Review: The Eye Of Time - Myth II: A Need To Survive (Denovali Records, 2018) (Elektronisch)

The Eye Of Time is het solo project van de Franse muzikant Marc Euvrie, die uit Normandië komt.
Marc, die nauw verbonden is met de Franse punk en hardcore scene, heeft een klassieke achtergrond en studeerde piano vanaf zijn negende jaar, waarna hij op zijn vijftiende jaar zijn eerste piano werk componeerde.
Na zijn school diploma te hebben gehaald, ging hij cello aan het conservatorium studeren en was hij in diverse bands actief, voordat hij zijn solo project The Eye Of Time startte.
Zijn debuut album "After Us" verscheen in 2006 als CD-R in eigen beheer en werd verpakt in een uitklapbare kartonnen hoes op DVD formaat, waarna in 2010 het CD album "Jail" via het Destructure Records in een beperkte oplage werd uitgebracht, waarvan de opnamen in juni 2008 hadden plaats gevonden in de Studio de la Souleuvre.
Vervolgens bracht het Denovali Records label de compilatie "The Eye Of Time" in 2012 uit, die bestaat uit: "After Us" (11 nummers) + "Jail" (6 nummers) + "Lilly On The Valley" (3 nummers) en deze verscheen op 2CD en op 3LP wit vinyl en 3LP 180 gram zwart vinyl, maar ook als 20mp3 en in 2014 verscheen de CD/LP/Download "Acoustic", eveneens via Denovali Records.
In maart 2015 is zijn album "ANTI" via het Denovali Records label verschenen, zowel op CD als op LP en als Digitale download, waarbij Marc zich heeft laten inspireren door Third Eye Foundation, Portishead, Neurosis, DJ Shadow, Björk, Sigur Ros, Edvard Grieg, Sergei Rachmaninov en Godspeed You! Black Emperor en deze werd in 2016 gevolgd door "Myth I - A Last Dance For The Things We Love", die via dat zelfde label eveneens op LP, CD en als digitale download is uitgebracht.
"Myth II: A Need To Survive", dat 3 augustus 2018 via Denovali Records op LP, CD en als digitale download verscheen, is hier de logische opvolger van.

Het album, dat 6 nummers bevat, start met "There Is So Much Pain In This World" en daarin krijg ik een fantastisch stuk elektronische muziek voorgeschoteld, dat een enigszins trieste ondertoon heeft en een licht hypnotiserend eentonig ritme heeft en gevolgd wordt door "In The Name Of Earth", een aangrijpend, vrij zwaar, met beats doorspekt, elektronisch nummer, dat lichte invloeden uit dance en jazz heeft.
In "To Rise Through Our Tears" laat Marc me genieten van een schitterend zwaar nummer, dat op een begrafenis gespeeld zou kunnen worden bij het ten grave leggen van een dode en in "A Need To Survive" krijg ik een geweldig licht hypnotiserend nummer voorgezet, dat in een traag tempo gespeeld wordt.
Daarna volgt "Foldings", een nummer, dat lichtelijk experimenteel begint en over gaat in een mix van elektronische muziek en dance, die in een niet al te hoog tempo wordt gespeeld (luister naar dit nummer via de soundcloud link onder de recensie) en in het laatste nummer, dat "Notre Amour Est Assez Puissant Pour Detruire Ce Putain De Monde" heet, brengt hij een verrukkelijk nummer ten gehore, dat positiviteit uitstraalt en me in een soort euforie stemming brengt, want er is nog hoop.

"Myth II: A Need To Survive" van The Eye Of Time is een geweldig album, dat vol fantastische nummers staat en ik kan dit meesterwerk dan ook sterk aanbevelen aan hen, die van zware elektronische muziek houden.

* De muziek van deze band/artiest is ook regelmatig te beluisteren op maandagavond tussen 20.00 en 22.00 uur (Europese tijd) in het radio programma Carry's Music Machine via www.osuradio.nl

Review: Nathan Hall And The Sinister Locals - Tunguska Tydfil (The Hip Replacement, 2018) (Psychedelische Pop)

Op 27 november 2017 verscheen het eerste solo album "Effigies" van de uit Cardiff, Wales, afkomstige Nathan Hall (Soft Hearted Scientists) - zang, akoestische gitaar, sologitaar, keyboards, piano, geluid effecten en bellen, waarop 12 nummers staan, via Pegasus Promotions en The Hip Replacement.
Op 6 april 2018 verscheen dit album nogmaals, maar dan met de instrunmentale uitvoeringen van de nummers, onder de naam "Mute Effigies Soundtracks" via Pegasus Promotions en The Hip Replacement en vermeldenswaardig is, dat dit album een extra nummer bevat en in eerste instantie alleen voor vrienden, de bandleden en hun familie bestemd was.
The Sinister Locals, die Nathan Hall - zang, sologitaar, keyboards, effecten en elektronica op deze albums bijstaan, zijn: Michael Bailey - basgitaar, Frank Naughton - drums, piano, elektronica, arrangementen voor orkest en effecten en Spencer Segelow - drums(4 nummers).
Op 7 September 2018 verschijnt hun album "Tungusak Tydfil" via The Hip Replacement in een beperkte oplage van 150 stuks op vinyl, terwijl het album vanaf 18 juni 2018 reeds op CD te koop is via datzelfde label en daarop speelt Nathan alle instrumenten op de basgitaar na, die door Michael Bailey gehanteerd wordt.

De CD bevat 16 nummers waarvan "Randall And Hopkirk Revisited" het eerste is en hierin hoor ik de band een mooi rustig kort licht dreigend nummer spelen, dat uit een soundtrack gespeeld zou kunnen komen en dit wordt gevolgd door "Windmills On Fire", een heerlijk uptempo nummer, waarin het keyboards de belangrijkste rol speelt, waarna ik 33 seconden durende "Psychogeography" volgt en ik een orkestraal stukje muziek voorgezet krijg.
Daarna hoor ik het titel nummer "Tunguska Tydfil" en de band een prachtige rustige melodische licht psychedelische song ten gehore breng, die gevolgd wordt door "Glacial Glaire", een geweldige aanstekelijke psychedelische pop song, die wisselende tempo's heeft, waarna er weer een kort stukje gespeeld wordt, dat "Rocky Rhodes" heeft en dit keer duurt dat 22 seconden.
In "Sometimes I See You" laat de band me genieten van een schitterende rustige licht psychedelische pop song (luister naar dit nummer via de bandcamp link onder de recensie), in "Side By Side (Glowing Guide)" schotelt Nathan Hall And The Sinister Locals me een fantastische song voor, die in een niet al te hoog tempo gespeeld wordt en invloeden uit psychedelische muziek bevat, waarna kant 2 volgt en daarop begint de band met het korte "The Blue Beserkers", een instrumentaal stukje, dat een vrolijk aanstekelijk ritme heeft, dat me in beweging brengt en iets minder dan 1 minuut duurt.
Dan zet de band me "Softly She Calls My Name" voor en hoor ik een korte psychedelische song, waar de invloed van de muziek van The Beatles in te horen is en dit nummer wordt gevolgd door "Carnival Of The Damned", dat Spaanse en tevens psychedelische en lichte spacerock invloeden heeft, waarbij de muziek enkele tempowisselingen heeft.
Vervolgens speelt de band "St Davids Bed And Breakfast Blakckout Disaster", waarin ik een dansbare mix van elektro en psychedelische muziek voorgeschoteld krijg , waarna de band "Lock In At 'The Last Chance Saloon'" ten gehore brengt en opnieuw een kort instrumentaal werkje speelt.
Verder hoor ik "Song Of Sourpuss", een verrukkelijke pop song met gesproken tekst, achtergrondzang en psychedelische muziek, "The Phoenix Of Albany Road", een uitstekende mix van pop, klassieke barok en psychedelische muziek en "Even This City Won't Last" en hierin speelt de band een zeer langzame song, waarbij de beleiding alleen bestaat uit de piano.

"Tunguska Tydfil" van Nathan Hall And The Sinister Locals staat vol mooie songs en instrumentale nummers, waarmee de band me van begin tot einde heeft weten te boeien en ik kan iedere liefhebber van psuchedelische muziek en de betere op, deze schijf dan ook van harte aanraden.

* De muziek van deze band/artiest is ook regelmatig te beluisteren op maandagavond tussen 20.00 en 22.00 uur (Europese tijd) in het radio programma Carry's Music Machine via www.osuradio.nl

Review: Deathbell - With The Beyond (Kozmik Artifactz Records, 2018) (Stoner) 17 augustus 2018

Deathbell is een band uit Toulouse, Frankrijk en Ierland, die bestaat uit: Lauren Gaynor - zang en keyboards, Bastien Commelongue - sologitaar en keyboards, Valentin Troï - basgitaar en Robin Draye - drums.
De band brengt op 17 augustus hun debuut album "With The Beyond", waar 6 nummers op staan, via het Kozmik Artifactz Records label uit in een beperkte oplage op gekleurd vinyl, die in een klaphoes gestoken is en
Tevens wordt het album samen met een T-shirt aangeboden.

Het album, dat 6 nummers bevat, start met het titelnummer "With The Beyond", waarin ik de band een schitterend licht psychedelisch stonerrock nummer in een niet al te hoog tempo hoor spelen, dat gevolgd wordt door "Emerald Eyes Shine", een stevige rock song, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt.
Dan volgt "Come To Trouble" , een nummer dat de begin tonen van "Black Sabbath" van Black Sabbath bevat en in een traag tempo gespeeld wordt en daarin zet de band me een heerlijke stonerrock song voor, die na enkele minuten iets meer vaart krijgt om uit te monden in een uitstekende rock song (luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie), waarna "Over The Rim" volgt en Deathbell een uitstekende song ten gehore brengt, die in een vrij rustig tempo gespeeld wordt.
In "They Still Wander" laat de band me opnieuw zo'n stevige trage rock song horen en in "Rise From Your Grave" zet de band me een geweldige zware trage rock song voor, die in de lijn van de rest van de nummers ligt.

"With The Beyond" van Deathbell is een prima debuut album, dat stonerrock songs met licht hypnotiserende ritmes bevat en ik kan liefhebbers van dit genre deze schijf dan ook van harte aanbevelen.

* De muziek van deze band/artiest is ook regelmatig te beluisteren op maandagavond tussen 20.00 en 22.00 uur (Europese tijd) in het radio programma Carry's Music Machine via www.osuradio.nl

Review: Trixie & The Trainwrecks - 3 Cheers To Nothing (Voodoo Rhythm Records, 2018) (Blues / Country)

Trixie Trainwreck ook wel bekend als Trinity Sarratt werd in San Francisco, Amerika geboren en verhuisde op haar 18e naar Berlijn, Duitsland, waar ze in bands speelde als Kamikaze Queens, Cry Babies, Runaway Brides en toerde daarmee door Europa en Amerika.
Vervolgens ging ze solo op treden als eenvrouwsband onder de naam Trixie Trainwreck No Man Band en na in Londen de Engelsman Charlie Hangdog te hebben ontmoet, besloten de twee te gaan samenwerken.
Solo bracht ze haar debuut single "Hard Workin’ Girl” in januari in een beperkte oplage van 500 stuks uit, die allemaal verkocht werden en in maart 2015 volgde haar debuut album "Bound To Ramble”, die in een beperkte oplage onder de naam Trixie Trainwreck werd uitgebracht, waarna het album op 17 mei 2015 op LP verscheen in een genummerde oplage van 500 stuks op geel vinyl.
Trixie & The Trainwrecks werd op 6 november 2012 te Berlijn, Duitsland opgericht en bestaat uit: Trixie Trainwreck - sologitaar en zang, Charlie Hangdog - blues harp, Paul Seacroft - lapsteelgitaar en Bruce Brand - drums.
Op 3 maart 2018 verscheen het album "3 Cheers To Nothing" via Voodoo Rhythm Records op LP, inclusief een gratis CD en geprinte binnenhoes en als CD in een dubbele klaphoes met 12 bladzijden tellend boekje.

Het album, dat 13 nummers bevat, start met "Daddy's Gone", waarin de band een schitterende swingende mix van blues- en garagerock speelt, waar ook cajun invloeden in zitten (luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie) en deze wordt gevolgd door "God Damn Angels", een rhythm & blues song, waarvan de muziek van Bo Diddley is ("Not Fade Away") en een aangepaste tekst bevat.
Daarna hoor ik "Poor & Broke" en ook hierin krijg ik een herkenbaar blues nummer voorgezet, dat enkele subtiele tempowisselingen heeft, waarna ik "No Good Town" hoor en de band een heerlijke mix van country en blues, die een aanstekelijk ritme heeft en in een niet al te hoog tempo gespeeld wordt, om gevolgd te worden door de titel song "3 Cheers To Nothin'", een mooie, vrij rustige, country song, die de sfeer van de jaren 50 uitwasemt.
In "God Damn USA" krijg ik een fantastische korte blues song voorgeschoteld, die swingt en in "Commuter Baby" laat Trixie & The Trainwrecks me opnieuw een swingende mix van blues en country horen, waarbij stil zitten geen optie is.
Dan volgt "Everybody Wants To Go To Heaven", een verrukkelijk instrumentaal nummer met country en blues invloeden en dit nummer wordt gevolgd door "End Of Nowhere", waarin ik weer zo'n swingende uptempo mix voorgezet krijg en stil zitten dus onmogelijk is.
Vervolgens speelt de band "Yodelin' Bayonne Blues", een lekker in het gehoor klinkende poprock song met lichte country invloeden, die gevolgd wordt door "I'm Leavin'", een aanstekelijke country song, die in de jaren 50 gemaakt had kunnen zijn en licht blues invloeden heeft, waarbij ik mezelf betrap, dat ik zit mee te swingen.
Verder brengt de band ""Lonesome Whistle" ten gehore, en daarin krijg ik een prachtige rustige country song voorgezet, die door country legende Hank Williams samen met Jimmie Davis geschreven is en "This Train", een geweldige licht hypnotiserende mix van blues en country, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt en een terugkerend ritme heeft.

"3 Cheers To Nothing" van Trixie & The Trainwrecks staat vol uitstekende swingende songs, die het midden houden tussen blues en country en veelal terug grijpen naar de jaren 50 en ik kan liefhebbers van beide genres deze plaat dan ook van harte aanbevelen.

* De muziek van deze band/artiest is ook regelmatig te beluisteren op maandagavond tussen 20.00 en 22.00 uur (Europese tijd) in het radio programma Carry's Music Machine via  www.osuradio.nl

Review: The Goon Mat And Lord Benardo - Take Off Your Clothes (Voodoo Rhythm Records, 2018) (Bluesrock)

The Goon Mat And Lord Benardo  is een duo uit Luik, België, dat in 2009 werd opgericht en bestaat uit: Mathias Dalle (The Goon Mat) - sologitaar, zang en drums en Fabian Bennardo (Lord Benardo) - mondharmonica en percussie.
Beide leden waren eerder actief samen met Stinky Lou - basgitaar onder de naam Stinky Lou & the Goon Mat, maar eerstgenoemde stopte, om zijn eigen bar te openen (Lou's Bar).
In 2014 verscheen hun 7" debuut single "What It's All About" via Voodoo Rhythm Records en op 4 november bracht het duo hun album "Take Off Your Clothes" als digitale download uit, waarna het in 2018 via Voodoo Rhythm Records op LP verscheen, inclusief een gratis CD en een geprinte binnenhoes en tevens werd het album als CD uitgebracht in een klaphoes met een 12 pagina's tellend boekje.

Het album, dat 11 nummers bevat, start met "Because Of You", waarin ik het duo een heerlijke ruige bluesrock song hoor spelen, waarbij het rauwe stemgeluid van The Goon Mat uitstekend tot zijn recht komt en de muziek swingt als een trein.(luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie)
Daarna speelt het duo "Get Down With You" en krijg ik een lekker in het gehoor klinkende aanstekelijke song voorgeschoteld, waarbij het moeilijk is om niet in beweging te komen en deze wordt gevolgd door "Conception Of The Blues", een geweldige uptempo mix van boogie en blues, waarin enkele tempowisselingen zitten.
Dan volgt "Tonight Is The Night", een schitterende bluesrock song, die een licht hypnotiserend terugkerend ritme heeft en swingt, waarna The Goon Mat And Lord Benardo me de titelsong "Take Off Your Clothes" voorzet en ik een fantastische ruige song te horen krijg, waarin het tempo langzaam opgevoerd wordt.
In "Tried" brengt het duo een uitstekende licht psychedelische rock song ten gehore, die diverse subtiele tempowisselingen bevat en in "Dance With Me" krijg ik opnieuw een verrukkelijke aanstekelijke swingende song voorgezet, die een licht hypnotiserend ritme heeft, waarbij het onmogelijk is stil te blijven zitten.
Vervolgens hoor ik "Lille Girl", een mix van rock & roll en bluesrock, die in een hoog tempo gespeeld wordt, waarna "Babe" volgt en het duo een prima rock song in een gemiddeld tempo speelt, die diverse tempowisselingen heeft.
Verder volgen "Show Me The Way", een aanstekelijke uptempo mix van bluesrock en gospel en "Voodoo Got Me", een prachtige rustige blues song met enkele subtiele tempowisselingen.

"Take Off Your Clothes" van The Goon Mat And Lord Benardo is een fantastische plaat, die vol schitterende bluesrock songs staat en ik kan deze schijf dan ook ten zeerste aanraden, aan een ieder, die van deze muziekstijl houdt.

* De muziek van deze band/artiest is ook regelmatig te beluisteren op maandagavond tussen 20.00 en 22.00 uur (Europese tijd) in het radio programma Carry's Music Machine via  www.osuradio.nl

Review: Bang - The Best Of (Ripple Music, 2018) (Rock / Hardrock)

Bang was een hardrock band uit Philadelphia, Pennsylvanië, Amerika, die van 1972 tot 1973 de LP's "Bang" (1972), "Mother"/"Bow To The King" (1972) en "Music" (1973) maakte, die via het Capitol Records label verschenen.
De band werd opgericht door Frank Gilcken - sologitaar en zang, Frank Ferrara - zang en basgitaar en Tony Diorio - drums en in de jaren 2000 heropgericht en in 2013, waarin de reunie van de band aangekondigs werd, werd Tony live vervangen door Matt Calvarese, die op zijn beurt in 2014 de stokjes over droeg aan Jake Leger, die tot 2016 bij de band drumde.
In 1971 nam de band het album "Death Of A Country" op, dat pas in 2004 via Rise Above Records op LP en CD verscheen en verder verschenen "Return To Zero" (1999) en "The Maze" (2004) en op 15 augustus 2017 werd hun autobiografie "The Bang Story: From The Basement To The Bright Lights" uitgebracht.
Op 14 april 2018 verscheen het album "The Best Of" op LP en CD via het Ripple Music label en hierop staan 2 niet eerder uitgebrachte nummers.

"The Best Of", waarop 18 nummers staan, begint met "Death Of A Country", dat iets meer dan 10 minuten duurt en daarin hoor ik de band met een toespraak beginnen, die al snel over gaat in een geweldige aanstekelijke rock song met een vrolijk ritme, waarin diverse prima tempowisselingen zitten en dit nummer wordt gevolgd door "No Trespassing", een mooie rustige song, die enkele subtiele tempowisselingen heeft, waarna "My Window" volgt en de band een uptempo rock song speelt, die zo nu en dan lichtelijk chaotisch klinkt en vol tempowisselingen zit.
Daarna zet de band me "Lions Christians" voor en krijg ik een schitterende song te horen, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt en progressieve rock invloeden heeft, waarna "The Queen" ten gehore gebracht wordt en hierin speelt de band een geweldige swingende rock song, die lichte hardrock invloeden heeft en gevolgd wordt door "Our Home", een mix van een pop en hardrock song, die wisselende tempo's heeft.
In "Questions" schotelt Bang me een heerlijke swingende uptempo song voor, die een aanstekelijk ritme heeft, dat aanzet tot dansen en in "Redman" krijg ik een prima uptempo rock song te horen, die ook nu weer enkele tempowisselingen heeft en in "Mother" laat de band me genieten van een verrukkelijke swingende pop song, die me in beweging brengt en invloeden uit country en hardrock heeft.(luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie)
Dan volgt "Humble" een lekker in het gehoor klinkende hardrock song, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt en enkele tempowisselingen heeft en gevolgd wordt door "Keep On", een uitstekende uptempo mix van funk en hardrock en ook "Idealist Realist" is een geweldige hardrock song met diverse tempowisselingen.
Vervolgens hoor ik "Feel The Hurt", een prachtige, vrij rustige, pop song, die na korte tijd over gaat in een iets sneller tempo, "Windfare", een swingende rock song en "Don't Need Nobody", een lekker klinkende poprock song, die in een niet al te hoog tempo gespeeld wordt en licht hardrock invloeden heeft en tegen het einde sneller wordt.
Verder zet de band me "Exactly Who I Am" voor, een mooie aanstekelijke poprock song, die me opnieuw in beweging brengt, waarna ik "Slow Down" voorgeschoteld krijg, waarin de band een schitterende uptempo mix van hardrock en poprock speelt en "Feels Nice", een fantastische rock song, die swingt als een trein en daarbij is stil zitten niet aan de orde.

"The Best Of" van Bang is een verrukkelijk tijdsdocument, dat me terug gevoerd heeft naar begin jaren 70 en ik kan rock liefhebbers van de muziek uit dit tijdperk deze schijf dan ook van harte aanbevelen.

Review: The Heavy Eyes - Live In Memphis (Kozmik Artifactz Records, 2018) (Progressieve Bluesrock)

The Heavy Eyes werd in Memphis, Tennessee, Amerika opgericht en bestaat uit: Tripp Shumake - zang en sologitaar, Wally Anderson - basgitaar en Eric Garcia - drums.
De band bracht op 7 oktober 2010 hun debuut EP "1" op cassette en als digitale download uit en deze werd op 22 oktober 2011 gevolgd door het digitale debuut album "Heavy Eyes" en de digitale single "2", die 1 mei 2012 werd uitgebracht.
Vervolgens verschenen: "Heavy Eyes & All Them Witches Split" (gekleurd vinyl 7" single, 1 december 2012), "Maera" (LP, 29 december 2012) (her persing via Kozmik Artifactz Records 300 stuks op doorzichtig vinyl en als CD), "Heavy Eyes / Werwulf 7" Split" (7" single, 26 maart 2014), "He Dreams Of Lions" (LP, 13 november 2015) (her persing via Kozmik Artifactz Records 300 stuks op doorzichtig vinyl en als CD), "Long Hot Summer Night" (digitaal download nummer, 18 december 2016, ook op de 2 LP "Electric Ladyland" [Redux] Full LP) en "Home" (digitaal download nummer, 2 maart 2018).
Op 20 juli 2018 verscheen hun album "Live In Memphis", (opgenomen in de Hi Tone), via Kozmik Artifactz Records in een gelimiteerde uitgave van 32 stuks 180 gram zwart vinyl, 48 stuks 180 gram wit vinyl en 45 stuks 180 gram rood - wit - zwart marmer kleurig vinyl, waarbij het album in een klaphoes gestoken is.

Het album bevat 13 nummers, waarvan "Mannish Boy" de eerste is en hierin hoor ik de band met een aankondiging beginnen, waarna de muziek ten gehore gebracht wordt en krijg ik een uptempo progressieve powerrock song voorgeschoteld, dat enkele subtiele tempowisselingen heeft (luister naar dit nummer via de bandcamp link onder de recensie) en dit nummer wordt gevolgd door "Maggie", waarin de band een progressieve bluesrock song speelt.
Daarna volgt "Iron Giants", een swingende rock song, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt en dit nummer wordt onderbroken, om een felicitatie wens uit te spreken en het publiek mee te laten zingen, maar helaas lukt dat niet zo erg, dus besluit de band maar verder te gaan met het volgende nummer, dat "Parado" heet en ik een schitterende progressieve bluesrock song in een gemiddeld tempo te horen krijg.
In "Shadow Shaker" speelt de band opnieuw zo'n lekker in het gehoor klinkende progressieve bluesrock song, die enkele tempowisselingen heeft en in "Supermoon" hoor ik nogmaals zo'n soortgelijk swingend nummer.
Daarna zet The Heavy Eyes me "Saint" voor en daarin herhaalt de band dit nogmaals en krijg ik een swingende rock song voorgezet, die gevolgd wordt door "These Men Are Wolves", een heerlijke aanstekelijke progressieve bluesrock song met jaren 70 invloeden.
Vervolgens speelt de band "One Hand On The Buffalo", eveneens een uitstekende rock song, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt en invloeden van bands als Mountain, Cream, Grand Funk Railroad en anderen uit de jaren 70 heeft en gevolgd wordt door "The Fool", waarin de muziek van hetzelfde laken een pak is.
Verder hoor ik "Voytek", een geweldige swingende bluesrock song, die in een niet al te hoog tempo gespeeld wordt, "Goodnight", een nummer, dat in het verlengde van voorgaande nummers ligt en "Catfish Blues", een prima versie van dit nummer, dat vooral door de uitvoering van Taste in de jaren 70 zeer bekend werd.

"Live In Memphis" van The Heavy Eyes is een prima plaat, die vol lekkere progressieve bluesrock songs staat en helaas een beetje te weinig variatie bevat volgens mij, maar desondanks het beluisteren meer dan waard is en daarom kan ik iedere bluesrock liefhebber aanraden, deze schijf eens te gaan beluisteren.

* De muziek van deze band/artiest is ook regelmatig te beluisteren op maandagavond tussen 20.00 en 22.00 uur (Europese tijd) in het radio programma Carry's Music Machine via www.osuradio.nl