maandag 13 november 2017

Review: UFO - The Salentino Cuts (Cleopatra Records, 2017) (Rock)

UFO werd in augustus 1969 te Londen, Engeland onder de naam Hocus Pocus opgericht door Phil Mogg - zang, Mick Bolton - sologitaar, Pete Way - basgitaar en Andy Parker - drums.
In oktober veranderde de bandnaam in UFO, nadat ze in de UFO club te Londen ontdekt waren door Noel Moore, die hun een contract aan bood voor Beacon Records.
Hun eerste album, dat in 1970 verscheen, was simpelweg "UFO 1" getiteld  en werd gevolgd door "UFO 2: Flying" in 1971.
Met beide albums was de band succesvol in Japan en Duitsland, met name door de singles "C'mon Everybody" (Eddie Cochran's hit) (UFO 1, Japan), "Boogie For George" (UFO 1, Duitsland) en "Prince Kajuku" (Flying, Duitsland).
Nadat Bolton de band in 10972 had verlaten, was het een komen en gaan van allerlei muzikanten, waarbij Mogg als enige de constante factor was.
Zo speelden onder andere de sologitaristen: Larry Wallis, Bernie Marsden,  Paul Chapman, Myke Gray, Rik Sandford, Tony Glidewell, Erik Gamans, Laurence Archer, Leon Lawson, John Norum – guitar, George Bellas, Matt Guillory, Jeff Kollmann, Tommy McClendon (aka Atomik Tommy M) en Michael Schenker in de band en is Vinnie Moore de huidige sologitarist (vanaf 2003).
De band wisselde minder vaak van basgitaristen en speelden .. als opvolgers van Pete Way, terwijl de volgende drummers deel uit maakten van UFO: Robbie France, Jim Simpson, Fabio Del Rio, Clive Edwards, Simon Wright, Aynsley Dunbar en Jason Bonham en vanaf 2005 is Andy Parker de drummer, na eerder van 1969–1983 en 1993–1995 deel van de band te hebben uitgemaakt.
Ook waren er diverse keyboards spelers actief in de band, waaronder: Danny Peyronel, John Sloman, Neil Carter, Jem Davis en David Jacobson.
UFO bestaat tegenwoordig uit: Phil Mogg – zang, Andy Parker – drums (vanaf 2005), Paul Raymond – keyboards, slaggitaar, Vinnie Moore – sologitaar (vanaf 2003) en Rob De Luca – basgitaar (vanaf 2008).
De band was een inspiratiebron voor vele hardrock bands, zoals: Slayer, Testament, The Offspring, Metallica, Iron Maiden, Def Leppard, Megadeth, Tesla, Dokken, Monster Magnet, Voivod, Pearl Jam, Guns N' Roses, Rage Against the Machine, The Smashing Pumpkins, Bigelf, Babylon A.D. en Gun.
In de 48 jaar, dat UFO bestaat, zijn er 22 studio albums, 14 live albume en 16 compilatie albums verschenen, terwijl het nieuwe album "The Salentino Cuts", dat 29 september 2017 verscheen, 12 covers bevat en door het Cleopatra Records label is uitgebracht.

Het album start met "Heartful Of Soul" (Yardbirds, 1965) en hierin zet UFO me een prima versie in hardrock stijl voor, die in een gemiddeld tempo wordt gespeeld en gevolgd door "Break On Through (The Other Side)" (The Doors, 1967), waarin de band een fantastische swingende uitvoering ten gehore brengt.
Daarna hoor ik "River Of Deceit" (Mad Season, 1995), een prachtige rustige country song, die gevolgd wordt door "The Pusher" (Steppenwolf, 1968) en ook in dit nummer schotelt de band me een uitstekende rock song voor, die in een niet al te hoog tempo gespeeld wordt.
Dan volgt "Paper In Fire" (John Mellecamp, 1987), een lekker in het gehoor klinkende swingende uptempo rock song, die diverse subtiele tempowisselingen bevat en gevolgd wordt door "Rock Candy" (Montrose, 1973), een heerlijke rock song met verscheidene tempowisselingen.
In "Mississippi Queen" (Mountain, 1970) krijg ik een geweldige uitvoering te horen, die het origineel sterk benadert en in "Ain't No Sunshine" (Bill Withers, 1971) speelt UFO een mooie rustige ballade.
Vervolgens schotelt de band me "Honey Bee" (Tom Petty, 1994) voor en hoor ik een schitterende hardrock song, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt en een slepend ritme heeft, dat swingt, waarna "Too Rolling Stoned" (Robin Trower, 1974) volgt en ik een verrukkelijke swingende song te horen krijg, waar funk en blues invloeden in zitten.
Verder speelt de band "Just Got Paid" (ZZ Top, 1972), een fantastische bluesrock song, die swingt als een trein (luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie), waarna het laatste nummer volgt, getiteld "It's My Life" (The Animals, 1965) en ook daarin laat de band me genieten van een uitstekende uitvoering van deze aanstekelijke song, die een hoog meezing gehalte heeft.

"The Salentino Cuts" van UFO is een lekker album, waarmee de band me heeft weten te verrassen door de keuze van de songs, die op voortreffelijke wijze weergegeven worden en ik kan dit album dan ook volledig aanraden, aan iedere liefhebber van rock muziek.





Geen opmerkingen:

Een reactie posten