The Sledge is een Deense band uit Kopenhagen, die ontstaan is na het uiteen vallen van de band Hjortene, die 5 platen uitbracht en bestaat uit: Magnus - zang, Palle - zang en sologitaar, Claus - basgitaar en Kim - drums en zang.
Op 15 juni 2018 brengt de band hun debuut album "On The Verge Of Nothing" via het Kozmik Artifactz Records label uit in een beperkte oplage op gekleurd vinyl met klaphoes en als CD, waarbij verder vermeldenswaardig is, dat het album door Anders Onsberg Hansen (Baby Woodrose, Spids Nøgenhat) in Kopenhagen in 2 dagen live in de studio werd opgenomen en de mix door Matt Bayles (Mastodon, The Sword, Isis) in Seattle, Amerika werd gedaan , terwijl Dave Collins (Soundgarden, Fu Manchu, QOTSA) de mastering deed in Los Angeles, Amerika en tevens spelen Lorenzo Woodrose (Baby Woodrose, On Trial) en Bo Morthen (On Trial) op het album mee.
Het album bevat 8 nummers en begint met "Tantra (I-II-III)", waarin ik een zwaar stonerrock nummer te horen krijg, waarin invloeden van Black Sabbath's begin periode zitten, waarbij het tempo niet al te hoog ligt, maar de muziek, door het hypnotiserende ritme, toch swingend is en dit nummer wordt gevolgd door "Death Drone Doline", een swingende uptempo rock song, die fuzzy gitaarspel bevat, enkele subtiele tempowisselingen heeft en tegen het einde in een traag stuk muziek eindigt.
Daarna hoor ik "Curtains", een progressieve rock song, die lichte bluesrock invloeden heeft en tegen het einde in een zwaar traag stoner nummer verandert, waarna "Running Down The Mountain" volgt en de band me uitstekende rock song voorschotelt, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt, waarbij de muziek vrij zwaar klinkt en prima heavy gitaarspel bevat.
In "179 Liars" krijg ik opnieuw een vrij zware song te horen, die een stevig ritme en spacerock invloeden heeft (luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie) en in "Like Shit" speelt The Sledge een kort nummer van iets meer dan 1 minuut en hierin krijg ik geweldig stukje rock voorgezet, dat swingt en licht hypnotiserend werkt.
Dan volgt "Yet Untitled", dat rustig, zwaar en melodisch start, om na korte tijd over te gaan in een fantastische zware rock song, die in een rustig tempo gespeeld wordt, totdat de band iets over de helft van het nummer besluit het tempo iets op te voeren en de muziek iets meer gaat swingen.
Het laatste nummer heet "Flammehav" en verrast de band me door een schitterende mix te spelen van progressieve rock, spacerock, melodische rock en stonerrock, die een heerlijk hypnotiserend ritme bevat, waarmee de band me bijna 10 minuten in de ban van de muziek weet te houden.
"On The Verge of Nothing" van The Sledge is een uitstekend debuut album, dat vol mooie zware stonerrock nummers staat en ik kan hen, die van deze muzieksoort houden, dan ook sterk aanraden, deze schijf eens te gaan beluisteren, om tot dezelfde conclusie te komen als ik: geweldig!
* De muziek van deze band/artiest is ook regelmatig te beluisteren op maandagavond tussen 20.00 en 22.00 uur (Europese tijd) in het radio programma Carry's Music Machine via www.osuradio.nl
The Shadracks is een band uit Medway, Kent, Engeland, die halverwege 2017 werd opgericht en bestaat uit: Huddie Shadrack - zang en sologitaar, Elle Meshack - basgitaar en Ellisa Abednego - drums.
De bandleden besloten na 2 keer repeteren, dat het tijd was om hun debuut LP uit te brengen e deze verschijnt op 20 juli 2018 via Damaged Goods Records in een beperkte oplage van 500 stuks op zwart vinyl.
Het album, dat simpelweg "The Shadracks" getiteld is en 12 nummers bevat, begint met "When I Can't Remember", waarin ik de band met de tonen van "My Generation" (The Who) hoor starten, die gevolgd worden door een swingende mix van punk en garagerock, die in een uptempo gespeeld wordt en gevolgd wordt door "She Sailed The Sea", dat invloeden heeft van het nummer "Keep On Running" (Spencer Davis Group) en in deze song zet de band me opnieuw een uitstekende punk gerelateerde rock song voor, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt.
Dan krijg ik "Your Embrace" te horen en daarin speelt de band een fantastische rustige song, die lichte surf invloeden heeft en gevolgd wordt door "Plasic Lives", een korte swingende punk song, die in een vrij hoog tempo gespeeld wordt.
Ook het volgende nummer "Locust Flys Again" duurt kort en hierin schotelt de band me weer een heerlijke swingende uptempo punk song voor, waarna "Unable To Recal" volgt, een lekker in het gehoor klinkende rock song, die invloeden bevat van de muziek van eind jaren 70.
In "Bordom" laat The Shadracks me opnieuw genieten van een swingende punk song, die eind jaren 70 gemaakt had kunnen zijn en in "Things I Hear" krijg ik een uptempo mix van punk, rhythm & blues en rock & roll voorgezet, die enkele subtiele tempowisselingen heeft.
Daarna speelt de band een zeer dansbare song, getiteld "Every Inch Of My Mind", waarin een invloeden van beat en garagerock hoorbaar zijn en deze wordt gevolgd door "The Wrong Things", waarin de band me opnieuw een geweldige swingende punkrock song voorschotelt, die in eind jaren 70 stijl gespeeld wordt.
Verder hoor ik "Corrina", een prima rock song, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt en tonen uit "I Need You" en "All Day and All Of The Night" (Kinks) bevat en "Splitting In Two", een schitterende rock song, waarin invloeden van Johnny Rotten (Sex Pistols) te horen zijn en ook dit nummer speelt de band weer in een gemiddeld tempo, waarin een aanstekelijk ritme zit.
"The Shadracks" van The Shadracks is een fantastische plaat met heerlijke uptempo muziek, waarin de invloed van jaren 60 en 70 garagerock en punk bands sterk hoorbaar is en ik kan deze schijf dan ook van harte aanraden, aan hen die van deze muzikale periode houden.(Sorry, nog geen video beschikbaar)
* De muziek van deze band/artiest is ook regelmatig te beluisteren op maandagavond tussen 20.00 en 22.00 uur (Europese tijd) in het radio programma Carry's Music Machine via www.osuradio.nl
The Love Coffin werd in 2013 te Kopenhagen, Denemarken opgericht en bestaat uit: Jonatan K. Magnussen - zang en sologitaar, Kristian Alexander - sologitaar, Lasse Christiansen - keyboards en sologitaar, Tue Einar - basgitaar en Alexander Vitus - drums.
De band bracht op 30 oktober 2015 hun debuut EP "Veranda" via het Flammekaster REcords label uit als digitale download en op LP in een beperkte oplage van 500 stuks op zwart vinyl en deze werd op 3 oktober 2016 gevolgd door de EP "Buffalo Thunder", die door Flammekaster REcords in samenwerking met Third Coming Records als digitale download en in een beperkte oplage van 300 stuks zwart vinyl en 200 stuks blauw vinyl werd uitgebracht.
In september 2018 verschijnt hun debuut album "Cloudlands" via Bad Afro Records en deze wordt vooraf gegaan door de single "Pure", die 25 mei 2018 door Bad Afro Records wordt uitgebracht.
Het nummer, dat in een niet al te hoog tempo start, wordt rustig opgebouwd en daarin krijg ik een prima rock song voorgeschoteld, die tegen het einde iets steviger wordt, meer snelheid krijgt en swingt.
"Pure" van The Love Coffin is een uitstekende rock song, die ik iedere liefhebber van rock kan aanraden eens te gaan beluisteren en ik kijk dan ook uit, om de rest van de nummers van het album te horen. (Sorry, nog geen video beschikbaar)
* De muziek van deze band/artiest is ook regelmatig te beluisteren op maandagavond tussen 20.00 en 22.00 uur (Europese tijd) in het radio programma Carry's Music Machine via www.osuradio.nl
Pyramid was een studio project van Toby Robinson (The Mad Twiddler), die samen met hulp van Robin Page (Fluxus) en enkele bevriende muzikanten jam sessies deed in diverse studio's te Keulen, Duitsland, waar hij in zijn vrije uren opnamen van maakte gedurende de periode 1975-1976 en sommige van deze sessies werden later uitgebracht via zijn eigen Pyramid label.
Één van die sessies verscheen 10 mei 2018 onder de naam "Pyramid" op LP, CD en als digitale download via het Mental Experience label en is door Toby geremasterd van de orginele master tapes in de Moat Studio, waarbij vermeldenswaardig is, dat het album voorzien is van een boekje met notities door Alan Freeman (The Crack In The Cosmic Egg).
Het album bevat slechts 1 nummer, getiteld "Dawn Defender", dat 33 minuten duurt en daarin hoor ik Pyramid met een rustig psychedelisch stukje muziek starten, dat halverwege verandert in een opwindend swingend uptempo nummer, dat progressieve rock en krautrock invloeden bevat, om daarna opnieuw te veranderen en ik een heerlijk licht hypnotiserend stuk eentonige muziek hoor, dat over gaat in een prachtig rustig melodisch psychedelisch stuk.(luister naar het album via de youtube link onder de recensie)
Pyramid heeft me met het nummer "Dawn Defender" het idee gegeven, dat ik in een lange psychedelische trip zat, waarin enkele uitstapjes zaten en ik kan deze schitterende muziek, dan ook van harte aanbevelen aan een ieder, die van psychedelische muziek houdt, maar zij, die van progressieverock en krautrock houden, zullen deze schijf zeker op waarde weten te schatten.
Nadat het John Lindberg Trio uit Enviken, Zweden in 2006 werd opgericht, bracht de band eerst onder de naam John Lindberg Rockabilly Trio een CD single ("Christmas Special", Enviken Records, 2006), een CD album ("John Lindberg Rockabilly Trio, Enviken Records, 2006) en een CD mini album uit ("Jonsered Rock'N'Roll, eigen beheer, 2006).
Vanaf 2007 ging de band verder als John Lindberg Trio en verschenen de albums: "Win Or Lose" (2007), "Brand New Philosophy" (2009), "Made For Rock`N`Roll" (2011), "Hell Of A Ride"(2012), "Rock This Christmas" (2012), "Dig It" (2014) en "Straight From The Heart" (LP op rood vinyl, 2017), die allemaal via het Enviken Records label werden uitgebracht.
De band bestond tot 2015 uit: John Lindberg - zang en sologitaar, Martin Engström - basgitaar en Joakim Dunker - drums en percussie, waarna Martin Engström de band verliet en werd vervangen door Nathanael Marcusson - basgitaar en zang.
Vermeldenswaardig is nog, dat de voorlaatste 4 albums van de band allemaal de vijfde plaats behaalden in de Zweedse album charts.
Het album "Straight From The Heart", dat 18 april 2018 opnieuw is uitgebracht door Enviken Records en analoog is opgenomen, bevat 13 nummers, waarvan "This Is What You Get" het eerste is en hierin krijg ik een geweldige swingende rock & roll song voorgeschoteld, waarbij het tempo vrij hoog ligt en de muziek aanzet tot dansen en dit nummer wordt gevolgd door "Forever", een fantastische uptempo rock song, die enkele subtiele tempowisselingen heeft en swingt als een trein.
In "Sweet Love" laat de band me genieten van een mix van boogie en rock & roll, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt en in "Double Talking" swingt de band er op los en schotelt me een verrukkelijke rock song voor, waarbij stil zitten geen optie is.
Dan volgt "Sing With Us Tonight", waarin invloeden van hardrock, country & western en rock & roll tot een swingend geheel gesmeed worden, waarna "You Belong To Me" volgt en John Lindberg Trio me een aanstekelijke rock & roll song voorzet en ook bij dit verrukkelijke nummer is het onmogelijk stil te blijven zitten.
Daarna hoor ik "Left My Rebel Soul For A Broken Heart", een uptempo rock song, die enkele prima tempowisselingen heeft en gevolgd wordt door "I'll Be There", waarin de band me verrast door een swingende jaren 50 gerelateerde song te spelen, die Hawaii invloeden heeft en in een gemiddeld tempo gebracht wordt.
Het volgende nummer is de titel song "Straight From The Heart", een fantastische dansbare rock song, die een aanstekelijk ritme heeft en swingt (luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie) en deze wordt gevolgd door "Danger Us" en daarin laat de band me nogmaals genieten van zo'n lekkere rock song, die in een vrij hoog tempo gespeeld wordt en swingt als een trein.
Verder hoor ik "This Magic Moment", een uitstekende dansbare rock song, die in een swingend ritme gespeeld wordt, "Jonny Got A Tommy Gun", een schitterend kort instrumentaal nummer, dat in een hoog tempo gespeeld wordt en enkele subtiele tempowisselingen heeft en "All Shook Up", een geweldige bewerking van de song, die Elvis eens zong, waarin funk en rock & roll elkaar ontmoeten.
"Straight From The Heart" van John Lindberg Trio swingt van begin tot einde en ik kon dan ook geen moment stil zitten bij deze uptempo muziek, waardoor ik deze schijf dan ook ten zeerste kan aanraden aan iedere liefhebber van rock & roll.
* De muziek van deze band/artiest is ook regelmatig te beluisteren op maandagavond tussen 20.00 en 22.00 uur (Europese tijd) in het radio programma Carry's Music Machine via www.osuradio.nl
Riccardo Prencipe uit Napels, Italië, die afstudeerde aan het conservatorium van Napels San Pietro, richtte in 1999 zijn eerste band Lupercalia op, die een album uitbracht via het World Serpent label (Death in June, Current 93, Antony and the johnsons, Nurse with wound).
Daarna richtte hij de band Corde Oblique op en hun debuut album "Respiri" verscheen in 2005 via het ARK records/Masterpiece label, waarna vervolgens de volgende abums werden uitgebracht: "Volontà D'Arte" (Prikosnovenie/Audioglobe, 2007), "The Stones Of Naples" (Prikosnovenie/Audioglobe, 2009), "A Hail Of Bitter Almonds" (Prikosnovenie/Audioglobe; Progressivamente/Egea/Suono Records en Shadowplay Records, 2011), "Per Le Strade Ripetute" (The Stones Of Naples Rec./Audioglobe, 2013) en "I Maestri Del Colore" (Infinite Fog/Audioglobe, 2016).
De opvolger daarvan heet "Back Through The Liquid Mirror", die op 6 april 2018 verscheen en live in de Splash Studio te Napels werd opgenomen en hiervan is de Europese uitgave door het Duitse Dark Vinyl/Audioglobe gedaan, terwijl de Aziatische uitgave, die als CD+DVD is verschenen, door Dying Art Productions uit China werd gedaan.
De band, die sinds de oprichting verschillende malen van samenstelling veranderde bestaat tegenwoordig uit: Annalisa Madonna - zang, Riccardo Prencipe - klassieke, akoestische en sologitaar, Umberto Lepore - basgitaar, Luigi Rubino - piano, Edo Notarloberti - viool en Alessio Sica - drums.
Corde Oblique speelde in de loop der jaren met onder andere: Bauhaus, Anathema, Opeth, Coph Nia, Moonspell, Ataraxia, Persephone, Spiritual Front, QNTAL, Kirlian Camera, Of The Wand And The Moon en anderen, maar er speelde ook diverse gastmuzikanten mee uit diverse bands waaronder: Duncan Patterson (Anathema), Denitza Seraphim (Irfan), Simone Salvatori (Spiritual Front), Sergio Panarella and Luigi Rubino (Ashram), Alessandra Santovito (Hexperos) en Corrado Videtta (Argine).
Het album, dat 11 nummers bevat, waaronder 2 covers, start met "Arpe Di Vento" en daarin hoor ik de band in een rustig tempo een prachtige poprock song spelen, die halverwege meer snelheid krijgt en meer de kant van de progressieve rock op gaat (luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie), waarna "Flying" volgt en de band een cover van Anathema ten gehore brengt en ik een schitterende rustige progressieve rock song voorgezet krijg, die door het vioolspel een enigszins trieste ondertoon heeft.
Daarna volgt "Venti Di Sale", een rustig startende song, die langzaam meer snelheid krijgt en uitmondt in een heerlijke rock song en deze wordt gevolgd door "Papavero E Memoria", een instrumentaal nummer, dat met triest vioolspel begint, dat over gaat in een geweldig aanstekelijk swingend ritme, waarbij stil zitten niet aan de orde is.
In "Averno" schotelt de band me een mooie rustig startende rock song voor, die een aanstekelijk ritme bevat, dat halverwege plotseling verandert, waarna de muziek opnieuw in een rustig tempo verder gaat, maar tegen het einde weer opgevoerd wordt en in "Le Pietre Di Napoli" speelt Corde Oblique ook deze keer een
rustig startende song, die tegen het einde opgevoerd wordt en naar een climax toegespeeld wordt.
Dan zet de band me "My Pure Amethyst" voor en ik weer zo'n prachtige rustige song te horen krijg, waarin het vioolspel centraal staat, waarna "Suono Su Tela" gespeeld wordt en hierin laat de band me genieten van een geweldig lekker instrumentaal nummer, dat afwisselende tempo's heeft en gevolgd wordt door "Blubosforo", een lekker in het gehoor klinkende pop song, die enkele prima tempowisselingen heeft en swingt.
Vervolgens schotelt de band me "Cantastorie" voor en hoor ik een swingende mix van gothic en progressieve rock, waarbij stil zitten geen optie is, waarna het laatste nummer volgt, dat "Kaiowas" heet en een cover is van een Sepultura nummer.
Hierin speelt de band een fantastisch swingend licht dreigend nummer, dat iets over de helft nog meer gaat swingen en een vrolijk aanstekelijk ritme krijgt.
"Back Through The Liquid Mirror" van Corde Oblique bevat verrukkelijke muziek met geweldig viool spel, waar ik van begin tot einde van genoten heb en ik kan deze schijf dan ook ten zeerste aanraden aan liefhebbers van progressieve rock.
* De muziek van deze band/artiest is ook regelmatig te beluisteren op maandagavond tussen 20.00 en 22.00 uur (Europese tijd) in het radio programma Carry's Music Machine via www.osuradio.nl
Nadat Will Z., één van de oprichters van de Belgische band Cosmic Trip Machine, in november 2011 klaar was met de co-productie van "The Book Of Am" van de band Can Am Des Puig, waarvan co-producers Juan Arkotxa en Leslie MacKenzie deel uitmaakten, ontdekte hij, dat hij voor zijn nieuwe soloproject ook zulke muziek wilde maken.
Gedurende een maand componeerde hij minstens elke dag een nummer, waardoor hij de naam "Daily Visions" als titel voor zijn nieuw solo album bedacht.
In diezelfde tijd las hij het boek The Twelve Philosophical Keys, dat door Basil Valentine geschreven werd en door Michel Maier geïllustreerd is.
Toen het tijd was om verder te gaan met het maken van zijn demo's, kwam hij geïnspireerd door het boek van Basil Valentine, op de titel "12 Visions", zoals het album zou moeten gaan heten.
De eerste sessie voor de plaat was op 3 november 2011, waarin 3 demo's tot een compleet nummer werden verwerkt.
In 2012 ging Will met zijn vriendin naar Mallorca, waar hij eerder met Juan en Leslie werkte en schreef daar enkele songs voor zijn project.
Later in dat jaar verdiepte hij zich in een boek over satanisme, waardoor zijn muziek een stuk duisterder werd en de song "Hermetic Spell", die hij met zijn band Cosmic Trip Machine voor zijn solo album opnam, is daar het resultaat van.
Nadat hij de muziek van Engelse folk band The Trees ("The Garden of Jane Delawney", 1970 en "On The Shore", 1970) en van zangeres Judee Sill, die in 1971 de geweldige single "Jesus Was A Cross Maker" uitbracht, had ontdekt, besloot hij ook muziek in die stijl op te nemen.
Hij bracht zijn eerste solo album "Shambhala" in 2012 uit, gevolgd in 2013 door "12 Visions", die via Anazitisi Records/69 Watt verschenen en in 2014 is zijn nieuwe album "Dark Tales Of", waarop 12 nummers staan, door het Nederlandse Headspin label op de markt gebracht in een beperkte oplage gekleurd en zwart vinyl.
Op die LP spelen OG - glissando gitaar, Sammy - drums en percussie, Majnun - sologitaar (in Ego Ritual) en Alice Artaud - zang mee, terwijl Will alle andere instrumenten bespeelt, zoals solo- en basgitaar, synthesizer, piano, orgel, percussie en theremin en hij natuurlijk de zang voor zijn rekening neemt.
Na de totstandkoming van "The Book Of Am", vroegen Juan Arkotxa en Leslie MacKenzie aan Will of hij bereid was mee te werken aan het vervolg daarvan, getiteld "The Book of Intxixu", waaraan ook Daevid Allen, de oprichter van Gong, zijn medewerking verleende.
Het werken met zulke getalenteerde muzikanten was een voorrecht voor Will en dat inspireerde hem tot het componeren van "New Start", een album geïnspireerd is door de Jain filosofie, de geboorte van zijn zoon en om eer te bewijzen aan deze grote artiesten met wie hij had samengewerkt .
Op "New Start" is de personele bezetting als volgt: Will Z. - zang, 12 snarige gitaar, akoestische gitaar, sologitaar, Wah-Wah fuzz gitaar, Korg MS-20. piano. percussie, sitar, mellotron, basgitaar, synthesizer en xylofoon, Juan Arkotxa - fluit, Leslie MacKenzie - percussie (op Jain Devotion Part V), Carmeta Mansilla - zang (op Jain Devotion Part II), Daevid Allen - Glissando gitaar (op Evil Namo), OG - Glissando gitaar (op Jain Devotion Parts IV en V), Alice Artaud - zang (op Greek Loop), Adam Geoffrey Cole - oud (op Jain Devotion Part IV), Anne - synthesizer effecten (op Jain Devotion Part V) en Louis Z. - baby.
Het album verscheen 8 juni 2015 via Mega Dodo Records in een gelimiteerde oplage van 250 stuks, geperst op wit vinyl en de CD versie is eveneens in een gelimiteerde oplage van 250 stuks verschenen.
Hij werkte van november 2014 tot januari 2016 aan zijn nieuwe (zesde) album "A New Mirrored You", dat 31 december 2016 via het G.O.D. Records label verschenen is en daar aan werkten Juan Arkotxa - dwarsfluit, Alice Artaud - zang (1 nummer), oG - 12 snarige elektrische gitaar (1 nummer), basgitaar (1 nummer) en glissando gitaar (1 nummer) en Sammy Goldstein - drums als gastmuzikanten mee, terwijl Will zelf de rest van de instrumenten bespeelt.
Ook "A New Mirrored You" is gebaseerd op een boek en wel "La Vita Nuova" van Dante Alighieri, dat 2 thema's behandelt.
a) Hoe je een moeilijke eenzijdige relatie in prachtige kunst en inspiratie kan veranderen, zoals een alchemist metaal in goud verandert en b) hoe je 2 levens tegelijk kan leven, een leven verbonden met de werkelijkheid en een leven verbonden met dichtkunst en hoe moeilijk het is de juiste balans te vinden tussen de fysieke wereld en je dromen en bewust te zijn van frustraties, implicaties en de fouten daarin.
Aan de LP gaat de split 7" vinyl single "A New Mirrored You" (Will Z.) / "Love Gun" (Permanent Clear Light) vooraf, die in een zeer beperkte oplage van 50 stuks geperst werd en met de hand genummerd is, maar onbeperkt ook digitaal verkrijgbaar is.
In 1996 begon Will te werken aan zijn eerste concept album, maar doordat er zoveel andere dingen gebeurden in zijn tienerjaren, vergat hij het en bleef het onafgemaakt liggen.
Wel maakte hij een ander album, dat gevolgd werd door een nieuwe en vervolgens weer een andere, enzovoort.
Samen met Pierre Vancraenenbroeck - drums maakte hij, na 20 jaar, onder de naam Black Moon Tape het album uit 1996 af, waarbij hij een combinatie maakte van alle puzzelstukjes uit die en deze tijd en een verhaal vertelt over zijn leven als muzikant en oude en nieuw geschreven nummers het album vullen.
"The Salvation Of Morgane", dat 15 nummers bevat, verscheen in juni 2017 via iTunes, Amazon, Google Play, Spotify en andere kanalen met de hulp van het Belgische Freaksville Records label.
Tevens verscheen er uitsluitend via openyoureyesprod.bandcamp.com. een beperkte oplage op CD (als vinyl replika) van het album, die in een speciale verpakking zat.
Van Black Moon Tape verscheen op 17 april 2018 tevens de gratis EP "Reset", waar 3 nummers op staan via Will's label Open Your Eyes Productions.
DE EP start met het titel nummer "Reset", waarin ik een prachtige dansbare mix van elektro en progressieve pop voorgeschoteld krijg, die swingt (luiser naar dit nummer via de youtube link onder de recensie) en gevolgd wordt door "Some Shadows From My Past", een schitterende rustige melodische pop song, die lichte psychedelische invloeden heeft.
Ook in het laatste nummer, dat "Old Grey House" heet, laat Black Moon Tape me genieten van een heerlijke, vrij rustige, pop song, die een aanstekelijk drumsritme bevat.
"Reset" van Black Moon Tape is een uitstekende EP, die 3 lekker in het gehoor klinkende songs bevat en ik kan deze schijf dan ook aanraden, aan elke liefhebber van de betere pop.
* De muziek van deze band/artiest is ook regelmatig te beluisteren op maandagavond tussen 20.00 en 22.00 uur (Europese tijd) in het radio programma Carry's Music Machine via www.osuradio.nl
