Bong is een band uit Newcastle-Upon-Thyne, die tegenwoordig bestaat uit: Mike Vest - sologitaar, David Terry - basgitaar en Mike Smith - drums (eerder speelden ook Pete Ryde- sologitaar en Ben Freeth - sitar in de band) en sinds 2007 hun muziek (44 uitgaves) uit brengt via diverse labels, zoals: Fuckin' Amateurs, Slight Chance, Heidenwut Productions, Infinite Exchange, Blackest Rainbow, Roadburn Records, Ritual Productions, MIE Music, Zam Zam Records, Brave Mysteries, enz.
Hun laatst verschenen uitgave heet "Thought And Existence" en deze werd 2 mei 2018 in een beperkte oplage van 50 stuks (met de hand genummerd) op doorzichtig blauw gespetterd vinyl + artwork-zeefdruk op een rode kaart, 3 stickers en een patch door het Ritual Productions label uitgebracht en tevens 93 stuks doorzichtig blauw gespetterd vinyl, verpakt in met de hand gemaakte marineblauwe glanzende zijde-zeefdruk hoes, die met de hand genummerd is (exclusief verkrijgbaar via Ritual Productions), 154 stuks op doorzichtig blauw gespetterd vinyl, gestoken in een standaard hoes en tevens op zwart vinyl, als CD (met een extra nummer) en als digitale download.
Het CD album, dat 3 lange nummers bevat, start met "The Golden Fields", waarin ik Bong met mysterieuze synthesizer klanken hoor beginnen, die vergezeld gaan van gesproken tekst, om na enkele minuten over te gaan in een heerlijke trage zware stonerrock song, die kerkelijke invloeden lijkt te hebben.(luister naar dit nummer via de bandcamp link onder de recensie)
Dan volgt "Tlön Uqbar Orbis Tertus", een schitterend stoner nummer met een licht hypnotiserend ritme, dat in een gemiddeld tempo gespeeld wordt en tegen de helft van het nummer tijdelijk iets langzamer wordt, om na enkele minuten weer verder te gaan in het begin tempo.
Het bonus nummer is een live opname van "Tlön Uqbar Orbis Tertus", die in The Blitz gemaakt is en dit 26 minuten durende stuk muziek begint dreigend en vrij rustig, waarbij het ritme, net als in de studio opname, licht hypnotiserend klinkt en iets over de helft wordt het tempo langzamer, maar blijft stevig, om tegen het einde in een fantastisch licht psychedelisch hypnotiserend stukje muziek uit te monden.
Bong heeft me met "Thought And Existence" van begin tot einde in de ban van hun geweldige muziek weten te houden en ik kan liefhebbers van stoner deze plaat dan ook van harte aanbevelen, maar ook zij, die van hypnotiserende klanken houden, zullen ruimschoots aan hun trekken komen.
Zen Dub is het alias van multi instrumentalist Kai Norton, een drum 'n bass producer/dj uit Glastonbury, Engeland, die sinds 2014 zijn muziek uitbrengt, alleen of samen met andere muzikanten.
"Sands Of Time", dat 11 nummers bevat, is de opvolger van "Shangri-La" uit 2017, dat hij samen met The Alchemist maakte en "Free Your Mind" (2015) en is net als zijn vorige uitgaven uitgebracht via het Sentience Records label en als digitale download via bandcamp.
Op enkele nummers wordt hij bijgestaan door gastmuzikanten, zoals Daygan (1 nummer), Tom Bilmer (1 nummer) en John Dalton (1 nummer).
Het album start met "Sadhu", waarin Zen Dub in een rustig tempo start, dat na korte tijd over gaat in een lekkere swingende Oosters klinkende song, die dance invloeden heeft en in een gemiddeld tempo gespeeld wordt, waarna hij tegen het einde terug keert naar het rustige tempo en dit nummer wordt gevolgd door "Enchanted", waarin Daygan meespeelt en ik een prachtig rustig drum 'n bass nummer voorgeschoteld krijg, dat een dansbaar ritme heeft.
Daarna brengt hij "Vivid" ten gehore, een heerlijk stukje dance, dat opnieuw Oosterse invloeden heeft en in een aanstekelijk zeer dansbaar ritme gespeeld wordt, waarna het titel nummer "Sands Of Time" volgt en hij me een schitterende swingende mix van elektronische muziek en dance voorzet, waarbij stil zitten geen optie is.(luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie)
In "Gaya" krijg ik ook nu weer een uitstekende mix van Oosterse muziek en dance te horen, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt en enigszins mystiek aan doet, waarbij ook enkele prima tempowisselingen ingebouwd zijn en in "Summer Rain" (met Tom Bilmer) laat Zen Dub me genieten van een geweldige swingende mix van dance en smooth jazz en hierbij is stil zitten geen optie.
Dan zet hij me "Figment" voor en hoor ik een mooi kort rustig nummer, dat een terugkerend ritme heeft en gevolgd wordt door "Elysium", een verrukkelijk stuk dance, dat rustig begint en swingt als een trein en dus zeer dansbaar is.
Vervolgens hoor ik "Kindred", een lekker in het gehoor klinkend, vrij rustig, nummer, "Miracles", eveneens een heerlijk dansbaar nummer en "Beyond Belief", waarin John Dalton mee speelt, een schitterend dance nummer, dat een aanstekelijk ritme bevat, dat zeer dansbaar is.
"Sands Of Time" van Zen Dub bevat 11 heerlijke dansbare nummers, waar ik van begin tot einde van genoten heb en ik kan iedere liefhebber van deze muzieksoort deze CD dan ook van harte aanbevelen.
* De muziek van deze band/artiest is ook regelmatig te beluisteren op maandagavond tussen 20.00 en 22.00 uur (Europese tijd) in het radio programma Carry's Music Machine via www.osuradio.nl
Yuka & Chronoship is een Japanse progressieve rock band, die in 2009 door tekstschrijfster, zangeres en keyboards speelster Yuka Funakoshi werd opgericht en verder bestaat uit: Takashi Miyazawa - sologitaar, Shun Taguchi - basgitaar en Ikko Tanaka - drums en elektrische drums.
De band liet zich muzikaal inspireren door de muziek van de progressieve rock bands uit eind jaren 70.
Hun debuut album "Water Reincarnation" verscheen in juni 2011 via het Franse Musea records label en werd in april 2013 gevolgd door "Dino Rocket Oxygen" (Musea), waarvan de hoes door Roger Dean ontworpen werd, terwijl de albums in 31 landen werden uitgebracht.
Door hun live optredens zag de band hun populariteit steeds meer groeien en werd er onder andere opgetreden in Marseille, Frankrijk tijdens het Prog Sud festival in 2013, het Festival Crescendo in 2014 te Saint Palais Sur Mer in Frankrijk en het tweedaagse Prog+1 festival te Verona, Italië in 2015.
Hun derde album, "The 3Rd Planetary Chronicles" werd 25 september 2015 door het Cherry Red Records label uitgebracht en "Ship", dat eveneens via Cherry Red Records werd uitgebracht, is hier dus de opvolger van.
Vermeldenswaardig is nog, dat Hiroyuki Izuta en Sonja Kristina (Curved Air) als gast zanger en zangeres meespelen en logo design door Roger Dean is ontworpen.
Het album, dat 11 nummers bevat, start met "The Argo Suite", die uit 7 delen bestaat en daarvan is "Tears Of The Figurehead" het eerste en daarin hoor ik de band een prachtige korte rustige song spelen, waarbij de zang (van Sonja) en het pianospel voor het geheel zorgen.
Daarna krijg ik "The Ship Argos"voorgeschoteld en hierin speelt de band een geweldig symfonisch rock nummer, dat diverse tempowisselingen heeft en bij tijd en wijle opzwepend klinkt en dit nummer wordt gevolgd door "Landing", een schitterend swingend nummer, dat een aanstekelijk ritme bevat, waarbij stil zitten geen optie is.
In "Golden Fleece" zet de band me een heerlijk nummer voor, dat in een gemiddeld tempo gespeeld wordt en een terugkerend ritme heeft, waardoor ik opnieuw begin mee te bewegen en in "A Dragon That Never Sleeps" brengt de band een fantastische mix van symfonische rock, progressieve rock en funk ten gehore, die in een vrij hoog tempo gespeeld wordt.
Dan schotelt Yuka & Chronoship me "Islands In The Stream" voor en hoor ik ook nu weer een uitstekend stuk symfonische rock, dat diveres subtiele tempowisselingen heeft, waarna "Return" volgt, een kort swingend nummer, waarbij stil zitten niet aan de orde is.
Vervolgens krijg ik "The Airship Of Jean Giraud" te horen en ook daarin laat de band me genieten van hun schitterende symfonische rock, die swingt, diverse tempowisselingen heeft en erg aanstekelijk klinkt en dit wordt gevolgd door "Visible Light", een swingende mix van orkestrale muziek, symfonische rock en dance, die in het Japans gezongen wordt en ook nu weer, verscheidene tempowisselingen heeft, waardoor het nummer spannend blijft.
Verder hoor ik "Old Ship On The Grass", een verrukkelijk vrolijk klinkend nummer, dat een hoog meedans gehalte heeft en dat folk invloeden bevat en "Did You Find A Star?", een schitterend rustig nummer met zang van Hiroyuki en hierin verandert de muziek halverwege tijdelijk en krijg ik een rustig progressief stuk te horen, dat terug keert naar het begin van de song.
"Ship" van Yuka & Chronoship is net als hun vorige albums een fantastische plaat geworden, die vol heerlijke symfonische rock staat en ik kan deze schijf dan ook van harte aanbevelen aan iedere liefhebber van deze muzieksoort.(luister naar gedeeltes van de nummers via de youtube link onder de recensie)
* De muziek van deze band/artiest is ook regelmatig te beluisteren op maandagavond tussen 20.00 en 22.00 uur (Europese tijd) in het radio programma Carry's Music Machine via www.osuradio.nl
Singer-songwriter Laura Meade uit New York, Amerika, maakte met de progressieve rock band IZZ diverse albums en speelt tevens theatermuziek.
Op 18 mei 2018 verscheen haar debuut album "Remedium", dat 10 nummers bevat, via Doone Records, het label dat ook de muziek van IZZ uitbrengt.
Hierop spelen enkele gastmuzikanten mee, waaronder: John Galgano - basgitaar, keyboards, akoestische gitaar, ukelele, piano, drums en drum programmering, Randy McStine - sologitaar, Brian Coralian - drums, Greg Meade - sologitaar, Paul Bremner - sologitaar, Greg Dimiceli - drums en Jason Hart - keyboards en strijkers arrangement.
Het eerste nummer van het album heet "Sunflowers At Chernobyl" en daarin krijg ik een schitterende mix van progressieve rock, symfonische rock en folk voorgezet, waarin tevens invloeden uit het theater te horen zijn, waarna "Conquer The World" volgt en Laura een mooie vrolijk klinkende pop song ten gehore brengt.
Daarna krijg ik een prachtige, vrij zwaar klinkende, folkpop song te horen, die "What I See From Here" heet en rustig begint, maar na korte tijd meer snelheid en progressieve rock invloeden krijgt en gevolgd wordt door "Never Remember", waarin elektro, folk en melodische pop elkaar ontmoeten, waardoor er een heerlijk klinkende mix ontstaat, die wisselende tempo's bevat.(luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie)
In "The Old Chapel At Dusk" laat Laura me genieten van een verrukkelijk rustig stukje avant gardistisch pianospel en in "Dragons" schotelt ze me een geweldig progressief rock nummer voor, dat rustig start en na enkele minuten verandert in een swingende rock song, die elektro en psychedelische rock invloeden heeft en diverse tempowisselingen bevat en tegen het einde terug keert naar het tempo, waarin de song begonnen was.
Dan zet Laura me "Home Movies" voor en krijg ik een uitstekende pop song te horen, die in en niet al te hoog tempo gespeeld wordt en gevolgd wordt door "Your Way", een lekker in het gehoor klinkende melodische pop song met een aanstekelijk ritme.
Verder hoor ik "Every Step", een prachtige pop song met hemelse zang, die een gemiddeld tempo heeft en "Irradiation", een mooie rustige pop song, die door gebruik van de cello een trieste ondertoon krijgt.
"Remedium" van Laura Meade is een uitstekende plaat, die vol mooie songs staat, waarvan ik er enkele als uitschieter kan betitelen ("The Old Chapel At Dusk", "What I See From Here" en "Never Remember") en ik kan liefhebbers van de betere pop, deze schijf dan ook van harte aanbevelen.
* De muziek van deze band/artiest is ook regelmatig te beluisteren op maandagavond tussen 20.00 en 22.00 uur (Europese tijd) in het radio programma Carry's Music Machine via www.osuradio.nl
Icarus Peel uit Devon, Engeland, maakte in 2009 zijn eerste solo CD album, getiteld "Tea At My Gaffe", die in 2010 gevolgd werd door "The Sunflower Army" en in 2013 door "Sing!".
Ook maakte hij in 2013 met de band The Honey Pot, die hij in 2010 oprichtte, het album "To The Edge Of The World" voor het Mega Dodo label en onder de naam Crystal Jacqueline And The Honey Pot, verscheen er een dubbele 7" vinyl single bij het Fruits De Mer label in 2014 en verder kwam er een song van de band op het album "Home For Christmas", waarvan de opbrengst voor een goed doel was.
Met Mordecai Smyth maakte Icarus Peel in 2014 de gelimiteerde 10" vinyl split LP "Barnburner" (Mega Dodo Records), waarbij elk 3 nummers speelt en de LP op blauw vinyl in een oplage van 250 stuks geperst is, waarvan de eerste 100 vergezeld zijn gegaan van een A3 kleuren poster + sticker.
Ook zijn album "Forget-Me-Not Under Pussy Willow", dat 7 oktober 2016 via het Mega Dodo Records label verscheen, werd in een gelimiteerde editie van 250 stuks 180 gram zwart vinyl op LP uitgebracht en er verscheen een zeer beperkte oplage van 100 stuks als 4CD in een handgemaakte, individueel genummerde houten doos, die de geremasterde versies van "Tea At My Gaffe", "The Sunflower Army" en "Sing!" plus zijn album "Forget-Me-Not Under Pussy Willow" bevat.
Op 12 mei 2018 vierde het Fruits De Mer Records label zijn tiende verjaardag in de King Arthur Pub te Glastonbury, waar The Honey Pot, Tir Na NÓg, Icarus Peel's Acid Reign, Anton Barbeau, Mark McDowell en Magic Bus optraden en speciaal daarvoor schreef Icarus Peel de song "Shining Diamonds" voor The Honey Pot.
Deze is samen met het nummer "Half Space" van Icarus Peel's Acid Reign in een zeer beperkte oplage van 80 stuks in een metalen kan op 5" single uitgebracht en werd tijdens het optreden verkocht.
Icarus Peel's Acid Reign bestaat uit: Icarus Peel - zang en sologitaar, Andy Budge - basgitaar en Brian Rushbrooke (The Crystal Jacqueline Band) - drums.
Op 27 juli 2018 verschijnt het album "The Window On The Side Of Your Head" van Icarus Peel's Acid Reign via het Mega Dodo Records label en deze wordt in een beperkte oplage op 180 gram geel vinyl uitgebracht, tevens in een beperkte oplage op CD in een metalen kan en als digitale download.
Opmerkelijk is, dat de nummers van de LP en CD in een andere volgorde staan en dat de CD een nummer extra bevat, plus een langere versie van "Eyes Of Insomnia", dat een intro heeft.
De CD, die 11 nummers bevat, start met "Eel Plurr", waarin ik een fantastisch kort, maar heftig, stukje gitaarspel voorgezet krijg, dat gevolgd wordt door "Somewhere Far From Anywhere", een schitterende progressieve psychedelische rock song, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt en enkele subtiele tempowisselingen heeft.(luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie)
Daarna krijg ik "Midnight Moonight" to horen en daarin speelt de band opnieuw een heerlijke swingende progressieve rock song, die een aanstekelijk ritme heeft, waarna "Marley’s Chains" volgt en de band me verrukkelijke rock song voorschotelt, die een licht hypnotiserend ritme heeft en in een niet al te hoog tempo gespeeld wordt, waarna ik "Gazing Up At Jimi" (niet op LP) hoor en de band een lekker in het gehoor klinkende song speelt, die enkele prima tempowisselingen bevat.
In "Be Calm, Becalmed" laat Icarus Peel's Acid Reign me genieten van een prachtige rustige licht psychelische pop song, die na enkele minuten iets meer tempo krijgt, waarbij de muziek een progressief karakter krijgt en in het instrumentale "Let’s Get It Together" verrast de band me door het gebruik van een sitar, waardoor de muziek een psychedelisch tintje krijgt.
Dan krijg ik "Way Out West" voorgezet en hierin speelt de band een aanstekelijke swingende rock song in een vrij hoog tempo, waarbij stil zitten geen optie is en dit nummer wordt gevolgd door "Eyes Of Insomnia", dat rustig start en na iets meer dan een minuut over gaat in een uitstekende progressieve rock song, die swingt.
verder hoor ik "Falling All Around", een geweldige swingende rock song, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt, enkele subtiele tempowisselingen heeft en
me terug voert naar de begin jaren 70, waarin bands als Cream, Jimi Hendrix Experience, Taste, Groundhogs en anderen actief waren.
Vervolgens hoor ik laatste nummer, dat "The Sun Will Leave You Cold" heet en daarin krijg ik een schitterende song voorgeschoteld, die diverse tempowisselingen bevat, spannend en progressief klinkt en swingt, waarbij invloeden uit de jaren 70 opnieuw sterk naar voren komen, middels heerlijk gitaarspel.
"The Window On The Side Of Your Head" van Icarus Peel's Acid Reign is een genot om te beluisteren en ik kan iedere liefhebber van progressieve psychedelische rock en begin jaren 70 muziek deze schijf dan ook van harte aanbevelen.
* De muziek van deze band/artiest is ook regelmatig te beluisteren op maandagavond tussen 20.00 en 22.00 uur (Europese tijd) in het radio programma Carry's Music Machine via www.osuradio.nl
Toetsenist Dirk Jan Müller uit Aken, Duitsland, richtte in 1992 de band Electric Orange op, die toen alleen uit hem bestond.
In 1991 had hij onder zijn naam in eigen beheer het album "Brainwaves" op CD-R en cassette uitgebracht, dat in 1992 gevolgd werd door "The Columns Of Herakles", op cassette en CD-R, eveneens in eigen beheer.
Ook bracht hij in 1992 het CD album "Time Signals" uit via het Electronical Dreams label en in 1994 verscheen de CD "Memories In Space" van Schönwälder, Broekhuis & Müller, die tevens in een gelimiteerde genummerde oplage op vinyl werd uitgebracht, via het Manikin label.
Dirk Jan is behalve in Electric Orange, waarmee hij reeds 20 albums uitbracht, ook actief in: Bloop, Octopus's Garden, Space Invaders, The Hausfrauen Of Death en Cosmic Ground.
Laatstgenoemde is het nieuwe soloproject van Dirk Jan en het eerste album van Cosmic Ground met gelijknamige titel verscheen in maart 2014.
Daarop bespeelt hij: mu modular, eurorack modular, fender rhodes, mellotron, moog sub phatty, philicorda, farfisa compact, farfisa professional duo, solina string ensemble, roland rs202, korg ms20, roland sh1000, hohner string melody II, elka rhapsody, nord wave, moog voyager, hohner clavinet, oberheim sem, korg mini-pops, leslie 760 en hohner orgaphon.
Het tweede album van Cosmic Ground, dat 3 augustus 2015 via het Studio Fleisch label verscheen, heet simpelweg "2" en hierop speelt hij: analogue modular synthesizers and sequencers (MU), mellotron m4000d, dreadbox erebus, farfisa compact, solina string ensemble, roland sh1000, arp odyssey, hohner string melody II, elka rhapsody, hammond m100, oberheim sem, hohner orgaphon en leslie 760, terwijl het geheel analoog gemixt is.
Vervolgens verscheen "III" in oktober 2016 en ook zijn album "IV" is op via het eigen Studio Fleisch label verschenen en bevat een gratis download code voor het nummer "Soil" en ook op deze uitgave speelt Dirk een scala aan instrumenten, zoals: analoge modulaire synthesizers, tape echoes, strijkers ensemble, audio generator, mellotron, minimoog, vocoder en sologitaar.
"IV", dat 7 nummers bevat, start met "Possessed", een heerlijk experimenteel elektronisch industrieël nummer, dat een licht hypnotiserend terugkerend ritme heeft en gevolgd wordt door "Stained", een fantastisch krautrock nummer, dat in een gemiddeld tempo wordt gespeeld, waarmee Dirk me van begin tot eind mee in de ban van zijn muziek weet te houden.
Daarna zet hij me "OBscured" voor en daarin krijg ik opnieuw zo'n schitterend krautrock nummer voorgeschoteld, waarbij het onmogelijk is stil te blijven zitten en ik krijg dan ook het gevoel de muziek ingezogen te worden en dit wordt gevolgd door "Greasy", dat iets meer dan 12 minuten duurt, met zware tonen begint en ruimtelijke invloeden bevat, om na enkele minuten over te gaan in een geweldig stuk krautrock, dat in een vrij hoog tempo gespeeld wordt en voorbij is, voor ik er erg in heb.
Dan volgt het langste nummer van de CD (20 minuten), getiteld "Progeny" en hierin laat Dirk me genieten van een verrukkelijk stuk muziek, dat met vrij zware industrieële klanken start, om na enkele minuten te veranderen in een dansbaar hypnotiserend uptempo nummer, waarbij stil zitten geen optie is en hierdoor raak ik opnieuw in een lichte trance, totdat het nummer enkele minuten voor het einde verandert in een industrieël stuk.
In "Plains" schotelt hij me een geweldig, vrij zwaar, eentonig elektronisch nummer voor, dat diep in mijn hersenen doordringt en me alle besef van tijd laat vergeten (luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie) en in "Deep End" brengt hij me nogmaals in trance door een soortgelijk nummer te spelen, dat in een gemiddeld eentonig tempo ten gehore gebracht wordt.
De digitale download "Soil" is een nummer van iets meer dan 38 minuten en daarin hoor ik Dirk een zwaar industrieël elektronisch nummer spelen, waarbij hij een sfeer oproept, die aangeeft, dat het einde der tijden nabij is, om na circa 15 minuten iets meer ruimtelijke geluiden er in te verwerken en verder te gaan met experimenteren, waarna hij enkele minuten voor het einde over gaat op maken van melodische geluiden, die een nieuw begin lijken aan te kondigen.
Cosmic Ground heeft me met "IV" volledig in de ban van zijn muziek weten te houden en me laten genieten van zowel zijn elektronische als zijn krautrock muziek, waarbij ik tevens genoten heb van "Soil" de digitale download, die gratis bij de CD zit en ik kan deze schijf dan ook ten zeerste anraden, aan een ieder, die van deze muziek soorten houdt.
* De muziek van deze band/artiest is ook regelmatig te beluisteren op maandagavond tussen 20.00 en 22.00 uur (Europese tijd) in het radio programma Carry's Music Machine via www.osuradio.nl
Friendship is een band uit Oslo, Noorwegen, die in 2010 werd opgericht en bestaat uit: Fredrik Skalstad - zang en drums, Sander Eriksen Nordahl - sologitaar en Martin Morland - basgitaar.
De band heeft zich muzikaal laten beïnvloeden door de muziek van bands uit eind jaren 60 en begin jaren 70 en speelt live geen nummer hetzelfde, doordat er op het podium flink oplos gejamd wordt.
In 2011 verscheen hun 7" debuut single in een beperkte oplage, die met de hand genummerd is, waarna in 2014 hun debuut album volgde, dat zeer goede kritieken kreeg van de Europese underground scene.
Op 25 mei 2018 verscheen daar de opvolger van, die "Ain't No Shame" getiteld is en via het Kozmik Artifactz Records label uitgebracht werd in een beperkte oplage op gekleurd vinyl en in een klaphoes gestoken is en als CD, waarbij vermeldenswaardig is, dat het artwork door de bekende artiest Robin Gnista is gemaakt en het album opgenomen en gemixt werd in Studio Paradiso onder leiding van Christian Engfelt (Big Bang, Cato Salsa Experience).
Het album, dat 10 nummers bevat, start met "Are You Ready?", waarin ik de band een kort bluesrock song hoor spelen, die lichte invloeden van funk heeft en gevolgd wordt door "Gypsy", een stevige swingende powerrock song, die enkele subtiele tempowisselingen heeft en in een iets boven gemiddeld tempo gespeeld wordt.
Dan volgt het titel nummer "Ain't No Shame" en daarin krijg ik een lekker in het gehoor klinkende poprock song voorgezet, die progressieve rock elementen bevat (luister naar dit nummer via de soundcloud link onder de recensie), waarna ik "Harmony Turns to Sound" hoor en de band me een prima mix van pop en soul voorschotelt, die swingt.
In "Got Me Feeling So Good" laat Friendship een prachtige mix van country, pop en close harmony horen, waarin de invloed van The Eagles en The Byrds hoorbaar is en in "Moments" laat de band me genieten van een uitstekende rustige licht psychedelische pop song, die orkestraal begeleidt wordt.
Daarna schotelt de band me "Fire" voor en krijg ik een fantastische swingende rock song te horen, die diverse tempowisselingen heeft, waarna "Alaska Night" volgt en de band een geweldige progressieve powerrock song ten gehore brengt, die enkele subtiele tempowisselingen heeft en lichte bluesrock imvloeden bevat.
Vervolgens hoor ik "Live Peacefully", waarin invloeden van Grand Funk Railroad, funk, soul, jazz en progressieve rock samen gesmolten worden en er een verrukkelijke swingende rock song ontstaat, die gevolgd wordt door het laatste nummer, "Truth in Your Lies", een schitterende progressieve rock song, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt, dat halverwege versneld wordt, waardoor de muziek nog meer gaat swingen en de invloed van Grand Funk nogmaals naar voren komt.
"Ain't No Shame" van Friendship is een heerlijke plaat om te beluisteren, waarbij ik vooral kan opmerken, dat de laatste 3 nummers er naar mijn mening uit springen, maar ook de rest van de nummers zit muzikaal prima in elkaar en ik kan deze schijf dan ook van harte aanbevelen aan hen, die van powerrock, progressieve rock en eind jaren 60, begin jaren 70 muziek houden.
* De muziek van deze band/artiest is ook regelmatig te beluisteren op maandagavond tussen 20.00 en 22.00 uur (Europese tijd) in het radio programma Carry's Music Machine via www.osuradio.nl
