Review: Death Machine - Dawning Eyes (Celebration Records, 2025) (Pop)

Death Machine uit Kopenhagen, Denemarken bestaat uit: Sven Busck Andersen - drums, Simon Christensen - keyboards, Morten Vinther Ørberg - basgitaar en Jesper Mogensen - zang en sologitaar.

De band bracht op 1 januari 2016 hun debuut album "Death Machine" als digitale download uit en deze werd gevolgd door de volgende uitgaven: "Cocoon" (LP en digitale download, 28 april 2017), "Under The Pillow" (digitaal nummer, 20 oktober 2017), "Isle Of Mine" (digitaal nummer, 14 september 2018), "Mask" (digitaal nummer, 15 maart 2019), "Alien" (digitaal nummer, 21 juni 2019), "Someday" (digitaal nummer, 18 oktober 2019), "Orbit" (LP en digitale download, 15 november 2019), "Up" (digitaal nummer, 27 augustus 2020), "Papercuts" (digitaal nummer, 19 maart 2021), "Modern Man" (digitaal nummer, 17 januari 2025) en "Beat The Drum" (digitale single, 14 maart 2025) en op 25 april 2025 verschijnt hun album "Dawning Eyes" als 2LP, als CD en als digitale download via Celebration Records.

het album, dat 19 nummers bevat, start met "Opium Wound", waarin Death Machine een mysterieus klinkende folk song met een langzaam tempo speelt, die halverwege zwaarder klinkt en deze wordt gevolgd door "Beat The Drum", een prima rock song met een gemiddeld tempo en een terugkerend dansbaar ritme, "Vending Machine", een mooie langzame pop song en "First Blood", een pop song met een gemiddeld tempo en een terugkerend ritme.

Daarna volgen "The Offer", een uitstekende song met een gemiddeld tempo en een terugkerend ritme, "Found A House", een uptempo song met een aanstekelijk dansbaar terugkerend ritme, "Modern Man", een dansbare song met disco elementen en een gemiddeld tempo en het titel nummer "Dawning Eyes", een song met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk ritme.

In "Free Soloing" zet Death Machine me een uitstekende song met een gemiddeld tempo en een dansbaar ritme voor, in "The Sun" krijg ik een langzame song te horen, in "Fences" laat de band me genieten van een fantastische progressieve song met een gemiddeld tempo en een licht hypnotiserend terugkerend ritme en in "Black Holes" hoor in een langzame song met een aanstekelijk ritme.

Dan volgen "Morning Light", een dansbare pop song met gemiddeld tempo, een terugkerend ritme, disco invloeden en tempowisselingen, "Molten Eyes", een mooie rustige song, die tot schuifelen aanzet, "Old Curcuits", een dansbare song met een gemiddeld tempo en "Lifetime", een uitstekende pop song met een gemiddeld tempo en melodische invloeden.

Verder volgen "Orbiting", een prachtig nummer met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk ritme, "The Disco Song", een schitterende pop song met een aanstekelijk ritme en een gemiddeld tempo, dat beweging oproept en "Years", een melodisch nummer met een gemiddeld tempo en een terugkerend ritme.

"Dawning Eyes" van Death Machine bevat 19 pop songs, die naar mijn mening te weinig variatie hebben, maar desondanks niet verkeerd klinken en ik raad elke liefhebber van de betere pop daarom aan, eens naar deze schijf te gaan luisteren en zelf hun oordeel hierover te vellen.(luister naar 2 nummers van dit album via de bandcamp link onder de recensie)

Review: The Riptide Rats - Waves Of Steel (Eigen Beheer, 2025) (Surf)

The Riptide Rats uit Kungsbacka City, Zweden bestaat uit: Fredrik Wallgren - drums, Jocke Olsson - basgitaar en Gustav Wilhelmsson - sologitaar.

De band bracht op 25 augustus 2023 hun debuut uit met het digitale nummer "Breaker", die gevolgd werd door het digitale nummer "The Riptide Rats Theme" (29 september 2023), "The Eastwood EP" (31 oktober 2023), die als 7" EP via Ghost Highway Records in een beperkte oplage van 300 stuks verscheen, waarvan er 150 op oranje vinyl en 150 op zwart vinyl werden uitgebracht en tevens verscheen het nummer "The Riptide Rats Theme" op het compilatie album "Short & Swede", dat eveneens via Ghost Highway Records werd uitgebracht en op 8 maart 2024 bracht de band "The Shed Sessions Part 1" : "Action Jaxxxon" als digitale download uit, waarvan meerdere nummers van deze serie volgen.

Op 31 januari 2025 bracht de band het digitale nummer "Dunes" uit als voorloper van hun in 2025 te verschijnen album en op 14 april 2025 verscheen het digitale nummer "Waves Of Steel", dat ook op het album staat.

in "Waves Of Steel" zet The Riptide Rats me een fantastisch uptempo surf nummer met een dansbaar terugkerend ritme voor, dat swingt als een trein en me naar meer doet verlangen en ik raad liefhebbers van dit genre dan ook aan deze schijf eens te gaan beluisteren, om misschien wel tot dezelfde conclusie te komen als ik.(luister naar de single via de bandcamp link onder de recensie)

Review: Moons Of Saturn - Moons Of Saturn (Beluga Records/Ghost Highway Recordings/Stryckhnine Recordz, 2025) (Rock)

Moons Of Saturn uit Stockholm, Zweden werd in 2021 opgericht en bestaat uit: Håkan Göstas - sologitaar, Peder Andersson - basgitaar en Mankan Magnusson - drums.

Op 2 mei 2025 verschijnt hun debuut album "Moons Of Saturn", waarop 12 nummers staan, als LP via Beluga Records in samenwerking met Ghost Highway Recordings en Stryckhnine Recordz.

Het album start met "Never Get Invited", waarin Moons Of Saturn een geweldige uptempo swingende rock & roll song speelt, die tot dansen aanzet en gevolgd wordt door "Biding My Time", een uitstekende rock song met een aanstekelijk ritme en subtiele tempowisselingen en "She Doesn't Call Me", een heerlijke swingende uptempo rock song met een aanstekelijk dansbaar ritme.

Daarna volgen "I Don't Mind", een swingende uptempo rock song met een aanstekelijk ritme en een hoog meezing gehalte, "Money & Submission", een puike uptempo rock & roll song met een aanstekelijk terugkerend ritme en "Give Me Some More", een swingende uptempo song waarbij stil zitten niet aan de orde is.

In "Black Roses" schotelt Moons Of Saturn me opnieuw een swingende uptempo rock song met een dansbaar ritme aan, in "Donny & Marie" krijg ik een aanstekelijke song met een gemiddeld tempo en een dansbaar ritme te horen en in "One By One" laat de band me genieten van een heerlijke uptempo punk gerelateerde song, die een hoog meezing gehalte heeft.

Dan volgen "Can You Believe It", een swingende uptempo rock song, "I Got No Time", eveneens een geweldige swingende uptempo song, waarbij stil zitten geen optie is en "Moons Of Saturn The Road", een fantastisch nummer, die in het verlengde van de vorige nummers ligt, dus uptempo, swingend, aanstekelijk en dansbaar.

"Moons Of Saturn" van "Moons Of Saturn staat vol verrukkelijke swingende uptempo rock songs, waar ik van begin tot eind enorm van genoten heb en ik raad elke liefhebber van de betere rock deze schijf dan ook sterk aan.(luister naar 2 nummers van dit album via de bandcamp link onder de recensie)

Review: Dead Meadow - Voyager To Voyager (Heavy Psych Sounds, 2025) (Rock)

Dead Meadow uit Washington D.C., Amerika werd in 1998 opgericht en bestaat tegenwoordig uit: Jason Simon - zang en sologitaar, Steve Kille- basgitaar en Mark Laughlin - drums.

Van de band verschenen de volgende uitgaven: "Dead Meadow" (CD, 2000 via Tolotta Records, LP, 2001 via Planaria Recordings), "Howls From The Hills" (LP en CD via Tolotta Records, 2001), "Got Live If You Want It!" (LP via The Committee To Keep Music Evil, CD via Bomp! Records, 2002), "Shivering King And Others" (2LP, CD en CDr via Matador, 2003), "Feathers" (2LP en CD via Matador, 2005), "Old Growth" (2LP en CD via Matador, 2007), "Three Kings" (2LP+DVD, CD+DVD via Xemu Records, 2010). "Peel Sessions" (LP via Prune Pendant Records, 2012), "Warble Womb" (2LP en CD  via Xemu Records, 2023), "The Nothing They Need" (LP, CD en cassette via Xemu Records, 2018), "Here With The Hawk" / "Tomorrow Never Knows" (7" single via People In A Position To Know, 2018), "The Whirlings" (7" single via People In A Position To Know, 2010), "Live At DTH studios" (MPEG-4 Video via DTH Records, 2019), "Live At Roadburn 2011" (LP en MP3 via Roadburn Records, CD via Roadburn en Burning World Records, 2020), "Levitation Sessions: Live From The Pillars Of God" (LP, cassette en MP3 via The Reverberation Appreciation Society, 2021), "Force Form Free" (LP, CD en MP3 via Blues Funeral Records, 2022), "Feathers Basement Demos And Outtakes" (CD via Tekeli-Li Records, 2023) en op 28 maart 2025 verscheen "Voyager To Voyager", waarop 8 nummers staan, via Heavy Psych Sounds als test persing LP in een zeer beperkte oplage van 20 stuks op zwart vinyl, als LP in een beperkte oplage van 100 stuks op transparant met groen, magenta, geel gespetterd vinyl, als LP in een beperkte oplage van 200 stuks op transparant oranje, transparant blauw, transparant groen met zwart gespetterd vinyl, als LP in een beperkte oplage van 350 stuks op blauw vinyl, als LP in een beperkte oplage van 350 stuks op mint groen vinyl, als LP in een beperkte oplage van 350 stuks op ossenbloed rood vinyl, als LP op zwart vinyl, als digipack CD, als digitale download en tevens als LP in een beperkte oplage van 100 stuks op zwart wit rood vinyl en als LP in een beperkte oplage van 150 stuks op goud vinyl, die beide alleen via HPS.com te bestellen zijn en een alternatieve hoes met goud folie bevatten.

Het album begint met "The Space Between", waarin Dead Meadow een uitstekende rock song met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk terugkerend ritme speelt, die gevolgd wordt door "Not The Season", een lekker in het gehoor klinkende poprock song met een gemiddeld tempo en een dansbaar terugkerend ritme en "The Unhounded Now", een puike song met een terugkerend ritme en een gemiddeld tempo, die tot beweging aanzet.

Daarna volgen "A Wave Away", een schitterende rock song met een gemiddeld tempo, progressieve jaren 70 invloeden en een aanstekelijk ritme, "A Question Of Will", een heerlijke song met een terugkerend ritme en een gemiddeld tempo en "Dead Tree Shake", een prima rock song met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk dansbaar ritme.

In "Small Acts Of Kindness" zet Dead Meadow me opnieuw een song met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk terugkerend ritme voor en in het titel nummer "Voyager To Voyager" krijg ik een fantastisch nummer te horen, dat tot iets over de helft van het nummer in een gemiddeld tempo en een aanstekelijk terugkerend ritme wordt gespeeld, waarna de muziek tijdelijk verandert in een psychedelisch stuk met spookachtige geluiden, om enkele minuten later verder te gaan met een stuk poprock dat een gemiddeld tempo en een terugkerend ritme bevat.

"Voyager To Voyager" van Dead Meadow bevat 8 rock nummers die in een gemiddeld tempo en een terugkerend worden gespeeld, waardoor de muziek helaas niet veel variatie bevat, maar desondanks raad ik liefhebbers van de betere pop en rock aan eens naar deze schijf te gaan luisteren om zelf hun oordeel hierover te vellen.(luister naar dit album via de bandcamp link onder de recensie)

Review: Cotoba - Sin Swims (Eigen Beheer, 2025) (Pop)

Cotoba uit Seoul, Zuid-Korea bestaat na enkele bezettingswisselingen tegenwoordig uit: Minsuh - drums, Hyerim - basgitaar, DyoN Joo - zang, sologitaar en elektrische piano en Dafne sologitaar en elektrische piano.

De band bracht de volgende uitgaven uit: "Form Of Tongue" (digitale EP, 29 augustus 2019), "Name Of The Seasons" (digitaal album, 30 juni 2020), "Orangette" (digitale single, 20 november 2020), "Since The World Is About to End" (Digitale EP, 27 mei 2021), "Cotoba Studio Live" (digitale live single, 31 december 2021), "4Pricot" (digitaal album, 15 mei 2022), "Water Blue Indigo" (digitaal nummer, 30 maart 2023), "Co-Isolation" (digitale single, 26 oktober 2023), "Humanoid Operational" (digitaal album, 23 november 2023), "Ice Sea" (digitaal nummer, 23 juli 2024) en "Sin Swims" (CD en digitaal album, 25 april 2025), dat 5 nummers bevat en in eigen beheer werd uitgebracht.

Het album begint met "Syhi", waarin Cotoba een uptempo pop song ten gehore brengt, die een dansbaar ritme heeft en tempowisselingen bevat en gevolgd wordt door "Ice Sea", een mooie pop song met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk ritme.(luister naar dit nummer via de bandcamp link onder de recensie)

Daarna volgen "Contigo", een prachtige langzame song met een aanstekelijk ritme, "Away Home", een uitstekende pop song met post-rock elementen en een gemiddeld tempo en "Sin", een lekker in het gehoor klinkende pop song met tempowisselingen en post-rock elementen.

"Sin Swims" van Cotoba is en prima CD met goed klinkende pop en post-rock muziek, die ik liefhebbers van deze genres kan aanraden eens te gaan beluisteren en zelf hierover hun oordeel te vellen.

Review: Brass Camel - Camel (Eigen Beheer, 2025) (Progressieve Rock)

Brass Camel uit Vancouver, Canada bestaat uit: Wyatt Gilson - drums en percussie, Aubrey Ellefson - keyboards en zang, Curtis Arsenault - basgitaar en zang, Dylan Lammie - sologitaar en Daniel Sveinson - zang en sologitaar.

De band bracht hun debuut album "Brass" op 9 september 2022 als LP en als digitale download uit en deze werd vooraf gegaan door de digitale nummers "Easy" (24 juni 2022) en "King For A Day" (5 augustus 2022) en op 16 april gevolgd door hun tweede album "Camel" dat als digitale download verscheen en 6 nummers bevat.

Het album start met "Zealot", waarin Brass Camel een geweldige progressieve rock song met een gemiddeld tempo ten gehore brengt, die invloeden van hardrock herbergt, een aanstekelijk ritme bevat en tempowisselingen heeft en gevolgd wordt door "Pick Of The Litter", een heerlijke rock song met een wisselende tempo's, jaren 70 invloeden en een aanstekelijk ritme.

Daarna volgen "Chain Reaction", een uitstekende progressieve rock song met een gemiddeld tempo, die swingt en "On The Other Side", een puike rock song met een gemiddeld tempo, lichte symfonische en funk invloeden en een aanstekelijk ritme.

In "Borrowed Time" zet Brass Camel me een fantastische song met een gemiddeld tempo, lichte funk invloeden en een terugkerend ritme voor en in "Another Day" laat de band me genieten van een verrukkelijke progressieve rock song met tempowisselingen, theater invloeden en symfonische elementen, die swingt als een trein.

"Camel" van Brass Camel bevat 6 lekker in het gehoor klinkende progressieve rock nummers waar ik vanaf de begin tonen ontzettend van genoten heb en ik raad liefhebbers van dit genre deze schijf dan ook van harte aan.(luister naar dit album via de bandcamp link onder de recensie)

Review: Louis Philippe & The Night Mail - The Road To The Sea (Tapete Records, 2025) (Pop)

De Franse singer/songwriter Philippe Auclair, alias Louis Philippe die tegenwoordig in Londen, Engeland woont, bracht in eerste instantie zijn muziek uit via het legendarische É Records label, maar vanaf 11 december 2020 is dat via Tapete Records, waarvan zijn eerste album via dit label "Thunderclouds" was.

Op 2 mei 2025 brengt Tapete Records het album van Louis Philippe & The Night Mail "The Road To The Sea" uit, waarop 14 nummers staan als LP, als CD en als digitale download, waarbij The Night Mail bestaat uit: Robert Rotifer - sologitaar, Andy Lewis - basgitaar en Ian Button - drums.

Het album start met "The Road To Somewhere", waarin Louis Philippe & The Night Mail een prima pop song met een niet al te hoog tempo en een aanstekelijk dansbaar ritme en deze wordt gevolgd door "Pictures Of Anna", een geweldige uptempo pop song met een vrolijk klinkend ritme en zang die op die van Paul McCartney lijkt (luister naar dit nummer via de bandcamp link onder de recensie) en "Where Did We Go Wrong", een uitstekende melodische uptempo song met een dansbaar ritme.

Daarna volgen "La Maison Sans Toit", een mooie langzame song met een nostalgisch geluid, "Those Days Of Summer", een prachtige pop song met een niet al te hoog tempo en "All At Sea", een lekker in het gehoor klinkende song met een gemiddeld tempo en een dansbaar ritme.

In "Le Baiser" zet Louis Philippe & The Night Mail me een puike song met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk ritme voor, in "Wine And Roses" krijg ik een song met theater invloeden en een niet al te hoog tempo te horen en in "Watching Your Sun Go Down" schotelt de band me een mooie pop song met een gemiddeld tempo voor.

Dan volgen "A Friend", een rustige pop song met een aanstekelijk ritme en jaren 50 invloeden, "Song For Paddy (Wings Of Desire)", eveneens een langzame song met jaren 50 invloeden en "To The Sea", waarin nogmaals zo'n zelfde soort song gespeeld wordt.

Verder volgen "Always", een instrumentaal nummer met een gemiddeld tempo en easy listening muziek en "Ville Lumière", een song met een vrij langzaam tempo, jaren 50 invloeden en een aanstekelijk ritme, die me enigszins aan de muziek van Wim Sonneveld doet denken.

"The Road To The Sea" van Louis Philippe & The Night Mail bevat 14 prima nummers, waarvan ik de uitschieter "Pictures Of Anna" vind en ik raad elke liefhebber van pop en jaren 50 muziek dan ook aan deze schijf eens te gaan beluisteren.

Review: Bjørn Riis - Fimbulvinter (Karisma Records, 2025) (Progressieve Rock)

Sologitarist en zanger Bjørn Riis is één van de oprichters van de progressieve rock band Airbag uit Oslo, Noorwegen en brengt zijn solo albums via het Noorse Karisma Records label uit.

Zijn debuut solo album "Lullabies In A Car Crash" verscheen op 3 november 2014 en werd gevolgd door de albums "Forever Comes To An End" (19 mei 2017), "Coming Home" 

(23 februari 2018), "A Storm Is Coming" (3 mei 2019), "Everything To Everyone" (8 april 2022) plus "Desolate Place" (digitaal nummer, 10 december 2020) en "A Fleeting 

Glimpse" (EP, 30 september 2022) en op 11 april 2025 verscheen het album "Fimbulvinter" als LP in een beperkte oplage van 800 stuks op marmer zwart/wit vinyl, als LP op zwart vinyl, als CD en als digitale download en werd vooraf gegaan door de digitale nummers "Gone" (13 februari 2025), "She" (4 maart 2025) en "Fimbulvinter" (27 maart 2025), waarbij het vermelden waard is, dat hij medewerking kreeg van Henrik Bergan Fossum (Airbag), Arild Brøter (Pymlico) en Kai Christoffersen, die elle drie drums spelen.

Het album, dat 6 nummers bevat, begint met "Illhug", waarin Bjørn Riis een kort stukje klassieke gitaar muziek in een niet al te hoog tempo speelt en dit wordt gevolgd door "Gone" een schitterende progressieve rock song met new wave elementen en een aanstekelijk dansbaar terugkerend ritme voor, die jaren 80 invloeden heeft en halverwege meer snelheid krijgt, waarbij de muziek gaat swingen.

Daarna volgen "Panic Attack", een geweldige progressieve rock song met een terugkerend ritme en een vrij langzaam tempo, die hardrock elementen bevat en plotseling stopt en "She", een mooie song met een rustig tempo en een aanstekelijk ritme.

In het titel nummer "Fimbulvinter" schotelt Bjørn Riis me een fantastisch progressief rock nummer met een gemiddeld tempo en een licht hypnotiserend terugkerend ritme en in "Fear Of Abandonment" krijg ik een prachtige langzame song met ingetogen zang en melodische te horen, die iets na de helft van het nummer meer snelheid krijgt.

"Fimbulvinter" van Bjørn Riis bevat uitstekende progressieve rock nummers, waar ik van begin tot einde van genoten heb en ik raad elke liefhebber van dit genre deze schijf dan ook zeer aan.(luister naar dit album via de bandcamp link onder de recensie)

Review: Soft Ffog - Focus (Is It Jazz? Records, 2025) (Jazzrock)

Soft Ffog uit Noorwegen werd in 2016 opgericht en bestaat uit: Tom “Zappa-Finger” Hasslan - sologitaar, Trond “Geezer Jeezuz” Frønes - basgitaar, Vegard “Wake (Up The) Man” Lien Bjerkan - keyboards en Axel “Pheel The Collin’s” Skalstad - drums.

De band bracht op 27 mei 2022 hun debuut album "Soft Ffrog" uit als LP, als CD en als digitale download via Is It Jazz? Records en op 2 mei 2025 verschijnt hun album "Focus", waarop 4 nummers staan via dit label als LP in een beperkte oplage van 500 stuks op blauw-wit swirl vinyl, als CD en als digitale download en voorafgaand hiervan verscheen de single "Oh Jimi" op 21 maart 2025.

Het album start met "Camel", waarin Soft Ffrog een fantastisch jazzrock nummer met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk ritme speelt, dat invloeden van de jaren 70 herbergt en subtiele tempowisselingen bevat.

Daarna volgt "Pocus", een swingend progressief jazzrock nummer met een aanstekelijk ritme, een gemiddeld tempo, geïmproviseerde muziek en jaren 70 invloeden, dat beweging oproept.

In het titel nummer "Focus" laat Soft Ffrog me genieten van een schitterend technisch progressief melodisch jazzrock nummer met een aanstekelijk dansbaar ritme en een gemiddeld tempo.

Als laatste volgt "Oh Jimi", een verrukkelijk uptempo progressief jazzrock nummer met een aanstekelijk terugkerend ritme en subtiele tempowisselingen, dat tot dansen aanzet.(luister naar dit nummer via de bandcamp link onder de recensie)

"Focus" van Soft Ffrog bevat 4 geweldige jazzrock nummers met jaren 70 invloeden, waar ik vanaf de begin tonen van genoten heb en van technisch hoogstaande kwaliteit zijn en ik raad elke liefhebber van dit genre deze schijf dan ook sterk aan.

Review: Astral Magic - In Space We Trust (Astral Magic Music, 2025) (Spacerock)

Astral Magic uit Finland is het solo project van basgitaar speler Santtu Laakso van de in 1991 opgerichte psychedelische spacerock band Dark Sun.

Op 30 september 2020 bracht hij zijn eerste solo album "Pathway To The Stars" uit, waarna er nog digitale uitgaven 65 volgden, waarvan er diverse ook op LP en CD werden uitgebracht en verschenen via Space Rock Productions, Sapphire Records, Clostridiumen, Tonzonen Records en Aumega Project en op 6 maart 2025 verscheen "Dance Of Destiny" via zijn eigen label Astral Magic Music als CD en als digitale download en deze wordt op 2 mei 2025 gevolgd door "In Space We Trust", dat via Astral Magic Music in een beperkte oplage van 50 stuks als CDr wordt uitgebracht en hierop wordt hij bijgestaan door Jonathan Segel (sologitaar en viool).

Het album, dat 8 nummers bevat, begint met het titel nummer "In Space We Trust", waarin Astral Magic een geweldig psychedelisch elektronisch nummer met een gemiddeld tempo en een spacerock elementen en deze wordt gevolgd door "Anti-Gravity", een uitstekende progressieve rock song met een gemiddeld tempo, waar subtiele wisselingen in zitten.

Daarna volgen "Martian Archives", een heerlijke licht psychedelische song in de stijl van Pink Floyd met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk terugkerend ritme en "Light-Years Apart", een prachtig instrumentaal elektronisch nummer met progressieve folk elementen en een gemiddeld tempo.

In "Ancient Pilots" schotelt Astral Magic me een fantastische spacerock song met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk terugkerend ritme voor, die invloeden van de muziek van Hawkwind heeft en in "Alien Emperor" laat hij me genieten van een lekker in het gehoor klinkende swingende uptempo spacerock song, waarbij stil zitten geen optie is.

Verder volgen "Stasis", een swingend uptempo instrumentaal progressief rock nummer met een aanstekelijk dansbaar ritme en "Deep-Frozen", een verrukkelijke progressieve spacerock song met psychedelische invloeden van de muziek van Pink Floyd en Hawkwind, die een terugkerend ritme heeft.

"In Space We Trust" van Astral Magic is een schitterende spacerock CD met psychedelische en progressieve elementen, waar ik vanaf de begin tonen ontzettend van genoten heb en ik raad elke liefhebber van deze genres deze schijf dan ook sterk aan.

Sorry! Nog geen muziek beschikbaar.

Review: Thee Strawberry Mynde - Reflections (Rogue Records, 2025) (Garagerock / Beat)

Thee Strawberry Mynde uit Noordwest Engeland bestaat na een bezettingswisseling uit: Paul Garner - zang en sologitaar, Mark "Bazza" Barrett - basgitaar, Soulboy Stu - drums en achtergrondzang en Rod Spark - keyboards en achtergrondzang.

De band bracht op 20 juli 2017 hun debuut uit met de digitale EP "Hidden", die 4 nummers bevat en alle 4 tegelijk met de EP verschenen als aparte digitale nummers, en deze werden gevolgd door: "Summershine" (digitaal demo nummer, 28 mei 2018), "Lord I'm So Tired" / "Try As I Might" (beperkte oplage van 300 stuks op 7" vinyl en als digitale single, 24 juni 2022), "Reflections" (digitaal nummer, 27 september 2022) en op 17 april 2025 verschijnt hun 7" EP "Reflections", waarop 4 nummers staan, via het Franse Rogue Records label en als digitale EP en hierop wordt de band op 2 nummers bijgestaan door Jim Riley (van de band Wipout) op bluesharp

De EP start met het titel nummer "Reflections", waarin Thee Strawberry Mynde een fantastische uptempo garagerock song met een aanstekelijk ritme ten gehore brengt, die jaren 60 invloeden bevat en gevolgd wordt door "She Sets The Scene", een uitstekende beat song  met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk dansbaar ritme.

In "Bad Love" krijg ik een schitterende uptempo rock song met een gemiddeld tempo, een hoog meezing gehalte en een dansbaar ritme te horen en in "Know No More" laat de band me genieten van een verrukkeijke garagerock song met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk dansbaar terugkerend ritme, die swingt als een trein.

De EP ""Reflections" van Thee Strawberry Mynde bevat 4 geweldige jaren 60 gerelateerde songs, waar ik ontzettend van genoten heb en ik raad iedere liefhebber van beat en garagerock deze schijf dan ook zeer aan.(luister naar de EP via de bandcamp link onder de recensie)

Review: The Speedways - Visiting Hours (Beluga Records, Stardumb Records, FOLC Records, 2025) (Powerpop)

The Speedways uit Londen, Engeland bestaat uit: Kris Hood - drums, Adrian Alfonso - basgitaar en achtergrondzang en Matt Julian - zang en sologitaar.

De band bracht op 27 mei 2018 hun debuut album "Just Another Regular Summer" als LP, als CD en als dighitale download uit en deze werd gevolgd door de volgende uitgaven: "Speedways (acoustic Demos)" (gratis digitale EP, 7 januari 2019), "Just Another Regular Summer" (Beperkte oplage 7" single test persing, 26 februari 2019), "Seen Better Days" / "They Don't Know" (7" single, 28 juni 2019), "Kisses Are History" / "Number Seven" (7" single, 6 januari 2020), "This Aint A Radio Sound" / "Love Really Hurts Without You" (7" single, 4 mei 2020), "Radio Sounds" (LP, CD en digitale download, 29 juni 2020), "This Is About A Girl Who Loves The Sun" / "The Day I Call You Mine" (7" single, 4 december 2020), "Sunday Will Never Be The Same - Live Radio Broadcast WFMU" - "The Todd O Phonic Todd Show" (digitaal album, 4 december 2020), "Borrowed & Blue" (10" LP, CD en digitale download, 31 mei 2021), "Shoulda Known" / "A Drop In The Ocean" (7" single, 26 augustus 2022), "Talk Of The Town" (LP, CD en digitale download, 21 november 2022), "Secret Secrets" (7" single, 24 maart 2023), "Triple Platinum" (LP, CD en digitale download, 11 juli 2024) en op 21 februari 2025 verscheen de digitale single "Visiting Hours" en deze wordt op 30 april 2025 in een beperkte oplage op rood, op blauw en op wit 7"vinyl en tevens in een ongelimiteerde oplage op 7" zwart vinyl uitgebracht via Beluga Records, Stardumb Records en FOLC Records.

In "Visiting Hours" zet The Speedways me een lekker in het gehoor klinkende powerpop song met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk dansbaar ritme voor en in "Now That I know How" krijg ik een uitstekende swingende pop song met een gemiddeld tempo en vrolijk dansbaar ritme te horen.

"Visiting Hours" van The Speedways is een prima single en bevat 2 heerlijke dansbare powerpop songs met hit potenties, die ik liefhebbers van dit genre zeer kan aanraden.(luister naar de single via de bandcamp link onder de recensie)

Review: Oak - The Third Sleep (Karisma Records, 2025) (Pop)

Oak uit Oslo, Noorwegen bestaat na een bandbezettingswisseling uit: Simen Valldal Johannessen - zang, piano en keyboards, Øystein Sootholtet - basgitaar, akoestische en elektrische gitaar, Stephan Hvinden - sologitaar, ritmegitaar en slide gitaar en Sigbjørn Reiakvam - drums, percussie, programmering, keyboards en gitaar.

De band bracht hun debuut album "Lighthouse" in 2013 in eigen beheer als CD uit (herpersing via Apollon Records als CD in 2016 en als LP in 2020) en deze werd gevolgd door "False Memory Archive" (LP, CD en digitaal album, 19 oktober 2018), "Silent Night" (digitaal nummer, 15 december 2021), "The Quiet Rebellion Of" (LP, CD en digitale download, 11 november 2022 via Karisma Records) en deze werd vooraf gegaan door het digitale nummer "Dreamless Sleep" en op 25 april 2025 brengt Karisma Records hun album "The Third Sleep" uit als LP in een beperkte oplage van 500 stuks op blauw met paars vinyl, als CD en al digitale download en hierop staan 7 nummers, waaronder de van de LP afkomstige singles "Shimmer" (27 februari 2025) en "Run Into The Sun" (4 april 2025).

Het album begint met "No Such Place", waarin Oak een prachtige progressieve folk song met een niet al te hoog tempo en een aanstekelijk ritme speelt, die gevolgd wordt door "London", een mooie pop song met een gemiddeld tempo en een terugkerend ritme, dat beweging oproept en "Run Into The Sun", een heerlijke pop song met een gemiddeld tempo, lichte folk invloeden, tempowisselingen en een aanstekelijk terugkerend ritme.

Daarna volgen "Shimmer", een uitstekende pop song met een gemiddeld tempo, een aanstekelijk ritme en tempowisselingen en "Shapeshifter", een prima pop song met een gemiddeld tempo, progressieve folk invloeden en een aanstekelijk ritme.

In "Borders" zet Oak me een puike pop song met een gemiddeld tempo voor, die tot dansen aanzet en in "Sensory Overload" krijg ik een geweldige progressieve rock song met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk ritme te horen, die swingt als een trein en lichte heavy rock elementen bevat.

"The Third Sleep" van Oak is een lekker in het gehoor klinkende pop plaat, die wat mij betreft "Sensory Overload" als uitschieter heeft en ik raad elke liefhebber van de betere pop dan ook aan eens naar deze schijf te gaan luisteren, om misschien wel tot dezelfde conclusie te komen als ik.(luister naar 2 nummers van dit album via de bandcamp link onder de recensie)

Review: S.Y.P.H. - Punkraut 1978-1981 (Tapete Records, 2025) (Experimenteel / instrumentaal)

S.Y.P.H. uit Solingen, Duitsland werd in 1977 opgericht door: Peter Braatz (Harry Rag) - zang en ritme gitaar , Thomas Schwebel - basgitaar , Uwe Jahnke - sologitaar en Ulli Putsch - drums.

Toen Schwebel de band verliet in 1980 werd hij vervangen door Jojo Wolter - basgitaar.

De band bracht hun debuut in september 1979 uit met de 7" EP "Viel Feind, Viel Ehr", die via Pure Freude verscheen en deze werd gevolgd door de volgende uitgaven: "Pst" (LP via Pure Freude, 1980), "S.Y.P.H." (LP via Pure Freude, 1980), "S.Y.P.H." (LP via Pure Freude, 1980), "Live Hier Und Da" (LP via Pure Freude, 1981), "

Harbeitslose" (LP via Pure Freude, 1982), "Der Bauer Im Parkdeck" (7" single via Pure Freude, 1982), "Das Tönende S.Y.P.H. Buch!" (3 cassettes via Pure Freude, 1982), "Live" (cassette via eigen beheer, 1984), "Wieleicht" (2LP via Das Buro, 1985), "I Want U" (12" single via Das Buro, 1985), "Am Rhein" (LP via Das Buro, 1987), "Stereodrom" (LP via What's So Funny About, 1987), "Rot Geld Blau" (LP, CD via Buback, 1993), "Zurück Zum Beton [S.Y.P.H. Megamix]" (12" single via Eternity, 2003), "Harbeitslose Active" (CDr via eigen beheer, 2004), "-1" (CD via Pure Freude, 2006), "Harbeitslose -Active- (The Remix Album)" (CD via HiD, 2012), "Ex" (LP, CD via Tapete REcords, 2013), plus de compilatie albums: "S.Y.P.H. / PST!" (CD via Captain Trip Records, 1998), "Rare & Lost Into The Future"(LP via Vinyl-On-Demand, 2004), "Ungehörsam (Essential Recordings 1978 - 2003)" (2CD via Glitterhouse Records, 2004) en "Pure Freude Singles 1979+1981" (LP, CD via Tapete Records, 2024).

Tapete Records brengt op 4 april 2025 3 albums van de band uit: "Pst", "S.Y.P.H. (Album 4)" en "Punkraut 1978-1981", waarop de band in de volgende bezetting speelt: Peter Braatz (Harry Rag) - zang en ritme gitaar, Jojo Wolter - basgitaar, Uwe Jahnke - sologitaar en Ulli Putsch

Het album start met "Ich Und Ich", een elektronisch nummer met computer spelletjes invloeden, die gevolgd wordt door "Industriemädchen (Splut)", een kort stukje noise met onverstaanbare tekst en "Töneflöten", een experimenteel chaotisch klinkend nummer.

Daarna volgen "Liebeslied", een song met een gemiddeld tempo en een terugkerend ritme en tempowisselingen, "Mittelaterloop", een experimenteel nummer met een terugkerend ritme, "Wildes Malen", een experimenteel nummer met een gemiddeld tempo en een terugkerend ritme en "Blech", een heerlijk instrumentaal uptempo nummer dat live gespeeld wordt en swingt.

In "Mondpogo" zet S.Y.P.H. me een nummer met een gemiddeld tempo en een dansbaar terugkerend ritme voor, in "Two Minutes In A Room" krijg ik een instrumentaal nummer met een gemiddeld tempo en een terugkerend ritme te horen (luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie) en in "Hello Mr.", dat iets meer dan 55 minuten duurt, schotelt de band me een geweldig nummer voor dat een gesproken tekst, licht industriële invloeden heeft en een hypnotiserend terugkerend ritme bevat.

"Punkraut 1978-1981" van S.Y.P.H. is een puike plaat met instrumentale en experimentele nummers, die waarschijnlijk niet voor een groot publiek gemaakt zullen zijn, maar zeker bij degenen, de er notie van nemen, in de smaak zullen vallen.

Review: Hans Nieswandt - Fluoreszent (Bureau B Records, 2025) (Elektronisch / Disco)

Muziek producer / schrijver en DJ Hans Nieswandt uit Berlijn, Duitsland maakt deel uit van de Whirlpool Productions groep en leeft sinds 2019 in Seoul. 

Op 5 augustus 2011 bracht hij zijn debuut album voor Bureau B Records "Hans Is Playing House" als LP, als CD en als digitale download uit en deze is op 28 maart 2025 gevolgd door "Fluoreszent", dat 10 nummers bevat en als LP, als CD en als digitale download via Bureau B Records verscheen.

Het album begint met "There You Are Meandering", waarin Hans Nieswandt een elektronisch nummer met een dansbaar ritme en een gemiddeld tempo speelt, dat me hier en daar lichtelijk te traag klinkt, waardoor de muziek me niet helemaal lekker in de oren klinkt en dit nummer wordt gevolgd door "Hear The Voices", een uitstekende song met een terugkerend ritme, een gemiddeld tempo en disco elementen, dat tot beweging aanzet en het titel nummer "Fluoreszent", een heerlijke uptempo elektronische song met een aanstekelijk dansbaar disco ritme.(luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie)

Daarna volgen "Seltsames Licht", een prima nummer met een gemiddeld tempo en een dansbaar ritme, "The Wheels Of Love", een lekker in het gehoor klinkende elektro song met een gemiddeld tempo, disco elementen en een dansbaar terugkerend ritme en "Here Comes The Sound", een swingende uptempo disco song met een aanstekelijk ritme, waarbij stil zitten niet aan de orde is.

In "Foolin The Clown" schotelt Hans Nieswandt me een geweldige dansbare disco song met een gemiddeld tempo voor en in "Satin Street" krijg ik een puike elektro song met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk ritme te horen.

Verder volgen "A New Bohemia", een song met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk terugkerend dansbaar ritme en "We're Almost There", een swingende elektronische uptempo song met een aanstekelijk ritme, die tot dansen aanzet.

"Fluoreszent" van Hans Nieswandt staat vol dansbare elektronische en disco nummers, die ik iedere liefhebber van deze muzieksoorten kan aanraden om te gaan beluisteren en zelf hun oordeel hierover te vellen.

Review: The Galileo 7 - Look Away (Rogue Records, 2025) (Psychedelische Pop / Beat)

Allan Crockford - zang en sologitaar richtte in 2009  de band The Galileo 7 op, die naar een episode van Star Trek is genoemd.

Hij was eerder actief in andere bands en enkele daarvan zijn: The Solarflares, The Prisoners, JTQ en Thee Headcoats en hij maakt ook deel uit van de band Graham Day & The Forefathers.

Samen met Viv Bonsels - orgel en zang, Mole Brooks - basgitaar en zang en Russ Baxter - drums vormde hij de eerste formatie van The Galileo 7, die uit Medway, Londen, Engeland komt en tegenwoordig bestaat uit: Allan Crockford - zang, mellotron en sologitaar, Viv Bonsels - orgel en zang, Paul Moss - basgitaar en zang en Mole Brooks - drums en zang.

The Galileo 7 bracht diverse albums en singles uit, zoals: "Are We Having Fun Yet?" (2010 via Misty Lane Records), "Staring At The Sound" (2012 via State Records), "False Memory Lane" (2014 via Fool's Paradise), "One Lie At A Time" / "The God Of Gaps" (2015 7" single via State Records), "Cruel Bird" (2016 7" single via State Records), "The Live-O-Graphic Sessions" (2016 CD album via Fool's Paradise), "Tear Your Minds Wide Open" (2017 via Damaged Goods Records), "Too Late" / "The World Looks Different Today" (2019 7" single via State Records), "There Is Only Now" (2019 via Damaged Goods Records), "Decayed" (2020 via Fool’s Paradise), "Listening To The Colours" (2021 via Spinout Nuggets Records), "Tear Your Minds Wide Open (Expanded Edition)" (2023 via Damaged Goods Records) en op 1 maart 2024 bracht de band hun album "You, Me And Reality" als LP en als CD uit via Damaged Goods Records en dit bevat 12 nummers en op 17 april 2025 verschijnt hun eerste single voor Rogue Records, getiteld "Look Away",  die op 7" vinyl wordt uitgebracht.

In "Look Away" schotelt The Galileo 7 me een heerlijke song met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk ritme voor, die subtiele tempowisselingen heeft (luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie) en in "Over The Horizon" krijg ik een verrukkelijke licht psychedelische pop song met een vrolijk aanstekelijk dansbaar ritme en een gemiddeld tempo voorgezet, waarbij stil zitten niet aan de orde is.

"Look Away" is een fantastische single, waar ik enorm van genoten heb en zelf voor "Over The Horizon" als A-kant had gekozen, want dit nummer heeft volgens mij hit potenties, mits regelmatig gedraaid en ik raad iedere liefhebber van de betere pop deze schijf dan ook van harte aan.

 

Review: Oh! Quitgun - Flex! (Beluga Records, 2025) (Rock / Surf)

Oh! Quitgun uit Londen, Engeland werd in 2010 opgericht en bestaat uit: Tina Swasey - zang en trompet, Simon Wild - sologitaar en zang, Erun Ahmed - drums, Kieran Ridgers - saxofoon en Veronica Arcila - basgiaar en zang. 

De band bracht op 1 januari 2011 hun 7" debuut single "Bad Bad Milk" / "Lights Out" uit en deze werd gevolgd door: ""She-Wolf At Work" / "Stampede" (7" single, 4 april 2012), "Sinkhole" (digitaal nummer, 1 december 2014), "Eat Yuppies and Dance" (LP, CD en digitale download, 23 maart 2015), "Hot Cross Fun" (beperkte oplage cassette, 20 augustus 2016), "Nomads Of The Lost" / "Walking The Streets" (7" single, 14 november 2016), "Lightning Likes Me" (LP, CD en digitale download, 22 mei 2017), "High On Xmas" / "Don't Believe in Christmas" (7" single, 1 december 2018), "Why Haven't You Watered The Plants?" (LP, CD en digitale download, 3 decembe 2020), "Shark Bait" (digitaal nummer, 28 maart 2025) en op 25 april 2025 verschijnt hun album "Flex!", waarop 10 nummers staan, als LP en als digitale download via Beluga Records.

Het album begint met "Shark Bait", waarin Oh! Quitgun een fantastische uptempo surf song, die swingt als een trein en een aanstekelijk dansbaar ritme heeft, waarbij het onmogelijk is om niet in beweging te komen (luister naar dit nummer via de bandcamp link onder de recensie) en deze wordt gevolgd door "Dying To Dine", een heerlijke rock song met een gemiddeld tempo en een terugkerend ritme, dat tot dansen aanzet en "Gutter Stars", een schitterende song met een terugkerend dansbaar ritme en een gemiddeld tempo  en lichte surf elementen.

Daarna volgen "Whadda Ya Want?", een geweldige song met een gemiddeld tempo, een aanstekelijke dansbaar terugkerend ritme en een hoog meedein gehaLte, "Sniffing Glue", een song met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk ritme en "Love Your Hate", een lekker in het gehoor klinkende uptempo rock & roll song, die swingt.

In "Escape Escape" zet Oh! Quitgun me een verrukkelijke swingende uptempo song met een terugkerend ritme voor, in "Comfortable Coffin" krijg ik een uitstekende song met een niet al te hoog tempo en een terugkerend ritme te horen, in "Hells Estate Agent Angel" speelt de band een puike uptempo surf song, die swingt als een trein en in "Ride The Trip Out" laat de band me nogmaals genieten van een uptempo song met een aanstekelijk dansbaar ritme en lichte surf invloeden.

"Flex!" van Oh! Quitgun staat vol fantastische rock en surf songs, waar ik vanaf de begin tonen enorm van genoten heb en ik raad iedere liefhebber van surf en de betere rock deze schijf dan ook zeer aan.

Review: Duskhead - The Messenger (Eigen Beheer, 2025) (Heavy Rock)

Duskhead uit Breda en Oss, Nederland werd in 2013 opgericht door Jochum Van Weert - zang en basgitaar en Rogier Berben - drums als zijproject van de band TANK86.

Er verschenen 2 EP's van de band: "Duskhead" (4 februari 2013) en "Thousand Eyes" (5 april 2014) in de samenstelling: Jochum Van Weert - zang en basgitaar en Rogier Berben - sologitaar, Joerie Dekker - sologitaar en Lars Spijkervet - Drums en achtergrondzang, plus gastmuzikant Thomas Van Der Zwan - mondharmonica (1 nummer).

Op 10 april 2025 brengen Jochum Van Weert en Rogier Berben samen met sologitarist Elmer Meijers hun EP "The Messenger" uit en deze is vooraf gegaan door de digitale nummers "Two Heads" (12 december 2024) en "My Guitar Will Save The Day" (30 januari 2025).

De EP, die 4 nummers bevat, start met "Two Heads", waarin Duskhead een stevige heavy rock song met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk ritme speelt.

Daarna volgt "My Guitar Will Save The Day" een fantastische swingende hardrock song met een aanstekelijk dansbaar ritme, die naar mijn mening hit potenties kan hebben.(luister naar dit nummer via de bandcamp link onder de recensie)

In "Kill The Messenger" zet Duskhead me een lekker in het gehoor klinkende stevige rock song met een gemiddeld tempo voor, die invloeden van de jaren 70 hardrock herbergt.

Als laatste volgt "Searchlights", een geweldige swingende rock song met een gemiddeld tempo een aanstekelijk terugkerend ritme, die tot beweging aanzet en lichte progressieve bluesrock elementen heeft.

"The Messenger" van Duskhead is een uitstekende heavy rock EP met invloeden uit de jaren 70, waar ik erg van genoten heb en ik raad liefhebbers van dit genre deze schijf dan ook van harte aan.

Review: Øresund Space Collective - Alotta Hella Down In Estrela (Space Rock Productions, 2025) (Melodisch / Progressief)

Øresund Space Collective is een spacerock band uit Øresund, Denemarken, die uit ongeveer 20 muzikanten bestaat en een muzikale mix maakt van improvisaties, funk, reggae, jazz, progressieve rock en spacerock, wat betekent, dat geen enkel optreden hetzelfde klinkt en is sinds 2004 actief.

Leidende kracht achter de band is Scott Heller, alias Dr. Space, een Amerikaan, die naar Denemarken verhuisde en tegenwoordig in Portugal woont.

De band is een collectief, dat regelmatig van bezetting wisselt, waarvan de leden hoofdzakelijk uit Kopenhagen, Denemarken en Malmö, Zweden komen en de vaste kern bestaat uit Scott Heller, alias Dr. Space - synthesizer en Mogens - synthesizer, waarbij vermeldenswaardig is, dat de band al meer dan 40 officiële albums heeft uitgebracht, plus nog diverse officieuze uitgaves, die samen totaal op meer dan 85 komen.

Op 24 april 2025 brengt Space Rock Productions het album "Alotta Hella Down In Estrela" uit als 2LP in een beperkte oplage van 400 met de hand genummerde stuks, waarvan 250 op zwart en 150 op turquoise (A/B) paars (C/D) 180 gram vinyl, als 2CD en als digitale download en dit bevat 5 nummers, waarbij vermeldenswaardig is dat de CD 2 nummers meer bevat dan de 2LP. 

Op deze uitgave wordt Scott wordt bijgestaan door: Tim - drums (track 1, 3 en 5), Pär - synthesizer (track 1, 3 en 5), Luis - sologitaar (track 1, 2, 3 en 5), Martin - sologitaar (track 3), Jonathan - sologitaar (track 1, 2 en 4) en basgitaar (track 5), Hasse - basgitaar (track 3 en 4), sologitaar (track 1 en 5) en conga's en shekere (track 2), Jiri - basgitaar (track 1 en 2) en Mogens - synthesizer (track 1, 2, 4 en 5).

Het album, dat op 5 en 6 september 2022 live in Estúdio Paraíso Nas Nuvens, centraal Portugal werd opgenomen, start met het titelnummer "Alotta Hella Down In Estrela", waarin Øresund Space Collective een schitterend progressief rock nummer met een niet al te hoog tempo en een terugkerend ritme speelt dat ruimtelijke elementen bevat en deze gaat na 10 minuten over in een swingend nummer met een gemiddeld tempo en een dansbaar terugkerend ritme.

Dan volgt het bijna 50 minuten durende "Slow To Fast First Rays", een lekker in het gehoor klinkend nummer met een gemiddeld tempo en een terugkerend dansbaar ritme, dat na 6 minuten over gaat in een uptempo stuk muziek met een aanstekelijk dansbaar ritme met lichte progressieve jazz elementen, waarbij stil zitten niet aan de orde is, waarna het tempo 10 minuten voor het einde langzamer wordt en ruimtelijke geluiden toegevoegd krijgt en tegen het einde weer versneld wordt.

In "Weberian Bass" zet Øresund Space Collective me een geweldig melodisch progressief rock nummer met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk licht hypnotiserend terugkerend ritme voor.

Daarna volgt "Tangled Foot Badger", een nummer met een terugkerend ritme en een gemiddeld tempo, dat halverwege in een ander ritme over gaat om 7 minuten voor het einde opnieuw te veranderen. 

Verder hoor ik "Echoes Ambientic", eveneens een heerlijk progressief nummer met een gemiddeld tempo en een terugkerend ritme voor, dat beweging oproept.

"Alotta Hella Down In Estrela" van Øresund Space Collective is een verrukkelijke 2LP/2CD die puike melodische progressieve nummers bevat, waar ik erg van genoten heb en ik raad iedere liefhebber van dit genre deze schijf dan ook van harte aan.

Sorry! Nog geen muziek beschikbaar.

Review: Various Artists - The Rubens Room - Él Records: In Camera (Tapete Records, 2025) (Pop)

Op 11 april 2025 verschijnt het verzamel album "The Rubens Room - Él Records: In Camera" van Various Artists via Tapete Records als 2LP en als CD en dit bevat 25 nummers, die via Él Records uitgegeven zijn in de jaren 80.

Het album begint met "Anthony Bay", het eerste van de 5 achtereenvolgende nummers van Louis Philippe uit Normandië, Frankrijk, die een mooie song met prima samenzang in een niet al te hoog tempo ten gehore brengt, die minimale begeleiding heeft en dit wordt gevolgd door "Like Nobody Do", een prima pop song met een aanstekelijk dansbaar samba ritme en een gemiddeld tempo, "Like Nobody Do", een pop song met een gemiddeld tempo en een dansbaar ritme, "Touch Of Evil", eveneens weer zo'n dansbare song met een gemiddeld tempo en een Zuid-Amerikaans ritme en "If You're Missing Someone", een song met een vrij traag tempo.

Daarna volgen 2 nummers van Anthony Adverse (=Julia Gilbert)(UK) waarvan de eerste "Now Listen" heet, een uitstekende soft pop song met een gemiddeld tempo en invloeden uit de jaren 50 en deze wordt gevolgd door "Ulysses And The Siren", een prachtige rustige pop song met een aanstekelijk ritme.

Dan hoor ik The King Of Luxembourg (=Simon Fisher Turner)(Dover, Engeland) met "A Picture Of Dorian Gray", een lekker in het gehoor klinkende uptempo pop song met een dansbaar ritme, "The Rubens Room", een langzame song met een terugkerend ritme en "Smash Hit Wonder", een geweldige swingende uptempo song met een aanstekelijk ritme dat tot dansen aanzet.

Would-Be-Goods (UK) speelt "The Camera Loves Me", een uptempo pop song met een vrolijk dansbaar aanstekelijk ritme, "Velasquez & I", een puike disco gerelateerde pop song met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk dansbaar ritme en "Cecil Beaton's Scrapbook", een vrolijk klinkende pop song met een gemiddeld tempo en subtiele tempowisselingen.

In "Curtain" van Marden Hill (UK) krijg ik een uitstekende swingende pop song met een wisselend ritme te horen, die orkestrale begeleiding heeft en me enigszins aan de muziek van The Swingle Singers doet denken, in "Oh Constance" zet de band me een pop song met een gemiddeld tempo en een dansbaar ritme voor en in "The Execution Of Emperor Maximillian" laat de band me genieten van een spannende zware song met een aanstekelijk terugkerend ritme en een gemiddeld tempo, die tot dansen aanzet.

In "Choirboys Gas" brengt Bad Dream Fancy Dress (Essex, UK) een luchtige uptempo pop song ten gehore, die tempowisselingen heeft en gevolgd wordt door "Where Have All The Schoolboys Gone?", een vrij langzame song met een terugkerend ritme en "Lemon Tarts", een song met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk ritme, waarna The Monochrome Set (Londen, UK) volgt met de single versie van "Jet Set Junta", een schitterende swingende uptempo pop song met een aanstekelijk dansbaar ritme, waarbij stil zitten dan ook geen optie is. 

Always (=Kevin Wright)(UK) speelt "Thames Valley Leather Club", een prima song met een gemiddeld tempo en "Park Row", een fantastisch instrumentaal nummer met een licht hypnotiserend terugkerend ritme en een gemiddeld tempo (luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie), Momus (Griekenland) speelt "John The Baptist Jones", een pop song met een gemiddeld tempo en "Paper Wraps Rock", een lekker in het gehoor klinkende pop song met een aanstekelijk ritme en Simon Fisher Turner brengt "Umber Wastes" ten gehore, een verrukkelijk vrij zwaar nummer met avant garde invloeden en een niet al te hoog tempo.

"The Rubens Room - Él Records: In Camera" van Various Artists staat vol uitstekende nummers, waarvan de uitschieters wat mij betreft "Umber Wastes" (Simon Fisher Turner), "The Camera Loves Me" (Would-Be-Goods) en "Smash Hit Wonder" (The King Of Luxembourg) zijn en ik raad elke liefhebber van de betere pop dan ook aan eens naar deze schijf te gaan luisteren, om misschien wel tot dezelfde conclusie te komen als ik.

Review: Der Moderne Man - Jugends Forscht (Singles, EPs & Demos 1980-1983) (Tapete Records, 2025) (New Wave / Post-Punk)

Der Moderne Man uit Hannover werd in 1979 opgericht en bestond tot 1984.

Na diverse bezettingswisselingen bestond de band uit: Eckart Kurtz - sologitaar, Michael Jarick - zang, Axel Wicke - basgitaar, Felix Wolter - drums en Thomas Schnura - saxofoon en keyboards en in eerdere bezettingen waren Thomas Brandt (basgitaar en zang), Martin Simons (zang en basgitaar), Jens "Galli" Gallmeyer (basgitaar) en Claudius Hempelmann (drums) aktief.

In deze periode bracht de band de volgende uitgaven uit: "80 Tage Auf See" (LP via No Fun Records, 1980), "Verstimmt" (Live) (mini-LP via No Fun Records, 1981), "Unmodern" (LP via No Fun Records, 1982), "Neues Aus Hong Kong" (mini-LP via No Fun Records, 1983), "Live" (cassette via Spargel Tapes, 1983), "Umsturz Im Kinderzimmer" (7" EP via Heile Welt Records, 1980), "Der Sandman" / "Baggersee" (7" single via No Fun Records, 1981) en "Welt" (7" testpersing single via Spargel Schallplatten, 1982).

Tapete Records bracht op 7 maart 2025 3 albums van de band tegelijk uit, namelijk: de her uitgaven van "80 Tage Auf See" (LP, CD en digitale download) en "Unmodern" (LP, CD en digitale download) plus "Jügend Forscht (Singles, EPs & Demos 1980-1983)" (2LP, CD en digitale download).

"Jugends Forscht (Singles, EPs & Demos 1980-1983)" bevat 20 nummers en begint met 4 nummers van de EP "Umsturz Im Kinderzimmer" waarvan de eerste "Das Disco-Lied" is, waarin Der Moderne Man een uitstekend nummer met een gemiddeld tempo en een terugkerend ritme speelt, dat krautrock elementen herbergt en dit wordt gevolgd door "30 Grad - / 30 Grad +", een prima song met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk ritme en subtiele tempowisselingen, "Gib Mir Den Tod", een heerlijke song met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk terugkerend ritme, dat tot dansen aanzet, "Unmodern", een song met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk ritme.

Dan volgt de single "Baggersee", een vrolijk klinkende song met reggae elementen en een dansbaar ritme en "Der Sandman", een puike song met een gemiddeld tempo en een terugkerend ritme met funk elementen.

Daarna volgen de TonCoop Demo's: "Blaue Matrosen", een schitterende elektronische new wave song met gemiddeld tempo en een dansbaar terugkerend ritme met krautrock en disco elementen, "Laut", een dansbare song met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk ritme, "Fernsehzeit", een song met een gemiddeld tempo en een terugkerend aanstekelijk dansbaar ritme en "Unmodern", een prima uitvoering van dit nummer met een dansbaar ritme. 

In de Welt Single, die 4 nummers bevat, start Der Moderne Man met "Der Sandman" (Spenge Version/Tance Mix) en hierin zet de band me een traag stuk muziek met een terugkerend ritme voor, dat beweging oproept, in "Nicht Warten" (Spenge Version) krijg ik een lekker in het gehoor klinkende uptempo new wave song met een terugkerend dansbaar ritme te horen, in "Bis Ans Ende Der Welt" (Spenge Version) laat de band me genieten van een fantastische swingende uptempo ska song, waarbij stil zitten niet aan de orde is en in "Tanz Dich Frei" (Spenge Version) hoor ik een geweldige swingende uptempo rock song met een dansbaar terugkerend ritme.

Vervolgens krijg ik de nummers van de Neues Aus Hong Kong EP te horen, waarvan "R.A.G." de eerste is en hierin speelt de band een uptempo nummer met Zuid-Amerikaanse elementen in een aanstekelijk dansbaar ritme en dit wordt gevolgd door "Neues Aus Hong-Kong", een verrukkelijk uptempo instrumentaal nummer met een terugkerend ritme, dat swingt als een trein (luister naar dit nummer via de bandcamp link onder de recensie), "Für Frau Krause", een puike song met een gemiddeld tempo, een dansbaar terugkerend ritme en lichte dance invloeden, "Kinderfest", een heerlijke uptempo song met een aanstekelijk vrolijk terugkerend ritme en lichte ska elementen, "Kein Film", een nummer met een niet al te hoog tempo en een terugkerend ritme en "Für Frau Krause (Including The Return Of Frau Krause)", een uitstekende rock song met een aanstekelijk terugkerend ritme en een disco drums, die tot dansen aanzet.

"Jugends Forscht (Singles, EPs & Demos 1980-1983)" van Der Moderne Man staat vol heerlijke nummers met terugkerende ritmes, waar ik van begin tot einde van genoten heb en ik raad elke liefhebber van new wave, post-punk en dansbare muziek deze schijf dan ook zeer aan.

Review: Various Artists - Krautrock Eruption - An Introduction To German Electronic Music 1970-1980 (Bureau B Records, 2025) (Elektronisch / Krautrock)

Op 21 maart 2025 verscheen het album "Krautrock Eruption - An Introduction To German Electronic Music 1970-1980" van Various Artists als LP en als digitale download via Bureau B Records.

Het album bevat 12 nummers en begint met "Ballet Statique" van het album "Ballet Statique"  van Conrad Schnitzler uit 1978, dat via Egg Records en Paragon Records verscheen, die een vrij rustig elektronisch nummer met een eentonig licht hypnotiserend ritme ten gehore brengt en dit wordt gevolgd door Faust met "I’ve Heard That One Before" / "Watch Your Step ("The Faust Tapes"", 1973, Virgin Records), een progressief stuk jazz met een niet al te hoog tempo, dat gemengd met krautrock elementen een licht chaotische sfeer oproept en Eno Moebius Roedelius met "Foreign Affairs" ("After The Heat", 1978, Sky Records), een langzaam elektronisch nummer met een terugkerend ritme, dat tot beweging aanzet.

Daarna volgen "Emphasis" ("Synthesist", 1980, Sky Records) van Harald Grosskopf, een schitterend krautrock nummer met een gemiddeld tempo en een licht hypnotiserend terugkerend ritme, de Bureau B editie van "21:32" ("Synthesist", 1980, Sky Records) van Cluster, een experimenteel elektronisch nummer met een niet al te hoog tempo en "Rastakraut Pasta" ("Rastakraut Pasta", 1980, Sky Records) van Moebius & Plank, een nummer met een eentonig licht hypnotiserend terugkerend ritme en een tempo dat iets onder het gemiddelde ligt.

In "Glaubersalz" ("Durch Die Wüste", 1979, Sky Records) van Roedelius krijg ik een prachtig melodisch elektronisch nummer met een gemiddeld tempo te horen, dat een aanstekelijk ritme bevat, in "Minimal Tape 3/7.2" ("Inland", 1978, Warning Records) zet Pyrolator me een geweldig uptempo krautrock nummer met een licht hypnotiserend terugkerend ritme voor en in de Bureau B editie van "Himmelblau" ("Wunderbar", 1978, Sky Records) brengt Riechmann me tot rust met een mooi vrij langzaam elektronisch nummer, dat voorzichtige new age invloeden heeft.

Dan volgen Kluster met de Bureau B editie van "Kluster 2 (Electric Music)" ("Zwei-Osterei", 1970, Schwann Records), een puik nummer met een niet al te hoog tempo, een terugkerend ritme en experimentele geluiden, Günter Schickert met de Bureau B editie van "Apricot Brandy II" ("Samtvogel", 1976, Brain Records), een fantastisch uptempo krsutrock nummer en een aanstekelijk terugkerend ritme heeft, dat swingt en Asmus Tietchens met "Falter-Lamento" ("Nachtstücke", 1980, Egg Records), een heerlijk elektronisch nummer met een terugkerend ritme en een niet al te hoog tempo.

"Krautrock Eruption - An Introduction To German Electronic Music 1970-1980" van Various Artists staat vol verrukkelijke elektronische en krautrock nummers waar ik enorm van genoten heb en ik raad iedere liefhebber van deze muzieksoorten deze schijf dan ook van harte aan.(luister naar dit album via de bandcamp link onder de recensie)