Review: Cannibale - Not Easy To Cook (Born Bad Records, 2018) (Dance)

Cannibale werd in 2016 te Parijs, Frankrijk, opgericht en bestaat uit: Manuel Laisné - sologitaar, basgitaar, keyboards, drums en achtergrond zang, Nicolas Camus - zang en percussie, Antoine Simoni - basgitaar en achtergrondzang, Gaspard Macé - keyboards en Olivier Ferrarin - drums.
De band bracht op 3 maart 2017 hun debuut album "No Mercy For Love” uit en deze werd op 6 november 2017 gevolgd door de gratis digitale download "Mixtapes".
Op 16 november 2018 verschijnt hun album "Not Easy To Cook", dat 9 nummers bevat, via Born Bad Records op LP, CD en als digitale download.

Het album start met "Frogs", waarin ik de band een swingende uptempo dance song hoor spelen, die Afrikaanse ritmes heeft en gevolgd wordt door "Do Not Love Me Too Much", een uitstekende mix van rock, dance en Afrikaanse ritmes, die reggae invloeden heeft en tegen het einde in een traag tempo gespeeld wordt.(luister naar dit nummer via de soundcloud link onder de recensie)
Daarna hoor ik "Machine Gets Old", een mooie rustige pop song, die een dromerige licht psychedelische zang heeft, waarna ik "The Ugliest Rabbit In The 70's" voorgezet krijg en daarin speelt de band een mix van reggae, dance en Zuid Amerikaanse ritmes, die enkele tempowisselingen heeft en klassieke zang invloeden bevat.
In "Ghost" brengt Cannibale een aanstekelijke swingende pop song ten gehore, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt en in het titel nummer "Not Easy To Cook" hoor ik de band opnieuw een prima dance song met wisselende temppo's spelen, die een aanstekelijk dansbaar ritme heeft.
Dan hoor ik "Siren's Call", een geweldige swingende licht hypnotiserende song, waarbij het ritme van de muziek me aan die van Bombino doet denken en hierbij is stil zitten dan ook geen optie, waarna het nummer tegen het einde verandert in een prachtige rustige licht psychedelische pop song.
Vervolgens schotelt de band me "Pendejo" voor en hoor ik een lekker in het gehoor klinkende dansbare mix van dance en ska, die gevolgd wordt door "UAu Revoir", een heerlijke aanstekelijke dansbare song, die film muziek invloeden heeft en een licht hypnotiserend ritme bevat.

"Not Easy To Cook" van Cannibale is een uitstekende plaat, die vol swingende dansbare muziek staat en ik kan liefhebbers van dance dan ook aanraden, deze schijf eens te gaan beluisteren.

* De muziek van deze band/artiest is ook regelmatig te beluisteren op maandagavond tussen 20.00 en 22.00 uur (Europese tijd) in het radio programma Carry's Music Machine via www.osuradio.nl

Review: B-Rain - Echoes From the Undertow (Zeit Interference, 2018) (Elektronisch / Ambient / Film Muziek)

B-Rain is het alias van Davide Guidoni - drums, percussie, keyboards, noise en samplers uit Bergamo, Italië, die samen met Alfio Costa (mellotron, piano, noise en samplers) onder de naam Daal albums uit brengt en tevens in diverse andere bands actief is.
Het duo bracht hun debuut album op 1 januari 2009 uit, getiteld "Disorganicorigami" en deze werd gevolgd door: "Destruktive Actions Affect Livings"(CD, 1 januari 2011), "Dodecahedron" (CD, 1 mei 2012), "Echoes" (Digitale Download, 15 oktober 2014), "The Call Of The Witches" (Digitale Download, 16 oktober 2014), "Echoes Of The Falling Stars" (Digitale Download, 16 oktober 2014), "Echoes Of The Drastic Navels" (CD, 1 december 2014), "Decalogue Of Darkness" (CD, 8 oktober 2018) en "Navels Falling Into A Living Origami" (CD, 8 oktober 2018) en tegelijk met deze 2 laatste uitgaven verscheen ook "Echoes From the Undertow", het solo album van Davide Guidoni, dat onder de naam B-Rain opgenomen werd en door Zeit Interference Records op CD uitgebracht werd.
Hierop wordt hij bijgestaan door gast muzikanten: Roberto Vitelli - sologitaar en akoestische gitaar (2 nummers), Salvatore Lazzara - sologitaar en akoestische gitaar (2 nummers), Vincenzo Zitello - viool en cello (3 nummers), Steve Unruh - elektrische viool en dwarsfluit (1 nummer), Luca Pietropaoli - trompet (1 nummer) en Alfio Costa - keyboards (2 nummers).

"Echoes From the Undertow", dat 7 nummers bevat, start met "Far From The Madding Crowd", waarin ik een prachtig rustig stukje piano muziek voorgeschoteld krijg, dat gevolgd wordt door "Lakeshore", een schitterende mix van elektronische muziek, ambient en een hypnotiserend ritme met lichte krautrock en progressieve invloeden, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt en halverwege dreigend wordt.(luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie)
Daarna hoor ik "Overwhelming" en laat het duo me genieten van een traag dreigend experimenteel progressief rock nummer, waarna het titel nummer "Echoes From the Undertow" te horen is en er een mix van smooth jazz, ambient en progressieve muziek volgt en ook daarin ligt het tempo niet al te hoog.
In "The Cold Time Of Solitude" zet B-Rain me heerlijk melodisch elektronisch nummer voor met een licht hypnotiserend drums ritme, waar een trieste ondertoon in zit en in het iets meer dan 20 minuten durende "Descending Mist" hoor ik het duo een fantastisch avant garde nummer in een rustig tempo spelen, dat lichtelijk dreigend klinkt, een hypnotiserend drums ritme heeft, film muziek en ambient invloeden bevat.
Het laatste nummer heet "Homeward Bound" en daarin schotelt het duo me een geweldig mooi rustig melodisch ambient nummer voor, waar klassieke invloeden in zitten.

"Echoes From the Undertow" van B-Rain is een uitstekende rustige plaat, waarmee het duo me van begin tot einde heeft weten te boeien en ik kan deze schijf dan ook aanbevelen aan elke liefhebber van ambient en elektronische muziek, maar ook aan hen, die van heerlijke rustige muziek houden.

* De muziek van deze band/artiest is ook regelmatig te beluisteren op maandagavond tussen 20.00 en 22.00 uur (Europese tijd) in het radio programma Carry's Music Machine via www.osuradio.nl

Review: Sounds Of New Soma - Zwischen / Durch (Tonzonen Records, 2018) (Psychedelische Rock / Elektro / Krautrock)

Sounds Of New Soma (SONS) werd in 2013 te Krefeld, Duitsland opgericht en bestaat uit: Alexander Djelassi - solo- en basgitaar, synthesizer, effecten en zang en Dirk Raupach - zang, synthesizer en effecten.
De band bracht hun debuut album "Beyond The Acid Dream" op 27 februari 2014 uit in een beperkte oplage van 300 stuks op witgrijs marmer kleurig vinyl en als digitale download.
Daarna volgden: "Gandhis Labyrinth EP" (digitale download EP, 8 september 2014), "Klang Planeten 3033" (digitale download split album met Backnee Horn uit Israel, 1 maart 2015), het tweede album "Moebius Tunnel" (beperkte oplage van 250 stuks op 180 gram blauw vinyl + sticker + poster + gesigneerde kaart + download code en beperkte oplage op CD en tevens als digitale download, 29 maart 2016) en het derde album "La Grande Bellezza" (beperkte oplage van 500 stuks op 2LP oranje marmer kleurig vinyl + 12 pagina's tellend boekje + download code en beperkte oplage van 300 stuks op CD en tevens als digitale download, 25 februari 2017)
Hun vierde album heet "Live At The Green Mushroom Festival" en verscheen op 6 april 2018, via het Tonzonen Records label, in een beperkte oplage van 500 stuks op LP, waarvan er 200 op zwart, 200 op transparant en 100 op neon geel vinyl geperst werden en een klaphoes en inlegvel, inclusief CD bevatten en ook werd het album in een beperkte oplage van 500 stuks op CD door dit label uitgebracht en vermeldenswaardig is verder nog, dat Sounds Of New Soma net als op het vorige album, bijgestaan werd door Armin Schopper op drums.
Op 16 november 2018 verschijnt het album "Zwischen / Durch" via Tonzonen Records in een zeer beperkte oplage van 100 stuks op zwart vinyl, 100 stuks in een speciale uitgave, waarvan er 50 in een houten doos en 50 in een folie zak zitten en in een beperkte oplage van 300 stuks op CD en vermeldenswaardig is, dat het duo ook op dit album, dat slechts 2 lange nummers bevat, weer bijgestaan wordt door Armin Schopper op drums.

Op de A kant, "Zwischen", dat iets meer dan 21 minuten duurt,schotelt Sounds Of New Soma me een rustig startend psychedelisch stuk muziek met lichte Oosterse invloeden voor, dat geleidelijk iets meer vaart krijgt en krautrock invloeden heeft, om iets over de helft van het nummer weer langzamer gespeeld te worden.
"Durch" begint met gesproken tekst, waar echo op zit, gevolgd door psychedelische geluiden, die na enkele minuten veranderen in een swingend eentonig licht hypnotiserend synthesizer ritme, dat me in beweging brengt, waarna het tempo verandert en er melodische Oosterse invloeden in te ontwaren zijn, waarna de muziek opnieuw een wending neemt en Sounds Of New Soma over gaat in het maken van rustige elektronische eentonige muziek, die na korte tijd wordt versneld en er een heerlijk nummer ontstaat, dat langzaam verandert in een fantastisch krautrock nummer.

"Zwischen" / "Durch" van Sounds Of New Soma is een uitstekende plaat, waarmee het duo me van begin tot einde in de ban van hun muziek heeft weten te houden en ik kan deze schijf, dan ook zeer aanraden, aan een ieder, die van psychedelische synthesizer muziek en krautrock houdt.(luister naar dit album via de bandcamp link onder de recensie)

* De muziek van deze band/artiest is ook regelmatig te beluisteren op maandagavond tussen 20.00 en 22.00 uur (Europese tijd) in het radio programma Carry's Music Machine via www.osuradio.nl

Review: Cyril Cyril - Certaine Ruines (Born Bad Records, 2018) (Pop)

Cyril Cyril is een duo uit Geneve, Zwitserland, dat bestaat uit: Cyril Yeterian - banjo, sologitaar, orgel en zang en Cyril Bondi - drums, percussie, orgel en zang.
Op 21 september 2018 verscheen hun debuut album "Certaine Ruines", dat 10 nummers bevat, via Born Bad Records op LP, CD en als digitale download.

Het eerste nummer van het album heet "Colosse De Rhodes" en daarin speelt het duo een swingende uptempo song met folk invloeden, een Afrikaans ritme en een licht hypnotiserend ritme (luister naar dit nummer via de youtube onder de recensie) en dit nummer wordt gevolgd door "Sous La Mer Cést Calme", een afwisselende uptempo pop song, die een aanstekelijk dansbaar ritme heeft, waarbij stil zitten niet aan de orde is.
Daarna schotelt de band me "Samarcande" voor en krijg ik een uitstekende, vrij rustige, song te horen, waarna "Sayyara" volgt en het duo een zeer rustig nummer ten gehore brengt, waarin de gitaar en drums voor de ondersteuning van de zang zorgen.
In "La Ville" zet Cyril Cyril me een prachtige licht hypnotiserende rustige pop song voor, waarbij de begeleiding heerlijk eentonig klinkt en in "Le Vide", hoor ik een swingende mix van pop en folk, die in een aanstekelijk dansbaar ritme gespeeld wordt en enkele subtiele tempowisselingen heeft.
Dan volgt "Tamam", een geweldige swingende uptempo song met een licht hypnotiserend ritme, waarna de band "El Bahr" speelt en me een prima folk song voorzet, die in een niet al te hoog tempo gespeeld wordt.
Vervolgens hoor ik "Ultra Moderne Solitude 2", een geweldige pop song met gesproken tekst en een eentonig drums ritme, dat iets na de helft van het nummer  enkele seconden stopt, waarna er een rustig instrumentaal volgt en "Yaaa Yaaa Yaaa", een vrolijk klinkend stuk pop muziek met folk invloeden.

"Certaine Ruines" van Cyril Cyril is een heerlijke swingende plaat om te beluisteren, waarbij alle nummers in het Frans gezongen worden en ik kan deze schijf dan ook aanbevelen aan een ieder, die van de betere pop houdt.

* De muziek van deze band/artiest is ook regelmatig te beluisteren op maandagavond tussen 20.00 en 22.00 uur (Europese tijd) in het radio programma Carry's Music Machine via www.osuradio.nl

Review: Workin' Man Noise Unit - It's Not Nothin' (Riot Season Records, 2018) (Punk)

Workin' Man Noise Unit uit Reading, Engeland, die in 2010 werd opgericht, brengt 23 november 2018 hun album "It's Not Nothin'" via Riot Season Records op LP en als digitale download uit.
De band, die bestaat uit: The Tradesman, Kiplet, Krang en Crinkil Of The Crinkils, trad op in diverse kleine ruimtes op, onder andere: achterkamers van pubs en clubs, grammofoonplaten zaken, galerieën, warenhuizen, oefen ruimtes, kelders en restaurants.

Hun LP bevat 11 nummers en begint met "Opener" en daarin hoor ik de band een schitterende punkrock song spelen, die diverse tempowisselingen heeft en invloeden van de muziek uit eind jaren 70 heeft, waarna "Transcranial" volgt en de band een heerlijke uptempo rock song speelt, waarbij stil zitten geen optie is.
Daarna schotelt de band me "Turn It Off" voor en krijg ik opnieuw een fantastische swingende uptempo punkrock song te horen, die me in beweging brengt en me terug voert naar eind jaren 70 (luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie) en deze wordt gevolgd door "Sloucher", een uitstekende rock song met spacerock invloeden, die in hoog tempo mijn gehoorgang binnen komt.
In "Workin’ Man Blues" laat de band me genieten van een geweldige mix van blues en punk, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt en een aanstekelijk ritme heeft en in "Holsten Thrills" speelt Workin' Man Noise Unit een vrij heftige energieke rock song.
Dan volgt "Rathaus", een lekker in het gehoor klinkende rock song, die in een niet al te hoog tempo gespeeld wordt en een licht hypnotiserend ritme heeft en deze wordt gevolgd door "Pink Roses", een schitterende uptempo rock song, die met hoge snelheid gespeeld wordt en lichte spacerock invloeden heeft.
Vervolgens schotelt de band me "Sud Ripper" voor en krijg ik opnieuw een uitstekende korte snelle heftige punkrock song te horen, waarna ik "Springer" hoor en ook dit uptempo nummer swingt als een trein en heeft spacerock invloeden.
Het laatste nummer, "Become The Scum", begint met gesproken tekst, waarna de muziek er na korte tijd bijgevoegd wordt en de band me een verrukkelijke rustige song voorzet.

"It's Not Nothin'" van Workin' Man Noise Unit staat vol heerlijke punkrock songs, die vol energie gespeeld worden en ik kan deze prima plaat dan ook zeer aanraden, aan hen die van deze muzieksoort houden.

* De muziek van deze band/artiest is ook regelmatig te beluisteren op maandagavond tussen 20.00 en 22.00 uur (Europese tijd) in het radio programma Carry's Music Machine via www.osuradio.nl

Review: Brujas Del Sol - II (Kozmik Artifactz Records, 2018) (Progressieve Rock)

Brujas Del Sol uit Columbus, Ohio, Amerika, werd in november 2011 opgericht en bestond uit: Adrian Zambrano - sologitaar en zang, Phillip Reed - sologitaar en synthesizer, Derrick White - basgitaar en Joshua Oswald - drums en zang.
De band bracht hun debuut single "Moonliner Vol. 3" op 1 december 2012 uit als digitale download en deze werd op 29 december 2012 gevolgd door de singles "Moonliner Vol. 1 (Redux)" en "Moonliner Vol. 2 (Redux)", waarna hun debuut album "Moonliner", dat de 3 singles bevat, op 28 maart 2013 als digitale download volgde.
Op 19 oktober 2018 verscheen hun album "II" via Kozmik Artifactz Records in een beperkte oplage op gekleurd vinyl en op deze uitgave bestaat de band uit: Adrian Zambrano, Derrick White, Jason Green - drums en Ryan Stivers - keyboards.

Het album, dat 7 nummers bevat, start met "Teenage Hitchhiker" en daarin hoor ik de band een uitstekend progressief rock nummer in een gemiddeld tempo spelen, dat na enkele minuten iets meer vaart krijgt en een aangenaam swingend ritme heeft en dit nummer wordt gevolgd door "Sea Rage", een prachtig melodisch swingend progressief rock nummer, waar diverse subtiele tempowisselingen in zitten.
In "Sisterlace" schotelt de band me een schitterende mix van spacerock, psychedelische en progressieve rock song voor, die in een niet al te hoog tempo gespeeld wordt en een aanstekelijk ritme bevat (luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie) en in "Fringe Of Senility" brengt Brujas Del Sol een schitterende song ten gehore, die invloeden uit de new wave, elektro en krautrock bevat en een licht hypnotiserend ritme heeft.
Dan volgt "White Lights" een fantastisch swingend melodische uptempo rock song, die een eentonig drums ritme heeft en hierbij is stil zitten dan ook geen optie.
Daarna zet de band me "Polara" voor en hoor ik een heerlijk stuk progressieve rock, dat diverse tempowisselingen heeft en swingt, waarna het laatste nummer, "Spiritus", volgt en ik een geweldig swingend uptempo melodisch rock nummer voorgezet krijg, dat na enkele minuten van tempo verandert en in een rustig tempo over gaat in een verrukkelijke progressieve rock song, die een licht hypnotiserend ritme heeft.

"II" van Brujas Del Sol is een lekker in het gehoor klinkende plaat, waarmee de band me van begin tot einde heeft weten te boeien en ik kan deze schijf dan ook aanraden, aan elke liefhebber van progressieve rock.

* De muziek van deze band/artiest is ook regelmatig te beluisteren op maandagavond tussen 20.00 en 22.00 uur (Europese tijd) in het radio programma Carry's Music Machine via www.osuradio.nl

Review: The Peawees - Moving Target (Wild Honey Records / Rum Bar Records, 2018) (Powerrock / Rock & Roll)

The Peawees uit La Spezia, Italië, werd in 1995 opgericht door Hervé Perocini zang en sologitaar, Ricccardo La Lomia - basgitaar en Livio Montarese - drums.
De band bracht hun debuut album "Where People Smile" dat zelfde jaar op LP uit via Panic Records, waarna "This Is Rock 'N' Roll" in 1998 via Fridge Records (LP) en Motherbox Records (CD) volgde.
Daarna verschenen: "Dead End City" (CD, Stardumb Records, 2001), (oranje vinyl LP, Stardumb Records, 2002), (CD, Italiaanse versie Ammonia Records, 2003), "Walking The Park" (LP, Radiation Records / It's Alive Records, 2007), (CD, Wynona Records, 2007), "Leave It Behind" (LP, Wild Honey Records, 2011) (CD, Railways Recordings, 2011) en "20 Years And You Still Don't Know Me" (2LP+CD, Wild Honey Records / Slowbeat Records, 2015), plus diverse singles, split singles en nummers, die op compilatie albums kwamen.
De band, die onder andere optrad met: The Damned, The Sonics, The Dictators, Radio Birdman, The Dwarves, Bad Religion en andere punk bands, wisselde in de loop der jaren nog al eens van bandbezetting en bestaat tegenwoordig uit: Hervé Perocini zang en sologitaar, Carlo Landini - sologitaar, Fabio Clemente - basgitaar en Tommy Gonzales - drums en in deze formatie verscheen 28 september 2018 het album "Moving Target" via Wild Honey Records en Rum Bar Records.

"Moving Target" bevat 10 nummers, waarvan "Walking Through My Hell" het eerste is en daarin hoor ik de band een swingende mix van punk en powerrock spelen, die een aanstekelijk ritme heeft en zeer dansbaar is (luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie) en gevolgd wordt door "A Reason Why", een schitterende dansbare uptempo rock song, die enkele subtiele tempowisselingen heeft.
Daarna zet de band me "Stranger" voor en krijg ik een fantastische uptempo beat song te horen , die rock & roll invloeden heeft en swingt, waarna "Christine" volgt en daarin schotelt de band me opnieuw een heerlijke swingende rock song voor, die invloeden uit rock & roll en powerrock heeft.
In "Justify" speelt The Peawees een lekker in het gehoor klinkende song, waar lichte invloeden uit soul in zitten en in "Leave This Place" laat de band me genieten van een geweldige swingende uptempo rock song, waarbij stil zitten geen optie is.
Dan krijg ik "Phil Spector" voorgeschoteld en ook dit is weer een aanstekelijke swingende rock song, waarmee de band me in beweging houdt en deze wordt gevolgd door "The Matter", een uitstekende powerrock song, die enkele subtiele tempowisselingen heeft.
Vervolgens hoor ik "As Long As You Can Sleep", een verrukkelijke swingende rock song, waarin het geluid van de jaren 60 in te ontwarren is en "Til My Mojo Works", een schitterende uptempo mix van rock & roll, rhythm & blues en zestiger jaren invloeden, die swingt als een trein, waarna de band de muziek tijdelijk onderbreekt, om na enkele seconden een ander nummer te spelen, dat net als voorgaande songs in een hoog tempo gespeeld wordt, een aanstekelijk ritme bevat en swingt.

"Moving Target" van The Peawees bestaat uit swingende uptempo songs, die invloeden uit rock & roll, beat en powerrock bevatten en ik kan iedere liefhebber van deze muziek soorten dit heerlijke album dan ook van harte aanraden.

* De muziek van deze band/artiest is ook regelmatig te beluisteren op maandagavond tussen 20.00 en 22.00 uur (Europese tijd) in het radio programma Carry's Music Machine via www.osuradio.nl