Review: The Dirty Contacts - The World's End (State Records, 2018) (Garagerock)

The Dirty Contacts werd in 2017 te Hastings, Engeland, opgericht en bestaat uit: Mr. Rees - zang en sologitaar, Frosty the Fuzzman - fuzz sologitaar, Mr. Forrester - basgitaar, Mr. Ellis - keyboards en Mr. Greensmith — drums.
De bandleden spelen en/of speelden in bands als The X-Men, The Dentists, The Cannibals, Armitage Shanks en andere.
Hun debuut 7" single "The World’s End” / "When You Stop Loving Me” wordt 22 oktober 2018 uitgebracht in een beperkte oplage van 500 stuks op zwaar vinyl via State Records.

Op kant A van de single, The World's End", schotelt de band me een schitterende jaren 60 gerelateerde rauwe uptempo garagerock song voor, die enkele  subtiele tempowisselingen heeft, swingt en me naar die periode doet terug verlangen.(luister naar een gedeelte van dit nummer via de youtube link)
Kant B, "When You Stop Loving Me”, is een cover van het door Billy Childish geschreven nummer, dat oorspronkelijk door Thee Headcoats opgenomen werd en daarin hoor ik de band opnieuw een fantastische uptempo garagerock song spelen, waarin de muziek uit de jaren 60 centraal staat en overeenkomsten met bands als The Seeds en The Kinks is dan ook snel gelegd.

De single "The World’s End” / "When You Stop Loving Me” van The Dirty Contacts is een juweeltje, dat in de jaren 60 gemaakt had kunnen zijn en ik kan deze 7"
dan ook ten zeerste aanbevelen aan een ieder, die van garagerock en jaren 60 muziek houdt.

* De muziek van deze band/artiest is ook regelmatig te beluisteren op maandagavond tussen 20.00 en 22.00 uur (Europese tijd) in het radio programma Carry's Music Machine via www.osuradio.nl

Review: The Spacious Mind - The Drifter (Trail Records, 2018) (Psychedelische Rock)

The Spacious Mind, die in 1991 te Skellefteå, Zweden werd opgericht, bestaat uit: Jens Unosson - zang, orgel, synthesizer, melodia en harmonium, Henrik Oja - zang, sologitaar, akoestische gitaar, trombone, percussie, synthesizer en kantele, Thomas Brännström - zang, e-bow, melodica, didgeridoo, fluit, blokfluit, akoestische gitaar, Niklas Wiklund - sologitaar, Marten Lundmark - zang, basgitaar, sologitaar en akoestische gitaar en David Johansson - drums, percussie en klokkenspel en bracht in 1993 hun debuut album "Cosmic Minds At Play" via Garageland Records uit.
Vervolgens verschenen: "Organic Mind Solution" (CD, Garageland Records, 1994), "Sleepy Eyes And Butterflies" (CD, Gates Of Dawn, 1995), "Sailing The Seagoat", (CD, Garageland Records, 1996), "Garden Of A Well Fed Head" (beperkte oplage genummerde LP, Lone Starfighter Records, 1997), "The Mind Of A Brother" (CD, Delerium Records, 1999), "Live Volume One: Do Your Thing But Don't Touch Ours" (CD, Goddamn I'm A Countryman Records, 2002), "Rotvälta" (CD, Goddamn I'm A Countryman Records, 2005), "Take That Weight Off Your Shoulders. Skellefteå 28/02/03" (beperkte oplage CDr, Goddamn I'm A Countryman Records, 2005), "Pickin' Berries 'N Playin' Blues, Trästock 23/07/05" (beperkte oplage CDr, Goddamn I'm A Countryman Records, 2005), "Tonen" (beperkte oplage CDr, Goddamn I'm A Countryman Records, 2006), "Club Rothko 05/09/05" (Beperkte oplage CDr, Goddamn I'm A Countryman Records, 2006), "Gentle Path Highway" (CD, Goddamn I'm A Countryman Records, 2007), "Greazy Green And Stoney Lonesomes Vol.1" (CD, Kommun 2, 2014), plus de 10" single "Reality D Blipcrotch", die in 2002 via Goddamn I'm A Countryman Records werd uitgebracht.
Op hun eerste album bestond de band uit: Jens, Henrik, Thomas en David, waarna Marten op het tweede album in de band is gekomen, om in 2001 gevolgd te worden door Niklas en vervolgens speelde Marten in 2005 vanaf het album "Club Rothko" niet meer in The Spacious Mind.
In september 2018 bracht Trail Records het compilatie album "The Drifter", dat 6 nummers bavet, op CD uit en tevens verscheen het in een beperkte oplagen van 300 stuks op vinyl.
De nummers van het album komen van de single "Reality D Blipcrotch" (1 en 3), "Garden Of A Well Fed Head" (2), "Copenhagen Space Rock Festival" (Burnt Hippie Records, 2002) (4), "Take That Weight Off Your Shoulders. Skellefteå 28/02/03" (5 en 6).

Het eerste nummer van de plaat is het titel nummer "The Drifter", waarin ik de band rustig hoor beginnen, om na korte tijd over te schakelen naar een fantastisch licht psychedelisch nummer, dat een hypnotiserend rime bevat en invloeden uit de spacerock heeft, waarna de muziek halverwege verandert en rustig psychedelisch klinkt en er dromerige zang bijgevoegd wordt, waardoor er een song in de stijl Pink Floyd en Porcupine Tree ontstaat en deze wordt gevolgd door "Euphoria, Euphoria" en hierin krijg ik een swingend licht hypnotisch nummer voorgeschoteld, waarbij stil zitten geen optie is, om na 5 minuten te veranderen in een rustig licht psychedelisch stuk muziek met een dansbaar ritme, dat langzaam meer snelheid krijgt en progressieve rock invloeden heeft.
Daarna hoor ik "The Players In The Band", dat zeer psychedelisch start en na 1 minuut verandert in een prachtige psychedelische pop song, die in een niet al te hoog tempo gespeeld wordt en invloeden van de muziek van Pink Floyd heeft, waarna "Floatin' Down The River Whistlin' On A Tune" en daarin brengt The Spacious Mind een progressief rock nummer ten gehore, dat invloeden uit acid rock, spacerock en experimentele muziek heeft en in een gemiddeld tempo gespeeld wordt, dat lichtelijk hypnotiserend werkt.(luister naar dit nummer via de soundcloud link onder de recensie)
In de live uitvoering van "The Drifter" speelt de band een geweldig swingend licht psychedelisch progressief rock nummer met acid rock invloeden en een hypnotiserend ritme, waarbij stil zitten niet aan de orde is en in "Spirit Roots", dat eveneens live gespeeld wordt, laat de band me genieten van een schitterend psychedelisch licht hypnotiserend nummer, dat sterke invloeden van de muziek van Pink Floyd heeft en iets na de helft van het nummer verandert in een rustig nummer met eentonig repeterend gitaarspel.

The Spacious Mind heeft met met het album "The Drifter" van begin tot einde in de ban van hun muziek gehouden en ik kan deze plaat dan ook zeer aanraden, aan iedere liefhebber van hypnotiserende muziek, psychedelische en progressieve rock.

* De muziek van deze band/artiest is ook regelmatig te beluisteren op maandagavond tussen 20.00 en 22.00 uur (Europese tijd) in het radio programma Carry's Music Machine via www.osuradio.nl

Review: Kometen - Kometen (Transubstans Records, 2018) (Hardrock / Progressieve Rock)

Kometen uit Stockholm, Zweden, ontstond in 2015 uit de reïncarnatie van de Zweedse band Marran en leden van The Divine Baze Orchestra en bestaat uit: Ronny Norberg - zang en mondharmonica, Aston Farnell - sologitaar, Morgan Korsmoe - basgitaar, Daniel Karlsson - orgel, synthesizer en mellotron en Lars Udikas - drums.
Hun debuut album "Kometen", waarop 10 nummer staan, verschijnt 19 oktober 2018 via Transubstans Records in een beperkte oplage van 500 stuks op CD en als digitale download.

Het eerste nummer van het album, "Stories Fron The Hat", is een geweldige swingende song, waarin de muziek geïnspireerd is door de muziek uit de jaren 70 en heeft invloeden van Deep Purple, Hammond en progressieve rock en bevat diverse uitstekende tempowisselingen en een eigen inbreng en wordt gevolgd door "Maid Of Honor", een heerlijke afwisselende progressieve rock song, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt.
Daarna schotelt de band me "Ruby" voor en daarin hoor ik een uitstekende mix van progressieve rock en bluesrock, die in een niet al te hoog tempo gespeeld wordt en een aanstekelijk ritme heeft en gevolgd wordt door "Maniac And The Sea", een lekker in het gehoor klinkende mix van folk, Hammond rock en hardrock, waar diverse tempowisselingen in zitten.
In "Iommin'" laat de band me genieten van een schitterende progressieve rock song met een gemiddeld tempo, waarin ook nu weer diverse tempowisselingen zitten (luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie) en in "Sweet Juvenile" zet Kometen me een mooie rustig startende rock song voor, die na korte tijd over gaat in een swingende mix van progressieve rock en hardrock, dat invloeden van Deep Purple in zitten.
Dan volgt "Muddler's Daughter", een afwisselende hardrock song, waarin opnieuw sterke invloeden van Deep Purple in zitten en "Fisherman", een swingende mix van hardrock en countryrock met een aanstekelijk dansbaar ritme.
Vervolgens speelt de band "Lady Of The Gold", een verrukkelijke, vrij rustige, rock song met lichte progressieve folk invloeden en "Muskrat", een swingende rock song met een aangenaam dansbaar ritme, enkele prima tempowisselingen en invloeden uit de bluesrock en progressieve rock.

"Kometen" van Kometen is een heerlijk album, dat vol staat met swingende rock, waarin de band terug grijpt naar de muziek uit de jaren 70, waarbij ze sterk beïnvloed is door het geluid van Deep Purple, Zweedse folk en bluesrock en ik kan deze schijf dan ook aanraden, aan hen, die van hardrock, progressieve rock en Deep Purple houden.

* De muziek van deze band/artiest is ook regelmatig te beluisteren op maandagavond tussen 20.00 en 22.00 uur (Europese tijd) in het radio programma Carry's Music Machine via www.osuradio.nl

Review: Vespero - Hollow Moon (Tonzonen Records, 2018) (Progressieve Rock)

Vespero werd in 2003 in Astrakhan, zuid Rusland opgericht en brengt sinds 2004 muziek uit, zowel in eigen beheer, als via maatschappijen.
De band onderging sinds hun oprichting diverse keren bezettingswisselingen en bestaat uit: Ivan Fedotov – drums en percussie, Arkady Fedotov – basgitaar,
synthesizer, fluit en achtergrond zang, Alexander Kuzolev – gitaar, effecten en elektronica en Alexei Klabukov – arpeggiator, keyboards en mellotron.
Nadat Vladimir Belov - cello, Vespero had bijgestaan op de CD "Droga", speelde hij ook live met de band mee.
De opnamen die daarvan zijn gemaakt, zijn na de plotselinge dood van Vladimir op 7 juni 2014, als download verkrijgbaar onder de naam "Cello Liventures (In Memory Of Vladimir Belov)", waarbij de totale opbrengst van het album naar de familie Belov gaat.
Vladimr is ook nog in een nummer te horen op het album "Fitful Slumber Until 5 A.M.", waarop verder Alexey Esin - dwarsfluit en zhaleyka, Pavel Alekseev - tenor saxofoon en Alexander Taranenko - accordeon als gastmuzikanten mee spelen.
Op het zevende studio album, "Lique Mekwas", speelt Vespero voor het eerst in een zesmans formatie en bestaat hierop uit: Ivan Fedotov - drums en percussie, Alexander Timakov - drums en percussie, Arkady Fedotov - basgitaar en synthesizer, Alexander Kuzovlev - sologitaar en elektrische piano, Alexey Klabukov - keyboards en synthesizer en Vitaly Borodin - viool en tevens speelt Pavel Alekseev als gastmuzikant mee op tenor saxofoon.
Het album "Lique Mekwas", dat 24 maart 2016 door het R.A.I.G. Records label op CD en als digitale download is uitgebracht, is het eerste deel van Vespero's "Abyssinian Tales Dilogy" en bevat 7 nummers.
Op 12 oktober 2016 verscheen er een nieuw live album van de band, getiteld "Azmari: Abyssanian Liventure" en dit werd 15 mei 2015 in The Union Of Theartre Artists te Astrakhan in dezelfde bezetting als op het album "Lique Mekwas" opgenomen.
Het album bevat 8 nummers, waarvan er 1 nog niet eerder werd uitgebracht en de andere 7 van hun albums "By The Waters Of Tomorrow” (R.A.I.G., 2010), “Droga” (R.A.I.G., 2013) en "Lique Mekwas" (R.A.I.G., 2016) komt.
Het album "Azmari", dat 20 september 2017 verscheen, is in een zeer beperkte oplage van 200 stuks op zwart vinyl en 100 stuks op green.wit gespetterd vinyl uitgebracht door het Golden Pavillion Records label.
Op deze uitgave staan 2 nummers van het album "Azmari: Abyssanian Liventure" dat 12 oktober 2016 uit kwam, plus 3 nummers, die nog niet eerder werden uitgebracht en op verschillende plaatsen live werden opgenomen.
Vervolgens nam de band enkele albums in eigen beheer op met de Spaanse artiest Angel Ontalva ("Carta Marina", 9 juli 2018 en "Sea Orm Liventure", 3 augustus 2018) en tevens werd er in september 2018, in eigen beheer, een split single met de Russische band Roz Vitalis gemaakt, getiteld "Amaryllis" / "What Are You Thinking About", waarbij beide bands elkaars nummer spelen.
Op 26 oktober 2018 wordt hun album "Hollow Moon", waarop 10 nummers staan, via Tonzonen Records in een beperkte oplage van 500 stuks, waarvan er 150 op zwart geel en 350 op blauw wit vinyl en 500 stuks op CD uitgebracht en vermeldenswaardig is verder, dat er op de CD 2 extra nummers staan.
De band bestaat op dit album uit: Arkady Fedotov - basgitaar, synthesizer en geluiden, Alexander Kuzolov - sologitaar en mandoline, Ivan Fedotov - drums, percussie, wave drum en cachon, Alexey Klabukov - keyboards en synthesizer, Vitaly Borodin - viool en accordeon en Pavel Alekseev - tenor saxofoon.

Het album begint met "Watching The Moon Rise", waarin ik een prachtig rustig nummer voorgeschoteld krijg, dat ruimtelijke ambient invloeden heeft en gevolgd wordt door "Flight Of The Leutenantant", een geweldige swingende uptempo mix van spacerock en progressieve rock, die diverse tempowisselingen heeft en iets voor de helft van het nummer tijdelijk verandert in een rustig stuk muziek, dat na enkele minuten opnieuw verandert, waarna ik een stuk progressieve jazz te horen krijg, dat dance invloeden bevat.
Daarna speelt de band "Sublunarian" en hierin laat de band me genieten van een schitterend rock nummer, dat enigszins licht triest klinkt en in een gemiddeld tempo gespeeld wordt en halverwege over gaat in een hoger tempo met ruimtelijke jazz invloeden, dat tegen het einde in een rustig tempo verandert (luister naar dit nummer via de bandcamp link onder de recensie), waarna ik het eerste 'CD only' te horen krijg, getiteld "Moon - Travants", een fantastisch swingend progressief rock nummer, dat invloeden uit melodische rock en jazz bevat.
In "Mare Ingenii" laat de band me genieten van een verrukkelijk rustig melodisch rock nummer met lichte zigeuner muziek invloed en in "Feast Of Selenites" zet Vespero me een heerlijk afwisselend nummer voor, dat met een terug kerend mysterieus start, om er na enkele minuten jazz klanken bij te voegen, waarna de band korte tijd later het roer omgooit en me een stuk progressieve rock voor te schotelen, dat in een hoog tempo gespeeld wordt en spacerock invloeden heeft, waarna de band op een subtiele manier over schakelt naar een ander ritme en ik een swingend uptempo progressief rock nummer te horen krijg, dat een licht hypnotiserend ritme heeft en tegen het einde in een ander tempo en ritme gespeeld wordt.
Dan volgt "Watershed Point", een mooi kort, vrij zwaar, elektronisch eentonig nummer, dat gevolgd wordt door "Targigrada's Milk", een schitterend nummer, dat licht hypnotiserend begint en verandert in een triest klinkend stukje muziek, dat over gaat in een rustig gedeelte, waarna de band opnieuw van ritme verandert en ik een melodisch klinkend rock nummer hoor.
Vervolgens krijg ik het tweede CD only nummer voorgezet, getiteld "Space Clippers Wreckage" en daarin begint de muziek lichtelijk chaotisch, maar verandert na korte tijd in een uitstekend nummer met hard- en spacerock invloeden, terwijl de muziek in een hoog tempo gespeeld wordt, om halverwege naar een rustig niveau gebracht te worden, waarin melodische en spacerock invloeden tot één geheel gesmeed worden en tegen het einde meer snelheid en jazz invloeden krijgen, waarna de band in rust eindigt.
Het laatste nummer van het album heet "Watching The Earth Rise", waarin de band een fantastisch rustig, vrij zwaar, nummer ten gehore brengt, dat in een eentonig ritme gespeeld wordt.

"Hollow Moon" van Vespero bevat 10 (8) geweldige nummers, die technisch van hoogstaande kwaliteit zijn, waarmee de band me van begin tot einde met hun uitstekende muziek heeft weten te boeien en ik kan deze plaat dan ook zeer aanraden aan een ieder, die van melodische rock, spacerock, jazz en progressieve rock houdt.

* De muziek van deze band/artiest is ook regelmatig te beluisteren op maandagavond tussen 20.00 en 22.00 uur (Europese tijd) in het radio programma Carry's Music Machine via www.osuradio.nl

Review: London Underground - Four (Musea Records, 2018) (Hammond Rock / Progressieve Rock)

London Underground uit Italië, werd in 1998 opgericht door Gianluca Gerlini Hammond orgel, piano en mellotron en Daniele Caputo - zang en drums.
In 2000 bracht de band hun debuut album "London Underground" via Record Heaven Records uit en deze  werd in 2003 gevolgd door "Through The Past Darkly", dat bij Musea Records verscheen, evenals de opvolger uit 2010, "Honey Drops".
De band had in de loop der jaren diverse bezetting wisselingen, maar Gianluca Gerlini, de drijvende kracht achter de band, was de constante factor.
Tegenwoordig bestaat de band uit: Gianluca Gerlini - Hammond orgel, Moog synthesizer, Mellotron en Clavinet, Stefano Gabbani - basgitaar en Alessandro Gimignano - drums.
Hun album "Four", dat 10 nummers, waaronder 2 extra nummers, bevat, werd in september 2018 eveneens door Musea Records uitgebracht en daarop spelen gastmuzikanten Fabio Baini - basgitaar, Riccardo Cavalieri - akoestische gitaar, sologitaar en viool en Stefano Negri - saxofoon mee.

Het album begint met "Billy Silver", een rustig startend easy listening nummer, dat na korte tijd verandert in een schitterend progressief stuk Hammond rock, dat swingt en enkele subtiele tempowisselingen heeft, waarna "Ray Ban" volgt en ik een heerlijk aanstekelijk swingend nummer voorgeschoteld krijg, dat me in beweging zet.
Daarna hoor ik "At Home", waarin de band een geweldig rustig symfonisch rock nummer ten gehore brengt, dat progressieve rock invloeden heeft en een licht hypnotiserend ritme bevat en gevolgd wordt door "The Comete", een swingend uptempo rock nummer, dat net als de andere nummers gedomineerd wordt door het Hammond orgel.
Dan volgt "What I Say" en daarin speelt London Underground een geweldig uptempo progressief rock nummer, dat swingt, een aanstekelijk ritme heeft en me in beweging brengt (luister naar dit nummer via de soundcloud link onder de recensie), waarna "Three Men Job" volgt en de band me een fantastische mix van progressieve rock en jazz voorzet, die langzaam meer snelheid krijgt en swingt als een trein.
In "Tropic Of Capricorn", een cover van Brian Auger, laat de band me genieten van een verrukkelijk rock nummer, waar Alessandro met een drumsolo een belangrijk aandeel in heeft en in "Jam" schotelt de band me een uitstekend swingend uptempo nummer rock voor , dat enkele tempowisselingen heeft en ruimtelijke geluiden bevat.
Vervolgens hoor ik de extra nummers "Mercy, Mercy, Mercy" (Joe Zawinul), een lekker in het gehoor klinkende mix van soul en Hammond rock en "Bumpin' On Sunset" (Wes Montgomery), een schitterend Hammond rock nummer, dat iets over de helft een beetje meer snelheid krijgt en swingt.

"Four" van London Underground bevat 10 heerlijke swingende nummers, waarmee de band me van begin tot einde heeft geboeid en ik kan deze schijf dan ook aanraden aan elke liefhebber van progressieve  en Hammond rock.

* De muziek van deze band/artiest is ook regelmatig te beluisteren op maandagavond tussen 20.00 en 22.00 uur (Europese tijd) in het radio programma Carry's Music Machine via www.osuradio.nl

Review: Various Artists - Wyrd Kalendar (Mega Dodo Records, 2019) (Folk / Psychedelische Muziek / Elektronische Muziek)

Net als in 2016 brengt Mega Dodo Records een CD uit, waarvan de opbrengst voor Cancer Research UK gaan en deze gaat tevens vergezeld van een boek.
Het boek, dat geschreven is door Chris Lambert plus de CD en digitale download verschijnen 1 january 2019, waarbij het artwork en de illustraties gedaan zijn door Andy Paciorek.
De CD bevat voor elke maand een andere band/artiest plus een extra nummer voor het hele jaar en is te bestellen via www.mega-dodo.co.uk, of www.wyrdkalendar.blogspot.com

Het eerste nummer van het album heet "A Song For January" en wordt door Window's Weeds gespeeld en daarin krijg ik een schitterende, vrij zware, song voorgezet, die in een niet al te hoog tempo gespeeld wordt en invloeden uit folk en gothic bevat, waarna Keith Seatman te horen is met "Three Day Girl", een fantastisch elektronisch ruimtelijk nummer, dat mysterieus klinkt en een gesproken woord en een gemiddeld tempo heeft.
Daarna volgt "Waiting For Spring" van Emily Jones, die een mooie rustige folk song ten gehore brengt, die enkele subtiel tempowisselingen heeft en deze wordt gevolgd door Crystal Jacqueline, die "Chasing The Gowk" speelt, waarin ze me een rustige licht psychedelische song voorschotelt.
In "May Day Eve" (Beautify Junkyards) krijg ik een prachtige licht psychedelische pop song te horen, die in een vrij rustig tempo gespeeld wordt en in "Deadly Nest" (Alison O'Donnell) krijg ik een rustige mix van folk en pop te horen, die begeleid wordt door eentonig harmonium spel.
Dan zet Concretism me "The Fair By The Sea" voor, dat met het geluid van golven en zeemeeuwen begint, waarna ik een vrolijk elektronisch nummer hoor, dat invloeden van oude kermis muziek heeft en zeer dansbaar is en dit wordt gevolgd door "The Weeping Will Walk" (Icarus Peel), waarin ik eveneens een vrij rustige dansbare pop song te horen krijg.
Vervolgens hoor ik "Columbine" (Tir Na Nóg), een heerlijke aanstekelijke dansbare folk song, waarin gebruik gemaakt wordt van een mondharp en deze wordt gevolgd door "The Field" (Wyrdstone), een uitstekend instrumentaal nummer, dat zeer aangenaam klinkt en in een gemiddeld tempo gespeeld wordt.(luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie)
Verder volgen "Dark November Drive" (The Soulless Party), een geweldig licht hypnotiserend dansbaar elektronisch nummer, dat een aanstekelijk ritme heeft, "The Witch's Lament" (The Rowan Amber Mill), die me hemelse zang voorschotelt in een rustig nummer, dat een enigszins trieste ondertoon heeft plus het 13e nummer, "Wyrd Kalendar", (The Mortlake Bookclub) en daarin laat de band me genieten van een schitterende, 10 minuten durende, psychedelisch trip, die experimentele invloeden heeft en eind jaren 60 in de flower power periode gemaakt had kunnen zijn.

"Wyrd Kalendar" van Various Artists is een heerlijke CD (download), die vol geweldige rustige muziek staat, die in verscheidene stijlen gespeeld wordt en ik kan deze schijf dan ook zeer aanraden, aan een ieder, die van folk, psychedelische en elektronische muziek houdt en een goed doel wil steunen.

* De muziek van deze bands/artiesten is ook regelmatig te beluisteren op maandagavond tussen 20.00 en 22.00 uur (Europese tijd) in het radio programma Carry's Music Machine via www.osuradio.nl

Review: Camera - Emotional Detox (Bureau B Records, 2018) (Krautrock)

Camera werd in 2011 te Berlijn, Duitsland, opgericht door Timm Brockman - synthesizer en Michael Drummer - drummer, waarna na enige tijd ook sologitarist Franz Bargmann zich bij het duo voegde.
De band maakte hun debuut album "Radiate!" in 2012 via het Amerikaanse aQuarius Records label uit San Francisco, waarna in 2013 de 12" vinyl single "Système Solaire", waarop 2 dubbele nummers staan, via het Bureau B label verscheen en in een oplage van 700 stuks geperst werd.
Vermeldenswaardig is dat van elk van de nummers een remix versie is gemaakt, waarvan "Skylla" door Solyst (beter bekend als Thomas Klein van Kreidler) en "Meteor" door Alvin B Clay (alias Pyrolator, alias Kurt Dahlke).
Hun CD "Remember I Was Carbon Dioxide" uit 2014 was daar de opvolger van en deze bevat 12 nieuwe nummers.
Bij enkele optredens van Camera werd de band bijgestaan door krautrock legendes, zoals Michael Rother van Neu! en Dieter Moebius van Cluster en tijdens de release party van de CD "Remember I Was Carbon Dioxide" was Michael Rother opnieuw van de partij als gastmuzikant.
Op 5 augustus 2016 verscheen het album "Phantom Of Liberty" (waarop Steffan Kahles als nieuwe kracht in de band mee speelt) bij het Bureau B Records label en deze werd zowel op CD als op LP en als download uitgebracht.
De muziek werd in 2015 en 2016 in de Malzfabrik te Berlijn opgenomen en gemixt in de Big Snuff Studio te Berlijn.

Het album, dat 9 nummers bevat, start met "Gizmo", waarin ik een schitterend licht psychedelisch krautrock nummer voorgezet krijg, dat ik een hoog tempo gespeeld wordt en melodische rock en disco invloeden heeft en gevolgd wordt door "Patroille", een fantastisch swingend krautrock nummer, dat een licht hypnotiserend ritme bevat.
In "Ciao Cacao" speelt de band een zeer dansbaar uptempo rock nummer met een terug kerend ritme en in "Himmelhimf" krijg ik een licht hypnotiserend rock nummer voorgeschoteld met een aanstekelijk dansbaar ritme, dat me opnieuw in beweging zet, waarna "Cosm" volgt en ik een verrukkelijk uptempo mix van krautrock en ruimtelijke geluiden te horen krijg, dat tevens het ritme van de televisie serie Night Rider bevat.
Daarna zet Camera me "Pacific One" voor en hierin speelt de band een uitstekend melodisch rock nummer, dat disco en spacerock invloeden heeft en gevolgd wordt door "Nicenstein", een heerlijk dansbaar nummer, waar invloeden van space-, krautrock en melodische rock aaneen gesmeed worden.
Dan hoor ik "Super 8", een geweldig uptempo nummer met filmmuziek invloeden, dat swingt en "Feuerwerk", een lekker rock nummer, dat swingt, elektronisch klinkt, een hypnotiserend ritme heeft en me in een lichte trance brengt.

"Emotional Detox" van Camera staat vol schitterende nummers, waarmee de band me van begin tot einde heeft weten te boeien en ik kan deze schijf dan ook zeer aanraden, aan elke liefhebber van krautrock en dansbare muziek.(luister naar 3 gedeeltes van het album via de soundcloud link onder de recensie)

* De muziek van deze band/artiest is ook regelmatig te beluisteren op maandagavond tussen 20.00 en 22.00 uur (Europese tijd) in het radio programma Carry's Music Machine via www.osuradio.nl