Review: Alan Davey's Psychedelic Warlords - Hall Of The Mountain Grill Live (London 2014) (Purple Pyramid Records, 2019) (Spacerock / Progressieve Rock)

Alan Davey uit Ipswich, Engeland, ook wel bekend als Bass Assassin, (een alias dat hij kreeg van ex-Hawkwind basgitarist Lemmy Kilmister) is het meest bekend geworden door zijn lange loopbaan als basgitarist van Hawkwind.
Hij richtte samen met zijn neef de band Gunslinger op.
Zijn debuut album "Captured Rotation" verscheen in 1996 via Emergency Broadcast System en werd gevolgd door "Bedouin", dat in 1997 eveneens via Emergency Broadcast System werd uitgebracht, om dat zelfde jaar gevolgd te worden door "Bedouin Sampler", een 12" mini LP op blauw vinyl, dat in eigen beheer verscheen.
In 2000 bracht Black Widow Records het album "Chaos Delight" uit en verder verschenen: "The Final Call" (CD en LP, 2001, Centaur Discs), "Human On The Outside" (CD en LP, 2007, eigen beheer), "Unlawful Odds" (CD en digitaal album, 2011, Flicknife Records) en "Sputnik Stan Vol.1: A Fistful Of Junk" (CD en LP, 2015, Earthquake Records).
Alan bracht in eigen beheer 4 CDr's uit met als titels: "Four-Track Mind (Volume 1)" (2007), "Four-Track Mind (Volume 2)" (2008), "Four-Track Mind (Volume 3)" (2008) en "Four-Track Mind (Volume 4)" (2008) en deze werden door Earthquake Records in 2010 als "Four-Track Mind (4xCDr, Ltd, Comp)" uitgebracht met als vermelding: "Hawklords, Friends and Relationd : 30th Anniversary Volume (also featuring Bedouin, Alan Davey)".
In 2009 bracht hij zijn eerste solo album uit, getiteld "Eclectic Devils", dat als CD via Earthquake Records en als digitale download verscheen.
Daarna verschenen de solo albums: "Al Chemical's Lysergic Orchestra Vol. 2" (digitaal album, 2001,eigen beheer)(CD en digitaal album, 19 december 2013, Earthquake Records / Purple Pyramid Records), "Bedouin" (her-uitgave op CD en digitaal, 20 februari 2017, Purple Pyramid Records), "Sputnik Stan, Vol. 1: A Fistful of Junk" (CD, CD+comic book en digitaal album, 2 mei 2017, Purple Pyramid Records), "Last Wish" (CD en dig.alb., 9 mei 2017), "Cyber Tooth" (digitaal album, 30 mei 2017, oorspronkelijk in 2012 uitgebracht door Earthquake Records) en "Al Chemical's Lysergic Orchestra" (digitaal album, 21 juni 2019, Purple Pyramid Records).
Ook werden er diverse projecten van Alan uitgebracht van bands als: Gunslinger: {Earthquake In E Minor Deluxe Edition (2CD en digitaal album, 3 januari 2018, Purple Pyramid Records)}, Bedouin: {"Time Is Made of Gold" (CD, 2LP in een beperkte oplage op rood vinyl, 29 maart 2019, Purple Pyramid Records), "Extremely Live 2003" (digitaal album, 21 juni 2019, Purple Pyramid Records) en "Time Is Made Of Gold" (CD en LP en digitaal album, 16 juli 2019, Purple Pyramid Records)}, Hawkestrel: {"The Future Is Us" (CD, LP en digitaal album, 16 juli 2019, Purple Pyramid Records)} en Alan Davey's Psychedelic Warlords: {"Disappear in Smoke" (digitaal album, 31 mei 2017), "Hall Of The Mountain Grill Live" (CD in beperkte oplage van 500 stuks, 2LP in een beperkte oplage van 300 stuks op oranje vinyl en als digitaal album, 16 juli 2019, Purple Pyramid Records) en "Captain Lockheed & The Starfighters Live!" (CD in beperkte oplage van 500 stuks, 2LP in een beperkte oplage van 300 stuks op oranje vinyl en gesigneerd door Alan Davey en als digitaal album, 16 juli 2019, Purple Pyramid Records)}.
vermeldenswaardig is verder, dat Alan Davey's Psychedelic Warlords bestaat uit: Graig High - zang en saxofoon, Simon Wilkins - sologitaar en achtergrondzang, Alan Davey - basgitaar en achtergrondzang, Zoie Green - keyboards, synthesizer en piano en Billy Fleming- drums en achtergrondzang.
Hawkwind bracht in 1974 de LP "Hall Of The Mountain Grill" uit en tevens verscheen dat jaar het debuut solo album van Robert Calvert, getiteld "Captain Lokheed & The Starfighters" en om dit heugelijke feit te vieren, speelde Alan Davey's Psychedelic Warlords beide albums tijdens een jubileum concert in 2014.

Het album "Hall Of The Mountain Grill Live" bevat 10 nummers, waarvan "The Psychedelic Warlords (Disappear In Smoke)" het eerste is en hierin speelt de band een heerlijke spacerock song in een gemiddeld tempo, die progressieve rock invloeden heeft en gevolgd wordt door "Wind Of Change", een rustig startend instrumentaal nummer, dat langzaam meer snelheid krijgt en uitmondt in een fantastisch stuk progressief rock.
Daarna zet de band me "D-Rider" voor en hierin hoor ik weer een uitstekende rock song in een gemiddeld tempo, die spacerock invloeden heeft en ook "Web Weaver" is een verrukkelijke spacerock song, die bluesrock invloeden bevat en halverwege iets sneller wordt en de muziek begint te swingen.
In "You'd Better Believe It" zet Alan Davey's Psychedelic Warlords me nogmaals een geweldige rock song voor, die swingt en een licht hypnotiserend ritme bevat, waardoor stil blijven zitten geen optie is en in "Hall Of The Mountain Grill" krijg ik een schitterend rustig stukje piano muziek voorgeschoteld, dat begeleidt wordt door ruimtelijke synthesizer klanken.
Dan volgen "Lost Johnny", een uptempo spacerock song, die aanzet tot dansen en "Paradox", een uitstekende mix van spacerock, progressieve rock en folkrock, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt.
Verder hoor ik "It's So Easy", een progressieve rock song, die diverse tempowisselingen heeft en in een gemiddeld tempo gespeeld wordt en "Motörhead", een cover van dit door Lemmy Kilmister geschreven nummer, dat het weliswaar niet haalt bij de uitvoering van Motörhead, maar desondanks speelt de band hier een prima versie van.

"Hall Of The Mountain Grill Live" van Alan Davey's Psychedelic Warlords staat vol heerlijke nummers, waar ik van begin tot einde van genoten heb en ik kan liefhebbers van spacerock en progressieve rock deze schijf dan ook van harte aanbevelen.(luister naar dit album via de bandcamp link onder de recensie)

Review: Michael Moorcock & The Deep Fix - Live At The Terminal Café (Purple Pyramid Records, 2019) (Countryrock / Rock)

De Engelse science fiction / fantasy schrijver Michael Moorcock speelde vanaf de jaren 70 mee in bands en artiesten zoals: Hawkwind, Robert Calvert, Blue Oyster Cult en The Cult en bracht samen met The Deep Fix zijn debuut album "The New Worlds Fair" in 1975 uit via United Artists Records.
In de jaren 70 verschenen er 2 7" singles van Michael Moorcock & The Deep Fix getiteld: "Dodgem Dude" / "Starcruiser" (Flicknife Records, 1980) en "Brothel In Rosenstrasse" / "Time Centre" (Flicknife Records, 1982), laatstgenoemde is in een beperkte oplage van 500 stuks verschenen en met de hand genummerd.
De band bracht in 2004 hun tweede album "Roller Coaster Holiday" als CD uit via Voiceprint en deze werd in 2008 gevolgd door de CD "The Entropy Tango & Gloriana Demo Sessions", die via Noh Poetry verscheen en op 7 september 2019 bracht Purple Pyramid Records hun album "Live At The Terminal Café" in een beperkte oplage als CD en digitale download uit.
De band bestaat op dit album uit: Michael Moorcock - zang en achtergrondzang, Catherine Foreman - zang (4 nummers), Martin Stone - sologitaar, akoestische gitaar en lapsteel gitaar, Brad Scott - basgitaar, staande bas en achtergrondzang, Don Falcone - keyboards (4 nummers), Sean Orr - viool (4 nummers) en Denis Baudrillart - drums.

Het album, dat 11 nummers bevat, start met The Effect Of Entropy", waarin de band een schitterende rustige licht psychedelische song ten gehore brengt, die een gesproken tekst bevat en gevolgd wordt door "Terminal Café", een swingende uptempo countryrock song, die aanzet tot dansen.
Daarna volgt "The Dream Of Eden" en hierin speelt de band een heerlijke mix van country en pop in een gemiddeld tempo, dat een aanstekelijk dansbaar ritme heeft, waarna ik "Sam Oakenhurst's Story" voorgezet krijg, een verrukkelijke mix van countryrock en pop, die in een gemiddeld terugkerend ritme gespeeld wordt en gevolgd wordt door "St.James Infirmary", een prachtige rustige song, die ingetogen zang bevat en minimale begeleiding heeft.
In "The Heat Of The New Orleans Night" schotelt Michael Moorcock & The Deep Fix me een mooie rustige song voor, die weer een gesproken tekst bevat, in "Lou" krijg ik opnieuw een swingende uptempo countryrock song te horen, die een dansbaar ritme heeft en in "A Man Like Me" speelt de band een fantastische rock song, die invloeden van bluesrock heeft en aanzet tot dansen.
Dan volgen "Mississippi Turn Round", een verrukkelijke aanstekelijke country song met een hoog meedein gehalte, "Blood", een mix van progressieve pop en country, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt en "Eden Revisited" en dit is "The Dream Of Eden" in een andere versie, waarin de band een uitstekende pop song in een rustig tempo speelt, dat halverwege tijdelijk folk invloeden bijgevoegd krijgt.

"Live At The Terminal Café" van Michael Moorcock & The Deep Fix is een heerlijke plaat om naar te luisteren en staat vol uitstekende countryrock en poprock songs, die ik elke liefhebber van deze genres kan aanraden.(luister naar het album via de bandcamp link onder de recensie)

Review: Alan Davey's Psychedelic Warlords - Captain Lokheed & The Starfighters Live! (Purple Pyramid Records, 2019) (Spacerock)

Alan Davey uit Ipswich, Engeland, ook wel bekend als Bass Assassin, (een alias dat hij kreeg van ex-Hawkwind basgitarist Lemmy Kilmister) is het meest bekend geworden door zijn lange loopbaan als basgitarist van Hawkwind.
Hij richtte samen met zijn neef de band Gunslinger op.
Zijn debuut album "Captured Rotation" verscheen in 1996 via Emergency Broadcast System en werd gevolgd door "Bedouin", dat in 1997 eveneens via Emergency Broadcast System werd uitgebracht, om dat zelfde jaar gevolgd te worden door "Bedouin Sampler", een 12" mini LP op blauw vinyl, dat in eigen beheer verscheen.
In 2000 bracht Black Widow Records het album "Chaos Delight" uit en verder verschenen: "The Final Call" (CD en LP, 2001, Centaur Discs), "Human On The Outside" (CD en LP, 2007, eigen beheer), "Unlawful Odds" (CD en digitaal album, 2011, Flicknife Records) en "Sputnik Stan Vol.1: A Fistful Of Junk" (CD en LP, 2015, Earthquake Records).
Alan bracht in eigen beheer 4 CDr's uit met als titels: "Four-Track Mind (Volume 1)" (2007), "Four-Track Mind (Volume 2)" (2008), "Four-Track Mind (Volume 3)" (2008) en "Four-Track Mind (Volume 4)" (2008) en deze werden door Earthquake Records in 2010 als "Four-Track Mind (4xCDr, Ltd, Comp)" uitgebracht met als vermelding: "Hawklords, Friends and Relationd : 30th Anniversary Volume (also featuring Bedouin, Alan Davey)".
In 2009 bracht hij zijn eerste solo album uit, getiteld "Eclectic Devils", dat als CD via Earthquake Records en als digitale download verscheen.
Daarna verschenen de solo albums: "Al Chemical's Lysergic Orchestra Vol. 2" (digitaal album, 2001,eigen beheer)(CD en digitaal album, 19 december 2013, Earthquake Records / Purple Pyramid Records), "Bedouin" (her-uitgave op CD en digitaal, 20 februari 2017, Purple Pyramid Records), "Sputnik Stan, Vol. 1: A Fistful of Junk" (CD, CD+comic book en digitaal album, 2 mei 2017, Purple Pyramid Records), "Last Wish" (CD en dig.alb., 9 mei 2017), "Cyber Tooth" (digitaal album, 30 mei 2017, oorspronkelijk in 2012 uitgebracht door Earthquake Records) en "Al Chemical's Lysergic Orchestra" (digitaal album, 21 juni 2019, Purple Pyramid Records).
Ook werden er diverse projecten van Alan uitgebracht van bands als: Gunslinger: {Earthquake In E Minor Deluxe Edition (2CD en digitaal album, 3 januari 2018, Purple Pyramid Records)}, Bedouin: {"Time Is Made of Gold" (CD, 2LP in een beperkte oplage op rood vinyl, 29 maart 2019, Purple Pyramid Records), "Extremely Live 2003" (digitaal album, 21 juni 2019, Purple Pyramid Records) en "Time Is Made Of Gold" (CD en LP en digitaal album, 16 juli 2019, Purple Pyramid Records)}, Hawkestrel: {"The Future Is Us" (CD, LP en digitaal album, 16 juli 2019, Purple Pyramid Records)} en Alan Davey's Psychedelic Warlords: {"Disappear in Smoke" (digitaal album, 31 mei 2017), "Hall Of The Mountain Grill Live" (CD in beperkte oplage van 500 stuks, 2LP in een beperkte oplage van 300 stuks op oranje vinyl en als digitaal album, 16 juli 2019, Purple Pyramid Records) en "Captain Lockheed & The Starfighters Live!" (CD in beperkte oplage van 500 stuks, 2LP in een beperkte oplage van 300 stuks op oranje vinyl en gesigneerd door Alan Davey en als digitaal album, 16 juli 2019, Purple Pyramid Records)}.
vermeldenswaardig is verder, dat Alan Davey's Psychedelic Warlords bestaat uit: Graig High - zang en saxofoon, Simon Wilkins - sologitaar en achtergrondzang, Alan Davey - basgitaar en achtergrondzang, Zoie Green - keyboards, synthesizer en piano en Billy Fleming- drums en achtergrondzang.
Hawkwind bracht in 1974 de LP "Hall Of The Mountain Grill" uit en tevens verscheen dat jaar het debuut solo album van Robert Calvert, getiteld "Captain Lokheed & The Starfighters" en om dit heugelijke feit te vieren, speelde Alan Davey's Psychedelic Warlords beide albums tijdens een jubileum concert in 2014.

Het album "Captain Lockheed & The Starfighters Live!" bevat 14 nummers van het debuut album van collega Robert Calvert, die eveneens met Hawkwind muziek uitbracht.
Het eerste nummer van het album heet "Franz Josef Strauss, Defense Minister, Reviews The Luftwaffe In 1958 Finding It Somewhat Lacking In Image Potential", waarin ik een voordracht te horen krijg, die betrekking heeft op de tweede wereld oorlog en deze wordt gevolgd door "The Aerospaceage Inferno", een fantastische swingende uptempo spacerock song, waarbij stil zitten geen optie is en deze loopt door in het gesproken "Aircraft Salesmen (A Door In The Foot)" , dat bijna 2 minuten duurt.
Daarna zet de band me "The Widow Maker" voor en krijg ik een heerlijke swingende dansbare uptempo rock song te horen, waarin de saxofoon een belangrijke rol speelt, waarna het gesproken "Two Test Pilots Discuss The Starfighter's Performance" volgt, dat ondersteund wordt door spacerock synthesizer klanken, om gevolgd te worden door "The Right Stuff", een schitterende uptempo spacerock song, die een aanstekelijk dansbaar ritme heeft.
"The Song Of The Gremlin (Part 1)" is een afwisselende song, die voordrachten en verrukkelijke progressieve rock met spacerock invloeden, gespeelt in een licht hypnotiserend ritme, met elkaar verbindt, waarna "Hero With A Wing" volgt en Alan Davey's Psychedelic Warlords een licht hypnotiserende song in een niet al te hoog tempo ten gehore brengt, die een terugkerend ritme en spacerock invloeden heeft en gevolgd wordt door "Ground Control To Pilot", waarin de band opnieuw een voordracht ten gehore brengt.
Dan volgen "Ejection", een swingende uptempo spacerock song, die aanzet tot dansen, "I Resign", een kort gesproken stukje, waarin de band het publiek betrekt, "The Song Of The Gremlin (Part 2)", dat chaotisch met een voordracht begint en over gaat in een uitstekende progressieve rock song, waarin het saxofoonspel centraal staat en halverwege terug keert naar het chaotische van het begin, waarna de band na korte tijd weer verder gaat met maken van progressieve rock.
Vervolgens krijg ik nog een zeer kort gesproken stukje van 18 seconden voorgeschoteld, dat "Bier Garten" heet en "Catch A Falling Star", een meerstemmig gezongen nummer, dat slechts door eentonig trom en synthesizer spacerock geluiden wordt begeleidt.

"Captain Lokheed & The Starfighters Live!" van Alan Davey's Psychedelic Warlords is een heerlijke spacerock plaat, waarmee de band me van begin tot einde heeft weten te boeien en ik kan iedere liefhebber van spacerock en Hawkwind fan deze schijf dan ook zeer aanraden.(luister naar dit album via de bandcamp link onder de recensie)

Review: Damo Suzuki & Jelly Planet - Damo Suzuki & Jelly Planet (Purple Pyramid Records, 2018) (Krautrock / Spacerock)

De Japanner Damo Suzuki, die sinds begin jaren 70 in Duitsland woont, is het meest bekend geworden als zanger van de legendarische Duitse krautrock band Can, uit Düsseldorf, waarin hij van 1970 tot 1973 actief in was.
Met Can maakte hij de albums: "Soundtracks" (1970), "Tago Mago" (2LP, 1971), "Ege Bamyasi" (1972) en "Future Days" (1973), plus de compilatie LP "Unlimited Edition" (1976), waarna er tot 1983 geen muziek meer van hem verscheen.
In 1997 richtte hij Damo Suzuki's Network op, na eerst tussen 1983 en 1997 met Dunkelziffer 3 albums te hebben gemaakt ("In The Night", 1984; "III", 1986 en "Live 1985", 1997).
Met Damo Suzuki's Network maakte hij 11 albums, met Damo Suzuki Band  maakte hij een 7 CD box plus 1 album en verder speelde hij met diverse muzikanten en bands, waar hij albums mee uitbracht, zoals: Omar Rodriguez-Lopez, The Holy Soul, Cuzo, Congelador, God Don't Like It Ensemble, Mugstar en Cul De Sac, om er maar enkele te noemen en tevens verschenen er de Can albums "The Lost Tapes" (compilatie album, 2012) en "The Peel Sessions"(1995).

Jelly Planet is een band uit Dortmund, Duitsland, die in 1997 werd opgericht en bestaat uit: Stephan Hendricks - zang en keyboard, Alexander Schönert - sologitaar, Felix Gutierrez - basgitaar and Jens Küchenthal - drums.
De band bracht hun debuut single "Anyway" in 2002 uit via het Pirate Records label en deze werd dat zelfde jaar gevolgd door de CD maxi "Cosmic", die via NetMusicZone Records verscheen.
In 2003 werd hun debuut CD album "Food" via Pirate Records uitgebracht, waarna Pirate Records in 2005 het CD album "Yellow Sunshine Explosion" uitbracht.
Na een keer live met Damo Suzuki opgetreden te hebben, lukte het de band hem over te halen samen de studio in te gaan en een album op te nemen en het resultaat is te beluisteren op het album "Damo Suzuki & Jelly Planet", dat 2 februari 2018 via Purple Pyramid Records verscheen en zowel als CD, 2LP en als digitale download is uitgebracht.

Het album, dat slechts 2 nummers bevat, start met het 28 minuten durende "Wildschweinbraten", waarin ik de band een schitterende dansbare mix van kraut- en spacerock in een gemiddeld tempo hoor spelen, die na 8 minuten in een rustig tempo over gaat, waarbij de muziek licht psychedelisch en ruimtelijk klinkt en Damo een soort voordracht ten gehore brengt.(luister naar dit nummer via de bandcamp link onder de recensie)
Daarna schotelt Damo Suzuki & Jelly Planet me "Venushügel" voor, dat 35 minuten duurt en ook daarin laat de band me genieten van een mix van krautrock, psychedelische rock en spacerock, die een licht hypnotiserend ritme heeft en in een gemiddeld tempo gespeeld wordt, waarbij vergelijkingen met Can snel gemaakt zijn en iets over de helft van het nummer wordt de muziek, net als in het vorige nummer, langzaam en psychedelisch en ruimtelijk en houdt Damo opnieuw een voordracht, waarna de band terug keert naar het maken van krautrock in een vrij rustig tempo.

"Damo Suzuki & Jelly Planet" van Damo Suzuki & Jelly Planet is een uitstekend album, waarmee de band me van begin tot einde in de ban van hun muziek heeft gehouden en ik kan liefhebbers van dit genre deze schijf dan ook ten zeerste aanraden.

Review: Brainticket - Zurich / Lausanne (Purple Pyramid Records, 2018) (Krautrock / Experimenteel / Jazz)

Multi-instrumentalist Joel Vandroogenbroeck uit Brussel, België was in de jaren 70 de oprichter van de band Brainticket, die hij samen met sologitarist Ron Bryer en drummer Wolfgang Paap vormde, nadat hij de krautrock muziek van Can, Amon Düül II en Tangerine Dream had ontdekt.
In 1971 verscheen hun zeer psychedelische debuut album "Cottonwoodhill", waarop de Britse zanger Dawn Muir meespeelde.
Nadat Bryer in 1971 overleed verhuisde Joel naar Italië, en ontmoette daar Carole Muriel.
Met haar en de Zwitserse muzikanten Rolf Hug - sologitaar en Martin Sacher - basgitaar plus Barni Palm - percussie bracht hij het album "Psychonaut" in 1972 uit.
Daarna volgden "Celestial Ocean" (1973), waarop Willy Seefeldt - synthesizer meespeelt, die Hug en Sacher verving, "Adventure" (1980) en "Voyage" (1982), om kort na deze laatstgenoemde plaat, de band te ontbinden.
In 1983 blies Joel de band nieuw leven, die verder bestond uit: Willy Seefeldt - synthesizer, Hans Deyssenroth - piano, keyboards, synthesizer en percussie en Bruno Spoerri - saxofoon en elektronica en met hen gaf hij op 4 februari 1983 te Zurich, Zwitserland, tijdens een symposium een concert onder de titel "Computer Und Musik" en trad hij op 20 oktober 1984 te Lausanne, Zwitserland op met Soerri en Markus Fürst - percussie.
Van beide optredens zijn opnames gemaakt, die voor het eerst door Purple Pyramid Records begin 2018 op 2CD en als digitale download zijn uitgebracht.
Vermeldenswaardig is verder, dat Brainticket in 1985 een live cassette uitbracht van een concert te Zurich met de titel "New Age Concert", waarna Cleopatra Records de albums "Alchemic Universe" (2000) en "Past, Present & Future" (2015) uitbracht, plus de compilatie "The Vintage Anthology 1971-1980", een 4 CD set en tevens verscheen in 2011 het live album "Live in Rome 1973".

CD 1 van "Zurich / Lausanne" bevat 3 nummers en begint met "Flight In The Rings Of Saturn", dat iets meer dan 28 minuten duurt en daarin krijg ik een fantastische mix van avant garde, jazz, psychedelische en elektronische muziek voorgeschoteld, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt en tevens klassieke en lichte Japanse elementen bevat en bij tijd en wijle swingt als een trein en experimenteel klinkt.
Het volgende nummer, dat 25 minuten duurt, heet "Seventh Dance To Relativities / For Papa" en hierin start de muziek rustig en speelt de band een heerlijke  mix van jazz en elektronische muziek, die iets voor de helft van het nummer experimenteel wordt en de band weet dat tot het einde vol te houden.
In het laatste nummer van CD 1, dat "Dark Star" heet, zet de band me een experimenteel nummer voor, dat in een hoog tempo gespeeld wordt en daarbij zijn jazz invloeden sterk hoorbaar.
Op CD 2 staan 5 nummers, waarvan "Bali Loop" het eerste is en daarin krijg ik een schitterend stuk percussie te horen, dat op duimdrum en drums gespeeld wordt en na een minuut of 5 komt daar de synthesizer bij, waardoor het geheel voller gaat klinken en meer begint te swingen, waardoor ik onmogelijk stil kan blijven zitten, tot de band besluit de muziek een andere richting op te sturen en me een experimenteel stuk voorzet, dat tegen het eind jazz invloeden bevat en naadloos verder gaat in "Matter Matters", een vrij heftige uptempo mix van jazz en funk, die door heavy metal drums begeleid wordt en ook hierbij is stil zitten geen optie.
Daarna schotelt de band me "Markus' Interlude" voor en hoor ik Brainticket met een drumsolo beginnen, waar na enkele minuten synthesizer geluiden bij komen, die langzaam meer ritme krijgen en er een swingend melodisch nummer ontstaat (luister naar dit nummer via de bandcamp link onder de recensie) en gevolgd wordt door "DoubLinn", waarin de band eveneens start met heerlijke drums, dat gemengd met ruimtelijke synthesizer geluiden en een melodisch jazz ritme in een fantastisch swingend nummer ontaardt.
Het laatste nummer, dat "Black Sand" heet, start met mooie rustige synthesizer geluiden, die tot halverwege aanhouden, maar dan verandert de band de muziek en laat me genieten van een fantastisch swingend progressief nummer met krautrock en jazz invloeden, dat in een licht hypnotiserend ritme gespeeld wordt.

"Zurich / Lausanne" van Brainticket is een geweldige 2CD, waarop schitterende muziek staat, waarmee de band me van begin tot einde heeft weten te boeien en  ik kan deze uitgave dan ook van harte aanbevelen, aan een ieder, die van jazz, experimentele muziek en van krautrock houdt.

* De muziek van deze band/artiest is ook regelmatig te beluisteren op maandagavond tussen 20.00 en 22.00 uur (Europese tijd) in het radio programma Carry's Music Machine via www.osuradio.nl

Review: Nik Turner - Life In Space (Purple Pyramid Records, 2017) (Spacerock / Progressieve Rock)

Spacerock legende Nik Turner (zang, saxofoon en dwarsfluit) uit Oxford, Engeland richtte in 1969 samen met Dave Brock (zang, sologitaar, keyboards en synthesisers) te Londen de band Hawkwind op, die een toen nieuwe muzieksoort lanceerden, namelijk de spacerock.
De eerste formatie bestond verder uit: John Harrison – basgitaar, Mick Slattery – sologitaar, Dik Mik – keyboards en synthesisers en Terry Ollis – drums.
Turner verliet de band in 1976, om er in 1982 terug in te keren, waarna hij vervolgens in 1984 door meningsverschillen met Brock opnieuw uit de band ging.
Van Hawkwind verschenen er 23 albums waarop Nik te horen is en daarvan zijn er 15 live opgenomen, terwijl hij op 1 album op slechts 1 nummer te horen is.
Tussen 1976 en 1982 richtte hij de Sphinx band op, die het album "Xitintoday" (Charisma Records, 1978) uitbracht en daarin speelden verder: Alan Powell (Hawkwind), Mike Howlett (Gong), Tim Blake (Gong) en Harry Williamson.
Een ander project van Nik was de jazz en rhythm & blues band Nik Turner's Fantastic All Stars, die hij in 1987 startte en daarmee bracht hij het album "Kubanno Kickasso!" uit.
Ook speelde hij live samen met Twink (Pink Fairies, Tomorrow, Pretty Things) onder de naam Pinkwind en deze bracht 2 CD's van de band uit via zijn eigen label, exchter zonder toestemming van Turner.
Verder werkte hij met onder andere: Jello Biafra (Dead Kennedys), Simon House (Hawkwind), P-Orridge (Genesis), Del Dettmar (Hawkwind) en Powell (Hawkwind) samen in een Hawkwind gerelateerde band, waarmee hij het album "Prophets of Time" in 1994 uitbracht, gevolgd door de live CD's "Space Ritual 1994 Live" en "Past or Future?" in 1996.
Vervolgens bracht hij muziek uit met en speelde hij in de bands: Anubian Lights, Spiral Realms, Space Invaders & Nik Turner, Space Fusion Odyssey en onder de naam Nik Turner, maar ook als gast muzikant verscheen hij op albums van onder andere: Robert Calvert, Michael Moorcock & Deep Fix, Mother Gong, Sham 69, Psychic TV, The Stranglers, Sting and the Radioactors, Five Fifteen, Space Mirrors en Spaceseed om er maar enkele te noemen.
Onder de naam Nik Turner is zijn nieuwe album "Live In Space" op 29 septembver 2017 via het Purple Pyramid Records label verschenen en daarop bestaat zijn band verder uit: Nicky Garratt - sologitaar, Bryce Shelton - basgitaar, Jurgen Engler - synthsizer, solo- en basgitaar, Hephera Moon - keyboards, Chris Lietz - keyboards, Simon House - viool en Jason Willer - drums, terwijl Paul Rudolph sologitaar speelt in 1 nummer.
Vermeldenswaardig is ook, dat het album op zowel blauw als wit vinyl is verschenen en tevens als CD en digitale download verkrijgbaar is.

Het album, dat 8 nummers bevat, start met "End Of The World" en daarin hoor ik de band een prachtig rustig nummer spelen, dat spacerock invloeden heeft en tevens een vrij heftig experimenteel begin kent.
Daarna zet de band me "Why Are You?" voor, een schitterend uptempo progressieve psychedelische spacerock song, die een hypnotiserend ritme heeft en gevolgd wordt door "Back To Earth", een erg mooie rustige song met folk en spacerock invloeden.
Dan krijg ik "Secrets Of The Galaxy" voorgeschoteld en hierin laat Nik Turner me genieten van een heerlijke spacerock song, waarbij stil zitten geen optie is, waarna "Universal Mino" volgt en ik een schitterende progressieve rock song voorgezet krijg, die in een iet al te hoog tempo gespeeld wordt en tevens lichte folk en spacerock invloeden heeft.
In "Approaching The Unknown" laat de band me genieten van een geweldig instrumentaal progressief rock nummer, dat rustig begint en langzaam iets meer snelheid krijgt (luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie), om gevolgd te worden door "As You Were", eveneens een fantastisch rustig startend instrumentaal rock nummer, waarin het tempo opgevoerd en naar een climax gespeeld wordt.
Vervolgens krijg ik als laatste nummer een uitvoering van "Master Of The Universe" te horen en daarin brengt de band een uitstekende spacerock song ten gehore, die enkele prima tempowisselingen bevat en heerlijk saxofoonspel.

"Life In Space" van Nik Turner is een verrukkelijk album, waar ik van begin tot eind van genoten heb en hierin bewijst Nik eens te meer, nog lang niet afgeschreven te zijn en ik kan deze schijf dan ook van harte aanbevelen aan iedere liefhebber van zowel spacerock als progressieve rock.