Review: Carpet - About Rooms And Elephants (Elektrohasch Records, 2018) (Progressieve Pop)

Carpet is een psychedelische rock band uit Augsberg, Duitsland, die in 2009 hun debuut CD "The Eye Is The Heart Mirror" in eigen beheer uitbracht en bestaat uit: Maximilian Stephan - zang, sologitaar, minimoog, mellotron en klarinet, Jakob Mader - drums, percussie, xylofoon, klokkenspel, marimba en vibrafoon, Hubert Steiner - basgitaar en Sigmund Perner - vleugel, orgel, accordeon, mellotron en Rhodes synthesizer en verder bijgestaan worden door Andreas Unterreiner - trompet en vleugelhoorn en Jan Kiesewetter - saxofoon.
Daarna verschenen: "Elysian Pleasures" (Elektrohasch, 2013), "Riot Kiss"/"Song of Heartship" (single, 2015) en "Secret Box" (Beperkte oplage doorzichtig vinyl, Elektrohasch, 2017).
Op hun album "About Rooms And Elephants", dat 2 november 2018 via Elektrohasch Records verschijnt, speelt Martin Lehman mee op trompet en vleugelhoorn, terwijl het album alleen op vinyl en als digitale download uitgebracht wordt.

"About Rooms And Elephants" bevat 6 nummers, waarvan "Selene" het eerste is en hierin hoor ik de band een dromerige pop song, die na enkele minuten over gaat in een fantastische licht hypnotiserende rock song, die tegen het einde verder gaat in een mooie dromerige pop song.
Daarna schotelt de band me "Full Moon Tune" voor en krijg ik een schitterende uptempo song te horen, die een dansbaar ritme heeft en gevolgd wordt door "Spanish Pets", een verrukkelijke licht psychedelische pop song, die in een niet al te hoog tempo gespeeld wordt.
In "Bitter Lake" speelt Carpet opnieuw een prachtige song, waar een melodisch ritme in zit, waarbij enkele prima tempowisselingen ingebouwd zijn en in "June 19th" laat de band me genieten van een geweldige instrumentale mix van smooth jazz en progressieve pop, die wisselende karakters heeft, die iets na de helft van het nummer verandert en ik een swingend stuk progressieve rock voorgezet krijg.
Het laatste nummer heet "Souvenir" en daarin zet de band me weer een heerlijke, vrij dromerige, licht psychedelische pop song voor, waarin enkele  tempowisselingen zitten.

"About Rooms And Elephants" van Carpet is een uitstekende plaat met lekkere dromerige pop songs, die ik kan aanraden, aan elke liefhebber van de betere pop, maar ook zij, die van smooth jazz houden, zullen zeker aan hun trekken komen.

* De muziek van deze band/artiest is ook regelmatig te beluisteren op maandagavond tussen 20.00 en 22.00 uur (Europese tijd) in het radio programma Carry's Music Machine via www.osuradio.nl

Sorry, nog geen video beschikbaar!

Review: Domadora - Lacuna (Kozmik Artifactz Records, 2018) (Psychedelische Rock)

Domadora is een band uit Parijs, Frankrijk, die bestaat uit: Belwil - sologitaar, Gui Omm - basgitaar, Angel Hidalgo Paterna - synthesizer en Karim Bouazza - drums.
De band bracht in 2013 hun debuut album "Tibetan Monk" uit, dat in 2016 gevolgd werd door "The Violent Mystical Sukuma" en op 14 september 2018 is het album "Lacuna" via het Kozmik Artifactz Records label verschenen in een beperkte oplage op gekleurd vinyl (zwart/wit marmer kleurig en zwart vinyl), terwijl de CD en digitale download op 29 juni 2018 werden uitgebracht.

Het album bevat slechts 4 nummers, waarvan "Lacuna Jam" het eerste is en hierin hoor ik de band een fantastisch swingend progressief rock nummer spelen, dat invloeden van de muziek van jaren 70 bands bevat, waarbij er veel fuzz op de sologitaar zit.(luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie)
Daarna brengt de band "Gengis Khan" ten gehore, waarin de band een schitterend progressief rock nummer speelt, waar sologitaar invloeden van de muziek van Colour Haze in zitten en dat enkele tempowisselingen heeft en na de helft van het nummer heftiger wordt, vervolgens tijdelijkerin een rustig tempo gespeeld wordt en met stoner klanken eindigt.
In "Vacuum Destiny" zet Domadora me een uitstekend stonerrock nummer voor, dat in uptempo gespeeld wordt en ook hierin hoor ik de invloed van Colour Haze op het gitaarwerk.
Dan speelt de band gedurende enkele minuten een zwaar stuk uptempo rock, getiteld "Tierra Last Homage", dat over gaat in een rustig tempo, om opnieuw te veranderen en verder te gaan in een iets sneller stuk muziek met scheurend sologitaarspel, fuzz, licht hypnotiserend ritme en een heftig tempo, om tegen het einde rustig uitgespeeld te worden.

"Lacana" van Domadora is een heerlijke plaat, waarmee de band me van begin tot einde heeft weten te boeien en ik kan deze schijf dan ook van harte aanbevellen aan een ieder, die van stoner en progressieve rock houdt.

* De muziek van deze band/artiest is ook regelmatig te beluisteren op maandagavond tussen 20.00 en 22.00 uur (Europese tijd) in het radio programma Carry's Music Machine via www.osuradio.nl

Review: Sherpa - Tigris & Euphrates (Sulatron Records, 2018) (Psychedelisch)

Sherpa werd in Abruzzo, Italië, opgericht en bestaat uit Umberto Palazzo en Matteo Dossena.
De band kreeg voor hun debuut album "Tanzlinde", dat 30 september 2016 via het Sulatron label op CD verscheen, medewerking van: Lilia - zang (1 nummer), Ayu Shi en Ila Maa - zang (4 nummers), Fabiana Duronio en Graziano Zuccarino - pijpen, armonium en percussie (1 nummer) en Fabio Cardone - synthesizer en xylofoon (1 nummer).
Tevens werd "Tanzlinde" op 16 december 2016, door Sulatron, op 180 vinyl groen worden uitgebracht in een beperkte oplage van 500 stuks.
Het album werd tussen november 2014 en januari 2016 in de Pomaro Studios opgenomen en gemixt door Umberto Palazzo en Matteo Dossena, terwijl de mastering door krautrock legende Eroc werd gedaan.
Hun opvolgende album "Tigris & Eiphrates", verschijnt 28 oktober 2018 via Sulatron Records in een beperkte oplage van 500 stuks op 180 gram doorzichtig vinyl, op CD en tevens als digitale download.
De band is sinds hun debuut album van bezetting verandert en bestaat tegenwoordig uit: Matteo Dossena - zang en sologitaar, Axel DiLorenzo - drone gitaar, Ivano Legnini - basgitaar, Enrico Legnini - synthesizer, Franz Cardone - basgitaar en Pierluca Michetti - drums en percussie.
Tevens spelen de gastmuzikanten Frederica Vigoni - viool (1 nummer), Davide Di Bernardo - sitar (1 nummer) en Guiseppe Sericola - achtergrong zang (1 nummer)
op het album, dat door krautrock legende Eroc is gemasterd, mee.

Het album, dat 6 nummers bevat, start met "Kim (((O)))", een schitterende aanstekelijke psychedelische song, die in een niet al te hoog tempo gespeeld wordt en gevolgd wordt door "Creatures From Ur", een heerlijke, zeer rustige, song, die in een licht psychedelisch ritme wordt gespeeld.
In "Equiseto" speelt de band nogmaals een mooie rustige licht psychedelische pop song en in "Ascent To The Mother Of Language" laat Sherpa me opnieuw genieten van een fantastische rustige pop song, die halverwege verandert in een rustig stuk progressieve rock.
Daarna speelt de band "Overwhelmed" en schotelt me nogmaals zo'n prachtige rustige licht psychedelische pop song voor, die halverwege iets meer snelheid krijgt, waarbij het ritme ook verandert en ik een aanstekelijk stuk muziek te horen krijg.
Het laatste nummer heet "Descent Of Inanna To The Underworld", waarin de band ook nu weer een zeer rustig nummer ten gehore brengt, dat langzaam iets meer snelheid krijgt en heftiger wordt.(luister naar dit nummer via de bandcamp link onder de recensie)

"Tigris & Euphrates" van Sherpa bevat 6 verrukkelijke rustige licht psychedelische nummers, die ik elke liefhebber van dit genre kan aanraden eens te gaan beluisteren, om tot dezelfde conclusie te komen als ik.

* De muziek van deze band/artiest is ook regelmatig te beluisteren op maandagavond tussen 20.00 en 22.00 uur (Europese tijd) in het radio programma Carry's Music Machine via www.osuradio.nl

Review: Dead Otter - Bridge Of Weird (Riot Season Records, 2018) (Progressieve Rock)

Dead Otter uit Glascow, Schotland werd in 1994 al opgericht en bestaat uit: John Riddell - sologitaar, Omar Aborida - sologitaar, Gavin Riddell - basgitaar en Scott Falconer - drums, maar bracht 24 augustus 2018 pas hun eerste officiële album uit, via Riot Season Records, getiteld "Bridge Of Weird" als opvolger van hun "Pathfinder EP", die 26 oktober 2016 uit kwam.
Vermeldenswaardig is verder dat het album in een beperkte oplage van 300 stuks op gekleurd vinyl verscheen (die allemaal uitverkocht zijn) en tevens op CD en als digitale download.

Het album, dat 5 nummers bevat, start met "Eye Elevator" en daarin hoor ik de band in een heerlijk rustig Oosters klinkend tempo beginnen, dat langzaam iets meer snelheid krijgt, waarbij naar een climax toe te werkt, om het daarna af te sluiten.
Daarna volgt "Warning", waarin de band een mooi rustig progressief rock nummer speelt, dat ook nu weer iets meer snelheid krijgt en invloeden van acid rock uit de jaren 70 heeft en gevolgd wordt door "Fur", een 32 durend stukje gitaarspel met klassieke invloeden.
In "LV-426" laat Dead Otter me hun invloed van de hardrock bands uit de jaren 70 horen en hierin schotelt de band me een zeer swingend, vrij heftig, uptempo rock nummer voor, waarin de band helemaal los lijkt te gaan, om tegen het einde in een rustiger tempo te eindigen.
Het laatste nummer van het album is het titel nummer "Bridge Of Weird", dat bijna 14 minuten duurt en daarin speelt de band een schitterend rock nummer, dat na 10 minuten over gaat in een ander stuk muziek en ik een uitstekend rustig vervolg van het nummer voorgezet krijg.(luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie)

"Bridge Of Weird" van Dead Otter bevat 5 fantastische progressieve rock nummer, waar ik van begin tot einde van genoten heb en ik kan deze schijf dan ook van harte aanbevelen, aan iedere liefhebber van progressieve rock.

* De muziek van deze band/artiest is ook regelmatig te beluisteren op maandagavond tussen 20.00 en 22.00 uur (Europese tijd) in het radio programma Carry's Music Machine viawww.osuradio.nl

Review: Blackfilm - Zero One Seven (Denovali Records, 2018) (Dance)

Blackfilm, uit Hongarije, bracht zijn debuut album met gelijknamige titel in 2008 uit en deze was binnen enkele maanden uitverkocht, waarna Denovali Records besloot om in 2010 een her uitgave van het album uit te geven.
Daarna verscheen in 2010 het album "Along The Corridors", dat hij samen met de Italiaanse dub producer Eraldo Bernocchi maakte.
Tegelijk met zijn album "Zero One Seven", dat 29 september 2018 op vinyl (2LP) en CD via Denovali Records verschijnt, brengt het label ook de her persing van "Along The Corridors" als vinyl uitgave op dezelfde datum op de markt.
Vermeldenswaardig is ook, dat op en CD 24 augustus 2018 een EP van hem verscheen, getiteld "Gone / Blackmark", waarop 2 nummers staan, die niet op album verschenen zijn.

Het album bevat 10 nummers en start met "8632", waarin Blackfilm een schitterend dance nummer ten gehore brengt, dat invloeden van filmmuziek heeft en na een minuut gooit hij het roer om, waarna het tempo hoger ligt en begint de muziek te swingen, totdat hij besluit de muziek tijdelijk in een rustiger tempo te spelen, om vervolgens weer verder te gaan met het spelen van swingende uptempo dance en dit nummer wordt gevolgd door "Version", een rustig startende song, die langzaam iets meer snelheid krijgt en een dansbaar ritme heeft.
Daarna schotelt hij me "Traitors" voor en hoor ik een geweldige swingend nummer, waar een hypnotiserend ritme in zit en dat enkele subtiele tempowisselingen heeft, waarna "Slade City 2094" volgt, een heerlijk driegend nummer, dat een eentonig licht hypnotiserend ritme bevat.
In "Fateless" zet hij me een opnieuw een geweldig swingend nummer voor, dat in een hoog tempo gespeeld wordt en een licht hypnotiserend ritme heeft en in "Deep Roots" laat Blackfilm me een mix van drum and bass met elektronische muziek en hypnotiserende ritmes horen, die swingt en enkele tempowisselingen heeft.
Dan krijg ik "Song Without Words" voorgeschoteld en daarin speelt hij een lekker in het gehoor klinkende drum and bass song, waarmee hij me in beweging weet te houden, waarna "Vegas" volgt en ik een swingend dance nummer te horen krijg, dat in een niet al te hoog tempo gespeeld wordt en een lichte trieste ondertoon bevat.(luister naar dit nummer via de soundcloud link onder de recensie)
Vervolgens zet Blackfilm me "Gone" voor, een uitstekend rustig stukje licht hypnotiserende dance en "Blackmark", een swingend uptempo dance nummer, dat zeer dansbaar is en een aanstekelijk ritme heeft.

"Zero One Seven" van Blackfilm bevat 19 swingende nummers, die me constant in beweging hebben gehouden en ik kan liefhebbers van dance deze heerlijke uitgave, dan ook van harte aanbevelen.

* De muziek van deze band/artiest is ook regelmatig te beluisteren op maandagavond tussen 20.00 en 22.00 uur (Europese tijd) in het radio programma Carry's Music Machine via www.osuradio.nl

Review: Bunnies - Transportation To Mind Transformation and Devoted To The Process Of Action (R.A.I.G. Records, 2018) (Psychedelische Rock / Avant Garde / Science Fiction / Spacerock / Progressieve Rock)

Bunnies werd in 2005 te Northampton, Massachusetts, Amerika opgericht door Jeremy Dubs - sologitaar en zang en Jack Science - zang, synthesizer en keyboards, nadat het duo verhuisd was van Pennsylvania en trokken drummer Matthew Newman aan.
De band bracht in 2008 hun debuut album "Music For Dinosaurs By Dinosaurs" uit, dat gevolgd werd door de in eigen beheer uitgegeven EP "Devoted To The Process Of Action" (Dubs, Science en Newman, december 2013) en het album "Transportation To Mind Transformation" (april 2018), waarin de band werd uitgebreidt met Justin Bard - sologitaar en Adam Bosse - basgitaar, die allemaal als digitale download verschenen.
Het R.A.I.G. Records label bracht de EP, plus het laatst verschenen album, op 1 september 2018, als een 2 in 1 CD uit en vermeldenswaardig is, dat de nummers van de LP hier op aaneengesloten gespeeld worden, in plaats van los.

Het album start met de nummers van "Transportation To Mind Transformation" en daarvan is "Link Think" het eerste.
Daarin hoor ik de band, na een experimenteel begin, een schitterende mix maken van psychedelische muziek, avant garde, science fiction en spacerock, die tevens invloeden uit de progressieve rock heeft en diverse tempowisselingen bevat, waarin van alles gebeurd en verder gaat in "Unchain Brain" en daarin hanteert de band hetzelfde recept, waardoor de muziek spannend blijft, een licht hypnotiserend ritme bevat en de muziek wel iets weg heeft uit de begin periode van Frank Zappa.
Vervolgens zet Bunnies me de 2 nummers van "Devoted To The Process Of Action" voor, die met "Devoted To The Process Of Action. Part One (Side D)" begint en hierin laat de band me genieten van psychedelische muziek, die gecombineerd wordt met experimentele spacerock, surf, film muziek, waardoor er een geweldige song ontstaat, die bij tijd en wijle lichtelijk chaotisch klinkt en in "Devoted To The Process Of Action. Part Two (Side O)" gaat de song verder en brengt de band opnieuw een heerlijke mix van avant garde, rock in opposition en wisselende tempo's ten gehore, die me tevens aan de muziek van Alex's Hand doet denken.

"Transportation To Mind Transformation and Devoted To The Process Of Action" van Bunnies is een niet alledaags album, maar wel één, waarin de band me van begin tot einde heeft weten te boeien en ik kan deze spannende schijf dan ook zeer aanraden, aan hen, die van avant garde, experimentele muziek, RIO, science fiction, progressieve rock en de muziek van Frank Zappa en Alex's Hand houden. (luister naar de nummers van het album via de link onder de recensie)

* De muziek van deze band/artiest is ook regelmatig te beluisteren op maandagavond tussen 20.00 en 22.00 uur (Europese tijd) in het radio programma Carry's Music Machine via www.osuradio.nl

Review: Ufo Över Lappland - Ufo Över Lappland (Review: Ufo Över Lappland - Ufo Över Lappland (Sulatron Records, 2018) (Spacerock), 2018) (Spacerock)

Ufo Över Lappland komt uit Umea, Zweden en is ontstaan uit één van de vele jam sessies, die daar gehouden worden.
De band, die bestaat uit: Krister Mörtsell - sologitaar, Christer Blomquist - basgitaar, Peter Basun - synthesizer en Andreas Rejdvik - drums, bracht hun gelijknamige album, op 22 juni 2016, in een zeer beperkte oplage van 50 stuks op cassette uit via het Fluere Tapes label, met daar op 3 lange en 1 heel kort nummer (10 seconden), maar ook is het als digitale download verschenen.
Het Duitse Sulatron Records brengt het album, waar 4 nummers op staan, op 21 september 2018, als LP uit in een beperkte oplage van 500 stuks, die op 180 gram wit vinyl geperst zijn, terwijl het eveneens op CD wordt uitgebracht en een extra nummer bevat.

"Ufo Över Lappland" start met "Keep On Keepin' On Space Truckin'", waarin ik de band een schitterende swingende uptempo mix van spacerock en progressieve rock hoor maken, die iets meer dan 12 minuten duurt en enkele tempowisselingen heeft.(luister naar dit nummer via de bandcamp link onder de recensie)
Daarna speelt de band "JaEDeJaE", een heerlijk zwaar beginnend spacerock nummer, dat na een minuut over gaat in een geweldig swingend stuk muziek, dat diverse subtiele tempowisselingen en een licht hypmnotiserend ritme bevat.
In "Podsol" schotelt Ufo Över Lappland me, na een psychedelisch begin, een fantastisch hypnotiserend nummer met een terugkerend ritme voor, waarmee de band me vanaf de begin tonen mee in hun ban heeft en me alle tijd doet verliezen.
Dan speelt de band "Nothing That Lives Has ... Such Eyes!" te horen en hierin brengt Ufo Över Lappland een verrukkelijk swingend licht hypnotiserend progressief rock nummer met spacerock en stoner invloeden ten gehore.
Het extra nummer van de CD "Lemmy On The Beach" start met heftig, om kort er na over te gaan in een heerlijk swingend stuk muziek, dat een hypnotiserend ritme heeft, uptempo gespeeld wordt, spacerock invloeden bevat en zeer dansbaar is en in rust eindigt.

Ufo Över Lappland heeft me met "Ufo Över Lappland" vanaf de eerste tot de laatste tonen weten te boeien en ik kan dit meesterwerk dan ook ten zeerste aanraden, aan iedere liefhebber van spacerock, progressieve rock en hypnotiserende ritmes.

* De muziek van deze band/artiest is ook regelmatig te beluisteren op maandagavond tussen 20.00 en 22.00 uur (Europese tijd) in het radio programma Carry's Music Machine via www.osuradio.nl