Review: Sons Of Otis - Isolation (Totem Cat Records, 2020) (Stoner Rock)

Sons Of Otis uit Canada, werd in 1992 opgericht en bestaat tegenwoordig uit: Ken Baluke - zang en sologitaar, Frank Sargeant - basgitaar en Ryan Aubin - drums.

De band bracht hun debuut album "SpaceJumboFudge" in 1996 via Hypnotic Records uit en deze werd in 1998 gevolgd door "Templeball", die via Man’s Ruin Records verscheen.

Daarna verschenen "Songs For Worship" (2001, The Music Cartel), "X" (2005, Small Stone Records), "Seismic" (2012, Small Stone Records) en op 16 oktober 2020 bracht de band hun album "Isolation" via Totem Cat Records als LP in een beperkte oplage van 200 stuks op doorzichtig zwart rood vinyl, als LP op zwart vinyl en als CD en digitale download.

Het album, dat 6 nummers bevat, begint met "Blood Moon", waarin de band een traag stonerrock nummer ten gehore brengt, die met de begintonen van Black Sabbath's "Black Sabbath" gespeeld wordt, waarbij de band een eigen tekst bijgevoegd heeft en dit nummer wordt gevolgd door "Ghost", een uitstekende zware trage stonerrock song, die trekfluit geluiden bevat.

Daarna speelt Sons Of Otis "Hopeless", eveneens een zware trage song met een terugkerend ritme en "JJ", een stevige rock song met een aanstekelijk ritme en een niet al te hoog tempo.

Ook in "Theme II" ligt het tempo laag en zet de band me een stevig instrumentaal nummer voor en in "Trust" begint de muziek experimenteel, om na korte tijd over te gaan in een uitstekende rock song, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt, acid rock invloeden heeft van het gitaarspel van Jimi Hendrix en een aanstekelijk ritme bevat.

"Isolation" van Sons Of Otis is een puike plaat, die hoofdzakelijk stevige zware trage nummers bevat, die gewoon lekker klinken en ik kan elke stonerrock liefhebber deze schijf dan ook zeer aanraden.(luister naar dit album via de bandcamp link onder de recensie)

Review: Ace Of Cups - Sing Your Dreams (High Moon Records, 2020) (Pop)

Ace Of Cups uit San Francisco, Amerika, werd in 1967 opgericht, waarna de band in 1972 uit elkaar ging, om in 2017 weer nieuw leven ingeblazen te worden.

Net als Fanny en Birtha was Ace Of Cups één van de eerste rock bands, die geheel uit vrouwen bestond en speelde met onder andere: Jimi Hendrix, Quicksilver Messenger Service, Jefferson Airplane, The Grateful Dead, The Band en The Sons Of Champlin, maar in tegenstelling tot beide andere meiden bands, bracht Ace Of Cups geen platen uit.

In 2003 bracht Ace Records een CD uit met repetitie opnamen, demo's tv opnamen en binnen concert opnamen, onder de titel "It's Bad for You But Buy It!" en deze werd vrij goed ontvangen door de critici en er werd in 2008 een DVD door Eagle Vision uitgebracht van het in 1968 opgenomen televisie programma 'West Pole'.

Op 8 november 2018 verscheen het debuut album "Ace Of Cups", waarop diverse bekende artiesten mee spelen, zoals: Bob Weir (Grateful Dead), Taj Mahal, Buffie Sainte-Marie en Jorma Kaukonen (Jefferson Airplane, Hot Tuna) en anderen via High Moon Records.

De muziek werd op 2LP, 2CD en tevens als digitale download uitgebracht en bevat in totaal 26 nummers, waarvan er een aantal nieuw geschreven werden.

Voor de 50 jarige verjaardag van 'The Summer Of Love' kwamen 4 van de 5 originele bandleden weer bij elkaar en namen hun eerste studio album op en de band bestaat tegenwoordig uit: Mary Ellen Simpson - sologitaar, Denise Kaufman - sologitaar en mondharmonica, Mary Gannon - basgitaar, Marla Hunt - orgel en piano en Diane Vitalich - drums.

De band heeft op 2 oktober 2020 het album "Sing Your Dreams", waarop 12 nummers staan, via High Moon Records uitgebracht als CD en als digitale download en daarop spelen enkele gastmuzikanten mee, waaronder: Jackson Browne, Sheila E. & Thed Escovedo Family, Steve Kimock en Wavy Gravy.

Het album begint met "Dressed In Black" waarin de band een geweldige rock song in een gemiddeld tempo ten gehore brengt, die invloeden van blues heeft en een aanstekelijk dansbaar ritme bevat en deze wordt gevolgd door "Jai Ma", een vrolijk klinkende swingende song met soul en calypso invloeden en "Put A Woman In Charge", een heerlijke uptempo rock song, die een terugkerend ritme heeft, waarbij stil zitten geen optie is.

Daarna volgen "Sister Ruth", een prachtige rustige pop song met prima harmonicaspel, "Basic Human Needs", een verrukkelijke pop song met een gemiddeld tempo, die in de stijl van Paul Simon's "Graceland" album gespeeld wordt, een Zuid-Afrikaanse sfeer oproept, aanzet tot dansen en religieuze invloeden bevat en "I'm On Your Side", een uitstekende opgewekte song, die een aanstekelijk ritme heeft en invloeden van swing jazz en de muziek van The Mamas And The Papas bevat.

In "Gemini" zet Ace Of Cups me een heerlijke licht psychedelische song in een gemiddeld tempo voor, die een aanstekelijk ritme heeft, in "Boy, What’ll You Do Then" hoor ik de band een schitterende swingende garagerock song spelen en in "Little White Lies" laat de band me genieten van een puike dansbare song met rhythm & blues invloeden uit de jaren 60.

Verder volgen "Waller Street Blues", een fantastische song, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt, een aanstekelijk dansbaar dansbaar ritme heeft, blues invloeden bevat en de jaren 60 uitwasemt, "Lucky Stars", een dansbare uptempo song met een vrolijk ritme en gitaarspel, dat invloeden van Mark Knopfler bevat

en "Slowest River" / "Made For Love", waarin het eerste gedeelte een mooie rustige song is, die over gaat in het tweede deel en hierin speelt de band een lekker in het gehoor klinkende song in een gemiddeld tempo en een aanstekelijk dansbaar ritme.

"Sing Your Dreams" van Ace Of Cups staat vol heerlijke muziek, waar ik erg van genoten heb en me bij tijd en wijle muzikaal even terug in de tijd bracht en ik kan liefhebbers van jaren 60 gerelateerde muziek en de betere pop, deze schijf dan ook sterk aanbevelen.(luister naar dit album via de bandcamp link onder de recensie)

Review: Wobbler - Dwellers Of The Deep (Karisma Records, 2020) (Progressieve Symfonische Rock)

Wobbler uit Oslo, Noorwegen, die in 1999 werd opgericht en bestaat na enkele bezettingswisselingen tegenwoordig uit: Kristian Karl Hultgren - basgitaar, Lars Fredrik Frøislie - keyboards en zang, Martin Nordrum Kneppen - drums en percussion, Andreas Wettergreen Stroman Prestmo - zang en Marius Halleland - sologitaar en achtergrondzang.

De band bracht hun debuut album "Hinterland" op 5 juli 2005 uit via Laser's Edge Records en deze werd op vinyl uitgebracht door Pancromatic in 2016.

Deze werd gevolgd door: "Afterglow" (5 april 2009, digitaal album via Termo Records), "Rites At Dawn" (18 mei 2011, digitaal album via Termo Records), "From Silence to Somewhere" (20 oktober 2017, CD, LP en digitale download via Karisma Records) en op 23 oktober 2020 verschijnt hun album "Dwellers Of The Deep" als LP op 180 gram zwart vinyl, als LP in een beperkte oplage van 750 stuks op 180 gram doorzichtig vinyl, als LP in een beperkte oplage van 300 stuks op doorzichtig rood en geel vinyl, als LP in een beperkte oplage van 750 stuks op 180 gram op doorzichtig groen met paars en zwart vinyl, als CD en als digitale download via Karisma Records).

Het album, dat 4 nummers bevat, start met "By The Banks", waarin de band een fantastisch progressief rock nummer speelt, dat sterke invloeden van de jaren 70 symfonische bands heeft, swingt en subtiele tempowisselingen bevat.

Daarna volgt "Five Rooms", een schitterende progressieve symfonische uptempo rock song, die me aan de muziek van Yes doet denken en bij tijd en wijle complex klinkt en swingt.

In "Naiad Dreams" schotelt Wobbler me een prachtig rustig nummer voor, dat gedomineerd wordt door het gitaarspel en de zang, die halverwege een trieste uitstraling krijgt.

Als laatste nummer volgt "Merry Macabre" en hierin laat de band me opnieuw genieten van een verrukkelijke symfonische uptempo rock song, die overeenkomsten vertoont met die van Yes uit hun begin periode en dit nummer bevat dan ook complexe ritmes, rustige en snelle tempo's en swingende muziek.

"Dwellers Of The Deep" van Wobbler is een geweldige plaat, die me even terug bracht naar de progressieve symfonische rock muziek van de jaren 70 en ik kan dit meesterwerk van technisch hoogstaande kwaliteit dan ook zeer aanraden aan alle liefhebbers van symfonische en progressieve rock; Verplichte kost!(luister naar dit album via de bandcamp link onder de recensie)

 

Review: Mr.Bison - Seaward (Subsound Records, 2020) (Rock)

Mr. Bison uit Leghorn/Pisa, Italië werd in 2010 opgericht en bestaat na enkele bezettingswisselingen tegenwoordig uit: Matteo Barsacchi - sologitaar en zang, Matteo Sciocchetto - sologitaar en zang en Matteo D’Ignazi - drums, geluid effecten en zang.

De band bracht op 1 januari 2011 de gratis digitale download EP "We "Don't Like Love Songs" in eigen beheer uit en deze werd gevolgd door de albums: "We'll Be Brief" (eigen beheer, 2 mei 2012 als gratis digitale download), "Asteroid" (Subsound Records, 18 maart 2016 LP, CD en dd), "Holy Oak" (Subsound Records, 25 mei 2018 LP, CD en dd) en op 16 oktober 2020 verscheen "Seaward" via Subsound Records als LP in een beperkte oplage van 200 stuks op marineblauw vinyl, als LP in een beperkte oplage van 250 stuks op doorzichtig rood met zwart gespetterd vinyl, als LP in een beperkte oplage van 350 stuks op zwart vinyl, als cassette in een zeer beperkte oplage van 100 stuks, als CD en als dd.

Het album, dat 7 nummers bevat, begint met het titel nummer "Seaward", waarin de band een stevige uptempo rock song ten gehore brengt, die enkele minuten met een terugkerend ritme wordt gespeeld om dan over te gaan in een geweldige stuk stonerrock, dat lichte melodische invloeden heeft en dit nummer wordt gevolgd door "From The Abyss", een heerlijk uptempo rock nummer, dat swingt en tempowisselingen heeft en "I'm The Storm", een schitterende song, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt en tempowisselingen bevat en prima samenzang heeft.

In "Oudeis" zet Mr.Bison me een verrukkelijke song voor, die invloeden van folk, psychedelische muziek en stoner met elkaar verbindt en na korte tijd meer snelheid krijgt, waardoor de muziek gaat swingen en in "The Sacrifice" gaat de band verder met het maken van swingende uptempo rock muziek.

Dan volgen "Underwater", een uitstekende song, die subtiele tempowisselingen heeft en een aanstekelijk dansbaar ritme bevat en het op single verschenen "The Curse", een lekker in het gehoor klinkende uptempo rock song, die halverwege iets meer snelheid en een terugkerend ritme krijgt en stonerrock invloeden heeft.

"Seaward" van Mr.Bison is een puike plaat, die hoofdzakelijk uptempo nummers bevat en swingen en ik kan liefhebbers van rock en stonerrock deze schijf dan ook zeer aanraden.(luister naar dit album via de bandcamp link onder de recensie)

Review: Leaves' Eyes - The Last Viking (AFM Records, 2020) (Symfonische Folk Metal)

Leaves' Eyes uit Ludwigsburg, Duitsland werd in 2003 opgericht door Liv Kristine Espenæs Krull - zang en Alexander Krull – keyboards en zang, die samen met Thorsten Bauer – sologitaar, Chris Lukhaup – basgitaar en Martin Schmidt – drums de band vormden.

In de loop der jaren deden zich regelmatig bandwisselingen voor en tegenwoordig bestaat Leaves' Eyes uit: Elina Siirala (uit Finland, die in 2016 Liv Kristine verving) – zang, Thorsten Bauer – sologitaar, Alexander Krull – keyboards en zang, Pete Streit– basgitaar en Joris Nijenhuis – drums.

De band bracht hun debuut album "Lovelorn" op 24 mei 2004 via Napalm Records als digitale download uit en deze werd voorafgegaan door de EP "Into Your Light" (19 april 2004, digitale download, Napalm Records) en gevolgd door "Elegy" (2 mei 2005, dd EP, Napalm Records), "Vinland Saga" (30 mei 2005, dd, Napalm Records), "Legend Land" (9 juni 2006, dd EP, Napalm Records), "We Came With The Northern Winds En Saga / Belgia" (27 februari 2007, dd, Napalm Records), "Njord" (28 augustus 2009, dd, Napalm Records), "My Destiny" (28 augustus 2009, dd EP, Napalm Records), "At Heaven's End" (21 mei 2010, dd EP, Napalm Records), "Meredead" (22 april 2011, dd album, Napalm Records), "Symphonies Of The Night" (13 november 2013, dd album, Napalm Records) en op 22 november 2019 verscheen hun EP Black Butterfly, die in een beperkte oplage van 1000 stuks als CD via AFM records werd uitgebracht en 4 nummers bevat.

Hun nieuwe album "The Last Viking" is een concept plaat over de slag bij Stamford Bridge in 1066 en bevat 14 nummers.

Het album verschijnt via AFM Records als 2LP in een beperkte oplage van 1066 stuks op gekleurd vinyl, waarvan er 533 op groen en 533 op oranje vinyl, gestoken in een klaphoes plus een boekje met harde kaft van 30x30 cm en als digipack 2CD in een beperkte oplage, waarbij op CD 2 de nummers alleen instrumentaal zijn.

De plaat begint op kant A met "Death Of A King", waarin de band een schitterende mix van klassiek aandoende muziek, folk en rock in een gemiddeld tempo speelt en deze wordt gevolgd door "Chain Of The Golden Horn", een fantastische swingende rock song, die in een hoog tempo gespeeld wordt, een zeer vrolijk dansbaar ritme heeft en Wolga en symfonische metal invloeden bevat.

Daarna volgen "Dark Love Empress" een geweldig mooie rock song, die in een niet te hoog tempo gespeeld wordt en "Serpents And Dragons", een puike mix van metal en folk, die in een snel tempo mijn gehoorgang binnen in komt, een disco ritme bevat en swingt als een trein, waardoor stil zitten niet aan de orde is.

Kant B start met "Black Butterfly", een heerlijke dansbare rock song met een aanstekelijk ritme en een gemiddeld tempo en hierop speelt Clémentine Delauney mee, waarna "War Of Kings" volgt en de band een verrukkelijke zware song, die lichtelijk bombastisch klinkt en in een gemiddeld tempo gespeeld wordt.

Dan schotelt Leaves' Eyes me "For Victory" voor en hoor ik de band een swingende mix van metal, folk en Oosterse ritmes spelen, die aanzet tot dansen en deze wordt gevolgd door "Two Kings One Realm", een prachtige rustige song, die sterke folk en gothic invloeden heeft en heerlijke zang bevat.

Dan volgen de nummers van Kant C, die beginnen met "Flames In The Sky", een opgewekt klinkende uptempo swingende mix van folk en metal met een zeer dansbaar ritme, die gevolgd wordt door "Serkland", eveneens een swingende mix van folk en metal, waarbij het moeilijk is stil te blijven zitten, "Varangians", een uptempo nummer, dat sterke invloeden van de doedelzakken punk muziek van bands als The Real McKenzies en Floggin' Molly heeft en dit zet dan natuurlijk ook aan tot het bouwen van een feestje en dansen en "Night Of The Ravens", een heerlijke dansbare song met lichte disco invloeden.

Kant D bevat 2 nummers, waarvan het titel nummer "The Last Viking" het eerste is en daarin krijg ik een lekker in het gehoor klinkende zware rock song voorgezet, die invloeden van heavy metal bevatten halverwege tijdelijk in een hoger tempo gespeeld wordt, om na korte tijd terug te keren in een gemiddeld tempo en deze wordt gevolgd door het laatste nummer van de 2LP, "Night Of The Ravens", een uitstekende song met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk ritme.

"The Last Viking" van Leaves' Eyes is een puike 2LP, die vol schitterende symfonische folk metal staat, waar ik van begin tot einde van genoten heb en ik kan deze dubbelaar dan ook zeer aanbevelen aan iedere liefhebber van dit genre.(luister naar de promo voor deze 2LP via de youtube link onder de recensie)

 

Review: Icarus Peel’s Acid Reign - Shallow Oceans (Billywitch Records, 2020)(Progressieve Pop)

Icarus Peel uit Devon, Engeland, maakte in 2009 zijn eerste solo CD album, getiteld "Tea At My Gaffe", die in 2010 gevolgd werd door "The Sunflower Army" en in 2013 door "Sing!".

Ook maakte hij in 2013 met de band The Honey Pot, die hij in 2010 oprichtte, het album "To The Edge Of The World" voor het Mega Dodo label en onder de naam Crystal Jacqueline And The Honey Pot, verscheen er een dubbele 7" vinyl single bij het Fruits De Mer label in 2014 en verder kwam er een song van de band op het album "Home For Christmas", waarvan de opbrengst voor een goed doel was.

Met Mordecai Smyth maakte Icarus Peel in 2014 de gelimiteerde 10" vinyl split LP "Barnburner" (Mega Dodo Records), waarbij elk 3 nummers speelt en de LP op blauw vinyl in een oplage van 250 stuks geperst is, waarvan de eerste 100 vergezeld zijn gegaan van een A3 kleuren poster + sticker.

Ook zijn album "Forget-Me-Not Under Pussy Willow", dat 7 oktober 2016 via het Mega Dodo Records label verscheen, werd in een gelimiteerde editie van 250 stuks 180 gram zwart vinyl op LP uitgebracht en er verscheen een zeer beperkte oplage van 100 stuks als 4CD in een handgemaakte, individueel genummerde houten doos, die de geremasterde versies van "Tea At My Gaffe", "The Sunflower Army" en "Sing!" plus zijn album "Forget-Me-Not Under Pussy Willow" bevat.

Op 12 mei 2018 vierde het Fruits De Mer Records label zijn tiende verjaardag in de King Arthur Pub te Glastonbury, waar The Honey Pot, Tir Na NÓg, Icarus Peel's Acid Reign, Anton Barbeau, Mark McDowell en Magic Bus optraden en speciaal daarvoor schreef Icarus Peel de song "Shining Diamonds" voor The Honey Pot.

Deze is samen met het nummer "Half Space" van Icarus Peel's Acid Reign in een zeer beperkte oplage van 80 stuks in een metalen kan op 5" single uitgebracht en werd tijdens het optreden verkocht.

Icarus Peel's Acid Reign bestaat uit: Icarus Peel - zang en sologitaar, Andy Budge - basgitaar en Brian Rushbrooke (The Crystal Jacqueline Band) - drums.

Op 27 juli 2018 verscheen het album "The Window On The Side Of Your Head" van Icarus Peel's Acid Reign via het Mega Dodo Records label en deze werd in een beperkte oplage op 180 gram geel vinyl uitgebracht, tevens in een beperkte oplage op CD in een metalen kan en als digitale download.

Opmerkelijk is, dat de nummers van de LP en CD in een andere volgorde staan en dat de CD een nummer extra bevat, plus een langere versie van "Eyes Of Insomnia", dat een intro heeft.

Op 20 november 2020 verschijnt het tweede album van de band getiteld "Shallow Oceans" als LP in een beperkte oplage van 199 stuks op 180 gram zwart vinyl en als CD als eerste uitgave van Billywitch Records, een sub label van Mega Dodo Records. 

Het album, dat 8 nummers bevat, begint met "Half Space", waarin de band een geweldige licht psychedelische melodische rock song speelt, die een aanstekelijk terugkerend ritme bevat en tegen het einde een korte drumsolo heeft en dit nummer wordt gevolgd door de titelsong "Shallow Oceans", een prachtige rustige song, die melodische klinkt en een dansbaar ritme heeft, waarbij de muziek invloeden van de jaren 70 progressieve rock bands bevat.

Daarna volgen "We Come In Peace", een heerlijke rock song, die progressieve invloeden van de muziek van Jimi Hendrix heeft en in een gemiddeld tempo gespeeld wordt en "Divided", een fantastische uptempo rock song, die begin tot eind swingt als een trein.

In "Dance Upon The Moon" zet Icarus Peel’s Acid Reign me een uitstekende progressieve rock song voor, die invloeden "Come Together" van The Beatles bevat en in een gemiddeld tempo gespeeld wordt en in "Symphony Of Groove" krijg ik een schitterende song voorgeschoteld, die een aanstekelijk dansbaar terugkerend licht hypnotiserend ritme heeft.

Verder volgen "Whisful Thinking", een lekker in het gehoor klinkende uptempo poprock song met Japanse invloeden en "Snakes", een mooie pop song, die in een niet al te hoog tempo gespeeld wordt. 

"Shallow Oceans" van Icarus Peel’s Acid Reign is een uitstekende plaat, die me van begin tot einde heeft geboeid en ik kan liefhebbers van progressieve rock en de betere pop deze schijf dan ook zeer aanbevelen.(luister naar de promo voor dit album via de youtube link onder de recensie)

Review: Big Scenic Nowhere - Lavender Blues (Heavy Psych Sounds, 2020) (Rock)

Het project Big Scenic Nowhere uit Californië, Amerika bestaat uit: Bob Balch (Fu Manchu) - solo- en basgitaar, Gary Arce (Yawning Man) - sologitaar, Bill Stinson (Yawning Man) - drums, Tony Reed (Mos Generator) - zang, bas- en sologitaar en synthesizer, Per Wiberg (Kamchatka, ex-Opeth) - synthesizer, Daniel Mongrain (Voivod) - sologitaar en Chris Goss (Masters Of Reality) - sologitaar.

Op 31 januari 2020 verscheen hun debuut album "Vision Beyond Horizon" via Heavy Psych Sounds en op 23 oktober 2020 bracht dat label de EP "Lavender Blues", waarop 3 nummers staan, in een zeer beperkte oplage van 20 stuks als test persing op 12" vinyl, in een beperkte oplage van 150 stuks op half geel/half paars 12" vinyl, in een beperkte oplage van 350 stuks op neon groen 12" vinyl, op 12" zwart vinyl, als CD en als digitale download uit.

De EP start op de A-kant met het 13 minuten durende titel nummer "Lavender Blues", waarin de band een schitterende uptempo rock song ten gehore brengt, die swingt als een trein en een aanstekelijk terugkerend dansbaar ritme bevat, waarbij stil zitten niet aan de orde is.

Het eerste nummer van kant B heet "Blink Of An Eye" en hierin speelt Big Scenic Nowhere een fantastische uptempo rock song met een aanstekelijk dansbaar ritme en deze wordt gevolgd door "Labyrinths Fade", eveneens een swingend uptempo nummer, dat een dansbaar ritme bevat en heerlijk gitaarspel heeft.

De EP "Lavender Blues" van Big Scenic Nowhere bevat 3 heerlijke aanstekelijke rock nummers, waar ik van begin tot einde van genoten heb en ik kan iedere rock liefhebber deze schijf dan ook sterk aanbevelen.(luister naar deze EP via de youtube link onder de recensie)

Review: Bergeton - Miami Murder (Meus Records / Darkhan Music, 2020) (Elektro)

Bergeton uit Oslo, Noorwegen, is het elektronische muziek project van Morten Bergeton Iversen, die ook wel bekend staat als Teloch van de black metal band Mayhem.

Morten begon te experimenteren met zijn elektronische geluiden in de periode 2000-2005 en "Miami Murder", dat hij in 2018 schreef en opnam is zijn debuut album en verscheen 23 op oktober 2020 via Meus Records / Darkhan Music als LP, CD en als digitale download.

Het album, dat 8 nummers bevat, begint met "Arabian Nights", waarin Morten een geweldige swingende elektronisch rock nummer speelt, dat mysterieuze Oosterse en dance invloeden bevat en tempowisselingen heeft en gevolgd wordt door "Depeche Load", een fantastisch elektro nummer, dat met hoge snelheid wordt gespeeld en lichte klassieke invloeden bevat.

Daarna volgen "Fort Apache Marina", een lekker swingend uptempo nummer met een zeer aanstekelijk dansbaar ritme en enkele subtiele tempowisselingen en  "Lambo", een schitterend uptempo krautrock nummer, dat swingt als een trein en hierbij is stil zitten geen optie.

In het titel nummer "Miami Murder" zet Bergeton me een aanstekelijk dansbaar elektro nummer voor, dat een vrolijk ritme heeft en in "Natasha K.G.B" krijg ik een heerlijke dansbare uptempo mix van elektro, disco en krautrock te horen.

Verder volgen "The Demon" een verrukkelijk elektro nummer met een terugkerend licht dreigend industrieel drums ritme, dat halverwege verandert in een dansbaar stuk elektro en "Valley Of Death", een uitstekend aanstekelijk dansbaar nummer, die subtiele tempwisselingen heeft en een gesproken tekst bevat.

Bergeton heeft me met "Miami Murder" op een lekker in het gehoor klinkende plaat getrakteerd, waar ik vanaf de begin tonen erg van genoten heb en ik kan iedere elektro liefhebber deze schijf dan ook zeer aanraden.(luister naar dit album via de bandcamp link onder de recensie)

Review: Destination Lonely - Nervous Breakdown (Voodoo Rhythm Records, 2020) (Garagerock / Acid Rock)

Destination Lonely is een garagerock band uit Toulouse, Frankrijk, die in 2010 hun debuut 10" vinyl EP "Fun Is Dead" uitbracht via Sentenza Records en toen bestond uit: Marco Fatal - sologitaar en zang, N-Wrong - basgitaar en zang en Nath - drums.

In 2012 werd deze 10" gevolgd door de mini-LP "Kiss Or Kicks", die via Les Disques Steak verscheen, waarop de band bestond uit: Marco Fatal - sologitaar en zang, Vince Posadzki - basgitaar en zang en thibaut - drums en zang, terwijl de bandbezetting op de nieuwe CD "No One Can Save Me" uit 2015 opnieuw anders is en tegenwoordig bestaat uit: Marco Fatal - sologitaar en zang, Lo' Spider - basgitaar, zang, orgel en percussie en Wlad - drums en percussie.

Eerder speelde Marco en Wlad samen in de band The Fatals, die hij in 2001 oprichtte, terwijl Lo'Spider eerder in The Jerry Spider Gang actief was.

De CD "No One Can Save Me", is in 2015 door het Voodoo Rhythm Records label uitgebracht en tussen juni en december 2014 in de Swampland studio te Toulouse opgenomen en de opvolger daarvan, "Death Of An Angel", uit 2017, is eveneens via Voodoo Rhythm Records uitgebracht en bevat 10 nummers en ook "Nervous Breakdown, dat 17 nummers bevat en 24 januari 2020 werd uitgebracht als 2LP, als CD en als digitale download, verscheen weer via Voodoo Rhythm Records.

Het album start met "Lovin'", waarin de band een heerlijke swingende uptempo garagerock song speelt, die een terugkerend ritme en acid rock invloeden heeft en gevolgd wordt door "I Want You", een puike uitvoering van de cover van The Troggs, die iets heftiger is dan het origineel en "Ann", een rustige rock song met een terugkerend ritme en acid rock invloeden.

Daarna volgen "Out Of Your Head", dat in en gemiddeld tempo gespeeld wordt en een aanstekelijk ritme bevat, "Follia", een schitterende Spaans gezongen rock song met een slepend ritme en "Nervous Breakdown", een fantastische heftige uptempo garagerock song met een terugkerend ritme en acid rock invloeden.

In "Day By Day" schotelt de band me een geweldige rock song voor, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt en een terugkerend hypnotiserend ritme heeft, in "Blind Man" krijg ik een rustige song te horen, die akoestisch gespeeld wordt, prima samenzang bevat en onweersgeluiden op de achtergrond heeft en in "Je M'en Vais" hoor ik Destination Lonely een aanstekelijke vrij rustige song spelen, die een hoog meedein ritme heeft.

Dan volgen "Sentier Mental", een geheimzinnig klinkend nummer, dat lichte horror en surf invloeden heeft en in een niet al te hoog tempo wordt gespeeld, "Schizo MF", een verrukkelijke licht hypnotiserende song met een terugkerend ritme, waarin het tempo niet al te hoog is en "In That Time", een mix van acid rock en garagerock, die in een vrij rustig tempo met een terugkerend ritme wordt gespeeld.

Vervolgens hoor ik "Trouble", een lekker in het gehoor klinkende rock song met een gemiddeld tempo en acid rock invloeden, "Cry", een rock song met een gemiddeld tempo en subtiele tempowisselingen en een aanstekelijk ritme en "Electric Eel", een prima rock song, die acid rock invloeden heeft, een terugkerend ritme en gepraat op de achtergrond bevat. 

Verder speelt de band een bijna 14 minuten durende versie van "Nervous Breakdown" en hierin krijg ik een geweldige acid rock song voorgezet, die een terugkerend hypnotiserend ritme bevat en swingt en daarin lijkt de band helemaal los te gaan en de elektro remix van "Schizo MF", die licht psychedelisch klinkt en net als de meeste nummers een terugkerend ritme heeft.

"Nervous Breakdown" van Destination Lonely is een fantastische 2LP/CD, waarmee de band me vanaf de begintonen in de ban van hun muziek heeft gehouden, die als hoogtepunt de lange uitvoering van het titelnummer heeft en ik kan iedere liefhebber van zowel garagerock als acid rock deze schijf dan ook ten zeerste aanraden.(luister naar dit album via de bandcamp link onder de recensie)

 

Review: Fuchsia - See Emily Play (Fruits De Mer Records, 2020) (Psychedelisch)

Fuchsia was een progressieve folk rock band uit Exeter, Engeland, die in 1970 werd opgericht en bestond uit: Tony Durant - zang, akoestische gitaar en sologitaar, Michael Day - basgitaar en Michael Gregory - drums.

Kort na de oprichting kwamen ook Janet Rogers - viool en achtergrondzang, Madeleine Bland - cello, piano, harmonium en achtergrondzang en Vanessa Hall-Smith - viool en achtergrondzang bij de band.

Het originele Fuchsia album verscheen in Engeland in 1971 via het Pegasus label en via Kingdom in Frankrijk, maar door slecht management ging de band al spoedig uit elkaar, waarna Tony voor zijn werk naar Australië emigreerde.

Doordat het album door het MOJO tijdschrift omschreven werd als een "vergeten klassieker" en diverse her persingen op de markt verschenen, besloot hij de orginele master tapes in de Sound Practices Studios te Sydney te remasteren en het album op CD via het Night Wing label uit te brengen.

In 2005 verscheen de CD "Fuchsia, Mahogonny & Other Gems" via Night Wing en daarop staan 3 Fuchsia nummers, waarvan er 2 na de opname van het debuut album gemaakt zijn, waarin de band naar een nieuwe platen contract op zoek ging, terwijl het derde nummer een demo is en de andere 8 nummers komen van andere projecten, waaronder "Mahogany", een theater show, die gebaseerd is op het werk van Kurt Weill en Bertholdt Brecht.

Daarna verscheen, onder de naam Fuchsia II, in 2013 het album "From Psychedelia... To a Distant Place", dat hoofdzakelijk nieuwe nummers bevat, op het Sound Practices label.

Fuchsia II bestaat uit: Tony Durant - zang en sologitaar, Lloyd Gyi - drums en percussie, Emily Duffill  - cello, Tracy Wan - viool, Lidia Bara - viool, Jo Bara - cello, Suzy Toomey - accordeon en Isabel Durant - achtergrondzang.

Tony schrijft nog steeds nieuwe songs, die hij opneemt en keerde enkele jaren geleden terug naar het geluid van Fuchsia.

Speciaal voor het Fruits De Mer Records label stelde hij een dubbele 7" vinyl single samen, die op gekleurd vinyl verscheen, in een klaphoes gestoken is en een 24 pagina's boekje bevat.

De dubbele 7", die "Song" getiteld is, geeft zijn 50 jarige muziekloopbaan weer en verscheen 24 juli 2017, waarna Fuchsia op het "15th Dream Of Sardonicus" festival in Cardigan, Wales (4-6 augustus) en op de "Evening Of World Psych" in de Half Moon te Putney, Londen (10 augustus) 2 optredens deed en daar werd ook het album "Fuchsia II", dat voor het eerst op vinyl verscheen, in een zeer beperkte oplage verkocht.

Op 30 juli 2018 heeft Fruits De Mer Records het album opnieuw uitgebracht met toevoeging van een LP met demo's en nieuwe opnamen van onuitgebrachte nummers, inclusief de band's allereerste studio opname, plus een 15 minuten durende DVD, waarin Tony Durant praat over het album.

Het album is als 2LP uitgebracht op gekleurd vinyl, gestoken in een klaphoes en bevat een DVD, een uitvouwbare poster van de originele hoes, plus een 24 pagina's tellend tijdschrift.

op 30 maart 2020 verscheen de 4CD "A Band For All Seasons" via het Fruits De Mer Records label met daarop hoofdzakelijk muziek uit de periode 1966, 1967 en 1968 en één van de nummers daarvan kwam van de band Fuchsia, die de Pink Floyd cover "See Emily Play" uit 1967 spelen.

Dit nummer is samen met het speciaal voor een festival geschreven "Bike" op een 7" vinyl single uitgebracht in een beperkte oplage van 400 stuks.

Vermeldenswaardig is verder, dat "Bike" in een beperkte oplage op 5" lathe-cut alleen te koop was voor leden van de Fruits De Mer Records club, nadat het festival door de corona crisis geen doorgang kon vinden.

In "See Emily Play" laat Fuchsia me genieten van een schitterende psychedelische versie, die met strijkers is opgenomen en dit geeft een klassiek effect aan het nummer.(luister naar een gedeelte van dit nummer via de youtube link onder de recensie)

De B-kant, "Bike", is eveneens een geweldig psychedelisch nummer, dat in een gemiddeld tempo gespeeld wordt, een aanstekelijk ritme heeft en klassieke invloeden bevat en iets over de helft van de song over gaat in diverse geluiden, die voor een speciaal effect zorgen, zoals The Beatles ook deden in enkele nummers.

"See Emily Play" / "Bike" is een fantastische psychedelische single, waarmee Fuchsia me even terug naar de jaren 60 nam en ik vind deze 7" dan ook verplichte kost voor iedere liefhebber van psychedelische en zestiger jaren muziek.

Review: Subheim - Polis (Denovali Records, 2020) (Industrieel / Elektro / Elektronisch)

Multi instrumentalist Subheim uit Berlijn, Duitsland, die ook de aliassen Kostas K. en Unshape gebruikt, bracht in 2008 zijn debuut album "Approach" via het Tympanik Audio label uit, waarna de volgende albums verschenen: "No Land Called Home" (2010, Ad Noiseam label), "Foray" (2015, Denovali Records) en "Conviction", een samenwerkingsverband met multi instrumentalist Monolog, het alias van Mads Lingren uit Denemarken, die elektronische instrumenten gebruikt en ook hij woont in Berlijn.

Ook verschenen de EP "Trails" (in een beperkte oplage van 150 stuks op 180 gram transparant vinyl, als CD en als digitale download, 2016, Denovali Records), plus de digitale nummers "Sundays" (2019) en "Nicotine Blues" (2019).

Op 30 oktober 2020 verschijnt het album "Polis", waarop 9 nummers staan, via Denovali Records als CD, LP en als digitale download en hiervan heet het eerste  "Ghosts", waarin Subheim met een mooi religieus klinkend nummer begint, dat na iets meer dan 1 minuut over gaat in een gesproken nummer, dat een eentonig terugkerend ritme bevat en in een niet al te hoog tempo gespeeld wordt, waarna "Old Blade" volgt en hij begint met hemelse zanggeluiden, die al snel veranderen en over gaan in een heerlijk terugkerend licht hypnotiserend ritme, dat halverwege even stopt, om dan enkele minuten invloeden van industriële muziek te krijgen, die eveneens in een vrij rustig tempo gespeeld worden.(luister naar dit nummer via de bandcamp link onder de recensie)

Daarna volgen "Vertigo", een duister nummer met een gemiddeld tempo en een terugkerend ritme, dat aanzet tot beweging, "Park Inn", een schitterend elektronisch nummer, dat na anderhalve minuut even stopt, iets meer melodisch wordt en op driekwart van het nummer stopt het nummer nogmaals even, om dan weer verder te gaan in hetzelfde tempo en "Light", een elektronisch nummer, waar opnieuw een terugkerend licht hypnotiserend ritme in zit, even stopt en dan weer verder gaat.

In "Crimson' zet Subheim me een fantastisch krautrock nummer voor, dat anderhalve minuut in een gemiddeld tempo gespeeld wordt en dan verandert in een zwaar traag stuk duistere elektro, in "Daughter" hoor ik hem een nogmaals een prima duister nummer in een rustig tempo spelen, in "When" krijg ik een verrukkelijk elektronisch nummer in een traag tempo voorgeschoteld, dat melodische invloeden en religieuze heeft en in "Supernova" laat hij me genieten van een swingend elektro nummer, dat tempowisselingen bevat en zeer dansbaar is en iets over de helft van het nummer tijdelijk stopt, om na enkele minuten als een rustig tempo verder te gaan en ook zo te eindigen. 

"Polis" van Subheim is een lekker in het gehoor klinkende plaat, die invloeden van elektro, elektronische en industriële muziek bevat en ik kan liefhebbers van deze muzieksoorten dan ook aanraden, deze schijf eens te gaan beluisteren.

 

Review: Métronhomme - Tutto Il Tempo Del Mondo (Eigen Beheer, 2020) (Progressieve Muziek)

Métronhomme werd in de zomer van 2003 te Macerata, Italië, opgericht en bestaat uit: Marco Poloni - sologitaar en zang, Mirko Galli - basgitaar, en bassynthesizer, Tommaso Lambertucci - vleugel en synthesizer en zang en Andrea Lazzaro Ghezzi - drums en percussie.

De band bracht in 2005 hun debuut album "L'Ultimo Canto Di Orfeo" in eigen beheer als CD uit, waarna er min of meer 2 virtuele platen verschenen, die alleen in het theater opgevoerd werden en experimenten zijn in de relatie tussen muziek, dans en acteerwerk: "Neve" en  "Bar Panopticon", een combinatie van muziek en acteerwerk en "L'Ultimo Canto Di Orfeo", waarin muziek en dans centraal staan.

Hun album "4", dat 11 nummers bevat en op 12 april 2019 als digitale download verscheen, werd op 31 oktober in eigen beheer in een beperkte oplage als 180 gram LP uitgebracht en hierop wordt de band bijgestaan door Paolo Scapellato - keyboards en Manuele Marani - dubbele basgitaar (1 nummer).

Tijdens de lockdown van 2020 besloot de band nieuwe nummers te schrijven en op te nemen en dit resulteerde in de EP "Tutto Il Tempo Del Mondo", die 7 nummers bevat en op 19 september 2020 in eigen beheer werd uitgebracht en hierop speelt Mohammed Amir Ibrahim als gastmuzikant mee op oboe in 1 nummer, waarbij vermeldenswaardig is dat de bandleden ieder afzonderlijk thuis hun muziek opnamen.

Het album begint met "Quarantine" waarin de band een schitterend progressief nummer ten gehore brengt, dat in een gemiddeld tempo gespeeld wordt en een terugkerend ritme bevat en gevolgd wordt door "Come La Neve", een prachtige rustige song met een aanstekelijk terugkerend ritme.

Daarna volgen "Di Una Moneta Che Cade", een experimentele song, waarin de zang vervormt is en de muziek avant garde invloeden heeft, die halverwege over gaan in een hoger tempo met een dansbaar ritme en "Supermarket", een fantastisch progressief nummer, dat een licht hypnotiserend terugkerend ritme bevat en gesproken teksten heeft.

In "Arkè" schotelt Métronhomme me een geweldige rustige song voor met een terugkerend ritme, dat bij tijd en wijle licht dreigend klinkt, waar een tekst bij zit, die lichte wanhoop oproept, doordat het lijkt alsof er iemand verdwaalt is (luister naar dit nummer via de youtbe link onder de recensie) en in "Il Rumore Del Mare" krijg ik een uitstekende pop song te horen, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt.

Dan volgt het laatste nummer, getiteld "La Città Di K." en hierin laat de band me genieten van een verrukkelijk licht psychedelisch progressief nummer, dat invloeden heeft van de muziek uit de Balkan.

Métronhomme heeft met "Tutto Il Tempo Del Mondo" een geweldige EP gemaakt, die 7 heerlijke afwisselende nummers bevat, waarvan ik van begin tot einde heb genoten en ik kan deze schijf dan ook zeer aanraden, aan een ieder, die van progressieve muziek houdt.

Review: Palila - Tomorrow I'll Come Visit You And Return Your Records (Kapitän Platte, 2020) (Rock)

Palila uit Hamburg, Duitsland bestaat uit: Matthias Schwettmann – zang en sologitaar, Christoph Kirchner – basgitaar en achtergrondzang en Manuel Tröndle – drums en achtergrondzang.

De band bracht op 20 september 2019 hun debuut EP "Are We Happy Now?" als CD in een beperkte oplage uit in een met de handgemaakte hoes en als digitale download en deze werd gevolgd door de digitale nummers "Electricity" (21 februari 2020), "Paper Cup" (20 maart 2020) en "On The Wall" (17 april 2020) en op 15 mei 2020 verscheen het album "Tomorrow I'll Come Visit You And Return Your Records" als CD, als LP in een beperkte oplage van 43 stuks op doorzichtig geel vinyl, als LP op zwart vinyl en als digitale download.

Op 9 oktober 2020 brengt Kapitän Platte het album als LP uit in een beperkte oplage van 100 stuks op gekleurd vinyl, als LP in een beperkte oplage van 200 stuks op zwart vinyl en als bundel samen met het album "Meanwhile Project Ltd." van Meanwhile Project Ltd. uit Keulen.

"Tomorrow I'll Come Visit You And Return Your Records", dat 10 nummers bevat, begint met "Paper Cup", waarin de band een mooie uptempo poprock song ten gehore brengt, die melodische invloeden en een vrolijk dansbaar ritme heeft, waarna "Sell Out" volgt en de band een heerlijke pop song speelt, die een aanstekelijk ritme bevat, dat aanzet tot dansen.

Daarna volgen "Ramrod Lads", een geweldige korte swingende song, die een hoog dansgehalte heeft, "On The Wall", een lekker in het gehoor klinkende uptempo powerrock song en "Stop And Rewind", een heerlijke aanstekelijke song, die me in beweging houdt.

In "Electricity" speelt Palila opnieuw een uptempo nummer met een zeer dansbaar ritme, in "Evacuate" zet de band me nogmaals zo'n prima dansbare uptempo song voor en in "A Yell" hoor ik de band weer een melodische pop song in een gemiddeld tempo spelen.

Verder volgen "Control", een fantastische swingende powerrock song, die in een vrij hoog tempo gespeeld wordt en aanzet tot dansen en "Sundays", een prachtige uptempo poprock song met een aanstekelijk dansbaar ritme, die subtiele tempowisselingen bevat.

"Tomorrow I'll Come Visit You And Return Your Records" van Palila is een uitstekende uptempo plaat met dansbare songs, die ik elke liefhebber van de betere pop kan aanraden, hoewel ik vind, dat er wel iets meer variatie in de muziek had mogen zitten.(luister naar dit album via de bandcamp link onder de recensie)

Review: Arcadian Child - Protopsycho (Rebel Waves Records, 2020) (Neo-Psychedelische Rock / Stoner)

Arcadian Child uit Limassol, Cyprus, Griekenland, bestaat uit: Panagiotis I.G – zang en sologitaar, Stathis Hadjicharalambous – sologitaar, Andreas Kerveros – basgitaar en achtergrondzang en Constantinos Pavlides – drums.

De band bracht in 2017 hun debuut album "Afterglow” uit, waarna in januari 2018 een contract met Ripple Music volgde, die hun debuut album in november 2018 op vinyl her uitbracht en dit verscheen eveneens via Rebel Waves Records (het sub label van Ripple Music), dat eerder onder de naam Rogue Wave Records bekend stond.

Op 9 oktober 2020 verschijnt hun album "Protopsycho", waarop 8 nummers staan, via Rebel Waves Records in een beperkte oplage als CD en als digitale download.

Het album begint met "Snakecharm", waarin de band een verrukkelijke psychedelische song in een gemiddeld tempo ten gehore brengt, die een terugkerend aanstekelijk ritme bevat en lichte Oosterse invloeden heeft, waarna "Wave High" volgt en de band een schitterende mix van psychedelische muziek en folk speelt, die invloeden van progressieve rock heeft.

Daarna volgen "Sour Grapes", een fantastische vrij zware trage song, die een lichtelijk duister ritme heeft en tegen het einde in een gemiddeld tempo gespeeld wordt en "The Well", een uitstekende rock song, die tot iets over de helft van het nummer in een gemiddeld tempo gespeeld wordt  en een terugkerend ritme heeft, om dan over te gaan in een stuk stonerrock, dat swingt als een trein.

In "Bitter Tea" zet Arcadian Child me een prima psychedelisch nummer voor, dat een aanstekelijk terugkerend licht hypnotiserend ritme heeft en in "Bodies Of Men" krijg ik een geweldige stevige rock song te horen, die invloeden van stonerrock heeft en een gemiddeld tempo bevat.

Verder volgen "Raising Fire", een puike vrij trage stonerrock song, die een licht hypnotiserend terugkerend ritme bevat, dat tegen het eind van het nummer in een sneller tempo wordt gespeeld, waardoor de muziek gaat swingen en het titel nummer "Protopsycho", een puike stevige mix van stoner en psychedelische rock met een aanstekelijk ritme, dat me in beweging brengt.

Arcadian Child heeft met "Protopsycho" van begin tot einde in de ban van hun heerlijke muziek gehouden, waarin de band stoner en psychedelische rock weet te combineren en ik kan liefhebbers van beide genres deze schijf dan ook zeer aanbevelen.(luister naar dit album via de bandcamp link onder de recensie)

Review: The Pilgrim - ...From The Earth To The Sky And Back (Heavy Psych Sounds, 2020) (Pop)

The Pilgrim uit Rome, Italië, werd in 2018 opgericht en bestaat uit: Gabriele Fiori — zang, solo- en basgitaar, keyboards en synthesizer en Filippo Ragazzoni – drums.

Het debuut album, "Walking Into The Forest" werd in 2018 uitgebracht en op 2 oktober 2020 verscheen hun tweede album "...From The Earth To The Sky And Back" via Heavy Psych Sounds als 2LP in een zeer beperkte van 15 stuks als test persing op zwart vinyl, als LP in een zeer beperkte oplage van 15 stuks op zwart vinyl, als 2 LP in een beperkte oplage van 350 stuks op 3 kleuren vinyl (oranje/zwart/rood) met 4 bonus nummers, als LP in een beperkte oplage van 400 stuks op geel met rood gespetterd vinyl, als LP op zwart vinyl, als CD en als digitale download.

Het 2LP album, dat 14 nummers bevat, begint op kant A met "Mexico ’84", waarin de band een prachtige rustige song speelt, die invloeden van west-coast muziek heeft en gevolgd wordt door "Sitting Down On The Porch", een aanstekelijke dansbare pop song, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt en "Obsessed By The West Part I, Ii ,III, Iv", een heerlijke vrolijk klinkende song, die een dansbaar ritme heeft, tempowisselingen bevat en lichte psychedelische invloeden kent.

Daarna volgen "Lion", een schitterende song, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt en een aanstekelijk dansbaar ritme heeft en "Fool Around", een uitstekende pop song, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt en subtiele tempowisselingen heeft, waarbij de muziek lichte invloeden van "The Girl Of Ipanema" van Antônio Carlos Jobim bevat.

Het eerste nummer van kant B heet "Riding The Horse" en hierin brengt de band een lekker klinkende pop song in een gemiddeld tempo ten gehore, dat een aanstekelijk ritme heeft en gevolgd wordt door "Cuba", een swingende pop song met diverse tempowisselingen en heerlijk gitaarspel.

In "Secrets In The Kingdom" zet The Pilgrim me een vrij rustige song voor, die tempowisselingen heeft, in "I’m Just Scared" hoor ik de band opnieuw zo'n prima rustige song spelen en in "Solitude" krijg ik nogmaals een pop song met een aanstekelijk ritme te horen, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt.

Dan volgen de bonus nummers, die beginnen met "At Your Door", een mooie song met tempowisselingen en een niet al te hoog tempo, "Sounds In The Night", een song met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk ritme, "Space And Time", een kort nummer met een rustig tempo en "Waiting For The Sun", waarin de band me ook

nu weer een mooie pop song in een niet al te hoog tempo voorschotelt.

"...From The Earth To The Sky And Back" van The Pilgrim is een prima plaat, die vol uitstekende songs staat, waarvan liefhebbers van de betere pop zeker zullen genieten en ik kan hen dan ook aanraden, deze schijf eens te gaan beluisteren.(luister naar dit album via de bandcamp link onder de recensie)

Review: White Canyon & The 5th Dimension - White Canyon & The 5th Dimension (Necio Records, 2020) (Psychedelische Rock)

White Canyon & The 5th Dimension uit São Tomé Das Letras, Brazilië, bestaat uit: Gabriela Zaith - zang en Leo Gudan - alle instrumenten.

Op 24 september 2019 verscheen hun debuut album "White Canyon & The 5th Dimension" en op 2 oktober 2019 bracht het duo hun digitale debuut single "Silver Bird" uit, die een week later gevolgd werd door de digitale single "Love Witch" en op 3 juli 2020 door de digitale single "Sensitive Fate".

Hun debuut album, waarop 8 nummers staan, is op 24 september 2020 via Necio Records als LP verschenen in een beperkte oplage van 250 stuks op 180 gram rood vinyl, waarvan er 100 via bandcamp verkrijgbaar zijn.

Het album begint op kant A met de single "Silver Bird", waarin het duo een fantastische psychedelische song in een niet al te hoog tempo speelt, die een terugkerend ritme heeft, dat lichtelijk hypnotiserend klinkt, waarna "Bright Colours In The Sky" volgt en de het duo opnieuw zo'n geweldige song ten gehore brengt, die een aanstekelijk dansbaar terugkerend ritme ritme heeft, waarbij stil zitten geen optie is.

Daarna volgen "Love Witch", een lekker in het gehoor klinkende  swingende uptempo mix van garagerock en psychedelische rock, "Bardo Mountain", een song, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt en invloeden van garagerock heeft en "Surrender", een prachtige rustige psychedelische song met een terugkerend ritme.

Op kant B begint White Canyon & The 5th Dimension met "Everything Is Light" en hierin krijg ik opnieuw een verrukkelijke song voorgeschoteld, die een terugkerend ritme bevat en in "Empty Box" laat het duo me genieten van een heerlijke song met een repeterend hypnotiserend drums ritme, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt en tempowisselingen heeft.

Als laatste hoor ik "Holy Place", een uitstekende rock song met een gemiddeld tempo, die een terugkerend hypnotiserend ritme heeft, dat aanzet tot dansen en me in een lichte trance brengt, waarna de muziek tegen het einde verandert en over gaat in een psychedelisch stukje met acid rock invloeden.

"White Canyon & The 5th Dimension" van White Canyon & The 5th Dimension is een puike psychedelische rock plaat, waarmee het duo me van begin tot einde in de ban van hun muziek heeft gehouden en ik kan iedere liefhebber van dit genre, deze schijf dan ook zeer aanraden.(luister naar dit album via de bandcamp link onder de recensie)

Review: Urlaub In Polen - All (Tapete Records, 2020) (Krautrock / Elektro / Elektronisch)

Urlaub In Polen uit Keulen, Duitsland, werd in 1999 opgericht en bestaat uit: Georg Brenner - zang, bas- en sologitaar, synthesizer en effecten en Jan Philipp Janzen - drums, synthesizer, percussie en achtergrondzang.

Het duo bestond van 1999 tot 2012, om in 2016 opnieuw te starten.

Hun debuut album "Parsec" verscheen in 2002 via bluNoise als CD en deze werd gevolgd door de albums: "White Spot" (2004, CD, RAKETEmusik), "Health And Welfare" (2006, LP, CD, Tomlab), "Liquid" (2009, LP, CD, Strange Ways Records) en "Boldstriker" (2011, CD en digitale download, Strange Ways Records) en ook bracht het duo 3 singles en 2 EP's uit.   

Op 6 november 2020 verschijnt hun album "All", waarop 10 nummers staan, als LP en CD via Tapete Records en digitale download.

Het album begint met "Void", waarin het duo een iets meer dan een minuut durend experimenteel nummer, dat gevolgd wordt door "Impuls Response", een heerlijke swingende uptempo mix van krautrock, elektro en new wave met lichte melodische invloeden, waarbij stil zitten geen optie is (luister naar dit nummer via de bandcamp link onder de recensie) en "2 Sec. Delay", een kort uptempo elektronisch nummer, dat een terugkerend ritme heeft.

Daarna volgen "T.H.D.C.", een swingende uptempo mix van new wave, elektronische muziek en dance met een aanstekelijk ritme, die aanzet tot dansen, "Rodeo", een kort elektronisch nummer en "The Witcher", een fantastische uptempo song, die een terugkerend licht hypnotiserend ritme heeft, krautrock, elektronische, spacerock en jazz invloeden bevat en swingt als een trein en "Overall", waarin het duo een terugkerend hypnotiserend drums ritme speelt, dat iets over de helft van het nummer elektronische tonen  bijgevoegd krijgt.

In "The Hunter" schotelt Urlaub In Polen me een puike krautrock song voor, die een terugkerend aanstekelijk dansbaar ritme heeft, dat me in beweging brengt en plotseling even stopt, om dan weer verder in hetzelfde tempo en ritme verder te gaan (luister naar dit nummer via de bandcamp link onder de recensie), in "LTS" hoor ik het duo een uitstekende licht psychedelische krautrock song met een terugkerend ritme in een niet al te hoog tempo spelen, waarna "Proxy Music" volgt en in dit laatste nummer laat het duo me genieten van een schitterend stuk uptempo krautrock, dat een zeer dansbaar terugkerend melodisch ritme heeft.  

"All" van Urlaub In Polen is een verrukkelijke plaat, die vol geweldige krautrock, elektro en elektronische nummers staat, waar ik zeer van heb genoten en ik kan iedere liefhebber van één van deze genres, deze schijf dan ook sterk aanraden.

Review: The William Loveday Intention - People Think They Know Me But They Don't Know Me (Damaged Goods Records, 2020) (Pop / Surf / Western)

The William Loveday Intention is het alias voor Billy Childish - zang, sologitaar en mondharmonica, Julie Hamper (alias Nurse Julie, alias Juju) zang en basgitaar, Wolf (Simon) Howard - drums en Tom Morley - trompet.

Billy Childish (die geboren werd als Steven John Hamper) uit Chatham, Kent, Engeland is kunstschilder, auteur, poëet, fotograaf, filmmaker, zanger en gitarist.

Hij speelde in diverse bands, waaronder: The Chatham Singers, Thee Mighty Caesars, The Delmonas, The Pop Rivets, Thee Milkshakes, Thee Headcoats, The Vermin Poets, The Spartan Dreggs, Wild Billy Childish & the Blackhands en The Musicians Of The British Empire, die verschillende muziekstijlen speelden zoals: garage rock, punk, rock & roll, blues, folk, klassiek /experimenteel, gesproken woord, kinderliedjes en surf.

Samen met Charles Thomson richtte hij in 1999 The Stuckism Art Movement op, dat hij in 2001 verliet, om zich verder in de kunstwereld te ontwikkelen en in juli 2014 werd hij genomineerd voor de  Doctor Of Arts Degree van de universiteit van Kent, terwijl hij tevens les geeft aan Rochester Independent College.

Sinds 1979 brengt hij albums uit, zowel solo als met zijn bands en er verschenen reeds 118 albums van hem op die manier.

Met de band CTMF (voorheen The Musicians Of The British Empire), die bestaat uit: Nurse Julie, alias Juju (zijn vrouw Julie Hamper) - basgitaar en Wolf (Simon) Howard - drums,  bracht hij zijn eerste album "All Our Forts Are With You" in 2013 uit en deze werd gevolgd door "Die Hinterstoisser Traverse" (2013), "Acorn Man (2014)", "SQ1" (2016) en "Brand New Cage" (2017), die allemaal via Damaged Goods Records verschenen.

Op 27 april 2018 verscheen de single "Something's Missing Inside" / "Walking On The Water" zowel op 7" vinyl als digitaal via Damaged Goods Records als opvolger van "What About Brian" / "The Fields In The Mist", die 24 november 2017 werd uitgebracht en op 20 september 2019 verscheen de 7" EP "Marc Riley Session 2019" in een beperkte oplage van 600 stuks op zwart vinyl via Damaged Goods Records, waarvan de opnamen tijdens een sessie van Marc Riley's BBC 6 Music show in april 2019 plaats vonden, waarna het album "Last Punk Standing" volgde van Billy Childish & The CTMF.

Zijn volgende wapenfeit is het album (LP, CD en digitale download) "Kings Of The Medway Delta", dat hij maakte met The Chatham Singers (Nurse Julie en Wolf (Simon) Howard) en op 21 februari 2020 tegelijk met de 7" single "All My Feelings Denied" / "I'm Ready", die in een beperkte oplage van 500 stuks, verscheen  via Damaged Goods Records en vermeldenswaardig is verder, dat gastmuzikant Jim Riley (mondharmonica) hierop met de band meespeelt.

Op 19 juni 2020 bracht The William Loveday Intention de single "My Love For You" / "A La Mort Surbite (sitting in Jacques Brel's Seat)" via Damaged Goods Records als 7" vinyl single uit in een beperkte oplage van 150 stuks op kaki vinyl en 350 stuks op licht blauw vinyl en tevens als digitale download en op 23 oktober brengt Damaged Goods Records hun album "People Think They Know Me But They Don't Know Me", dat 13 nummers bevat, als LP uit.

Vermeldenswaardig is verder, dat gastmuzikanten James Taylor (The Prisoners, JTQ) - Hammondorgel en Dave Tattersall (The Wave Pictures) - zang en sologitaar op het album meespelen.

Het album begint met "Again And Again", waarin de band een geweldige dansbare song, een mix van western muziek en surf, in een niet al te hoog tempo speelt, die gevolgd wordt door "I Wasn't Made For This World", een uitstekende rustige song, die door de tekst een somber beeld oproept, maar desondanks een hoog meedein gehalte heeft en de titel song "People Think They Know Me (But They Don't Know Me)", een song, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt en een aanstekelijk ritme bevat.

Daarna volgen "This Wondrous Day", een schitterende song, die door het zigeuner vioolspel een nostalgisch karakter krijgt, "The Desert's Flame", een lekker in het gehoor klinkende song met een gemiddeld tempo, die aanzet tot dansen, "A-Z Of Your Heart", een prima nummer, dat in een vrij rustig tempo gespeeld wordt en ook hierin speelt de viool weer een hoofdrol en "The Bitter Cup", een aanstekelijke pop song, die een hoog meedein gehalte heeft.

In "My Love For You" zet The William Loveday Intention me een schitterende song voor, die sterke invloeden heeft van de muziek van een spaghetti western, die ondersteund wordt door muziek van Ennio Morricone, waarbij de zang van Julie zwoel klinkt en de muziek in een gemiddeld tempo gespeeld wordt (luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie), in "Sonora's Death Row" laat de band me genieten van een aanstekelijke song, die Spaanse en Schotse invloeden bevat en aanzet tot beweging en in "I'm Hurting", een schitterende rustige uitvoering van de punksong van Thee Headcoats, die prachtige samenzang bevat en een slepend ritme heeft.

Dan volgen "You're The One I Idolise" en hierin speelt de band nogmaals een langzame song, die zang van Julie bevat en door het vioolspel een trieste ondertoon krijgt, "My Father Was A Railroad Man", een verrukkelijke rock song, die de muziek van "Green Onions" van Booker T & The MG's bevat, die in een trager tempo gespeeld wordt en "Again And Again (Reprise)", waarin de band opnieuw, die geweldige dansbare mix van western muziek en surf in een niet al te hoog tempo speelt, maar deze keer instrumentaal.

"People Think They Know Me But They Don't Know Me" van The William Loveday Intention is een puike plaat, die vol nummers staat met vrij rustige songs, waarvan ik van begin tot einde van genoten heb en ik kan deze schijf dan ook aanraden aan een ieder, die van western muziek, surf en de betere pop houdt.

Review: Kind - Mental Nudge (Ripple Music, 2020) (Stoner)

Kind uit Boston, Amerika werd in 2013 opgericht en bestaat uit: Matt Couto - drums en synthesizer, Tom Corino - basgitaar, Darryl Shepard - sologitaar en Craig Riggs -  zang en synthesizer.

De band bracht hun debuut album "Rocket Science” in 2015 uit via Ripple Music en op 11 september 2020 verscheen hun tweede album "Mental Nudge", waarop 7  nummers staan, via Ripple Music en Kozmik Artifactz als LP in een beperkte oplage van 150 stuks op half geel en half munt groen vinyl, als LP op zwart vinyl, als CD in een beperkte oplage en als digitale download. 

Het album begint met "Broken Tweaker", waarin de band een zware stevige stonerrock song ten gehore brengt, die in een niet al te hoog tempo gespeeld wordt en een terugkerend ritme bevat en wordt gevolgd door "Faster Number Two", een fantastische swingende uptempo rock song, die een terugkerend ritme bevat.

Daarna volgen "Bad Friend", een uitstekende trage stonerrock song, die een terugkerend ritme en lichte melodische invloeden heeft en "Helms", een puike mix van stoner en psychedelische muziek, die in een gemiddeld tempo wordt gespeeld en een terugkerend dansbaar ritme heeft.

In "It's Your Head" zet Kind me een geweldige rock song in een gemiddeld tempo voor, die een terugkerend licht hypnotiserend ritme heeft, waarbij stil zitten geen optie is en in de titel song "Mental Nudge" krijg ik een traag nummer te horen, dat lichte acid rock en invloeden heeft en een aanstekelijk ritme bevat.

Het laatste nummer heet "Trigger Happy" en hierin laat de band me genieten van een zwaar traag nummer, dat iets over de helft van de song even over gaat in een hoger tempo, waarin de muziek gaat swingen en acid rock invloeden bevat, om na korte tijd terug te komen in het trage tempo.

"Mental Nudge" van Kind is een heerlijke schijf, waar ik van begin tot einde heb genoten en ik kan deze stonerrock plaat dan ook van harte aanbevelen aan een ieder, die van deze muzieksoort houdt.(luister naar dit album via de bandcamp link onder de recensie)

 

Review: La Maschera Di Cera - S.E.I. (AMS Records / BTF Vinyl Magic, 2020) (Symfonische Progressieve Rock)

La Maschera Di Cera uit Genua, Italië, werd in 2001 opgericht als een eerbetoon aan de Italiaanse progressieve rock bands uit de jaren 70 en bestaat tegenwoordig uit de oorspronkelijke leden: Fabio Zuffanti - basgitaar, Alessandro Corvaglia - zang en akoestische gitaar en Agostino Macor - keyboards.

De band bracht hun debuut album "La Maschera Di Cera" op 1 januari 2002 als digitale download uit en deze werd met 3 bonus nummers op 1 januari 2011 als CD met een handtekening van Fabio Zuffanti en als LP her uitgebracht.

Dezelfde dag verscheen ook "Live From The Past: Live In Milano 2002" (dd, de band's allereerste optreden) en "In Concerto" (dd) en op 15 januari 2013 bracht de band de digitale albums "The Gates Of Tomorrow" en "Le Porte Del Domani" uit.

Op 18 september 2020 verschijnt hun album "S.E.I.", waarop 3 nummers staan, via AMS Records en BTF Vinyl Magic als CD, als LP in een beperkte oplage op doorzichtig groen vinyl met een bonus sticker en als dd en de band wordt op dit album bijgestaan door: Martin Grice - dwarsfluit en saxofoon en Paolo “Paolo” Tixi - drums.

Het album begint met het iets meer dan 21 minuten durende "Il Tempo Millenario", waarin de band een geweldige uptempo progressieve rock song ten gehore brengt, die tempowisselingen heeft, symfonische invloeden en complexe ritmes bevat en na enkele minuten in een lager tempo over gaat, waarbij de muziek meer pop invloeden krijgt en bij tijd en wijle bombastisch wordt en progressieve jazz invloeden heeft, om op 2/3 van het nummer weer meer snelheid toegediend te krijgen, waardoor de muziek gaat swingen, om tegen het einde in een zwaar duister ritme te veranderen.

Daarna volgt "Il Cerchio Del Comando" en hierin schotelt La Maschera Di Cera me een schitterende symfonische rock song voor, die folk invloeden van de jaren 70 progressieve muziek heeft, tempowisselingen en een aanstekelijk ritme bevat.

Als laatste speelt de band "Vacuo Senso", een verrukkelijk rock nummer, dat tempowisselingen, complexe ritmes en progressieve rock invloeden bevat, waarbij de muziek iets over de helft van het nummer over gaat in een swingend symfonisch stuk, waarbij stil zitten niet aan de orde is, waarna er zang bij komt en de muziek door een tempowisseling verandert in een prachtig rustig nummer.

"S.E.I." van La Maschera Di Cera is een uitstekende CD, die lekkere symfonische progressieve rock bevat, die sterk is beïnvloed door jaren 70 bands en ik kan liefhebbers van dit genre, deze schijf dan ook zeer aanraden.(luister naar dit album via de bandcamp link onder de recensie)

Review: Mountain Tamer - Psychosis Ritual (Heavy Psych Sounds, 2020) (Stoner / Psychedelische Rock)

Mountain Tamer werd in 2011 opgericht te San Francisco, Amerika en bestaat uit: Andrew Hall - zang en sologitaar, Dave Teget - basgitaar en Casey Garcia - drums.

Hun debuut album "Mountain Tamer" verscheen in 2016 via Argonauta Records, waarna Magic Eye en Nasoni Records hun tweede album "Godfortune // Dark Matters" uitbrachten en op 25 september 2020 bracht Heavy Psych Sounds het derde album van de band, "Psychosis Ritual", uit als LP in een beperkte oplage van 20 stuks als proef persing, als LP in een beperkte oplage van 150 stuks op half groen half oranje vinyl, als LP in een beperkte oplage van 450 stuks op blauw vinyl, als LP op zwart vinyl, als CD en als digitale download.

Het album, dat 7 nummers bevat, start met het titel nummer "Psychosis Ritual", waarin de band een heerlijke stevige mix van stonerrock en psychedelische rock in een niet al te hoog tempo ten gehore brengt en deze wordt gevolgd door "Warlock", een schitterende uptempo mix van space- en stonerrock, die in een traag tempo begint, dat na korte tijd meer snelheid krijgt en swingt.

Daarna volgen "Turoc Maximus Antonis", een uitstekende stevige stonerrock song, die een gemiddeld tempo en een terugkerend ritme heeft en "Scorched Earth", een fantastische hardrock song met een terugkerend dreigend ritme.

In "Death In The Woods" zet Mountain Tamer me een lekkere stevige rock song voor, die een licht hypnotiserend ritme heeft, in "Chained" krijg ik een puike swingende uptempo mix van psychedelische rock en stoner te horen, die invloeden van de muziek van Liquid Sound Company bevat en subtiele tempowisselingen heeft en in "Black Noise" laat de band me nogmaals genieten van een verrukkelijke psychedelische rock song, die invloeden van stoner heeft, in een gemiddeld tempo gespeeld wordt en een terugkerend ritme bevat.

"Psychosis Ritual" van Mountain Tamer is een geweldige plaat, waarin de band een mix maakt van stoner en psychedelische rock en ik kan iedere liefhebber van beide genres, deze schijf dan ook sterk aanbevelen.(luister naar dit album via de bandcamp link onder de recensie)