Review: Talco - Videogame (HFMN_Punkchanka, 2022) (Punk / Ska / Brassrock)

Talco uit Marghera, Italië werd in 2001 opgericht en bestaat na enkele bezettingswisselingen uit: Nicola Marangon (Nick) - drums, Tomaso De Mattia (Dema) - zang en sologitaar, Emanuele Randon (Jesus) - sologitaar en achtergrondzang, Marco Salvatici (Ketto) - basgitaar en achtergrondzang, Andrea Barin (Rizia) - trompet en Marco Piccioni (Tuscia) - tenorsaxofoon. 

De band bracht hun debuut album "Tutti Assolti" in 2004 uit en deze werd gevolgd door: "Combat Circus" (2006), "Mazel Tov" (2008), "La Cretina Commedia" (2010), "Gran Gala (2012), "10 Years - Live In Iruña" (2014), "Silent Town" (2015), "And The Winner Isn't" (2018), "Locktown" (2021), "Insert Coin" (2022) en "Videogame", dat 13 nummers bevat en op 4 oktober 2022 via HFMN_Punkchanka als LP en als CD is uitgebracht.

Ook vermeldenswaardig is nog, dat de band in 2008 het nummer "St.Pauli" uitbracht, dat over de Duitse voetbalclub FC St Pauli gaat en vaak door de club gebruikt wordt en hierdoor mocht de band tijdens het 100 jarige bestaan van de club komen optreden. 

Het album start met het titel nummer "Videogame", waarin Talco een geweldige punk song met invloeden van ska en brassrock in een hoog tempo speelt en deze wordt gevolgd door "Via", dat eveneens met de snelheid van een hoge snelheidstrein mijn gehoorgang in komt en swingt.(luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie)

Daarna volgen "Paradise Crew", een fantastische uptempo mix van punk en ska met een dansbaar ritme en invloeden van de muziek van Banda Bassotti, "Muro Di Plastica", een heerlijke vrolijk klinkende uptempo mix van folk, punk en brassrock, die aanzet tot dansen en "Descarrila", een uptempo song met invloeden van brassrock, punk en folk, die een aanstekelijk dansbaar ritme heeft.

In "Frenetica (Strum)" zet Talco me een schitterend uptempo instrumentaal nummer voor, waarin de blazers de hoofdrol voor zich opeisen, in "Psicolabirinto" laat de band me genieten van een soort drinkerssong in een gemiddeld tempo en een aanstekelijk ritme en in "Game Over" krijg ik weer zo'n verrukkelijke snelle mix van ska en punk te horen, waarbij stil zitten geen optie is.

Dan volgen "Continue (Strum)", een swingend stukje brassrock, dat gemengd met ska voor een lekker dansbaar nummer zorgt, "Garage Jukebox", een uptempo song met een aanstekelijk dansbaar ritme en "La Venuta Di Banalità", een uptempo song, waarin de trein door dendert en blijft swingen.

Verder hoor ik "Giga Popular", een song, die met een gemiddeld tempo begint, maar al snel een hoger tempo krijgt waarin ska de hoofdmoot is en daarbij is het natuurlijk onmogelijk om niet in beweging te komen en "Ultimo Viaggio", een prachtige song met een gemiddeld tempo en een terugkerend ritme.

"Videogame" van Talco staat vol swingende energieke nummers, waarin de band vakkundig invloeden van brassrock, ska en punk tot één geheel smeedt en met het hoge tempo zorgt dat voor een geweldig stuk muziek, waardoor ik elke muziekliefhebber deze meesterlijke schijf dan ook sterk aanraad.

Review: Vespero - Isosessions (Vespero Music, 2022) (Progressieve Rock)

Vespero werd in 2003 in Astrakhan, zuid Rusland opgericht en brengt sinds 2004 muziek uit, zowel in eigen beheer (Vespero Music), als via maatschappijen.

De band onderging sinds hun oprichting diverse keren bezettingswisselingen en bestaat tegenwoordig uit: Ivan Fedotov – drums, drummachine en percussie, Arkady Fedotov – basgitaar, synthesizer, fluit en achtergrond zang, Alexander Kuzolev – sologitaar, effecten en elektronica, Alexei Klabukov – synthesizer, keyboards, trompet, dwarsfluit en mellotron en Vitaly Borodin – viool.

Nadat Vladimir Belov - cello, Vespero had bijgestaan op de CD "Droga", speelde hij ook live met de band mee.

De opnamen die daarvan zijn gemaakt, zijn na de plotselinge dood van Vladimir op 7 juni 2014, als download verkrijgbaar onder de naam "Cello Liventures (In Memory Of Vladimir Belov)", waarbij de totale opbrengst van het album naar de familie Belov gaat.

Vladimr is ook nog in een nummer te horen op het album "Fitful Slumber Until 5 A.M.", waarop verder Alexey Esin - dwarsfluit en zhaleyka, Pavel Alekseev - tenor saxofoon en Alexander Taranenko - accordeon als gastmuzikanten mee spelen.

Op het zevende studio album, "Lique Mekwas", speelt Vespero voor het eerst in een zesmans formatie en bestaat hierop uit: Ivan Fedotov - drums en percussie, Alexander Timakov - drums en percussie, Arkady Fedotov - basgitaar en synthesizer, Alexander Kuzovlev - sologitaar en elektrische piano, Alexey Klabukov - keyboards en synthesizer en Vitaly Borodin - viool en tevens speelt Pavel Alekseev als gastmuzikant mee op tenor saxofoon.

Het album "Lique Mekwas", dat 24 maart 2016 door het R.A.I.G. Records label op CD en als digitale download is uitgebracht, is het eerste deel van Vespero's "Abyssinian Tales Dilogy" en bevat 7 nummers.

Op 12 oktober 2016 verscheen er een nieuw live album van de band, getiteld "Azmari: Abyssanian Liventure" en dit werd 15 mei 2015 in The Union Of Theartre Artists te Astrakhan in dezelfde bezetting als op het album "Lique Mekwas" opgenomen.

Het album bevat 8 nummers, waarvan er 1 nog niet eerder werd uitgebracht en de andere 7 van hun albums "By The Waters Of Tomorrow” (R.A.I.G., 2010), “Droga” (R.A.I.G., 2013) en "Lique Mekwas" (R.A.I.G., 2016) komt.

Het album "Azmari", dat 20 september 2017 verscheen, is in een zeer beperkte oplage van 200 stuks op zwart vinyl en 100 stuks op green.wit gespetterd vinyl uitgebracht door het Golden Pavillion Records label.

Op deze uitgave staan 2 nummers van het album "Azmari: Abyssanian Liventure" dat 12 oktober 2016 uit kwam, plus 3 nummers, die nog niet eerder werden uitgebracht en op verschillende plaatsen live werden opgenomen.

Vervolgens nam de band enkele albums in eigen beheer op met de Spaanse artiest Angel Ontalva ("Carta Marina", 9 juli 2018 en "Sea Orm Liventure", 3 augustus 2018) en tevens werd er in september 2018, in eigen beheer, een split single met de Russische band Roz Vitalis gemaakt, getiteld "Amaryllis" / "What Are You Thinking About", waarbij beide bands elkaars nummer spelen en verscheen Vespero met het 17 minuten durende nummer "The Course Of Abagaz (Live)" op het compilatie album Various Artists - Fruits De Mer Presents A Gathering Of The Fish, dat via Fruits De Mer Records in juli 2018 werd uitgebracht.

Op 26 oktober 2018 werd hun album "Hollow Moon", waarop 10 nummers staan, via Tonzonen Records in een beperkte oplage van 500 stuks, waarvan er 150 op zwart geel en 350 op blauw wit vinyl en 500 stuks op CD uitgebracht en vermeldenswaardig is verder, dat er op de CD 2 extra nummers staan.

De band bestaat op dit album uit: Arkady Fedotov - basgitaar, synthesizer en geluiden, Alexander Kuzolov - sologitaar en mandoline, Ivan Fedotov - drums, percussie, wave drum en cachon, Alexey Klabukov - keyboards en synthesizer, Vitaly Borodin - viool en accordeon en Pavel Alekseev - tenor saxofoon.

Op 1 juni 2019 verscheen de geremasterde her uitgave van "Liventure", dat in 2008 op RAIG als CD-r en als digitale download was uitgebracht en voor de nieuw uitgave 4 extra niet eerder verschenen live opnamen uit 2009 bevat.

De nummers, waarvan de studio opnamen op de albums “Rito” en “Surpassing All Kings” staan, werden door Ivan Klyutsev in The Union Of Theatre Artists te Astrakhan, Rusland, op 21 juni 2008 en 10 januari 2009 opgenomen en in 2019 gemixt en gemastered door Alexader Kuzovlev in de VMS Studio.

De band bestaat op deze plaat uit: Alexander Kuzovlev - sologitaar en elektronica, Arkadiy Fedotov - basgitaar, dwarsfluit en zang, Ivan Fedotov - drums en percussie, Alexei Klabukov - keyboards en accordeon, Natalya Tjurina - zang en synthesizer plus Valentin Rulev - viool en mondharmonica.

Daarna bracht de band samen met Ángel Ontalva het album "Sada" op 1 februari 2020 via Vespero Music uit en op 5 juni 2020 verschijnt het album "The Four Zoas", waarop 7 nummers staan, via Tonzonen Records als LP in een beperkte oplage van 500 stuks op oranjezwart vinyl, als CD in een beperkte oplage van 300 stuks, als Deluxe 2CD editie in een beperkte oplage van 300 stuks met als bonus CD "Liventure 2018-2019 – live recordings" en als digitaal album.

Vespero heeft het album "The Four Zoas", waarop 7 nummers staan, tussen 2017 en 2019 in dezelfde formatie opgenomen als op "Hollow Moon" en hierop spelen de volgende gastmuzikanten mee: Ilya Lipkin – sologitaar (track 7), Evelina Butenko - viool (track 4), Anna Anshakova - altviool (track 4) en Alexandra Starkova – cello (track 4).

Op 23 juni 2020 verscheen het album "Live At The Astrakhan State Theatre Of Opera And Ballet", dat de band samen met Ángel Ontalva maakte en op 29 oktober 2021 bracht de band het album "Songo", dat 9 nummers bevat, via Tonzonen Records uit als LP in een beperkte oplage van 500 stuks op wit gespetterd vinyl, inclusief een boekje van 8 pagina's, als CD in een beperkte oplage van 500 stuks, inclusief een boekje van 10 pagina's, als cassette in een zeer beperkte oplage van 50 stuks en als digitale download en vermeldenswaard is, dat de band op dit album bijgestaan wordt door Sonya Vlasova - zang en Alexey Esin - midi-saxofoon en harp.

Golden Pavillion Records bracht op 29 oktober 2021 het album "Liventure #21", dat 6 nummers bevat en in 2009 voor het eerst verscheen, opnieuw uit.

Het album is in een beperkte oplage van 300 stuks uitgebracht en bevat een extra nummer, dat niet op de originele uitgave staat, waarbij verder het vermelden waard is, dat Alisa Coral (Space Mirrors en Psicorps) de mastering voor deze uitgave deed.

Vespero bestaat op dit album uit: Ivan Fedotov, Arkadiy Fedotov, Alexander Kuzovlev, Alexei Klabukov en Vladimir Belov terwijl gastmuzikant Valentin Rulev viool en keyboards speelt.

Net voor de jaarwisseling bracht de band op 24 december 2021 de gratis te downloaden digitale EP "Winter Liventure" uit, waarop 3 live nummers staan, via Vespero Music en op 17 oktober 2022 verscheen hun live halve-akoestische show, die op 17 september 2022 in de zaal van Astrakhan Museum te Local Lore opgenomen werd en deze is alleen te zien en te horen op youtube.

Op 17 november 2022 verscheen het digitale album "Isosessions" in eigen beheer en hierop spelen de volgende muzikanten: Ivan Fedotov – drums, percussie en elektronica, Arkady Fedotov – basgitaar en synthesizer, Alexander Kuzovlev – sologitaar, saz en mandoline, Alexey Klabukov – keyboards, synthesizer, accordeon en panfluit, Vitaly Borodin – viool en accordeon, Sonya Vlasova – zang en Alexey Esin – gusli, elektrische mandoline en wind regelaar.

Het album, dat 8 nummers bevat start met "Sfumato", waarin Vespero een fantastisch Oosters klinkend nummer met een gemiddeld tempo speelt, dat zo nu en dan ruimtelijke invloeden heeft en een lichtelijk duister terugkerend ritme bevat en dit wordt gevolgd door "Al Dafirah", een schitterend uptempo progressief rock nummer met dance en Oost Europese invloeden en een terugkerend dansbaar licht hypnotiserend ritme.

Daarna volgen "Lebedivo", een nummer dat in een niet al te hoog tempo start en ruimtelijke invloeden heeft, om na iets meer dan een minuut te veranderen in een prachtige hemels klinkende song, die een gemiddeld tempo en dance invloeden heeft en "Samaväya", een mooi vrij rustig nummer, dat na korte tijd iets meer snelheid krijgt en een aanstekelijk terugkerend ritme bevat.

In "Myth Of Uqbar" zet Vespero me opnieuw een geweldig nummer met langzaam tempo voor, dat ruimtelijke invloeden en een terugkerend ritme bevat en een enigszins trieste uitstraling heeft en in "Cydonia" krijg ik een uitstekend nummer met een gemiddeld tempo en een terugkerend ritme te horen, dat tot beweging aanzet.

Dan volgen "Cloudarias", een rustig stuk muziek met een nostalgische trieste ondertoon en "Zinnia", een rustig startend nummer met ruimtelijke invloeden, dat na enkele minuten iets meer snelheid en een aanstekelijk terugkerend ritme krijgt, dat korte tijd later nog een beetje wordt versneld en een dansbaar ritme krijgt toegevoegd, waarbij stil zitten geen optie is, om in rust te eindigen.

"Isosessions" van Vespero is een verrukkelijke digitale plaat, waar ik vanaf de begin tonen van heb genoten en ik kan deze schijf dan ook zeer aanraden aan elke liefhebber van progressieve muziek, dance en terugkerende ritmes.(luister naar dit album via de bandcamp link onder de recensie)

Review: Various Artists - Peru Salvatico (Analog Africa, 2022) (Zuid-Amerikaanse Dance)

Het Duitse Analog Africa label brengt op 16 december het album "Peru Salvatico" uit als 2LP in een beperkte oplage van 1000 stuks op 180 gram zwart vinyl plus het album "Sonido Verde De Moyobamba", als 2LP met een 12 pagina's tellend magazine, als CD plus een 28 pagina's boekje en als digitaal album met daarop 18 nummers van 9 bands van de periode 1972-1986.

Het album start met "Descarga Royal" van Los Royal's De Pucallpa, die met 1 nummer op dit album vertegenwoordigd zijn en hierin speelt de band een uitstekende mix van dansbare Zuid-Amerikaanse en terugkerende ritmes, die lichte progressieve invloeden heeft en deze wordt gevolgd door "La Cervecita" van Sonido Verde De Moyobamba, die met 2 nummers op de plaat staan en een heerlijke swingende uptempo song ten gehore brengen, die een aanstekelijk vrolijk ritme heeft en "Selva Virgen" van Los Zheros (3 nummers), een instrumentaal Zuid-Amerikaans uptempo nummer met een dansbaar ritme.

Daarna volgen Grupo Siglo XX de Rioja (2 nummers) met "Moyobambina", een prima instrumentaal nummer met een terugkerend dansbaar ritme en een gemiddeld tempo, Los Invasores de Progreso (1 nummer) met "Humo En La Selva", een dansbaar nummer met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk ritme, Los Cisnes (3 nummers) met "La Hamaca", een swingend uptempo nummer met een terugkerend Zuid-Amerikaans ritme en Fresa Juvenil De Tarapoto (2 nummers) met "Cumbion Universal", een song met Spaanse invloeden en een terugkerend dansbaar ritme.

In "La Trochita" van Los Rangers De Tingo Maria (1 nummer) zet de band me een lekker in het gehoor klinkende song met een gemiddeld tempo voor, die aanzet tot dansen, in "La Bola Buche" van Los Invasores De Progreso krijg ik een verrukkelijk dansbaar uptempo nummer met een terugkerend ritme te horen, in "Bailando En El Infinito" van Ranil Y Su Conjunto Tropical (2 nummers) swingt de uptempo muziek als een trein en in "Safari En La Selva" van Los Cisnes laat de band me genieten van een dansbaar Zuid-Amerikaans nummer met een terugkerend ritme.

Dan volgen Ranil Y Su Conjunto Tropical  met "Baila Bonito", een swingend uptempo nummer met een aanstekelijk terugkerend ritme, Los Zheros met "Alibaba", eveneens een swingend uptempo nummer met een dansbaar terugkerend ritme, Fresa Juvenil De Tarapoto met "La Palmerita", een nummer met een gemiddeld tempo en een een aanstekelijk dansbaar ritme en Sonido Verde De Moyobamba met "Recordando A Aguaytia", een geweldig swingend uptempo nummer met een aanstekelijk terugkerend dansbaar ritme.

Verder hoor ik "El Pasito De Miriam" van Grupo Siglo XX De Rioja, een dansbaar nummer met een gemiddeld tempo en een terugkerend ritme, "Rio Mar" van Los Cisnes, een uptempo nummer met een aanstekelijk dansbaar ritme en "La Uñita" van Los Zheros, dat eveneens een zeer dansbaar ritme heeft en in een gemiddeld tempo gespeeld wordt.

"Peru Salvatico" van Various Artists staat vol dansbare Zuid-Amerikaanse muziek, die terugkerende ritmes bevat en ik raad iedere liefhebber van deze muziekstijl dan ook aan eens te gaan luisteren naar deze prima schijf.(luister naar enkele nummers van dit album via de bandcamp link onder de recensie)

Review: Kshettra - Thou Art That (Addicted Label, 2022) (Rock In Opposition / Jazz / Experimenteel)

Kshettra is een instrumentale rock band uit Zheleznodorozhnyi, Rusland, dat in de regio Moskou ligt.

De band werd in 2007 oorspronkelijk door het duo Boris Ghas (basgitaar) en Victor Tikhonov (drums) opgericht en in 2009 kwam Boris Pepelin (saxofoon) het duo versterken, waarna dit trio in dat jaar hun eerste demo maakte, om vervolgens uit elkaar te gaan.

Eind 2010 startten Ghas en Tikhonov opnieuw onder de naam Kshettra, maar nu met sologitarist Nikita Gabdullin in de gelederen.

In deze formatie werd de CD "I" in de IWKC Studios van 2011-2012 opgenomen en in 2013 door het R.A.I.G. label uitgebracht, waarbij het artwork door Mila Kiseleva verzorgd werd en elke CD een deel van zijn schilderkunst bevat.

Vervolgens verschenen: "Kicks Sessions" (digitale EP, 1 september 2008), "YAR" (digitale EP, 1 augustus 2015), "Five Mothers" (CD en digitaal album, 20 januari 2017), "Fire In Brake" (digitaal album, 19 augustus 2017), "Contemplative Concert At Motherbase" (digitaal album, 5 spril 2019) en "Thou Art That" ("Э​т​о е​с​т​ь то"), dat als digitaal album op 26 augustus 2022 via Addicted Label werd uitgebracht en 7 nummers bevat.

Hierop spelen de volgende muzikanten: Boris Ghas - basgitaar, semi-akoestische gitaar, saxofoon en samples, Viktor Tikhonov - akoestische en elektronische drums, percussie, semi-akoestische en akoestische gitaar,synthesizer, sequencers, metallophone en saxofoon, Gosha Rodin - Franse hoorn met effecten, delay-noises en semi-akoestische gitaar, Nikolai Samarin - synthesizer en basgitaar, Mila Kiseleva - voordracht gedichten, Nikita Gabdullin - sologitaar, Ilya Rosenblat - tenor saxofoon, Alexander Novikov - bariton saxofoon, Kirill Olkhovsky - viool, Nikita Bobrov - drums en Olga Larionova - zang.

Het album begint met "Red Letter", waarin Kshettra een prachtig rustig avant garde nummer, dat na iets meer dan een minuut versneld wordt en klassieke elementen en een geproken tekst krijgt toegevoegd en gaat swingen, waarna "It's Not All, That Behind the Darkness Of Things" volgt en de band een geweldig stuk rock in opposition met een gemiddeld tempo, een terugkerend ritme en jazz invloeden.

Daarna volgen "Tumanama", een prima smooth jazz nummer met een niet al te hoog tempo en "Butohstep", een uitstekend nummer met subtiele tempowisselingen en een terugkerend ritme. 

In "Colo-Colo speelt Kshettra een schitterend avant garde nummer met een niet al te hoog tempo, dat na een minuut meer snelheid krijgt, waarbij de muziek verandert en een aanstekelijk dansbaar ritme bevat en in "I Am You" begint de muziek met een gesproken tekst, die door de gitaar begeleid wordt, dat na enkele minuten over gaat in een licht hypnotiserend stuk gitaarspel met een terugkerend eentonig ritme, dat tegen het einde experimentele elementen bijgevoegd krijgt.

Verder volgt "Shivoham", een fantastisch langzaam nummer met zware midden Oosterse klanken, een terugkerend ritme en een enigszins trieste ondertoon.

"Thou Art That" van Kshettra is een verrukkelijk digitaal album, waarin de band jazz, rock in opposition en experimentele klanken vakkundig aaneen smeedt en ik heb hier dan ook zeer van genoten, waardoor ik deze digitale schijf dan ook sterk kan aanbevelen aan liefhebbers van deze genres.(luister naar dit album via de bandcamp link onder de recensie)

Review: Falling Floors - Falling Floors (Riot Season Records / Echodelick Records, 2022) (Progressief / Psychedelisch)

Falling Floors Engeland is een trio, dat bestaat uit: Colin Greenwood - drums, Harry Wheeler - basgitaar en keyboards en Rob Herian - sologitaar en zang.

De band is tijdens de pandemie ontstaan uit de bands Early Mammal, The Family Elan en No Sorrows en nam hun debuut album "Falling Floors" op te Hebden Bridge, dat in het district Calderdale, West Yorkshire ligt.

Op 2 december brengt Riot Season Records hun album, dat 7 nummers bevat, uit als LP in een beperkte oplage van 200 stuks op doorzichtig vinyl en als digitaal album.

Het album "Falling Floors" start met "Infinite Switch", waarin Falling Floors een fantasrtische licht psychedelische folk pop song in een gemiddeld tempo speelt, die na enkele minuten een hypnotiserend terugkerend ritme krijgt, waardoor ik in een lichte trance raak en dit nummer wordt gevolgd door "Interlude 1 (Making A Scene)", een kort nummer, dat experimenteel klinkt en een niet al te hoog tempo bevat en "Ridiculous Man", een geweldig licht psychedelisch nummer met een gemiddeld tempo en een terugkerend ritme.

Daarna volgen "Interlude 2 (Negotiations)", een kort nummer, waarin overleg van de bandleden klinkt, dat op de achtergrond vervormde geluiden bevat, "Flawed Theme", een zwaar traag nummer, dat invloeden van stoner en doom heeft en "Interlude 3 (Going Quietly)", een kort nummer, dat eveneens zwaar en traag klinkt.

In "Elusive And Unstable Nature Of Truth" zet Falling Floors me een bijna 19 minuten durend uptempo nummer voor, dat tempowisselingen, invloeden van stoner en progressieve rock heeft en een terugkerend ritme bevat en na enkele minuten over gaat in een prachtig rustig melodisch stuk muziek met lichte psychedelische invloeden en een terugkerend ritme.

"Falling Floors" van Falling Floors is een verrukkelijke plaat, waarop schitterende progressieve en psychedelische nummers staan en ik heb hier dan ook zeer van genoten en kan iedere liefhebber van deze muzieksoorten deze schijf van harte aanbevelen.(luister naar 2 nummers van dit album via de bandcamp link onder de recensie)

 

Review: Michel Fernandez Quartet - Global Warning (Atypeek, 2022) (Jazz)

Michel Fernandez Quartet bestaat uit: Michel Fernandez - tenor saxofoon, Julien Chignier - bariton saxofoon, Philippe 'Pipon' Garcia - drums, Francois Gallix - contrabas, Benoit Thévenot - piano en klavier, Léa Fernandez - drums, Nicolas Serret - drms en Pierre Baudinat - drums.

De band bracht op 25 november 2022 hun album "Global Warning" als CD en als digitaal album via Atypeek Records uit en dit bevat 10 nummers.

Het album begint met "For Bobby Few", waarin Michel Fernandez Quartet een rustig stuk jazz speelt, dat na korte tijd meer snelheid krijgt en over gaat in een schitterend jazzrock nummer met een gemiddeld tempo, dat aanzet tot beweging en dit wordt gevolgd door het titel nummer "Global Warning", een uptempo nummer met free jazz en experimentele elementen en "Compteur Blues", een uitstekend swingend uptempo jazz nummer met een aanstekelijk ritme.

Daarna volgen "Suspension", een swingend stuk uptempo jazz, "Exil", dat met trage zware tonen start en na korte tijd verandert in een dansbaar nummer met een gemiddeld tempo lichte Zuid-Amerikaans invloeden  (luister naar dit nummer via de youtubelink onder de recensie)en "Xongly", een uptempo jazz nummer met een terugkerend ritme, dat aanzet tot dansen en iets na de helft van het nummer van tempo verandert, om over te gaan in een langzaam stuk jazz.

In "Alhambra" schotelt Michel Fernandez Quartet me een rustig klinkend nummer voor, dat halverwege meer snelheid krijgt en gaat swingen, in "Ornette' Interlude" hoor ik de band een kort uptempo stukje spelen en in "La Danse Des Indociles" krijg ik een vrij heftig klinkend nummer met een gemiddeld tempo voorgezet, dat tegen het einde iets langzamer wordt.

Als laatste volgt "La Déchirure", een geweldig nummer, dat in een traag tempo begint en na korte tijd free jazz invloeden krijgt.

"Global Warning" van Michel Fernandez Quartet staat vol puike jazz, die ik elke liefhebber van dit genre kan aanraden eens te gaan beluisteren.

Review: Boogie Belgique - Machine (Boogie Belgique Records / Le Plan Recordings, 2022) (Dance)

Boogie Belgique uit Brussel, België werd in 2012 opgericht en bestaat uit: Oswald Cromheecke - sologitaar en ukelele, Aiko Devriendt - keyboards, synthesizer en sologitaar, Jussi De Nys - basgitaar, Martijn Van den Broek - drums en percussie, Emily Van Overstraeten - zang en keyboards, Cedric Van Overstraeten - trompet, Morisse Monty - zang en basgitaar en Ambroos De Schepper saxofoon en dwarsfluit. 

De band bracht hun debuut album "Blueberry Hill" op 12 juli 2012 als gratis download uit en deze werd gevolgd door: "Time For A Boogie" (CD en digitaal album, 23 januari 2013), "Nightwalker Vol. I" (digitaal album, 30 november 2013), "Nightwalker Vol. II" (digitaal album, 31 maart 2014), "Blueberry Hill (Remastered)" (LP, CD en digitaal, 11 december 2015), "Volta" (23 september 2016), "Prelude To Machine" (EP en digitale EP, 17 mei 2019), "Lure Of Little Voices" (digitale EP, 30 april 2020), 

"Time For A Boogie (Remastered)" (LP, CD, cassette en digitaal album, 22 mei 2020), "Rhythm" (digitaal nummer 1 oktober 2020), "Session I" (digitale EP, 9 april 2021), "Session II" (digitale EP, 2 juli 2021), "Mercury" (digitaal nummer, 29 april 2022), "Pepper's Ghost" (digitaal nummer, 22 juni 2022) en "Machine", dat 12 nummers bevat en als 2LP, als CD in een beperkte oplage en als digitaal album via Boogie Belgique Records en Le Plan Recordings verscheen.

Het album start met "Avenoir", waarin Boogie Belgique een uitstekende uptempo pop song speelt, die een dansbaar ritme heeft en gevolgd wordt door "Pepper's Ghost", een mooie rustig startende mix van dance en pop met elektronische invloeden, die al snel meer tempo krijgt en aanzet tot beweging en "Wonder", een prachtige langzame song met jaren 50 invloeden, die na korte tijd meer snelheid krijgt, waarna er een disco dreun bijkomt en de muziek dansbaar wordt.(luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie)

Daarna volgen "Risk (ft. Yassin Joris), een prima mix van dance en jazz, die een gemiddeld tempo heeft en "Tales Of Old", een uitstekend stukje dance, dat gemengd wordt met een aanstekelijk dansbaar Oosterse ritmes en "How Deep Is the Ocean", een song met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk terugkerend ritme, dat aanzet tot dansen.

In "Fly" schotelt Boogie Belgique me opnieuw een dansbaar nummer in een gemiddeld tempo voor, in "Mercury" krijg ik eveneens zo'n dansbare song te horen en in "ATX" zet de band me ook nu weer zo'n prima dansbaar nummer voor, waar stil zitten niet aan de orde is.  

Dan volgen "Fabrica", een dansbaar nummer met een gemiddeld tempo, lichte jazz invloeden, dat swingt en abrupt stopt, "Admiral", een schitterend nummer met avant garde invloeden, dat een terugkerend ritme en een gemiddeld tempo bevat en het titel nummer "Machine", een heerlijk stukje dance met een gemiddeld tempo, dat subtiele tempowisselingen heeft.

"Machine" van Boogie Belgique staat vol puike dance nummers, waarbij beweging hoog in het vaandel staat en ik raad iedere liefhebbers van dit genre deze schijf dan ook van harte aan.

Review: Living Daylights - Let's Live For Today The Complete Recordings (Grapefruit Records, 2022) (60's Pop)

Living Daylights uit Harlow, Groot Britannië werd in 1967 opgericht door de broers Garth - sologitaar en Norman Watt-Roy - basgitaar, die eerder in de band The Guyatones speelden.

Samen met Ron Prudence - drums, Bob O'Neile - zang en mondharmonica en  Doug Ellis - ritmegitaar vormden ze de band, die onder de hoede van Dick James productie maatschappij THIS (het latere DJM) kwam en een contract kreeg bij het Philips label.

Hun eerste single "Let's Live For Today" (geschreven door de band The Rokes) / "I'm Real" (een eigen compositie) verscheen op 21 april 1967 via Philips en in Amerika  bracht Buddah Records de single uit, waar het een top 10 hit werd bij het New Yorkse radio staion WOR-FM.

De band nam in de zomer van 1967 hun debuut album op, waarop de single plus 9 andere nummers stonden, waaronder 4 covers en in oktober 1967 verscheen hun EP "The Living Daylights", via Fontana in Frankrijk, die behalve de nummers van de single 2 nieuwe songs bevatte en eind 1967 bracht de band hun single "Baila Maria" / "Always With Him" in Nederland uit via Philips.

Nadat Bob en Doug deel gingen uitmaken van de her opgerichte band The Naturals, besloten Garth, Norman en Ron verder te gaan onder de naam The Greatst Show On Earth, die een contract kreeg bij Harvest Records en de hit single "Real Cool World" plus 2 LP's uitbracht.

Het album "Let's Live For Today The Complete Recordings" werd 12 augustus 2022 als CD via Grapefruit Records uitgebracht en bevat de nummers van de singles plus de mono en stereo versie van het opgenomen album.

Het album begint met de mono opnamen van de LP, waarvan "Let’s Live For Today" de eerste is en hierin speelt Living Daylights een uitstekende versie van dit nummer, dat ook door The Rokes uit Italië als "Piangi Con Me" (originele versie) en The Skope uit Nederland als "Be Mine Again" uitgebracht werd en dit wordt gevolgd door "It’s Real" (bekend als I’m Real), een heerlijke uptempo licht psychedelische pop song met een aanstekelijk ritme en "Cos I’m Lonely", een mooie pop song met een gemiddeld tempo.

Daarna volgen "Up So High", een geweldige garagerock song met een gemiddeld tempo en een terugkerend ritme, "Say You Don’t Mind", een fantastische rock song met een gemiddeld tempo en progressieve invloeden, die een aanstekelijk ritme heeft (luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie) en "Jane", een prima uptempo licht psychedelische pop song met een dansbaar ritme.

In "What’cha Gonna Do About It" zet Living Daylights me een pop song met een gemiddeld tempo voor, in "Getting Better" krijg ik een cover van het nummer van The Beatles te horen, die licht psychedelisch klinkt en ook in The Beatles cover "I’ll Be Back" laat de band me genieten van een uitstekende versie.

Dan volgen "If I Had My Way", een lekker in het gehoor klinkende song met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk dansbaar ritme en "Always With Him", een swingende uptempo pop song, die subtiele tempowisselingen bevat.

Verder volgen de singles "Baila Maria", een puike commerciële uptempo pop song met een aanstekelijk dansbaar ritme en de voor Amerika gemaakte editie van de single "Let’s Live For Today", een verrukkelijke licht psychedelische beat song met tempowisselingen, die aanzet tot mee zingen.

Vervolgens zijn de stereo versies aan de beurt, die beginnen met "Cos I’m Lonely", een uitstekende pop song met een gemiddeld tempo, waarin het stereo geluid niet optimaal is en deze wordt gevolgd door "Up So High", dat net als de mono versie klinkt alleen zijn de zang en de muzikale begeleiding hierin gescheiden en de cover van het door Denny Laine geschreven "Say You Don’t Mind", dat swingt en aanzet tot dansen.

Ook "Jane" is weer zo'n heerlijke song met een aanstekelijk dansbaar ritme en "What’cha Gonna Do About It" is van hetzelfde laken een pak als de mono versie.

In de beide covers van de nummers van The Beatles, "Getting Better" en "I’ll Be Back" klinken de versies net zo goed als de mono uitgaven en in "If I Had My Way" is dat ook het geval.

Verder volgen nog "Always With Him", een swingende song met een aanstekelijk ritme en de Japanse single versie van "Let’s Live For Today", een versie, die niet afwijkt van het origineel.

"Let's Live For Today The Complete Recordings" van Living Daylights bevat uitstekende pop songs, die me zowel in mono als in stereo als muziek in de oren klinken en ik kan iedere liefhebber van de betere zestiger jaren pop deze schijf dan ook zeer aanraden.

Review: The Electric Crayon Set - Laughing In The Clouds (Psychotron Records, 2018) (Progressieve Rock)

The Electric Crayon Set uit Pori, Finland werd in 1999 opgericht en bestaat uit tegenwoordig : Timo Pääkö - sologitaar en zang, Timo Lilja - drums, Seppo Tyni - basgitaar, Vilma Pääkkö - zang.

In 2000 verscheen de debuut EP van de band "The Hardest Thing" via Detour Records en vervolgens verscheen hun CD debuut album "One Man's Trash..." in 2001 uit op het eigen Soundhawk label, waarna de CD "What A Rotter Of A Day" in 2007 via dat label volgde (her persing in 2016 via Psychotron Records op LP) en na een stilte van 11 jaar bracht Psychotron Records het derde album van de band uit, getiteld "Laughing In The Clouds", dat 10 nummers bevat en als LP in een beperkte oplage van 300 stuks op blauw vinyl + een A2 poster en als CDr promo verscheen.

Het album begint met "Pete Is Laughing In The Clouds", waarin The Electric Crayon Set een schitterende progressieve rock song met een gemiddeld tempo en psychedelische invloeden speelt, die een terugkerend ritme heeft (luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie) en gevolgd wordt door "Dreams Of The Rain" geweldige psychedelische pop song met een gemiddeld tempo en lichte invloeden van de muziek van The Beatles en "Calling On The Cards", een heerlijke pop song met een aanstekelijk ritme en orkestrale invloeden.

Daarna volgen "Ignis Fatuus", een fantastische progressieve rock song met een gemiddeld tempo, een aanstekelijk terugkerend ritme en tempowisselingen en "Where We Are?", een puike rock song met een niet al te hoog tempo en lichte filmmuziek invloeden

Kant B start met "Isthisthewaythatyoufeelthatyouwantmetofeel?" en hierin zet The Electric Crayon Set me een verrukkelijke uptempo song voor, die psychedelische invloeden bevat, een aanstekelijk dansbaar ritme heeft en enigszins commercieel klinkt, in "Back To The Spaceage" krijg ik een prima pop song te horen, die een gemiddeld tempo en een dansbaar terugkerend ritme heeft en in "Music To Watch Accrington Stanley By" laat de band me genieten van een lekker in het gehoor klinkende pop song met een gemiddeld tempo en een dansbaar ritme.

Verder volgen "After The Show", een vrij rustige song met jaren 50 invloeden, die tegen het einde een gesproken tekst krijgt bijgevoegd en "Moonlit Graveyard, Pt. 1 & 2", een uitstekende progressieve pop song met een gemiddeld tempo en een terugkerend ritme, die halverwege over gaat in een stuk psychedelische muziek.

"Laughing In The Clouds" van The Electric Crayon Set staat vol heerlijke progressieve nummers met pop en psychedelische invloeden, waar ik vanaf de begintonen van genoten heb en ik kan liefhebbers van deze muzieksoorten deze schijf dan ook sterk aanraden.

Review: The Guy Hamper Trio - All The Poisons In The Mud (Damaged Goods Records, 2022) (Hammond Rock)

The Guy Hamper Trio uit Chatham, Kent, Engeland bestaat uit: Wild Billy Childish - sologitaar, Julie Hamper - basgitaar, Wolf Howard - drums en James Taylor (Jamie) - Hammond orgel.

De band brengt op 25 november 2022 hun debuut album "All The Poisons In The Mud" uit via Damaged Goods Records en deze verschijnt zowel als LP als CD en hierbij is nog het vermelden waard, dat hun eerste single uit 2009 ook op het album staat en dat de band op enkele nummers bijgestaan wordt door Johnny Johnson - basgitaar en Bruce Brand - drums van Thee Headcoats.

Het album, dat 12 nummers bevat start met het titel nummer "All The Poisons In The Mud", waarin "All The Poisons In The Mud"een geweldig jaren 60 gerelateerd uptempo Hammond rock nummer speelt, dat swingt en gevolgd wordt door "Come Into My Life", een heerlijk nummer met een gemiddeld tempo en subtiele tempowisselingen, dat tot beweging aanzet en "Moon Of The Popping Trees" en ook dit is zo'n fantastisch Hammond rock nummer, dat swingt als een trein.

Daarna volgen "Girl From '62", een verrukkelijke uptempo mix van Hammond en garagerock, waarbij stil zitten niet aan de orde is, "Full Eclipse Of The Sun", een uitstekende Hammond rock song met een aanstekelijk dansbaar ritme en de B kant van de single uit 2009, getiteld "Sally Sensation", een swingend stuk muziek met subtiele tempowisselingen en jaren 60 invloeden.

In "7% Solution" zet The Guy Hamper Trio me opnieuw een Hammond nummer met een gemiddeld tempo, subtiele tempowisselingen en een dansbaar ritme voor, in "Step Out" krijg ik een swingend uptempo nummer te horen, dat in de stijl van "Green Onions" van Booker T. & The Onions zit en in "Polygraph Test" (A kant single) laat de band me nogmaals genieten van een stuk Hammond rock met een gemiddeld tempo en een dansbaar ritme.(luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie)

Verder volgen "The Kids Are All Square", een puik nummer met invloeden van "Louie, Louie" van The Kingsmen, "Skinwalker", een geweldige mix van Hammond en progressieve rock, die met een gemiddeld tempo gespeeld wordt en "Fire", een prima cover van het nummer van Jimi Hendrix.

"All The Poisons In The Mud" van "All The Poisons In The Mud" staat vol heerlijke instrumentale Hammond rock nummers, die swingen en ik raad iedere liefhebber van deze muziekstijl deze schijf dan ook sterk aan.

Review: Witchfinder - Forgotten Mansion (Mrs Red Sound, 2022) (Stoner)

Witchfinder uit Clermont-Ferrand, Frankrijk werd in 2016 opgericht en bestaat uit: Thomas Dupuy - drums, Kevyn Raecke - keyboard, Clément Mostefai - zang en basgitaar en Stanislas Franczak - sologitaar.

De band bracht op 12 april 2017 hun digitale debuut single "Snowy Grave" uit, die op 2 mei 2017 gevolgd werd door het digitale album "Witchfinder".

Op 1 april 2019 verscheen hun album "Hazy Rites" via Mrs Red Sound als 2LP op transparant groen vinyl, als 2LP op zwart vinyl, als 2LP op doorzichtig geel vinyl en als digitaal album, op 3 juni 2022 verscheen de digitale single "Endless Garden" en op 18 november 2022 brengt Mrs Red Sound hun album "Forgotten Mansion" uit als LP op bloederig gespetterd vinyl en als digitaal album, waarop de band op 1 nummer wordt bijgestaan door Haldor Grunberg - zang (track 2).

Het album, dat 5 nummers bevat, begint met "Approaching", waarin Witchfinder een trage stuk stonerrock song speelt, die een terugkerend ritme heeft en iets over de helft van het nummer een hoger tempo krijgt en dit wordt gevolgd door "Marijuana", een zwaar stoner nummer met een gemiddeld tempo, een aanstekelijk ritme en heavy rock invloeden, dat tegen het einde in een traag tempo over gaat.

Daarna volgen "Lucid Forest", een uitstekend nummer met een niet al te hoog tempo en een terugkerend licht hypnotiserend ritme en "Ghosts Happen To Fade", een lekker in het gehoor klinkende song met een gemiddeld tempo en een terugkerend ritme, dat vlak voor het einde onverstaanbare geschreeuwde klanken krijgt.

Als laatste hoor ik "The Old Days" en hierin speelt de band opnieuw zo'n zware trage song met een terugkerend ritme.

"Forgotten Mansion" van Witchfinder bevat 5 prima stevige zware stoner nummers waarbij het tempo niet erg hoog is en de muziek een terugkerend ritme heeft, waar ik van begin tot eind heb genoten en ik raad iedere liefhebber van deze muzieksoort dan ook aan eens naar deze schijf te gaan luisteren.(luister naar 2 nummers van dit album via de bandcamp link onder de recensie)

Review: Wild Billy Childish & The Singing Loins - The Fighting Temeraire (Damaged Goods Records, 2022) (Folk)

Wild Billy Childish (die geboren werd als Steven John Hamper) uit Chatham, Kent, Engeland is kunstschilder, auteur, poëet, fotograaf, filmmaker, zanger en gitarist.

Hij speelde in diverse bands, waaronder: The Chatham Singers, Thee Mighty Caesars, The Delmonas, The Pop Rivets, Thee Milkshakes, Thee Headcoats, The Vermin Poets, The Spartan Dreggs, Wild Billy Childish & the Blackhands en The Musicians Of The British Empire, die verschillende muziekstijlen speelden zoals: garage rock, punk, rock & roll, blues, folk, klassiek /experimenteel, gesproken woord, kinderliedjes en surf.

Samen met Charles Thomson richtte hij in 1999 The Stuckism Art Movement op, dat hij in 2001 verliet, om zich verder in de kunstwereld te ontwikkelen en in juli 2014 werd hij genomineerd voor de  Doctor Of Arts Degree van de universiteit van Kent, terwijl hij tevens les geeft aan Rochester Independent College.

Sinds 1979 brengt hij albums uit, zowel solo als met zijn bands en er verschenen reeds 118 albums van hem op die manier.

Voor de band The Singing Loins, die bestaat uit: Chris Broderick - zang, mondharmonica en percussie en Chris 'Arfur' Alan - sologitaar, banjo, zang en autoharp, nam hij in 1991 en 1993 de LP albums "Songs For The Organ" en "Steak And Gravy" in zijn badkamer te Rochester op en deze verschenen via het Hangman Records label, waarna hij samen met het duo in 1993 het album "At The Bridge" uitbracht via Hangman's Daughter, waarna The Singing Loins weer hun eigen weg gingen en de albums: "Songs To Hear Before You Die" (CD, LP, 2005), "The Drowned Man Resuscitator" ‎(CD, LP, 2007), "Unravelling England" (CD, LP, 2009), "Stuff" (CD, LP, 2011) en "Here On Earth"(CD, LP, 2012) van het duo verschenen via Damaged Goods Records.

Omdat in 2021 bij zanger Chris Broderick bloedkanker geconstateerd werd, liet hij Arf weten om door te gaan met de groep, waarna hij in januari 2022 overleed.

Als eerbetoon maakten Arf en Billy samen met drummer Loin Rob de 7" single "Song Of The Medway", die op 23 september 2022 via Damaged Goods Records op zwart vinyl verscheen en de terugkeer van The Singing Loins inluidt.

Ook bracht Damaged Goods Records de LP her persing uit van het album "At The Bridge" uit 1993, dat 14 nummers bevat en op 23 september 2022 verscheen en op 11 november verscheen een totaal nieuw album van Wild Billy Childish & The Singing Loins, getiteld "The Fighting Temeraire", dat via Damaged Goods Records als LP en als CD wordt uitgebracht en 12 nummers bevat.

Het album begint met de single "Song Of The Medway", waarin Wild Billy Childish & The Singing Loins een heerlijke pop song met een niet al te hoog tempo speelt, die invloeden van de muziek van Bob Dylan en folk bevat (luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie) en deze wordt gevolgd door "A La Mort Surbite", een uitstekende folkblues song met een terugkerend ritme en een gedeclareerde tekst en "I Don't Like The Man That I Am", een prachtige song met een niet al te hoog tempo, die een enigszins trieste uitstraling heeft door het gebruik van een viool.

Daarna volgen "White Whale Blues", een mooie folk song , die een aanstekelijk terugkerend ritme heeft, "Stood Upon A Chair", een mix van country en folk met een langzaam tempo, die een terugkerend ritme heeft en "The Broken And The Lost Of The Old Long Bar" een fantastische folk song met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk ritme, dat een hoog meedein gehalte heeft.

In het titel nummer "The Fighting Temeraire" schotelt Wild Billy Childish & The Singing Loins me opnieuw zo'n song met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk ritme voor, die aanzet tot dansen en drinken, in "A Rusty Stain" krijg ik een vrij heftig gezongen nummer in een gemiddeld tempo te horen, dat lichte blues invloeden heeft en in "Your Mediocre Mind" zet de band me nogmaals een aanstekelijke song met een niet al te hoog tempo en een terugkerend ritme voor.

Dan volgen "The Walls Of Red Wing", een prima folk song met een vrij rustig tempo, "The Jutland Sea", een geweldige song met een aanstekelijk ritme, dat aanzet tot dansen en "The Rochester Recruiting Sergeant", een folk song met wisselende tempo's, die een hoog meezing gehalte heeft en me doet verlangen in een Engelse pub aan een groot glas Guinness te zitten.

"The Fighting Temeraire" van Wild Billy Childish & The Singing Loins staat vol uitstekende folk songs, waar ik erg van genoten heb, waarbij de band de sfeer van een Engelse pub heeft weten te creëren en ik raad elke folk liefhebber deze schijf dan ook zeer aan.

Review: Health A1 - There Were Mods In Finland, Too (In 1983) (Vinnarecords, 2022) (Mod Punk)

Health A1 uit Harjavalta, Finland bestond tijdens de mod revival-scene uit: Esko Rahiala - drums, Reijo Tolvanen - basgitaar en achtergrondzang, Harri Kokko - sologitaar, Timo Pääkkö - sologitaar en zang, Tiiu Tuominen - keyboards (track 2,3, Punk4,6,7,8), Marja Alhonen - trompet (track 4,8) en Marjo Harju - trompet (track 4,8).

De band bracht een demo uit en deze trok de attentie van Poko Records, die de financiering voor nieuwe studio opnames van Health A1 deed.

Door onfortuinlijke omstandigheden was de band een kort leven beschoren en gelukkig werden de opnames terug gevonden, waarna het uitbrengen hiervan een goed idee leek en in 2022 verscheen dit mini album, waarop 8 nummers staan dan ook eindelijk via Vinnarecords als LP in een beperkte oplage van 200 stuks op rood vinyl onder de titel "There Were Mods In Finland, Too (In 1983)".

Daarbij is verder het vermelden waard, dat de 3 laatste nummers van de B kant in de studio zijn opgenomen, terwijl de eerste versies hiervan (kant A) in de garage van Reijo Ruosila met een primitieve reel-to-reel bandrecorder werden opgenomen.

 

Het album start op kant A met "You'd Better", waarin Health A1 een uptempo powerrock song met een aanstekelijk terugkerend ritme speelt, die subtiele tempowisselingen heeft en deze wordt gevolgd door "Back To The City", een heerlijke uptempo punk song in de stijl van The Jam, die een dansbaar ritme heeft.(luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie) 

Daarna volgen "Cinderella Story", een geweldige uptempo punk song, die swingt als een trein en "Love Beneath The Waist", een prima pop song met een gemiddeld tempo en een terugkerend ritme, die na enkele minuten tijdelijk meer tempo krijgt, om dan weer verder te gaan in het begintempo.

Dan volgen de nummers van kant B en hiervan is "Under Neon Lightnings" de eerste, waarin Health A1 een schitterende uptempo mod punk song ten gehore brengt, die invloeden van de muziek van The Jam heeft en swingt en gevolgd wordt door "Back To The City", die niet verschilt van de versie van de A kant.

In "Cinderella Story" zet de band me een fantastische uptempo nummer voor, die net als de versie van de A kant swingt en in "Love Beneath The Waist" krijg ik een verrukkelijke song met een gemiddeld tempo en lichte reggae invloeden te horen, die een terugkerend ritme en enkele korte tempowisselingen bevat.

"There Were Mods In Finland, Too (In 1983)" van Health A1 is een uitstekende plaat, die het mod tijdsbeeld van begin jaren 80 prima weergeeft en ik heb hier dan ook erg van genoten, waardoor ik iedere liefhebber van deze muzieksoort deze schijf sterk kan aanraden.

Review: Kamala - Limbo666 (Tonzonen Records, 2022) (Dance Pop)

Kamala uit Leipzig, Duitsland, werd in 2016 opgericht en bestaat tegenwoordig uit: Christian Kamper - zang, Theo Rolfs - sologitaar, Eric Glatzel - sologitaar, Hannes Gernot Peter Gröschner - basgitaar en Henry Mitko - drums.

Op 9 januari 2017 verscheen de debuut EP "Kamala" als digitale download, toen de band nog maar uit 4 personen bestond en daarop maakt basgitarist Frederik Kleimann nog deel uit van de band.

Het debuut album "Radial Perception", dat als CD en digitale download verscheen, werd op 24 maart 2018 in de huidige samenstelling uitgebracht en daarop spelen gastmuzikanten Jörn Kleinbrahm - saxofoon en Noel Lardon - percussie mee.

Hun tweede album "Your Sugar" werd op 22 maart 2019 door Tonzonen Records zowel als digitale download, CD (beperkte oplage) en als LP (beperkte oplage op 180 gram gekleurd vinyl) uitgebracht en bevat 7 nummers, waarbij verder vermeldenswaardig is, dat gastmuzikant Jörn Kleinbrahm in 3 nummers op saxofoon te horen is.

Ook speelde de band op festivals, zoals: Burg Herzberg Festival, Zytanien Festival, Reverberation Festival en Feast Of Friends en toerde door Duitsland met Chickn (Griekenland) en Love Machine (Duitsland).

Op 9 december 2022 verschijnt hun album "Limbo666", waarop 9 nummers staan, via Tonzonen Records als LP in een beperkte oplage van 500 stuks op blauwmarmer vinyl, als CD en als digitaal album.

Het album begint met "Limbo", waarin Kamala een heerlijke uptempo pop song ten gehore brengt, die een dansbaar ritme heeft (luister naar dit nummer via de bandcamp link onder de recensie) en deze wordt gevolgd door "Cut The Wire", een swingende uptempo mix van disco en pop, die aanzet tot dansen en "Talking Dirty", een uptempo pop song met een aanstekelijk dansbaar ritme en lichte jaren 80 invloeden.

Daarna volgen "The Mission", een puike uptempo song met een dansbaar ritme en progressieve rock en new wave invloeden, "Freudian Autocorrect", een geweldige rock song met new wave en ska invloeden en een aanstekelijk terugkerend ritme, waarbij stil zitten geen optie is en "Yuko & Memori", een uitstekende uptempo song met een zeer  dansbaar ritme, die enkele tempowisselingen bevat en swingt.

In "Light In The Cloud" schotelt Kamala me een prima song met een gemiddeld tempo voor, die een aanstekelijk ritme heeft en subtiele tempowisselingen bevat, in "Narcissus" krijg ik een uitstekende pop song met een gemiddeld tempo en een terugkerend ritme te horen, die me opnieuw in beweging zet en in "Blindspots" laat de band me nogmaals genieten van zo'n aanstekelijke dansbare pop song.

"Limbo666" van Kamala staat vol puike dansbare pop songs, die aanzetten tot dansen en ik zat dan ook constant op mijn stoel te wippen en ik raad liefhebbers van de betere pop deze schijf dan ook zeer aan.

Review: Goat - Oh Death (Rocket Recordings, 2022) (Progressief / Jazz / Funk / Afrikaans)

Goat uit Korpilombo, Zweden is een collectief, dat hun muziek sinds 2012 uitbrengt via Rocket Recordings. 

De band bracht op 20 augustus 2012 hun debuut album "World Music" uit als CD en als digitaal album uit, waarna de volgende albums volgden: "Run To Your Mama Remixes" (12 april 2013, digitaal), "Live Ballroom Ritual" (2 december 2013, CD en digitaal), "Commune (N. America Customers)" (23 september 2014, LP, CD en digitaal), "Commune" (24 september 2014, CD en digitaal), "Requiem (N. America Customers)" (7 oktober 2016, 2LP, CD, cassette en digitaal), "Requiem" (7 oktober 2016, CD en digitaal), "Fuzzed In Europe" (27 oktober 2017, digitaal), "Double Date (OST)" (11 december 2017), "Requiem (single LP edition)" (19 februari 2021, LP en digitaal), "Headsoup" (27 augustus 2021, CD en digitaal), "World Music (10th Anniversary Remaster)" (26 augustus 2022, LP en digitaal) en "Oh Death", dat op 21 oktober 2022 via Rocket Recordings verscheen als LP in een beperkte oplage op groen vinyl, als LP in een beperkte oplage op psychedelisch gespetterd vinyl, als CD en als digitaal album.

Ook verschenen de digitale singles: "Dreambuilding (N. America Customers)" (4 juni 2013), "Stonegoat" (8 juni 2013), "Hide From The Sun"(24 juni 2014), "It​’​s Time For Fun" (7 augustus 2015), "It's Time For Fun (N. America Customers)" (25 september 2015), "I Sing In Silence (N. America Customers)" (27 mei 2016), "I Sing In Silence" (27 mei 2016), "Let It Burn" (25 mei 2018), plus de digitale nummers: "Union Of Mind And Soul" (16 september 2016), "Try My Robe (Live)" (22 juni 2017).

Hun album "Oh Death" bevat 10 nummers en start met "Soon You Die", waarin Goat een geweldige uptempo mix van funk en progressieve rock ten gehore brengt, die een licht hypnotiserend terugkerend ritme heeft en gevolgd wordt door "Chukua Pesa", een Oosters klinkend nummer met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk dansbaar ritme en progressieve invloeden en "Under No Nation", een heerlijke mix van funk en dance met een aanstekelijk dansbaar ritme, die free jazz en acid rock invloeden heeft en tegen het einde licht chaotisch wordt.

Daarna volgen "Do The Dance", een schitterende rocksong met gemiddeld tempo, een licht hypnotiserend terugkerend ritme en progressieve rock invloeden, "Apegoat", een kort free jazz nummer met een gemiddeld tempo en "Goatmilk", een fantastisch reggae nummer, dat swingt als een trein en naadloos over loopt in "Blow The Horns", een uitstekende song met een gemiddeld tempo en Afrikaanse invloeden.

In "Remind Yourself" zet Goat me een duister klinkend nummer met een gesproken tekst en Afrikaanse invloeden voor, dat na een minuut verandert in een dreigend stuk muziek met een terugkerend ritme en aanstekelijke zang, in "Blessings" krijg ik een kort stukje piano muziek in een niet al te hoog tempo te horen en in "Passes Like Clouds" begint de muziek psychedelisch, om na korte tijd hypnotiserende Afrikaanse drums ritmes bijgevoegd te krijgen, waar tussendoor gitaar en piano klanken worden gespeeld.

"Oh Death" van Goat is een puike plaat, die vol uitstekende nummers staat, die invloeden van funk, jazz, progressieve rock en hypnotische Afrikaanse ritmes bevat, waar ik zeer van genoten heb en ik raad iedere liefhebber van deze genres dan ook aan, deze schijf eens te gaan beluisteren, om misschien wel tot dezelfde conclusie te komen als ik.(luister naar dit album via de bandcamp link onder de recensie)

Review: Nix & The Nothings - Here Goes Nothing! (Apollon Records, 2022) (Garagerock)

Nix & The Nothings uit Bergen, Noorwegen bestaat uit: Nicolai Hervik Olsen - ritmegitaar en zang, Andri Szarvas - basgitaar, Julia Flo Galaasen - zang, Daniel Rognes - orgel, synthesizer en percussie en Torgrim Kvestad Nåmdal - drums.

De band brengt op 18 november 2022 hun debuut album "Here Goes Nothing!" uit via Apollon Records en dit verschijnt als LP in een beperkte oplage van 250 stuks op wit vinyl, als LP op zwart vinyl, als CD en als digitaal album.

Het album, dat 10 nummers bevat, start met "Caveyard", waarin Nix & The Nothings een uitstekende uptempo garagerock song met een terugkerend tempo speelt, die een aanstekelijk ritme heeft en gevolgd wordt door "Why", een swingende uptempo song, die aanzet tot dansen en "Good For Nothing", een garagerock, die met hogesnelheid mijn gehoorgang in gespeeld wordt en swingt als een trein.

Daarna volgen "Dont Wanna Walk", eveneens een schitterende uptempo garagerock song met een terugkerend ritme, "All Night Long", een song met een gemiddeld tempo en een terugkerend ritme, waarbij stil zitten geen optie is en "Too Many Bugs", een verrukkelijke rock song, die een gemiddeld tempo bevat en rhythm & blues invloeden heeft en swingt.

In "Mushroom Baby" schotelt Nix & The Nothings me weer een uptempo song voor, die een aanstekelijk ritme heeft, dat beweging oproept en in "No Ghosts" krijg ik een geweldige rock song in een niet al te hoog tempo te horen, die licht psychedelische invloeden heeft en een terugkerend ritme bevat.(luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie)

Verder volgen "Movin On", een uptempo song met een hoog meezing gehalte en een enigszins commercieel tintje en "Here Goes", een prachtige pop song met een vrij rustig tempo, die een hoog meedein gehalte en een aanstekelijk ritme heeft.

"Here Goes Nothing!" van Nix & The Nothings staat vol fantastische garagerock en swingt vanaf de begin tonen en ik raad elke liefhebber deze schijf dan ook zeer aan.

Review: Might - Abyss (Exile On Mainstream Records, 2022) (Stoner / Avant Garde)

Might uit Hannover, Duitsland, werd in 2020 opgericht en bestaat uit: Ana Muhi - basgitaar en zang en Sven Missulis - sologitaar, drums en zang.

Het duo, dat eerder in Deamon's Child speelde, bracht op 17 juli 2020 hun debuut album "Might", waarop 9 nummers staan, via Exile On Mainstream Records uit als LP+CD bundle en als digitale download en deze is op 26 augustus 2022 gevolgd door "Abyss", dat via dit zelfde label is uitgebracht als LP in een beperkte oplage van 500 stuks op 140 gram zwart vinyl, als CD en als digitaal album.

Het album, dat 11 nummers bevat, start met "Naked Light", waarin Might een mooi kort rustig avant garde nummer speelt, die heavy rock invloeden heeft en dit nummer gaat over in "Lost", een geweldige stevige uptempo stonerrock song met tempowisselingen en heavy metal invloeden, die swingt.

Daarna volgen "Abysses", een fantastische rock song met een gemiddeld tempo en invloeden van stoner en progressieve pop, die een zwaar terugkerend ritme bevat en halverwege tijdelijk over verandert en na korte tijd weer verder gaat in het begin ritme en "Circles", een verrukkelijke punk gerelateerde song, die een aanstekelijk dansbaar ritme en subtiele tempowisselingen heeft en naar mijn mening een hit zou kunnen worden.

In "Who's Ahead?" zet Might me heerlijke avant garde song in een niet al te hoog tempo voor, die minimale piano begeleiding heeft, in "Tightrope Walk" krijg ik een schitterende pop song met een vrij rustig tempo te horen, waarin de zang van Ana begeleid wordt door het gitaarspel van Sven en in "How Sad A Fate" laat het duo me genieten van een rock song met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk licht hypnotiserend terugkerend ritme.

Dan volgen "Shrine", een heftige stonerrock song, die met hoge snelheid wordt gespeeld en heavy elementen bevat en "Lucky Me", een uptempo heavy rock song met een terugkerend ritme, die tempowisselingen heeft.

Verder hoor ik "Dear Life", een prachtige rustige song waarin Sven zich op piano begeleidt en "Holy Wars", een uitstekende rustige pop song met een aanstekelijk ritme, waarbij het tempo langzaam opgevoerd wordt.

"Abyss" van Might is een puike plaat, die vol prima afwisselende nummers staat en invloeden van heavy rock, stoner, pop, punk en avant garde bevat met "Circles" als uitschieter en ik heb dan ook met volle teugen van de muziek genoten, waardoor ik elke liefhebber kan aanraden eens naar deze schijf te gaan luisteren.(luister naar dit album via de bandcamp link onder de recensie)

Review: Thee Headcoats Sect - A Tribute To Don Craine EP (Damaged Goods Records, 2022) (Rhythm & Blues / Pop)

Thee Headcoats Sect uit Chatham, Engeland bestaat uit de 3 leden van Thee Headcoats: Billy Childish - sologitaar en zang, Bruce Brand - drums, Johnny Tub Johnson - mondharmonica plus Keith Evans (van The Downliners Sect) - basgitaar en zang.

In 1991 bracht de band, waarin ook Don Craine (The Downliners Sect)- ritmegitaar en zang actief was, de 7" EP "Headcoats On" uit via Hangman Records en deze werd gevolgd door: "Deerstalking Men" (1996, LP en CD, Hangman's Daughter plus herpersing via Damaged Goods Records in 2006 ) en "Ready Sect Go!" (1999, LP en CD, Vinyl Japan plus herpersing via Damaged Goods Records in 2006).

Na het overlijden van Don in februari 2022 besloot de band de EP "A Tribute To Don Craine" uit te brengen als eerbetoon aan hem en deze verschijnt op 11 november 2022 in een beperkte oplage op zwart vinyl via Damaged Goods Records.

De EP start met "The Baker Street Irregulars", waarin de zang van Keith is en Thee Headcoats Sect een schitterende uptempo rhythm & blues song ten gehore brengt, die tot dansen aanzet.

Daarna volgt "Oh Leader, We Do Dig Thee", een cover van het nummer "Hey Bo Diddley" van Bo Diddley, alleen heeft dit hier een andere tekst.(luister naar dit nummer via de facebook link onder de rece

In "One Ugly Child" schotelt Thee Headcoats Sect me een heerlijke swingende uptempo song met een aanstekelijk ritme voor, waarbij stil zitten geen optie is.

Als laatste volgt "The Ballad Of Malcolm Laphroaig", een geweldige song met een gemiddeld tempo, die een terugkerend ritme heeft en tot beweging aanzet.

"A Tribute To Don Craine EP" van Thee Headcoats Sect is een uitstekende plaat, waar ik erg van genoten heb en ik raad iedere liefhebber van rhythm & blues en de betere popmuziek deze schijf dan ook van harte aan.

Sorry! Nog geen video beschikbaar.

Review: Solitär - Bus Driver Immigrant Mechanic (Tonzonen Records, 2022) (Pop)

Solitär uit Stockholm, Zweden is het solo project van multi-instrumentalist Mikael Tuominen, die bekend is van bands zoals Kungens Män en Automatism.

Zijn debuut album "1989" verscheen op 10 augustus 2020 als LP in een beperkte oplage van 111 met de hand genummerde exemplaren op transparant groen vinyl, als LP in een beperkte oplage van 222 met de hand genummerde exemplaren op zwart vinyl via Adansonia Records en als digitaal album en op 18 november 2022 brengt Tonzonen Records zijn album "Bus Driver Immigrant Mechanic" uit als LP in een beperkte oplage van 500 stuks op transparant geel vinyl, als CD en als digitaal album en hierop wordt hij in het eerste nummer bijgestaan door Tindra Strinnholm en Lo Strinnholm, die de achtergrondzang verzorgen.

Het album, dat 9 nummers bevat, start met "Electric Sea", waarin Solitär een mooie rustige licht psychedelische pop song speelt (luister naar dit nummer via de bandcamp link onder de recensie), waarna "Ship Of Excitement" volgt en de band een prachtige song met een niet al te hoog tempo ten gehore brengt, die subtiele tempowisselingen heeft.

Daarna volgen "Concrete Spaceship", een schitterende swingende uptempo pop song met een terugkerend ritme en progressieve invloeden, "The Price", een heerlijke vrij rustige song met een aanstekelijk ritme en "Bus Driver", een dansbare uptempo pop song met lichte elektro invloeden.

In "Spegel Spegel" schotelt Solitär me een fantastische song met een gemiddeld tempo voor, die een licht hypnotiserend ritme heeft en in "It Rains" krijg ik een langzaam nummer met een terugkerend ritme te horen.  

Dan volgen "A Flash In A Glass Jar", een uitstekende song met een gemiddeld tempo, orkestrale invloeden en een terukerend ritme en "Brus", een korte rustige song, die in het Zweeds gezongen wordt.

"Bus Driver Immigrant Mechanic" van Solitär is een lekkere in het gehoor klinkende plaat met mooie pop songs en ik raad elke liefhebber van de betere pop dan ook aan deze schijf eens te gaan beluisteren.

Review: Colour Haze - Sacred (Elektrohasch, 2022) (Stoner)

Colour Haze uit Munchen, Duitsland, werd in 1994 opgericht en bestond toen uit: Stefan Koglek - sologitaar en zang, Christian Wiesner - basgitaar en Tim Höfer - drums.

In deze formatie bleef de band tot 1997 actief en werd het gelimiteerde debuut album "Chopping Machine" in 1995 in een oplage van 1000 stuks gemaakt en op CD door David Records uitgebracht.

In 1997 kwam Felix Neuenhoff als zanger bij de band en aan het einde van dat jaar stopte Tim Höfer en Christian Wiesner werd in augustus 1998 vervangen door drummer Manfred Merwald, die samen met basgitarist Philipp Rasthofer, Stefan Koglek en Felix Neuenhoff de nieuwe Colour Haze vormde.

Dat zelfde jaar bracht de nieuwe band het album "Seven" in een zeer beperkte oplage van 50 stuks in 1998 via Self Burn Records uit.

In mei 1999 verliet Felix de band plotseling en gingen de anderen als trio verder, waarbij Stefan de zang weer voor zijn rekening nam en de band bestaat heden ten dage nog steeds in dezelfde samenstelling.

Van 1999 tot heden bracht de band de volgende CD's / LP's uit: "Periscope" (limited edition CD-R (100 stuks), Toaster Records, 1999), "CO2" (CD-R (100 stuks) Monsterzero-Records, LP (450 stuks), Homegrown Records, 2000), "Ewige Blumenkraft" (CD/2LP, MonsterZeroRecords, 2002), "Los Sounds De Krauts" (2LP, Nasoni Records, 2002/2CD, Elektrohasch Records, 2003), "Flowers" (Colour Haze)/"Forrest Of Illusion" (Hypnos 69) (limited edition 10" vinyl split EP, Eletrohasch Records, 2004), "Periscope" (re-release CD/LP, Elektrohasch Records, 2004), "Colour Haze" (CD/LP, Elektrohasch Records, 2005), "Tempel" (CD/LP, Elektrohasch Records, 2006), "All" (CD/2LP, Elektrohasch Records, 2008), "Burg Herzberg Festival - Live 18.07.2008" (2CD/2LP, Herzberg Verlag, 2009) en "She Said" (2CD/2LP, Elektrohasch Records, 2012).

Ook bracht de band enkele gelimiteerde 7" vinyl split singles uit, zoals "Reefer" uit 2001 met op kant A: Colour Haze - Reefer en op kant B: Color Cacas,  via het SwampRoomRecords uitgebracht en "Colour Haze Feat. Gas Gaint" uit 2004 (kant A: Colour Haze - Mountain, kant B: Gas Gaint - Mama Cool), via Elektrohasch Records, maar ook verschenen er nummers van de band op de verzamel CD's "A Tribute To Mr. Betonohr" ("Pulse") (Chillerlounge Records, 2002) en  "Sucking The Seventees" ("One Way Or Another") (Small Stone Records, 2007) plus het nummer "In which the mighty Silver Wing leaves the solar system, starts its old tremendous metagrav drive and jumps into hyperspace", op de 2CD van Psychedelic Avengers (Fünfundvierzig, 2004).

De band trad in de loop der jaren op veel grote festivals op zoals onder andere: Burg Herzberg Open Air, Wutzrock Hamburg, Stoned From The Underground, Agimont-Stoner-Festival,Emissions from the Monolith, Orange Goblin, Boris, General Tso en Roadburn en trad op in Duitsland, België, Nederland en Oostenrijk, maar ook organiseert Stefan elk jaar de Duna Jam Concert week op Sardinië, Italië en is hij oprichter en eigenaar van het Elektrohasch Records label.

Het verschenen album "To The Highest Gods We Know", waar de fans 3 jaar op hebben gewacht, is zowel op LP als op CD verschenen via het Elektrohasch label en deze heeft 12 augustus 2016 een opvolger, getiteld "Live Vol.1 Europa Tournee 2015".

Het album, dat als 2CD en als luxe 3LP (180 gram vinyl) met klaphoes in boekvorm, in een beperkte oplage van 2000 stuks, verschijnt, is het eerste in een serie van geplande live uitgaven en bevat 13 nummers (waaronder 1 bonus nummer), die in 2015 te Frankfurt, Würzburg, Berlijn, Keulen en Parijs werden opgenomen.

Het album "In Her Garden", dat door het Elektrohasch label op 14 april 2017 als CD uitgebracht werd, is een concept album en verscheen op 17 mei 2017 tevens als 2LP via dit zelfde label.

De opvolger hiervan is het 13e album van de band en heet "We Are", dat 7 nummers bevat en 13 maart 2020 via Elektrohasch Records op CD en LP werd uitgebracht.

Vervolgens ging Philipp Rasthofer na 23 jaar uit de band en nam basgitarist Mario Oberpucher zijn plaats in, waarna de band in de nieuwe formatie hun album "Sacred" opnam en op 14 september 2022 via Elektrohasch als LP in een beperkte oplage, als CD in een beperkte oplage en als digitaal album uitbracht.

Het album, dat 7 nummers bevat, begint met "Turquoise", waarin Colour Haze een mooi vrij rustig nummer speelt, dat lichte psychedelische invloeden heeft en na korte tijd meer snelheid krijgt, waardoor de muziek gaat swingen en dit nummer wordt gevolgd door "Goldmine", een stevige uptempo stonerrock song met een aanstekelijk terugkerend ritme en tempowisselingen, waarin het unieke gitaarspel van Stefan onmiskenbaar is en "Ideologigi", een fantastische stonerrock song met een gemiddeld tempo en een terugkerend ritme, dat halverwege iets meer snelheid krijgt.

Daarna volgen "Avatar", een geweldig uptempo nummer met een dansbaar hypnotiserend terugkerend ritme en ingetogen zang en "1.5 Degrees", een prachtig Oosters klinkend nummer met een niet al te hoog tempo en mysterieuze invloeden, dat tegen het einde heftige klanken krijgt bijgevoegd.

In "See The Fools" zet Colour Haze me opnieuw een heerlijke uptempo stonerrock song met tempowisselingen voor, die swingt en een aanstekelijk ritme heeft, waarbij stil zitten geen optie is en "In All You Are", een swingende uptempo rock song met een terugkerend ritme.

"Sacred" van Colour Haze staat vol swingende uptempo stonerrock nummers, waar ik van begin tot einde zeer van genoten heb en ik kan iedere liefhebber van dit genre deze schijf dan ook van harte aanraden.(luister naar dit album via de bandcamp link onder de recensie)