Review: Brant Bjork - Brant Bjork (Heavy Psych Sounds, 2020) (Desert Rock)

Brant Bjork uit Vence, California, Amerika begon als teenager als drummer, om op zijn 13e over te stappen op akoestische gitaar en richtte met zijn vriend Josh Homme (sologitaar) de band Sons of Kyuss op, dat later Kuyss werd.
De band verhuisde in 1990 naar Los Angeles en kreeg een contract bij Chameleon Records, die hun debuut album uitbracht, waarna Elektra Records de band opmerkte en hen een contract aanbood.
In 1994 besloot Brant uit de band te stappen en speelde in enkele andere bands, voordat hij in 1997 als drummer in Fu Manchu terecht kwam, waarmee hij tot 2001 bleef spelen en platen uitbracht.
Maar ook speelde hij drums in dezelfde periode (vanaf 1997) in de band Mondo Generator samen met Nick Oliveri, die eveneens in Kuyss had gespeeld.
Hij bracht in 1999, op zijn eigen label Duna Records, zijn eerste solo album uit, getiteld "Jalamanta", die in 2002 gevolgd werd door "Brant Bjork & the Operators", waarna "Keep Your Cool" (2003), "Local Angel" (2004) en "Tres Dias" (2007) verschenen, om in dat jaar te stoppen met Duna Records en een nieuw label te beginnen, dat Desert Punk Recordings heet.
Op zijn nieuwe label bracht hij in 2008 het album "Punk Rock Guilt" uit, gevolgd door "Gods & Goddesses" (2010), waarop hij bijgestaan werd door meerdere  artiesten en in 2011 nam hij het album "Jacoozzi" op, dat funk en jazz muziek bevat en in 2013 werd gemixt, maar pas in april 2019 verscheen.
Nadat ook zijn label Desert Punk Recordings was gestopt, begon hij platen te maken voor Napalm Records (3 albums) en bracht met verscheidene bands muziek uit, onder andere met Kuyss Lives! (dat Vista Chino werd) en Brant Bjork and the Low Desert Punk Band.
In maart 2018 tekende hij  een contract met Heavy Psych Sounds en in september verscheen zijn solo album "Mankind Woman", waarop Bubba Dupree (Low Desert Punk Band) - sologitaar, Armand Secco Sabal - basgitaar, Nick Oliveri (Kuyss Lives!) - basgitaar en Sean Wheeler (Low Desert Punk Band) - zang meespelen.Heavy Psych Sounds besluit in 2018, dat bijna alle platen van Brant opnieuw zullen worden uitgebracht en alle hoezen van een nieuw ontwerp worden voorzien.
Op 10 april 2010 verschijnt zijn nieuwe solo album, getiteld "Brant Bjork", waarop 8 nummers staan, via Heavy Psych Sounds in een beperkte oplage als LP als test persing van 40 stuks, in een beperkte oplage van 100 stuks als Deluxe Edition, waarvan de LP transparant rood/zwart is, een sticker, een poster (60x60), een patch, een T-shirt, een digipack CD en een shopper bevat, in een beperkte oplage van 250 stuks als half wit half rood vinyl, in een beperkte oplage van 700 stuks op wit/rood vinyl, in een beperkte oplage op rood gespetterd vinyl en als zwart vinyl en tevens als CD en als digitale download.

Het eerste nummer van het album, waarop hij alle instrumenten zelf bespeelt, heet "Jungle In The Sound" en hierin speelt Brant een heerlijke desert rock song in een gemiddeld tempo, die een aanstekelijk ritme heeft en diverse subtiele tempowisselingen plus invloeden van Colour Haze bevat (luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie), waarna "Mary (You're Such A Lady)" volgt en ik een lekker in het gehoor klinkende song voorgezet krijg, die enkele subtiele tempowisselingen bevat en een dansbaar ritme heeft.
Daarna volgen "Jesus Was A Bluesman", een swingende, zeer dansbare, rock song met een hoog meezing gehalte en "Cleaning Out The Ashtray", waarin Brant eveneens zo'n uitstekende dansbare rock song ten gehore brengt, die een aanstekelijk ritme bevat.
In "Duke Of Dynamite" schotelt hij me nogmaals een geweldige swingende rock song voor, waarbij stil zitten niet aan de orde is en in "Shitkickin' Now" laat hij me genieten van een schitterende aanstekelijke uptempo rock song met blues invloeden, die swingt als een trein.
Verder volgen "Stardust & Diamond Eyes", een swingende song, die progressieve rock elementen en funk bevat en diverse tempowisselingen heeft en "Been So Long", een prachtige, vrij rustige, song met ingetogen zang, waarin hij zichzelf minimaal begeleidt op gitaar.

"Brant Bjork" van Brant Bjork is een prima plaat, die vol staat met uitstekende dansbare nummers, die ik iedere liefhebber van desert rock en de betere pop kan aanraden.

Review: Die Wilde Jagd - Haut (Bureau B Records, 2020) (Krautrock / Psychedelische Folk / Experimenteel)

Die Wilde Jagd werd in Berlijn, Duitsland opgericht door Ralph Beck - synthesizer uit Düsseldorf en Sebastian Lee Philip - elektronica uit Berlijn, nadat ze elkaar in 2006 te Düsseldorf in Salon des Amateurs, een ontmoetingsplaats voor artiesten en bands, die nieuwe en experimentele muziek maken, hadden ontmoet.
Na hun ontmoeting kwamen ze regelmatig samen om muziek te maken, die in Beck's studio werd opgenomen en dat resulteerde in 2015 in hun eerste album.
Hun debuut album met gelijknamige titel werd in 2015 uitgebracht via Bureau B Records en hun tweede album "Uhrwald Oange" is in samenwerking met de Australische producer Kris Baha gemaakt, die tevens in diverse nummers meespeelt en werd op 6 april 2018 ook via Bureau B Records op LP, CD en als digitale download uitgebracht.
Op 14 april verschijnt het album "Haut", waarop 4 vrij lange nummers staan, via Bureau B Records als CD en als digitale download, waarop Sebastian Lee Philip alle instrumenten en de zang voor zijn rekening neemt en hierop spelen de gastmuzikanten Ran Levari - drums, Valerie Renay - klankschalen en Nina Siegler - zang mee.

De CD start met "Empfang", waarin de band met lichte duistere tonen begint, waarbij gefluister zit, die na enkele minuten over gaan in gezucht en gesnurk, om dan te veranderen in een terugkerend ritme, dat na enige tijd verandert in een heerlijk stukje krautrock, waar een terugkerend hypnotiserend ritme in zit en dan weer te veranderen en verder te gaan in een experimenteel stukje, dat met klassieke gitaarklanken en mooie zang van  wordt afgesloten, om door te lopen in  "Himmelfarten", een prachtige folk song, die een aanstekelijk dansbaar ritme heeft en in een gemiddeld tempo gespeeld wordt en een terugkerend licht hypnotiserend ritme heeft.(luister naar dit nummer via de soundcloud link onder de recensie)
In "Gondel" laat Die Wilde Jagd me genieten van een geweldig psychedelisch experimenteel nummer, dat een terugkerend ritme bevat, dat me in de ban van de muziek doet raken en in "Sankt Damin" schotelt hij me weer zo'n fantastisch nummer voor, dat invloeden van psychedelische muziek en folk bevat en dit wordt in een gemiddeld tempo gespeeld, dat een terugkerend dansbaar ritme bevat, dat me in beweging brengt.

Die Wilde Jagd heeft met "Haut" een verrukkelijke CD gemaakt, die 4 schitterende nummers bevat met invloeden van psychedelische folk, experimentele muziek en krautrock, waarvan ik zeer genoten heb en ik kan deze meesterlijke schijf dan ook aanraden, aan elke liefhebber van deze muziek soorten.

Review: Fernando Perdomo - Out To Sea 3 - The Storm (Cherry Red Records, 2020) (Progressieve Rock)

Multi-instrumentalist, singer-songwriter en solo- en basgitarist van The Dave Kerzner Band, Fernando Perdomo uit Los Angeles, California, Amerika bracht op 9 februari 2018 zijn eerste instrumentale progressieve rock album "Out To Sea" uit, nadat hij eerder 13 albums en 24 opnamen had uitgebracht.
Eerdere albums zijn onder andere: "The Golden Hour" (2017), "DNA" (2017), "Ardent (The Acoustic Record)" (2017), "Burned Out Heart and Other Assorted Breakup Songs" (2017), "This Can Be You" (2017), "Voyeurs" (2016), "Dances With A Mysterious Blonde" (2016), "Picks" (2016), "Dreaming In Stereo (Extended Edition)" (2016), "Warm" (2014), "Dreams" (2014), "Postcards From Reseda  (2014) en "Home Is Wherever You Are" (2012) en deze verschenen hoofdzakelijk als digitale download.
Vervolgens verscheen zijn album "Out To Sea 2", dat 9 nummers bevat, op 15 februari 2019 via Cherry Red en Forward Motion Records als CD, gesigneerde CD en als digitale download en vermeldenswaardig is verder, dat Fernando alle instrumenten in alle nummers bespeeld, op 1 nummer ("The Dream") na, want daarin zorgt Eddie Zyne voor het drumswerk.
De muziek is geïnspireerd op symfonische en artrock artiesten van de jaren 70, zoals Jan Akkerman (Focus), Peter Banks (Yes), Steve Hackett (Genesis), Steve Howe (Yes), John Wetton (King Crimson), Sonja Kristina (Curved Air), Roy Albrighton (Nektar) en anderen.
Zijn op 8 november 2019 verschenen album "The Crimson Guitar" is zijn eerbetoon aan de muziek van King Crimson en werd als CD, gesigneerde CD en als digitale download uitgebracht via Forward Motion Records.
Op 13 maart 2020 kwam het album "Out To Sea 3 - The Storm", dat 11 nummers bevat, via Cherry Red Records als CD en als digitale download uit.

Het eerste nummer van de plaat heet "Out To Sea 3 Theme" en hierin speelt Fernando een mooi rustig symfonisch nummer, dat achtergrond geluiden van kabbelend water heeft en dit wordt gevolgd door "Wonder", een schitterend progressief nummer, dat symfonische invloeden heeft en in een gemiddeld tempo gespeeld wordt, waarbij de sologitaar de belangrijkste rol speelt.(luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie)
Daarna volgen "Cycles", een fantastisch rock nummer, dat melodische invloeden heeft en swingt, "The Storm", een verrukkelijk stuk muziek, dat hoofdzakelijk om het gitaarspel draait, dat in een niet al te hoog tempo gespeeld wordt en "The Great Known", waarin Fernando opnieuw een heerlijk symfonisch nummer ten gehore brengt.
In "Frenzy" speelt hij een swingend progressief rock nummer, dat enkele subtiele tempowisselingen bevat, in "Tambourins Of Malmo" krijg ik een lekker in het gehoor klinkend dansbaar vrolijk nummer te horen en in "The U.F.O. Club" zet Fernando me opnieuw een zeer dansbaar swingend uptempo nummer voor, dat enkele tempowisselingen heeft.
Verder volgen "Doom Is Often Loud", een uptempo progressief rock nummer met een aanstekelijk ritme, "The Crab", een swingend nummer, dat in een gemiddeld tempo gespeeld wordt en een terugkerend ritme heeft, dat enkele tempowisselingen bevat en "Dawn", een vrij rustig nummer, dat halverwege tijdig iets meer snelheid krijgt en licht bombastisch wordt en een terugkerend ritme heeft.

"Out To Sea 3 - The Storm" van Fernando Perdomo is een uitstekende CD, die prima muziek bevat en ik kan liefhebbers van gitaar muziek, symfonische en progressieve rock, deze schijf dan ook van harte aanbevelen.

Review: High Priestess - Casting The Circle (Ripple Music, 2010) (Psychedelische Stoner)

High Priestess uit Los Angeles, Amerika, werd in 2016 opgericht en bestaat uit: Mariana Fiel - basgitaar en zang, Katie Gilchrest - zang, sologitaar en orgel en Megan Mullins - drums.
In juli 2017 verscheen hun demo (5 nummers) in eigen beheer als digitale download en hun debuut album "High Priestess" volgde op 18 mei 2018 en deze werd via
Ripple Music uitgebracht als LP, in een beperkte oplage als digipack CD en als digitale download.
Op 10 april 2020 verschijnt het album "Casting The Circle", waarop 5 nummers staan, via Ripple Music in een beperkte oplage van 150 stuks op half transparant doorzichtig met zwart en zilver gespetterd vinyl, als zwart vinyl LP en in een beperkte oplage als digipack CD en als digitale download.

Het eerste nummer van het album is de titel song "Casting The Circle", waarin de band een schitterend licht dreigend nummer ten gehore brengt, dat licht psychedelische invloeden heeft van de muziek van The Liquid Sound Company en in een gemiddeld tempo gespeeld wordt (luister naar dit nummer via de bandcamp link onder de recensie), waarna "Erebus" volgt, dat met tonen van "Black Sabbath" begint, om over te gaan in een prachtige rustige song, die stoner invloeden heeft en subtiele tempowisselingen en een terugkerend ritme bevat.
Daarna volgt "The Hourglass", een geweldige stonerrock song, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt en een terugkerend licht hypnotiserend ritme heeft. (luister naar dit nummer via de bandcamp link onder de recensie)
In het bijna 18 minuten durende "Invocation" speelt High Priestess een fantastische psychedelische stonerrock song, waar een terugkerend ritme in zit, dat halverwege verandert en de band over schakelt naar het maken van een zware stoner song, die in een niet al te hoog tempo gespeeld wordt, om vervolgens opnieuw te veranderen en meer snelheid te krijgen en Oosterse invloeden van de muziek van Dead Can Dance bevat, waarna de band het tempo verder opvoert en de
muziek naar een climax werkt.
Het laatste nummer heet "Ave Satanas" en hierin krijg ik een hemelse song voorgeschoteld met verrukkelijke samenzang en minimale begeleiding.

"Casting The Circle" van High Priestess is een geweldige plaat, die vol fantastische muziek staat en invloeden van psychedelische muziek, stoner en de de muziek van Dead Can Dance bevat en ik kan liefhebbers van deze muziek soorten deze meesterlijke schijf dan ook sterk aanraden.

Review: Asenblut - Die Wilde Jagd (AFM Records, 2020) (Heavy Metal)

Asenblut uit Göttingen, Duitsland, werd op 31 oktober 2007 opgericht en bestaat uit: Tetzel von Asenblut - zang, Claus Cleinkrieg - sologitaar, Stan Ro - sologitaar, Sash - basgitaar en Balrogh  - drums.
In 2009 verscheen hun debuut album "Aufbruch", die gevolgd werd door "Von Worten Und Taten" (2013) en "Berserker" (2016).
Op 17 april verschijnt hun album "Die Wilde Jagd", dat 10 nummers bevat, via AFM Records in een beperkte oplage als LP in doorzichtig blauw vinyl, in een beperkte oplage als digipack CD en als digitale download

Het eerste nummer van de CD heet "Die Wilde Jagd" en hierin krijg ik een vrij heftige uptempo heavy metal song voorgeschoteld, die met vrij hoge snelheid mijn gehoorgang in gespeeld wordt en loopt door in "Codex Gigas", waarin de band verder gaat met het maken van hun heftige uptempo muziek, die lichte  melodische invloeden bevat.
Dan volgen "Seite An Seite", een hardrock song, die tempowisselingen bevat (luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie), "Irminsul", een heftige uptempo rock song, die melodische invloeden heeft en "Drachentöter", een snelle heftige song met tempowisselingen, die tegen het einde in een rustig tempo over gaat.
In "Penumbra" speelt Asenblut nogmaals zo'n heftige song, in "Weder Gott Noch Könige" vervolgt de band de ingeslagen weg en hoor ik zelfde soort nummer en in "Wolfshunger" verandert er niets in de muziek en krijg ik opnieuw zo'n heftige uptempo song voorgezet.
Verder hoor ik nog "300" en ook die zit in het zelfde straatje en wordt vol overgave in een rap tempo gespeeld, dat een licht melodisch folk ritme heeft en het extra nummer, de extended versie van "Seite An Seite", die net zo snel, zo niet sneller, gespeeld wordt, tempowisselingen en invloeden van melodische rock heeft.

"Die Wilde Jagd" van Asenblut staat vol snelle heftige songs, die naar mijn mening wel wat meer variatie hadden mogen hebben, maar toch kan ik liefhebbers van dit genre deze schijf zeker aanraden.

Review: Nukli - There Is Another Way (Space Rock Productions, 2020) (Progressieve Rock)

Nukli werd in 1983 te Londen, Engeland opgericht en bestond in eerste instantie tot 1993, waarna de band in 2003 opnieuw leven ingeblazen werd en bestaat uit: Kev Hegan - sologitaar, keyboard en zang, Mark Huxley - basgitaar en Peter Out - drums en percussie.
De band bracht sinds die tijd enkele cassettes en één officiële CD "Time Factory", die in 1997 verscheen en enkele live albums.
Op 5 mei 2020 verschijnt hun eerste vinyl album als 2LP via Space Rock Productions in een beperkte oplage van 100 stuks op 180 gram zwart vinyl en 200 stuks op 180 gram gekleurd vinyl (kant A/B oranje en kant C/D licht groen) en deze 2LP bevat een extra nummer, dat niet op de CD en digitale download staat.
De opnames voor dit album werden al in 2012 in de Foel Studio te Wales gemaakt en werden in 2019 geproduceerd en gemixt door Peter Out.

De 2LP, die 12 nummers bevat, start op kant A met "Live Life Love" en hierin schotelt de band me een heerlijke swingende rock song voor, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt en lichte invloeden van spacerock en acid rock heeft en gevolgd wordt door "Free Festival", waarin de band eveneens een lekkere swingende rock song in een gemiddeld tempo speelt, die invloeden van de muziek van Ozric Tentacles heeft en zeer dansbaar is, waarna het laatste nummer van kant A volgt, getiteld "Kraanisch", een uitstekend uptempo instrumentaal melodisch nummer, dat diverse subtiele tempowisselingen heeft en aanzet tot dansen en halverwege tijdelijk in een rustig tempo verder gaat.
De B kant begint met "Sometimes", een swingende dansbare rock song, die tempowisselingen heeft en iets voor de helft van de song in een aanstekelijke progressieve rock song over gaat, dat een terugkerend ritme heeft en hierin speelt de dwarsfluit een belangrijke rol, waarna "Mind Over Matter", een mix van progressieve rock en funk, die tempowisselingen bevat en "Nomadik Trybes", een Oosters getinte song, die een heerlijk aanstekelijk ritme heeft, dat invloeden heeft van de muziek van de Amerikaanse band Kaleidoscope en een licht hypnotiserend over komt en daarbij is stil zitten geen optie.
Op kant C begint Nukli met "Time Machine" en daarin speelt de band nogmaals zo'n lekker swingend dansbaar progressief nummer, dat melodische invloeden heeft en dit wordt gevolgd door "Spiral Dance", een uptempo progressief rock nummer, dat swingt als een trein en aanzet tot dansen en "Fridge D’Or", een aanstekelijke rock song, die enkele tempowisselingen heeft.
Vervolgens hoor ik de nummers van kant D, waarvan "Rollin’n’Stabbin’" het eerste is en hierin zet de band me opnieuw zo'n prachtig melodisch dansbaar nummer voor, in "There Is Another Way" krijg ik een geweldige mix van spacerock en psychedelische rock voorgezet, die swingt en aanzet tot dansen, enkele tempowisselingen bevat en een aanstekelijk ritme heeft.

"There Is Another Way" van Nukli staat vol uitstekende swingende rock nummers, die invloeden hebben van spacerock, progressieve en melodische rock en ik kan liefhebbers van deze muzieksoorten dan ook aanraden, eens te gaan luisteren naar de puike muziek, die deze band maakt.
(luister naar dit album via de bandcamp link onder de recensie)

Review: David Cross And Peter Banks - Crossover (The Right Honourable Recording Company Ltd, 2020) (Progressieve Rock)

David Cross en Peter Banks hadden elkaar in 2006 ontmoet tijdens een kort tournee, waarbij David met The David Cross Band en Peter met Peter Banks's Harmony optraden.
David speelde gedurende de jaren 70 viool in de band King Crimson en Peter was de oorspronkelijke sologitarist van Yes.
De opnamen van hun gezamenlijke album "Crossover" werden op 10 augustus 2010 gemaakt, maar nadat Peter in 2013 overleed, besloot David de muziek in eerste instantie niet uit te brengen.
Hij kwam toch op zijn besluit terug en samen met producer Tony Lowe vroegen ze een aantal muzikanten, die connecties hadden met Yes en/of King Crimson, of met één van hun beiden om te helpen, deze plaat af te maken en gedurende 2018 en 2019 gebeurde dat.
Op het album spelen de volgende gastmuzikanten mee: Pat Mastelotto - drums en drum synthesizer, Tony Kaye - Hammond orgel, Billy Sherwood -  basgitaar, Randy Raine-Reusch - Chinese opera gongs,wind gongs, udu, changgo, tamboerijn, tempel klankschalen, talking drum, kotsuzumi, atupan, dumbek, empuunyi, kyizi, oyo, caxixi,ching en mokugyo, Andy Jackson - geluid effecten, Oliver Wakeman - Rhodes piano, vleugel en Moog synthesizer, Jay Schellen - drums, Jeremy Stacey - drums en Geoff Downes - keyboard.

"Crossover", dat 8 nummers bevat en op 17 januari 2020 via The Right Honourable Recording Company Ltd als CD en als digitale download verscheen, begint met "Rock To A Hard Place", waarin de band een schitterend uptempo progressief rock nummer ten gehore brengt, dat diverse tempowisselingen bevat en experimentele elementen heeft, waarna "Upshift" volgt en ik een fantastisch, vrij rustig nummer voorgezet krijg, dat invloeden van jazz, progressieve en Hammond rock heeft.
Daarna volgen "The Smile Frequency", een heerlijk stukje easy listening muziek met invloeden uit wereldmuziek, smooth jazz en progressieve rock en "The Work Within", dat psychedelisch begint, maar al snel over gaat in een geweldig rustig nummer, waarin het vioolspel centraal staat (luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie) en dit gaat verder in "Missing Time", waarin David Cross And Peter Banks door gaan met het maken van rustige viool muziek en in "Plasma Drive" begint de muziek in het zelfde tempo en ritme , om na korte tijd over te gaan in een verrukkelijk swingend rock nummer, dat subtiele tempowisselingen heeft en invloeden van symfonische rock en jazz bevat.
Verder volgen "Laughing Strange", een prachtig swingend nummer, dat progressieve rock, jazz en symfonische rock met elkaar verbindt en het titel nummer  "Crossover", een rustig nummer, waarin ook nu weer het vioolspel voorop staat, dat invloeden van avant garde, psychedelische en experimentele muziek bevat.

"Crossover" van David Cross And Peter Banks is een uitstekende CD, die vol progressieve nummers staat, waarvan ik van begin tot einde heb genoten en ik kan iedere liefhebber van progressieve muziek deze schijf dan ook zeer aanraden.

Review: Emile - The Black Spider / Det Kollektive Selvmord (Heavy Psych Sounds, 2020) (Psychedelische Pop)

Emile Bureau, zanger van de band The Sonic Dawn uit Kopenhagen, Denemarken, brengt op 3 april 2020 zijn debuut solo album "The Black Spider / Det Kollektive Selvmord" uit, waarop 11 nummers staan en speelt hierop de meeste instrumenten zelf, maar wordt ook op de plaat bijgestaan door: Erik Errka Petersson - Hammond orgel (2 nummers), Jonas Waaben - drums en percussie (3 nummers) en Niels Bird Fuglede - basgitaar (1 nummer).
Het album verschijnt 3 april 2020 via Heavy Psych Sounds in een zeer beperkte oplage van 20 stuks als test persing op LP, in een beperkte oplage van 250 stuks op transperant geel/blauw gespetterd vinyl, in een beperkte oplage van 450 stuks op transparent rood vinyl, op zwart vinyl, als CD en als digitale download.

Het album begint met "Birds Fall", waarin Emile een mooie rustige licht psychedelische folkpop song speelt en zichzelf daarbij op gitaar begeleidt en deze nummer wordt gevolgd door de titel song "The Black Spider", een heerlijke aanstekelijke bluesrock song, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt en "Weight Of The World", een prachtige pop song, die in een niet al te hoog tempo gespeeld wordt, enkele subtiele tempowisselingen heeft en een aangenaam ritme bevat.(luister naar dit nummer via de bandcamp link onder de recensie)
Daarna volgen "Step Into the Universe" , eveneens een rustige pop song en "Life Upside Down", waarin Emile zichzelf op gitaar begeleidt en een langzame song ten gehore brengt, die tegen het einde iets sneller wordt en een swingend dansbaar ritme krijgt.
Op de B kant staan 5 in het Deens gezongen nummers, waarvan "At Se Ud Over Sig Selv" het eerste is en daarin hoor ik hem een uitstekende licht psychedelische pop song spelen, die een vrij rustig tempo bevat en gevolgd wordt door "I Krystalkuglens Skær" en hierin krijg ik opnieuw zo'n rustige pop song voorgezet.
In het titel nummer "Det Kollektive Selvmord" laat Emile me nogmaals horen, dat hij mooie rustige licht psychedelische pop songs kan maken (luister naar dit nummer via de bandcamp link onder de recensie), in "Bundløs" speelt hij een geweldig, vrij heftig, uptempo instrumentaal stukje rock muziek op zijn sologitaar en in "Undergangen" zet hij me weer een rustige licht psychedelische pop song voor.
Dan volgt een extra nummer, getiteld "Spirer" en hierin krijg ik een verrukkelijk stukje instrumentale psychedelische muziek te horen

"The Black Spider / Det Kollektive Selvmord" van Emile bevat hoofdzakelijk rustige pop songs, die prima klinken, maar wat mij betreft iets te weinig variatie hebben, met uitzondering van "Bundløs", maar desondanks raad ik liefhebbers van de betere pop toch aan, deze schijf eens te gaan beluisteren, om zelf hun conclusie te trekken.

Review: Son Of Ohm - The End Of Time (Eigen Beheer / Neu Harmony, 2020) (Elektronisch)

Leonardo "Soundweaver" Wijma is een Nederlandse muzikant/producer, die sinds 2003, jaarlijks, hoofdzakelijk digitale albums op de markt brengt en in zijn studio produceerde hij reeds meer dan 30 albums, variërend van elektronische muziek (dance, kosmische muziek, elektro) tot psychedelisch (spacerock, krautrock) en van mantra's tot dichtkunst.
Zijn muzikale invloeden zijn onder andere: Pierre Henry, Kid Baltan, Tangerine Dream, Klaus Schulze, Jean-Michel Jarre, Kitaro, Vangelis, Tomita, Bo Hansson, ELP, Cream, Hendrix, Spirit, Moody Blues, Incredible String Band, Caravan, Camel, Gong, Steve Hillage, Pink Floyd, Ash Ra Tempel, Beatles, Sun Dial, Zappa, Brainticket,  Hawkwind, Classical Indian music, Aphrodite´s Child, Eno, Aes Dana, Crosby, Stills & Nash, Bowie, Kraftwerk, Kula Shaker, Led Zeppelin, Mike   Oldfield, Massive Attack, Witthüser & Westrupp en vele anderen.
Al jong leerde hij elektronisch orgel spelen en toen hij 16 jaar was, kreeg hij zijn eerste synthesizer, waarna hij na zijn twintigste ook eigen composities begon te maken en toen hij 26 was, leerde hij elektrische gitaar spelen.
Daarna begon hij nummers te schrijven en had reeds diverse synthesizers, orgels en effecten apparaten, die hij samen gekoppeld had in een kleine huis studio.
De komst van de computer opende nieuwe deuren voor Leonardo en van 1999 tot 2003 werkte hij erg gedreven en maakte veel nummers, waarbij hij het gevoel kreeg, dat het mogelijk was kwalitatief hoogstaande muziek te maken.
Tot 2003 bracht hij "All that is Energy" (EP), "Window" (EP), "Spiritworld 1,2 & 3" (elektronische muziek/dance) uit en in 2003 verscheen zijn eerste officiële album, getiteld "Origine" (elektronische muziek), gevolgd in dat zelfde jaar door de EP "Sadja".
Daarna volgden: "Soundweaver" (psychedelische elektronische muziek, 2003, 2004, 2005), "Dharma" (elektronische muziek, 2004), "Singing Electronic Devices" (elektronische muziek, EP, 2005), "Turn on, Tune in, Drop out" (spacerock, psychedelische muziek, 2005, remix 2007, unreleased) "Samsara" (2005), "Electronic Reality" (elektronische muziek, 2005), "Collective Memory Generator" (synthesizer, 2006), "Temple" (krautrock, 2007), "Open" (psychedelische elektronische muziek, 2007), "The Turning Point" (psychedelische elektronische muziek, 2007), "Sabda" (elektronische muziek, 2008), "Elements" (elektronische muziek, 2008), "The Fascinating Vibes of Electronic Waves" (elektronische muziek, 2009), "Voor Een Dag Van Morgen" (2009) (geproduceerd voor H.C. Feiler, 2005-2009), "Quantum Generation" (elektronische muziek, 2010), "Imagine" (ambient en dance, 2010), "Magical Extension" (psychedelische muziek, 2011, niet uitgebracht), "Inner Space Dimension" (psychedelische elektronische muziek, 2011), "Músarrindill" (2011, CD met Egbert Hovenkamp II), "InSpiratie" (2011, met Egbert Hovenkamp II, onuitgebracht), "Waar Het Stroomt" (2011 met zang, Nederlandse gedichten door Leoweyn, onuitgebracht), "Drones" (ambient, krautrock, 2012), "Chants According To..." (vedische mantra's, 2012, met G.N. Rao, niet uitgebracht), "AARDE" (2012, CD met Egbert Hovenkamp II), "Mantra Electronique" (elektronische muziek, 2013), "A Drop In The Ocean" (Boedhistische mantra's, 2013, CD met Lhamo Dukpa van Bhutan), "Gurumaya" (onder de naam Astral Son) (psychedelische muziek/krautrock, 2014, Vinyl/download) en "Silver Moon", eveneens als Astral Son (2015, Vinyl/download).
Onder de naam Son Of Ohm is zijn album "Syrinx", uit 2015, waarop 6 nummers te beluisteren zijn, in eigen beheer via Bandcamp verschenen en ook zijn album "Astronaut", dat 28 september 2017 via bandcamp verscheen, is weer in eigen beheer uitgebracht en tevens wordt het als CD-R via Neu Harmony uitgegeven.
Ook maakte hij, net als bij vorige uitgaven, het prachtige hoes ontwerp weer zelf en dat deed hij eveneens voor het CD-R album "Blackbirds" dat in juli 2018 via Neu Harmonie verscheen.
Zijn album "Electronic Muse", waarop 4 lange nummers staan, verscheen 19 september 2018, slechts enkele maanden later, in eigen beheer via bandcamp en deze werd door Neu Harmony op CD-R uitgebracht en in 2019, een half jaar later, heeft hij alweer een opvolger hiervan, getiteld "Paradigma", dat 15 juni 2019 verscheen en 7 nummers bevat, waarbij nog vermeldenswaardig is, dat hij, net als bij zijn vorige albums, het hoes ontwerp weer zelf heeft gemaakt, waarna in juni 2019 zijn album "Zeitgeist" verscheen, dat 3 lange nummers bevat.
Son Of Ohm lijkt eindeloze ideeën te hebben, want kort na "Paradigma" verscheen op 8 juli 2019 het album "The Lo-Fi Camembert Files", een verzameling liederen die hij al lang had liggen met de bedoeling ze eens vrij te geven en op 25 februari 2020 verscheen zijn album "Deeper Ground", waarop 8 nummer staan in eigen beheer als digitale download.
Opnieuw werden er binnen korte tijd enkele digitale albums uitgebracht, want op 11 maart 2020 verscheen "The End Of Time" als digitale download en binnenkort ook als CD-R, waarbij vermeldt kan worden, dat het hoes ontwerp, deze keer van de hand van schilder Frans Meijer komt.

Het album, dat 3 lange nummers bevat, begint met "The Bleep Maskerade", waarin Son Of Ohm me laat genieten van een heerlijke rustige mix van elektronische muziek en krautrock, die een terugkerend ritme bevat en lichte psychedelische en ruimtelijke invloeden bevat.
Daarna volgt "Shift Of Perspective"  en hierin krijg ik een fantastisch uptempo krautrock nummer voorgeschoteld, dat een licht hypnotiserend terugkerend dansbaar ritme bevat, spacerock invloeden heeft en swingt.
In "Dark Meadows" hoor ik een Son Of Ohm een prachtig rustig elektronisch nummer spelen, dat een licht hypnotiserend ritme heeft en new age invloeden bevat, dat halverwege verandert en over gaat in een stuk ruimtelijke psychedelische muziek, waar ver op de achtergrond opzwepende drums geluiden te ontwaren zijn.

"The End Of Time" van Son Of Ohm bevat 3 geweldige elektronische nummers, waarmee hij me van begin tot einde in de ban van zijn muziek heeft gehouden en ik kan liefhebbers van elektronische muziek en krautrock deze schijf dan ook aanraden.(luister naar dit album via de bandcamp link onder de recensie)

Review: Dynazty - The Dark Delight (AFM Records, 2020) (Melodische Rock)

Dynazty uit Stockholm, Zweden werd in 2007 opgericht en bestaat uit: Nils Molin - zang, Love Magnusson - sologitaar, Mike Lavèr - sologitaar, Jonathan Olsson - basgitaar en Georg Härnsten Egg - drums.
De band bracht in 2009 hun debuut album "Bring The Thunder" uit, gevolgd door: "Knock You Down" (2011), "Sultans Of Sin" (2012), "Renatus" (2014), "Titanic Mass" (2016) en "Firesign" (2018).
Op 2 april 2020 verschijnt hun album "The Dark Delight" via AFM Records in een beperkte oplage van 600 stuks als 2LP op goudkleurig vinyl en als digitale download.

Het 2LP album bevat 13 nummers, waarvan het eerste van kant A "Presence Of Mind" heet en hierin speelt de band een schitterende stevige hardrock song, die tempowisselingen heeft en een melodisch ritme bevat (luister naar  dit nummer via de YouTube link onder de recensie) en deze wordt gevolgd door "Paradise Of The Architect", een geweldige uptempo rock song, die swingt als een trein, in een vrij hoog tempo gespeeld wordt en een aanstekelijk ritme bevat.
Daarna volgen "The Black", een swingende melodische rock song, die aanzet tot dansen en "From Sound To Silence", een fantastische uptempo melodische rock song, die swingt en een aanstekelijk ritme heeft, dat aanzet tot dansen.
Kant B begint met "Hologram", een mooie song, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt en een hoog meedein gehalte heeft en gevolgd wordt door "Heartless Madness", een swingende hardrock song, die een aanstekelijk vrolijkritme heeft en "Waterfall", een geweldige swingende uptempo melodische rock song, waarbij stil zitten geen optie is.
Op kant 3 hoor ik als eerste "Threading The Needle" en hierin zet Dynazty me opnieuw zo'n uitstekende rock song voor, die tempowisselingen bevat en zeer dansbaar is en deze wordt gevolgd door "The Man And The Elements", een verrukkelijke mix van folkrock en melodische hardrock, die tempowisselingen bevat en een aanstekelijk dansbaar ritme heeft, waar ik vrolijk van word en "Apex", een uptempo rock song te horen krijg, die in een hoog tempo gespeeld wordt en ook nu weer tempowisselingen bevat en aanzet tot dansen.
Dan volgen de nummers van kant D, waarvan de eerste "The Road To Redemption" heet en ik een heerlijke aanstekelijke song te horen krijg, waarna de titel song "The Dark Delight" volgt en de band nogmaals zo'n swingende dansbare song ten gehore brengt, die subtiele tempowisselingen heeft en me weer in beweging zet en het extra nummer "The Shoulder Devil", eveneens een lekker in het gehoor klinkende melodische rock song, die swingt en aan zet tot dansen.

De 2 LP "The Dark Delight" van Dynazty bevat 13 schitterende uptempo nummers, die swingen, aanstekelijke ritmes bevatten en uitnodigen om te gaan dansen en ik kan liefhebbers van melodische hardrock deze dubbelaar dan ook van harte aanbevelen.

Review: 3 South & Banana - 3 South & Banana (Some Other Planet Records, 2020) (Psychedelische Pop)

3 South & Banana is het alias van de uit Frankrijk afkomstige multi-instrumentalist Aurélien Bernard, die in Berlijn, Duitsland woont en eerder actief was in de band Vadoinmessico, die evolueerde in Cairobi.
Op 25 juli 2018 bracht hij het nummer "Fake Jungle" digitaal uit en op 1 maart 2019 verscheen zijn EP "Rooftop Trees", waarna in juli 2019 de single “Bla Bla Bla” volgde en op 10 april 2020 wordt zijn debuut album "3 South & Banana", waar 11 nummers op staan, via Some Other Planet Records als CD en als digitale download uitgebracht.

Het album begint met "3S & B", waarin ik een heerlijke psychedelische pop song voorgeschoteld krijg, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt en subtiele tempowisselingen bevat (luister naar dit nummer via de soundcloud link onder de recensie), waarna de single "Bla Bla Bla" volgt en ik een aanstekelijke dansbare pop song te horen krijg, die enkele tempowisselingen heeft.
Daarna volgen "55 Million Light Years Away", een lekker klinkende song, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt en een dansbaar ritme heeft, "Rush Hour", een song, die lichte invloeden uit psychedelische muziek heeft en ruimtelijke geluiden bevat en "Kittykat Kat Happy Bad Sad", een schitterende, vrij rustige, song, die psychedelische invloeden heeft en een aanstekelijk ritme bevat.
In "Intermission" zet 3 South & Banana me een uitstekend instrumentaal nummer voor, dat lichte soul invloeden bevat, in "Avec Le Coeur" krijg ik een swingende song te horen, die een vrolijk aanstekelijk dansbaar ritme heeft en ruimtelijke synthesizer geluiden bevat en in "Batons Mélés" speelt Aurélien een
rustige pop song en ook hierin zitten weer ruimtelijke synthesizer geluiden.
Verder volgen "I Will Not Stop Loving You", een verrukkelijke pop song met een aanstekelijk vrolijk ritme, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt, "Rooftop Trees", een prima pop song met lichte psychedelische invloeden, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt en "Wings", een heerlijke licht psychedelische song, die in een niet al te hoog tempo met een aanstekelijk ritme gespeeld wordt, die halverwege stopt, om na een kleine minuut weer te beginnen en ik een stukje instrumentale psychedelische muziek krijg voorgeschoteld.

"3 South & Banana" van 3 South & Banana staat vol uitstekende songs, waar ik erg van genoten heb en ik kan deze schijf dan ook aanbevelen aan liefhebbers van de betere pop en zij, die van licht psychedelische muziek houden.

Review: Pretty Lightning - Jangle Bowls (Fuzz Club Records, 2020) (Psychedelische Blues)

Het Duitse duo Pretty Lightning uit Saarbrücken werd in 2007 opgericht en bestaat uit: Christian Berghoff - drums en zang en Sebastian Haas - sologitaar, synthesizer en zang.
Hun debuut digitale single "Cycle Of The Seasons" verscheen op 29 oktober 2012 en deze werd op 1 mei 2013 gevolgd door het digitale nummer "Mantra De Morte".
Daarna volgden de albums: "There Are Witches In The Woods" (CD, LP en dd, 27 maart 2012), "A Magic Lane Of Light And Rain" (CD, LP en dd, 11 mei 2015, Cardinal Fuzz/Sound Effect Records) en "The Rhythm Of Ooze" (CD, LP op 180 gram roze vinyl, beperkte oplage LP van 250 stuks op 180 gram groen vinyl, CD en dd, 18 november 2017, Fuzz Club Records) en op 20 maart 2020 kwam hun album "Jangle Bowls" uit via Fuzz Club Records in een beperkte oplage van 300 stuks op bot kleurig vinyl, in een beperkte oplage van 200 stuks als Deluxe uitgave (alleen in de winkel van Fuzz Club Records te koop), als CD en als dd.

Het album, dat 10 nummers bevat, begint met "Swamp Ritual", waarin Pretty Lightning een heerlijke rustige licht psychedelische blues speelt, die een hypnotiserend ritme heeft en gevolgd wordt door het titel nummer "Jangle Bowls", een uitstekende uptempo mix van garagerock, progressieve rock en blues.
Daarna volgen "Greyhound", een mooie rustige song met lichte psychedelische invloeden, "123 Eternity", een schitterende psychedelische blues song, waar een terugkerend licht hypnotiserend ritme in zit en "Voo Doo Boo", een prachtige rustige song met psychedelische blues invloeden en een terugkerend ritme.
In "Boogie At The Shrine" schotelt Pretty Lightning me een fantastische licht hypnotiserende psychedelische pop song voor, die in een niet al te hoog tempo gespeeld wordt, in "RaRaRa" hoor ik het duo een verrukkelijke swingende dansbare song spelen, waarbij stil zitten niet mogelijk is en in "Hum" krijg ik opnieuw een aanstekelijke swingende pop song voorgezet, die aanzet tot dansen.
Verder volgen "There Is Ooze On Our Shooze", een schitterende psychedelische pop song, die in een vrij rustig tempo gespeeld wordt en "Shovel Blues", een geweldige licht hypnotiserende blues song, die een terugkerend ritme heeft, Oosterse invloeden bevat en swingt als een trein, om na de helft van de song over te gaan in een lekker stukje psychedelische muziek.

"Jangle Bowls" van Pretty Lightning staat vol fantastische licht psychedelische blues songs, waarmee de band me van begin tot einde in de ban van hun muziek heeft gehouden en ik kan iedere liefhebber van psychedelische muziek en blues dit meesterwerkje dan ook zeer aanraden.(luister naar dit album via de bandcamp link onder de recensie)

Review: Golden Caves - Dysergy (Eigen Beheer, 2020) (Rock)

Golden Caves uit Rotterdam werd in 2013 opgericht en bestaat tegenwoordig uit: Romy Ouwekerk - zang, Alex Ouwehand - sologitaar, Elise Polman - keyboards en Erik Stein - drums.
De band bracht hun debuut album "Bring Me To The Water" op 1 maart 2016 als CD en als digitale download uit via Freia Music, waarna "Collision" op 24 maart 2017 als CD en dd via Freia Music verscheen.
Op 14 maart 2020 kwam het album "Dysergy", waarop 10 nummers staan, in eigen beheer uit en daarop wordt de band bijgestaan door de muzikanten Max Abel - basgitaar (5 nummers) en Tim Wensink - basgitaar (4 nummers), die oorspronkelijk bij de band zat.

Het album begint met "Chromosome", waarin de band een afwisselende rock song in een gemiddeld tempo speelt, die diverse tempowisselingen bevat en gevolgd wordt door "Dignity", een uitstekende pop song met lichte funk en rock invloeden, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt.
Daarna volgen "Hide & Seek", een lekker in het gehoor klinkende song, die tempowisselingen heeft en bij tijd en wijle swingt, "Temperature", een heerlijke swingende uptempo song, die invloeden van de muziek van Pink Floyd en progressieve rock bevat, een terugkerend ritme en enkele tempowisselingen heeft en "How To Care", een zwaar startend nummer, dat na korte tijd over gaat in een prachtige rustige song, die lichte progressieve rock invloeden heeft.
In "Happy Dreams" schotelt Golden Caves me een heerlijke swingende uptempo pop song met invloeden uit progressieve rock en krautrock, die iets over de helft van het nummer in een langzamer tempo gespeeld wordt, in "Samsara" krijg ik opnieuw een mooie rustige song te horen en ook hierin zitten lichte invloeden van de muziek van Pink Floyd en in "Little Lonely" zet de band me nogmaals een afwisselende pop song voor, die tempowisselingen heeft.
Verder volgen "Black Hound", een pop song, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt, dansbaar is en rock invloeden heeft (luister naar dit nummer via de YouTube link onder de recensie) en "Somchow", een prima uptempo song, die net als voorgaande nummers tempowisselingen bevat.

"Dysergy" van Golden Caves is een goede plaat, die vol staat met pop songs, die wisselende tempo's hebben, maar naar mijn menig te weinig variatie bevatten, desondanks wil ik liefhebbers van pop muziek toch aanraden, deze schijf zelf eens te gaan beluisteren.

Review: The Flower Machine - Through A London Window (Hypnotic Bridge, 2020) (Psychedelische Muziek)

The Flower Machine uit San Luis Obispo, Californië, Amerika, werd in 2003 opgericht en bestaat tegenwoordig uit: Peter Quinnell - zang en sologitaar, Matt Nice - sologitaar en keyboards en Carl Dybowski - drums.
De band bracht op 4 april 2004 hun debuut album "Chalk Dust Dream Of The Tea Cozy Mitten Company" als CD en digitaal uit via Microindie Records en deze werd op 8 augustus 2008 gevolgd door de EP "Marmoset Meadow".
Daarna volgden: "Lavender Lane" (CD album en dd, 2 november 2010, Rainbow Quartz Records), "Tangerines And Opium Trees" (digitaal album, 20 oktober 2015 en als LP in een beperkte oplage op blauw vinyl, vanaf 11 maart 2020), "LSD" (dd EP, 17 mei 2017), "Velvet Curtain" (dd EP, 1 oktober 2017) en "Elevator" (dd EP, 20 april 2018).
Op 5 maart verscheen hun single “Through A London Window” / “One In A Million” als dd en in een beperkte oplage als 7" single op rood vinyl via Hypnotic Bridge Records en daarop speelt Brian Webster, die van 2004 tot 2018 in de band zat, als sologitarist op de A-kant mee.

In “Through A London Window” laat The Flower Machine me genieten van een schitterende psychedelische song in een gemiddeld tempo, die sterke invloeden uit eind jaren 60 en de begin periode van Pink Floyd (met Syd Barrett) bevat en een aanstekelijk ritme heeft (luister naar dit nummer via de YouTube link onder de recensie) en in de Pink Floyd cover “One In A Million” uit 1967 schotelt de band me een fantastische psychedelische song, die een terugkerend licht hypnotiserend ritme heeft en in een niet al te hoog tempo gespeeld wordt.

De verrukkelijke single “Through A London Window” / “One In A Million” van The Flower Machine bevat 2 heerlijke psychedelische songs, die eind jaren 60 gemaakt hadden kunnen zijn en ik kan liefhebbers van deze muzieksoort de single dan ook ten zeerste aanraden.

Review: Chromb! - Le Livre Des Merveilles (Dur Et Doux, 2020) (Progressieve Jazz / Avant Garde)

Chromb! uit Lyon, Frankrijk, werd in 2010 opgericht en bestaat uit: Lucas Hercberg- Basgitaar, synthesizer en zang, Antoine Mermet - alt saxofoon, delay, synthesizer en zang, Camille Duriex - klavier, synthesizer en zang en Léo Dumont - drums, percussie en objecten.
De band bracht hun debuut album "I" op 25 januari 2012 uit in een beperkte oplage als LP, als CD en als digitale download en deze werd op 16 april 2014 gevolgd door: "Chromb II" (LP Ltd.Ed. van 500 stuks, CD en dd), op 4 november 2016 door "1000" (2LP Ltd.Ed. van 500 stuks op 140 gram vinyl, CD Ltd Ed. van 1000 stuks en als dd) en op 27 maart 2020 verschijnt het album "Le Livre Des Merveilles" via Dur Et Doux als LP in een beperkte oplage van 300 stuks en als CD in een beperkte oplage van 500 stuks en tevens als digitale download.

Het album, dat 4 nummers bevat start met het titel nummer "Le Livre Des Merveilles", waarin de band een mix maakt van avant garde, Afrikaanse ritmes, noise, experimentele en industriële muziek, die tempowisselingen bevat en spannend klinkt en deze wordt in een langzaam tempo gespeeld, dat zo nu en dan versneld wordt en tegen het einde tot een climax wordt gebracht, waarbij de muziek heftig wordt en progressieve jazz invloeden krijgt.
Daarna volgt "Le Fleuve Brison", een uitstekende Franstalige avant garde song, die tempowisselingen bevat en bij tijd en wijle bombastisch klinkt.(luister naar dit nummer via de bandcamp link onder de recensie)
In "Les Chevaliers Qui Apparaissent" zet Chromb! me een geweldig spannend experimenteel instrumentaal nummer voor, dat diverse tempowisselingen bevat en invloeden van avant garde heeft en free jazz en vrij heftig klinkt.
Het laatste nummer heet "La Souvenance D'Achille" en hierin krijg ik een rustig startende song te horen, die trom geluiden, synthesizer en zang met elkaar verbindt en na korte tijd een zwaar ritme bevat, dat dreigend over komt en zo nu en dan experimenteel is.

"Le Livre Des Merveilles" van Chromb! is een niet alledaagse spannende plaat, die bij liefhebbers van avant garde en experimentele muziek zeker in de smaak zal vallen en ik kan hen deze schijf dan ook zeer aanraden.

Review: Fotocrime - South Of Heaven (Profound Lore Records, 2020) (Elektro / Dark wave)

Fotocrime is het alias van zanger/sologitarist R. Pattern, beter bekend als Ryan Patterson van de band Coliseum uit Noord-Amerika.
Op 12 maart 2017 bracht hij zijn debuut single "Always Hell" in eigen beheer op 7" vinyl uit en deze werd gevolgd door "Always Night", die op 3 november 2017 in een beperkte oplage van 500 stuks als 12" EP via Golden Antenna Records verscheen.
Daarna volgde zijn debuut album "Principle Of Pain", dat 18 mei 2018 via zijn eigen Auxiliary Records werd uitgebracht op CD en in een beperkte oplage van 150 stuks als LP op doorzichtig geel vinyl, in een beperkte oplage van 150 stuks op doorzichtig rood vinyl en als zwart vinyl, waarna op 5 augustus 2019 het digitale nummer "Head On" verscheen en op 13 maart 2020 bracht Profound Lore Records zijn tweede album "South Of Heaven", waarop 10 nummers staan, zowel als CD, LP en digitale download uit.

Het album start met "Invisible", waarin Fotocrime een uptempo elektro song ten gehore brengt, die sterke invloeden van de jaren 80 heeft en een dansbaar ritme bevat, waarna "Foto On Wire" volgt en hij een uitstekende mix van elektro en new wave in een gemiddeld tempo speelt, die enkele tempowisselingen bevat.
Daarna volgen "Love Is A Devil", een heerlijke swingende song, die een aanstekelijk dansbaar ritme heeft en tempowisselingen bevat, "Up Above the World", een
uptempo song, waarin de zang en muziek overeenkomsten tonen met die van The Sisters Of Mercy en "Hold Me in the Night", een swingende dark wave song met invloeden uit elektro, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt.
In "Never Fall Out of Love" speelt Fotocrime een schitterende elektro song, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt en tegen het eind een langzaam  terugkerend ritme krijgt, in "Expulsion from Paradise" zet hij me opnieuw zo'n geweldige swingende song voor, die een aanstekelijk dansbaar ritme en invloeden van bands als The Sisters Of Mercy heeft en in "Blue Smoke" krijg ik weer een uptempo song te horen, die swingt als een trein en invloeden van elektro en dark wave met elkaar verbindt.
Verder volgen "Chaos & Cosmos", een dansbare uptempo mix van elektro en dark wave, die enkele subtiele tempowisselingen heeft en "Tough Skin", een psychedelisch startende elektro song, die na korte tijd in een hoog tempo gespeeld wordt en een disco ritme heeft, dat zeer dansbaar is.

"South Of Heaven" van Fotocrime is een swingende plaat, die hoofdzakelijk uptempo nummers bevat, waarvan ik zeer genoten heb en ik kan iedere liefhebber van dark wave en elektro deze schijf dan ook aanraden.(luister naar dit album via de bandcamp link onder de recensie)

Review: Michael Vallera - Window In ( 2020) (Elektronisch)

Fotograaf / muzikant Michael Vallera uit Chicago, Amerika speelt zowel solo als met andere muzikanten.
Hij maakte albums met percussionist Steven Hess onder de naam Cleared (Immune Recordings) en met Joseph Clayton Mills als Maar (Umor Rex, Entr'acte) en zingt en speelt sologitaar in de experimentele rock band Luggage (Don Giovanni Records).
Solo maakt hij albums onder de naam COIN en onder zijn eigen naam, waarbij zijn eerste solo album, "Distance", op 31 juli 2015 LP via Opal Records verscheen, waarna sinds 2017 zijn albums via Denovali Records verschenen, waarvan "Vivid Flu" (2017), die als CD en als 2LP in een beperkte oplage van 150 stuks op gekleurd vinyl en op zwart werd uitgebracht en deze werd in 2018 gevolgd door "All Perfect Days", die eveneens als CD en 2LP in een beperkte oplage op gekleurd en op zwart vinyl werd uitgebracht.
Op 27 maart 2020 brengt Denovali Records zijn album "Window In", waarop 4 nummers staan, ook deze keer als CD en als 2LP in een beperkte oplage op gekleurd en op zwart vinyl uit.

Het album begint met "Blue Mind", waarin ik een zwaar rustig nummer voorgeschoteld krijg, dat invloeden van avant garde en post apocalyptische soundscapes bevat en iets na de helft van het nummer over gaat in een eentonig geluid, dat steeds onderbroken wordt.
Daarna volgt "Deep Sleeping Exit" en hierin speelt Michael een eentonig klinkend stuk elektronische muziek, waarbij gitaar geluiden werden gemanipuleerd door ze te samplen.(luister naar dit nummer via de bandcamp link onder de recensie)
Op LP 2 start de muziek met het titel nummer "Window In" en krijg ik een vrij zwaar eentonig avant garde nummer te horen, waarna "Hours" volgt en hierin opnieuw een eentonig stuk muziek, dat in een rustig tempo wordt gespeeld.

"Window In" van Michael Vallera bevat 4 nummers, die veel overeenkomsten met elkaar vertonen, waardoor er helaas niet veel te beleven valt als luisteraar, maar toch wil ik liefhebbers van elektronisch gemanipuleerde muziek aanraden, om deze schijf eens te gaan beluisteren en zelf hun conclusie te trekken.

Review: Lili Refrain - Ulu (Subsound Records, 2020) (Wereld Muziek)

Multi instrumentalist Lili Refrain uit Rome, Italië, begon in 2007 als solo artieste en bracht in dat jaar haar debuut album "Lili Refrain" uit, waarna "9" (2010) en "KAWAX" (2013) volgden.
Op 20 maart 2020 verschijnt haar album "Ulu", een live sessie, die in de 16th Cellar Studio te Rome is opgenomen en hierop staan 3 aaneengesloten nummers, waarin ze gebruik maakt van haar stem, sologitaar, floor tom en synthesizer.

Het album wordt via Subsound Records uitgebracht en bevat een poster van 32x32 op 280 gram papier, die gemaakt is door Francesco Viscuso.
Het eerste nummer van het album heet "Gula", waarin ik haar een fantastische song hoor spelen, die sterke invloeden heeft van de muziek van Dead Can Dance en
psychedelische muziek.
De muziek gaat verder in "Terra 2.0" en ook hierin speelt Lili een schitterend stuk muziek, dat geleidelijk aan meer snelheid krijgt, doordringende drum geluiden bevat, een Oosters getint ritme heeft, swingt, invloeden van Dead Can Dance bevat en een terugkerend hypnotiserend ritme heeft.
Het laatste gedeelte van het nummer heet "Mul" en daarin laat ze me genieten van een hypnotisch stuk muziek, dat een terugkerend eentonig ritme bevat. (luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie)

Lili Refrain heeft me met "Ulu" van begin tot eind aan mijn stoel gekluisterd gehouden met haar geweldige muziek en ik kan deze schijf dan ook ten zeerste aanraden, aan een ieder die van de muziek van Dead Can Dance en wereld muziek houdt en aan hen, die op een muzikale ontdekkingsreis zijn.

Review: Pyrior - Fusion (Tonzonen Records, 2020) (Stoner)

Pyrior uit Berlijn, Duitsland werd in 2008 opgericht na diverse jam sessies en bestaat uit: Max Appeal - sologitaar, Toa Ster - basgitaar en Dan Low - drums, percussie en synthesizer.
In april 2009 verscheen hun debuut EP "Pulsar", die in 2010 gevolgd werd door het album "Oceanus Procellarum en daarna verschenen de albums "Onestone" (2014) en "Portal (2016).
Op 20 maart 2020 brengt de band hun album "Fusion", waarop 9 nummers staan, via Tonzonen Records uit en deze wordt in een beperkte oplage als LP op oranje marmer kleurig vinyl geperst en verschijnt tevens als CD en digitale download.

Het album start met "Guanine", waarin ik een fantastische rustige melodische soundscape voorgeschoteld krijg, die verder gaat in "Hellevator" een schitterend uptempo stonerrock nummer, waarin enkele tempowisselingen zitten en dat invloed van het gitaarspel van Stefan Koglek (Colour Haze) bevat en ook dit nummer loopt door in het volgende, dat "Adenine" heet en hierin speelt de band een mooi rustig kort gitaar werkje.
Daarna volgen "Splicer", dat in een vrij hoog tempo gespeeld wordt, enkele subtiele tempowisselingen bevat en swingt als een trein(luister naar dit nummer via de bandcamp link onder de recensie)  en "X", een zwaar stukje stonerrock, dat in een niet al te hoog tempo begonnen wordt, om na korte tijd iets meer snelheid te krijgen.
Het eerste nummer van kant B heet "Thymidine" en daarin speelt Pyrior weer zo'n geweldig rustig stukje gitaar en dit wordt gevolgd door "Norfair", een uitstekend rock nummer, dat in een gemiddeld tempo gespeeld wordt en halverwege tijdelijk verandert in een rustig stuk licht psychedelische muziek, om na korte tijd terug te gaan naar het begin tempo en ritme.
In het titel nummer "Fusion" laat de band me genieten van een verrukkelijk swingend uptempo stonerrock nummer, dat halverwege een langzamer tempo krijgt, om na enkele minuten weer over te schakelen naar het maken van een uptempo nummer (luister naar dit nummer via de bandcamp link onder de recensie) en in "Cytosine" speelt de band weer zo'n prachtige soundscape in een niet al te hoog tempo, die me tot rust brengt.

Pyrior heeft me met "Fusion" van begin tot eind in de ban van hun uitstekende muziek weten te houden en doordat de nummers in elkaar overlopen heb ik het idee, dat ik in een lange trip heb gezeten en ik raad iedere muziekliefhebber dan ook aan, deze schijf eens te gaan beluisteren.

Review: Jack Cades - Perfect View (Beluga Records / Bickerton Records, 2020) (Beat)

Jack Cades is een internationale band, die bestaat uit: Mike Whittaker - sologitaar en zang, Elsa Whittaker - slaggitaar en zang en Mole Brooks - drums en zang en Alexandra Cools - basgitaar.
De band, die uit leden van The Masonics (John uit Edinburgh, Schotland), The Baron Four (Mole en Mike uit Folkstone, Engeland), Missing Souls (Elsa uit Lyon, Frankrijk) en Speedball Jr. (Alexandra uit Gent, België) bestaat, bracht 9 augustus 2017 hun mono opgenomen album "Music For Children", als digitale download uit en deze verscheen in februari 2018 via Dirty Water Records en hierop speelt John Gibbs basgitaar in enkele nummers.
Vervolgens bracht de band hun single "Run Paulie Run” / “And Pretend” uit via Dangerhouse Skylab en op 21 maart 2020 verschijnt hun album "Perfect View", dat 11 nummers bevat, via Beluga Records en Bickerton Records op zowel LP, CD en als digitale download.

Het album begint met "Dead Star", waarin de band me meteen in de juiste stemming brengt door een heerlijke aanstekelijke dansbare uptempo beat song te spelen en deze wordt gevolgd door "Where To Go", eveneens een uptempo song, die swingt en sterke invloed van de beat van de jaren 60 heeft.
Daarna volgen "Child", een aanstekelijke dansbare uptempo song, die diverse tempowisselingen bevat en het titelnummer "Perfect View", dat het eerste is van de 3 nummers, die als digitale download zijn verschenen als voorloper van het album en hierin speelt de band een schitterende dansbare uptempo beat song, die een aanstekelijk melodisch ritme heeft en sterke invloeden van de jaren 60 bevat.
Dan volgen het op single verschenen "Run Paulie Run” en ook in dit tweede als download verschenen nummer brengt Jack Cades een heerlijke swingende jaren 60 gerelateerde song ten gehore (luister naar dit nummer via de YouTube link onder de recensie) en "Needing You", een geweldige dansbare song, die subtiele tempowisselingen bevat en een aanstekelijk ritme heeft.
Als laatste van de 3 verschenen downloads krijg ik "Candid" voorgeschoteld, waarin de band me nogmaals een fantastische uptempo song laat horen, die garagerock invloeden uit de jaren 60 bevat en swingt als een trein en deze wordt gevolgd door "Only One", een lekker in het gehoor klinkende song, die aanzet tot dansen.
Verder volgen "Sometimes It Rains", een swingende uptempo song, waarbij stil zitten geen optie is, "Mrs Voyant" en ook hierin zet de band me een verrukkelijke swingende 60er jaren song voor, die aanzet tot dansen en in het laatste nummer "You Should Have Seen It Coming" laat de band me nogmaals eens genieten van hun aanstekelijke swingende uptempo beat muziek, die een hoog dans en meezing gehalte heeft.

"Perfect View" van Jack Cades is een schitterende plaat, waarmee de band me van begin tot eind heeft weten te boeien en ik kan liefhebbers van jaren 60 beat muziek dan ook aanraden, deze schijf eens te gaan beluisteren.

Review: Vibravoid - Psychedelic Blueprints Volume 2 (Stoned Karma Records, 2020) (Psychedelische Rock)

Vibravoid werd in 1990 te Düsseldorf, Duitsland, opgericht en bestaat uit: Christian Koch - zang en sologitaar, Frank Matenaar - drums en Dario Treese - orgel.
De band heeft zich muzikaal laten inspireren door o.a. (een vroege) Pink Floyd, Electric Prunes, Strawberry Alarm Clock en Spacemen 3 en talloze andere psychedelische progressieve rock bands.
Sinds 2000 heeft Vibravoid diverse LP's en CD's uitgebracht via verschillende labels, zoals: Triggerfish, Nasoni, Anzitisi Records, Krauted Mind Records, Herzberg Verlag en Sulatron.
Nadat ze begin 2013 hun eigen label Stoned Karma Records hebben opgericht, verschijnen daarop hun platen (onder andere "Psychedelic Blueprints - An Introspection Of The Years 2000-2013" en de 6 CD box "Loudness For The Masses"), maar ook staat de band met een nummer ("Nearby Shiras", een cover van Kalacakra) op de LP Head Music van het Fruits De Mer Records label en is in 2013 de 7" gekleurd vinyl single "Colour Your Mind", waarop 3 covers staan, uitgebracht via dat zelfde label uit Engeland, gevolgd in 2015 door de 7" gekleurd vinyl single "Steppin' Stone" , die eveneens 3 covers bevat en via Fruits De Mer verscheen.
De band stond op het "14th Dream Of Dr.Sardonicus" festival te Cardigan, Wales, dat van 5 tot 7 augustus plaats vond en georganiseerd werd door Fruits De Mer Records, waarbij één van de live nummers ongetwijfeld hun nieuwe 7" gekleurde vinyl single met klaphoes, "In-A-Gadda-Da-Vida", was, die 9 augustus 2016 in beperkte oplage via Fruits De Mer Records verschenen is.
De single, werd 30 september 2016 gevolgd door hun nieuwe album "Wake Up Before You Die", dat op hun Stoned Karma Records in een beperkte oplage op LP en CD werd uitgebracht, waarbij de CD uitvoering 4 extra live nummers bevat.
Via Stoned Karma Records verschenen in 2017 de albums "A Night At The Museum" (3LP) en "Triptamine E.P. Volume 5", dat tijdens hun "wake Up Before You Die" optreden in Haus Der Jugend in 2016 werd opgenomen en in een beperkte oplage van 1000 LP's inclusief een kleurenposter op A10 formaat uitgebracht is en op 17 november 2017 verscheen "Mushroom Mantra's", zowel op LP als CD en als download, waarbij vermeldenswaardig is, dat de pre-order editie van de LP in een beperkte oplage van 200 stuks op gekleurd vinyl geperst is en een poster plus picture postcard disc bevat, die een nummer bevat, dat niet op de LP staat, terwijl op de CD uitgave 3 extra nummers staan, die tijdens een opname sessie uit 1992 stammen en niet eerder zijn uitgebracht.
Stoned Karma Records bracht op 25 mei 2018 2 albums van de band tegelijk uit, dat zijn: "Vibrations From The Cosmic Void", die in een beperkte oplage van 500 LP's als pre-order een bonus LP bevat, terwijl het album tevens in een beperkte oplage van 1000 stuks in 3 kleuren zonnestralen vinyl en als CD en digitale download verscheen en het andere album,"Live At Rheinkraut Festival", waarop basgitarist Ufo Walter te horen is, werd als 2CD en digitale download uitgebracht.
Eind april 2019 verscheen het album "Intergalactic Acid Freak Out Orgasms" via Stoned Karma op zowel CD als LP en diagitale download en ook hierop is de band weer live te beluisteren en in september 2019 verscheen de 7" single "World Of Pain"/ "Plastic Covered Tangerines" op rood vinyl via dit label.
Om hun 30 jarig jubileum te vieren vervolgt de band het uit brengen van hun Triptamine serie en verschijnt het album "Out Of Tune In Rosenheim - Triptamine vol.6" in maart 2020 via hun eigen Stoned Karma Records als 2LP, als CD en als digitale download.
De muziek voor de 2LP, die 9 nummers bevat, is live opgenomen tijdens een optreden eind december 2019, dat onder de naam "The Psychedelic Christmas Experience Tour" gegeven werd.
Dan volgt in april 2020 het album "Psychedelic Blueprints Volume 2", dat via Stoned Karma Records als CD, als 2LP in een beperkte oplage van 500 stuks op marmer kleurig vinyl wordt uitgebracht en tevens als digitale download, waarop alternatieve versies, mixen en master versies staan uit de periode 1994-2019.

Het album, dat 12 nummers bevat, begint met "Adjustment", waarin de band een geweldige uptempo psychedelische song ten gehore brengt, die diverse subtiele tempowisselingen heeft en gevolgd wordt door de alternatieve uitvoering van "Gravity Zero" en ik een verrukkelijke 12 minuten durende song in een niet al te hoog tempo voorgeschoteld krijg, die eind jaren 60 gemaakt had kunnen zijn en iets over de helft van de song tijdelijk onderbroken wordt en experimenteel is, om na korte tijd weer verder te gaan, om experimenteel te eindigen.
Daarna volgen "Alphawave", een uptempo mix van pop en psychedelische rock, die swingt en een aanstekelijk dansbaar ritme heeft, "Vibrations From The Cosmic Void Part II", een heerlijke swingende song, die aanzet tot dansen en "Rheinflow", een uptempo dansbare psychedelische song, waarbij stil zitten geen optie is.
In "The Legend Of Doctor Robert" zet de band me een aanstekelijke dansbare uptempo song voor, die subtiele tempowisselingen heeft, in de alternatieve versie  van "You Keep On Falling" laat Vibravoid me genieten van een swingende rock song, die acid rock invloeden heeft, een terugkerend ritme bevat en in een vrij hoog tempo gespeeld wordt en in "Om Gang Ganpataye Namah" zet de band me opnieuw zo'n heerlijke swingende psychedelische pop song voor, waarbij het moeilijk is stil te blijven zitten.
Dan hoor ik de alternatieve versie van "World Of Pain" en ook dit uptempo nummer swingt weer als een trein, waardoor de band me in beweging houdt, waarna "Sarveshaam Svastir Bhavatu" volgt en ik een Oosters getint nummer te horen krijg, waarbij het tempo wederom vrij hoog ligt en de muziek uiterst dansbaar is.
Verder speelt de band "Wake Up Before You Die", een fantastische psychedelische song, die in een gemideld tempo gespeeld wordt en een terugkerend licht hypnotiserend ritme bevat, waarmee ik de muziek ingezogen lijk te worden en het langste nummer van het album, "Your Mind Is At Ease", dat meer dan 22 minuten duurt en hierin schotelt Vibravoid me een schitterende song voor, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt, psychedelisch is, een terugkerende ritme heeft,
een Oosters ritme krijgt, experimenteel wordt, ruimtelijke invloeden bevat en erg spannend klinkt, om 5 minuten voor het eind weer te beginnen met de muziek, die psychedelisch en instrumentaal is en afgesloten wordt door een terugkerende toon.

Vibravoid heeft me met "Psychedelic Blueprints Volume 2" van begin tot eind in de ban van hun verrukkelijke psychedelische muziek gehouden en ik kan dit meesterlijke werk dan ook ten zeerste aanbevelen, aan iedere liefhebber van deze muziek soort, oftewel Verplichte kost!(luister naar de mix van dit album via de youtube link onder de recensie)