Ook speelden ze los van elkaar in diverse bands, maar eind jaren 70 besloten ze, dat het tijd werd een eigen band op te richten, die ze The Queen Annes noemden en kwamen Toby Keil - basgitaar en Lance Taft - sologitaar bij het duo.
In deze formatie nam de band de cassette single “Secret Agent Kid” / “Mary” bij Doug Rayburn van Pavlov’s Dog op, maar de band ontdekte, dat het hun aan een zanger ontbrak.
In 1980 kwam Tom O’Connell - zang bij de band en na enkele maanden repeteren en eigen nummers schrijven, begon de groep op te treden.
Rond die tijd werden Kip en James hun huis uitgezet, omdat ze televisies van hun balkon op de tweede verdieping gooiden, maar dezelfde dag vond Tom een groot oud roze huis te huur staan en belde James, die al snel tot een overeenkomst met de verhuurder kwam.
Binnen de korst mogelijke tijd zat het huis vol punks, hippies, daklozen, vriendinnen, groupies en andere figuren, die er constant feest vierden en na enkele maanden was het huis veranderd in een puinhoop, maar in elke kamer van het huis stond wel een draaitafel en lagen er platen van The Jam, The Clash, Bowie, Stiff Little Fingers, The Pretenders, Prince, Bebop Deluxe, Blondie, Bo Diddley, Chuck Berry, The Beatles, The Stones, The Beach Boys en veel meer bands door de kamers verspreid.
Leden van diverse bands, zoals Seattle’s culty Love Family (beter bekend als Church of Jesus Christ at Armageddon), Duran Duran, Guns’n’Roses en lokale punks als The Bopo Boys verlieten na het feesten met een kater het huis.
The Queen Annes traden vervolgens op met o.a. NW Spawn, The Hearts, Moberlys, Fastbacks, Silly Killers, Refuzors, Miracle Workers en toerden met The Three O’Clock.
De band werd steeds bekender in hun omgeving en hun schare fans groeide met de dag, waardoor er meer optredens volgden, waaronder als voorprogramma van de metal band Myth, die later bekend zou worden onder de naam Queensryche.
Nadat Toby Keil de band in 1983, tussen 2 sessies door, verlaten had en naar Los Angeles was verhuisd om bij The Moberleys te gaan spelen, kwam John Carey bij de band als basgitarist, zodat de band vanaf dat moment bestond uit: Tom O'Connell - zang, Kip Phillips - sologitaar en zang, John Carey - basgitaar en James Cascoigne - drums, zang en sologitaar.
Ook werd vanaf 1983 hun muziek door het Green Monkey Records label uitgebracht en de eerste uitgave daarvan was de compilatie cassette "Local Product".
In 1985 bracht Green Monkey Records de cassette "Something Quick" van de band uit, die in 2014 met een andere hoes opnieuw is verschenen, aangevuld met 13 andere opnamen uit de periode 1980-1983.
The Queen Annes zou tot 1999 blijven bestaan, maar in 2009 kwam de band weer bij elkaar en in 2013 werd er er rock versie van Roy Wood's "I Wish It Was Christmas Every Day" voor het Green Monkey Records label opgenomen.
Er lagen in 2014 al plannen om hun album "Revenge", dat in 1997 opgenomen werd, uit te brengen en in nu is het dan zover, want Green Monkey heeft het album onder de titel "Released!" op 17 juni 2016 uitgebracht.
"Released!" bevat 14 nummers, waarvan "Circus Train" de eerste is en daarin hoor ik de band een lekkere licht psychedelische pop song spelen, waar invloeden van de muziek van The Beatles en The Who in zitten en deze wordt gevolgd door "The Earnest Of Being George" en ook in dit nummer zijn Beatles invloeden sterk hoorbaar en krijg ik een schitterende psychedelische beat song voorgeschoteld, die eind jaren 60 gemaakt had kunnen zijn. (luister naar dit nummer via de bandcamp link onder de recensie)
Daarna hoor ik "She Swims Sideways", een heerlijke aanstekelijke licht psychedelische pop song, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt, waarna "What's It All About?" volgt en dit is een prachtige uptempo poprock song, die prima dansbaar is.
In "Caught Underneath The Light" zet de band me een mooie pop song voor, waar enkele goede tempowisselingen in zitten, maar die ondanks dat niet helemaal uit de verf komt, omdat de zang naar mijn mening niet goed loopt en in "It's Not My Life" speelt de band een uitstekende dansbare pop song met prima samenzang.
Dan hoor ik The Queen Annes een lekker in het gehoor klinkende song spelen, getiteld "Kiss Me I'm Dead", die sterke invloeden van The Kinks en The Who heeft en gevolgd wordt door "Please Come Back", een erg rustige pop song, die gewoon prima klinkt, waarna ik "Drift Apart" te horen krijg en verrast de band me door een schitterende rustige rock song te spelen, die progressieve rock en blues invloeden bevat.
Vervolgens hoor ik "I Owe You Nothing" en ook deze zestiger jaren gerelateerde song wordt in een niet al te hoog tempo gespeeld en bevat lichte invloeden van muziek van The Who, om gevolgd te worden door "Lady Of The Waves", een vrij rustige mooie pop song.
Verder hoor de band ik "This Whole World", een geweldige pop song, waar de samenzang me enigszins aan die van The Beach Boys doet denken, "Harry Braff", een fantastische pop song, waarin de invloed van The Beatles en The Hollies goed hoorbaar is en "We Picked A Good Day", een korte swingende pop song met een zeer aangenaam ritme, waarbij het moeilijk is stil te blijven zitten en daarmee sluit de band het album op passende wijze af.
"Released!" van The Queen Annes is een zeer aangename plaat om te beluisteren, die enkele uitschieters bevat en ik kan deze uitstekende CD dan ook aanbevelen aan iedere liefhebber van psychedelische muziek, zestiger jaren muziek en de betere pop.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten