aanzet tot dansen en eindigt met het geluid van luchtalarm.
In "Out Of Phase" laat Vibravoid me genieten van een heerlijke psychedelische song, die oproept tot beweging en spacerock invloeden heeft, in "Big City Small Town" zet de band me opnieuw zo'n schitterende swingende song met een aanstekelijk dansbaar ritme voor en in "Mother Heroin" krijg nogmaals zo'n puike psychedelische song met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk dansbaar ritme te horen, die licht hypnotisch klinkt en de laatste minuut voor het einde erg psychedelisch wordt.
"The Presidents Of The Poison Air" van Vibravoid staat vol verrukkelijke psychedelische nummers met maatschappelijke kritische teksten, waar ik vanaf de begin tonen erg van genoten heb en ik raad elke liefhebber van deze muzieksoort deze schijf dan ook zeer aan.
The Wild Century uit Breda, Nederland bestaat uit: Butsenzeller - drums en percussie, Paola Pica - zang en Hammond orgel, Gerton Govers - zang, sitar gitaar en sologitaar, Joris Verbogt - zang, basgitaar en sologitaar (1 nummer) en Stan Aarts - zang, sologitaar en 12 snarige akoestische gitaar (1 nummer).
De band bracht op 18 januari 2018 hun debuut album "Raga Blue" als LP en als digitaal album uit en deze werd gevolgd door "Raw" (27 juni 2019, LP en digitaal album) en "5", (26 maart 2021, LP en digitaal album) en op 28 oktober 2022 verschijnt hun album "Organic" via Tonzonen Records als LP in een beperkte oplage van 500 stuks op blauwwit marmerkleurig vinyl, als CD en als digitaal album.
Het album, dat 6 nummers bevat, begint met "Lowdown Dog", waarin The Wild Century een schitterende uptempo rock song met een aanstekelijk terugkerend ritme ten gehore brengt, waarbij de zang tegen het einde iets heftiger wordt en dit nummer wordt gevolgd door "Oh Yeah", een uitstekende swingende progressieve rock met invloeden van eind jaren 60 begin jaren 70 en hierin speelt het Hammond orgel een belangrijke rol.
Daarna volgen "Carry On", een geweldig psychedelisch nummer met een niet al te hoog tempo, dat iets na de helft van het nummer meer snelheid krijgt en invloeden van progressieve rock bevat en "Beautiful Queen", een fantastisch psychedelisch nummer met een gemiddeld tempo en een licht hypnotiserend terugkerend ritme dat een gesproken tekst bevat.
In "Grey Blue Eyes" schotelt The Wild Century me een prachtige rock song in een gemiddeld tempo voor, die een aanstekelijk ritme heeft en progressieve elementen bevat en in "Mother’s Grace" krijg ik een verrukkelijke licht psychedelische progressieve rock song in een gemiddeld tempo te horen, die tempowisselingen heeft.
"Organic" van The Wild Century is een heerlijke plaat om te beluisteren, die 6 puike nummers met progressieve en psychedelische invloeden bevat en ik raad iedere liefhebber van deze muzieksoorten deze schijf dan ook zeer aan.(luister naar enkele nummers van dit album via de bandcamp link onder de recensie)
Rýr uit Berlijn, Duitsland werd in 2018 opgericht en bestaat uit: Marius - sologitaar, Markus - sologitaar, Lukas - basgitaar en Malte - drums.
De band bracht op 18 januari 2019 het digitale nummer "Late For The Funeral" uit en deze werd op 10 januari 2020 gevolgd door het debuut album "Left Fallow", dat via Narshardaa Records als LP in een beperkte oplage van 300 stuks werd uitgebracht, waarvan 100 op zwart, 100 op wit met zwarte spetters en 100 op doorzichtig wit met gerookt zwart 180 gram vinyl en tevens verscheen het album als CD en als digitale download.
Op 28 oktober 2022 brengt Rýr hun tweede album "Transient" uit via Golden Antenna Records, dat 5 nummers bevat en deze verschijnt als LP, als CD en als digitaal album.
Het album start met "Trajectory", waarin Rýr een schitterende mix van post-rock en metal in een gemiddeld tempo speelt, die een terugkerend ritme bevat (luister naar dit nummer via de bandcamp link onder de recensie) en "Derisive", een stevig zwaar klinkend rock nummer met een gemiddeld tempo, post-rock invloeden en een terugkerend ritme.
Daarna volgt "Alienated" eveneens een stevige mix van metal en post-rock met een gemiddeld tempo, die tempowisselingen en een aanstekelijk terugkerend ritme heeft.
In het titel nummer "Transient" schotelt Rýr me opnieuw zo'n zelfde soort nummer aan, dat een gemiddeld tempo, een terugkerend ritme, invloeden van post-rock en metal bevat en tempowisselingen heeft, maar enkele minuten over de helft van het nummer besluit de band over te gaan in een iets sneller tempo met een aanstekelijk terugkerend ritme.
Het laatste nummer "Shattered" begint met een trage stevige zware klanken, die na 1 minuut iets meer snelheid krijgen, waaraan metal invloeden en een hypnotiserend terugkerend ritme aan toegevoegd worden.
"Transient" van Rýr is een uitstekend album met prima post-rock en metal invloeden, dat zeker bij liefhebbers van dit genre in de smaak zal vallen en ik kan hen dan ook aanraden deze schijf eens te gaan beluisteren.
The Daggermen uit Medway, Engeland werd op Rede Secondary School opgericht en bestond uit: Wolf Howard - drums, Dave Taylor - zang en sologitaar, Jonnny Barker - ritme gitaar (later basgitaar) en achtergrondzang en Terry - basgitaar.
Nadat Billy Childish de band had zien spelen, stelde hij hen voor om een EP op te nemen voor het Empire Records label, dat van The Milkshakes basgitarist Russ Wilkins was en deze verscheen onder de naam "Introducing The Daggerman".
Toen Terry naar Amerika verhuisde deed zich een bandbezettingswisseling voor en ging Jon basgitaar spelen.
In 1986 verscheen hun debuut album "Dagger In My Mind", dat in oktober 2022 via Damaged Goods Records opnieuw is uitgebracht en als LP met 12 nummers en als CD met 18 nummers, inclusief bonus single en demo opnamen verscheneen.
Het album begint met "It’s You I See", waarin The Daggermen een schitterende uptempo garagerock song met een hoge snelheid speelt, die gevolgd wordt door "What Do I Do For You", een swingende uptempo rock song met subtiele tempowisselingen en rhythm & blues invloeden en "There’s No Escaping", een uitstekende beat song met een hoog tempo, die aanzet tot dansen.
Daarna volgen "I’ve Been Hurt", een heerlijke uptempo garagerock song met een aanstekelijk dansbaar ritme, "I Have Lost Heart", een swingende song met een hoog dansgehalte en jaren 60 invloeden, "You Were Meant To Be", een uptempo rock song met een aanstekelijk terugkerend ritme en subtiele tempowisselingen en "Every Moment", een schitterende uptempo song, die aanzet tot dansen.
In het titel nummer "Dagger In My Mind" laat The Daggermen me genieten van een fantastisch instrumentaal nummer, dat met hoge snelheid wordt gespeeld (luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie), in "That Girl" krijg ik een lekker in het gehoor klinkende song voorgezet, die een aanstekelijk dansbaar ritme heeft, in "D’you Think Of Me" hoor ik de band een puike garagerock song spelen, die swingt, in "I Feel The Regret" schotelt de band me opnieuw een geweldige uptempo rock song, die beweging oproept en in het laatste nummer van de LP, "I’ve Been Searching", krijg ik een uptempo song met invloeden van het Beatles nummer "Things We Said Today" te horen.
Dan volgen de bonus nummers van de CD, die beginnen met "Now It’s You I Need", waarin de band nogmaals zo'n prima uptempo song speelt en deze bevat lichte invloeden van het nummer "She's Got Everything" van The Motions en dit nummer wordt gevolgd door "Ivor", een cover van de Who song "A Quick One".
Verder hoor ik "One More Letter", een schitterend uptempo instrumentaal nummer, "I Wish You Were Mine", een heerlijke uptempo song met een aanstekelijk tempo, "Bundle", eveneens een swingende uptempo rock song en "No Reason" en ook hierin zet de band me een lekker in het gehoor klinkende uptempo song voor, die een aanstekelijk ritme heeft en net als de andere nummers sterke invloeden van de jaren 60 garagerock muziek bevat.
"Dagger In My Mind" van The Daggermen staat vol uitstekende swingende uptempo nummers met jaren 60 invloeden, die naar mijn mening wel wat variatie hadden mogen hebben, maar waar ik desondanks toch erg van genoten heb en ik raad iedere liefhebber van garagerock en muziek van de jaren 60 deze schijf dan ook zeer aan.
Toehider uit Melbourne, Australië, is het alter ego / project van zanger / multi-instrumentalist Micheal Mills, die alleen of samen met anderen zijn muziek uitbrengt.
Hij bracht zijn debuut op 17 december 2008 met de digitale EP "Toe Hider", waarna de volgende uitgaven verschenen: "Not Much Of A Man" (12 juni 2009, digitale EP), "Old, Old, Old" (12 juli 2009, digitale EP), "Toehider Too!" (12 augustus 2009, digitale EP), "How Did Counterquistle Lose His Pyjamas?" (12 september 2009, digitale EP), "Metaltarsus" (12 oktober 2009, digitale EP), "In All Honesty" (12 november 2009, digitale EP), "Under The Mistletoe" (12 december 2009, digitale EP), "9" (12 januari 2010, digitale EP), "Do You Believe in Monsters?" (12 februari 2010, digitale EP), "Never Mind The Hallux" (12 maart 2010, digitale EP), "Done And Dusted" (12 april 2010, digitaal nummer), "Best of the "12 EPs In 12 months" (12 juni 2010, digitaal album, "2011 - To Hide Her" (22 september 2011, digitaal album), "12 EPs In 12 Months - The First Six" (12 december 2011 / herpersing 11 juli 2014, beperkte uitgave 2CD van 300 stuks en digitaal album), "12 EPs In 12 Months - The Last Six" (12 december 2011 / her persing 11 juli 2014,beperkte uitgave 2CD van 300 stuks en digitaal album), "Children Of The Sun Part 2: Another Collection Of Under-appreciated Cartoon Themes From The 70's, 80's And 90's" (21 juli 2012, gratis download album), "All I Want For Christmas is You (feat. Phoebe Pinnock)(1 januari 2013, digitaal nummer), "Smash It Out" (29 juli 2013, digitaal nummer), "Whatever Makes You Feel Superior" (5 augustus 2013, digitale single), "Whoa!" (9 maart 2014, digitaal nummer), "2014 - What Kind Of Creature Am I?" (11 juli 2014, CD en digitaal album), "2015 - Mainly Songs About Robots" (4 september 2015, CD in een beperkte oplage van 500 stuks en digitaal album), "Good" (19 oktober 2017, CD en digitaal album) en "I Like It!" (4 september 2020, 2LP in een beperkte oplage van 100 stuks, CD en digitaal album).
Op 26 november 2021 bracht Bird's Robe Records Toehider's album "To Hide Her", dat 10 nummers bevat, opnieuw uit als LP in een beperkte oplage van 300 stuks, waarvan 150 op donkerblauw met bloedrood gespetterd en 150 op oranje met donkerblauw gespetterd vinyl via Dunk Records, als CD in een beperkte oplage van 500 stuks en als digitale download en hierop wordt Mike bijgestaan door: Lach Barclay - sologitaar, Amy Campbell - basgitaar en Ricky Evensand - drums en op 9 september 2022 verscheen het album "I Have Little To No Memory Of These Memories" via dit label als LP in een beperkte oplage van 500 stuks, als CD in een beperkte oplage en als digitaal album, dat op 2 verschillende manieren eindigt, waarvan het alternatieve einde ook op de LP staat.
Het album, duurt 47 minuten en 47 seconden en bestaat uit 1 lang nummer getiteld "I Have Little To No Memory Of These Memories" en hierin laat Toehider me genieten van een geweldig nummer met afwisselende invloeden van met door elkaar gezongen stukken musical, hardrock, symfonische rock en poprock, die diverse tempowisselingen hebben.
"I Have Little To No Memory Of These Memories" van Toehider is een fantastisch album, dat diverse muzieksoorten bevat, die met wisselende tempo's worden gespeeld en hiermee heeft hij me van begin tot einde in de ban van zijn muziek weten te houden en ik raad iedere muziekliefhebber dan ook aan eens naar deze uitzonderlijke schijf te gaan luisteren.(luister naar dit album via de bandcamp link onder de recensie)
The Sons Of Adam uit Baltimore, Maryland, Amerika werd in 1963 opgericht en bestond uit: Randy Holden - sologitaar en zang, Jac Ttanna - zang en ritme gitaar, Michael Port - basgitaar en Sonny Lombardo - drums.
De band besloot naar Hollywood, Californië te gaan, maar omdat de ouders van Sonny hem te jong vonden (15 jaar), mocht hij niet mee en moest het trio op zoek naar een vervanger.
Dat werd Bruce Miller, waarna de band, die onder de naam The Fender IV speelde, optredens via het McConkey agentschap kreeg.
Één daarvan was een optreden in Funky's, waar mensen zoals Clint Eastwood, Elvis Presley's lijfwacht Red West en P.J.Proby kwamen.
Laatstgenoemde vroeg de band als begeleidingsband, waarna ze Bill Doane en Ozzie Smith ontmoetten, die hun managers werden en voor vaste optredens zorgden in the Valley (1 dag per week), Santa Monica (2 dagen per week), Pacific Palisades (elke zondag) en Westwood (elke woensdag).
Ook maakte de band in het voorjaar van 1964 een aantal opnamen voor Imperial Records; waarvan "Everybody's Up" en "Malibu Run" als single verschenen.
Nadat Bruce Miller in militaire dienst moest en naar Vietnam gestuurd werd, moest de band opnieuw op zoek naar een andere drummer, die ze vonden in de persoon van Keith Kestler en tevens kwamen ze in contact met de promo man Russ Regan, die nogmaals voor de band de mensen van Imperial Records warm wist te krijgen om de band de studio in te laten gaan voor de opnamen van de single "Mar Gaya" / "You Better Tell Me Now".
In november 1964 stond de band in het voorprogramma van The Rolling Stones en in begin 1965 vroeg Dewey Martin (de latere drummer van The Buffalo Springfield), die onder de naam Sir Walter Raleigh optrad, om samen onder de naam Sir Raleigh & The Coupons in Seattle op te treden, waar ze met The Beach Boys op het podium stonden.
Ook nam de band in 1965 enkele singles voor Decca Records op getiteld "Take My Hand" / "Tomorrow's Gonna Be Another Day" en "You're A Better Man Than I" / "Saturday's Son".
Na 10 maanden met de band actief te zijn geweest werd Keith vervangen door Michael Stuart-Ware en nadat ze Kim Fowley hadden ontmoet en deze voorstelde de naam The Fender IV in The Sons Of Adam te veranderen, was de bandnaam een feit.
In de loop van de tijd veranderde de band nog enkele keren van bezetting en bestond in hun laatste formatie uit: Mike Port, Jac Ttanna, Graig Tarwater - sologitaar en Randy Carlisle - drums.
De band nam in deze bezetting de single "Feathered Fish" / "Baby Show The World" op voor het Alamo Records label, die in september 1966 verscheen, waarna The Sons Of Adam in juni 1967 ophield te bestaan.
High Moon Records heeft op 29 juli 2022 de CD "The Complete Recordings 1964-1966" uitgebracht, die bestaat uit live opnamen, singles en outtakes van The Sons Of Adam, plus de opnamen van The Fender IV.
Het album start met de nummers van "Live At The Avalon" uit 1966 en hiervan is het eerste "Everybody Needs Somebody To Love", waarin The Sons Of Adam een fantastische garagerock uitvoering van dit nummer, dat door Solomon Burke geschreven werd, ten gehore brengen en deze wordt gevolgd door "Mr Sun", een schitterende uptempo rock song met een terugkerend ritme, "The Long Road", een mooie vrij rustige song met een aanstekelijk terugkerend ritme en The Yardbirs cover "Evil Hearted You", die sterk op het origineel lijkt.
Daarna volgen "It Won't Be Long", een heerlijke melodische uptempo song met invloeden van de Britse beat bands, "Saturday's Son", een prima uptempo garagerock cover, die swingt en door Lou Josie geschreven werd, "Go Away", een puike garagerock song, die sterke invloeden heeft van de muziek van The Animals en van "Green Onions" van Booker T & The MG's en de Them cover "Gloria", waarin de band een geweldige uitvoering speelt, die swingt en een licht hypnotiserend terugkerend ritme heeft.
In "Take My Hand" zet The Sons Of Adam me een lekker in het gehoor klinkende beat song in een gemiddeld tempo voor, in "Tomorrow's Gonna Be Another Day" krijg ik een verrukkelijke swingende uptempo rock song te horen, die ik van The Monkees ken en geschreven werd door Tommy Boyce en Steve Venet en in "Told You Once Before" laat de band me genieten van een prachtige pop song met een niet al te hoog tempo.
Dan volgen "You Make Me Feel Good", een heerlijke pop song met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk ritme, "Without Love", een prima song met een gemiddeld tempo en een dansbaar ritme en "You're A Better Man Than I", een door Mike Hugg en Brian Hugg geschreven nummer, dat door The Yardbirds werd vertolkt en deze uitvoering klinkt zeker zo goed.
Verder hoor ik "Saturday's Son", een uitstekende versie van dit garagerock nummer, "Feathered Fish", een geweldige uptempo garagerock song met tempowisselingen en "Baby Show The World", een schitterende uptempo garagerock song, die swingt als een trein.
Vervolgens hoor ik de nummers van The Fender IV, die beginnen met "Mar Gaya", waarin de band een fantastisch instrumentaal uptempo surf nummer speelt en deze wordt gevolgd door "You Better Tell Me Now", een heerlijke beat song met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk ritme en "Malibu Run", een verrukkelijk instrumentaal surf nummer met invloeden van bands zoals The Ventures.
Verder volgen "Everybody Up", een schitterend swingend instrumentaal uptempo surf nummer met invloeden van Dick Dale, "Lonely Surf Guitar", een langzaam puik stukje surf muziek, "Highway Surfer", een uitstekend surf nummer, dat met vrij hoge snelheid wordt gespeeld en "Little Oly", een aanstekelijk surf nummer met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk vrolijk dansbaar ritme.
"The Complete Recordings 1964-1966" van The Sons Of Adam staat vol heerlijke 60er jaren garagerock en surf nummers, waar ik van begin tot einde erg van genoten heb en ik raad iedere liefhebber van deze muziekstijlen en jaren 60 muziek deze schijf dan ook van harte aan.(luister naar dit album via de bandcamp link onder de recensie)
De Spaanse band Stay werd in 2001 te Barcelona opgericht en bestaat uit: Jordi Bel - zang en sologitaar, Israel Palacio - orgel en achtergrond zang en Jordi Casals - drums en percussie.
Nadat de band de demo's "Stay" (2001) en "As Another Girl" (2003) had gemaakt, verscheen hun derde EP "So Slow" in 2004 via het Engelse Matchbox Recordings label.
Vervolgens kwamen ze, door hun Britpop sound in dat zelfde jaar in beeld bij het Wild Thing Records label uit Madrid, die hun debuut album "Starting To Lose Control" in 2005 uitbracht, waarvan 2 singles werden getrokken.
Door goede recensies kreeg de band optredens op nationale festivals als Primavera Sound 06 en Bilborrok, maar ook werden ze uitgenodigd voor het TV programma Conciertos de RNE3.
Het tweede album van Stay, "Things You Cannot See", verscheen in 2007 via Wild Thing Records en daarop waren behalve Britpop, ook invloeden uit Amerikaanse eind zestiger jaren muziek hoorbaar, die vocale invloeden had in de stijl van The Byrds en Crosby, Stills, Nash & Young en tevens begon de band op dit album te experimenteren met psychedelische muziek en Britse soul in de stijl van Spncer Davis.
Met dit album had Stay zoveel succes, dat er bijna elke dag wel muziek van hen op Chema Rey’s radio show Bulevar (RNE3) te horen was en de band genomineerd werd voor de Pop-Eye prijs voor de beste psychedelische band van 2008.
In 2008 verscheen hun EP "Kashmir Reflection" via Bip-Bip Records, die een voortzetting was van de ingeslagen muzikale weg, waarbij instrumenten als sitar, theremin, Hammond orgel, farfisa keyboards en Moog synthesizer een belangrijke plaats in nemen.
Daarna verscheen in december 2008 een 7" single met 3 covers versies: "2,000 Light Years From Home" (The Rolling Stones) / "Chicago" (Graham Nash) / "Rainy Day, Mushroom Pullow" (Strawberry Alarm Clock) op gekleurd vinyl via het Fruits de Mer Records uit Engeland.
Tussen juni en oktober 2009 nam de band het album "Passport To Freedom" op, waarop de band vocaal werd bijgestaan door Daniel Wylie (ex-Cosmic Rough Riders) en Jero Romero (The Sunday Drivers) en in 2010 door Subterfuge werd uitgebracht.
In 2011 trad de band als voorprogramma op voor Liam Galagher's Beady Eye in Madrid en hun vierde album "The Fourth Dimension", dat in Liverpool werd opgenomen, verscheen in 2012, waarna optredens volgden met onder andere: Beady Eye, Ocean Colour Scene, The Pretty Things en Daniel Wylie's Cosmic Rough Riders.
Verder werden de EP "Mersey Dream" (Fruits de Mer/Subterfuge Records, november 2013) en de LP "The Mean Solar Times" (Picture in my Ear Records, 2016) uitgebracht.
Laatst genoemde werd geproduceerd en opgenomen door Britpop guru Owen Morris (Oasis, The Verve, Ash, The View, Towns, enz.) en bevat medewerking van Andy Bell (Ride, Hurricane#1, Oasis, Beady Eye), die op 3 nummers mee speelt.
Op 25 september 2017 verscheen de 5 nummers tellende 7" gekleurd vinyl EP "Always Here" via het Regal Crabomophone label, een sub label van Fruits de Mer Records, waarop behalve 2 eigen nummers, ook 3 covers staan en vermeldenswaardig is nog, dat iedere single een bonus DVD bevat van de documentaire film "Making Of", waarop te zien is hoe de opnamen gingen voor het album "The Mean Solar Times".
Daarna verscheen de band met nummers op diverse compilatie albums van het Fruits De Mer Records label zoals: "2000 Light Years From Home" (30 april 2018 van "Goldfish: 10 Years Of Fruits De Mer Records"), "Old Man" en "Rock'n Roll Woman" (30 april 2019 van "The 16th Dream Of Dr. Sardonicus") en "In The Hole" (juli 2020 van "The World Is Our Lobster") en op 28 november 2022 verschijnt de band met 7" gekleurd vinyl single "I Can Hear The Grass Grow" / "Get Going" via het Fruits De Mer Records label.
In de cover van het door The Move geschreven nummer "I Can Hear The Grass Grow" uit 1967 schotelt Stay me een heerlijke uptempo uitvoering van deze song voor, die psychedelische invloeden en een eigen inbreng bevat (luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie) en in het eigen nummer "Get Going" laat de band me genieten van een verrukkelijke uptempo psychedelische song, die een aanstekelijk terugkerend ritme heeft en invloeden van "Brown Sugar" van The Rolling Stones bevat.
"I Can Hear The Grass Grow" / "Get Going" van Stay is een uitstekende psychedelische single, waarmee de band me even terug voerde naar de jaren 60 en ik kan ieder liefhebber van de muziek uit dit tijdperk deze schijf dan ook zeer aanraden.
The Courettes is een duo uit Aalborg, Denemarken en Rio De Janeiro, Brazilië, dat hun muziek sinds 2015 uitbrengt en bestaat uit: Flávia Couri - sologitaar en zang en Martin Couri - drums.
Hun debuut album, "Here Are The Courettes", verscheen 15 juli 2015 als 10" vinyl LP via Sounds of Subterrania, waarna de volgende uitgaven werden uitgebracht: “Boom! Dynamite!” (7" single, Bachelor Records, 2016), “Hoodoo Hop” (7" split single met Powersolo, Sounds of Subterrania, 2017), "Alive from Tambourine Studios!" (10" LP op beige vinyl, Chaputa Records, 1 oktober 2017), "We Are The Courettes" (CD, 30 maart 2018), “Voodoo Doll” (7"single, featuring Coffin Joe, 2018), "Too Late To Say I´m Sorry" (7" EP in een beperkte oplage op gekleurd vinyl en 7"EP op zwart vinyl, 20 december 2019), "Dynamite!" (7" EP op zwart vinyl, Groovy Records, 23 december 2019) en "Christmas (I Can Hardly Wait)" (7" split single met Powersolo, 2 april 2020).
Op 22 mei 2020 verscheen de single "Want You! Like a Cigarette" / "Night Time (The Boy Of Mine)" in een beperkte oplage van 500 stuks op rood vinyl via Damaged Goods Records, waarna het de bedoeling was in oktober 2020 het derde album van de band uit te brengen.
Op 19 juli 2021 bracht Damaged Goods Records hun eerste 2 albums opnieuw uit als 2 afzonderlijke LP's, waarvan "Here Are The Courettes", dat 8 nummers bevat, in een beperkte oplage van 1000 stuks ook roomkleurig vinyl en "We Are The Courettes", waarop 12 nummers staan, in een beperkte oplage van 1000 stuks op doorzichtig rood vinyl en als 1 CD en op 15 oktober 2021 verschenen de 7" single "R.I.N.G.O." / "The Boy I Love" (single versie) en hun album "Back In Mono", dat 14 nummers bevat als LP, als CD en als digitale download via Damaged Goods Records.
Op 25 januari 2022 bracht Damaged Goods Records hun single "Misfits & Freaks" in een beperkte oplage van 1000 stuks op 7" wit vinyl uit, waarvan het titel nummer een opnieuw opgenomen versie is van het nummer, dat op hun album "Back In Mono!" staat en op 27 mei 2022 verscheen het mini album "Back In Mono (B-sides & Outtakes)", dat 8 nummers bevat, als 10" LP en als CD via Damaged Goods Records.
Het duo brengt op 21 oktober 2022 hun 7" single "Bye Bye Mon Amour" via Damaged Goods Records uit in een beperkte oplage op roze vinyl en deze bevat als achterkant het op 22 mei 2020 verschenen "Want You! Like a Cigarette", waarbij het vermelden waard is, dat de A-kant de Franse versie van dit nummer is.
In "Bye Bye Mon Amour" laat The Courettes me genieten van een heerlijke uptempo jaren 60 song voor, die een aanstekelijk dansbaar ritme heeft en in de stijl van Phil Spector's meiden bands als The Ronettes en The Crystals gespeeld wordt en op de B-kant, "Want You! Like a Cigarette", krijg ik de Engelse versie van het nummer te horen.(luister naar dit nummer via de soundcloud link onder de recensie)
De single "Bye Bye Mon Amour" / "Want You! Like a Cigarette" is een schitterende plaat van The Courettes, die in de jaren 60 gemaakt had kunnen zijn en ik kan liefhebbers van beat muziek, deze schijf dan ook sterk aanraden.
Ghoster uit St Ouen, Frankrijk bestaat uit: Gregory Hoepffner (Greg) - basgitaar en Ben - drums.
Het duo bracht op 18 januari 2019 de MP3 EP "Fête Sombre" uit via het HRCLS records label en deze is op 14 oktober 2022 gevolgd door het 4 nummers bevattende "Sombre Crame", dat via Atypeek Music als CD en als digitale download is uitgebracht.
De EP begint met "Crame 1", waarin Ghoster een vrij duister stuk elektronische muziek in een niet al te hoog tempo ten gehore brengt een terugkerend ritme bevat en na enkele minuten over gaat in een heerlijk dansbaar elektro nummer met een repeterend ritme en dit nummer wordt gevolgd door "Crame 2", een uitstekend techno nummer met een gemiddeld tempo en lichte invloeden van house, elektro en disco.(luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie)
Daana volgen "Crame 3", een nummer met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk terugkerend licht hypnoriserend ritme en "Crame 4", een prima techno nummer met een gemiddeld tempo, disco invloeden, een terugkerend licht hypnotiserend ritme en een hoog dansgehalte.
"Sombre Crame" van Ghoster is een puike CD, die lekker in het gehoor klinkende dansbare techno en elektro nummers bevat en ik raad iedere liefhebber van deze muziekstijlen aan eens naar deze schijf te gaan luisteren.
Ellesmere uit Rome, Italië is het muziek project van multi-instrumentalist Roberto Vitelli, die met diverse wisselende muzikanten muziek uitbrengt en hiervan is John Hackett, die dwarsfluit op de albums speelt, de vaste kracht.
Roberto speelt onder andere: solo- en basgitaar, Moog Taurus synthesizer, klassieke gitaar, 12 snarige gitaar, keyboards en samples.
De band bracht op 15 september 2015 hun debuut uit met het digitale album "Les Châteaux De La Loire", dat gevolgd werd door "Ellesmere II - From Sea and Beyond" (digitaal album, 30 november 2018), "Wyrd" (digitaal album, 4 december 2020) en "Livesmere" (2CD en digitaal album, 24 juni 2022).
Op de 2CD "Livesmere" spelende behalve Roberto en John de volgende muzikanten: Daniele Pomo - drums en percussie, Fabio Libertori - zang, Giacomo Anselmi - akoestische en elektrische gitaar, Fabio Bonuglia - keyboards, minimoog, Paolo Carnelli - piano en orgel, Giorgio Pizzala - zang, Valerio Cesarini - 12 snarige akoestische en klassiek gitaar, Alex Mevi - dwarsfluit en achtergrondzang, Fabio Agresta - drums, Fabizio Sclano - achtergrondzang.
CD1, die 10 nummers bevat, start met "La Loire", waarin Ellesmere een prachtig vrij rustig symfonisch nummer speelt, dat subtiele tempowisselingen heeft en dit wordt gevolgd door "Sully-Sur-Loire", een mooi nummer met een net al te hoog tempo en invloeden van folk, klassiek en de muziek van Yes en "Passage", een kort stukje gitaar muziek.
Dan volgen "Meung-Sur-Loire" een schitterende mix van klassieke en symfonische muziek, die in een gemiddeld tempo wordt gespeeld en lichte folk invloeden heeft, "Blois", een heerlijk symfonisch nummer met een gemiddeld tempo en subtiele tempowisselingen en "Chambord", eveneens een symfonisch nummer met een niet al te hoog tempo en tempowisselingen.
In "Chaumont-Sur-Loire" zet Ellesmere me een fantastisch progressief melodisch nummer met een gemiddeld tempo, dat invloeden van folk en symfonische muziek bevat en diverse tempowisselingen heeft en net over de helft van het nummer iets meer snelheid krijgt, waarbij de muziek in een aanstekelijk ritme wordt gespeeld en in "Au Revoir..." krijg ik een prima rustig nummer te horen, dat een terugkerend ritme heeft, dat eindigt met een gesproken tekst en applaus.
Als laatste staan er 2 onuitgebrachte nummers op CD1 en hiervan heet de eerste "Rain To Come" waarin de band een uitstekende uptempo symfonische song ten gehore brengt, die een aanstekelijk ritme heeft en aanzet tot beweging en "Nightfall", een puik stukje symfonische muziek met orkestrale invloeden van rock in opposition, dat in een gemiddeld tempo wortd gespeeld.
Op CD2, waarop 5 nummers staan, begint Ellesmere met "Marine Extravaganza" en hierin start de band met zware synthesizer tonen, waarna de drums invalt en de muziek, die in een gemiddeld tempo wordt gespeeld, dreigend wordt en nadat er symfonische invloeden aan toegevoegd worden, ontstaat er een geweldig progressief stuk muziek.
Daarna volgt "The Schooner", een fantastisch uptempo symfonisch nummer, dat swingt en subtiele tempowisselingen heeft en een aanstekelijk ritme bevat.
In "Runaway" laat Ellesmere me genieten van een verrukkelijke symfonische song met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk terugkerend ritme, dat eindigt met een gesproken woord en in "The Ancient Samovar" schotelt de band me opnieuw zo'n fantastische song met een gemiddeld tempo voor, die een aanstekelijk ritme bevat en dit nummer eindigt met een gesproken woord, waarin de bandleden worden voorgesteld.
Het laatste nummer heet "Time, Life Again" en hierin krijg ik nogmaals een schitterend symfonisch progressief nummer te horen, waarin Roberto zijn stempel drukt met zijn uitstekende gitaarspel.
"Livesmere" van Ellesmere bevat 2 puike CD's, waar ik van begin tot einde ontzettend van genoten heb en die totaal van elkaar verschillen.
De muziek op CD1 is vrij rustig en op CD2 juist uitbundig en meer symfonisch progressief, waarbij ook de zang een belangrijke rol speelt en ik kan elke liefhebber van symfonische en progressieve rock deze schijf dan ook zeer aanbevelen.(luister naar dit album via de bandcamp link onder de recensie)
Ford's Fuzz Inferno uit Kekerdom en Wernhout, Nederland bestaat uit: Hans (Kekerdom) - zang en sologitaar en Patrick (Wernhout) - drums en achtergrondzang.
Het duo nam op 29 en 30 januari 2021 in Studio 195 te Wernhout, hun EP "Deniers Of Fuzz Will Be Executed" op, waarop 5 korte nummers staan en deze verscheen op 26 mei 2021 via het Subunderground Control Autority label op 7" vinyl met een extra nummer en als digitale download, waarbij vermeldenswaard is, dat de EP in de voorverkoop via de link: www.shinybeast.nl/item/504883/fords_fuzz_inferno_deniers_of_fuzz_will_be_executed_ep.html te bestellen was.
Het duo bracht op 17 januari 2022 hun tweede 7" vinyl EP "Flog Yourself With Fuzz", waarop 4 nummers staan, via Subunderground Counter Attacks uit en ook deze is in de voorverkoop te bestellen via: www.clear-spot.nl/item/513135/fords_fuzz_inferno_flog_yourself_with_fuzz_ep.html, of via bandcamp en deze werd op 31 januari 2022 gevolgd door de CD "The Book Of Fuzz - Selected Verses", met daarop 11 nummers, waarvan 1 onuitgebracht nummer.
Tevens verschijnt deel 3 van hun trilogy, getiteld "Fuzz The Universe!", waarop 4 nummers staan, op 13 april 2022 via Subunderground Cosmic Adjustments op 7" vinyl en is in de voorverkoop te bestellen op dezelfde manier als de vorige 2 7" EP's.
Het CD album "The Book Of Fuzz - Selected Verses" bevat nummers van de eerder uitgebrachte 2 EP's, die aangevuld zijn met 2 nummers van de EP "Fuzz The Universe!", plus een onuitgebracht nummer, dat later dit jaar zal verschijnen en is uitgebracht via Subunderground Cool Apocalypse, waarbij vermeldenswaardig is, dat het album niet als digitale download verkrijgbaar is.
Op 2 januari 2023 brengt het duo de 7" EP "Death To The Fuzz Family" uit, die geperst is op zwart vinyl en via het eigen Subunderground Cultural Arson label verschijnt, waarbij verder het vermelden waard is, dat de muziek van Ford's Fuzz Inferno regelmatig gedraaid wordt door de Britse radio DJ Michael Bradley, die in punk band The Undertones speelde.
De EP, die 5 korte nummers bevat, start met "Ups And Downs", waarin Ford's Fuzz Inferno een schitterende uptempo rock song speelt, die invloeden van eind jaren 70 punk heeft en swingt, waarna "My Reality" volgt en het duo een heerlijke uptempo song ten gehore brengt, die een aanstekelijk dansbaar ritme heeft.
Daarna volgen "Always More", een fantastische song, die met hoge snelheid gespeeld wordt en hierbij is stil zitten niet aan de orde, "I Have Everything", een swingende punk song met een aanstekelijk ritme, die een hoog meezing gehalte heeft en "The End Of The Line", dat ook nu weer met hoge snelheid mijn gehoorgang ingespeeld wordt en net als de vorige nummers invloeden van de begin jaren van de punk heeft.
"Death To The Fuzz Family" van Ford's Fuzz Inferno bevat 5 geweldige uptempo punk songs, die swingen als een trein, waarvan ik zeer van genoten heb en ik raad elke liefhebber van punk deze meesterlijke schijf dan ook van harte aan.(luister naar de EP via de bandcamp link onder de recensie)
