zondag 9 maart 2025

Review: Iah - V (Kozmik Artifactz, 2025) (Stoner)

Iah uit Córdoba, Argentinië bestaat uit: Mauricio Condon - sologitaar, Juan Pablo Lucco Borlera - basgitaar en José Landín - drums.
Op 20 januari 2017 verscheen hun debuut album "Iah" als digitale download en deze werd op 13 juni 2017 gevolgd door de digitale download "IAH (2 Bonus Tracks)".
Het Necio Records label bracht het album in 2017 in een oplage van 100 stuks, inclusief poster op CD uit, Kozmik Artifactz Records bracht het album in 2018 in een beperkte oplage van 100 stuks op zwart vinyl uit en via Bilocation Records verscheen het in 2018 in een genummerde editie op blauw marmer kleurig vinyl en op 30 augustus 2019 als her persing in een beperkte oplage van 100 stuks op doorzichtig blauw vinyl uit.
Op 24 oktober 2018 verscheen "II" van de band als digitale download en op 15 mei 2019 bracht Necio Records het album op CD met poster en stickers uit, waarvan er 100 via bandcamp verkrijgbaar zijn.
Ook verscheen het album via Kozmik Artifactz Records in een beperkte oplage 100 stuks op zwart vinyl en 200 stuks op zwart/wit marmer kleurig vinyl in een klaphoes, waarvan de eerste 111 voor de exclusieve mailorder editie met de hand genummerd zijn.
Op 11 september 2020 bracht de band hun album "III", waarop 6 nummers staan, digitaal uit en op 25 juni 2021 is dit album als LP in een beperkte oplage op gekleurd  vinyl verschenen via Kozmik Artifactz Records.
Vervolgens bracht de band het album "Omines" uit op 27 oktober 2021 en verscheen "V" als digitaal album op 5 november 2023 en dit album werd op 26 februari 2025 door Kozmik Artifactz als LP in een beperkte oplage van 300 stuks op doorzichtig wit met zilver en zwart gespetterd vinyl uitgebracht en bevat 6 nummers.

Het album start met "Kutno", waarin Iah een schitterend stoner nummer met een gemiddeld tempo en een terugkerend ritme speelt, dat rustig begint en wordt gevolgd door "Madre De Los Suspiros", een geweldig stevig stroner nummer met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk terugkerend ritme die iets over de helft van het nummer in een trager tempo over gaat.
Daarna volgen "Yaldabaoth, een prachtig langzaam nummer met melodische invloeden, dat na 1 minuut meer snelheid krijgt, een licht hypnotiserend terugkerend ritme bevat en gaat swingen, om halverwege opnieuw een langzaam tempo te krijgen en "Sono Io!", een kort mooi langzaam melodisch nummer, dat alleen op gitaar gespeeld wordt.
In "Sentado En El Borde De Una Pregunta" schotelt Iah me een stevig stoner nummer met een gemiddeld tempo en een terugkerend ritme voor, dat na korte tijd meer tempo krijgt en gaat swingen, om halverwege over te gaan in een traag tempo en na een minuut weer meer snelheid krijgt, waarbij de muziek gaat swingen en "Las Palabras Y El Mar", een licht psychedelisch hypnotiserend nummer met een niet al te hoog tempo, dat na 3 minuten tijdelijk verandert in een prima stoner nummer met een gemiddeld tempo en melodische elementen.

"V" van Iah is een heerlijke plaat om te beluisteren en bevat 6 uitstekende stoner nummers waar ik erg van genoten heb en ik raad elke liefhebber van dit genre deze schijf dan ook sterk aan.(luister naar dit album via de bandcamp link onder de recensie)




Review: Christian "Surya Kris" Peters - There's Light In The Distance (Kozmik Artifactz Records / Clostridium Records, 2025) (Progressief)

Christian "Surya Kris" Peters is het solo project van zanger/sologitarist Christian Peters van de band Samsara Blues Experiment uit Zweden, die alle instrumenten op zijn solo albums zelf speelt.
In 2015 bracht hij zijn eerste solo album "Status Flux" als CDr uit via Electric Magic Records en deze werd gevolgd door de albums: "Moonstruck" (Wav. files, Electric Magic Records, 2016), "Ego Therapy" (CDr via Electric Magic Records, 2019), "O Jardim Sagrado" (Wav. files, MP3, via Electric Magic Records, 2020), "Brasil Legal" (Wav.files, MP3 via Electric Magic Records, 2020), "Strange New World" (Wav.files, MP3 via Electric Magic Records, 2023) en "There's Light In The Distance" (Wav.files, MP3 via Electric Magic Records, 2024) en op 27 februari 2025 verscheen dit album als LP en als digitale download met een nieuwe hoes via Kozmik Artifactz Records en Clostridium Records in een beperkte oplage op oranje rood marmer kleurig vinyl en als digiale download.
Ook verschenen de EP's: "Modular Mono Logic" (Wav. EP via Electric Magic Records, 2016), "Schorfheide Blues" (Wav. EP via Electric Magic Records, 2016), "Green Aura" (Wav. EP via Electric Magic Records, 2021) en "Lost Transmissions+" (cassette EP en Flac via Echodelick Records, 2022), plus de compilatie albums: "The Hermit" (LP via Electric Magic Records, 2016), "Holy Holy Holy" (LP via Electric Magic Records, 2017), "The Hermit" (cassette via Misophonia, 2019) en "Selected Works 2017​-​20" (Flac via Electric Magic Records, 2021).  

"There's Light In The Distance" start met "Karmic Repeat", waarin Christian "Surya Kris" Peters een schitterend progressief rock nummer met een aanstekelijk ritme en een gemiddeld tempo speelt, waarna "Crushing The Walls Of Silence" volgt en hij een uptempo nummer met een terugkerend ritme speelt.
Daarna volgen "Life Is Just A Dream", een prachtig melodisch nummer met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk ritme, "The Darkness They Prefer", een uitstekend nummer met een gemiddeld tempo, die vrij zwaar klinkt en "Embrace Your Enemy", een swingend uptempo nummer met een aanstekelijk terugkerend ritme.
In "Mode Azul" zet Christian "Surya Kris" Peters me een lekker in het gehoor klinkend progressief rock nummer voor, dat tot beweging aanzet, in "A Night In The Desert (And A Long Way From Home)" krijg ik een puike progressieve rock song met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk ritme te horen en in "Red Satin & Pearls" hoor ik hem een heerlijk melodisch elektronisch nummer met een gemiddeld tempo spelen.
Verder volgen "Let's Wait Out The Storm", een fantastisch melodisch uptempo krautrock nummer met een aanstekelijk terugkerend ritme en het bonus nummer dat alleen op de digitale download staat en "Tough Love" heet, een geweldig progressief rocknummer met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk ritme.

"There's Light In The Distance" van There's Light In The Distance is een prima progressieve rock plaat met lekker in het gehoor klinkende nummers, die ik elke liefhebber van deze muzieksoort van harte kan aanraden.(luister naar dit album via de bandcamp link onder de recensie)




Review: Ifsounds - Live In Teatro (Eigen Beheer, 2025) (Progressieve Rock)

Ifsounds is een Italiaanse progressieve rock band uit Molise, Italië, die van 1993 tot 2000 bestond uit: Claudio Lapenna – piano, keyboards en zang, Dario Lastella – sologitaar, programmering en zang, Franco Bussoli – basgitaar en Pietro Chimisso - drums, speelde in hun begin periode covers van bands als: Pink Floyd, Queen, The Police en andere bekende groepen, maar ook enkele eigen nummers en was regelmatig op festivals te zien.
In 2004 kwam de band weer samen en bestond toen uit: Claudio Lapenna – piano, keyboards en zang, Dario Lastella – sologitaar, programmering en zang, Franco Bussoli – basgitaar en Paolo De Santis – zang.
Ifsounds, die toen nog If heette, bracht in dat jaar hun eerste demo "In The Cave" in deze formatie uit, die in 2005 gevolgd werd door een nieuwe demo, getiteld "If" en daarop speelden Elena Ricci (zang) en Luca Tilli (cello) als gastmuzikanten mee.
De band bracht hun debuut album "The Stairway" in 2006 uit, waarna Luca Di Pardo (drums) bij de band kwam en in 2008 verscheen het album "Morpho Nestira", gevolg door de 2CD "If…Sounds", een collectie van eerder uitgebrachte opnamen, plus 1 nieuw nummer.
Daarna bracht de band het album "Apeirophobia" (2009) uit, waarin de bandbezetting gewijzigd was en de naam If veranderde in Ifsounds en Elena Ricci - zang en Enzo Bellocchio – drums de nieuwe bandleden waren.
In 2011 was Elena weer uit de band en verscheen de EP "Unusual Roots", die in 2012 gevolgd werd door het album "Red Apple".
Daarin bestond de band uit: Federica Berchicci – zang, Claudio Lapenna – elektrische en akoestische piano, keyboards, orgel, synthesizer en zang, Dario Lastella – sologitaar, keyboards, synthesizer, sequencers, basgitaar, ukelele en zang, Franco Bussoli – basgitaar en Enzo Bellocchio – drums.
Hun album "Reset" uit 2015, dat 10 nummers bevat, werd door het Melodic Revolution Records label in twee talen uitgebracht, zowel in het Italiaans als in het Engels, terwijl de band ook deze keer weer enkele wisselingen heeft ondergaan en tegenwoordig bestaat uit: Runal - zang, Dario Lastella – sologitaar, keyboards, synthesizer en zang, Fabio De Libertis – basgitaar, Claudio Lapenna – elektrische en akoestische piano, keyboards, orgel, synthesizer en zang en Gianni Manariti – drums, percussie en zang.
Op hun album "An Garta Mór", dat op 27 augustus 2018 ook nu weer door Melodic Revolution Records werd uitgebracht, is Lino Mesina - drums en percussie de vervanger voor Gianni Manariti en spelen diverse gast muzikanten mee, waaronder: Lino Giugliano - keyboards en synthesizer (3 nummers), Matteo Colombo - viool (2 nummers), Vincenza Cervelli - zang (1 nummer) en achtergrond zang (1 nummer), Alessandro Santovito - zang (1 nummer), Francesco Forglone - bhodrán (1 nummer) en Marco Grossi - achtergrond zang (1 nummer).
Op 28 april 2023 verscheen het album "MMXX", dat 5 nummers bevat, via Melodic Revolution Records als CD in een beperkte oplage van 100 stuks en als digitaal album en hierop bestaat de band uit: Pierluca "Runal" De Liberato - zang, Dario Lastella – sologitaar, keyboards, synthesizer en zang, Lino Giugliano - piano, orgel, keyboards en synthesizer, Lino Mesina - drums en percussie, Italo Miscione - basgitaar en Ilaria Carlucci - zang en achtergrondzang.
De band nam op 14 december 2024 hun album "Live In Teatro" op en dit verscheen op 21 februari 2025 als digitale download en bevat 14 nummers.

Het album start met "MMXX", waarin Ifsounds de muziek start met een stukje a-capella zang dat religieuze gevoelens oproept, om nam iets meer dan een minuut over te gaan op het maken van een geweldige progressieve symfonische rock song, die swingt en diverse tempowisselingen bevat en gevolgd wordt door "The Collector", een lekker in het gehoor klinkende uptempo song met een aanstekelijk ritme, die aanzet tot dansen en tempowisselingen heeft en "Summer Breeze", een prachtige song met een niet al te hoog tempo, die rust uitstraalt en halverwege iets meer snelheid krijgt.
Daarna volgen "Last Minutes", een uitstekende uptempo hardrock song met enkele subtiele tempowisselingen en symfonische elementen, "Violet", een schitterende rock song met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk ritme en "Red Apple", een mooie rustige melodische song.
In "Stendhal Syndrome" zet Ifsounds me een heerlijke swingende uptempo progressieve song voor, die een aanstekelijk ritme heeft, in "Kandinsky's Sky" krijg ik weer zo'n prachtige melodische song met een vrij langzaam tempo te horen en in "The Old Song" laat de band me genieten van een fantastisch stukje instrumentale jazz dat een gemiddeld tempo bevat en tot beweging aanzet.
Dan volgen "It's Just Me", een langzame song met een aanstekelijk ritme, dat tot schuifelen aanzet, "Scappa Via", een song met een vrij rustig tempo, die geleidelijk iets meer snelheid krijgt en "Don't Go", een prima song met een gemiddeld tempo en een terugkerend ritme.
Verder volgen "Oceans Of Time", een swingende uptempo song met een vrolijk dansbaar aanstekelijk ritme en "MMXXII", een verrukkelijk stuk jazz met wisselende tempo's,  symfonische elementen en een aanstekelijk ritme.

"Live In Teatro" van Ifsounds bevat 14 geweldige progressieve nummers met symfonische elementen, waar ik van begin tot einde enorm van genoten heb en ik raad iedere liefhebber van dit genre deze puike digitale schijf dan ook van harte aan.(luister naar dit album via de bandcamp link onder de recensie)




Review: The Capellas - Today's Another Day (Rogue Records, 2025) (Rhythm & Blues)

The Capellas uit het graafschap Kent, Engeland bestaat uit: Yan Quellien - drums, Mole Brooks - basgitaar, Mike Whittaker - sologitaar en Elsa Whittaker - zang.
De band bracht hun debuut uit met de 7" EP "Take Your Chance With...", die op 1 september 2023 via Sweet Grooves Records verscheen en deze werd gevolgd door de 7" single "Today's Another Day", die op 5 maart 2025 via Rogue Records verscheen.

De A kant van de single heet "Love Prayer" en hierin zet The Capellas me een swingende uptempo rhythm & blues song voor, die een aanstekelijk terugkerend ritme heeft en jaren 60 invloeden bevat en stil blijven zitten is dan ook geen optie en in "Zig Zag Wanderer", dat door oorspronkelijk in 1967 door Captain Beefheart uitgebracht werd, laat de band me genieten van een fantastische song met een gemiddeld tempo en een dansbaar ritme.

"Today's Another Day" van The Capellas bevat 2 geweldige jaren 60 gerelateerde rhythm & blues songs, waar ik enorm van genoten heb en die ik elke liefhebber van dit genre en sixties muziek zeer kan aanraden.(luister naar deze single via de bandcamp link onder de recensie)




Review: The Loft - Everything Changes Everything Stays The Same (Tapete Records, 2025) (Pop)

The Loft uit Engeland werd in 1980 onder de naam The Living Room opgericht, maar veranderde al snel van naam en bestond van 1980 tot 1984 uit: Dave Morgan - drums, Bill Prince - basgitaar, Andy Strickland - sologitaar en Peter Astor - zang en ritme gitaar.
De band bracht hun debuut single "Why Does The Rain?" in 1984 via Creation Records uit, die in 1985 gevolgd werd door de single "Up The Hill And Down The Slope", die eveneens via dit label verscheen en nadat de leden van The Loft in 2006 opnieuw bij elkaar kwamen, verscheen dat jaar de single "Model Village" / "Rickety Frame" via Static Caravan, waarna de singles "Riley & Coe Session 09.10.23" (10" via Precious, 2024) en "Dr. Clarke" / "Got A Job" (7" via Precious, 2025) volgden.
Verder werden van de band de volgende compilatie albums uitgebracht: "1982-1985 Once Round The Fair" (LP en CD via Creation Records, 1989), "Magpie Eyes 1982-1985" (CD via Rev-Ola, 2005) en "Ghost Trains & Country Lanes (Studio, Stage & Sessions: 1984-2015)" (3LP, 2CD via Cherry Red Records, 2021) en in 2023 verscheen de cassette "Live: Moth Club 4/3/23" via Faux-Lux.
Tapete Records brengt op 14 maart 2025 het debuut album van de band uit, getiteld "Everything Changes Everything Stays The Same", dat als LP, als CD en als digitale download verschijn en 10 nummers bevat.

Het album begint met "Feel Good Now", waarin The Loft een lekker in het gehoor klinkende pop song met een gemiddeld tempo speelt, die een aanstekelijk ritme haaft, dat tot beweging aanzet en dit nummer wordt gevolgd door "Dr Clarke", een schitterende swingende song met een aanstekelijk ritme en een gemiddeld tempo en "Storytime", een heerlijke song met een gemiddeld tempo en een damsbaar terugkerend ritme.
Daarna volgen "Ten Years", een aanstekelijke pop song met een gemiddeld tempo en lichte country invloeden, waarbij stil zitten niet aan de orde is, "Killer", een uitstekende pop song met een aanstekelijk ritme en een hoog meezing gehalte, die beweging oproept en "Do The Shut Up", een geweldige pop song met een gemiddeld tempo en een dansbaar ritme.
In "Greensward Days" zet The Loft me een prachtige song met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk ritme voor en in "The Elephant" krijg ik een fantastische song met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk dansbaar ritme te horen.
Verder volgen "Somersaults", een verrukkelijke pop song met een gemiddeld tempo, een hoog meedein gehalte en een aanstekelijk dansbaar ritme en "This Machine", eveneens een puike song met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk ritme, waarbij stil zitten geen optie is.

"Everything Changes Everything Stays The Same" van The Loft is een heerlijke plaat om naar te luisteren, die vol prachtige pop songs staat en ik heb hier dan ook erg van genoten, zodat ik iedere liefhebber van de betere pop aanraad deze schijf eens te gaan beluisteren en misschien wel tot dezelfde conclusie te komen als ik.(luister naar de eerste 2 nummers van dit album via de bandcamp link onder de recensie)




Review: Der Moderne Man - Unmodern (Tapete Records, 2025) (Post-Punk)

Der Moderne Man uit Hannover werd in 1979 opgericht en bestond tot 1984.
Na diverse bezettingswisselingen bestond de band uit: Eckart Kurtz - sologitaar, Michael Jarick - zang, Axel Wicke - basgitaar, Felix Wolter - drums en Thomas Schnura - saxofoon en keyboards en in eerdere bezettingen waren Thomas Brandt (basgitaar en zang), Martin Simons (zang en basgitaar), Jens "Galli" Gallmeyer (basgitaar) en Claudius Hempelmann (drums) aktief.
In deze periode bracht de band de volgende uitgaven uit: "80 Tage Auf See" (LP via No Fun Records, 1980), "Verstimmt" (Live) (mini-LP via No Fun Records, 1981), "Unmodern" (LP via No Fun Records, 1982), "Neues Aus Hong Kong" (mini-LP via No Fun Records, 1983), "Live" (cassette via Spargel Tapes, 1983), "Umsturz Im Kinderzimmer" (7" EP via Heile Welt Records, 1980), "Der Sandman" / "Baggersee" (7" single via No Fun Records, 1981) en "Welt" (7" testpersing single via Spargel Schallplatten, 1982).
Tapete Records bracht op 7 maart 2025 3 albums van de band tegelijk uit, namelijk: Jügend Forscht (Singles, EPs & Demos 1980-1983) (2LP, CD en digitale download), plus de her uitgaven van "80 Tage Auf See" (LP, CD en digitale download) en "Unmodern" (LP, CD en digitale download).

"Unmodern", dat 10 nummers bevat start met "Anakonda", waarin Der Moderne Man een schitterende post-punk song met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk ritme ten gehore brengt en deze wordt gevolgd door "Blaue Matrosen", een heerlijke swingende uptempo elektro song met een aanstekelijk dansbaar ritme en tempowisselingen en "Nur Die", een uitstekend reggae nummer net een gemiddeld tempo en een ritme dat tot dansen uitnodigt.
Daarna volgen "Nicht Warten", een lekker in het gehoor klinkende swingende mix met een gemiddeld tempo van reggae en pop, die beweging oproept, "Gurus Und Geheimagenten", een puike pop song met een gesproken tekst, invloeden van post-punk, een aanstekelijk ritme en een gemiddeld tempo en "Bis Ans Ende Der Weltz', een geweldige swingende uptempo song met jazz elementen en een licht hypnotiserend aanstekelijk ritme en een hoog meezing gehalte.
In "Das Tier" zet Der Moderne Man me een verrukkelijk swingend nummer voor, dat subtiele tempowisselingen heeft en jazz elementen bevat, in het titelnummer "Unmodern" krijg ik een fantastische song met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk terugkerend ritme te horen, in "Laut" laat de band me genieten van een puike uptempo rock & roll song, waarbij stil zitten geen optie is en in "Roter Mond" schotelt de band me een prima song met een gemiddeld tempo en een terugkerend ritme voor.

Unmodern" van Der Moderne Man bevat 10 uitstekende post-punk songs voor waar ik van begin tot einde van genoten heb en ik raad elke liefhebber van dit genre en de betere pop deze schijf dan ook zeer aan.(luister naar dit album via de bandcamp link onder de recensie)




Review: The Dickies - The Incredible Shrinking Dickies (Captain Oi!, 2025) (Punk)

The Dickies uit San Fernando Valley, Los Angeles, Amerika werd in 1977 opgericht en bestaat na diverse bandbezettingswisselingen tegenwoordig uit: Adam Gomez - drums, Ben David Seelig - sologitaar, Eddie Tatar - basgitaar en zang en Leonard Graves Phillips - zang, piano, orgel en synthesizer.
De band bracht vanaf 1979 zestien albums uit, waarvan "The Incredible Shrinking Dickies" (1979) de eerste en "Live In Winnipeg 1982" (2021) het meest recente album was en tevens verschenen er twintig singles, zes compilatie albums en vijf video's van de band.
Captain Oi! bracht hun album "The Incredible Shrinking Dickies" uit 1979 met 6 bonus nummers op 24 januari 2025 in de serie "Classic Album Series" opnieuw uit en deze verscheen als CD en als LP en bevat totaal 19 nummers. 
De band bestond op dit album uit: Chuck Wagon - keyboards, ritme gitaar,, saxofoon en zang, Stan Lee - sologitaar en zang, Karlos Kaballero - drums , Billy Club - basgitaar en zang en Leonard Graves Phillips - zang, piano, orgel en synthesizer.

Het album start met "Give It Back", waarin The Dickies een heerlijke punk song song met een aanstekelijk ritme ten gehore brengt, die met hoge snelheid mijn gehoorgang in gespeeld wordt en deze wordt gevolgd door "Poodle Party", een uptempo song, die subtiele tempowisselingen bevat, "Paranoid", een uitstekende uptempo cover van het nummer van Black Sabbath, "She", een snelle punk song, die swingt als een hogesnelheidstrein en "Shadow Man", eveneens weer zo'n uptempo song, die swingt.
Daarna volgen "Mental Ward", waarin de band de ingeslagen weg vervolgd door nogmaals een uptempo punk song met hoge snelheid te spelen en deze wordt gevolgd door de cover "Eve Of Destruction" en ook dit nummer heeft weer de snelheid van het licht, "You Drive Me Ape (You Big Gorilla)", een uitstekende swingende song met een aanstekelijk terugkerend ritme en "Waterslide", een lekker in het gehoor klinkende uptempo song, die aanzet tot dansen.
In "Walk Like An Egg" zet The Dickies me een langzaam startend nummer voor dat na 1 minuut over gaat in een puike uptempo punk song met een aanstekelijk ritme, in "Curb Job" krijg ik een weer uptempo song te horen, in "Shake & Bake" laat de band me nogmaals genieten van een swingende song, die met hoge snelheid gespeeld wordt en in "Rondo (The Midgets Revenge)" speelt de band een fantastisch instrumentaal nummer met een gemiddeld tempo en een vrolijk dansbaar ritme, waarbij stil zitten geen optie is.
Dan volgen de bonus nummers, die van 3 singles komen en beginnen met "I M Ok You Re Ok", een swingende rock song met een hoog meezing gehalte en deze wordt gevolgd door "Silent Night", een snelle swingende Kerst song en "The Sound Of Silence", een prima swingende uptempo cover van dit nummer.
Verder hoor ik "Banana Splits (The Tra La La Song)" van de TV serie, een verrukkelijke song, die tot beweging aanzet (luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie), "Hideous", een geweldige swingende uptempo song en "Got It At The Store", een uptempo song, die net als de rest van de nummers met hoge snelheid gespeeld wordt en een aanstekelijk ritme bevat.

"The Incredible Shrinking Dickies" van The Dickies is een energieke punk plaat, waarbij het bijna  onmogelijk is om niet in beweging te komen en ik raad elke liefhebber van dit genre deze puike schijf dan ook van harte aan.




zondag 2 maart 2025

Review: Vono - Modern Leben (Bureau B Records, 2025) (New Wave / Synth Pop)

Vono uit Berlijn, Duitsland bestond uit de broers Volker - synthesizer en zang en Norbert Schultze - basgitaar, drums programmering en zang
Het duo bracht hun debuut in 1982 uit met de LP "Dinner Für 2", die via Sky Records verscheen en in 2017 via Bureau B Records werd uitgebracht als LP, als CD en als digitale download/
Daarna verschenen: "Vono" (12" Maxi single, Sky Records, 1982), "Modern Leben" (LP, Sky Records, 1983), "Ich Steh' Im Regen" (7" promo, Sky Records, 1983) en "It's Time" (LP, Sky Records, 1986).

De LP "Modern Leben", die op 28 februari 2025 via Bureau B Records als LP, als CD en als digitale download verscheen, bevat 13 nummers  en begint met "Ich Steh Im Regen", waarin Vono een heerlijke dansbare song met een aanstekelijk ritme en een gemiddeld tempo speelt, die gevolgd wordt door het titel nummer "Modern Leben", een swingende uptempo song met krautrock elementen en een terugkerend ritme, dat tot beweging aanzet (luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie), "Und Niemand Weiss", een dansbare new wave song met een gemiddeld tempo en een terugkerend ritme en "Automaten", een uptempo song met een aanstekelijk dansbaar ritme, waarbij stil zitten geen optie is.
Daarna volgen "Bin Ein Jeder Hat Ihn Gern Boy", een schitterende swingende uptempo new wave song met een aanstekelijk ritme, "Nachtwanderer", dat in hetzelfde tempo en ritme verder gaat en swingt, "Du Siehst So Gut Aus", een verrukkelijke synth pop song song met een gemiddeld tempo en een dansbaar terugkerend ritme en "Wenn Du Mich Küsst", eveneens een lekker in het gehoor klinkende synth pop song met een gemiddeld tempo en een terugkerend ritme.
In "Hurra!" zet Vono me een uitstekende song met een gemiddeld tempo en een terugkerend ritme voor, in "Geniess Den Morgen" krijg ik een geweldige song met een gemiddeld tempo en een licht hypnotiserend terugkerend ritme te horen en in "Fred Der Ritter" laat het duo met genieten van een uptempo song met een dansbaar terugkerend ritme en krautrock elementen.
Verder volgen "Weil Nicht Sein Kann", een puike new wave song met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk dansbaar ritme en "Moench In Kina", een swingende uptempo song met een dansbaar terugkerend ritme, waarbij stil zitten geen optie is.

"Modern Leben" van Vono is een swingende plaat, die vol heerlijke dansbare new wave / synth pop songs staat waar ik erg van genoten heb en ik raad elke liefhebber van deze genres dit album dan ook van harte aan.






Review: Various Artists - Yeah Man, It's Bloody Heavy Volume 1 (Rise Above Relics, 2025) (Progressieve Rock)

 
Rise Above Relics brengt op 18 april het eerste deel uit van serie verzamel vinyl albums onder de naam "Yeah Man, It's Bloody Heavy Volume 1" en hierop staan 10 Engelse bands met evenzoveel nummers, die eind jaren 60, begin jaren 70 opgenomen werden, maar niet eerder uitgebracht zijn.

Het album begint met "Who Knows, Who Cares" van Heavyboots, die een stevig vrij zwaar klinkend hardrock nummer spelen, dat langzaam start om na korte tijd meer snelheid te krijgen en een aanstekelijk terugkerend ritme bevat, waarna het de beurt is van B.O.M.B., die "Won't You Take Me" ten gehore brengt en daarin krijg ik een uitstekende progressieve bluesrock song met een gemiddeld tempo en een terugkerend ritme voorgezet en Macbeth Periscope met "Witchcraft", een lekker in het gehoor klinkende swingende uptempo progressieve rock song met tempowisselingen en een aanstekelijk ritme.
Daarna volgen Agatha's Moment met "Bad Trip", een schitterende progressieve rock song, die na enkele minuten gaat swingen en een terugkerend ritme heeft (luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie), Jessica's Theme met "Witchcraft", een uptempo rock song met een aanstekelijk ritme en progressieve invloeden en Greenfly met "Satan's Daughter", een fantastische swingende progressieve rock song met een gemiddeld tempo, progressieve bluesrock elementen en een terugkerend ritme.
In "Kamikaze" van Clemen Pull schotelt de band me een verrukkelijke uptempo progressieve rock song voor, die symfonische invloeden bevat, tempowisselingen en een terugkerend ritme heeft, in "Chasing Shadows" van Living Dead krijg ik een puike rock song met een gemiddeld tempo te horen, die progressieve invloeden heeft, in "Heathen Woman" van Crimson Earth laat de band me genieten van een geweldige uptempo song, die swingt als een trein en in "Destroyer Of Life" van Zacariah hoor ik de band een song met een niet al te hoog tempo spelen.

"Yeah Man, It's Bloody Heavy Volume 1" van Various Artists is een uitstekende plaat, die prima progressieve muziek van eind jaren 60 begin 70 bevat, waar ik erg van genoten heb en ik raad iedere liefhebber van deze muziekperiode deze schijf dan ook van harte aan.




Review: The Chemistry Set - An Introduction To (Fruits De Mer Records, 2025) (Psychedelisch)

Fruits De Mer Records brengt van de serie "An Introduction To" het 2CD album van The Chemistry Set uit op 9 mei 2025 en dit bevat totaal 32 nummers, waarvan er zowel op CD1 als op CD2 16 staan.
The Chemistry Set, die in 1987 door Dave McLean en Paul Lake werd opgericht, begon eind jaren 80 te Londen, Engeland, met het maken van Neo psychedelische muziek, die via het uit Manchester afkomstige label "Imaginary" werd uitgebracht en eveneens op cassette verscheen via "Acid Tapes", dat alleen cassettes uitbracht.
Ook verschenen er via fanzines zoals Freakbeat en Bucketful Of Brains (beide uit Engeland), The Bob (Amerika), Ruta 66 (Spanje) en Sound Effects (Zweden) flexi discs van de band in de periode 1988-1990.
De band bracht iets meer dan 40 platen op de markt en speelde onder andere op het CMJ Festival te New York, in de legendarische The Marquee en The Borderline, beide te Londen en tevens in de Rough Trade platenzaak en ze traden op in de Brixton Academy met Hawkwind.
Begin jaren 90 ging de band uit elkaar om in 2008 opnieuw  te starten en in dat jaar verscheen ook hun onuitgebrachte LP "Sounds Like Painting" uit 1989, die meer dan 10.000 keer gedownload werd.
Sinds hun herstart verschenen er 3 CD's, 4 singles en kwamen er nummers van de band op 5 compilatie albums terecht.
Éen van die labels waarop hun singles verschenen, was het Engelse Fruits De Mer Records, waarvan hun eerste single binnen 48 uur na uitbrengen uitverkocht was, terwijl hun laatste er slechts 24 uur over deed om uitverkocht te raken.
In september 2014 bracht Fruits De Mer Records hun inmiddels uitverkochte box-set "7&7 Is" uit, waarin zeven 7" vinyl singles zitten en hun volgende 7" EP "Elapsed Memories", waarop 3 songs staan, is eind november 2014 verschenen via Fruits De Mer in een zeer gelimiteerde oplage van 700 stuks gekleurd vinyl, verpakt in een uitvouwbare poster hoes.
Hun album "The Endless More And More", dat 4 januari 2016 via het Regal Crabomophone label verscheen, werd op goudkleurig vinyl uitgebracht in een beperkte oplage van 600 stuks en bevat een klaphoes plus een uitvouwbare poster, terwijl de 12 songs van de LP, nieuwe en eerder op Fruits De Mer Records verschenen singles bevat.
Daarna volgden op 17 februari 2017 het digitale album "Neptune Eruptus (The Fountains Of Neptune) Remixes", op 1 december 2017 de 7" EP "Lovely Cuppa Tea" via Regal Crabomophone op gekleurd vinyl en deze bevat 3 nummers, op 8 maart 2019 de digitale EP "Firefly" plus bonus nummers en op 12 februari 2021 bracht Hypnotic Bridge Records hun 7" single "Paint Me A Dream" / "The Witch" uit.
Op 5 juni 2022 verscheen het album "Pink Felt Trip" als LP in een beperkte oplage in een roze pluizige vilten hoes met roze vilt kauwgom, posters, ansichtkaarten en een bonus CD via Regal Crabomophone (het label, dat speciaal voor de eerste uitgave van The Chemistry Set door Fruits De Mer werd gecreëerd).

CD 1 start met het door Del Shannon en Carl Perkins geschreven "Silver Birch" (Phased Version) van de LP "It's A Phase We're Going Through" uit 2010 en hierin laat The Chemistry Set uit Engeland me genieten van een geweldige rustige psychedelische pop song en deze wordt gevolgd door "Time To Breathe" (van de 7" EP "Time To Breathe" uit 2012), een prachtige langzame psychedelische song met invloeden van de muziek van Syd Barrett en Pink Floyd, "Come Kiss Me Vibrate And Smile" (van de 7" EP "Time To Breathe" uit 2012), een uitstekende uptempo song met een aanstekelijk ritme, die beweging oproept en "Elapsed Memories" (van de 7" EP "Elapsed Memories" uit 2014), een heerlijke psychedelische pop song, die in een rustig tempo gespeeld wordt en een dansbaar ritme bevat.
Daarna volgen "A Cure For The Inflicted Afflicted" (van de 7" EP "Elapsed Memories" uit 2014), waarin de band me laat genieten van een heerlijke mix van hardrock en progressieve rock, die in een vrij hoog tempo gespeeld wordt, "Love Or Confusion" (van de 7" EP "Elapsed Memories" uit 2014), een cover van de Jimi Hendrix song "Love Or Confusion" en de uitvoering hiervan is werkelijk schitterend, waarbij de band gebruik maakt van de sitar en tablas en de song niet alleen psychedelisch klinkt, maar ook lichtelijk progressief, "Lovely Cuppa Tea" (van de 7" EP "Lovely Cuppa Tea" uit 2017), waarin ik de band een fantastische aanstekelijke psychedelische song hoor spelen, die me aan de muziek van het Beatles album "Sgt.Pepper's Lonely Hearts Club Band" doet denken en me even terug in de tijd brengt, "The Rubicon" (van de 7" EP "Lovely Cuppa Tea" uit 2017), een schitterende dansbare mix van acid en psychedelische rock, die swingt als een trein en "Legend Of A Mind" (van de 7" EP "Lovely Cuppa Tea" uit 2017), dat over LSD guru Timothy Leary gaat en een cover is van het Moody Blues nummer uit 1968, zet The Chemistry Set me een geweldige uitvoering van deze song voor, waarin enkele uitstekende tempowisselingen zitten.
In "Firefly" (van de 7" single "Firefly" uit 2018) brengt de band een fantastische psychedelische pop song ten gehore, die een gemiddeld tempo gespeeld wordt en een licht dreigend mysterieus Arabisch ritme heeft, in "Sail Away" (van de 7" single "Firefly" uit 2018) krijg ik een schitterende pop song voorgeschoteld, die eveneens in een gemiddeld tempo gespeeld wordt en enkele subtiele tempowisselingen en invloeden uit India heeft, in "Paint Me A Dream" (laat The Chemistry Set me genieten van een uptempo psychedelische pop song, die een vrolijk klinkend aanstekelijk dansbaar ritme heeft en in "The Witch' (van de 7" single "Paint Me A Dream" uit 2021) zet de band me een fantastische cover van de psychedelische folk song van Mark Fry uit 1972 voor, die een terugkerend licht hypnotiserend ritme met Oosterse invloeden bevat en swingt als een trein.
Verder volgen Paul Lake met de Traffic cover "Dear Mr Fantasy" (van de 7" single "Dear Mr Fantasy" uit 2024), een heerlijke progressieve psychedelische song met een gemiddeld tempo, die een aanstekelijk ritme bevat, Dave McLean met de mono versie van "Faintly Blowing" (van de 8" single "Faintly Blowing" uit 2024), een verrukkelijke psychedelische pop song met een gemiddeld tempo voor, die een licht hypnotiserend ritme heeft en de door Marc Swordfish gemaakte remix "The Witch 138" (van de bonus CD, die bij de LP "Pink Felt Trip" uit 2022 zat), een lekker in het gehoor klinkend psychedelisch nummer uptempo nummer met een terugkerend aanstekelijk dansbaar ritme.
CD 2 begint met "She's Taking Me Down" (van de CD "This Day Will Never Happen Again" uit 2010), waarin The Chemistry Set een fantastische psychedelische song met een gemiddeld tempo, een dansbaar terugkerend ritme en invloeden van de muziek van The Beatles ten gehore brengt en dit nummer wordt gevolgd door "The World Is Hollow And I Touched The Sky" (van de CD "This Day Will Never Happen Again" uit 2010), een uitstekende song met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk terugkerend ritme, die tegen het einde meer snelheid krijgt en gaat swingen, "If Rome Was Meant To Fall" (van de CD "This Day Will Never Happen Again" uit 2010), een heerlijke uptempo pop song met een aanstekelijk dansbaar ritme, "This Day Will Never Happen Again" (van de CD "This Day Will Never Happen Again" uit 2010), een lekker in het gehoor klinkende song met een gemiddeld tempo en een dansbaar terugkerend ritme en "We Live As We Dream Alone" (van de CD "This Day Will Never Happen Again" uit 2010), een mooie pop song met een niet al te hoog tempo en een aanstekelijk ritme, die tegen het einde van ritme verandert.
Dan volgen "Crawling Back To You" (van de LP "The Endless More And More" uit 2016), een puike swingende pop song, waarin ook nu weer invloeden van The Beatles te horen zijn, "The Fountains Of Neptune" (van de LP "The Endless More And More" uit 2016), een schitterende progressieve psychedelische rock song, die in een vrij hoog tempo gespeeld wordt, "The Open Window" (van de LP "The Endless More And More" uit 2016), een fantastische psychedelische pop song, waarin een hypnotiserend ritme zit en de band gebruik maakt van een sitar en "Albert Hoffman" (van de LP "The Endless More And More" uit 2016), dat erg psychedelisch klinkt en me aan de muziek van The Beatles en Syd Barrett doet denken.
In "Winter Sun" (van de LP "The Endless More And More" uit 2016) zet The Chemistry Set me een uitstekende rustige pop song voor, in "The Splendour Of The Universe" hoor ik de band een een lekker in het gehoor klinkende pop song spelen, die tegen het einde  psychedelisch wordt, in "International Rescue" (van de LP "The Endless More And More" uit 2016) hoor ik de band een aanstekelijke dansbare pop song spelen, die lichte invloeden van de muziek van The Beatles bevat en in "The Canyon Of The Crescent Moon" (van de LP "The Endless More And More" uit 2016) speelt de band een prachtige pop song, die enkele prima tempowisselingen bevat.
Verder volgen "Pink Felt Trip" (van de LP "Pink Felt Trip" uit 2022), een fantastische uptempo mix van garagerock en punk maakt, die swingt als een trein en voor het laatste stukje over gaat in een jaren 50 song, "Psychotronic Man" (van de LP "Pink Felt Trip" uit 2022), een puike psychedelische song met een aanstekelijk ritme en Oosterse invloeden, die halverwege iets meer snelheid krijgt en tijdelijk verandert in een swingende rock song, om na korte tijd terug te keren naar het begin tempo en ritme en tegen het einde een gesproken tekst bevat en "Self-Expression Trinity" (van de LP "Pink Felt Trip" uit 2022), dat iets meer dan 11 minuten duurt en is verdeeld in 3 stukken: "Cesar Manrique", "Once Upon A Time" en "Liberation" en hierin hoor ik de band een vrij zwaar instrumentaal orkestraal stuk muziek spelen, dat na enkele minuten verandert in een mooi licht psychedelische song, om dan over te gaan in een uitstekend Oosters klinkend psychedelisch stuk.(luister naar dit nummer via de bandcamp link onder de recensie)

"An Introduction To" van The Chemistry Set staat vol verrukkelijke psychedelische nummers waar ik van begin tot einde enorm van heb genoten en ik raad iedere liefhebber van dit genre deze meesterlijke schijf dan ook zeer aan, oftewel verplichte kost!




Review: Quasars Of Destiny - Music To Listen To While Eating Planets (Quasars Of Destiny, 2025) (Progressief)

Quasars Of Destiny uit Amerika en Portugal bestaat uit: Dr Space (Scott Heller) - Hammond orgel, synthesizers en mellotron, Craig Wall (neef van Scott) - drums, conga's, shakers, Rhodes piano en solo- en basgitaar en James - koebellen en shakers.
Het drietal brengt in maart 2025 hun debuut album uit als CD in een beperkte oplage van 100 stuks, dat in juli 2023 te Estúdio Paraíso Nas Nuvens, centraal Portugal in 5 dagen is opgenomen en 3 nummers bevat. 

Het album start met "Colossus Approacheth", waarin Quasars Of Destiny een geweldig progressief stuk muziek speelt dat ruimtelijke en lichte psychedelische elementen bevat en een terugkerend ritme heeft.
Daarna volgt "Colossus Consumes", een fantastisch ruimtelijk nummer met een gemiddeld tempo, dat lichte invloeden van Pink Floyd heeft en een aanstekelijk terugkerend ritme bevat, waarna de muziek na 12 minuten in een lager tempo over gaat en enkele minuten later weer terugkeert naar het terugkerende ritme met de Pink Floyd invloeden.
In "Colossus Seeks A New Planet" zet Quasars Of Destiny me een verrukkelijk progressief nummer met een gemiddeld tempo voor, dat een terugkerend ritme heeft, ruimtelijke elementen bevat en aanzet tot beweging.

"Music To Listen To While Eating Planets" van Quasars Of Destiny is een heerlijke CD met uitstekende progressieve muziek waar ik enorm van genoten heb en ik raad elke liefhebber van dit genre deze schijf dan ook zeer aan.




Sorry! Nog geen video beschikbaar.

Review: Dom Mariani - Jangleland (Rogue Records, 2025) (Country Rock / Pop)

Dom Mariani - sologitaar en zang uit Perth, Australië speelde in diverse Australische bands, zoals The Stems, Someloves, Dom Mariani & The Majestic Kelp, DM3 en Datura4.
Op 1 november 2024 verschenen zijn digitale albums "Rewind & Play", "Shell Collection", "And The Rest (Reboot)", "Popsided Guitar - Anthology 1984-2002" (ook als CD) en "Homespun Blues & Greens" (ook als LP), die gevolgd werd door de digitale single "Jangleland" (7 november 2024) en de CD "Something Or Other" (20 november 2024), die tevens als digitaal album werd uitgebracht en op 5 maart 2025 brengt Rogue Records "Jangleland" op 7" vinyl en hierop wordt hij bijgestaan door Joe Grech - basgitaar, Peter Busher - akoestische gitaar en achtergrondzang, Luke Dux - pedal steel gitaar en Salvatore Cruceta - drums.

"Jangleland" van Dom Mariani is een prachtige country rock song met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk dansbaar ritme en in de cover "Day After Day" (Badfinger) krijg ik een schitterende uitvoering van dit nummer te horen, die lichte country elementen bevat en ik raad liefhebbers van country en de betere pop deze puike schijf dan ook van harte aan.(luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie)




Review: Various Artists - Ambientale (Compiled By Charles Bals) (Bureau B Records, 2025) (Elektro / Ambient)

Op 7 februari 2025 verscheen het verzamel album "Ambientale (Compiled By Charles Bals)" als LP en als CD via Bureau B Records, waarop 13 nummers staan van 10 artiesten.

Het album begint met Luigi Ceccarelli uit Italië die "Vientiane" (van de LP "Dark" uit 1988) ten gehore brengt, een experimenteel nummer met een niet al te hoog tempo en avant garde elementen en dit wordt gevolgd door 銀色の波 (Gin No Nami) uit Japan met "Whispers Of Chikurin" (uit 2025), een heerlijk rustig nummer met een licht hypnotiserend terugkerend ritme, Akira Mitake uit Japan met "Yasha" (van de LP "Himawari" uit 1987), een prima ambient nummer, dat new age elementen heeft en een terugkerend ritme bevat, waarna zij "Modernism" (van de LP "Prism" uit 1988) speelt, een prachtig melodisch nummer met lichte orkestrale elementen en een gemiddeld tempo.
Daarna volgen "Greece Ambientale" (van de LP "Various Frames" uit 1990) van Individual Sensitivity (Joegoslavië), een uitstekend elektro nummer met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk ritme, "Evening In The Sahara" (2025) van Steve Shehan (USA), een experimenteel nummer met een gemiddeld tempo, "Peaceful Traffic" (LP "Private Joke) van Private Joke (Frankrijk), een nummer met een niet al te hoog tempo en lichte jazz invloeden en "Velvet Blue Circles" (2025) van Adriano Maria Vitali (Italië), een lekker in het gehoor klinkend minimal music nummer met een terugkerend ritme, lichte jazz elementen en een gemiddeld tempo.
Masami Tsuchiya (Japan) zet me "Nevermind" (mini album "Alone", 1983) voor, waarin ik haar een puik elektronisch nummer met een licht hypnotisch terugkerend ritme hoor spelen (luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie), Akira Mitake (Japan) speelt Spectrum (LP "Keizoku" ("Beautiful Dreamer", 2000), een schitterend langzaam nummer met een terugkerend ritme, dat een lichte trance oproept en Gil Mellé (USA) schotelt me "Mindscape" (LP "Mindscape", 1989) voor, een puik elektronisch nummer met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk ritme.
Verder volgen Gruppo Sound (Italië) met "African Interlude II" (LP "Paris-Dakar", 1987), een elektronisch nummer met een gemiddeld tempo en een terugkerend ritme, dat tot beweging aanzet en Ferris Wheel (USA) met "Shipping Out" (LP "Ferris Wheel", 1988), een fantastisch nummer met een gemiddeld tempo dat door de drums gedomineerd wordt en dansbare elektronische elementen bevat.

"Ambientale (Compiled By Charles Bals)" van Various Artists bevat 13 verrukkelijke nummers, waar ik erg van genoten heb en ik raad liefhebbers van ambient en elektro deze schijf dan ook van harte aan.