Omdat er nog een band actief was met de naam The Dreamers erin (Freddie & The Dreamers), werd er besloten van naam te wisselen en ging de band verder onder de naam The Tomcats, totdat de band in 1965 uit elkaar ging.
Intussen was er in 1963 te Londen een andere rythm & blues band ontstaan, genaamd Second Thoughts, die bestond uit: Patrick Campbell-Lyons - zang, Tony Duhig - sologitaar, Jon Field - keyboards, dwarsfluit en conga's en John "Speedy" Keen - drums en zang en net als The Tomcats, ging ook deze band in 1965 uit elkaar.
Kort daarna vormden Tom Newman - zang, Tony Duhig - sologitaar, Alan James - basgitaar, Chris Jackson - drums en Jon Field - keyboards en dwarsfluit samen de band The Tomcats.
De band verhuisde naar Spanje en trad daar op onder de naam Los Tomcats, waarbij ze optredens deden in Madrid, Barcelona en de Canarische eilanden en met diverse van hun EP's in de Spaanse hitlijsten kwamen.
Nadat ze terug naar Londen verhuisden, begon Newman, samen met zijn vriend en ex Tomcats mede lid, Pete Cook, die weer in de band ging spelen, nieuwe songs voor de band te schrijven, die minder R&B georiënteerd en meer psychedelisch was, waarna de bandnaam in 1968 veranderde in July.
July, die Spencer Davis als manager had, kreeg een contract bij het Major Minor label en bracht in 1968 hun debuut single "My Clown" / "Dandelion Seeds" uit, die, helaas voor de band, flopte en ook het album uit hetzelfde jaar met de titel "July", scoorde niet.
Daarna maakte de band de single "Hello, Who's There?" / "The Way", maar ook die flopte en werd een commerciële mislukking, waarna July in 1969 uit elkaar ging, om in 2009 weer her opgericht te worden, waarbij Tom Newman, Peter Cook, Chris Jackson en Alan James de band vormen.
In die tussen tijd verschenen er 2 compilaties van de band: "Dandelion Seeds", die alle nummers van de LP + beide kanten van de single "Hello, Who's There?" bevat (Bam Caruso, 1987) en "The Second Of July", waarop onuitgebrachte alternatieve versies en outtakes staan (Essex, 1995).
Nadat de band in 2011 een optreden had gedaan in The Lexington te Londen, waren ze hoofdact tijdens de Technicolour Dream set met The Pretty Things en Arthur Brown, op Le Beat Bespoke, tijdens The Berlin Beat Explosion, in Madrid en speelde de band tevens voor een uitverkochte zaal in de 100 Club.
In deze formatie werd in 2013 het album "Resurrection" uitgebracht, dat via het Neddysongs Recordings label verscheen en op 9 mei 2016 verschijnt de 7" single "Can I Go Back Again" in een beperkte oplage op gekleurd vinyl via het Fruits De Mer Records label.
Op de A-kant van de single hoor ik de extended versie en krijg ik een geweldige psychedelische song te horen, waarin de band het nummer tot halverwege vrij rustig speelt, maar daarna iets versneld en een ik een heerlijke mix van psychedelische en progressieve rock hoor.(luister naar een gedeelte van dit nummer via de youtube link onder de recensie)
Kant B is de demo versie van de song en ook deze begint in een rustig tempo met psychedelisch spel en krijg ik hetzelfde nummer nogmaals te horen, dat iets meer psychedelisch klinkt dan het voorgaande en eindigt met de tekst "It's time to wind the clock back to '68, July are back".
"Can I Go Back Again" is een geweldige psychedelische single van July, waarmee de band me mee terug in de tijd heeft genomen en ik kan elke liefhebber van psychedelische muziek deze schijf dan ook ten zeerste aanraden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten