Hij vroeg zijn vrienden Mike Reed en Tim Daum, die bij hem in de klas op high school zaten en die in de band The Duprees hadden gespeeld, of hij in hun nieuwe band mocht komen spelen en dat was goed.
De band, die ze The Chandells noemden, bestond toen uit: Graig Carlson - slaggitaar, Geoff Hearsum - basgitaar, Dale Graham - zang, Rob Hegel - bongo's en orgel en Tim Daum - sologitaar en Mike Reed - drums.
Binnen 6 maanden waren ze de meest gevraagde band in het zuiden van Ohio, speelden ze in alle grote plaatsen en hadden in Greenville zelfs politie escorte nodig om langs hun uitzinnige fans te komen.
Tegen de tijd dat ze senioren waren op high school, was hun populariteit zo gestegen, dat de nr.1 diskjockey van Dayton, Bob Holiday, hen de beste van de 800 bands, die de streek rijk was, noemde.
Maar dat had ook een keerzijde, want de band werd regelmatig uitgedaagd om mee te doen aan band battles en raakte dat beu.
Daarom was het tijd voor verandering en dat kwam er, omdat ze hadden besloten de bandnaam te veranderen en deze werd tijdens hun uitverkochte concert in de Centerville's Town Hall begin 1966 bekend gemaakt en gingen ze verder onder de naam Bittervetch.
Dat jaar werd ook hun enige single uitgebracht en ging de band 23 juli uit elkaar, doordat elk van hen een andere studierichting op ging en de bandleden in verschillende plaatsen in het land terecht kwamen.
De nalatenschap van de band bestaat uit 16 door Rob geschreven songs, die via Gear Fab records in 2005 zijn uitgebracht en op de CD aangevuld zijn met enkele solo songs van Rob, plus een opname van Me And The Other Guys, waarin Rob piano speelt.(GF-217)
Vervolgens maakte Rob de overstap naar de muziek industrie en ging voor RCA Records werken, die hij zijn zelf geschreven songs aanbood en daarmee in 1973 een platencontract verwierf, waarna zijn single "New York City Girl" verscheen.
Hij verhuisde naar New York City en bracht in samenwerking met Amanda George zijn tweede single via RCA uit, maar door creatieve meningsverschillen gingen RCA en Rob uit elkaar.
Vervolgens kwamen Rob en Amanda bij muziek industrie legende Don Kishner terecht, waar ze gedurende enkele jaren songs schreven voor diverse televisie projecten.
In 1980 keerde Rob terug naar RCA, die zijn eerste solo LP "Hegel" met daarop de hit "Tommy, Judy & Me" uitbracht, waarmee Rob de aandacht trok van Dick Clark, die hem in American Bandstand liet optreden.
In 1982 werd hij geïntroduceerd bij Dick Wagner (gitarist van o.a. Alice Cooper) en schreef hij de song "Just as I Am", waar Air Supply een top 20 hit mee scoorde en in 1985 werkte hij mee aan de dance versie van het nummer "In-A-Gadda-Da-Vida", dat via Kama Sutra records verscheen.
Daarna werkte hij met diverse andere artiesten en verscheen zijn tweede LP "Hegel 2" (een compilatie met daarop 20 nummers) in 2009 via het Red Lips Records label, die ook de download CD "Road Signs" (2012) uitbracht plus de kerstsingle "It’s Almost Christmas" (2009), die hij samen met Nataly Lola Plotner maakte.
In 2014 werd hij voor de opnames van de Pete Quaife (Kinks) Foundation CD "Shoulder To Shoulder" (die in december 2014 verscheen) gevraagd enkele songs te spelen, waarna hij "You & I" en een a-capella versie van Ray Davis' Kinks klassieker "Tired of Waiting for You" ten gehore bracht.
Verder schreef hij samen met zijn vrouw Susan het verhaal "Tuxedo Bob", maakte een musical thriller getiteld "The Mirror Of Mister Moore" en een detective genaamd "All That Glitter".
Op zijn CD "Make It Magical", uit 2015, die geproduceerd werd door Robbie Krieger en Harper Hug en via het Red Lips Records label is uitgebracht, spelen Robbie Krieger (The Doors), Elliott Randall (o.a.: Seatrain, Asia, Steely Dan, Sha-Na-Na), Doug Pettibone (o.a.: Marianne Faithfull, John Mayer, Tracy Chapman, Mark Knopfler), Bob Glaub (studio muzikant o.a.: Journey, Steve Miller Band, John Fogerty, Bob Dylan, Bruce Springsteen, enz), Ronnie King (Tupak Shakur), Lee Thornburg (Supertramp, Tower Of Power), Richard T. Bear en Mario Calire mee.
Zijn nieuwe album, dat eveneens via Red Lips Records is uitgebracht, heet "Tommy, Judy And Me + 23 For The Record en deze bevat geen 24 nummers, zoals je zult verwachten, maar 25, omdat Rob een extra nummer als bonus toevoegde en vermeldenswaardig is verder, dat er 3 nummers van zijn zestiger jaren bands op het dubbel album staan.
Aan dit album werkten de volgende artiesten mee: Leo Adamian - drums, Francisco Centano - basgitaar, Jack Waldman - (deceased) keyboards, Steve Love - sologitaar (allen spelen de eerste 10 nummers), Leo Adamian - drums, Will Lee - basgitaar, Steve Robbins en Rob Hegel - keyboards en Hiram Bullock - (deceased) sologitaar (nummer 11), Leo Adamian - drums, John Siegler - basgitaar, Bette Sussman - keyboards en Dick Wagner - sologitaar (nummers 12 en 13), Mike Reed - drums, Geoff Hearsum - basgitaar, Rob Hegel - zang orgel, Craig Carlson - slaggitaar, Tim Daum - sologitaar en Dale Graham - zang (nummers 16, 17 en 18), Rob Hegel en Mike Patterson - piano (nummer 19), Steve Gadd - dums, Tony Levin - basgitaar, Hugh McCraken (deceased) - sologitaar en Mike Patterson - piano (nummer 20), Leo Adamian - drums, John Siegler - basgitaar, Bette Sussman - piano en Rob Hegel - synthesizer en Rob Hegel - alle instrumenten (nummers 14, 15, 21, 24 en 25).
CD 1 van het album begint met de titel song "Tommy, Judy And Me" van zijn eerste solo album en daarin hoor ik Rob een zeer dansbare uptempo pop song ten gehore brengen, die sterke invloeden van disco heeft, enkele tempowisselingen bevat en swingt en dit nummer wordt gevolgd door "Give Me More", dat eveneens een afwisselende uptempo pop song is, die tempowisselingen heeft en disco invloeden bevat, waarna "We're Lovers After Alll" volgt en ik een prachtige rustige pop song voorgeschoteld krijg" die melodische invloeden heeft en gevolgd wordt door "If I Cared About You", een aanstekelijke swingende dansbare pop song met melodische invloeden.
Daarna hoor ik "Heartless", een geweldige mooie rustige pop song, die ingetogen zang bevat, "Out Of My Mind", een heerlijke swingende melodische poprock song, die invloeden van de muziek van Jim Steinman en Meatloaf heeft en "You Wonder", een prachtige rustige pop song.
In "I Want You" laat Rob me genieten van een swingende hardrock song, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt, in "When It Hit Me" krijg ik een uitstekende mix van pop en disco te horen, die zeer dansbaar is en in "To Get What My Heart's Demanding" hoor ik hem opnieuw zo'n rustige pop song ten gehore brengen, die symfonische rock invloeden bevat.
Dan volgen "U Do It 4 $", een geweldige swingende uptempo rock song met invloeden van de muziek van Jim Steinman, "Who Do You Love?", een lekker in het gehoor klinkende pop song, die een terugkerende tekst heeft en in een gemiddeld tempo gespeeld wordt en de eerste versie van "Just As I Am", een prima pop song met een aanstekelijk ritme, maar deze haalt het niet bij de uiteindelijke uitvoering uit 1982.(luister naar de uiteindelijke uitvoering van dit nummer via de youtube link onder de recensie)
Verder hoor ik "Loving Eyes And Warm Sighs", waarin ik weer een mooie rustige pop song voorgeschoteld krijg en "Distant Thunder", een uitstekende song, die diverse subtiele tempowisselingen heeft.
Het eerste 3 nummers van CD 2 komen van Rob's jaren 60 bands The Chandells en Bittervetch (zie Gear Fab GF-217) en het album begint "I Don't Know", een heerlijke beat song, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt, die gevolgd wordt de single van Bittervetch, getiteld "Bigger Fool", waarin de band me een schitterende beat song voorzet, die invloeden van de muziek van The Beatles heeft en de B-kant van dit nummer "A Girl Like You", een fantastische swingende beat song, waarin de invloed van The Beatles sterk naar voren komt.
Daarna speelt Rob "New York City Girl (unedited)", een verrukkelijke opgewekte song met theater en jaren 50 dixieland invloeden, die diverse tempowisselingen bevat en een aanstekelijk ritme heeft, waarna "Hello Jekyll, Goodbye Mister Hyde" volgt en ik opnieuw een lekkere swingende aanstekelijke pop song te horen krijg, waarbij stil zitten geen optie is en deze wordt gevolgd door "Cedar And Greenwich", een fantastisch instrumentaal nummer, dat gedomineerd wordt door pianospel.
In "Whisper In The Wind" schotelt Rob me een prachtige pop song voor, die in een niet al te hoog tempo gespeeld wordt en invloeden uit new wave bevat en in "Sweet Love" speelt hij weer een aanstekelijke pop song met een dansbaar ritme.
Vervolgens hoor ik "Sad Goodbye", een mooie rustige song, waarbij het pianospel centraal staat en deze heeft door de tekst een enigszins trieste ondertoon en "Wax Crackers (Everything Is Wonderful)", een korte swingende song, die bij een theater voorstelling opgenomen zou kunnen zijn.
"Tommy, Judy And Me + 23 For The Record" van Rob Hegel staat vol lekker in het gehoor klinkende songs, waarmee hij me van begin tot einde heeft weten te boeien en ik kan liefhebbers van de betere pop dan ook aanraden, deze uitstekende plaat eens te gaan beluisteren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten