Review: Domadora - Renaissance (Kozmik Artifactz Records, 2022) (Stoner)

Domadora is een band uit Parijs, Frankrijk, die bestaat uit: Belwil - sologitaar, Gui Omm - basgitaar, Angel Hidalgo Paterna - synthesizer en Karim Bouazza - drums.

De band bracht in 2013 hun debuut album "Tibetan Monk" uit, dat in 2016 gevolgd werd door "The Violent Mystical Sukuma" en op 14 september 2018 is het album "Lacuna" via het Kozmik Artifactz Records label verschenen in een beperkte oplage op gekleurd vinyl (zwart/wit marmer kleurig en zwart vinyl), terwijl de CD en digitale download op 29 juni 2018 werden uitgebracht.

Op 9 december bracht de band het album "Renaissance" uit in een beperkte oplage op zwaar vinyl en als digitaal album via Bandcamp en andere digitale streaming platforms.

Het album "Renaissance" bestaat slechts uit 1 nummer, het 43 minuten durende titel nummer, waarin Domadora met een psychedelisch stuk begint, dat na korte tijd experimentele elementen krijgt bijgevoegd, om vervolgens over te gaan in een schitterend krautrock nummer met een gemiddeld tempo en een hypnotiserend terugkerend ritme, waarmee de band me in een lichte trance brengt en deze verandert na 10 minuten in een chaotisch experimenteel stuk met scheurende gitaar klanken, om enkele minuten later over te gaan in een stuk blues met een niet al te hoog tempo en een terugkerend ritme en ook dit verandert weer en deze keer zet de band me weer een experimenteel stukje voor, dat opnieuw verandert en ik een stuk muziek in de stijl van Jimi Hendrix te horen krijg, waarna er stoner met een gemiddeld tempo en een licht hypnotiserend terugkerend ritme volgt, dat naar mate het stuk vordert er met steeds meer snelheid wordt gespeeld, totdat er een climax is ontstaan en de band in  een langzaam tempo verder gaat, om dan weer te versnellen en in een heftig stuk stoner te eindigen.

"Renaissance" van Domadora is een afwisselende plaat, waarin de band diverse stijlen muziek met elkaar verbindt en ik heb hier dan ook met plezier naar geluisterd, waardoor ik deze schijf aan elke muziek liefhebber kan aanraden eens naar deze schijf te gaan luisteren.(luister naar het album via de bandcamp link onder de recensie)

Review: JEFFK - Tar (Golden Antenna Records, 2023) (Post-Rock)

JEFFK uit Leipzich, Duitsland bestaat uit: Steffen Ziemann - drums, Tim Diedrich - basgitaar en synthesizer en Matthias Poese - sologitaar en synthesizer.

De band bracht op 20 juli 2012 hun debuut uit met "In The Darkest", die als EP op 12" vinyl en als digitale EP verscheen, waarna het album "Inadequate Shelter", via Dunkirecords, als LP op gekleurd vinyl, als CD en als digitaal album werd uitgebracht en op 20 januari 2023 brengt Golden Antenna Records hun album "Tar" uit als LP in een beperkte oplage van 250 stuks op oceaan blauw vinyl, als LP in een beperkte oplage van 250 stuks op supernova paars vinyl, als CD en als digitaal album. 

Het album begint met "Fingers", waarin JEFFK een heerlijke zware startende mix van post-rock en stoner met een gemiddeld tempo speelt, die na korte tijd over gaat in een post-rock nummer met een aanstekelijk terugkerend ritme, waarna "Arcades" volgt en de band een schitterend uptempo post-rock nummer ten gehore brengt, dat iets over de helft van het nummer van ritme verandert en over gaat in een zwaarder stuk muziek, dat een terugkerend ritme bevat.

Daarna volgen "Ratio", een geweldig nummer met een gemiddeld tempo en een swingend terugkerend ritme, dat aanzet tot beweging en de single "Idle Eyes", een puik rock nummer met een gemiddeld tempo en een terugkerend ritme.(luister naar dit nummer via de bandcamp link onder de recensie)

In "Lake Bled" zet JEFFK me opnieuw zo'n verrukkelijk post-rock nummer voor, dat een aanstekelijk ritme heeft en in "Swarm" krijg ik een nogmaals zo'n soortgelijk nummer te horen, dat gewoon lekker in het gehoor klinkt.

"Tar" van JEFFK is een prima plaat met uitstekende post-rock nummers, die aanstekelijke terugkerende ritmes bevatten en ik kan liefhebbers van dit genre dan ook aanraden deze schijf eens te gaan beluisteren.

Review: The Gatekeepers - The Gatekeepers (Think Like A Key Music, 2022) (Musical)

The Gatekeepers is het project van Alex Wroten, die samen met diverse muzikanten het deels musical deels concept album "The Gatekeepers" op 11 november 2022 via Think Like A Key Music als LP in een beperkte met de hand genummerde oplage van 100 stuks op transparant blauw vinyl met inlegvel met teksten, die alleen via het label te bestellen is, als CD met een 10 delig boekje en als digitaal album heeft uitgebracht.

De volgende muzikanten verlenen hun medewerking aan dit album: The Residents, Shawn Phillips, Brian Poole (Renaldo & The Loaf), R. Stevie Moore, Elaine di Falco (Yugen, Caveman Hughscore), Mont Campbell (Egg, National Health), Bob Drake, Amy Denio, Deborah Perry (Thinking Plague) en Cheer-Accident, die allen de zang voor hun rekening nemen en verder spelen mee: drummers Morgan Ågren (Mats/Morgan Band, Frank Zappa), Jacopo Costa (Loomings), Brian Wnukowski (Salvation, Haymarket Riot), Rob Allum (Add N To (X)) de gitaristen Frédéric L'Épée (Shylock, Philharmonie, Yang), Alan Jenkins (Deep Freeze Mice, Ruth's Refrigerator), Bill Brovold (Larval, Rhys Chatham Ensemble, East Village Orchestra), Paul Lai (Upsilon Acrux), Ty Citerman (Bop Kabbalah, Gutbucket); multi-instrumentalisten Dave Willey (Hamster Theatre), Robert Webb (England), Dan Britton (Deluge Grander, Birds & Buildings); fluitiste Emily Hay (U Totem, 5uu's); keyboard speler Duncan Mackay (Cockney Rebel, 10cc); violist Matthew Parmenter (Discipline) en de zangers Molly Harvey (The Residents), Wally Scharold (miRthkon) en Blaine Reininger (Tuxedomoon)

Het album, dat 19 nummers bevat (het digitale album 21), begint met "Butterflies" (Feat. Elaine Di Falco), waarin The Gatekeepers een rustige song ten gehore brengt, die invloeden van musical heeft en de piano en zang de hoofdrol spelen en dit nummer wordt gevolgd door "I Like The Strange Things" (Feat. Renaldo M), een uitstekende song met een niet al te hoog tempo, die eveneens musical invloeden bevat en subtiele tempowisselingen heeft, "A Promising Direction" (Feat. Molly Harvey), een song, die in het verlengde ligt van de vorige nummers, dus musical invloeden en een langzaam tempo heeft en over gaat in "Who Are The Gatekeepers?" (Feat. Cheer-Accident), een mix van musical en  progressieve rock, die ook nu weer een traag tempo bevat, maar iets over de helft van het nummer meer snelheid krijgt.

Daarna volgen "The Professional" (Feat. Shawn Phillips), een prachtige rustige song met een aanstekelijk ritme, dat lichte folk en musical invloeden heeft en door het vioolspel een trieste uitstraling krijgt, "Ignorance", een 13 seconde durende samenzang, "The Patron" (Feat. The Residents), een schitterende musical song met een gemiddeld tempo, progressieve invloeden en een aanstekelijk terugkerend ritme" en "Anonymity", dat ook slechts 13 seconden duurt en bestaat uit samenzang.

In "The Pundit" (Feat. Deborah Perry) zet The Gatekeepers me een heerlijke song voor, die een terugkerend ritme heeft en avant garde invloeden bevat, in "I Think I Like The Strange Things?" (Feat. Renaldo M & Elaine Di Falco) krijg ik een korte song te horen, die triest, maar eveneens hoopvol klinkt, in "Obscurity" hoor ik opnieuw een kort stukje samenzang, dat deze keer 16 seconden duurt en in "The Algorithm" (Feat. Amy Denio) laat de band me genieten van een geweldige mix van musical en funk, die een gemiddeld tempo en een aanstekelijk dansbaar ritme heeft.

Dan volgen "A Compromising Direction" (Feat. Bob Drake), een musical song met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk terugkerend ritme, "All The Way To The Bank" (Feat. R. Stevie Moore), een fantastische mix van musical en progressieve rock, die tempowisselingen en naast een gezongen, ook een gesproken tekst bevat en bij tijd en wijle swingt en "I Like The Normal Things", een puike musical song met wisselende tempo's en lichte progressieve invloeden.

Verder volgen de remixen van enkele nummers en deze beginnen met "All The Way To The Bank", waarin de band een heerlijke uptempo disco versie van deze song ten gehore brengt, die swingt als een trein en aanzet tot dansen en gevolgd wordt door "The Professional" (Seen It All Mix), een verrukkelijke song met een niet al te hoog tempo en een terugkerend licht hypnotiserend ritme, dat psychedelische Oosterse invloeden heeft, "Tight Armhole" (The Algorithm Remix), een song met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk terugkerend ritme, die experimentele invloeden heeft en "The Patron" (Cattle Baron Mix), een uitstekende song met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk ritme.

Het digitale album heeft 2 extra exclusieve nummers, waarvan het eerste een demo is voor "All The Way To The Bank" en hierin krijg ik een puike keyboards versie in een gemiddeld tempo van dit nummer voorgeschoteld, die een aanstekelijk terugkerend ritme heeft en in de demo voor "I Like The Strange Things" krijg ik een heerlijke alternatieve uitvoering te horen, die invloeden heeft van de muziek van Bertolt Brecht en Kurt Weill.

"The Gatekeepers" van The Gatekeepers is een schitterende plaat, die vol prima musical songs staat en 4 lekker in het gehoor klinkende remixen bevat, waar ik zeer van genoten heb en ik kan iedere liefhebber van zowel musical alsmede dansbare muziek deze schijf dan ook van harte aanbevelen.(luister naar het album via de bandcamp link onder de recensie)

 

Review: The Courettes - Daydream (Damaged Goods Records, 2023) (60's Pop)

The Courettes is een duo uit Aalborg, Denemarken en Rio De Janeiro, Brazilië, dat hun muziek sinds 2015 uitbrengt en bestaat uit: Flávia Couri - sologitaar en zang en Martin Couri - drums.

Hun debuut album, "Here Are The Courettes", verscheen 15 juli 2015 als 10" vinyl LP via Sounds of Subterrania, waarna de volgende uitgaven werden uitgebracht: “Boom! Dynamite!” (7" single, Bachelor Records, 2016), “Hoodoo Hop” (7" split single met Powersolo, Sounds of Subterrania, 2017), "Alive from Tambourine Studios!" (10" LP op beige vinyl, Chaputa Records, 1 oktober 2017), "We Are The Courettes" (CD, 30 maart 2018), “Voodoo Doll” (7"single, featuring Coffin Joe, 2018), "Too Late To Say I´m Sorry" (7" EP in een beperkte oplage op gekleurd vinyl en 7"EP op zwart vinyl, 20 december 2019), "Dynamite!" (7" EP op zwart vinyl, Groovy Records, 23 december 2019) en "Christmas (I Can Hardly Wait)" (7" split single met Powersolo, 2 april 2020).

Op 22 mei 2020 verscheen de single "Want You! Like a Cigarette" / "Night Time (The Boy Of Mine)" in een beperkte oplage van 500 stuks op rood vinyl via Damaged Goods Records, waarna het de bedoeling was in oktober 2020 het derde album van de band uit te brengen.

Op 19 juli 2021 bracht Damaged Goods Records hun eerste 2 albums opnieuw uit als 2 afzonderlijke LP's, waarvan "Here Are The Courettes", dat 8 nummers bevat, in een beperkte oplage van 1000 stuks ook roomkleurig vinyl en "We Are The Courettes", waarop 12 nummers staan, in een beperkte oplage van 1000 stuks op doorzichtig rood vinyl en als 1 CD en op 15 oktober 2021 verschenen de 7" single "R.I.N.G.O." / "The Boy I Love" (single versie) en hun album "Back In Mono", dat 14 nummers bevat als LP, als CD en als digitale download via Damaged Goods Records.

Op 25 januari 2022 bracht Damaged Goods Records hun single "Misfits & Freaks" in een beperkte oplage van 1000 stuks op 7" wit vinyl uit, waarvan het titel nummer een opnieuw opgenomen versie is van het nummer, dat op hun album "Back In Mono!" staat, op 27 mei 2022 verscheen het mini album "Back In Mono (B-sides & Outtakes)", dat 8 nummers bevat, als 10" LP en als CD en op 21 oktober 2022 gevolgd werd door de single "Bye Bye Mon Amour", die in een beperkte oplage op 7" roze vinyl via Damaged Goods Records uit kwam.

Hun nieuwe 7" single heet "Daydream", die in een Japanse en Engelse versie op 27 januari 2023 in een beperkte oplage op wit vinyl via Damaged Goods Records wordt uitgebracht.

De A-kant "Daydream" wordt zoals geschreven in het Japans gezongen  en hierin hoor ik het duo een uitstekende jaren 60 gerelateerde song met een gemiddeld tempo spelen, die invloeden heeft van "I Got You Babe" van Sonny & Cher en van  de muziek van meiden groepen, zoals The Ronettes, The Crystals en The Shirelles en op de B-kant staat de Engelse uitvoering van het nummer, waarin The Courettes me nogmaals laten genieten van hetzelfde nummer, dat in de jaren 60 gemaakt had kunnen zijn en ook op het mini album "Back In Mono (B-sides & Outtakes)" staat.(luister naar de Engelse versie van dit nummer via de youtube link onder de recensie)

"Daydream" van The Courettes is weer zo'n schitterende single, waar je als liefhebber niet om heen kan en ik raad elke jaren 60 muziekfanaat deze schijf dan ook van harte aan.

Review: PoiL - PoiL Ueda (Dur Et Doux, 2023) (Experimentele Rock)

PoiL uit Lyon, Frankrijk bestaat uit: Antoine Arnera - keyboards en zang, Boris Cassone - sologitaar en zang, Guilhem Meier - drums en zang en Benoit Lecomte - akoestische basgitaar. 

De band bracht op 1 april 2008 hun debuut album "L'ire Des Papes" uit als kristallen CD box en als digitaal album en deze werd gevolgd door: "Dins O Cuol" (1 december 2011, CD in een beperkte oplage met een bonus nummer, als digitaal album en als LP in een beperkte oplage van 300 stuks geperst in 2018), "Brossaklitt" (5 mei 2014, als LP, als CD en als digitaal album), "L'ire Des Papes" / "Dins O Cuol" (20 november 2017, als 2CD + boekje en als digitaal album), "Mula PoiL" (30 november  2018, split LP met Mula uit Bogota in een beperkte oplage van 300 stuks en als digitaal album), "Sus" (26 april 2019, als LP in een beperkte oplage van 1000 stuks, als CD in een beperkte oplage van 1500 stuks en als digitaal album), "Dan No Ura" (25 juni 2021, digitaal nummer) en op 24 februari 2023 verschijnt hun album "PoiL Ueda" als LP, als CD, als bundel (LP+CD) en als digitaal album) via Dur Et Doux Records en hierop wordt de band bijgestaan door Junko Ueda uit Japan, die een Japanse luit bespeelt, zingt en vertelt.

Het album, dat 5 nummers bevat, start met "Kujô Shakujô - Part 1", waarin PoiL een fantastisch Japans aandoend nummer speelt, dat een eentonig ritme en zang heeft, waar halverwege experimentele geluiden bijgevoegd worden en dit gaat verder in "Kujô Shakujô - Part 2", dat meer snelheid krijgt, een aanstekelijk ritme bevat en tegen het einde experimenteel wordt, waarna de muziek over gaat in "Kujô Shakujô - Part 3", dat in een gemiddeld tempo gespeeld wordt en een terugkerend ritme heeft, dat aanzet tot dansen en steeds een beetje heftiger wordt.

Daarna volgen "Dan No Ura - Part !", een nummer met een gemiddeld tempo, Japanse zang en wisselende tempo's dat spannend en dansbaar is (luister naar dit nummer via de bandcamp link onder de recensie) en verder gaat in "Dan No Ura - Part 2", een rustig stuk muziek met zware experimentele geluiden.

"PoiL Ueda" van PoiL klinkt speciaal en het is net alsof ik in een Japans theater stuk terecht ben gekomen, dat spannende experimentele muziek bevat en ik raad iedere muziekliefhebber dan ook aan deze prima schijf eens te gaan beluisteren en hierover zelf een oordeel te vellen.

Review: Frank Popp Ensemble - Shifting (Unique Records / Schubert Music Europe, 2023) (Soul / Pop)

Frank Popp Ensemble uit Dusseldorf, Duitsland werd in 1999 opgericht en bestaat in feite alleen uit Frank Popp - zang en elektronica, die met steeds andere muzikanten werkt en dus op alle singles en albums in een bezetting speelt. 

De band bracht op 13 november 2001 hun digitale debuut album "Ride On!" uit en deze werd gevolgd door: "Touch And Go" (31 augustus 2005, digitaal album), "Receiver" (30 juli 2009, digitaal album), "Scarecrow Kids" & "Leave Me Alone" (18 maart 2022, 7" split single) en "Out Of Town" (feat. Jesper Munk) (2 augustus 2022, digitaal nummer).

Op 27 januari 2023 verschijnt het album "Shifting", dat 15 nummers bevat en via Unique Records en Schubert Music Europe verschijnt n hierop wordt hij bijgestaan door: Jesper Munk (4 nummers), Anna Glahn (3 nummers), Lucy Kruger (2 nummers), Sam Leigh-Brown (1 nummer) en Aydo Abay (2 nummers),

Het album begint met "Out Of Town" (feat. Jesper Munk), waarin Frank Popp Ensemble een dansbare pop song met een gemiddeld tempo en lichte orkestrale soul invloeden speelt, die gevolgd wordt door "See It Coming" (feat. Anna Glahn), een vrij rustige zwoele song met rhythm & blues invloeden en een dansbaar ritme en "Torn Up", (feat. Jesper Munk), een schitterende soul song met een gemiddeld tempo en een zeer dansbaar ritme.

Daarna volgen "Save Me Saturday", een heerlijk dansbaar nummer met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk terugkerend ritme, het op video single verschenen "Drifting" (feat. Lucy Kruger), een mooie rustige pop song met een aanstekelijk ritme (luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie) en "Ain't No Love In The Heart Of The City" (feat. Sam Leigh-Brown), een puike mix van disco en pop met een terugkerend ritme en een gemiddeld dansbaar tempo.

In "Born To Lose" (feat. Jesper Munk) schotelt Frank Popp Ensemble me verrukkelijke dansbare pop song met een gemiddeld tempo en lichte soul invloeden voor, in "Sweet Remedy" (feat. Aydo Abay) krijg ik een uitstekende aanstekelijke pop song te horen, die een terugkerend ritme en een gemiddeld tempo bevat en in "Your Heroes" (feat. Jesper Munk) zet de band me een prima pop song in een niet al te hoog tempo voor, dat een terugkerend ritme heeft.

Dan volgen "Under The Sea", een geweldige pop song song met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk dansbaar ritme, "Veil" (feat. Lucy Kruger), een psychedelisch startende song, die zwoele zang bevat en invloeden van orkestrale muziek heeft en "Vertigo" (feat. Aydo Abay), een song met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk dansbaar ritme.

Verder hoor ik "Sad But True" (feat. Anna Glahn), een swingende song, die aanzet tot dansen en een terugkerend ritme heeft, "Piérdet", een Zuid-Amerikaanse song, die een aanstekelijk dansbaar ritme heeft en "Dragonaut" (feat. Anna Glahn), een soul song met een gemiddeld tempo en een terugkerend disco ritme.

"Shifting" van Frank Popp Ensemble staat vol dansbare nummers, die invloeden van pop en soul hebben en ik raad elke liefhebber van deze genres dan ook aan deze schijf eens te gaan beluisteren.

Review: Caravela Escarlate - III (Karisma Records, 2023) (Progressieve Symfonische Rock)

Caravela Escarlate uit Rio De Janeiro, Brazielë is in 2011 opgericht en bestaat uit: Jove David Paiva - zang, bas- en sologitaar en viool, Elcio Cáfaro - drums en Ronaldo Rodrigues - keyboards en synthesizer.

De band bracht in 2016 hun debuut uit met het album "Rascunho", dat als CD-r in eigen beheer werd uitgebracht, waarna "Caravela Escarlate", dat op 1 maart 2019 in eigen beheer en via Karisma Records als LP, als CD en als digitaal album verscheen en deze wordt op 27 januari 2023  gevolgd door "III", dat 7 nummers bevat en via Karisma Records verschijnt als LP, als CD en als digitaal album.

Het album begint met "Bússola Do Tempo", waarin Caravela Escarlate een schitterend stuk uptempo elektronische progressieve rock speelt, dat jaren 70 invloeden bevat en swingt als een trein (luister naar dit nummer via de bandcamp link onder de recensie) en gevolgd wordt door "Castelos Do Céu", een fantastische symfonische song met wisselende tempo's, die een aanstekelijk ritme heeft.

Daarna volgen "Sonhos Medievais", een uitstekende song met een gemiddeld tempo en een swingend ritme met invloeden van de jaren 70 bands en "Mandala", een verrukkelijk instrumentaal nummer met een gemiddeld tempo.

In "Cruz Da Ordem" laat Caravela Escarlate me genieten van een geweldig stuk progressieve rock met wisselende tempo's en een aanstekelijk ritme, dat tegen het einde iets meer snelheid krijgt en in "Ciclos" schotelt de band me een vrij rustige symfonische song voor.

Dan volgt het laatste nummer "Filtro Dos Sonhos" en hierin krijg ik opnieuw zo'n heerlijk swingend instrumentaal progressief symfonisch nummer met een gemiddeld tempo te horen, dat een aanstekelijk ritme en tempowisselingen bevat.

"III" van Caravela Escarlate is een puike progressieve symfonische rock plaat, die lekker in het gehoor klinkende nummers bevat, waar ik erg  van genoten heb en ik kan liefhebbers van deze muzieksoort en jaren 70 progressieve rock deze schijf dan ook van harte aanraden.

Review: Atsuko Chiba - Water, It Feels Like It's Growing (Mothland, 2023) (Rock)

Atsuko Chiba uit Montréal, Canada bestaat uit: Anthony Piazza - drums, David Palumbo - basgitaar en zang, Eric Schafhauser - gitaar en synthesizer, Kevin McDonald - gitaar en synthesizer en Karim Lakhdar - zang, gitaar en synthesizer.

De band bracht hun digitale debuut EP "Animalia: Several States Of Being" op 12 juli 2012 uit en deze werd gevolgd door: "Oui, Non, Merci! feat. Joseph Espinosa" (digitaal nummer, 11 november 2012), "Jinn" (digitaal album, 5 december 2013), "Atsuko Chiba Live Studio Session (2015)" (digitale EP, 15 februari 2015), "Figure And Ground" (10" EP, cassette en digitale EP, 15 maart 2016), "The Memory Empire" (CD en digitale EP, 18 november 2016), "Trace" (LP, CD en digitaal album, 12 april 2019), "I Just​.​.​." (digitaal nummer, 11 december 2020), "Audiotree Worldwide Session" (digitale EP, 25 juni 2021), "Quick Infant Guilt" (digitale single, 20 augustus 2021) en op 20 januari 2023 verschijnt hun album "Water, It Feels Like It's" als LP in een beperkte oplage van 200 stuks op 180 gram zwart vinyl, als LP in een beperkte oplage van 100 stuks op 180 gram tropisch groen vinyl + inlegvel, als CD in een beperkte oplage van 300 stuks en als digitaal album via Mothland Records.

Op dit album wordt de band bijgestaan door de gastmuzikanten: Vivianne Roy - zang, Philippe Brochu-Pelletier - saxofoon, Nicolas Riverin - trompet, Etienne Lebel - trombone, Camille Paquette-Roy - cello, Sarah Martineau - alt viool, Amélie Lamontagne - eerste viool en Edith Fitzgerald - tweede viool.

Het album, dat 6 nummers bevat, begint met "Sunbath", waarin Atsuko Chiba een fantastisch progressief rock nummer met een gemiddeld tempo ten gehore brengt, dat een hypnotiserend terugkerend ritme heeft en iets over de helft van het nummer iets steviger wordt en dit wordt gevolgd door "So Much For", een uptempo song met progressieve invloeden en een aanstekelijk dansbaar ritme.

Dan volgen "Shook (I'm Often)", een mooie song met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk ritme en "Seeds", een geweldige song met een gemiddeld tempo, post-rock invloeden en een licht hypnotiserend terugkerend ritme.

In de single "Link" zet Atsuko Chiba me een swingende uptempo rock song voor, die tempowisselingen en een dansbaar karakter heeft en in het titel nummer "Water, It Feels Like It's Growing" krijg ik een prachtige vrij rustige pop song te horen, die lichte psychedelische invloeden heeft.

"Water, It Feels Like It's Growing" van Atsuko Chiba bevat 6 verrukkelijke nummers, waarvan ik vanaf de begin tonen van genoten heb en ik raad iedere liefhebber van de betere rock en pop deze schijf dan ook zeer aan.(luister naar 2 nummers van het album via de bandcamp link onder de recensie)

Review: Gondhawa - Mäanthagorī (Stolen Body Records, 2022) (Rock / Dance / Stoner)

Gondhawa werd in 2018 te Angers, Frankrijk opgericht en bestaat uit: Clément Pineau - drums, Paul Adamczuk - basgitaar en Idriss Besselievre - zang, sologitaar en sanxian (Chinese luit).

De band bracht hun debuut op 9 oktober 2018 uit met het digitale live nummer "Gardien De L'acide" en deze werd gevolgd door het digitale nummer "Zoukousaï", het debuut album "Käampâla", dat 1 oktober 2021 uitgebracht werd via Stolen Body Records en verscheen als LP in een beperkte oplage van 100 stuks, die alleen bij live optredens en via Bandcamp verkocht wordt, "Astral Session" (6 april 2022, digitale single) en op 25 november 2022 verscheen de digitale single "Ma​̈​anthagorī" via Stolen Body Records, waarop 2 nummers staan.

De A-kant van de single heet "Go!Go! Sinay", waarin Gondhawa een schitterende uptempo mix van rock, dance en stoner ten gehore brengt, die swingt en in "Toko Mieko" laat de band me genieten van een geweldige swingende uptempo song met psychedelische dance en Spaanse invloeden, die tempowisselingen en een aanstekelijk ritme heeft en tegen het einde meer snelheid krijgt toegevoegd.

"Ma​̈​anthagorī" van Gondhawa bevat 2 verrukkelijke songs, waarmee de band me in de ban van hun muziek heeft gehouden en ik kan elke liefhebber van rock, dance en stoner de schijf dan ook van harte aanbevelen.(luister naar de single via de bandcamp link onder de recensie)

 

Review: Jordsjø - Jord Sessions (Karisma Records, 2022) (Progressieve Folk)

Jordsjø uit Oslo, Noorwegen bestaat uit: multi-instrumentalist Håkon Oftung (Tusmørke, Black Magic) - zang, dwarsfluit, keyboards, solo- en basgitaar en Kristian Frøland - drums en percussie.

Het duo bracht hun debuut album "Jordsjø" op 9 september 2015 uit als cassette en als digitaal album, waarna de volgende uitgaves verschenen: "Jordsjø II" (22 februari 2016, cassette en digitaal album), "Songs From The Northern Wasteland" (11 juli 2016, split cassette met Breidablik (Noorwegen)en digitaal album), "Jord" (27 januari 2017, LP, CD, cassette en digitaal album), "Jordsjø Compilation" (6 augustus 2018, 2LP, 2CD en digitaal album), "Nattfiolen" (21 december 2018, digitaal demo nummer), "Nattfiolen" (24 mei 2019, LP, CD en digitaal album), "Pastoralia" (7 mei 2021, LP, CD en digitaal album) en "Jord Sessions", dat op 25 november 2022 als LP in een beperkte oplage van 500 stuks op rood vinyl, als CD met bonus nummer "Nattfiolen Suite" en digitaal album via Karisma Records verscheen.

Het CD album, dat 8 nummers bevat en in de zomer van 2016 is opgenomen, start met "Over Vidda", waarin Jordsjø een kort Japans klinkend langzaam nummer met een terugkerend ritme en een dreigende synthesizer toon en dit wordt gevolgd door "Abstraksjoner Fra Et Dunkelt Kammer", een schitterende rustige progressieve folk song, die na enkele minuten iets meer snelheid krijgt, melodische invloeden van de jaren 70 muziek heeft en subtiele tempowisselingen bevat.

Daarna volgen "Jord I", een geweldig nummer met een gemiddeld tempo, tempowisselingen en melodische progressieve folk invloeden en "I Momos Trädgård", een prachtig rustig instrumentaal folk nummer.

In "La Meg Forsvinne" schotelt Jordsjø me een progressieve folk song met een gemiddeld tempo voor, die tempowisselingen heeft en in "Jord II" laat het duo me genieten van een fantastisch instrumentaal progressief nummer met een gemiddeld tempo, melodische invloeden, een aanstekelijk ritme en tempowisselingen.

Dan volgt het laatste nummer van de LP, getiteld "Se Valinors Lamper" en hierin krijg ik een verrukkelijk rustig folk nummer te horen, dat een terugkerend ritme heeft en vrij zware tonen bevat en na iets meer dan 5 minuten van ritme verandert, om over te gaan in een heerlijke folk song met een dansbaar ritme en een gemiddeld tempo.

Het extra nummer van de CD, "Nattfiolen Suite", is een uitstekende progressieve folk song met wisselende tempo's, die zo nu en dan zware duistere klanken bevatten, een aanstekelijk ritme en jaren 70 invloeden.

"Jord Sessions" van Jordsjø bevat puike progressieve folk met jaren 70 invloeden, waar ik van begin tot eind erg van genoten heb en ik raad liefhebbers van deze muzieksoort deze meesterlijke schijf dan ook sterk aan.(luister naar dit album via de bandcamp link onder de recensie)

Review: Talco - Videogame (HFMN_Punkchanka, 2022) (Punk / Ska / Brassrock)

Talco uit Marghera, Italië werd in 2001 opgericht en bestaat na enkele bezettingswisselingen uit: Nicola Marangon (Nick) - drums, Tomaso De Mattia (Dema) - zang en sologitaar, Emanuele Randon (Jesus) - sologitaar en achtergrondzang, Marco Salvatici (Ketto) - basgitaar en achtergrondzang, Andrea Barin (Rizia) - trompet en Marco Piccioni (Tuscia) - tenorsaxofoon. 

De band bracht hun debuut album "Tutti Assolti" in 2004 uit en deze werd gevolgd door: "Combat Circus" (2006), "Mazel Tov" (2008), "La Cretina Commedia" (2010), "Gran Gala (2012), "10 Years - Live In Iruña" (2014), "Silent Town" (2015), "And The Winner Isn't" (2018), "Locktown" (2021), "Insert Coin" (2022) en "Videogame", dat 13 nummers bevat en op 4 oktober 2022 via HFMN_Punkchanka als LP en als CD is uitgebracht.

Ook vermeldenswaardig is nog, dat de band in 2008 het nummer "St.Pauli" uitbracht, dat over de Duitse voetbalclub FC St Pauli gaat en vaak door de club gebruikt wordt en hierdoor mocht de band tijdens het 100 jarige bestaan van de club komen optreden. 

Het album start met het titel nummer "Videogame", waarin Talco een geweldige punk song met invloeden van ska en brassrock in een hoog tempo speelt en deze wordt gevolgd door "Via", dat eveneens met de snelheid van een hoge snelheidstrein mijn gehoorgang in komt en swingt.(luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie)

Daarna volgen "Paradise Crew", een fantastische uptempo mix van punk en ska met een dansbaar ritme en invloeden van de muziek van Banda Bassotti, "Muro Di Plastica", een heerlijke vrolijk klinkende uptempo mix van folk, punk en brassrock, die aanzet tot dansen en "Descarrila", een uptempo song met invloeden van brassrock, punk en folk, die een aanstekelijk dansbaar ritme heeft.

In "Frenetica (Strum)" zet Talco me een schitterend uptempo instrumentaal nummer voor, waarin de blazers de hoofdrol voor zich opeisen, in "Psicolabirinto" laat de band me genieten van een soort drinkerssong in een gemiddeld tempo en een aanstekelijk ritme en in "Game Over" krijg ik weer zo'n verrukkelijke snelle mix van ska en punk te horen, waarbij stil zitten geen optie is.

Dan volgen "Continue (Strum)", een swingend stukje brassrock, dat gemengd met ska voor een lekker dansbaar nummer zorgt, "Garage Jukebox", een uptempo song met een aanstekelijk dansbaar ritme en "La Venuta Di Banalità", een uptempo song, waarin de trein door dendert en blijft swingen.

Verder hoor ik "Giga Popular", een song, die met een gemiddeld tempo begint, maar al snel een hoger tempo krijgt waarin ska de hoofdmoot is en daarbij is het natuurlijk onmogelijk om niet in beweging te komen en "Ultimo Viaggio", een prachtige song met een gemiddeld tempo en een terugkerend ritme.

"Videogame" van Talco staat vol swingende energieke nummers, waarin de band vakkundig invloeden van brassrock, ska en punk tot één geheel smeedt en met het hoge tempo zorgt dat voor een geweldig stuk muziek, waardoor ik elke muziekliefhebber deze meesterlijke schijf dan ook sterk aanraad.

Review: Vespero - Isosessions (Vespero Music, 2022) (Progressieve Rock)

Vespero werd in 2003 in Astrakhan, zuid Rusland opgericht en brengt sinds 2004 muziek uit, zowel in eigen beheer (Vespero Music), als via maatschappijen.

De band onderging sinds hun oprichting diverse keren bezettingswisselingen en bestaat tegenwoordig uit: Ivan Fedotov – drums, drummachine en percussie, Arkady Fedotov – basgitaar, synthesizer, fluit en achtergrond zang, Alexander Kuzolev – sologitaar, effecten en elektronica, Alexei Klabukov – synthesizer, keyboards, trompet, dwarsfluit en mellotron en Vitaly Borodin – viool.

Nadat Vladimir Belov - cello, Vespero had bijgestaan op de CD "Droga", speelde hij ook live met de band mee.

De opnamen die daarvan zijn gemaakt, zijn na de plotselinge dood van Vladimir op 7 juni 2014, als download verkrijgbaar onder de naam "Cello Liventures (In Memory Of Vladimir Belov)", waarbij de totale opbrengst van het album naar de familie Belov gaat.

Vladimr is ook nog in een nummer te horen op het album "Fitful Slumber Until 5 A.M.", waarop verder Alexey Esin - dwarsfluit en zhaleyka, Pavel Alekseev - tenor saxofoon en Alexander Taranenko - accordeon als gastmuzikanten mee spelen.

Op het zevende studio album, "Lique Mekwas", speelt Vespero voor het eerst in een zesmans formatie en bestaat hierop uit: Ivan Fedotov - drums en percussie, Alexander Timakov - drums en percussie, Arkady Fedotov - basgitaar en synthesizer, Alexander Kuzovlev - sologitaar en elektrische piano, Alexey Klabukov - keyboards en synthesizer en Vitaly Borodin - viool en tevens speelt Pavel Alekseev als gastmuzikant mee op tenor saxofoon.

Het album "Lique Mekwas", dat 24 maart 2016 door het R.A.I.G. Records label op CD en als digitale download is uitgebracht, is het eerste deel van Vespero's "Abyssinian Tales Dilogy" en bevat 7 nummers.

Op 12 oktober 2016 verscheen er een nieuw live album van de band, getiteld "Azmari: Abyssanian Liventure" en dit werd 15 mei 2015 in The Union Of Theartre Artists te Astrakhan in dezelfde bezetting als op het album "Lique Mekwas" opgenomen.

Het album bevat 8 nummers, waarvan er 1 nog niet eerder werd uitgebracht en de andere 7 van hun albums "By The Waters Of Tomorrow” (R.A.I.G., 2010), “Droga” (R.A.I.G., 2013) en "Lique Mekwas" (R.A.I.G., 2016) komt.

Het album "Azmari", dat 20 september 2017 verscheen, is in een zeer beperkte oplage van 200 stuks op zwart vinyl en 100 stuks op green.wit gespetterd vinyl uitgebracht door het Golden Pavillion Records label.

Op deze uitgave staan 2 nummers van het album "Azmari: Abyssanian Liventure" dat 12 oktober 2016 uit kwam, plus 3 nummers, die nog niet eerder werden uitgebracht en op verschillende plaatsen live werden opgenomen.

Vervolgens nam de band enkele albums in eigen beheer op met de Spaanse artiest Angel Ontalva ("Carta Marina", 9 juli 2018 en "Sea Orm Liventure", 3 augustus 2018) en tevens werd er in september 2018, in eigen beheer, een split single met de Russische band Roz Vitalis gemaakt, getiteld "Amaryllis" / "What Are You Thinking About", waarbij beide bands elkaars nummer spelen en verscheen Vespero met het 17 minuten durende nummer "The Course Of Abagaz (Live)" op het compilatie album Various Artists - Fruits De Mer Presents A Gathering Of The Fish, dat via Fruits De Mer Records in juli 2018 werd uitgebracht.

Op 26 oktober 2018 werd hun album "Hollow Moon", waarop 10 nummers staan, via Tonzonen Records in een beperkte oplage van 500 stuks, waarvan er 150 op zwart geel en 350 op blauw wit vinyl en 500 stuks op CD uitgebracht en vermeldenswaardig is verder, dat er op de CD 2 extra nummers staan.

De band bestaat op dit album uit: Arkady Fedotov - basgitaar, synthesizer en geluiden, Alexander Kuzolov - sologitaar en mandoline, Ivan Fedotov - drums, percussie, wave drum en cachon, Alexey Klabukov - keyboards en synthesizer, Vitaly Borodin - viool en accordeon en Pavel Alekseev - tenor saxofoon.

Op 1 juni 2019 verscheen de geremasterde her uitgave van "Liventure", dat in 2008 op RAIG als CD-r en als digitale download was uitgebracht en voor de nieuw uitgave 4 extra niet eerder verschenen live opnamen uit 2009 bevat.

De nummers, waarvan de studio opnamen op de albums “Rito” en “Surpassing All Kings” staan, werden door Ivan Klyutsev in The Union Of Theatre Artists te Astrakhan, Rusland, op 21 juni 2008 en 10 januari 2009 opgenomen en in 2019 gemixt en gemastered door Alexader Kuzovlev in de VMS Studio.

De band bestaat op deze plaat uit: Alexander Kuzovlev - sologitaar en elektronica, Arkadiy Fedotov - basgitaar, dwarsfluit en zang, Ivan Fedotov - drums en percussie, Alexei Klabukov - keyboards en accordeon, Natalya Tjurina - zang en synthesizer plus Valentin Rulev - viool en mondharmonica.

Daarna bracht de band samen met Ángel Ontalva het album "Sada" op 1 februari 2020 via Vespero Music uit en op 5 juni 2020 verschijnt het album "The Four Zoas", waarop 7 nummers staan, via Tonzonen Records als LP in een beperkte oplage van 500 stuks op oranjezwart vinyl, als CD in een beperkte oplage van 300 stuks, als Deluxe 2CD editie in een beperkte oplage van 300 stuks met als bonus CD "Liventure 2018-2019 – live recordings" en als digitaal album.

Vespero heeft het album "The Four Zoas", waarop 7 nummers staan, tussen 2017 en 2019 in dezelfde formatie opgenomen als op "Hollow Moon" en hierop spelen de volgende gastmuzikanten mee: Ilya Lipkin – sologitaar (track 7), Evelina Butenko - viool (track 4), Anna Anshakova - altviool (track 4) en Alexandra Starkova – cello (track 4).

Op 23 juni 2020 verscheen het album "Live At The Astrakhan State Theatre Of Opera And Ballet", dat de band samen met Ángel Ontalva maakte en op 29 oktober 2021 bracht de band het album "Songo", dat 9 nummers bevat, via Tonzonen Records uit als LP in een beperkte oplage van 500 stuks op wit gespetterd vinyl, inclusief een boekje van 8 pagina's, als CD in een beperkte oplage van 500 stuks, inclusief een boekje van 10 pagina's, als cassette in een zeer beperkte oplage van 50 stuks en als digitale download en vermeldenswaard is, dat de band op dit album bijgestaan wordt door Sonya Vlasova - zang en Alexey Esin - midi-saxofoon en harp.

Golden Pavillion Records bracht op 29 oktober 2021 het album "Liventure #21", dat 6 nummers bevat en in 2009 voor het eerst verscheen, opnieuw uit.

Het album is in een beperkte oplage van 300 stuks uitgebracht en bevat een extra nummer, dat niet op de originele uitgave staat, waarbij verder het vermelden waard is, dat Alisa Coral (Space Mirrors en Psicorps) de mastering voor deze uitgave deed.

Vespero bestaat op dit album uit: Ivan Fedotov, Arkadiy Fedotov, Alexander Kuzovlev, Alexei Klabukov en Vladimir Belov terwijl gastmuzikant Valentin Rulev viool en keyboards speelt.

Net voor de jaarwisseling bracht de band op 24 december 2021 de gratis te downloaden digitale EP "Winter Liventure" uit, waarop 3 live nummers staan, via Vespero Music en op 17 oktober 2022 verscheen hun live halve-akoestische show, die op 17 september 2022 in de zaal van Astrakhan Museum te Local Lore opgenomen werd en deze is alleen te zien en te horen op youtube.

Op 17 november 2022 verscheen het digitale album "Isosessions" in eigen beheer en hierop spelen de volgende muzikanten: Ivan Fedotov – drums, percussie en elektronica, Arkady Fedotov – basgitaar en synthesizer, Alexander Kuzovlev – sologitaar, saz en mandoline, Alexey Klabukov – keyboards, synthesizer, accordeon en panfluit, Vitaly Borodin – viool en accordeon, Sonya Vlasova – zang en Alexey Esin – gusli, elektrische mandoline en wind regelaar.

Het album, dat 8 nummers bevat start met "Sfumato", waarin Vespero een fantastisch Oosters klinkend nummer met een gemiddeld tempo speelt, dat zo nu en dan ruimtelijke invloeden heeft en een lichtelijk duister terugkerend ritme bevat en dit wordt gevolgd door "Al Dafirah", een schitterend uptempo progressief rock nummer met dance en Oost Europese invloeden en een terugkerend dansbaar licht hypnotiserend ritme.

Daarna volgen "Lebedivo", een nummer dat in een niet al te hoog tempo start en ruimtelijke invloeden heeft, om na iets meer dan een minuut te veranderen in een prachtige hemels klinkende song, die een gemiddeld tempo en dance invloeden heeft en "Samaväya", een mooi vrij rustig nummer, dat na korte tijd iets meer snelheid krijgt en een aanstekelijk terugkerend ritme bevat.

In "Myth Of Uqbar" zet Vespero me opnieuw een geweldig nummer met langzaam tempo voor, dat ruimtelijke invloeden en een terugkerend ritme bevat en een enigszins trieste uitstraling heeft en in "Cydonia" krijg ik een uitstekend nummer met een gemiddeld tempo en een terugkerend ritme te horen, dat tot beweging aanzet.

Dan volgen "Cloudarias", een rustig stuk muziek met een nostalgische trieste ondertoon en "Zinnia", een rustig startend nummer met ruimtelijke invloeden, dat na enkele minuten iets meer snelheid en een aanstekelijk terugkerend ritme krijgt, dat korte tijd later nog een beetje wordt versneld en een dansbaar ritme krijgt toegevoegd, waarbij stil zitten geen optie is, om in rust te eindigen.

"Isosessions" van Vespero is een verrukkelijke digitale plaat, waar ik vanaf de begin tonen van heb genoten en ik kan deze schijf dan ook zeer aanraden aan elke liefhebber van progressieve muziek, dance en terugkerende ritmes.(luister naar dit album via de bandcamp link onder de recensie)

Review: Various Artists - Peru Salvatico (Analog Africa, 2022) (Zuid-Amerikaanse Dance)

Het Duitse Analog Africa label brengt op 16 december het album "Peru Salvatico" uit als 2LP in een beperkte oplage van 1000 stuks op 180 gram zwart vinyl plus het album "Sonido Verde De Moyobamba", als 2LP met een 12 pagina's tellend magazine, als CD plus een 28 pagina's boekje en als digitaal album met daarop 18 nummers van 9 bands van de periode 1972-1986.

Het album start met "Descarga Royal" van Los Royal's De Pucallpa, die met 1 nummer op dit album vertegenwoordigd zijn en hierin speelt de band een uitstekende mix van dansbare Zuid-Amerikaanse en terugkerende ritmes, die lichte progressieve invloeden heeft en deze wordt gevolgd door "La Cervecita" van Sonido Verde De Moyobamba, die met 2 nummers op de plaat staan en een heerlijke swingende uptempo song ten gehore brengen, die een aanstekelijk vrolijk ritme heeft en "Selva Virgen" van Los Zheros (3 nummers), een instrumentaal Zuid-Amerikaans uptempo nummer met een dansbaar ritme.

Daarna volgen Grupo Siglo XX de Rioja (2 nummers) met "Moyobambina", een prima instrumentaal nummer met een terugkerend dansbaar ritme en een gemiddeld tempo, Los Invasores de Progreso (1 nummer) met "Humo En La Selva", een dansbaar nummer met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk ritme, Los Cisnes (3 nummers) met "La Hamaca", een swingend uptempo nummer met een terugkerend Zuid-Amerikaans ritme en Fresa Juvenil De Tarapoto (2 nummers) met "Cumbion Universal", een song met Spaanse invloeden en een terugkerend dansbaar ritme.

In "La Trochita" van Los Rangers De Tingo Maria (1 nummer) zet de band me een lekker in het gehoor klinkende song met een gemiddeld tempo voor, die aanzet tot dansen, in "La Bola Buche" van Los Invasores De Progreso krijg ik een verrukkelijk dansbaar uptempo nummer met een terugkerend ritme te horen, in "Bailando En El Infinito" van Ranil Y Su Conjunto Tropical (2 nummers) swingt de uptempo muziek als een trein en in "Safari En La Selva" van Los Cisnes laat de band me genieten van een dansbaar Zuid-Amerikaans nummer met een terugkerend ritme.

Dan volgen Ranil Y Su Conjunto Tropical  met "Baila Bonito", een swingend uptempo nummer met een aanstekelijk terugkerend ritme, Los Zheros met "Alibaba", eveneens een swingend uptempo nummer met een dansbaar terugkerend ritme, Fresa Juvenil De Tarapoto met "La Palmerita", een nummer met een gemiddeld tempo en een een aanstekelijk dansbaar ritme en Sonido Verde De Moyobamba met "Recordando A Aguaytia", een geweldig swingend uptempo nummer met een aanstekelijk terugkerend dansbaar ritme.

Verder hoor ik "El Pasito De Miriam" van Grupo Siglo XX De Rioja, een dansbaar nummer met een gemiddeld tempo en een terugkerend ritme, "Rio Mar" van Los Cisnes, een uptempo nummer met een aanstekelijk dansbaar ritme en "La Uñita" van Los Zheros, dat eveneens een zeer dansbaar ritme heeft en in een gemiddeld tempo gespeeld wordt.

"Peru Salvatico" van Various Artists staat vol dansbare Zuid-Amerikaanse muziek, die terugkerende ritmes bevat en ik raad iedere liefhebber van deze muziekstijl dan ook aan eens te gaan luisteren naar deze prima schijf.(luister naar enkele nummers van dit album via de bandcamp link onder de recensie)

Review: Kshettra - Thou Art That (Addicted Label, 2022) (Rock In Opposition / Jazz / Experimenteel)

Kshettra is een instrumentale rock band uit Zheleznodorozhnyi, Rusland, dat in de regio Moskou ligt.

De band werd in 2007 oorspronkelijk door het duo Boris Ghas (basgitaar) en Victor Tikhonov (drums) opgericht en in 2009 kwam Boris Pepelin (saxofoon) het duo versterken, waarna dit trio in dat jaar hun eerste demo maakte, om vervolgens uit elkaar te gaan.

Eind 2010 startten Ghas en Tikhonov opnieuw onder de naam Kshettra, maar nu met sologitarist Nikita Gabdullin in de gelederen.

In deze formatie werd de CD "I" in de IWKC Studios van 2011-2012 opgenomen en in 2013 door het R.A.I.G. label uitgebracht, waarbij het artwork door Mila Kiseleva verzorgd werd en elke CD een deel van zijn schilderkunst bevat.

Vervolgens verschenen: "Kicks Sessions" (digitale EP, 1 september 2008), "YAR" (digitale EP, 1 augustus 2015), "Five Mothers" (CD en digitaal album, 20 januari 2017), "Fire In Brake" (digitaal album, 19 augustus 2017), "Contemplative Concert At Motherbase" (digitaal album, 5 spril 2019) en "Thou Art That" ("Э​т​о е​с​т​ь то"), dat als digitaal album op 26 augustus 2022 via Addicted Label werd uitgebracht en 7 nummers bevat.

Hierop spelen de volgende muzikanten: Boris Ghas - basgitaar, semi-akoestische gitaar, saxofoon en samples, Viktor Tikhonov - akoestische en elektronische drums, percussie, semi-akoestische en akoestische gitaar,synthesizer, sequencers, metallophone en saxofoon, Gosha Rodin - Franse hoorn met effecten, delay-noises en semi-akoestische gitaar, Nikolai Samarin - synthesizer en basgitaar, Mila Kiseleva - voordracht gedichten, Nikita Gabdullin - sologitaar, Ilya Rosenblat - tenor saxofoon, Alexander Novikov - bariton saxofoon, Kirill Olkhovsky - viool, Nikita Bobrov - drums en Olga Larionova - zang.

Het album begint met "Red Letter", waarin Kshettra een prachtig rustig avant garde nummer, dat na iets meer dan een minuut versneld wordt en klassieke elementen en een geproken tekst krijgt toegevoegd en gaat swingen, waarna "It's Not All, That Behind the Darkness Of Things" volgt en de band een geweldig stuk rock in opposition met een gemiddeld tempo, een terugkerend ritme en jazz invloeden.

Daarna volgen "Tumanama", een prima smooth jazz nummer met een niet al te hoog tempo en "Butohstep", een uitstekend nummer met subtiele tempowisselingen en een terugkerend ritme. 

In "Colo-Colo speelt Kshettra een schitterend avant garde nummer met een niet al te hoog tempo, dat na een minuut meer snelheid krijgt, waarbij de muziek verandert en een aanstekelijk dansbaar ritme bevat en in "I Am You" begint de muziek met een gesproken tekst, die door de gitaar begeleid wordt, dat na enkele minuten over gaat in een licht hypnotiserend stuk gitaarspel met een terugkerend eentonig ritme, dat tegen het einde experimentele elementen bijgevoegd krijgt.

Verder volgt "Shivoham", een fantastisch langzaam nummer met zware midden Oosterse klanken, een terugkerend ritme en een enigszins trieste ondertoon.

"Thou Art That" van Kshettra is een verrukkelijk digitaal album, waarin de band jazz, rock in opposition en experimentele klanken vakkundig aaneen smeedt en ik heb hier dan ook zeer van genoten, waardoor ik deze digitale schijf dan ook sterk kan aanbevelen aan liefhebbers van deze genres.(luister naar dit album via de bandcamp link onder de recensie)

Review: Falling Floors - Falling Floors (Riot Season Records / Echodelick Records, 2022) (Progressief / Psychedelisch)

Falling Floors Engeland is een trio, dat bestaat uit: Colin Greenwood - drums, Harry Wheeler - basgitaar en keyboards en Rob Herian - sologitaar en zang.

De band is tijdens de pandemie ontstaan uit de bands Early Mammal, The Family Elan en No Sorrows en nam hun debuut album "Falling Floors" op te Hebden Bridge, dat in het district Calderdale, West Yorkshire ligt.

Op 2 december brengt Riot Season Records hun album, dat 7 nummers bevat, uit als LP in een beperkte oplage van 200 stuks op doorzichtig vinyl en als digitaal album.

Het album "Falling Floors" start met "Infinite Switch", waarin Falling Floors een fantasrtische licht psychedelische folk pop song in een gemiddeld tempo speelt, die na enkele minuten een hypnotiserend terugkerend ritme krijgt, waardoor ik in een lichte trance raak en dit nummer wordt gevolgd door "Interlude 1 (Making A Scene)", een kort nummer, dat experimenteel klinkt en een niet al te hoog tempo bevat en "Ridiculous Man", een geweldig licht psychedelisch nummer met een gemiddeld tempo en een terugkerend ritme.

Daarna volgen "Interlude 2 (Negotiations)", een kort nummer, waarin overleg van de bandleden klinkt, dat op de achtergrond vervormde geluiden bevat, "Flawed Theme", een zwaar traag nummer, dat invloeden van stoner en doom heeft en "Interlude 3 (Going Quietly)", een kort nummer, dat eveneens zwaar en traag klinkt.

In "Elusive And Unstable Nature Of Truth" zet Falling Floors me een bijna 19 minuten durend uptempo nummer voor, dat tempowisselingen, invloeden van stoner en progressieve rock heeft en een terugkerend ritme bevat en na enkele minuten over gaat in een prachtig rustig melodisch stuk muziek met lichte psychedelische invloeden en een terugkerend ritme.

"Falling Floors" van Falling Floors is een verrukkelijke plaat, waarop schitterende progressieve en psychedelische nummers staan en ik heb hier dan ook zeer van genoten en kan iedere liefhebber van deze muzieksoorten deze schijf van harte aanbevelen.(luister naar 2 nummers van dit album via de bandcamp link onder de recensie)

 

Review: Michel Fernandez Quartet - Global Warning (Atypeek, 2022) (Jazz)

Michel Fernandez Quartet bestaat uit: Michel Fernandez - tenor saxofoon, Julien Chignier - bariton saxofoon, Philippe 'Pipon' Garcia - drums, Francois Gallix - contrabas, Benoit Thévenot - piano en klavier, Léa Fernandez - drums, Nicolas Serret - drms en Pierre Baudinat - drums.

De band bracht op 25 november 2022 hun album "Global Warning" als CD en als digitaal album via Atypeek Records uit en dit bevat 10 nummers.

Het album begint met "For Bobby Few", waarin Michel Fernandez Quartet een rustig stuk jazz speelt, dat na korte tijd meer snelheid krijgt en over gaat in een schitterend jazzrock nummer met een gemiddeld tempo, dat aanzet tot beweging en dit wordt gevolgd door het titel nummer "Global Warning", een uptempo nummer met free jazz en experimentele elementen en "Compteur Blues", een uitstekend swingend uptempo jazz nummer met een aanstekelijk ritme.

Daarna volgen "Suspension", een swingend stuk uptempo jazz, "Exil", dat met trage zware tonen start en na korte tijd verandert in een dansbaar nummer met een gemiddeld tempo lichte Zuid-Amerikaans invloeden  (luister naar dit nummer via de youtubelink onder de recensie)en "Xongly", een uptempo jazz nummer met een terugkerend ritme, dat aanzet tot dansen en iets na de helft van het nummer van tempo verandert, om over te gaan in een langzaam stuk jazz.

In "Alhambra" schotelt Michel Fernandez Quartet me een rustig klinkend nummer voor, dat halverwege meer snelheid krijgt en gaat swingen, in "Ornette' Interlude" hoor ik de band een kort uptempo stukje spelen en in "La Danse Des Indociles" krijg ik een vrij heftig klinkend nummer met een gemiddeld tempo voorgezet, dat tegen het einde iets langzamer wordt.

Als laatste volgt "La Déchirure", een geweldig nummer, dat in een traag tempo begint en na korte tijd free jazz invloeden krijgt.

"Global Warning" van Michel Fernandez Quartet staat vol puike jazz, die ik elke liefhebber van dit genre kan aanraden eens te gaan beluisteren.

Review: Boogie Belgique - Machine (Boogie Belgique Records / Le Plan Recordings, 2022) (Dance)

Boogie Belgique uit Brussel, België werd in 2012 opgericht en bestaat uit: Oswald Cromheecke - sologitaar en ukelele, Aiko Devriendt - keyboards, synthesizer en sologitaar, Jussi De Nys - basgitaar, Martijn Van den Broek - drums en percussie, Emily Van Overstraeten - zang en keyboards, Cedric Van Overstraeten - trompet, Morisse Monty - zang en basgitaar en Ambroos De Schepper saxofoon en dwarsfluit. 

De band bracht hun debuut album "Blueberry Hill" op 12 juli 2012 als gratis download uit en deze werd gevolgd door: "Time For A Boogie" (CD en digitaal album, 23 januari 2013), "Nightwalker Vol. I" (digitaal album, 30 november 2013), "Nightwalker Vol. II" (digitaal album, 31 maart 2014), "Blueberry Hill (Remastered)" (LP, CD en digitaal, 11 december 2015), "Volta" (23 september 2016), "Prelude To Machine" (EP en digitale EP, 17 mei 2019), "Lure Of Little Voices" (digitale EP, 30 april 2020), 

"Time For A Boogie (Remastered)" (LP, CD, cassette en digitaal album, 22 mei 2020), "Rhythm" (digitaal nummer 1 oktober 2020), "Session I" (digitale EP, 9 april 2021), "Session II" (digitale EP, 2 juli 2021), "Mercury" (digitaal nummer, 29 april 2022), "Pepper's Ghost" (digitaal nummer, 22 juni 2022) en "Machine", dat 12 nummers bevat en als 2LP, als CD in een beperkte oplage en als digitaal album via Boogie Belgique Records en Le Plan Recordings verscheen.

Het album start met "Avenoir", waarin Boogie Belgique een uitstekende uptempo pop song speelt, die een dansbaar ritme heeft en gevolgd wordt door "Pepper's Ghost", een mooie rustig startende mix van dance en pop met elektronische invloeden, die al snel meer tempo krijgt en aanzet tot beweging en "Wonder", een prachtige langzame song met jaren 50 invloeden, die na korte tijd meer snelheid krijgt, waarna er een disco dreun bijkomt en de muziek dansbaar wordt.(luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie)

Daarna volgen "Risk (ft. Yassin Joris), een prima mix van dance en jazz, die een gemiddeld tempo heeft en "Tales Of Old", een uitstekend stukje dance, dat gemengd wordt met een aanstekelijk dansbaar Oosterse ritmes en "How Deep Is the Ocean", een song met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk terugkerend ritme, dat aanzet tot dansen.

In "Fly" schotelt Boogie Belgique me opnieuw een dansbaar nummer in een gemiddeld tempo voor, in "Mercury" krijg ik eveneens zo'n dansbare song te horen en in "ATX" zet de band me ook nu weer zo'n prima dansbaar nummer voor, waar stil zitten niet aan de orde is.  

Dan volgen "Fabrica", een dansbaar nummer met een gemiddeld tempo, lichte jazz invloeden, dat swingt en abrupt stopt, "Admiral", een schitterend nummer met avant garde invloeden, dat een terugkerend ritme en een gemiddeld tempo bevat en het titel nummer "Machine", een heerlijk stukje dance met een gemiddeld tempo, dat subtiele tempowisselingen heeft.

"Machine" van Boogie Belgique staat vol puike dance nummers, waarbij beweging hoog in het vaandel staat en ik raad iedere liefhebbers van dit genre deze schijf dan ook van harte aan.

Review: Living Daylights - Let's Live For Today The Complete Recordings (Grapefruit Records, 2022) (60's Pop)

Living Daylights uit Harlow, Groot Britannië werd in 1967 opgericht door de broers Garth - sologitaar en Norman Watt-Roy - basgitaar, die eerder in de band The Guyatones speelden.

Samen met Ron Prudence - drums, Bob O'Neile - zang en mondharmonica en  Doug Ellis - ritmegitaar vormden ze de band, die onder de hoede van Dick James productie maatschappij THIS (het latere DJM) kwam en een contract kreeg bij het Philips label.

Hun eerste single "Let's Live For Today" (geschreven door de band The Rokes) / "I'm Real" (een eigen compositie) verscheen op 21 april 1967 via Philips en in Amerika  bracht Buddah Records de single uit, waar het een top 10 hit werd bij het New Yorkse radio staion WOR-FM.

De band nam in de zomer van 1967 hun debuut album op, waarop de single plus 9 andere nummers stonden, waaronder 4 covers en in oktober 1967 verscheen hun EP "The Living Daylights", via Fontana in Frankrijk, die behalve de nummers van de single 2 nieuwe songs bevatte en eind 1967 bracht de band hun single "Baila Maria" / "Always With Him" in Nederland uit via Philips.

Nadat Bob en Doug deel gingen uitmaken van de her opgerichte band The Naturals, besloten Garth, Norman en Ron verder te gaan onder de naam The Greatst Show On Earth, die een contract kreeg bij Harvest Records en de hit single "Real Cool World" plus 2 LP's uitbracht.

Het album "Let's Live For Today The Complete Recordings" werd 12 augustus 2022 als CD via Grapefruit Records uitgebracht en bevat de nummers van de singles plus de mono en stereo versie van het opgenomen album.

Het album begint met de mono opnamen van de LP, waarvan "Let’s Live For Today" de eerste is en hierin speelt Living Daylights een uitstekende versie van dit nummer, dat ook door The Rokes uit Italië als "Piangi Con Me" (originele versie) en The Skope uit Nederland als "Be Mine Again" uitgebracht werd en dit wordt gevolgd door "It’s Real" (bekend als I’m Real), een heerlijke uptempo licht psychedelische pop song met een aanstekelijk ritme en "Cos I’m Lonely", een mooie pop song met een gemiddeld tempo.

Daarna volgen "Up So High", een geweldige garagerock song met een gemiddeld tempo en een terugkerend ritme, "Say You Don’t Mind", een fantastische rock song met een gemiddeld tempo en progressieve invloeden, die een aanstekelijk ritme heeft (luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie) en "Jane", een prima uptempo licht psychedelische pop song met een dansbaar ritme.

In "What’cha Gonna Do About It" zet Living Daylights me een pop song met een gemiddeld tempo voor, in "Getting Better" krijg ik een cover van het nummer van The Beatles te horen, die licht psychedelisch klinkt en ook in The Beatles cover "I’ll Be Back" laat de band me genieten van een uitstekende versie.

Dan volgen "If I Had My Way", een lekker in het gehoor klinkende song met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk dansbaar ritme en "Always With Him", een swingende uptempo pop song, die subtiele tempowisselingen bevat.

Verder volgen de singles "Baila Maria", een puike commerciële uptempo pop song met een aanstekelijk dansbaar ritme en de voor Amerika gemaakte editie van de single "Let’s Live For Today", een verrukkelijke licht psychedelische beat song met tempowisselingen, die aanzet tot mee zingen.

Vervolgens zijn de stereo versies aan de beurt, die beginnen met "Cos I’m Lonely", een uitstekende pop song met een gemiddeld tempo, waarin het stereo geluid niet optimaal is en deze wordt gevolgd door "Up So High", dat net als de mono versie klinkt alleen zijn de zang en de muzikale begeleiding hierin gescheiden en de cover van het door Denny Laine geschreven "Say You Don’t Mind", dat swingt en aanzet tot dansen.

Ook "Jane" is weer zo'n heerlijke song met een aanstekelijk dansbaar ritme en "What’cha Gonna Do About It" is van hetzelfde laken een pak als de mono versie.

In de beide covers van de nummers van The Beatles, "Getting Better" en "I’ll Be Back" klinken de versies net zo goed als de mono uitgaven en in "If I Had My Way" is dat ook het geval.

Verder volgen nog "Always With Him", een swingende song met een aanstekelijk ritme en de Japanse single versie van "Let’s Live For Today", een versie, die niet afwijkt van het origineel.

"Let's Live For Today The Complete Recordings" van Living Daylights bevat uitstekende pop songs, die me zowel in mono als in stereo als muziek in de oren klinken en ik kan iedere liefhebber van de betere zestiger jaren pop deze schijf dan ook zeer aanraden.

Review: The Electric Crayon Set - Laughing In The Clouds (Psychotron Records, 2018) (Progressieve Rock)

The Electric Crayon Set uit Pori, Finland werd in 1999 opgericht en bestaat uit tegenwoordig : Timo Pääkö - sologitaar en zang, Timo Lilja - drums, Seppo Tyni - basgitaar, Vilma Pääkkö - zang.

In 2000 verscheen de debuut EP van de band "The Hardest Thing" via Detour Records en vervolgens verscheen hun CD debuut album "One Man's Trash..." in 2001 uit op het eigen Soundhawk label, waarna de CD "What A Rotter Of A Day" in 2007 via dat label volgde (her persing in 2016 via Psychotron Records op LP) en na een stilte van 11 jaar bracht Psychotron Records het derde album van de band uit, getiteld "Laughing In The Clouds", dat 10 nummers bevat en als LP in een beperkte oplage van 300 stuks op blauw vinyl + een A2 poster en als CDr promo verscheen.

Het album begint met "Pete Is Laughing In The Clouds", waarin The Electric Crayon Set een schitterende progressieve rock song met een gemiddeld tempo en psychedelische invloeden speelt, die een terugkerend ritme heeft (luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie) en gevolgd wordt door "Dreams Of The Rain" geweldige psychedelische pop song met een gemiddeld tempo en lichte invloeden van de muziek van The Beatles en "Calling On The Cards", een heerlijke pop song met een aanstekelijk ritme en orkestrale invloeden.

Daarna volgen "Ignis Fatuus", een fantastische progressieve rock song met een gemiddeld tempo, een aanstekelijk terugkerend ritme en tempowisselingen en "Where We Are?", een puike rock song met een niet al te hoog tempo en lichte filmmuziek invloeden

Kant B start met "Isthisthewaythatyoufeelthatyouwantmetofeel?" en hierin zet The Electric Crayon Set me een verrukkelijke uptempo song voor, die psychedelische invloeden bevat, een aanstekelijk dansbaar ritme heeft en enigszins commercieel klinkt, in "Back To The Spaceage" krijg ik een prima pop song te horen, die een gemiddeld tempo en een dansbaar terugkerend ritme heeft en in "Music To Watch Accrington Stanley By" laat de band me genieten van een lekker in het gehoor klinkende pop song met een gemiddeld tempo en een dansbaar ritme.

Verder volgen "After The Show", een vrij rustige song met jaren 50 invloeden, die tegen het einde een gesproken tekst krijgt bijgevoegd en "Moonlit Graveyard, Pt. 1 & 2", een uitstekende progressieve pop song met een gemiddeld tempo en een terugkerend ritme, die halverwege over gaat in een stuk psychedelische muziek.

"Laughing In The Clouds" van The Electric Crayon Set staat vol heerlijke progressieve nummers met pop en psychedelische invloeden, waar ik vanaf de begintonen van genoten heb en ik kan liefhebbers van deze muzieksoorten deze schijf dan ook sterk aanraden.