Review: Majnun - Meditation Overdrive (Open Your Eyes Productions, 2017) (Gitaar Rock)

Majnun, die sologitarist en tekstschrijver van de Belgische band Cosmic Trip Machine was, heeft een solo album uitgebracht, dat Meditation Overdrive heet en via het Open Your Eyes label is uitgebracht.
Daarbij kreeg hij hulp van ex-Cosmic Trip Machine collega's Will Z. - basgitaar en Sammy Goldstein - drums, terwijl Majnun (Manuel Buschgens) - sologitaar, keyboards, bosgeluiden, stemmen van buiten en kettingen voor zijn rekening neemt.

Het album, dat 6 juni 2017 werd uitgebracht, start met "Monolith Of Knowledge" waarin Majnun iets meer dan 5 minuten allerlei gitaar klanken uit zijn sologitaar weet te halen, al dan niet in combinatie met het keyboards, waarna "Ostinato Della Paura" volgt en daarin gaat hij verder met het maken van zijn gitaar rock, die hier en daar melodisch klinkt.
Daarna zet hij me "Dall'Inferno al Purgatorio" voor en brengt hij een heerlijk stukje gitaarspel ten gehore, dat diverse tempowisselingen heeft en gevolgd wordt door "The Ancient Ones" een fantastisch zwaar klinkend stoner nummer, dat met medewerking van Will en Sammy gespeeld wordt.(luister naar dit nummer via de bandcamp link onder de recensie)
Dan schotelt hij me "Prelude To Ecstasy" voor en hoor ik een uitstekend kort stuk melodisch gitaarspel, waarna hij "Miles Under The Black Sun" speelt en ik een zwaar ritmisch stoner nummer te horen krijg, dat halverwege verandert en over gaat in een gitaar solo, om na enkele minuten opnieuw te veranderen en ik een uitstekend stuk melodische rock te horen krijg, waar ook Sammy en Will hun aandeel in leveren.
In "Invenzione della follia" laat Majnun me opnieuw horen, hoe goed hij met zijn gitaar overweg kan en speelt hij een lekker in het gehoor klinkend progressief stuk muziek, dat enkele prima tempowisselingen bevat en gevolgd wordt door "Elegy To The Old World", een mooi rustig melodisch nummer en daarin maakt hij mix van keyboards en gitaar.
Vervolgens zet hij me "Dome Of Sounds" voor en hoor ik hem weer een mix maken van, soms vrij heftig, gitaarspel, dat in combinatie met het keyboards voor een uitstekend geheel zorgt en dit nummer wordt gevolgd door "Old Book Of The Law", een fantastisch stukje hardrock, dat met medewerking van ex-Cosmic Trip Machine leden Will en Sammy ten gehore gebracht wordt.
Verder hoor ik "Les vierges de la lune", een mooi rustig progressief rock nummer, dat Majnun op het keyboards begint, om na enkele minuten over te gaan op gitaar en tegen het eind terug te keren naar het keyboards en "Traces From The Ancient Law" is weer een vrij heftig stukje gitaarrock.
Het laatste nummer heet "Return To The Primal Magma" en daarin zet hij me opnieuw een gitaarrock nummer voor, waarin een korte solo zit en tevens subtiel keyboardsspel bevat.

"Meditation Overdrive" van Majnun bevat 13 stukken op gitaar, waarin hij verschillende stijlen van zijn muziek laat horen, al dan niet met medewerking van Will en Sammy en zij, die van gitaarrock houden, zullen deze schijf zeker op waarde weten te schatten.

Review: Mighty Bombs - Not Of This Earth (Cashbah Records, 2017) (Powerrock / Punk)

Mighty Bombs werd op 1 november 2015 te Geneve, Zwitserland opgericht en bestaat uit: Onne Wan - zang en sologitaar, Lucy Cat - basgitaar en Max - drums.
De band bracht op 5 mei 2017 hun debuut EP "Not Of This Earth", die in mei 2016 in de Cube Studio door Yann Morel en Sébastien Descamps werd opgenomen, als digitale download uit.
Tevens bracht Cashbah Records de EP, waarop 5 nummers staan, als CD uit in een beperkte oplage van 1000 stuks en op 12" vinyl, waarbij er 300 stuks op doorzichtig blauw vinyl werden geperst en 200 stuks op ondoorzichtig blauw vinyl.

De EP start met "Run And Go", waarin ik een lekkere uptempo rock song voorgeschoteld krijg, die swingt als een trein en een eentonig drums ritme bevat.
Daarna hoor ik "Shake It All", een vrij snelle rock song, waarbij stil zitten niet mogelijk is en deze heeft enkele subtiele tempowisselingen, waarna "Full Of Shit" volgt en Mighty Bombs me een mix van punk en power pop voorzet, die in een hoog tempo gespeeld wordt.
Dan krijg ik het op single verschenen "Bubu Island" voorgezet en hierin laat de band me genieten van een schitterende uptempo punk song, die in de stijl van de punk bands uit eind jaren 70 wordt gespeeld.(luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie)
Het laatste nummer heet "Something To Say" en deze fantastische punkrock song wordt eveneens in een hoog tempo ten gehore gebracht.

"Not Of This Earth" van Mighty Bombs is een geweldige EP, waarmee de band me van begin tot einde heeft weten te boeien en ik deeze schijf dan ook van harte aanbevelen aan een ieder, die van punkrock oude stijl en powerrock houdt.

* De muziek van deze band/artiest is ook regelmatig te beluisteren op maandagavond tussen 20.00 en 22.00 uur (Europese tijd) in het radio programma Carry's Music Machine via www.osuradio.nl

Review: Son Of Ohm - Astronaut (Eigen Beheer / Neu Harmony, 2017) (Elektronisch / Krautrock)

Leonardo "Soundweaver" Wijma is een Nederlandse muzikant/producer, die sinds 2003, jaarlijks, hoofdzakelijk digitale albums op de markt brengt en in zijn studio produceerde hij reeds meer dan 25 albums, variërend van elektronische muziek (dance, kosmische muziek, elektro) tot psychedelisch (spacerock, krautrock) en van mantra's tot dichtkunst.
Zijn muzikale invloeden zijn onder andere: Pierre Henry, Kid Baltan, Tangerine Dream, Klaus Schulze, Jean-Michel Jarre, Kitaro, Vangelis, Tomita, Bo Hansson, ELP, Cream, Hendrix, Spirit, Moody Blues, Incredible String Band, Caravan, Camel, Gong, Steve Hillage, Pink Floyd, Ash Ra Tempel, Beatles, Sun Dial, Zappa, Brainticket,  Hawkwind, Classical Indian music, Aphrodite´s Child, Eno, Aes Dana, Crosby, Stills & Nash, Bowie, Kraftwerk, Kula Shaker, Led Zeppelin, Mike   Oldfield, Massive Attack, Witthüser & Westrupp en vele anderen.
Al jong leerde hij elektronisch orgel spelen en toen hij 16 jaar was, kreeg hij zijn eerste synthesizer, waarna hij na zijn twintigste ook eigen composities begon te maken en toen hij 26 was, leerde hij elektrische gitaar spelen.
Daarna begon hij nummers te schrijven en had reeds diverse synthesizers, orgels en effecten apparaten, die hij samen gekoppeld had in een kleine huis studio.
De komst van de computer opende nieuwe deuren voor Leonardo en van 1999 tot 2003 werkte hij erg gedreven en maakte veel nummers, waarbij hij het gevoel kreeg, dat het mogelijk was kwalitatief hoogstaande muziek te maken.
Tot 2003 bracht hij "All that is Energy" (EP), "Window" (EP), "Spiritworld 1,2 & 3" (elektronische muziek/dance) uit en in 2003 verscheen zijn eerste officiële album, getiteld "Origine" (elektronische muziek), gevolgd in dat zelfde jaar door de EP "Sadja".
Daarna volgden: "Soundweaver" (psychedelische elektronische muziek, 2003, 2004, 2005), "Dharma" (elektronische muziek, 2004), "Singing Electronic Devices" (elektronische muziek, EP, 2005), "Turn on, Tune in, Drop out" (spacerock, psychedelische muziek, 2005, remix 2007, unreleased) "Samsara" (2005), "Electronic Reality" (elektronische muziek, 2005), "Collective Memory Generator" (synthesizer, 2006), "Temple" (krautrock, 2007), "Open" (psychedelische elektronische muziek, 2007), "The Turning Point" (psychedelische elektronische muziek, 2007), "Sabda" (elektronische muziek, 2008), "Elements" (elektronische muziek, 2008), "The Fascinating Vibes of Electronic Waves" (elektronische muziek, 2009), "Voor Een Dag Van Morgen" (2009) (geproduceerd voor H.C. Feiler, 2005-2009), "Quantum Generation" (elektronische muziek, 2010), "Imagine" (ambient en dance, 2010), "Magical Extension" (psychedelische muziek, 2011, niet uitgebracht), "Inner Space Dimension" (psychedelische elektronische muziek, 2011), "Músarrindill" (2011, CD met Egbert Hovenkamp II), "InSpiratie" (2011, met Egbert Hovenkamp II, onuitgebracht), "Waar Het Stroomt" (2011 met zang, Nederlandse gedichten door Leoweyn, onuitgebracht), "Drones" (ambient, krautrock, 2012), "Chants According To..." (vedische mantra's, 2012, met G.N. Rao, niet uitgebracht), "AARDE" (2012, CD met Egbert Hovenkamp II), "Mantra Electronique" (elektronische muziek, 2013), "A Drop In The Ocean" (Boedhistische mantra's, 2013, CD met Lhamo Dukpa van Bhutan), "Gurumaya" (onder de naam Astral Son) (psychedelische muziek/krautrock, 2014, Vinyl/download) en "Silver Moon", eveneens als Astral Son (2015, Vinyl/download).
Onder de naam Son Of Ohm is zijn album "Syrinx", uit 2015, waarop 6 nummers te beluisteren zijn, in eigen beheer via Bandcamp verschenen en ook zijn album "Astronaut", dat 28 september 2017 via bandcamp verscheen, is weer in eigen beheer uitgebracht en tevens wordt het binnenkort als CD-R via Neu Harmony uitgegeven.
Ook maakte hij, net als bij vorige uitgaven, het prachtige hoes ontwerp weer zelf.

"Astronaut", dat 6 vrij lange nummers, inclusief een bonus nummer bevat, start met "The Brain Connection" en daarin hoor ik Son Of Ohm een schitterend, vrij zwaar, dreigend, ruimtelijk klinkend elektronisch nummer spelen, dat een licht hypnotiserend ritme heeft en halverwege verandert in een luchtiger stuk spacerock, dat in een niet al te hoog tempo gespeeld wordt.
Daarna schotelt hij me "Floating" voor en krijg ik een fantastisch dansbaar hypnotiserende krautrock te horen, waarmee hij me in een liche trance brengt (luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie) en dit wordt gevolgd door "Intermission", een lekker in het gehoor klinkend krautrock nummer, waarin een terugkerend ritme voor een licht hypnotiserend effect zorgt en invloeden van Klaus Schulze hoorbaar zijn.
In "Time Machine" gaat Son Of Ohm verder met het maken van zijn verrukkelijke krautrock en krijg ik opnieuw een heerlijk licht hypnotiserend nummer voorgezet, waarbij stil zitten geen optie is en in "Spaceman" laat hij me nogmaals genieten van zo'n geweldig stuk hypnotiserende krautrock.
Het bonus nummer heet "Hypnosis" en daarin krijg ik een mix van elektronische psychedelische muziek en Oosterse invloeden te horen, die in een vrij rustig tempo gespeeld wordt.

Son Of Ohm heeft me met "Astronaut" van begin tot einde in de ban van zijn fantastische elektronische muziek weten te houden en ik kan dit album dan ook ten zeerste aanraden aan hen, die van ruimtelijke muziek en krautrock houden.

* De muziek van deze band/artiest is ook regelmatig te beluisteren op maandagavond tussen 20.00 en 22.00 uur (Europese tijd) in het radio programma Carry's Music Machine via www.osuradio.nl

Review: The Granite Shore - Suspended Second (Occultation Records, 2017) (Pop)

The Granite Shore is een Britse band uit Exeter, Devon en bestaat uit: Nick Halliwell - zang, sologitaar en keyboards, Steve Perrin - sologitaar en zang, Phil Wilson - akoestische gitaar, Arash Torabi - basgitaar, John Howard - piano en zang en Ian Henderson - drums.
Hun eerste single "Flood Of Fortune" verscheen 6 juni 2010 zowel als 7" single als digitale download, waarna op 11 mei 2015 hun debuut album "Once More From The Top", zowel op CD, LP (zeer beperkte oplage op 180 gram vinyl) en als digitale download werd uitgebracht en deze werd op 12 maart 2017 gevolgd door de 10" single, tevens digitale download "Tomorrow Morning, 3 A.M.".
Op 13 oktober 2017 verschijnt hun tweede album "Suspended Second", dat door Occultation Records en Fishrider Records zowel als digitale download, als CD en als op LP (180 gram vinyl) en in beperkte oplage als Deluxe 2LP, waarvan 1 LP de mono mix en 1 de stereo mix bevat, is uitgebracht.

Het album, dat 9 nummers bevat, begint met "So It Begins", waarin de band een schitterende melodische pop song ten gehore brengt, die enkele subtiele tempowisselingen heeft en gevolgd wordt door "Outside, Looking In", een heerlijke aanstekelijke pop song, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt, waaar diverse tempowisselingen zitten.(luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie)
Daarna zet de band me "Buyer Beware" voor en hoor ik een vrolijk klinkende uptempo song, die een hoog mee dein gehalte heeft, waarna "There's Always One" volgt en ik een fantastische swingende uptempo song voorgeschoteld krijg.
Dan hoor ik "Someone Else", een geweldige rustige song, waarin de muziek in een film gebruikt had kunnen worden.
Kant B start met "Where Does The Sadness Come From?", waarin ik een lekker in het gehoor klinkende dansbare pop song voorgezet krijg, die gevolgd wordt door "I Suppose So", een uitstekende song met diverse tempowisselingen en een aangenaam swingend ritme.
In "The Performance Of A Lifetime" zet The Granite Shore me een verrukkelijke vrij triest klinkende song voor, die in een vrij rustig tempo gespeeld wordt en in "Commodities" hoor ik opnieuw zo'n mooie rustige song.

"Suspended Second" van The Granite Shore bevat 9 prachtige songs, waar ik van begin tot einde van genoten heb en die ik dus elke liefhebber van de betere pop kan aanraden.   

* De muziek van deze band/artiest is ook regelmatig te beluisteren op maandagavond tussen 20.00 en 22.00 uur (Europese tijd) in het radio programma Carry's Music Machine via www.osuradio.nl

Review: Buffalo Killers - Alive And Well In Ohio (Alive Natural Sound, 2017) (Psychedelische Pop / Countryrock)

Buffalo Killers werd in 2006 te Cincinnati, Ohio, opgericht en bestaat uit: Andrew Gabbard - sologitaar en zang, Zachary Gabbard - basgitaar en zang, Sven Kahns - sologitaar en lap steelgitaar en Joseph Sebaali - drums.
De band toerde in de loop der jaren onder andere met The Black Crowes, North Mississippi All Stars en The Black Keys en werkte samen met Chris Robinson, die hun uitnodigde een serie optredens te doen voor The Black Crowes.
Albums die via Alive Natural Sound verschenen zijn: "Buffalo Killers" (2006), "Let It Ride" (2008), "3" (2011), "Dig. Sow. Love. Grow." (2012), "Ohio Grass" (2013) en "Fireball Of sulk" (2014) en "Heavy Reverie" (2014) werd door het  Sun Pedal Recordings label uitgebracht.
"Alive And Well In Ohio", het achtste album van de band, dat in hun Howler Hills Farm analoge studio opgenomen werd, verscheen 20 september 2017 op CD en via de mail order van Alive Natural Sound in een zeer beperkte oplage op starburst vinyl.

Het album, dat 13 nummers (inclusief bonus nummer) bevat, start met "Death Magic Cookie" en daarin brengt de band een heerlijke psychedelische pop song ten gehore, die in een niet al te hoog tempo gespeeld wordt en prima samenzang heeft, waarna "What A Waste" volgt en ik een lekker in het gehoor klinkende licht psychedelische pop song voorgeschoteld krijg, die een eentonig drums ritme heeft.
Daarna zet de band me de single "Parachute" voor en daarin laat de band me opnieuw genieten van een uitstekende rock song, die een afwisselend ritme bevat (luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie) en gevolgd wordt door "Eastern Tiger", een mooie rustige song, die invloeden van de jaren 60 muziek heeft en lichte Beatles invloeden kent.
In "Need A-Changin'" krijg ik een prima mix van power pop en stonerrock te horen, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt en een licht hypnotiserend ritme heeft en in "Evil Thoughts" laat de band me een luchtige pop song horen, die een dansbaar ritme heeft.
Dan laat Buffalo Killers me genieten van een schitterende poprock song, die in een niet al te hoog tempo gespeeld wordt en zang bevat, die enigszins op die van John Lennon lijkt en "Outta This Hotel" heet, waarna "Rad Day" volgt en hierin speelt de band een aanstekelijke mix van country en pop, die een hoog mee dein gehalte heeft.
Vervolgens hoor ik "Appelhead Creek", eveneens een mix van pop en country en invloeden van The Rolling Stones, "Stuck Inside The Realm Of Man", een stevige fantastische rock song, die licht psychedelisch en tevens progressief klinkt en in een gemiddeld tempo gespeeld wordt.
Verder staan "On Out", een heerlijke swingende pop song, waar enkele prima tempowisselingen in zitten en "Black Hair", een verrukkelijke licht psychedelische pop song op de LP.
Als laatste hoor ik het bonus nummer "So Close In Your Mind", dat niet op de LP staat en ook niet als digitale download verkrijgbaar is en in dit nummer krijg ik opnieuw een geweldige aanstekelijke pop song voorgeschoteld, waarbij de zang zo nu en dan overeenkomsten vertoont met die van John Lennon.

"Alive And Well In Ohio" van Buffalo Killers is een heerlijke plaat om te beluisteren en ik kan liefhebbers van licht psychedelische en de betere pop, deze schijf dan ook van harte aanbevelen.

* De muziek van deze band/artiest is ook regelmatig te beluisteren op maandagavond tussen 20.00 en 22.00 uur (Europese tijd) in het radio programma Carry's Music Machine via www.osuradio.nl

Review : Enfant - Ellipsism (R.A.I.G. Records, 2017) (Progressieve Rock)

Enfant werd in 2008 te La Paz, Bolivia, als trio opgericht en de huidige formatie bestaat uit: Jose Auza - zang, sologitaar, keyboards, basgitaar, drums, percussie en elektronica, Bernardo Paz - sologitaar, Christian Aillon - sologitaar en zang, Luis Aranda - zang en percussie, Alvaro Lenz - keyboards en synthesizer, Diego Ponce - basgitaar en Enrique Poppe - drums.
De band maakte in eigen beheer 3 digitale download albums: "Filium Ex Machina" (april 2012), "Ellipsism" (juli 2015) en "00" (juni 2017).
Hun tweede album "Ellipsism", waarop gastmuzikanten Alfonso Ugarte en Verónica Pérez mee spelen, is door het Russische R.A.I.G. Records label op 10 september 2017 voor het eerst als CD uitgave verschenen en tevens als digitale download.

Het album, waarop 7 nummers met vrouwen namen staan, begint met "Edvarda" en hierin hoor ik de band een schitterende rustige song starten, die na enkele minuten plotseling van tempo en ritme verandert en de band over gaat in het maken van een heerlijk heftig stuk progressieve rock, dat lichtelijk experimenteel klinkt.(luister naar dit nummer via de soundcloud link onder de recensie)
Ook "Gretchen" begint mooi en rustig, om halverwege iets meer vaart en invloeden uit folk te krijgen, om dan te veranderen in een enigszins triest klinkend stuk muziek, dat gevolgd wordt door "Cristina" een heftige rock song met hardrock en experimentele invloeden, die iets over de helft van de song verandert in een meer symfonisch geheel.
Dan krijg ik "Camila" voorgezet, dat reeds aan het eind van "Cristina" werd begonnen en daarin start de band opnieuw rustig, om vervolgens in een heftig ritme en sneller tempo verder te gaan, waarna halverwege de muziek verandert in een experimenteel stukje, dat kort daarna over gaat in een prachtige rustige song.
In "Maria", dat eveneens rustig begint, herhaalt de band de ingeslagen weg en verandert de muziek na enkele minuten van tempo en ritme en laat Enfant me weer een experimenteel stuk horen, dat tevens melodische invloeden heeft.
Vervolgens hoor ik "Leonara", een experimenteel nummer, dat gemixt met jazz wordt en ook Spaanse invloeden heeft en halverwege verandert in een prachtig rustig instrumentaal stukje gitaarspel en in "Victoria" krijg ik opnieuw een vrij heftige mix van hardrock, experimentele rock en progressieve rock voorgeschoteld en deze wordt in een hoog tempo gespeeld.

"Ellipsism" van Enfant is een niet alledaags stukje muziek, dat voor iedereen toegankelijk is, maar zij, die er notie van nemen, zullen er zeker van weten te genieten en ik kan liefhebbers van progressieve rock, jazz en experimentele muziek dan ook aanraden, deze schijf eens te gaan beluisteren.

* De muziek van deze band/artiest is ook regelmatig te beluisteren op maandagavond tussen 20.00 en 22.00 uur (Europese tijd) in het radio programma Carry's Music Machine via www.osuradio.nl

Review: King Crimson - Heroes EP (Inner Knot Records, 2017) (Progressieve Rock)

De Britse band King Crimson werd begin 1969 opgericht nadat Giles, Giles & Fripp uit elkaar was gegaan en wordt als één van de eerste progressieve rock bands beschouwd, terwijl de naam van de band afgeleid werd van een al gereed zijnde compositie, namelijk "In The Court Of The Crimson King".
De eerste formatie bestond uit: Robert Fripp - sologitaar, Ian McDonald - zang, dwarsfluit, mellotron en saxofoon, Michael Giles - drums, Greg Lake - zang en basgitaar en Peter Sinfield - teksten en lichtshow.
De band deed op 9 april 1969 hun eerste optreden en brak, na hun optreden als voorprogramma van The Rolling Stones in Hyde Park op 5 juli 1969, waarbij meer dan 250.000 mensen aanwezig waren, door.
Kort na het uitbrengen van hun succesvolle debuut album "In The Court Of The Crimson King" stapten McDonald en Giles uit de band uit en maakten het album "McDonald & Giles", terwijl ook Greg Lake aankondigde na het voltooien van het volgende album ("In The Wake Of Poseidon", 1970) uit de band te stappen om met Keith Emersonte gaan samenwerken (E.L.& P.).
Fripp stelde daarna een nieuwe band samen, die bestond uit: Robert Fripp, Pete Sinfield, Gordon Haskell - basgitaar en zang, Mel Collins - dwarsfluit en saxofoon en Andy McCulloch - drums.
Aan het derde album "Lizard", dat eind 1970 werd opgenomen, werkten ook Keith Tippett - piano en Jon Anderson - zang als gastmuzikanten mee.
Nadat de band in januari 1972 uit elkaar was gegaan, werd King Crimson in een nieuwe samenstelling in juli van dat jaar opnieuw opgericht en bestond toen uit: Robert Fripp, Bill Bruford - drums, John Wetton - zang en basgitaar, David Cross - viool en keyboards en Jaime Muir - percussie, terwijl de teksten aangeleverd werden door Pichard Palmer - James.
In deze formatie zou de band, zonder Muir, die in 1973 vertrok, 3 albums uitbrengen: "Larks' Tongues in Aspic", 1973; "Starless and Bible Black", 1974 en "Red", 1974 en op laatstgenoemde zijn ook oud leden Collins en McDonald (die in de band terug keerde) te horen.
Dat zelfde jaar nog besloot Fripp echter de band op te heffen, waarna alle bandleden hun eigen weg gingen en in 1975 verscheen het live album "USA", dat in 1974 opgenomen was en daarop was het vioolspel van Eddie Jobson te horen.
In 1981 richtte Fripp King Crimson nogmaals op en speelden Bill Bruford - drums, Adrian Belew - sologitaar en zang en Tony Levin - basgitaar met hem mee.
Vervolgens verschenen de albums: "Discipline" (1981), "Beat" (1982) en "Three Of A Perfect Pair" (1984), waarna de band door meningsverschillen uit elkaar ging.
Op 7 januari 1994 startte de band nogmaals opnieuw met deze keer Robert Fripp - mellotron en keyboards, Adrian Belew - sologitaar en zang, Trey Gunn - basgitaar, Tony Levin - basgitaar, Bill Bruford - drums en Pat Mastelotto - percussie en drums als dubbel trio in de gelederen.
Dat resulteerde in de EP "Vroom" en het album "Thrak" (1995), maar ook speelden de bandleden onder de naam ProjeKcts in een kleinere bezetting, totdat ook deze formatie in 1997 uiteen viel en verder ging zonder Bruford en Levin.
In 2000 verscheen het album "The Construction Of Light", gevolgd door "The Power To Believe" in 2003 en tijdens de tournee, die eind 2003 volgde, werd Gunn vervangen door Levin.
Vanaf 2014 bestaat de band uit: Robert Fripp, Tony Levin, Pat Mastelotto, Mel Collins - saxofoon, dwarsfluit en mellotron, Gavin Harrison - drums, Jakko Jakszyk - zang en sologitaar en Bill Rieflin - drums.
Op 2 juni 2017 verscheen hun live EP "Heroes" als eerbetoon aan de overleden David Bowie en dit nummer is hier op 2 maal te beluisteren.

De EP, die tijdens hun Europese tournee in 2016 werd opgenomen, start met "Heroes" en in dit nummer hoor ik de band een schitterende uitvoering van dit nummers spelen, waaraan alleen het stemgeluid van Bowie zelf ontbreekt. (luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie)
Daarna volgt "Easy Money", een fantastische mix van progressieve rock, jazz en experimentele rock, die in een hedendaagse versie wordt gespeeld en iets meer dan 10 minuten duurt.
Dan laat de band me genieten van "Starless" (Edit) en hierin krijg ik een heerlijke orkestraal klinkende rustige rock song voorgeschoteld, die jazz invloeden heeft en gevolgd wordt met een lekker in het gehoor klinkende drumsolo, die onder de naam "The Hell Hounds Of Krim" vermeld staat.
De EP wordt afgesloten met de radio edit versie van "Heroes", dat net als het eerste nummer schitterend klinkt.

"Heroes" van King Crimson is een uitstekende EP, waarmee de band me even terug in de tijd heeft gebracht en me heeft laten genieten van hun geweldige progressieve rock, die ik iedere liefhebber van dit genre kan aanraden.