Review: Sun Dial - Return Journey (Sulatron Records, 2019) (Psychedelische Rock)

Nadat hij de band The Modern Art had ontbonden, richtte multi-instrumentalist Gary Ramon, die in diverse bands actief is en tevens het Acme Records label runt, in 1990, de band Sun Dial op te Londen, Engeland.
Met Sun Dial bracht hij in verschillende band samenstellingen vanaf de oprichting tot 2012 diverse albums uit, waarvan de eerste "Other Way Out" via de labels Tangerine Records (1990), Dutch East India Trading Company (1991), UFO Records (1991), Acme Records (1994, 1996, 2003), Gallium Arsenide (1996), Lava (1997) en Relapse Records (2006) werd uitgebracht.
Vervolgens verschenen "Reflecter" (UFO Records, 1992, Dutch East India Trading Company, 1992 en Midi Inc., 1992), "Libertine" (Beggars Banquet Records, 1994, CD/MC, 1994 en Atlantic Records, 1993), "Return Journey" (Acme Records, 1994, Gallium Arsenide, 1996 en Relapse Records, 2006), "Acid Yantra" (Beggars Banquet Records, 1995 en Acme Records, 1995, 2007), "Live Drug" (Acme Records, 1996), "Zen For Sale" (Acme Records, 2003 en Headspin, 2003), "Shards Of God" (Acme Records, compilatie, 2007), "Libertine - Deprogrammed" (Acme Records, 2007), "Processed For DNA (The 20th Anniversary Anthology)" (Shrunken Head, 2-CD, 2010), "Sun Dial" (Shrunken Head, 2010), "Pumpkinhead" (Shrunken Head, 2011), "Mind Control" (Tangerine Records, 2012) en de Box Set "Exploding In your Mind - A Collection of Outtakes, Alternative Mixes and Rehearsals 1990-91 (Acme,"CD, 2010) plus 12 singles en 10 EP's.
Tijdens de opnamen van het album "Mind Control" uit 2012, dat 3 december 2015 plus 2 extra nummers via het Sulatron Records label op CD verscheen, bestond de band uit: Gary Ramon - sologitaar, zang, mellotron, mini-Moog, arp en Hammond orgel, Scorpio -basgitaar en Moog taurus 3 bas pedalen, Conrad Farmer - drums en Joolie Wood - viool, basblokfluit en melodica, terwijl Hugo Chavez-Smith, die tevens bij het debuut album "Other Way Out" betrokken was geweest, het album produceerde.
Het studio album van de band "Made In The Machine" verscheen 24 oktober 2016 via het Sulatron label op CD en 25 december werd, via dat zelfde label, de 2LP versie in een gelimiteerde oplage van 500 stuks met klaphoes uitgebracht.
"Science Fiction", dat 13 nummers bevat, is de opvolger van dit album en werd 22 juni 2018 in een beperkte oplage van 750 stuks op 180 gram groen vinyl en in een beperkte oplage van 500 stuks als CD uitgebracht door het Sulatron Records label.
Zijn album "Return Journey" uit 1994 wordt door Sulatron opnieuw uitgebracht en verschijnt 18 april 2019 via Sulatron Records in een beperkte oplage van 500 stuks op 180 gram doorzichtig vinyl, waarbij de hoes het originele artwork van Savage Pencil bevat.

De A-kant begint met "Magic Potion", waarbij Sun Dial een geweldige uptempo mix maakt van psychedelische rock, spacerock en de muziek van The Stooges (luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie), die gevolgd wordt door "North Eastern", een schitterend psychedelisch nummer, dat sterke invloeden van de muziek van The Beatles heeft en in een gemiddeld tempo gespeeld wordt.
Daarna volgt "Fireball", een heerlijke eind zestiger jaren gerelateerde song met een aanstekelijk ritme, waarbij het moeilijk stil te blijven zitten, waarna het laatste nummer van deze kant volgt, getiteld "Through you" en ook dit is weer zo'n uitstekende swingende psychedelische rock song, die in een een gemiddeld tempo gespeeld wordt.
Het eerste nummer van kant B heet "U.V.", waarin Sun Dial een mooi rustig gitaar nummer ten gehore brengt, dat minimale begeleiding heeft en gevolgd wordt door het langste nummer van de plaat, "Sun Stroke/Mind Train", een fantastische swingende uptempo psychedelische rock song, die bijna 14 minuten duurt, invloeden uit de progressieve rock, krautrock en van de muziek van Pink Floyd bevat en tevens een licht hypnotiserend ritme heeft.
In "Slow Motion" laat Sun Dial me nogmaals genieten van zo'n verrukkelijke psychedelische song, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt en een aanstekelijk
licht hypnotiserend ritme heeft.

Sun Dial heeft me met "Return Journey" van begin tot eind in de ban van hun heerlijke psychedelische muziek gehouden en ik kan deze LP dan ook van harte aanraden, aan een ieder, die van deze muzieksoort houdt.

* De muziek van deze band/artiest is ook regelmatig te beluisteren op maandagavond tussen 20.00 en 22.00 uur (Europese tijd) in het radio programma Carry's Music Machine via www.osuradio.nl

Review: Astralasia - A Different Kettle Of Fish (Strange Fish Records, 2019) (Progressieve Rock / Krautrock)

Astralasia werd in 1990 gestart als ambient-dub project van de psychedelische poprock band Magic Mushroom Band, waarbij de leden in beide bands speelden.
De band bracht in 1991 hun debuut LP "Astralasia" via het Fungus label uit en vervolgens kwam hun eerste single "Rhythm Of Life" uit via het Magick Eye Records label, gevolgd door de singles "Realise Your Purpose" en "Sul E Stomp" plus de LP "Politics Of Ecstacy" in 1992, waarna Astralasia in 1993 internationale faam verwierf door hun bewerking van het Porcupine nummer "Voyage 34".
Vanaf 1992 volgden de singles en LP's uitgaven, die allemaal via het Magick Eye Records label verschenen, elkaar met de regelmaat van de klok op, waarvan ik alleen de LP's hierbij zal vermelden.
Dat waren: "Pitched Up At The Edge Of Reality" (1993), "Whatever Happened to Utopia? (1994"), "Axis Mundi" (1995), "Astralogy" (1995), "The Space Between" (1996), "The Seven Pointed Star" (1996) en "White Bird" (1998).
Andere labels, die muziek uitbrachten van de band waren: Transient Records (CD "Somewhere Something", 2001), Voiceprint (CD "Volumes 1 & 2", 2004, CD "Sixty Minutes With", 2007, CD "Cluster Of Waves", 2007, CD "The Hawkwind Remixes", 2007), Talking Elephant Records ("Away With The Fairies", 2006), Shadowplay Release (CD "Fantasia", 2010) .
Daarna verscheen in 2010 het vinyl album "A Coloured In Dream", gevolgd door de LP "Voyage Till Tomorrow" die beide via het Tonefloat Records label werden uitgebracht en in 2013 kwam hun EP "Feel The Love" op de markt, waarop een bewerking van de Donna Summer song "I Feel Love" staat.
Sinds 2011 bestaat de band uit: Marc Swordfish - programmering, Wayne Twining - 303 programmering, Peter Pracownik - slide- en sologitaar, Paul C - keyboards, Maria - zang en Dan Spanner - saxofoon en dit zestal heeft in 2014, via het Fruits De Mer Records label, een nieuw album uitgebracht, getiteld "Wind On Water" en deze is in een gelimiteerde oplage op doorzichtig vinyl verschenen en gaat vergezeld van een bonus 7" single.
Tevens verscheen in 2016 het album "The Fruits De Mer Records Guide To The Hitchhikers Guide To The Galaxy Co-Starring Astralasia Icarus Peel The Blue Giant Zeta Puppies - Journey Of The Sorcerer", waarop Astralasia met 1 nummer vertegenwoordigd is.
Op 17 april 2017 bracht Fruits De Mer Records het 2LP album "Oceania" van de band uit op gekleurd vinyl, die in een klaphoes gestoken is en een gratis 7" single bevat plus een vierkant geperforeerd vloeipapieren insert en ook volgde er een zeer gelimiteerde oplage met een bonus 7" single, een live CD en meer.
Op 29 april 2019 verschijnt het 2LP album "A Different Kettle Of Fish" op gekleurd vinyl via Strange Fish Records, dat een sub label is van Fruits De Mer Records en deze is uiteraard verpakt in een klaphoes.
Op deze 2LP staan remixen, nummers van beperkte oplages en enkele opnieuw bewerkte nummers, die hoofdzakelijk instrumentaal zijn.

Het album start op kant 1 met "Johnny's Little Brainticket (Lounge Mix)" en daarin brengt de band een geweldige swingende uptemo mix van dance en rock ten gehore, waarbij de drums en het Hammond orgel een grote rol spelen, om na 4 minuten van tempo en ritme te veranderen en over te gaan in een rustig psychedelisch stuk met progressieve rock invloeden, getiteld "Sargasso Sea", dat op zijn beurt na 8 minuten opnieuw verandert en ik een prachtig dansbaar elektronisch nummer, "Love Or Confusion", met Oosterse en progressieve rock invloeden te horen krijg, waarbij stil zitten geen optie is en dit nummer wordt op kant 2 gevolgd door "Deep Magick, A Love Supreme" en op deze kant krijg ik nogmaals iets meer dan 20 minuten lekkere dansbare muziek voorgeschoteld.
Het nummer start met een dansbare uptempo mix van dance en rock, die me vanaf de eerste tonen in beweging zet en verandert halverwege in een experimenteel nummer, dat rustig begint en na korte tijd een dansbaar licht hypnotiserend terugkerend ritme krijgt, dat na enkele minuten over gaat in "Fountains Of Ambience", een elektronisch stuk muziek met spacerock en experimentele invloeden.
Kant 3 begint met klokkengelui, dat ongeveer een minuut aanhoudt, waarna Astralasia start met het maken van een heerlijk kort nummer, dat een industrieel karakter heeft en "Johnny's Little Brainticket In Dub" heet, waarna "Shamatic Waterfall" volgt en de band een experimenteel startend nummer speelt, dat over gaat in een fantastisch elektronisch stuk krautrock, dat een eentonig hypnotiserend ritme heeft
Het eerste nummer van kant 4 heet "The Sorcerers Apprentices Ambient Mix", een uitstekend krautrock nummer, dat in een gemiddeld tempo gespeeld wordt en gevolgd wordt door "The Desert - Instrumental Mix", een aanstekelijk klinkende uitvoering van dit nummer, dat een terugkerend ritme heeft.
Het laatste nummer van de 2LP heet "Timothy Leary Forever (Legend Of A Mind Remix)" en hierin laat de band me genieten van een geweldige swingende licht psychedelische song, die enkele tempowisselingen heeft.

"A Different Kettle Of Fish" van Astralasia, dat vol lekkere muziek staat, heeft me van begin tot eind geboeid en ik kan deze 2LP dan ook van harte aanraden, aan elke liefhebber van krautrock, progressieve rock en elektronische muziek.

* De muziek van deze band/artiest is ook regelmatig te beluisteren op maandagavond tussen 20.00 en 22.00 uur (Europese tijd) in het radio programma Carry's Music Machine via www.osuradio.nl

Sorry! Nog geen video's beschikbaar.

Review: Son Of Ohm - Paradigma (Eigen Beheer/SynthMusicDirect /Aumega Project, 2019) (Elektronisch)

Leonardo "Soundweaver" Wijma is een Nederlandse muzikant/producer, die sinds 2003, jaarlijks, hoofdzakelijk digitale albums op de markt brengt en in zijn studio produceerde hij reeds meer dan 25 albums, variërend van elektronische muziek (dance, kosmische muziek, elektro) tot psychedelisch (spacerock, krautrock) en van mantra's tot dichtkunst.
Zijn muzikale invloeden zijn onder andere: Pierre Henry, Kid Baltan, Tangerine Dream, Klaus Schulze, Jean-Michel Jarre, Kitaro, Vangelis, Tomita, Bo Hansson, ELP, Cream, Hendrix, Spirit, Moody Blues, Incredible String Band, Caravan, Camel, Gong, Steve Hillage, Pink Floyd, Ash Ra Tempel, Beatles, Sun Dial, Zappa, Brainticket,  Hawkwind, Classical Indian music, Aphrodite´s Child, Eno, Aes Dana, Crosby, Stills & Nash, Bowie, Kraftwerk, Kula Shaker, Led Zeppelin, Mike   Oldfield, Massive Attack, Witthüser & Westrupp en vele anderen.
Al jong leerde hij elektronisch orgel spelen en toen hij 16 jaar was, kreeg hij zijn eerste synthesizer, waarna hij na zijn twintigste ook eigen composities begon te maken en toen hij 26 was, leerde hij elektrische gitaar spelen.
Daarna begon hij nummers te schrijven en had reeds diverse synthesizers, orgels en effecten apparaten, die hij samen gekoppeld had in een kleine huis studio.
De komst van de computer opende nieuwe deuren voor Leonardo en van 1999 tot 2003 werkte hij erg gedreven en maakte veel nummers, waarbij hij het gevoel kreeg, dat het mogelijk was kwalitatief hoogstaande muziek te maken.
Tot 2003 bracht hij "All that is Energy" (EP), "Window" (EP), "Spiritworld 1,2 & 3" (elektronische muziek/dance) uit en in 2003 verscheen zijn eerste officiële album, getiteld "Origine" (elektronische muziek), gevolgd in dat zelfde jaar door de EP "Sadja".
Daarna volgden: "Soundweaver" (psychedelische elektronische muziek, 2003, 2004, 2005), "Dharma" (elektronische muziek, 2004), "Singing Electronic Devices" (elektronische muziek, EP, 2005), "Turn on, Tune in, Drop out" (spacerock, psychedelische muziek, 2005, remix 2007, unreleased) "Samsara" (2005), "Electronic Reality" (elektronische muziek, 2005), "Collective Memory Generator" (synthesizer, 2006), "Temple" (krautrock, 2007), "Open" (psychedelische elektronische muziek, 2007), "The Turning Point" (psychedelische elektronische muziek, 2007), "Sabda" (elektronische muziek, 2008), "Elements" (elektronische muziek, 2008), "The Fascinating Vibes of Electronic Waves" (elektronische muziek, 2009), "Voor Een Dag Van Morgen" (2009) (geproduceerd voor H.C. Feiler, 2005-2009), "Quantum Generation" (elektronische muziek, 2010), "Imagine" (ambient en dance, 2010), "Magical Extension" (psychedelische muziek, 2011, niet uitgebracht), "Inner Space Dimension" (psychedelische elektronische muziek, 2011), "Músarrindill" (2011, CD met Egbert Hovenkamp II), "InSpiratie" (2011, met Egbert Hovenkamp II, onuitgebracht), "Waar Het Stroomt" (2011 met zang, Nederlandse gedichten door Leoweyn, onuitgebracht), "Drones" (ambient, krautrock, 2012), "Chants According To..." (vedische mantra's, 2012, met G.N. Rao, niet uitgebracht), "AARDE" (2012, CD met Egbert Hovenkamp II), "Mantra Electronique" (elektronische muziek, 2013), "A Drop In The Ocean" (Boedhistische mantra's, 2013, CD met Lhamo Dukpa van Bhutan), "Gurumaya" (onder de naam Astral Son) (psychedelische muziek/krautrock, 2014, Vinyl/download) en "Silver Moon", eveneens als Astral Son (2015, Vinyl/download).
Onder de naam Son Of Ohm is zijn album "Syrinx", uit 2015, waarop 6 nummers te beluisteren zijn, in eigen beheer via Bandcamp verschenen en ook zijn album "Astronaut", dat 28 september 2017 via bandcamp verscheen, is weer in eigen beheer uitgebracht en tevens wordt het als CD-R via Neu Harmony uitgegeven.
Ook maakte hij, net als bij vorige uitgaven, het prachtige hoes ontwerp weer zelf en dat deed hij eveneens voor het CD-R album "Blackbirds" dat in juli 2018 via Neu Harmonie verscheen.
Zijn album "Electronic Muse", waarop 4 lange nummers staan, verscheen 19 september 2018, slechts enkele maanden later, in eigen beheer via bandcamp en deze werd door Neu Harmony op CD-R uitgebracht en en half jaar later heeft hij alweer een opvolger hiervan, getiteld "Paradigma", dat 7 nummers bevat en nog vermeldbaar is, dat hij, net als bij zijn vorige albums, het hoes ontwerp weer zelf heeft gemaakt.

Het album start met "Algorhythms", een iets meer dan 10 minuten durend elektronisch stuk krautrock met een licht hypnotiserend ritme, dat tegen het einde iets rustiger wordt en over loopt in het korte "Cosmic Revival", een rustig eentonig hypnotiserend klinkend nummer en ook dat gaat verder in het volgende nummer, dat "Pixies" heet en daarin speelt Son Of Ohm een schitterend nummer, dat ruimtelijke invloeden heeft en opnieuw een licht hypnotiserend eentonig ritme bevat.
Dan volgt er weer een korte overgang naar het volgende lange nummer getiteld "Cosmic Revival II" en hierin hoor ik hem een nogmaals een licht hypnotiserend werkje spelen, waarna hij vervolgd met "Caravanserai", een heerlijk swingend Oosters getint nummer, waar een mysterieus ritme in zit, dat verandert in een melodisch, klassiek aandoend stuk.
In "Cosmic Revival III" speelt hij een psychedelisch kort nummer en in "Spirit Flash" laat Son Of Ohm me opnieuw genieten van een fantastisch stuk krautrock, dat in een niet al te hoog tempo gespeeld wordt en ruimtelijke invloeden heeft, waarbij het ritme licht hypnotiserend klinkt.

"Paradigma" van Son Of Ohm is een verrukkelijke elektronische schijf, die vol hypnotiserende nummers staat, waarbij krautrock een grote rol speelt en ik kan deze CD dan ook zeer aanraden aan elke liefhebber, die van deze muzieksoorten houdt.(luister naar dit album via de bandcamp link onder de recensie)

* De muziek van deze band/artiest is ook regelmatig te beluisteren op maandagavond tussen 20.00 en 22.00 uur (Europese tijd) in het radio programma Carry's Music Machine via www.osuradio.nl

Review: The Lachy Doley Group - Make Or Break (Eigen Beheer, 2019) (Bluesrock / Soul)

The Lachy Doley Group uit Sydney, Australië, werd in 2010 opgericht en bestaat uit: Lachy Doley - zang, Hammond C3 en Whammy clavinet, Joel Burton - basgitaar, Jan Bangma - basgitaar en Jackie Barnes - drums en speelde in de loop der jaren meer dan 200 keer, waaronder diverse festivals, zoals: Bospop Festival (Nederland), Montreal Jazz Festival (Canada), Swiecie Blues Festival (Polen), Blues on Broadbeach (Australië), Culemborg Blues Festival (Nederland), Bejar Blues Festival (Spanje), Donnacona Blues Festival (Canada), Woodford Folk Festival (Australië), Caloundra Music Festival (Australië), Atri Blues Festival (Italië), Great British Rhythm and Blues Festival (Engeland), Augustibluus EE, Wine and Blues Festival (Portugal), Kitchener Blues Festival (Canada), Embassy Festival (Nederland) en andere festivals.
In 2011 bracht Lachy Doley het album "Typically Individual Conforming AntiSocila" uit, voordat op 27 september 2013 het debuut album van The Lachy Doley Group, "S.O.S. Singer Organ Soul", in eigen beheer op CD uitgebracht werd en als digitale download verscheen, waarna "Conviction" (30 mei 2015, CD en digitale download), "Lovelight" (20 januari 2017, CD en digitale download) en "Live At Blues On Broadbeach 2016" (19 mei 2017, CD en digitale download), die allemaal in eigen beheer werden uitgebracht, volgden.
Ook hun album "Make Or Break", dat 1 maart 2019 verscheen, bracht de band weer zelf uit en voor het eerst verscheen er een beperkte oplage van 200 stuks op LP met een andere hoes dan de CD en digitale download.

Het album, dat 10 nummers bevat, start met "A Woman", waarin de band een geweldige swingende bluesrock song speelt, die invloeden van funk heeft en in een niet al te hoog tempo gespeeld wordt en enkele prima tempowisselingen bevat en gevolgd wordt door "Cruel Cruel World", een swingende soul song, waar Hammond rock invloeden in zitten.
Daarna zet de band me "The Greatest Blues" voor en daarin hoor ik de band een fantastisch stukje bluesrock spelen, dat progressieve rock invloeden bevat en enkele tempowisselingen bevat (luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie), om gevolgd wordt door "The Strut", een fantastische swingende uptempo soulrock song, die zeer dansbaar is.
In "Give It (But Just Can't Take It)" speelt de band weer zo'n aan soul gerelateerde dansbare song, met funk en Hammond rock invloeden, in een gemiddeld tempo en in "Into The Alone" krijg ik een prachtige rustige soul song voorgezet.
De titelsong "Make Or Break" is eveneens een vrij rustig nummer, maar bevat ook heftige stukken en heeft diverse subtiele tempowisselingen, om halverwege geweldig te gaan swingen en heeft progressieve rock en soul invloeden en "Mix Tape" is opnieuw een mooie rustige aan soul gerelateerde song.
Verder volgen "The Killer", een progressieve rock song met funk invloeden, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt, enkele tempowisselingen heeft en een terugkerend ritme bevat en "Can't Get Close To You", een rustige song met soul invloeden, die bij tijd en wijle vrij heftig klinkt.

"Make Or Break" van The Lachy Doley Group is een lekker klinkende plaat, met swingende songs, die me geen moment verveeld hebben en ik kan liefhebbers van zowel bluesrock als soul dan ook aanraden, deze schijf eens te gaan beluisteren.

* De muziek van deze band/artiest is ook regelmatig te beluisteren op maandagavond tussen 20.00 en 22.00 uur (Europese tijd) in het radio programma Carry's Music Machine via www.osuradio.nl

Review: No Man's Valley - Outside The Dream (Tonzonen Records, 2019) (Progressieve Rock)

No Man's Valley uit Horst, Nederland,werd in 2011 opgericht en bestaat uit: Jasper, zang, Christian - sologitaar en achtergrondzang, Rob - basgitaar en achtergrondzang, Ruud - keyboards en achtergrondzang en Dinand - drums en achtergrondzang.
De band bracht op 18 maart 2012 hun debuut EP "Mirror Image", waar 6 nummers op staan, als digitale download uit en deze werd op 23 maart 2014 gevolgd door de digitale download EP "And Four Other Songs" (4 nummers), die beide op CD via Chrononaut Records verschenen.
Vervolgens verschenen de digitale single "The Wolves Are Coming" (3 oktober 2014), het digitale nummer "Kill the Bees - Radio Edit" (10 juni 2016) en hun debuut album, "Time Travel", dat 10 juli 2016 door Nasoni Records als LP werd uitgebracht, als CD via Chrononaut Records en als digitale download.
Na het uitbrengen van hun debuut album "Time Travel" deed No Man's Valley een tournee door Europa en stond op het podium met bands als The Stranglers (Engeland), Naxatras (Griekenland), Buddha Sentenza (Duitsland), Giobia (Italië), Arbouretum (Amerika), Donnerwetter (Nederland) en The Sore Losers (België) en speelde in 2018 op het bekende Freak Valley Festival in Duitsland.
Daarna verschenen de digitale nummers "Lies" (12 oktober 2018) en "Eyeball" (7 maart 2019) en op 22 maart brengt Tonzonen Records hun album "Outside The Dream" op LP, CD en als digitale download uit.

Het album, dat 8 nummers bevat, begint met het titelnummer "Outside The Dream", waarin de band een vrij rustige song ten gehore brengt, die een heerlijk aanstekelijk eentonig ritme heeft en invloeden van de muziek uit eind jaren 60, begin jaren 70 heeft en even na de helft van de song heftiger wordt en psychedelische invloeden krijgt en dit nummer wordt gevolgd door het als digitale download uitgebrachte "Eyeball", een schitterende licht psychedelische rock song, die progressieve rock en theater muziek invloeden heeft en in een gemiddeld tempo gespeeld wordt.
Daarna zet de band me "Hawk Rock" voor en krijg ik een swingende uptempo rock song te horen, die diverse subtiele tempowisselingen heeft en invloeden uit de surf muziek bevat en gevolgd wordt door "From Nowhere", een verrukkelijke aanstekelijke jaren 70 gerelateerde rock song met invloeden van de muziek van The Doors, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt.
In "Into The Blue" speelt No Man's Valley een uitstekende progressieve rock song, waar een licht hypnotiserend ritme in zit en in "7 Blows" laat de band me opnieuw genieten van een fantastische progressieve rock song, die met prima samenzang begint en in een niet al te hoog tempo gespeeld wordt en invloeden van de muziek van The Doors heeft.
Verder volgen "Lies", een geweldige swingende progressieve rock song, die heerlijk psychedelisch orgelspel heeft en diverse tempowisselingen bevat en het laatste nummer, "Murder Ballad", een vrij rustige progressieve rock song met een heerlijk eentonig ritme, waarmee de band me in een lichte trance brengt.

No Man's Valley heeft me met "Outside The Dream" van begin tot einde met hun heerlijk progressieve rock muziek weten te boeien en ik kan deze schijf dan ook van harte aanraden aan elke liefhebber van dit genre, maar ook zij, die van aan The Doors gerelateerde muziek houden, zullen dit album zeker weten te waarderen.(luister naar dit album via de youtube link onder de recensie)

* De muziek van deze band/artiest is ook regelmatig te beluisteren op maandagavond tussen 20.00 en 22.00 uur (Europese tijd) in het radio programma Carry's Music Machine via www.osuradio.nl

Review: Kuba Kapsa - Supersonic Moth (Denovali Records, 2019) (Piano / Elektronische Muziek)

Kuba Kapsa is een Poolse componist en pianist, die van 2006 tot 2014 leider was van het avant garde jazz combo Contemporary Noise Sextet en tevens is hij componist van film en theater stukken.
Zijn laatste wapenfeit is een verfijnde serie projecten moderne klassieke muziek, die de gemeenschappelijke titel "Vantdraught" draagt.
Het eerste deel van de "Vantdraught" serie, dat door het Denovali Records label in februari 2015 zowel op CD als op LP en digitaal is uitgebracht, heet "Vantdraught 10 • Vol. 1" en bevat 10 klassieke instrumenten (4 violen, 2 altviolen, 1 cello, 1 vibrafoon, 1 marimba en 1 piano.
Het tweede deel van de serie heet "Vantdraught 4", waarin hij de muziek schreef voor een kwartet (viool, klarinet/basklarinet, trombone en piano) en verscheen in juni 2016 eveneens op CD, LP en digitaal via het Denovali Records label en op 29 maart 2019 brengt dit label het album "Supersonic Moth", waar 9 nummers op staan, als digitale download, CD en LP uit.

De plaat begint met "Always A Playground Instructor Never A Killer", waarin Kuba Kapsa een mooi rustig piano nummer speelt, dat enkele subtiele tempowisselingen bevat en gevolgd wordt door "Exciting The Last Flight", een mix van elektronische muziek en pianospel, die in een niet al te hoog tempo gespeeld wordt, waarna "Rain Station" volgt en Kuba opnieuw een prachtig rustig stukje pianospel ten gehore brengt.
Daarna schotelt hij me "Swarm" voor en hoor ik hem een schitterend stuk spelen, dat het midden houdt tussen elektronische muziek en pianospel en gevolgd wordt door "Unspoken Is Better", eveneens een fantastisch rustig nummer.(luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie)
In "Unfortunate The Night" laat Kuba Kapsa me nogmaals genieten van een rustige mix van elektronica en piano en in "Hope It Snows A Lot In Heaven Peter!" speelt hij weer zo'n uitstekend piano nummer, dat diverse subtiele tempowisselingen heeft.
Verder volgen "Reliever", een verrukkelijk elektronisch stuk muziek, waar een terugkerend dreigend ritme in zit, waar na enkele minuten pianospel bij komt en dit zorgt voor een spannend geheel en het titel nummer "Supersonic Moth", een eentonig piano nummer, waar slechts enkele noten in gespeeld worden en dat tevens gesproken tekst bevat, waarbij de muziek voorzichtig iets meer snelheid krijgt en dreigender wordt.

"Supersonic Moth" van Kuba Kapsa is een mooie rustige plaat vol lekker klinkende piano muziek, die hier en daar ondersteund wordt door elektronica en ik kan iedere liefhebber van dit genre dan ook aanraden, deze schijf eens te gaan beluisteren.

* De muziek van deze band/artiest is ook regelmatig te beluisteren op maandagavond tussen 20.00 en 22.00 uur (Europese tijd) in het radio programma Carry's Music Machine via www.osuradio.nl

Review: Uffe Lorenzen - Alting Er Eet (Bad Afro Records, 2019) (Psychedelisch)

Uffe Lorenzen, alias Lorenzo Woodrose uit Kopenhagen, Denemarken, is de frontman van Baby Woodrose en Spids Nøgenhat en vanaf heden zal hij onder zijn eigen naam zijn muziek opnemen en uitvoeren, waarbij hij zijn teksten alleen nog maar in het Deens zal zingen.
De nummers voor zijn solo album "Galmandsvaerk", dat 10 november 2017 zowel als LP, CD en digitaal via het Bad Afro Records label verscheen, nam hij op gedurende zijn verblijf op het eiland Gomera, dat bij de kust van Marokko ligt.
Het album, dat de opvolger is van zijn debuut album "Blows Your Mind!" uit 2001 (Bad Afro Records), verscheen in een beperkte oplage van 1000 stuks op zwart vinyl en werd 8 september 2017 vooraf gegaan door de single "Flippertøs”, die digitaal werd uitgebracht.
Uffe speelt hierop ander andere: sitar, tablas, bansuri, viool, sologitaar en draailier.
Op 10 mei 2019 verschijnt zijn tweede solo album "Triprapport", waarvan de single "Alting Er Eet" ("Everything Is One") op 8 maart 2019 is verschenen via Bad Afro Records.

"Alting Er Eet", die gaat over de vraag: zal de mensheid nog langer blijven bestaan, als men blijft doorgaan met het destructieve gedrag ten opzichte van de aarde en dit schitterende licht psychedelische nummer, dat in een gemiddeld tempo wordt gespeeld, bevat dan ook een dreigend ritme, waarbij de muziek doet denken aan die van Baby Woodrose.(luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie)

Zelf zegt Uffe over deze song: “Alting Er Eet is a song which is inspired by the thrill one can get from looking at the night skies under the right circumstances.
I think it is actually possible to recognize that we are on a sphere moving through endless space if one tries really hard.
A realization like that could inevitably result in a much needed and totally different perspective on things like climate change”.

* De muziek van deze band/artiest is ook regelmatig te beluisteren op maandagavond tussen 20.00 en 22.00 uur (Europese tijd) in het radio programma Carry's Music Machine via www.osuradio.nl