Review: The Night Times - I'm Leaving You (Rogue Records, 2024) (Garagerock)

The Night Times uit Los Angeles, Amerika bestaat uit: Tanya Pelayo - drums en zang, Anthony "Squints" Melendez - sologitaar  en zang, Magoo Benavides - zang en ritmegitaar, Chris Medina - zang en basgitaar en Ben Martinez - orgel en zang.

De band bracht hun debuut uit met de 7" single "I Don't Mind", die in 2018 via Outro Records verscheen en deze werd gevolgd door "Here We Go" (LP via Outro Records, 2019), "Watch Yout Step" (7" single via State Records, 2019) en "Juanita Wau Hates The Night Times" (7" single via Outro Records en Fantastic Dracula Carnival, 2019) en op 15 april 2024 brengt de band hun 7" single "I'm Leaving You" / "Tell Me" via Rogue Records uit.

Op de A-kant "I'm Leaving You" zet The Night Times me een fantastische jaren 60 gerelateerde uptempo garagerock song met psychedelisch orgelspel voor, die swingt als een trein en in "Tell Me" laat de band me genieten van een verrukkelijke beat song met een gemiddeld tempo en psychedelische jaren 60 invloeden, die tot dansen aanzet.

De 7" single "I'm Leaving You" van The Night Times bevat 2 geweldige garagerock songs, waarmee de band me even terug naar de jaren 60 heeft gevoerd en ik kan iedere liefhebber van dit muziekgenre deze schijf dan ook zeer aanraden.(luister naar deze single via de bandcamp link onder de recensie)

Review: Shadowplay - Fade Away (Beluga Records, 2014) (New Wave)

Shadowplay SWE uit Stockholm, Zweden begon als een cover band en speelde in eerste instantie muziek van jaren 80 bands zoals Sisters Of Mercy, The Cure, Joy Division en Siouxie And The Banshees en aanverwante artiesten en bands, maar ontdekten, dat het maken van eigen nummers meer plezier opleverde.

De band, die in 2020 werd opgericht, bestaat uit: Axel Wall - sologitaar, Bengt Alm - basgitaar en Micke Wall - sologitaar, zang en programmering.

Shadowplay bracht op 2 maart 2023 hun debuut single "Down" in eigen beheer als digitale download uit en deze werd op 7 september 2023 gevolgd door de digitale single "Pain" en op 11 april 2024 bracht Beluga Records hun single "Fade Away" als digitale download uit.

In "Fade Away" zet Shadowplay me een mooie pop song met een gemiddeld tempo en een terugkerend ritme voor, die invloeden van new wave uit de jaren 80 heeft en een dansbaar ritme bevat en ik kan liefhebbers van dit genre deze schijf dan ook zeer aanbevelen.(luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie)

Review: A Treehouse Wait - Kaleidoscope (Volkoren, 2024) (Pop)

A Treehouse Wait uit Stockholm, Zweden bestaat uit: Jenny Gajicki (Wahlström) - zang en Emil Sydhage - alle instrumenten.

Het duo bracht hun debuut uit met de CD EP "Untitled", die in 2011 in eigen beheer verscheen en gevolgd werd door "Never The Same" (CD EP, 2012, eigen beheer), "Waves" (CD EP, 2015, eigen beheer) en "Interlude" (CD album, 2016, Volkoren) en op 24 mei 2024 verschijnt hun album "Kaleidoscope", dat 9 nummers bevat, als CD en als digitale download via Volkoren.

Op "Kaleidoscope" spelen de volgende muzikanten mee: Oscar Uggla - drums en percussie (track 1, 3 en 7), Emil Eriksson - synthesizer (track 1), basgitaar (track 3, 5 en 8), Ted Hector - synthesizer (track 3), Elin Sydhage - achtergrondzang (track 5) en Hanna Ekström - snaren (track 7 en 8).

Het album start met "Wait For You", waarin A Treehouse Wait een mooie vrij rustige pop song met een aanstekelijk ritme ten gehore brengt, die lichte melodische elementen bevat en gevolgd wordt door "The Edge", een pop song met een gemiddeld tempo, een aanstekelijk dansbaar ritme en dance invloeden en "Pick Me Up", een prima pop song met een niet al te hoog tempo en een terugkerend ritme, dat tot beweging aanzet.

Daarna volgen het als single verschenen "Iccy", een uitstekende pop song met een gemiddeld tempo en dance invloeden, "Trouble", een prachtige song met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk dansbaar ritme en "Itaot", een lekker in het gehoor klinkende song met een dansbaar ritme.

In het titel nummer "Kaleidoscope" zet A Treehouse Wait me een song met een gemiddeld tempo en een terugkerend dansbaar ritme voor (luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie), in "All Of Me" krijg ik nogmaals zo'n zelfde soort soort te horen en in "Not Scared Of The Dark" laat het duo me genieten van een puike trage song, die een trieste ondertoon heeft.

"Kaleidoscope" van A Treehouse Wait staat vol mooie pop songs, die hoofdzakelijk een gemiddeld tempo bevatten en veelal hetzelfde klinken, waardoor de nummers op het album naar mijn mening iets te weinig variatie hebben, met uitzondering van "Not Scared Of The Dark" dat ik dan ook het beste nummer van het album vind, maar desondanks raad ik liefhebbers van de betere pop toch aan deze schijf eens te gaan beluisteren en zelf hun oordeel hierover te vellen, want deze is zeker niet slecht.

 

Review: Cult Of White Noise - There's A Drone In My House (Eigen Beheer, 2024) (Drone)

Andrew Briston - sologitaar, zang en keyboards uit Cambridge, Engeland maakt deel uit van de band Psychic Lemon.

Hij is een solo project gestart genaamd Cult Of White Noise en bracht op 27 maart 2020 zijn digitale album "Utopia Deferred" in eigen beheer als digitale download uit en deze is op 3 april 2024 gevolgd door het gratis digitale album "There's A Drone In My House" uit, dat 4 nummers bevat.

Het album start met "Tribocharged", waarin Cult Of White Noise een schitterend duister drone nummer met een gemiddeld tempo ten gehore brengt. dat een licht hypnotiserend terugkerend ritme bevat.

Daarna volgt "I, Socius", een zwaar stuk muziek dat een duistere sfeer oproept en een eentonig doordringend ritme heeft.

in "Axial Flow" laat Cult Of White Noise me genieten van een fantastisch nummer met een hypnotiserend terugkerend ritme en een gemiddeld tempo.

Dan volgt "Surface-Acting Agents", een heftig stuk muziek dat in een vrij hoog tempo wordt gespeeld en chaos in mijn hoofd teweeg brengt, maar desondanks geweldig klinkt.

"There's A Drone In My House" van Cult Of White Noise bevat 4 niet alledaagse nummers, die niet voor iedereen toegankelijk zullen zijn, maar zij die er notie van nemen zullen deze zeer speciale digitale schijf zeker op waarde weten te schatten.(luister naar dit album via de bandcamp link onder de recensie)

Review: Custard Flux - Einsteinium Delirium (Friends Of The Fish, 2024) (Progressieve Rock)

Custard Flux is project van multi-instrumentalist Gregory Curvey uit Detroit, Amerika, die het meest bekend is van zijn band The Luck Of Eden Hall.

Hij bracht op 1 juni 2018 zijn debuut album "Helium" uit als 2LP, als CD en als digitale download en deze werd gevolgd door: "Helium Box Set Bonus" (digitaal album, 1 november 2018), "Echo" (LP, CD en digitale download, 1 juli 2019), "Echo LP Bonus" (CD en digitaal album 14 maart 2020), "Oxygen" (LP, CD en digitaal album, 3 juli 2020), "Custard Flux Live In Chicago" (digitaal album, 5 mei 2023) en "Phosphorus", dat in eigen beheer werd uitgebracht en als LP in een beperkte oplage van 200 stuks op wit vinyl met een tekst vel, ansichtkaarten en een herbruikbare plastic zak, als LP in een beperkte oplage van 50 stuks op luchtblauw vinyl met een tekst vel, ansichtkaarten en een herbruikbare plastic zak, als CD in een beperkte oplage en als digitale download verscheen.

Hierop spelen de volgende muzikanten: Vito Greco - sologitaar en Portugese gitaar, Timothy Prettyman - dubbele bas, Mars Williams - saxofoon en Jay Tausig - dwarsfluit en achtergrondzang en Gregory Curvey - zang, sologitaar, harmonium, piano, klavecimbel, autoharp, drums en percussie.  

Op 7 juni 2024 verschijnt het album "Einsteinium Delirium", dat 10 nummers bevat, via Friends Of The Fish als LP in een beperkte oplage van 100 stuks op 180 gram rood vinyl, als LP in een beperkte oplage op cyaan blauw en rood 180 gram vinyl, als CD in een beperkte oplage van 200 stuks en als digitale download.

Het album is vooraf gegaan door de digitale singles "Right Now Here In Time" (22 januari 2024) en "Equinox" (19 april 2024) en hierop spelen Gregory, Vito en Timothy en drummer Nick Pruett de muziek en tevens speelt gastmuzikant Andy Thompson - mellotron

"Einsteinium Delirium" begint met "Peace And Love", waarin Custard Flux een heerlijke progressieve rock song met een gemiddeld tempo speelt, die swingt als een trein en deze wordt gevolgd door "Burning In The Sun", een uitstekende uptempo progressieve rock song met een terugkerend ritme.

Daarna volgen "Kingdom Come", een puike song met een gemiddeld tempo en een hoog meezing gehalte en de single "Equinox", een fantastische uptempo licht psychedelische rock song met een aanstekelijk dansbaar ritme en subtiele tempowisselingen. 

In "Transmutation" schotelt Custard Flux me een prima instrumentaal psychedelisch nummer met een terugkerend ritme, een gemiddeld tempo en ruimtelijke invloeden voor en in "Right Now Here In Time" laat de band me genieten van een schitterende swingende uptempo poprock song met een terugkerend ritme waarbij stil zitten niet aan de orde is.

Dan volgen "Open Wide", een swingende rock song met een gemiddeld tempo, een aanstekelijk ritme, subtiele tempowisselingen en progressieve rock invloeden en "Time For Me To Go", een progressieve rock song met een terugkerend ritme en een aanstekelijk ritme.

Verder volgen "Valentine", een lekker in het gehoor klinkende song met een gemiddeld tempo en jaren 70 invloeden en "Fat Man", een verrukkelijk instrumentaal progressief rock nummer met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk terugkerend ritme.

"Einsteinium Delirium" van Custard Flux is een fantastische plaat met geweldige progressieve rock nummers, waarmee ik enorm van genoten heb en ik raad iedere liefhebber van deze muziekstijl deze schijf dan ook zeer aan.(luister naar dit album via de bandcamp link onder de recensie)

Review: The On And Ons - Looking Out Of A Mirror (Rogue Records, 2024) (Powerpop)

The On And Ons werd in 2015 te Sydney, Australië opgericht door Glen Morris - sologitaar en zang, Brian Morris - drums en zang en Clyde Bramley - basgitaar  en zang, die samen met John Hoey - keyboards de band vormen.

De band bracht in 2015 hun debuut single "Hard To Say Goodbye" / "You And I" op 7" vinyl uit via Get Hip Recordings en deze werd gevolgd door de albums: "It's The On And Ons Calling" (2015, CD), "Welcome Aboard" (2017, LP en CD), "Menacing Smile" (2020, CD mini album), "Back For More" (2021, CD) en "Let Ya Hair Down!" (2023, CD), die allemaal via Citadel verschenen en op 15 april 2024 bracht Rogue Records hun 7" single "Looking Out Of A Mirror" / "Hey What’s Going On?" uit.

In "Looking Out Of A Mirror" schotelt The On And Ons me een schitterende uptempo melodische powerpop song met een aanstekelijk dansbaar ritme voor, die een hoog meezing gehalte heeft en tempowisselingen  bevat en in "Hey What’s Going On?" krijg ik een uitstekende swingende uptempo rock song te horen, die tot beweging aanzet.

"Looking Out Of A Mirror" van The On And Ons is een lekker in het gehoor klinkende single met 2 dansbare powerpop songs, waar ik erg van genoten heb en ik raad iedere liefhebber van dit genre en de betere pop en rock deze schijf dan ook van harte aan.(luister naar deze single via de bandcamp link onder de recensie)

Review: The Haven Green - Dreamers In A Dreamless World (Megadodo Records, 2024) (Pop)

The Haven Green uit Ealing, Engeland is het alias van Steve Somerset, die werkte voor de video productie maatschappij Medialab van Kevin Godley & Lol Creme (10CC) en video's maakte voor INXS, Sting, Rush, Thompson Twins, Howard Jones, Band Aid, Fashion Aid en Artists Against Apartheid.

Ook maakte hij 4 albums onder de naam The Shadow Kabinet, vormde hij de band The Blues Ghosts (2012-15), waarmee hij het live album "Bootlegged In Barnes" uitbracht,  produceerde het album "The Wish List", dat de muziek van onder andere Justin Hayward, Stephen Duffy, XTC, Steve Hogarth en anderen bevatte en tevens werkte hij met Dave Gregory aan muziek voor televisie.

In 2021 begon hij nummers te schrijven, die zouden uitmonden in het album "To Whom It May Concern", dat op 22 april 2022 via het Billywitch Records label verscheen als CD, waarop 8 nummers staan, waarbij verder het vermelden waard is, dat zijn alias genoemd is naar het grasveld Haven Green te Ealing, dicht in de buurt waar hij woont en op 24 mei 2024 brengt Megadodo Records zijn album "Dreamers In A Dreamless World" uit als CD.

Het album, dat 12 nummers bevat, start met "Live And Learn", waarin The Haven Green een mooie pop song met een gemiddeld tempo speelt, die lichte psychedelische invloeden bevat en gevolgd wordt door "Tread Carefully", een mooie rustige pop song met een aanstekelijk ritme en "La Belle Dame Sans Merci", een licht psychedelische pop song met een niet al te hoog tempo, dat tempowisselingen bevat.

Daarna volgen "Around The Bend", een lekker in het gehoor klinkende pop song met een gemiddeld tempo en een hoog meezing gehalte, "Golden Rule", een prachtige pop song met een vrij langzaam tempo en een aanstekelijk ritme en "Still Dreaming", een uitstekende pop song met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk ritme.

In "Reach For The Sky" zet The Haven Green me een prima dansbare pop song met een gemiddeld tempo voor, waarbij het moeilijk is om stil te blijven zitten, in "Tell Me Again" krijg ik opnieuw een verrukkelijke pop song met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk dansbaar ritme te horen en in "Time Is In Reverse" hoor ik hem weer een vrij rustige pop song spelen.

Verder volgen "Fallen Angels", een rustige pop song met een aanstekelijk ritme, dat aanzet tot schuifelen, het titel nummer "Dreamers In A Dreamless World", een puike  dromerige pop song met een gemiddeld tempo en een terugkerend ritme en "The Road To Utopia", een langzame song met een aanstekelijk ritme.

"Dreamers In A Dreamless World" van The Haven Green staat vol mooie pop songs met hoofdzakelijk gemiddelde tempo's en aanstekelijke ritmes en ik raad liefhebbers van de betere pop deze schijf dan ook zeer aan.(luister naar een gedeelte van dit album via de bandcamp link onder de recensie)

Review: Sooma - Drü (Gluttony Records, 2024) (Rock)

Sooma uit Zurich, Zwitserland werd in 2014 opgericht door Yannick Consaël - zang en sologitaar en Fidel Aeberli - drums.

Het duo maakte in de winter van 2014 een demo met basgitarist Marc Bouffé (van het Zwitserse noise trio Hathors) net voordat basgitarist Stefan Jocic bij dit duo kwam.

Op 4 december 2016 verscheen hun digitale debuut nummer "Violet Violence", waarna de band in 2017 de studio inging om hun debuut album "Sooma" op te nemen, dat 30 maart 2018 in een beperkte oplage op 180 gram vinyl en als digitale download werd uitgebracht en in 2018 veranderde het duo weer van basgitarist en kwam Victor Rassov bij de band.

Daarna verschenen: "Alive" (digitaal nummer, 11 oktober 2019), "Break It" (digitaal nummer, 29 november 2019), "Recca" (digitaal nummer, 17 januari 2020), "It's All About To Change" (LP via Radicalis en digitale download, 14 februari 2020), "2020 (Live)" (digitale EP, 21 mei 2021) en "Vouloir Danser" (digitaal nummer, 8 februari 2024).

Op hun derde album "Drü", dat op 3 mei 2014 via Gluttony Records als LP in een beperkte oplage en als digitale download verschijnt en 10 nummers bevat, speelt Luc Boyer de basgitaar.

Het album start met "D'Être Là", waarin Sooma een uitstekende rock song speelt, die new wave invloeden bevat en een gemiddeld tempo met een aanstekelijk ritme heeft, dat tot dansen aanzet en dit nummer wordt gevolgd door "Vouloir Danser", een geweldige swingende song met een gemiddeld tempo en een terugkerend ritme en "Sale", een puike uptempo rock song met een aanstekelijk terugkerend ritme.

Daarna volgen "Mâchefer", een fantastische swingende uptempo song met een terugkerend ritme en een hoog meezing gehalte, "Merle", een uptempo rock song met een aanstekelijk ritme, waarbij stil zitten geen optie is en "Le Vent", een prima uptempo nummer met een licht hypnotiserend terugkerend ritme.

In "Le Noce" zet Sooma me nogmaals een uptempo song met een terugkerend ritme voor en in "L'Hiver Dure" krijg ik een swingend uptempo nummer met een terugkerend ritme en een hoog meezing gehalte te horen, waarbij het moeilijk is stil te blijven zitten.

Verder volgen "Tout Le Sable", opnieuw zo'n swingende uptempo song met een terugkerend ritme en "Damage", dat met experimentele noise begint, om anderhalve minuut later over te gaan in een een heftige song met een gemiddeld tempo, lichte new wave invloeden en een terugkerend ritme en te eindigen zoals het nummer begonnen is.

"Drü" van Sooma is een goede plaat met heerlijke energieke rock muziek, die over het algemeen in een hoog tempo wordt gespeeld en ik raad elke liefhebber van de betere rock dan ook aan eens naar deze schijf te gaan luisteren.(luister naar 2 nummers van dit album via de bandcamp link onder de recensie)

Review: Vestindien - Verdande (Dark Essence Records, 2024) (Hardrock)

Vestindien uit Bergen, Noorwegen, werd in 2009 opgericht en bestaat tegenwoordig uit: Torjus Slettsnok Raknes - zang, Simen Waller Sköien - sologitaar, Karl Johan "Joakim" Johannesen - drums en Pâl Erik Veseth - basgitaar.

De band bracht op 6 februari 2012 hun debuut 7" 33 toeren EP "We Are The Lords Of Hellfire, And We Bring You...Fire" via Nakkeskudd Plater uit en tevens verscheen het nummer "Midnight Conoe" van de EP als digitale download, waarna het enkele jaren stil werd rond de band.

Op 12 februari 2021 verscheen hun album "Null", waarop 7 nummers staan, via Dark Essence Records als LP in een beperkte oplage op goud/zwart vinyl, als CD en als digitale download en deze wordt op 10 mei 2020 gevolgd door het album "Verdane", dat eveneens via Dark Essence Records verschijnt en als LP op zwart vinyl wordt geperst en vooraf is gegaan door de digitale singles "Forbi Stillheten" en "Etter Ilden".

Het album, dat 8 nummers bevat, start met "Humus", waarin Vestindien een fantastische progressieve rock song met een aanstekelijk ritme en lichte duistere invloeden ten gehore brengt, die gevolgd wordt door "Evig Lys", een stevige mix van een progressieve en een hardrock song met een terugkerend ritme en een gemiddeld tempo.

Daarna volgen "Etter Ilden", een heerlijke hardrock song met lichte melodische invloeden en een gemiddeld tempo en "I En Hule Under Berget", een uptempo progressieve hardrock song met een aanstekelijk dansbaar ritme.

In "Alt Vårt" laat Vestindien me genieten van een verrukkelijke rock song met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk terugkerend ritme en in "Forbi Stillheten" zet de band me opnieuw zo'n uitstekende rock song met een terugkerend dansbaar ritme en een gemiddeld tempo voor.

Verder volgen de titel song "Verdande", een geweldige stevige hardrock song met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk ritme en "Innover", een swingende uptempo rock song, waarbij stil zitten geen optie is.

"Verdande" van Vestindien is een swingende hardrock plaat, die lekker in het gehoor klinkende nummers bevat, waar ik van begin tot einde van genoten heb en ik raad elke liefhebber van dit genre deze schijf dan ook van harte aan.(luister naar 2 nummers van dit album via de bandcamp link onder de recensie)

Review: No Man's Valley - Chrononaut Cocktailbar / Flight Of The Sloths (Tonzonen Records, 2024) (Progressieve Rock)

No Man's Valley uit Horst, Nederland, werd in 2011 opgericht en bestaat uit: Jasper Hesselink - zang, Christian Keijsers - sologitaar en achtergrondzang, Rob Perree - basgitaar en achtergrondzang, Ruud Van Den Munckhof - keyboards en achtergrondzang en Dinand Claessens - drums en achtergrondzang.

De band bracht op 18 maart 2012 hun debuut EP "Mirror Image", waar 6 nummers op staan, als digitale download uit en deze werd op 23 maart 2014 gevolgd door de digitale download EP "And Four Other Songs" (4 nummers), die beide op CD via Chrononaut Records verschenen.

Vervolgens verschenen de digitale single "The Wolves Are Coming" (3 oktober 2014), het digitale nummer "Kill the Bees - Radio Edit" (10 juni 2016) en hun debuut album, "Time Travel", dat 10 juli 2016 door Nasoni Records als LP werd uitgebracht, als CD via Chrononaut Records en als digitale download.

Na het uitbrengen van hun debuut album "Time Travel" deed No Man's Valley een tournee door Europa en stond op het podium met bands als The Stranglers (Engeland), Naxatras (Griekenland), Buddha Sentenza (Duitsland), Giobia (Italië), Arbouretum (Amerika), Donnerwetter (Nederland) en The Sore Losers (België) en speelde in 2018 op het bekende Freak Valley Festival in Duitsland.

Daarna verschenen de digitale nummers "Lies" (12 oktober 2018) en "Eyeball" (7 maart 2019) en op 22 maart bracht Tonzonen Records hun album "Outside The Dream" als LP, als CD en als digitale download uit.

Vervolgens verschenen: "Chrononaut Cocktailbar" (single, 23 februari 2024), "Love" (single, 8 maart 2024) en "Flight Of The Sloths" (single, 29 maart 2024) en op 19 april brengt Tonzonen Records hun album "Chrononaut Cocktailbar" / "Flight Of The Sloths" uit als LP, waarna op 10 mei 2024 de single "Seeing Things" volgt.

Het album begint met het titel nummer "Chrononaut Cocktailbar", waarin No Man's Valley een kort progressief nummer met een langzaam tempo en een terugkerend ritme speelt, dat theater invloeden heeft en gevolgd wordt door "Love", een uitstekende rock song met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk dansbaar ritme en "Creepoid Blues", een traag progressief nummer met invloeden van de muziek van The Doors en een aanstekelijk ritme.

Daarna volgen "Seeing Things", een prachtige langzame song met overeenkomsten van de muziek van Deleyaman, "Shapeshifter", een heerlijke progressieve rock song met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk dansbaar ritme en "Orange Juice", een schitterende rock song met een aanstekelijk terugkerend ritme en een gemiddeld tempo, die tot beweging aanzet.

In het titel nummer "Flight Of The Sloths" laat No Man's Valley me iets meer dan 18 minuten genieten van een fantastische langzame song met een terugkerend ritme, lichte surf invloeden, die na 12 minuten tijdelijk iets meer tempo krijgt en gaat swingen, om kort voor het einde van het nummer terug langzaam te worden,(luister naar dit nummer via de bandcamp link onder de recensie)

"Chrononaut Cocktailbar" / "Flight Of The Sloths" van No Man's Valley is een puike plaat met uitstekende progressieve rock waar ik van begin tot einde van genoten heb en ik raad iedere liefhebber van dit genre deze schijf dan ook van harte aan.

Review: Lethe - Alienation (Dark Essence Records, 2024) (Dark Pop)

Lethe uit Zwitserland en Noorwegen werd in 2012 opgericht en bestaat uit Anna Murphy (Cellar Darling, ex-Eluveitie) - zang en programmering en Tor-Helge Skei (Manes, Manii etc.) - solo- en basgitaar, synthesizer en programmering

Het duo bracht hun digitale debuut single "Come Look At The Darkness With Me" op 4 november 2013 via Debemur Morti Productionsuit en deze werd gevolgd door "When Dreams Become Nightmares" (17 januari 2014, digitale download via Debemur Morti Productions), "Forever" (9 juli 2015, digitaal nummer via Debemur Morti Productions), "The First Corpse On The Moon" (24 februari 2017, CD en digitale download via My Kingdom Music) en "Gamma" (30 oktober 2020, 7" in een beperkte oplage van 50 stuks en digitale single via Aftermath Music).

Op 26 april 2024 verschijnt hun album "Alienation", dat 8 nummers bevat, via Dark Essence Records als LP op paars vinyl, als CD en als digitale download.

Het album begint met "Anhedonia", waarin Lethe een uitstekend zwaar duister klinkend nummer speelt, dat een niet al te hoog tempo heeft, een terugkerend ritme en lichte dance invloeden bevat en gevolgd wordt door "Brighter", een dark pop nummer met een gemiddeld tempo, lichte jazz en dance invloeden en een dansbaar ritme en "When It’s Over", een prima dark pop song met een gemiddeld tempo en een terugkerend dansbaar ritme.

Daarna volgen "Éternel", een verrukkelijk symfonisch dark pop nummer met een aanstekelijk terugkerend ritme, jaren 80 invloeden en een gemiddeld tempo, "Crossroads", een puike song met een gemiddeld tempo en een dansbaar terugkerend ritme en "Sedator", een fantastische song met invloeden van drum 'n bass, elektro en dark pop, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt en na korte tijd meer snelheid krijgt en gaat swingen.

In "Erosion" zet Lethe me schitterende pop song met een aanstekelijk ritme voor en in "Worm" krijg ik een geweldige dark pop song met een gemiddeld tempo en een terugkerend ritme te horen, die lichte hip-hop en dance invloeden herbergt. 

"Alienation" van Lethe bevat 8 lekker in het gehoor klinkende dark pop nummers, waar ik enorm van genoten heb en ik raad iedere liefhebber van dit genre deze schijf dan ook zeer aan.(luister naar 2 nummers van dit album via de bandcamp link onder de recensie)

 

Review: Child - Soul Murder (Heavy Psych Sounds, 2024) (Bluesrock)

Child uit Melbourne, Australië bestaat tegenwoordig uit: Michael Lowe - drums, Rhys Kelly - basgitaar en Mathias Northway - zang en sologitaar.

De band bracht op 19 februari 2014 hun debuut album "Child" uit op LP via Kozmik Artifactz Records, die gevolgd werd door "Blueside" (2 december 2016, LP en CD via Kozmik Artifactz Records), "I" (14 maart 2018, 12" EP via Kozmik Artifactz Records) en op 28 februari 2023 bracht de band hun album "Soul Murder" als digitale download in eigen beheer uit.

Op 26 april 2024 verschijnen de heruitgaven van "Child" en "Blueside" via Heavy Psych Sounds als LP in een zeer beperkte oplage van 10 stuks op zwart vinyl, als LP in een beperkte oplage van 100 stuks op transparant blauw met rood zwart gespetterd vinyl, als LP in een beperkte oplage van 400 stuks op bloed rood vinyl, als LP op zwart vinyl, als digipack CD en als digitale download en op 3 mei 2024 volgen de heruitgaven van "I", plus het album "Soul Murder" in dezelfde formaten.

Het album "Soul Murder", dat 7 nummers bevat, start met "Free And Humble", waarin Child een uitstekende progressieve bluesrock song met een gemiddeld tempo ten gehore brengt, die gevolgd wordt door "Trouble With A Capital "T"", een geweldige bluesrock song, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt en een aanstekelijk ritme heeft.

Daarna volgen "Standing On My Tail", een langzame bluesrock song, die bij tijd en wijle vrij heftig klinkt en "Feels Like Hell", een lekker in het gehoor klinkende song met een niet al te hoog tempo en een aanstekelijk ritme.

In het titel nummer "Soul Murder" zet Child me een heerlijke langzame bluesrock song voor, die na korte tijd meer snelheid krijgt en het tempo gemiddeld te noemen is en in "Moment In Time" krijg ik een traag startende song te horen, die halverwege meer snelheid krijgt en tegen het einde psychedelisch wordt.

Verder volgt "Coming Up Trumps", een verrukkelijke bluesrock song met een niet al te hoog tempo en een aanstekelijk ritme.

"Soul Murder" van Child is een puike bluesrock plaat met lekker in het gehoor klinkende nummers, die ik elke liefhebber van dit genre kan aanraden.(luister naar dit album via de bandcamp link onder de recensie)

Review: Watertank - Liminal Status (Atypeek Music, 2024) (Post-Rock)

Watertank uit Nantes, Frankrijk bestaat tegenwoordig uit: Thomas Boutet - zang en sologitaar, Romain Donet - ritme gitaar, Willy Etié - basgitaar en Matthieu Bellemere - drums.

De band bracht op 10 januari 2004 hun debuut EP "Sub" via Butterwitch als MP3 uit en deze werd gevolgd door: "Fairy Crimes" (Butterwitch als MP3 EP, 22 juni 2009), "Sleepwalk" (Solar Flare Records, LP en CD-r, 27 april 2013), "Destination Unknown" (Solar Flare Records, LP en CD, 29 juni 2015) en "Silent Running" (Atypeek Music, LP en CD-r, 4 september 2020) en op 19 april 2024 verschijnt het album "Liminal Status", waarop 9 nummers staan, als LP op oranje vinyl, als digipack CD en als digitale download via Atypeek Music.

Het album start met "Sneeze Season", waarin Watertank een prima post-rock nummer met een gemiddeld tempo speelt, die een terugkerend ritme heeft en tempowisselingen bevat en gevolgd wordt door "Cut Gum", een schitterende uptempo post-rock song met een aanstekelijk dansbaar ritme en "The Long Face", eveneens zo'n uitstekende post-rock song met een aanstekelijk ritme.

Daarna volgen het titel nummer "Liminal Status", een heerlijke stevige song met een terugkerend ritme, "Skyward", een stevige uptempo rock song met een terugkerend ritme en "Solely Mine", een mooie song met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk ritme.

In "Dreams Logic" zet Watertank me een uitstekende swingende post-rock song voor, in "Century" krijg ik een geweldige stevige rock song met een gemiddeld tempo te horen en in "Clean Shot" schotelt de band me opnieuw een puike post-rock song met een gemiddeld tempo voor, die een aanstekelijk ritme heeft en subtiele tempowisselingen bevat.

"Liminal Status" van Watertank bevat 9 lekker in het gehoor klinkende post-rock songs, die zeker bij liefhebbers van dit genre in de smaak zullen vallen en ik raad hen deze schijf dan ook van harte aan.(luister naar dit album via de bandcamp link onder de recensie)

Review: Red Sun - From Sunset To Dawn (Subsound Records, 2024) (Progressieve Rock)

Red Sun werd in 2014 te Piacenza, Italië opgericht en bestaat uit: Fede - drums en synthesizer, Mirco - basgitaar en Stefano Eno - sologitaar. 

De band bracht op 19 september 2015 hun debuut album "Triosophy" in eigen beheer als CD en als digitale download uit (herpersing op LP in 2016) en deze werd op 28 juli 2017 gevolgd door "The Wind, The Waves, The Clouds" via Psyka Records en de split EP met The Luck Of Eden Hall "Psychedelic Battles Four", die op 20 november 2017 via  Vincebus Eruptum Recordings verscheen.

Op 5 mei 2024 brengt Subsound Records hun album "From Sunset To Dawn" uit als LP in een beperkte oplage van 200 stuks op zwart vinyl, als LP in een beperkte oplage van 100 stuks op wolkachtig oranje wit vinyl, als digitale download.

Het album dat 8 nummers bevat, begint met "Where Once Was Light", waarin Red Sun een experimenteel progressief rock nummer met een niet al te hoog tempo speelt dat gevolgd wordt door "The Sunset Turns Purple", een stevige mix van stoner en progressieve rock, die een aanstekelijk ritme, een gemiddeld tempo en enkele tempowisselingen heeft.

Daarna volgen "A Violent Dusk", een heerlijk progressief rock nummer met een mysterieus terugkerend ritme en een gemiddeld tempo en "The Shape Of The Night", een prima melodisch nummer met een terugkerend ritme, lichte post-rock invloeden en tempowisselingen.

In "Intempesto" zet Red Sun me een schitteren melodisch nummer met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk terugkerend ritme voor, dat tot beweging aanzet en in "The Coldness Of The New Moon" krijg ik een uitstekend nummer te horen dat invloeden van melodische en progressieve rock met elkaar verbindt.

Verder volgen "Towards The End Of Darkness", een geweldig melodisch rock nummer met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk ritme en "The New Sun", een verrukkelijk progressief nummer met een aanstekelijk dansbaar ritme.

"From Sunset To Dawn" van Red Sun is een fantastische plaat met lekker in het gehoor klinkende melodische progressieve rock, waar ik erg van genoten heb en ik raad elke liefhebber van dit muziek genre dan ook sterk aan.(luister naar dit album via de bandcamp link onder de recensie)

Review: Homecoming - Those We Knew (Copper Feast Records, 2024) (Post-Metal)

Homecoming uit Parijs, Frankrijk werd in 2019 opgericht en bestaat uit: Théo Alves - sologitaar, Renaud Fumey - ritme gitaar en zang, Basile Chevalier - basgitaar en Theo Giotti "Arc De Giotto"- drums.

De band bracht hun debuut album "LP01" in december 2019 in eigen beheer uit en in mei 2023 kreeg Homecoming een contract bij het Britse Copper Feast Records label, die hun album "Those We Knew" op 19 april 2024 uitbrengt, dat als LP in een beperkte oplage van 250 stuks op willekeurig gekleurd eco-mix vinyl, als test persing LP in een beperkte oplage van 10 stuks, als LP bundel met de LP "LP01", als digipack CD in een beperkte oplage van 200 stuks, als LP+CD bundel en als digitale download. 

Het album dat 6 nummers bevat, start met "Tell Me Something" waarin Homecoming een stevige stonerrock song met een gemiddeld tempo ten gehore brengt, die een dansbaar ritme heeft, bij tijd en wijle heftig klinkt, heavy metal invloeden bevat en iets over de helft van het nummer in een langzaam tempo met melodische invloeden verandert, om enkele minuten later weer heftiger te worden en meer snelheid te krijgen.

Daarna volgen "Red Rose", een swingende uptempo rock song met een terugkerend ritme en heftige zang met metal en melodische invloeden en "Blood Of My Blood", een stevige rock song met een gemiddeld tempo, melodische metal invloeden, een aanstekelijk ritme en heftige zang.

In "Interlude II" zet Homecoming me een nummer voor dat langzaam begint en post-rock invloeden heeft, om na enkele minuten iets meer snelheid te krijgen, waarbij de muziek steviger wordt, een terugkerend ritme bevat en heavy metal invloeden heeft en enkele minuten voor het einde terugkeert in het begin tempo en ritme en in "Shores" krijg ik een geweldige progressieve rock song met een gemiddeld tempo te horen dat jaren 70 invloeden bevat, die na 4 minuten in een heftige post-metal song verandert, waarbij het tempo hoger wordt, om 4 minuten later melodische invloeden en een terugkerend ritme te krijgen en hierin is het tempo gemiddeld. 

Verder volgt het als digitale single uitgebrachte "Gift Of Eyes", een stevige uptempo rock song met post-metal invloeden en tempowisselingen, die een minuut na de helft van het nummer in een lager tempo wordt gespeeld en melodische invloeden bevat.

"Those We Knew" van Homecoming bevat 6 prima post-metal nummers, die een 'must' zijn voor elke liefhebber van dit genre.(luister naar 2 nummers van dit album via de bandcamp link onder de recensie)

Review: Hawkestrel - Chaos Rocks (Cleopatra Records, 2024) (Spacerock / Progressieve Rock)

Hawkestrel uit Engeland werd in 2019 door voormalig Hawkwind lid Alan Davey (basgitaar) opgericht.

Samen met diverse ex-Hawkwind leden en bevriende muzikanten bracht hij vanaf 2019 verscheidene albums en digitale nummers uit.

Op 9 augustus 2019 verscheen het debuut album "The Future Is Us" als 2LP in een beperkte oplage, als CD en als digitale download en dit werd gevolgd door: "Circles (Post Malone Cover)" (digitaal nummer, 26 november 2019), "Hawkestrel Presents Pre​-​Med" (3CD en digitaal album, 8 mei 2020), "Day Of The Quake" (digitaal nummer, 3 oktober 2020), "Pioneers Of Space" (LP, CD en digitale download, 15 oktober 2020) en "SpaceXmas" (LP, CD en digitale download, 4 december 2020).

Op 12 april 2024 verschijnt het album "Chaos Rocks" als LP in een beperkte oplage op marmer rood vinyl, dat 8 nummers bevat, als CD, dat 11 nummers bevat en als digitale download via Cleopatra Records.

Hierop krijgt Alan medewerking van: Robert Calvert (Zuid-Afrika) - zang, Helios Creed (USA) - sologitaar, Simon House (UK) - viool en keyboards, Mick Taylor (UK) - sologitaar, Mick Slattery (UK) - sologitaar, Carmine Appice (USA) - drums, Huw Lloyd-Langton (UK) - sologitaar, Nico Leophonte (USA) - drums, Nik Turner (UK) - zang, saxofoon en dwarsfluit en William Shatner (Canada) - zang.

Het CD album start met "Near Earth Asteroid", waarin Hawkestrel een fantastisch rustig ruimtelijk nummer ten gehore brengt, dat invloeden van soundtracks heeft en dit wordt gevolgd door het op digitale single verschenen "Evil Rock (2023 AD)", een heerlijke swingende uptempo spacerock versie van het door Robert Calvert geschreven nummer uit 1981.

Daarna volgen "Kinnikinnick Special", een schitterend progressief instrumentaal uptempo nummer met een aanstekelijk dansbaar terugkerend ritme en lichte ruimtelijke invloeden en "Silver Machine", een uitstekende hedendaagse versie van deze hit uit 1971, die swingt en aanzet tot dansen.

In  het titel nummer "Chaos Rocks" schotelt Hawkestrel me een verrukkelijk uptempo progressief rock nummer met jazz invloeden voor, dat ruimtelijke invloeden heeft en halverwege iets meer snelheid krijgt en gaat swingen en in "Walking The Wheel" laat de band me genieten van een langzaam startend nummer met new age invloeden, dat na enkele minuten meer snelheid krijgt, waardoor de muziek dansbaar wordt.

Dan volgen "2019 OK", een puik instrumentaal progressief jazz nummer met een gemiddeld tempo en een terugkerend ritme en "Class One Kid", een swingende uptempo spacerock song met een aanstekelijk dansbaar ritme en progressieve jazzrock invloeden.

Verder hoor ik de 3 extra nummers van de CD, die beginnen met "Opa Loka", een uitstekend instrumentaal uptempo spacerock nummer met een terugkerend ritme, "Now I'm Feeling Zombified", een swingende spacerock song met een gemiddeld tempo en een terugkerend ritme, waarbij stil zitten geen optie is (luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie) en "Dangerous Visions", een mooie langzame progressieve rock song met een aanstekelijk ritme.

"Chaos Rocks" van Hawkestrel  staat vol geweldige spacerock en progressieve rock nummers, waar ik enorm van genoten heb en ik raad iedere liefhebbers van deze genres dit meesterlijke werk dan ook sterk aan.

Review: Anton Barbeau - An Introduction To Anton Barbeau (Fruits De Mer Records, 2024) (Progressief)

Anton Barbeau uit Sacremento, Californië, Amerika, heeft in de laatste 20 jaar ongeveer 20 albums gemaakt en werkte daarop samen met onder andere XTC, The Bevis Frond en The Soft Boys.

Zijn album "Sister Act" werd door The Sunday Times als album van het jaar bestempeld.

Anton, die tegenwoordig in Berlijn, Duitsland, woont, heeft in de loop der jaren diverse nummers via het Fruits De Mer Records label uitgebracht en zijn meest recente werk is het album "Polynormal AB" van 24 november 2023.

Fruits De Mer Records brengt op 22 april 2024 een gedeeltelijk overzicht van zijn werk als CD uit in de serie van "An Introduction To" uit onder de naam "An Introduction To Anton Barbeau" en op deze CD staan 19 nummers, waaronder 3 bonus nummers.

Het album begint met "Psychedelic Mynde Of Moses", waarin Anton Barbeau een mooie progressieve song met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk dansbaar ritme ten gehore brengt en ditnummer wordt gevolgd door "Sometimes I Wish Iwas A Pretty Girl", een schitterende song met een aanstekelijk ritme en een gemiddeld tempo, "Out Of My Mind On Dope And Speed", een fantastische uptempo song met een terugkerend ritme en een hoog meezing gehalte, "Occupy" / "Divide", een heerlijke aanstekelijke song met een gemiddeld tempo en een dansbaar ritme en "When I Was 46", een lekker in het gehoor klinkende song, die een gemiddeld tempo en ruimtelijke invloeden bevat.

In "Dr.Crippen's Waiting Room" (Orange Bicycle) schotelt Anton Barbeau samen met The Honey Pot een schitterende swingende progressieve rock song voor, die diverse subtiele tempowisselingen bevat, in "Ziggy Stardust" (David Bowie) krijg ik een geweldige imitatie van de stem van Bowie en tevens een prima uitvoering van deze song te horen, in "Heaven Is In Your Mind" (Traffic) hoor ik Anton een licht psychedelische pop song in een gemiddeld tempo spelen en in "Secret Of The Wafer" zet hij me een schitterende psychedelische pop song voor, waarin de zang me zo nu en dan aan die van David Bowie doet denken.

Dan volgen "September Gurls" (Big Star), een lekker in het gehoor klinkende pop song, "Scary Monsters (And Super Creeps)" (David Bowie) en hierin laat Anton me nogmaals genieten van zijn zang kwaliteiten, die in dit vrij progressieve nummer volledig tot hun recht komen, "Sunshine Superman" (Donovan), een prima uitvoering van dit nummer, waarin hij op synthesizer en gitaar begeleid wordt en "Heavy Psychedelic Toilet", een verrukkelijke psychedelische song met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk ritme.

Vervolgens hoor ik "Berlin School Of Doubt", een fantastisch swingend uptempo krautrock nummer, dat een aanstekelijk terugkerend ritme heeft, "Pleasent Valley Sunday", dat hij samen met The Fishheads speelt, een geweldige cover van The Monkees hit, die een vrolijk dansbaar ritme heeft en "Beak", een puike song met een gemiddeld tempo en een eentonig hypnotiserend ritme, waarmee Anton Barbeau me in een lichte trance brengt.

Daarna volgen de bonus nummers "Cellar Car", een licht psychedelische song met een niet al te hoog tempo en zang die overeenkomsten heeft met die van David Bowie (luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie), "Third Eye", een prima niet eerder uitgebrachte song met een gemiddeld tempo dat tempowisselingen bevat en een aanstekelijk ritme heeft en "Trouble Was Born", een live te Glastonbury opgenomen nummer, dat met een gesproken intro begint, waarna hij een uitstekende folk song met een gemiddeld tempo speelt.

"An Introduction To Anton Barbeau" van Anton Barbeau staat vol geweldige progressieve songs, waar ik ontzettend van genoten heb en ik raad elke liefhebber van dit genre deze schijf dan ook sterk aan.

Review: Dätcha Mandala - Koda (DM Prod, Take It Easy, Discos Macarras, 2024) (Rock)

Dätcha Mandala uit Bordeaux, Frankrijk werd in 2009 opgericht en bestaat uit: Nicolas Sauvey - zang, basgitaar, akoestische gitaar en mondharmonica, Jérémy Saigne - sologitaar en zang en Jean-Baptiste Mallet - drums en zang.

In de loop der jaren trad de band meer dan 550 keer op in landen zoals: Amerika, Canada, Italië, Nederland, Duitsland, Spanje, Zwitserland en Slovenië en speelde samen met onder andere: Les Insus, The Bellrays, Radio Moscow, The Datsuns, Mars Red Sky, DeWolff, Angelo Moore, Samsara Blues Experiment, Endless Boogie, 7 Weeks, Shaka Ponk, The Cosmic Dead, Bob Wayne en The Dictators.

Dätcha Mandala bracht in 2016 hun debuut EP "Anâhata" uit, waarna op 10 november 2017 hun debuut album "ROKH" als digitale download in eigen beheer en als LP op zwart vinyl en als CD via Mrs Red Sound verscheen en deze zou op 24 april 2020 gevolgd worden door "Hara", eveneens via Mrs Red Sound en als CD en digitale download worden uitgebracht, maar door het corona virus werd deze datum uitgesteld tot 5 juni 2020.

Op 20 mei 2022 verscheen hun EP "The Last Drop", waarop 5 nummers staan, via Mrs Red Sound als CD en als digitale download en op 26 april 2024 verschijnt hun album "Koda" via hun eigen DM Prod. en tevens via Take It Easy en Discos Macarras als CD en als digitale download en deze is op18 februari 2024 vooraf gegaan door het digitale nummer "She Said".

Het album, dat 11 nummers bevat,begint met "She Said", waarin Dätcha Mandala een stevige rock song met een gemiddeld tempo speelt (luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie) en deze wordt gevolgd door het titel nummer "Koda", een prima song met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk ritme en hardrock invloeden en "The Wanderer", een uitstekende rock song met een aanstekelijk ritme en een gemiddeld tempo, die tot dansen aanzet.

Daarna volgen "Om Namah Shivaya", een geweldige song met een dansbaar terugkerend ritme en een gemiddeld tempo, "Syndrome Of Laborious Optimism", een heerlijk kort nummer met een heuse drumsolo en "Wild Fire", een song met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk ritme, waarbij stil zitten niet aan de orde is.

In "Love Myself" schotelt Dätcha Mandala me een commercieel klinkende pop song met een gemiddeld tempo voor, in "Thousand Pieces" krijg ik een uptempo song te horen, die swingt en gechreeuwde tekst en hardrock invloeden bevat en in "It's Not Only Rock'n'Roll" hoor ik de band een stevige rock song met een gemiddeld tempo spelen.

Verder volgen "Julietta", een prachtige langzame song met een aanstekelijk ritme, dat aanzet tot schuifelen en "Homeland", een stevige rock song met een niet al te hoog tempo, hardrock invloeden en een terugkerend ritme.

"Koda van Dätcha Mandala is een puike rock plaat met nummers, die over het algemeen in een gemiddeld tempo gespeeld worden en ik raad iedere liefhebber van de betere rock dan ook aan eens naar deze schijf te gaan luisteren en zelf hun oordeel hierover te vellen.

 

Review: The Guy Hamper Trio feat. James Taylor - Instrument Of Evil (Damaged Goods Records, 2024) (Hammond Rock)

The Guy Hamper Trio uit Chatham, Kent, Engeland bestaat uit: Wild Billy Childish - sologitaar, Julie Hamper - basgitaar, Wolf Howard - drums en James Taylor (Jamie) - Hammond orgel.

De band brengt op 25 november 2022 hun debuut album "All The Poisons In The Mud" uit via Damaged Goods Records en deze verschijnt zowel als LP als CD en hierbij is nog het vermelden waard, dat hun eerste single uit 2009 ook op het album staat en dat de band op enkele nummers bijgestaan wordt door Johnny Johnson - basgitaar en Bruce Brand - drums van Thee Headcoats.

Op 23 juni 2023 verscheen de 7" single "Man In The Mouth Of A Cave" van The Guy Hamper Trio feat. James Taylor in een beperkte oplage van 500 stuks op zwart vinyl via Damaged Goods Records en deze wordt op 26 april 2024 gevolgd door de 7" single "Instrument Of Evil", die in een beperkte oplage op zwart vinyl wordt uitgebracht via dit zelfde label en hierop krijgen ze medewerking van Tom Morley (trompet) en Anna Jordanous (saxofoon). 

In "Instrument Of Evil" laat The Guy Hamper Trio feat. James Taylor me genieten van een geweldig swingend Hammond rock nummer met een gemiddeld tempo en een terugkerend ritme (luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie) en in "Incense Rising From A Censer" schotelt de band me een lekker in het gehoor klinkend rock nummer met subtiele tempowisselingen en progressieve elementen voor, dat aanzet tot dansen.

"Instrument Of Evil" van The Guy Hamper Trio feat. James Taylor is een fantastische single met heerlijke Hammond rock, die ik elke liefhebber van deze muzieksoort van harte kan aanraden.

>

Review: Little Albert - The Road Not Taken (Virgin Music / Universal Music Italia, 2024) (Blues)

Alberto Piccolo beter bekend als Little Albert uit Bassano Del Grappa, Italië bestaat uit: Little Albert - zang, sologitaar en keyboards, Alex Fernet - basgitaar en Diego Dal Bon - drums en percussie.

De band bracht op 27 maart 2020 hun debuut album "Swamp King" uit via Aural Music en deze werd op 29 maart 2024 gevolgd door het album "The Road Not Taken", dat via Virgin Music / Universal Music Italia uitgebracht als LP in een beperkte oplage van 100 stuks op oranje vinyl, als LP op zwart vinyl, als digipack CD en als digitale download.

Het album, dat 7 nummers bevat, start met "Still Alive", waarin Little Albert een schitterend stuk bluesrock met een gemiddeld tempo speelt, dat een terugkerend ritme heeft en tot beweging aanzet, waarna "Demon Woman" volgt en de band een geweldige langzame blues song met een aanstekelijk ritme.

Daarna volgen "See My Love Coming Home", een heerlijke trage blues song met een terugkerend ritme en "Hiding All My Love Away", een mooie rustige mix van blues en pop.

In "Blue And Lonesome" zet Little Albert me een prachtige blues song met een niet al te hoog tempo en een terugkerend ritme voor, in "Magic Carpet Ride" krijg ik een uitstekende blues song met een gemiddeld tempo te horen en in "This House Ain’t No Home" laat de band me genieten van een prima song met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk terugkerend ritme, dat uitnodigt tot dansen en enkele minuten voor het einde tijdelijk met hogere snelheid wordt gespeeld.

"The Road Not Taken" van Little Albert bevat 7 uitstekende blues songs, waar ik erg van genoten heb en ik raad iedere liefhebber van dit genre deze schijf dan ook zeer aan.(luister naar dit album via de bandcamp link onder de recensie)

Review: Doctors Of Space - The Astral Sessions Vol.6 Summer 2021 (Eigen Beheer, 2024) (Progressieve Rock / Spacerock)

Doctors Of Space is een duo, dat bestaat uit: Dr Space - analoge, digitale en modulaire synthesizers, mellotron en Hammond orgel en Dr Martin Weaver - solo- en basgitaar en drums  programmering.

Het duo bracht hun debuut uit op 23 december 2019 met de 7" single "Ghouls 'n Shit", die in een beperkte oplage van 100 genummerde stuks in een met de hand geschilderde hoes op zwart vinyl en als 7" single in een zeer beperkte oplage van 15 genummerde stuks in een met de hand geschilderde hoes op zwart vinyl met handtekeningen gemaakt werd.

Daarna volgden de digitale albums: "Covid Sessions" (23 april 2020), "Jan 2020 Studio Jam" (29 februari 2020), "Studio Jam Feb 2020" (29 februari 2020), "Studio Jam March 9th, 2020" (17 maart 2020), "Studio Session June 2020" (4 juni 2020), "Studio Session July 2020" (2 juli 2020), "Studio Session Aug 2020" (6 augustus 2020), "Studio Session Sept 2020" (10 september 2020), "Ussy Whip" (27 september 2020) en "Studio Session Oct 2020" (7 oktober 2020).

Op 24 oktober 2020 bracht het duo het album "First Treatment" via Space Rock Productions als LP uit in een beperkte oplage van 100 stuks op 180 gram zwart en 100 stuks op 180 gram wit vinyl , die met de hand genummerd zijn, in een klaphoes verpakt zitten en een download code bevatten, als CD in een beperkte oplage van 200 stuks, die met de hand genummerd is en als digitale download.

Vermeldenswaardig is nog, dat het LP album 4 nummers bevat en de CD 2 bonus nummers heeft, waarvan het eerste een bijdrage heeft van Hasse Horrigmoe, die basgitaar in dit nummer speelt.

Op 23 april 2020 verscheen het album "The Covid Sessions", waarop 9 nummers staan, in eigen beheer als CD in een beperkte oplage van 100 stuks en als digitale download.

Daarna volgden bijna elke maand CD-R uitgaven, waarvan de eerste "Studio Session July 2021" op 29 augustus 2021 was en deze werd gevolgd door: "Studio Session August 2021" (20 oktober 2021), "Studio Session Sept 2021" (8 januari 2022), ""Studio Session October 2021" (13 febuari 2022), ""Studio Session December 2021" (18 maart 2022), "Studio Session January 2022" (18 maart 2022) en op 15 april 2022 verscheen het album "Astral Sessions Vol 1- The Journey Begins" in eigen beheer als CD-R in een beperkte oplage van 50 stuks en als digitaal album en deze werd in juli 2022 gevolgd door 2 albums van Doctors Of Space, waarvan "Astral Sessions Vol.2" (5 juli 2022) in eigen beheer in een beperkte genummerde oplage van 50 stuks op CD-R en "Mind Surgery" (1 juli 2022) via Guerssen Records als 2LP en als digitaal album.

"The Astral Sessions Vol 3- On A Comatose High" (28 december 2022, beperkte CD oplage van 50 stuks), "Astral Sessions- Vol 4- Where's Your Soul?" (7 april 2023, beperkte oplage van 50 stuks), "April 2023 Studio Session" (4 juni 2023, digitaal album), "Live in Porto" (24 augustus 2023, als cassette in een beperkte oplage van 30 stuks en als digitaal album) en ook verscheen in augustus 2023 "The Astral Sessions-Vol.5-Roadburn Redux" als CD-r in een beperkte oplage van 100 stuks en hierop staan 4 lange nummers, waaronder 1 bonus nummer en op 16 maart 2024 bracht het duo de CD-r "The Astral Sessions Vol.6 Summer 2021" in een beperkte oplage van 100 stuks uit, die 4 lange nummers uit juni en juli 2021 bevat.

Het album start met "Wind Walker" waarin Doctors Of Space met een eentonig ritme de muziek inzet om na korte tijd ruimtelijke geluiden en basgitaarspel bij te voegen en even later gaat het tempo iets omhoog, komt er psychedelisch gitaarspel bij en wordt de muziek met een terugkerend ritme gespeeld, om na enkele minuten nog meer snelheid te krijgen, bij tijd en wijle heftig te klinken, een lichte trance op te roepen en te gaan swingen.

Daarna volgt "14 Dead", een heerlijk klinkend progressief rock nummer met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk hypnotiserend terugkerend ritme dat me in trance brengt.

In "Bomsheller" laat Doctors Of Space me genieten van een verrukkelijk uptemo nummer met een terugkerend ritme en progressieve, krautrock en ruimtelijke invloeden.

Dan volgt "Nighthawk" en hierin speelt het duo een fantastisch nummer met een gemiddeld tempo, lichte reggae invloeden en een terugkerend ritme dat tot dansen aanzet.

"The Astral Sessions Vol.6 Summer 2021" van Doctors Of Space is een puik album met 4 uitstekende nummers, waar ik vanaf de begin tonen enorm van genoten heb en ik raad liefhebbers van progressieve rock, spacerock en de betere rock deze schijf dan ook van harte aan.(luister naar 2 nummers van dit album via de bandcamp link onder de recensie)

 

Review: Penny Arcade - Backwater Collage (Tapete Records, 2024) (Pop)

Penny Arcade is het alias van James Hoare uit Londen, Engeland, die op 3 mei 2024 zijn debuut solo album "Backwater Collage" als LP, als CD en als digitale download via Tapete Records uitbrengt en hierop krijgt hij medewerking van Nathalia Bruno - zang en Mac Claps - keyboards.

Het album, dat 11 nummers bevat, begint met "Jona", waarin Penny Arcade een mooie vrij rustige pop song ten gehore brengt (luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie) en deze werd gevolgd door "Don’t Cry No Tears", een prachtige langzame pop song met een aanstekelijk ritme en "Want You Around", een een song met een niet al te hoog tempo en licht psychedelische invloeden.

Daarna volgen "Dear John", een lekker in het gehoor klinkende licht psychedelische pop song met een gemiddeld tempo, "Prodigal Son", eveneens een mooie rustige pop song en "When The Feeling Is Gone", opnieuw een licht psychedelische song met een langzaam tempo en een aanstekelijk ritme.

In "Black Cloud" zet Penny Arcade me nogmaals een pop song met een niet al te hoog tempo voor, in "Mr.Softie" krijg ik een nogmaals een licht psychedelische pop song met een langzaam tempo te horen en in "Dennis" hoor ik ook nu weer een traag nummer .

Verder volgen "Garage Instrumental", een prima instrumentaal nummer met een langzaam tempo en een terugkerend ritme en "One More", een licht psychedelische pop song met een langzaam tempo.

"Backwater Collage" van Penny Arcade staat vol heerlijke rustige pop songs, die zo nu en dan een psychedelisch karakter hebben en wat mij betreft wel iets meer variatie hadden mogen bevatten, maar desondanks toch lekker in het gehoor klinken en ik raad iedere liefhebber van de betere pop dan ook aan deze schijf eens te gaan beluisteren.