Review: Vinny Peculiar - While You Still Can (Shadrack & Duxbury Records, 2019) (Post-Rock / Pop)

Vinny Peculiar, alias Alan Wilkis, uit Salford, Engeland bracht in 2002 zijn debuut album "Ironing the Soul" uit.
Na diverse singles, EP's en LP's te hebben uitgebracht, waaronder: "The Root Mull Affect" (CD album 17 maart 2015 Cherry Red Records), "Down The Bright Stream" (CD album 23 maart 2015), "Silver Meadows (Fables from the Institution)" (beperkte oplage CD album 6 juni 2016), "The Fairer Sex EP" (digitale EP 17 februari 2017) en "Return of the Native" (beperkte oplage gesigneerd CD album 1 juni 2018), verschijnt op 28 oktober 2019 het album "While You Still Can" in een beperkte oplage op zwart Vinyl, in een beperkte oplage als CD en als digitale download via Shadrack & Duxbury Records.
Hij wordt op dit album bijgestaan door: Leah Walch – achtergrondzang, Ollie Collins - basgitaar en achtergrondzang, Dave Draper - basgitaar (4 nummers), synthesizer (5 nummers) en gitaar (2 nummers), Rob Steadman – synthesizer en Che Beresford - drums, percussie en achtergrondzang, terwijl hij zelf de zang voor zijn rekening neemt en sologitaar, piano en keyboards speelt.
Vinny trad op met onder andere: Bill Drummond (KLF), Tom Robinson en met ex leden van The Smiths, Oasis, Aztec Camera en The Fall, Eels en John Cooper Clark.

De LP, die 10 nummers bevat, start met "Vote for Me", waarin Vinny een schitterende rustige melodische rock song met ingetogen zang ten gehore brengt en deze wordt gevolgd door "Pop Music For Ugly People", een swingende uptempo poprock song met hardrock invloeden en een dansbaar ritme.(luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie)
Daarna zet hij me "Diane Abbot Takes A Selfie" voor en krijg ik een geweldige swingende post-rock song voorgezet, waar invloeden uit de jaren 70-80 in zitten
en deze wordt gevolgd door "Culture Vulture", een fantastische rock song met invloeden van de muziek van Iggy Pop, die diverse tempowisselingen heeft en een aanstekelijk dansbaar ritme bevat, waarna het laatste nummer van kant A te horen is, getiteld "Ministry of Fate", waarin Vinny een mix van new wave en elektro in een gemiddeld tempo speelt.
Het eerste nummer van kant B heet "Art & Poverty" en hierin zet hij me een uitstekende post-rock song voor, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt en een gesproken tekst heeft, waarna "Question Time" volgt en hij weer een prima pop song speelt, die een aanstekelijk ritme heeft en invloeden van de muziek van de Dire Straits bevat.
In "Scarecrows" zet Vinny me een heerlijke mix van funk en pop voor, die swingt als een trein en daarbij is stil zitten geen optie, in "Man Out Of Time" krijg ik een lekker in gehoor klinkende swingende pop song met jaren 70 glamrock invloeden voorgeschoteld, waar een dansbaar ritme in zit en in "Let Them Take Drugs" laat hij me een schitterende pop song in een gemiddeld tempo voor, die een terugkerend ritme heeft.

"While You Still Can" van Vinny Peculiar staat vol lekkere muziek, waar ik met plezier heb naar geluisterd en ik kan deze plaat dan ook aanbevelen aan liefhebbers van post-rock en de betere popmuziek.

Review: Uffe Lorenzen - If You Have Ghosts (Bad Afro Records, 2019) (Pop)

Uffe Lorenzen, alias Lorenzo Woodrose uit Kopenhagen, Denemarken, is de frontman van Baby Woodrose en Spids Nøgenhat en vanaf heden zal hij onder zijn eigen naam zijn muziek opnemen en uitvoeren, waarbij hij zijn teksten alleen nog maar in het Deens zal zingen.
De nummers voor zijn solo album "Galmandsvaerk", dat 10 november 2017 zowel als LP, CD en digitaal via het Bad Afro Records label verscheen, nam hij op gedurende zijn verblijf op het eiland Gomera, dat bij de kust van Marokko ligt.
Het album, dat de opvolger is van zijn debuut album "Blows Your Mind!" uit 2001 (Bad Afro Records), verscheen in een beperkte oplage van 1000 stuks op zwart vinyl en werd 8 september 2017 vooraf gegaan door de single "Flippertøs”, die digitaal werd uitgebracht.
Uffe speelt hierop ander andere: sitar, tablas, bansuri, viool, sologitaar en draailier.
Op 10 mei 2019 verscheen zijn tweede solo album "Triprapport", waarvan de single "Alting Er Eet" ("Everything Is One") op 8 maart 2019 is verschenen via Bad Afro Records en vermeldenswaardig is verder, dat het album in een beperkte oplage van 1500 stuks op zwart vinyl werd geperst en tevens als CD en digitale download werd uitgebracht en hij werd op deze uitgave bijgestaan door: Anders Kjaergaard - synthesizer, Peter Knudsen - lapsteel gitaar, Vicky Singh - sitar en tablas en Adam Dreisler - dwarsfluit.

Met de digitale download single "If You Have Ghosts", die 4 oktober 2019 via Bad Afro Records verscheen, brengt Uffe Lorenzen een ode aan de in mei 2019 overleden Roky Erickson (13th Floor Elevators), die een inspiratiebron voor hem was en hierin krijg ik een schitterende rustige pop song voorgeschoteld, waarin Uffe zichzelf op gitaar begeleidt.(luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie)

"If You Have Ghosts" van Uffe Lorenzen is een heerlijke song, die ik liefhebbers van de betere pop kan aanraden eens te gaan beluisteren.

Review: Okidoki - When Oki Meets Doki (Atypeek Diffusion / Linoleum Records, 2019) (Jazz)

Okidoki werd in 2015 opgericht door de Fransman Laurent Rochelle - bas klarinet en sopraan saxofoon.
Samen met de Fransen Frédéric Schadoroff - piano, Eric Boccalini - drums en Olivier Brousse - contrabas, vormde hij de band, die op 3 april 2014 de EP "Echobirds" uitbracht , waarna het album "Si Tu Regardes" op 5 januari 2016 via Linoleum Records verscheen, waarin de Duitse Anja Kowalski - zang bij de band was gekomen en op 17 april 2019 verscheen de EP "When Oki Meets Doki", waarop 6 nummers (inclusief 1 bonus nummer) staan, (zonder Oliver Brousse) als CD (beperkte oplage van 500 stuks) en digitale download en deze wordt 26 oktober 2019 via Atypeek Diffusion en Linoleum Records nogmaals uitgebracht, maar nu zonder het extra nummer.

Het album begint met "Le Voyage Improbable De L'Insondable Haruki", waarin de band een geweldige mix van jazz, avant garde en improvisaties in een niet al te hoog tempo speelt, die een terugkerend ritme bevat en diverse subtiele tempowisselingen heeft en halverwege verandert in een gesproken nummer, waarbij de muziek na korte tijd over gaat in een swingend stuk jazz.
Daarna brengt de band "Komori Song" ten gehore en hierin begint de muziek rustig, experimenteel en dromerig, om na enkele minuten te veranderen in een swingende jazz song, die in een vrij rustig tempo gespeeld wordt.
In "Looking At Kuniga" hoor ik Okidoki een heerlijke dromerige jazz song spelen, die gevolgd wordt door "Diaphonica", een schitterende song, die swingt, diverse tempowisselingen heeft en in het Duits gezongen wordt.
Het laatste nummer heet "By Step By" en ook dit swingt als een trein en heeft enkele tempowisselingen, waarbij de muziek in een dansbaar Zuid-Amerikaans ritme gespeeld wordt.

"When Oki Meets Doki" van Okidoki staat vol uitstekende jazz, die me van begin tot einde hebben geboeid en ik kan deze schijf dan ook aanraden aan elke jazz liefhebber.(luister naar de EP via de bandcamp link onder de recensie)

Review: Rhyece O'Neill & The Narodniks - Death Of A Gringo (Beast Records, 2018) (Poprock)

The Narodniks werd in Melbourne, Australië, opgericht, nadat Rhyece O'Neill - zang, basgitaar, sologitaar, drums, mondharmonica, synthesizer, mandoline, piano en percussie en Karli Jade - zang en tamboerijn naar Melbourne verhuisden en daar de band oprichtten.
Samen met Dom Rado - viool en altviool, Jason Bannister - drums (3 nummers), Helen Barrett - piano (3 nummers) en Hans Lovejoy - dubbele bas (1 nummer) werd hun debuut album "Übermensch Blues" op 1 mei 2017 uitgebracht.
Op 16 februari 2018 verscheen de digitale single "Death of a Gringo", waarop de band bestond uit: Rhyece O'Neill - zang, sologitaar, akoestische en flamenco gitaar, Karli Jade - zang en tamboerijn, Rick Studentt - basgitaar, Danny Leo - drums en Jack Howard - trompet en deze was de voorloper van het album "Death Of A Gringo", dat 6 mei 2018 via Beast Records op LP, CD en digitale download verscheen, waarop Duncan Yardley - viool en altviool, Bill Skermer - Hammondorgel, Wurlitzer en piano en The Andersson Sisters - achtergrondzang mee deden, terwijl Rick Studentt tevens sologitaar en akoestische slide gitaar speelde en Karli de percussie deed.

Het album bevat 10 nummers, waarvan "Hasenheide Blues" het eerste is en hierin speelt de band een swingende uptempo pop song met lichte country invloeden, die een aanstekelijk dansbaar ritme heeft en gevolgd wordt door "Dead Hills & Catacombs", een fantastische rustige pop song, die een licht trieste ondertoon, door het gebruik van de viool, heeft.
Daarna krijg ik "Chinese Year Of The Dead Horse" voorgezet, waarin de band een swingende mix van rock & roll en pop ten gehore brengt, die aanzet tot dansen, waarna "The Lychian Method" volgt en ik een prachtige rustige pop song te horen krijg en ook deze bevat lichte trieste invloeden.
In "The Seventh Son" zet de band me een Spaans aandoend nummer voor, dat invloeden van een western heeft en in een niet al te hoog tempo gespeeld wordt, waarbij de tekst wordt gedeclareerd, in "Bigfoot Blues", speelt Rhyece O'Neill & The Narodniks een geweldige mix van blues, pop en zigeuner muziek in een gemiddeld tempo, dat tegen het einde langzamer wordt en in "Daddy Was A Narc" laat de band me genieten van een swingende uptempo rock song, die invloeden heeft van Spaanse muziek.
Verder volgen de titelsong "Death Of A Gringo", een mooie rustige mix van western muziek met surf invloeden en pop, die in een licht dreigend ritme gespeeld wordt (luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie), "Sea Shanty For The Coming Inferno", een schitterende song voorgeschoteld, die me qua sfeer lichtelijk aan "Amsterdam" (Jacques Brel) van David Bowie doet denken en "How They Roared", eveneens een lekker in het gehoor klinkende rock song, die enigszins triest klinkt, waarin de muziek me doet denken aan bands als The Beasts Of Bourbon.

"Death Of A Gringo" van Rhyece O'Neill & The Narodniks is een verrukkelijke plaat, die me vanaf de eerste tonen geboeid heeft en ik kan deze schijf dan ook aanraden, aan elke liefhebber van de betere pop muziek.

Review: The Hu - The Gereg (Eleven Seven Music, 2019) (Folkrock / Traditionele Muziek / Rock)

The Hu werd in 2016 in Mongolië opgericht en bestaat uit: Galbadrakh Tsendbaatar alias Gala - zang en morin khuur, Enkhasaikhan Batjargal alias Enkush - morin khuur en keelzang, Nyamjantsan Galsanjamts alias Jaya - mondharp, dwarsfuit, tsuur en keelzang en Temuulen Naranbaatar alias Temka - tovshuur en achtergrondzang.
De band bracht in het najaar van 2018 2 video nummers op youtube uit "Yuve Yuve Yu" en "Wolf Totem" uit, die hen tot januari 2019 7 miljoen kijkers opleverden en er voor zorgden, dat de band wereldwijd reacties kreeg en er artikels over hen in diverse internationale media verschenen, waarna de band tevens een contract kreeg met Eleven Seven Music, die hun debuut album, inclusief de beide video nummers, "The Gereg" op 13 september 2019 als CD en LP uitbracht.

Het album bevat 9 nummers, waarvan het titel nummer "The Gereg" (Genghis Khan) het eerste is en hierin speelt de band een schitterende mix van traditionele muziek en folk, die swingt en een aanstekelijk dansbaar ritme heeft (luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie) en gevolgd wordt door de single "Wolf Totem", een geweldige dreigend klinkende rock song, die in een niet al te hoog tempo gespeeld wordt en aanzet tot dansen, waarbij ook invloeden van folkrock hoorbaar zijn.
Daarna schotelt de band me "The Great Chinggis Khaan" voor en hoor ik de band een fantastische mix van hardrock, folk en traditionele muziek in een gemiddeld tempo spelen, die bij tijd een wijle dreigend over komt, waarna "The Legend Of The Mother Swan"volgt, waarin de band me opnieuw zo'n heerlijke swingende mix van folk en traditionele muziek voorzet, die aanzet tot dansen.
In "Shoog Shoog" laat The Hu me genieten van een verrukkelijke aanstekelijke dansbare rock song, die enkele subtiele tempowisselingen heeft en swingt als een trein, in "The Same" speelt de band een mix van rock, folk en traditionele muziek met een zeer dansbaar ritme en in de single "Yuve Yuve Yu" krijg ik nogmaals een aanstekelijke swingende song voorgezet, waarbij stil zitten geen optie is.
Verder volgen "Shireg Shireg 9", een mooie, vrij rustig startende, traditioneel klinkende song en "The Song Of Women", een uitstekende licht progressieve rock song met folk en traditionele invloeden, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt en dansbaar is.

The Hu heeft me met"The Gereg" van begin tot einde in de ban van hun geweldige dansbare muziek, die een mix van traditionele muziek, folk en rock is, weten te houden en ik kan iedere liefhebber van deze muzieksoorten,deze schijf dan ook zeer aanraden.

Review: The Past Tense - Time Stands Still + Across The Pond .. And Back Again (Crustacean, 2019) (Garagerock /Psychedelische Pop)

The Past Tense uit Londen, Engeland bestaat uit: Andy - sologitaar en zang, Ken - basgitaar en zang en Nuts - drums.
De band bracht op 7 mei 2015 hun album "Heads Held High" als CD en als digitale download uit en deze werd 19 maart 2018 gevolgd door het album "7A".
Fruits De Mer Records brengt op 2 november 2019 de gekleurd 7" vinyl EP "Time Stands Still" plus het CD album "Across The Pond .. And Back Again" van de band uit, die samen 14 covers van jaren 60 bands bevatten en op het sub label Crustacean verschijnen, als eerste deel van het 7" EP drieluik, waarvan "Sunny Spells" (Us And Them, Schizo Fun Addict, Hanford Flyover en Chad & Jeremy) en "I Talk To The Wind" (Crystal Jacqueline And The Honey Pot) de andere 2 zijn.

De EP, die 4 nummers bevat, begint met "House Of Glass", een cover van The Glass Family en daarin hoor ik de band een heerlijke swingende jaren 60 garagerock song spelen, die gevolgd wordt door "Grounded" (origineel van The Syn), een schitterende garagerock in een gemiddeld tempo spelen, die een aanstekelijk ritme heeft en aanzet tot dansen.
Daarna speelt de band "Dream On My Mind" (Ruperts People), een licht psychedelische uptempo pop song, die swingt en deze wordt gevolgd door "Suicidel Flowers", de cover van Crystal Chandelier's nummer en hierin krijg ik een fantastische psychedelische song voorgeschoteld, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt en een aanstekelijk ritme bevat.(luister naar een gedeelte van de songs via de youtube link onder de recensie)
Dan volgen de nummers van de CD "Across The Pond .. And Back Again", waarvan de eerste "99th Floor" (The Moving Sidewalks) heet en de band een uitstekende 60er jaren gerelateerde beat song ten gehore brengt, die swingt en invloeden van de muziek van The Kinks bevat en gevolgd wordt door "Brainwashed"  (David Clayton-Thomas), een uitstekende swingende progressieve rock song, waar enkele subtiel tempowisselingen in zitten, waarna het de beurt is voor "More Than Me" (Wild Flowers), eveneens een swingende uptempo song met licht progressieve rock invloeden.
In de Love cover "7 And 7 Is" speelt The Past Tense een prima uitvoering van dit veel gecoverde nummer, in "Black Sheep" (SRC) zet de band me weer een lekker in het gehoor klinkende licht psychedelische pop song voor en in "It's Just A Fear" (The Answers) laat de band me genieten van een aanstekelijke 60 beat song, die een terugkerend ritme heeft en aanzet tot dansen.
Verder volgen "Behind The Moon" (No Entry), waarin de band me nogmaals zo'n verrukkelijke licht psychedelische garagerock song voorzet, waar invloeden van The Yardbirds en het seinsleutel geluid van The Who in zitten, "Magic In The Air" (The Attack), een fantastische uptempo garagerock song en ook hierin zitten invloeden van de muziek The Who, "Day And Night" (The Drag Set), een dansbare uptempo garagerock song, die enkele subtiele tempowisselingen heeft en "She's Got The Time" (The Afex), een swingende rock song met een aanstekelijk ritme, dat aanzet tot dansen.

De 7" EP "Time Stands Still" + de CD "Across The Pond .. And Back Again" van The Past Tense staan vol schitterende 60er jaren covers, waarvan ik de meeste niet kende en ik heb dan ook met veel genoegen naar de muziek geluisterd, dus ik kan deze combinatie (7"+CD) dan ook zeer aanraden, aan elke liefhebber van deze muzieksoort.

Review: Crystal Jacqueline - A Prayer For The Birds (Mega Dodo Records, 2019) (psychedelische Pop)

Crystal Jacqueline werd in Wiltshire, Engeland geboren en al op jonge leeftijd ontwikkelde ze haar talent en liefde voor muziek.
Ze trad regelmatig in en rond Bath op, die haar lof en een waardevolle ervaring opleverden en verhuisde later verder naar het zuiden van het land, waar ze in verscheidene bands speelde, die in binnen en buitenland optraden.
Ze woont in Devon met haar varken, katten, ganzen en haar partner Icarus Peel, met wie ze samen in de band The Honey Pot speelt, die in 2012 startte en in het begin uit 5 personen bestond, maar tegenwoordig nog maar bestaat uit: Crystal Jacqueline - zang en piano, Icarus Peel - alle andere instrumenten en Brian Rushbrooke - drums.
In 2010 bracht ze haar solo debuut album "Heal Yourself" via Psychedandy Records uit en in 2012 verscheen haar eerste album met The Honey Pot, getiteld "To The Edge Of The World" op het Mega Dodo label.
In november 2012 nam ze de EP "A Fairy Tale" op met daarop 3 covers: "Cousin Jane" (Troggs), "A Fairy Tale" (Second Hand), "Play With Fire" (Rolling Stones), die door Fruits De Mer Records werd uitgebracht.
Haar LP "Sun Arise" werd in 2013 via het Mega Dodo Records label op de markt gebracht en bevat 16 nummers, inclusief de songs van de EP "A Fairy Tale".
Haar CD album "Electronic Memory", uit 2015, met The Honey Pot, verscheen in een zeer gelimiteerde box oplage van 100 stuks en bevat een 12 pagina's tellend boekje, 2 ansichtkaarten en een badge.
De nummers van de CD, waarvan de cover "Hole In My Shoe" van Traffic voor het eerst op CD is verschenen, werden eerder, in de zomer van 2014, door Fruits De Mer Records op 2 vinyl EP's uitgebracht.
"Rainflower" is het tweede album, dat in 2015 van haar is verschenen en hiervoor zijn alle nummers ook nu weer geschreven en geproduceerd door haar man Icarus Peel.
Het album is op 25 mei op 180 gram vinyl uitgebracht, waarbij de eerste 100 exemplaren vergezeld zijn gegaan van een A5 poster en naar rainflower ruikende bloemblaadjes en tevens is het album in een beperkte oplage verschenen als digipack met het bonusnummer "In My Chair".
De muziek van het album was op 24 mei te horen zijn tijdens het optreden van Crystal Jacqueline & The Honey Pot in The Half Moon te Putney, waar ze onderdeel uitmaakte van het "Games For May Festival", dat door Mega Dodo Records en Fruits De Mer Records georganiseerd werd.
Van de LP is het nummer "Winter Deep" in november 2015 op single uitgebracht, terwijl er ook een niet eerder uitgebracht nummer, plus een live uitvoering van een song te horen zijn.
Vervolgens werd begin 2016 de LP/CD (waarop 2 extra nummers staan) "Inside The Whale" van The Honey Pot uitgebracht, terwijl er van de beperkte uitgave van de 3CD versie slechts 150 verschijnen en deze bevat het album "Inside The Whale", het exclusieve live album "Live In London" (opgenomen tijdens het Games For May optreden), de single "Lisa Dreams" plus 2 bonus nummers en een interview met Icarus Peel en Crystal Jacqueline, waarbij het geheel verpakt is in een speciaal genummerd blik met waarzeggende vis.
Tevens werd de single "Lisa Dreams" in een beperkte oplage van 150 stuks op gekleurd vinyl speciaal voor leden van de Mega Dodo Records club geperst en deze is ook op zwart vinyl verschenen en op 9 mei 2016 verscheen de 7", 33 toeren, EP "Morning Dew" in een beperkte oplage op gekleurd vinyl via het Regal Crabomophone label van Fruits De Mer Records met daarop 4 nummers, waarop ze bijgestaan wordt door haar partner Icarus Peel.
Haar album "Await The Queen" is op 16 juni 2017 verschenen in een beperkte oplage van 250 stuks als 2LP en is alleen verkrijgbaar als mail order via Mega Dodo Mail Order en Heyday Mail Order in Groot Brittannië en via Clear Spot in Europa, terwijl de CD en digitale download overal te koop zijn.
Op 28 september 2018 verscheen haar album "Live" via Mega Dodo Records in een beperkte oplage van 250 stuks als officiële bootleg op 180 gram wit met zwart gespetterd vinyl, tevens in een beperkte oplage op CD in een 18 pagina's 8"x8" media boek met een gebonden harde kaft, inclusief een DVD, waarop 4 nummers staan, die tijdens het festival gefilmd zijn en als digitale download.
De opnamen komen van een optreden, dat ze in juni 2018 met haar band deed, tijdens het Sonic Rock Solstice Festival, dat door een bootlegger opgenomen werd en door Icarus Peel de dag na het optreden ontdekt werd, toen hij langs een merchandise stalletje liep en een deal was snel gemaakt.
Op 15 november 2019 verschijnt het album "A Prayer For The Birds", via Mega Dodo Records, in een beperkte oplage als LP op 180 gram vinyl, die in een klaphoes gestoken is en een inlegvel bevat, waarvan de eerste 150 stuks vergezeld gaan van een 8-inch bij 8-inch print van de voorkant van de hoes, die door Jacqueline gesigneerd is en tevens brengt het label het album in een beperkte oplage als 2CD uit, die als bonus een akoestisch opgenomen live CD bevat, maar natuurlijk wordt de muziek ook als download uitgebracht.
Crystal Jacqueline wordt op dit album, waarvan de songs door haar partner en mede bandlid Icarus Peel geschreven werd, bijgestaan door haar band plus Victoria Reyes - Oboe en achtergrondzang, Elaine Lightfoot - achtergrondzang en Lizzy Wayne - dwarsfluit.

Het album bevat 11 nummers en begint met "The Edge Of My Garden", waarin Jacqueline een prachtige rustige pop song ten gehore brengt, die licht psychedelische invloeden heeft en gevolgd wordt door "White Horse Hill", een swingende song, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt, een terugkerend ritme bevat, diverse tempowisselingen heeft en invloeden uit de Oosterse muziek kent.
Daarna volgt "Dorsetshire Days", een mooie rustige pop song met tempowisselingen en middeleeuwse invloeden, die gevolgd wordt door "100 Years Ago", eveneens zo'n schitterende rustige song, waarin ze op haar best is en hier zitten lichte invloeden van folk in.
In "First Light" schotelt Crystal Jacqueline me een fantastisch zwaar klinkend Oosters nummer voor, dat folk en psychedelische invloeden heeft, in "Arise The Sun" speelt ze een heerlijke swingende song met een aanstekelijk dansbaar ritme, dat in een gemiddeld tempo gebracht wordt en aan zet tot dansen en in "Mercy Rose" krijg ik nogmaals een uitstekende pop song voorgezet, die in een niet al te hoog tempo gespeeld wordt.
Dan is het tijd voor de titel song, "A Prayer For The Birds", een mooie korte song met meerstemmige zang en deze wordt gevolgd door "Turn The Tide", een geweldige swingende song, die enkele tempowisselingen bevat, een aanstekelijk vrolijk dansbaar ritme heeft en invloeden uit de folk en psychedelische muziek bevat.
Vervolgens speelt ze "Moth", een verrukkelijke song met licht klassieke en filmmuziek invloeden en "Bird Song", waarin ik opnieuw een prachtige rustige song met meerstemmige zang krijg voorgeschoteld, die na enkele minuten tijdelijk in een iets sneller tempo gespeeld wordt, maar dan weer rustig verder gaan, om dan weer te versnellen.(luister naar dit nummer via de soundcloud link onder de recensie)

"A Prayer For The Birds" van Crystal Jacqueline is weer zo'n schitterende plaat, zoals ik van haar gewend ben en ook deze keer staat de plaat vol prachtige rustige pop songs, die ik elke liefhebber van de betere pop sterk kan aanraden.