Cro-Mags uit New York City, Amerika werd eind 1980 door Harley Flanagan opgericht en bestond in eerste instantie tot 2002, om in 2008 opnieuw nieuw leven ingeblazen te worden.
In die periode bracht de band 5 LP's uit: "The Age of Quarrel" (1986), "Best Wishes" (1989), "Alpha Omega" (1992), "Near Death Experience" (1993) en "Revenge" (2000).
Na een aantal bezettingswisselingen, bestaat de band in de huidige bezetting uit: Harley Flanagan – zang en basgitaar, Rocky George - sologitaar, Gabby Abularach – slaggitaar en Garry "G-Man" Sullivan – drums.
In deze formatie verschenen de EP's "Don't Give In" (28 juni 2019) en "From The Grave" (6 december 2019) via de labels Victory Records en Arising Empire Records.
"From The Grave" is in 4 variaties uitgebracht, namelijk als geel vinyl, doorzichtig oranje vinyl, doorzichtig wit/zwart gerookt vinyl en als in het donker oplichtend vinyl.
De Ep bevat 3 nummers, waarvan de titelsong "From The Grave" de eerste is en hierin hoor ik de band een geweldige swingende heavy metal song in een hoog tempo spelen, die gevolgd wordt door "PTSD", een uitstekende hardcore punk song, die eveneens met hoge snelheid mijn gehoorgang binnen komt en swingt.
Dan schotelt de band me een fantastisch instrumentaal nummer voor, getiteld "Between Wars", dat in een niet al te hoog tempo gespeeld wordt, progressieve en melodische rock invloeden heeft en een licht hypnotisch ritme bevat.(luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie)
"From The Grave" van Cro-Mags bevat 2 heerlijke uptempo heavy rock songs, plus een verrukkelijk progressief rock nummer, waarmee de band me aangenaam verraste en ik kan liefhebbers van beide genres deze 7" EP dan ook zeer aanraden.
Reverend Horton Heat is het alias van zanger-sologitarist Jim Heath, als wel van zijn psychobilly trio uit Dallas, Texas, dat in 1985 werd opgericht.
In de loop der jaren is de band regelmatig van bezetting verandert en tegenwoordig uit: Jimbo Wallace - staande bas en achtergrond zang, Arunja RJ Contreras - drums en achtergrond zang en Matt Jordan - piano, orgel en achtergrond zang
De band brengt sinds 1990 albums uit via diverse labels en daarvan is "Smoke 'Em If You Got 'Em", dat via het Sub Pop label verscheen de eerste.
Daarna volgden: "The Full-Custom Gospel Sounds Of The Reverend Horton Heat" (Sub Pop, 1993), "Liquor In The Front" (Sub Pop/Interscope Records, 1994), "It's Martini Time" (Interscope Records, 1996), "Space Heater" (Interscope Records, 1998), "Spend a Night In The Box" (Time Bomb Recordings, 2000), "Lucky 7" (Artemis Records, 2002), "Revival" (Yep Roc Records, 2004), "We Three Kings" (Yep Roc Records, 2005), "Laughin' & Cryin' with The Reverend Horton Heat" (Yep Roc Records, 2009), "Rev" (Victory Records, 2014) en op 30 november 2018 verscheen het album "Whole New Life", waarop 11 nummers staan, via Victory Records.
Het album start met het titel nummer "Whole New Life", waarin de band een geweldige swingende rockabilly song ten gehore brengt, die in een vrij hoog tempo mijn gehoorgang in gespeeld wordt (luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie), waarna ik "Hog Tyin' Woman" hoor en de band me een uitstekende dansbare rock song voorzet, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt.
Daarna volgt "Hate To See You Cry", een schitterende uptempo mix van rockabilly en country, die diverse tempowisselingen heeft, die gevolgd wordt door "Got It In My Pocket", een fantastische dansbare uptempo song met surf invloeden en een hoog meezing gehalte.
In "Don't Let Go Of Me" krijg ik een heerlijke rustige ballad te horen, die enkele subtiele tempowisselingen heeft en in "Ride Before The Fall" schotelt Reverend Horton Heat me een verrukkelijk instrumentaal nummer voor, waarin invloeden van een western film sterk te horen zijn en ik me voorstel, dat ik op een paard zit, dat galopperend over de prairie gaat.
Dan hoor ik "Tchoupitoulas Street", een lekker in het gehoor klinkende rock song, die enkele tempowisselingen heeft en aanzet tot dansen en gevolgd wordt door "Sunrise Through The Power Lines" en daarin speelt de band een zestiger jaren gerelateerde song, waar beat invloeden in zitten.
Vervolgens hoor ik "Wonky", waarin de band me trakteert op een aanstekelijke swingende uptempo rock & roll song, waarbij stil zitten geen optie is.
Verder volgen "Perfect", een afwisselende rock song met een licht hypnotiserend swingend ritme en de Elvis Presley cover "Viva Las Vegas" en hierin laat de band me uitstekende uitvoering van dit nummer horen, die met terug doet verlangen naar de hoogtij dagen van Elvis.
"Whole New Life" van Reverend Horton Heat staat vol geweldige rock songs, waarmee de band me van begin tot eind heeft weten te boeien en ik kan deze schijf dan ook ten zeerste aanraden, aan een ieder die van rock & roll houdt.
* De muziek van deze band/artiest is ook regelmatig te beluisteren op maandagavond tussen 20.00 en 22.00 uur (Europese tijd) in het radio programma Carry's Music Machine via www.osuradio.nl
Awaken I Am is een Australische band uit Brisbane, die in 2011 werd opgericht en vanaf 2014 bestaat uit: Adam Douglas - zang, Ned Jankovic - sologitaar, Connor Oakley - sologitaar, Ryan Oxford - basgitaar en Luke McKenzie - drums.
Nadat Adam solo onder de naam Awaken I Am een handvol singles en EP's had uitgebracht, volgde in 2014 het debuut album "Shields & Crowns" van de band, dat in Australië veel gedraaid werd door diverse radio stations en de derde plaats haalde in de iTunes Metal Chart.
Na de release ging de band op tournee en speelde in Japan en Amerika (op het So What Festival te Dallas) en trad op met onder andere: Chiodos, The Devil Wears Prada en Rufio, wat in 2016 leidde tot een platen contract met het Victory Records label.
De band bracht meteen de single "Slumber" uit, die op 14 december 2016 verscheen en begin 2017 startte de opnamen vooor hun album "Blind Love", dat 29 september via Victory Records is uitgebracht.
Het album, dat 11 nummers bevat, begint met "Walk My Way", een swingende uptempo powerrock, waarbij stil zitten geen optie is, waarna ik "Red Wine Regret” te horen krijg en daarin speelt de band een uitstekende dansbare song met enkele subtiele tempowisselingen.
Daarna zet de band me de titel song "Blind Love" voor, een vrij heftige uptempo mix van punk en powerpop, waarin enkele prima tempowisselingen zitten (luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie) en deze wordt gevolgd door "The Chase", een prachtige melodische pop song met diverse subtiele tempowisselingen
Dan volgt "Black Dreams", een lekker in het gehoor klinkende swingende powerrock song, die invloeden uit de jaren 80 bevat en zeer dansbaar is, gevolgd door
"Be Still" en hierin zet Awaken I Am me een rustig instrumentaal nummer met orkestrale begeleiding voor, die een terugkerend ritme heeft en tegen het eind heftiger wordt.
In "Naive" krijg ik weer zo'n swingende vrij heftige rock song voorgeschoteld, waar diverse tempowisselingen in zitten en in "Hindsight" gaat de band verder in het maken van muziek in deze stijl.
Vervolgens hoor ik "Distance, Distance", een heerlijke afwisselende rock song met jaren 80 invloeden, inclusief discoklap en "Wolves", een prima swingende powerrock song, die diverse tempowisselingen heeft en in een vrij snel tempo gespeeld wordt.
"Blind Love" van Awaken I Am bevat hoofdzakelijk uptempo powerrock nummers, die goed dansbaar zijn en ik kan liefhebbers van dit genre deze schijf dan ook van harte aanraden.
* De muziek van deze band/artiest is ook regelmatig te beluisteren op maandagavond tussen 20.00 en 22.00 uur (Europese tijd) in het radio programma Carry's Music Machine via www.osuradio.nl
De Amerikaans Keltische punk band The Tossers werden in 1993 te Chicago, Illinois, opgericht.
De band onderging in de loop der jaren diverse bezettingswisselingen en bestaat tegenwoordig uit: Tony Duggins - zang, mandoline en banjo, Aaron Duggins - tin whistle, Mike Pawula - sologitaar, Peter Muschong - basgitaar, Bones - drums en Emily Ruth Constantinou - viool.
Hun debuut album "The Pint Of No Return" werd in 1994 in eigen beheer uitgebracht, waarna de albums "We'll Never Be Sober Again" (Folk You Records, 1996), "Long Dim Road" (Thick Records, 2000), "Communication & Conviction: Last Seven Years" (Thick Records, 2001), "Purgatory" (Thick Records, 2003), "Live At The Metro 18 November 2004" (digitale download, The Metro/eMusicLive, 2004), "The Valley Of The Shadow of Death" (Victory Records, 2005), "Agony" (Victory Records, 2007), "Gloatin' And Showboatin': Live On St. Patrick's Day" (CD/DVD, Victory Records, 2008), "On A Fine Spring Evening" (Victory Records, 2008) en "The Emerald City" (Victory Records, 2013) volgden.
Ook verschenen de split singles The Tossers/The Arrivals (Smilin Bob Records, 1998) en Citizen Fish/The Tossers (Thick Records, 2001), de EP "The First League Out From Land" (Thick Records, 2001), plus nummers op de compilatie albums: "Magnetic Curses: A Chicago Punk Rock Compilation" (2000)(1 nummer), "Love & Rebellion: A Thick Records Sampler (2002)(2 nummers) en "OIL: Chicago Punk Refined" (2003)(1 nummer).
De band speelde in Ierland, Frankrijk, Finland, Zweden, het Verenigd Koninkrijk en in heel Europa en toerde met onder andere: Murphy's Law, Streetlight Manifesto, Catch 22, Dropkick Murphys, The Reverend Horton Heat, Flogging Molly, Street Dogs, Clutch, Sick Of It All en Mastodon, waren het voorprogramma van The Pogues te New York City op St. Patrick's Day in 2007 en waren vereerd om in mei 2016 in het Kennedy Center te mogen optreden.
Op 3 maart 2017 verschijnt hun nieuwe album "Smash The Windows" via het Victory Records label.
Het album, dat 17 nummers bevat, start met "Erin Go Bragh" en daarin krijg ik een schitterende swingende mix van folk en punk voorgeschoteld, die in een hoog tempo mijn gehoorgang binnen gespeeld wordt en stil zitten is hierbij geen optie.
Daarna volgt de titelsong "Smash The Windows", waarin de band me een heerlijke opgewekte folk punk song laat horen, die swingt (luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie), waarna "I Will Court Them All" volgt en de band me een lekker in het gehoor klinkende swingende folk punk song voor zet, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt, maar tegen het einde een stuk sneller wordt.
Dan hoor ik "Humors Of Chicago", een kort instrumentaal nummer, dat in een hoog tempo gespeeld wordt, waarbij het ritme uitnodigt tot dansen en dit wordt gevolgd door "Drinking All The Day", dat een lekker afwisselend tempo heeft en aan zet tot dansen.
In "The Horses" laat de band me opnieuw een zo'n fantastische mix van punk en folk horen, waarin de muziek swingt als een trein en die in een hoog tempo gespeeld wordt en in "Resurrection Mary" krijg ik een prachtige rustige folk song voorgeschoteld, die een enigszins trieste ondertoon heeft.
Vervolgens hoor ik "Danny Boy", eveneens een mooie rustige folk song, net als "1969", een lekker in het gehoor klinkende folk song.
Daarna schakelt de band weer over naar het maken van een opgewekte swingende aanstekelijke folk punk song, getiteld "Whiskey", die gevolgd wordt door "The Town Where I Was Born", een prima folk song, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt.
"My Love" is een verrukkelijke rustige folk song en "Mairi's Wedding" weer een lekker aanstekelijke dansbare folk song, waarbij stil zitten geen optie is.
Verder hoor ik The Tossers "Lots Of Drops Of Brandy" spelen en hierin krijg ik een heerlijk swingend instrumentaal nummer voorgezet, dat tegen het einde rustiger wordt en in "A Grha Mo Groi" hoor ik de band weer een uitstekende folk song spelen.
De laatste nummers heten "Fare You Well", een korte snelle mix van punk en folk en "The Foggy Dew", een schitterende folk song, die diverse subtiele tempowisselingen en een licht dreigend ritme bevat, dat tevens een trieste ondertoon heeft.
"Smash The Windows" van The Tossers is een fantastisch album, dat vol geweldige afwisselende folk songs staat, die een lust voor het oor zijn en ik kan deze schijf dan ook van harte aanbevelen aan iedere liefhebber van zowel punk als folk.
* De muziek van deze band/artiest is ook regelmatig te beluisteren op maandagavond tussen 20.00 en 22.00 uur (Europese tijd) in het radio programma Carry's Music Machine via www.osuradio.nl
Carousel Kings werd in 2008 door David Alexander (zang) te Lancaster, Pennsylvania, Amerika, opgericht.
In 2009 verscheen de debuut EP "Here Comes Trouble" via CI Records, gevolgd door "Speak Frantic" (CI Records, 2010), "A Slice of Heaven" (CI Records, 2012), "Road Warrior" (EP, CI Records, 2012), "Unity" (CI Records, 2014), "Duality" (akoestisch album, CI Records, 2014) en de EP "Three Christmas Classics" (Split met The Great Heights Band, CI Records, 2015).
Na diverse bandwisselingen bestaat Carousel Kings sinds 2014 uit: David Alexander - zang, Cody Jay Williams - basgitaar, Will Barovick - sologitaar en Danny Wilkins - drums en in deze bezetting werd hun album "Charm City" opgenomen, dat op 10 februari 2017 uitgebracht is door het Victory Records label.
De band toerde met onder andere: Panic! At The Disco, Less Than Jake, Rise Against, City Lights en de 2015 Vans Warped Tour.
Carousel Kings wilde een concept album maken en dachten na over de naam van het album, die rustgevend moest zijn en ook hun glossy pop melodieën moest weergeven, zodat de band koos voor Charm City, een droom plaats, waarin een trippy wereld gedeeld wordt door iedereen en toch uniek is voor het individu, maar altijd bereikbaar.
Het album bevat 13 nummers en start met "Grey Goose", een lekker in het gehoor klinkende swingende mix van powerpop en punk, die in een vrij hoog tempo gespeeld wordt en enkele prima tempowisselingen bevat en gevolgd wordt door "Glory Daze", een uptempo powerpop song, die aanzet tot dansen en enigszins commercieel klinkt.
Daarna krijg ik "Here, Now, Forever" voorgezet en ook daarin speelt de band een uitstekende uptempo pop song, waarna "Bad Habit" volgt en ik een swingende mix van powerpop en heavy rock te horen krijg, die diverse subtiele tempowisselingen heeft.
Dan schotelt Carousel Kings me "Something Isn’t Right" voor en hoor ik de band rustig beginnen en een mooie pop song spelen, die halverwege van tempo verandert en over gaat in een mix van powerpop en metal, om rustig te eindigen, waarna ik "Hate Me, Love Me" te horen krijg, waarin de band de muziek in de stijl van de vorige nummers blijft spelen, dat wil zeggen: in een vrij hoog tempo, commercieel in het zelfde ritme. (luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie)
In "Charm City" is dat eveneens het geval, waardoor de muziek me lichtelijk begint tegen te staan en in "Dynamite" hanteert de band hetzelfde principe nogmaals, zodat ik in feite steeds hetzelfde ritme blijf horen.
Vervolgens zet de band me "Unconditionally" voor en ook daarin verandert er niet veel en krijg ik een uptempo powerpop song te horen, die afwisselend snel en rustig klinkt en met "Fractals" laat de band me een vrij snelle rock song horen, die invloeden van pop en heavy rock bevat.
Verder hoor ik "Punch Drunk", een snelle mix van powerpop en punk, "Fool’s Gold", eveneens een swingende uptempo powerpop song en "You Never Will", een lekkere swingende snelle mix van punk en powerpop.
"Charm City" van Carousel Kings bevat 13 swingende nummers, die het beluisteren meer dan waard zijn, ondanks het feit, dat veel nummers van het album in dezelfde stijl gespeeld worden, waardoor er weinig variatie in de muziek zit, maar ik kan liefhebbers van dit genre toch aanraden, deze prima schijf eens te gaan beluisteren.
Abandoned By Bears is een band uit Malmö, Zweden, die in 2012 door Fredric Andersson - zang en Gustav Eriksson basgitaar werd opgericht.
Nadat Leon Ekelund - zang, Jacob Devinder - sologitaar, Alex(ander) Olsson - sologitaar en Zeb(astian) Simonsson - drums (in 2015 vervangen door Max Fahlman) zich bij het duo hadden gevoegd, was de band een feit.
De band, die tegenwoordig (zonder Alex en Zeb) uit 5 man bestaat, bracht op 4 maart 2013 hun debuut single "Speechless?" (1 nummer) als digitale download uit, die 20 dagen later gevolgd werd door de digitale download EP "Bear-Sides", waarop 4 nummers staan.
Vervolgens verschenen de digitale download singles: "Dont't Leave Me Hanging, Bro!" (5 mei 2013, 1 nummer), "Happy Ending" (19 augustus 2013, 1 nummer) en "Empty Bottles & Lost Battles" (25 September 2013, 1 nummer).
Op 4 maart 2014 werd hun eerste album "When Nothing Goes Right, Go Left!" als digitale download uitgebracht met daarop 7 nummers, inclusief hun laatst verschenen single.
In 2015 kreeg de band een contract bij het Victory Records label uit Chicago, Amerika, die hun album "The Years Ahead" op 29 april 2016 heeft uitgebracht.
Het album, dat 12 nummers bevat, start met "Search And Find" en hierin hoor ik de band een lekker in het gehoor klinkende korte punkrock song ten gehore brengen, die invloeden van heavy metal bevat en in een hoog tempo gespeeld wordt, waarna de nieuwe single "Good Terms" volgt en dit is een heerlijke punkrock song met diverse tempowisselingen.
Ook "Out Of Bounds" wordt met hoge snelheid gespeeld en heeft heavy metal invloeden, om gevolgd te worden door "For The Sake Of Nothing", eveneens een vrij heftige punkrock song met enkele tempowisselingen, die met hoge snelheid mijn gehoorgang binnen komt.
In "Tue Colours" laat de band me een chaotische hardcore punkrock song horen en in "Good Luck Next Year" schotelt Abandoned By Bears me een mix van hardcore en melodische punk voor, waarin het tempo nog steeds hoog is.
Daarna volgt "Bookmarks", een uitstekende uptempo rock song, waarin de band opnieuw een mix maakt van pop, punk, hardcore en heavy metal en tevens enkele tempowisselingen ingebouwd heeft (luister naar dit nummer via de youtube lik onder de recensie) en dit nummer wordt gevolgd door "No Rush", een schitterende swingende melodische punkrock song.
Dan zet de band me "Void Filler" voor en ook hierin hoor ik een prima melodische mix van pop en punkrock met diverse tempowisselingen en met "Act As If" verandert er niet echt veel en krijg ik weer een mix van hardcore, melodische punk en pop te horen, die in afwisselende tempo's gespeeld wordt en bij tijd en wijle vrij heftig klinkt.
Vervolgens laat de band me genieten van "Bad Luck", waarin ik een melodische mix van pop en punkrock voorgeschoteld krijg, die ook nu weer in een hoog tempo gespeeld wordt en hardcore invloeden bevat, maar tegen het einde plotseling een stuk rustiger wordt.
Het laatste nummer, dat "Compromis" heet, bevat in het begin lichte funk invloeden, maar verder speelt de band opnieuw een snelle mix van hardcore, pop en punkrock met diverse tempowisselingen.
"The Years Ahead" van Abandoned By Bears is één lange energetische trip, die ik elke liefhebber van hardcore en punkrock van harte kan aanbevelen.
The Reverend Horton Heat is het alias van zanger-sologitarist Jim Heath, als wel van zijn psychobilly trio uit Dallas, Texas, dat in 1985 werd opgericht.
In de loop der jaren is de band regelmatig van bezetting verandert en bestaat heden ten dage uit: Jimbo Wallace - staande bas en Scott Churilla - drums.
De band brengt sinds 1990 albums uit via diverse labels en daarvan is "Smoke 'Em If You Got 'Em", dat via het Sub Pop label verscheen de eerste.
Daarna volgden: "The Full-Custom Gospel Sounds Of The Reverend Horton Heat" (Sub Pop, 1993), "Liquor In The Front" (Sub Pop/Interscope Records, 1994), "It's Martini Time" (Interscope Records, 1996), "Space Heater" (Interscope Records, 1998), "Spend a Night In The Box" (Time Bomb Recordings, 2000), "Lucky 7" (Artemis Records, 2002), "Revival" (Yep Roc Records, 2004), "We Three Kings" (Yep Roc Records, 2005), "Laughin' & Cryin' with The Reverend Horton Heat" (Yep Roc Records, 2009) en "Rev" (Victory Records, 2014).
"Rev", het eerste album, dat via Victory Records verscheen, bevat 13 nummers, waarvan "Victory Lap"het eerste is en daarin hoor ik de band een schitterend swingend instrumentaal stukje surf spelen, dat verder gaat in "Smell Of Gasoline" en daarin maakt de band een fantastische swingende uptempo mix van rock & roll en surf, waarbij het onmogelijk is stil te blijven zitten.(luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie)
Daarna volgt "Never Gonna Stop It", een geweldige mix van punk en psychobilly, die in een hoog tempo gespeeld wordt, waarna de band me "Zombie Dumb" voor zet en in dit nummer krijg ik een swingende mix van surf en psychobilly voorgeschoteld, waar diverse tempowisselingen in zitten.
Ook het volgende nummer, dat "Schizoid" heet, swingt als een trein en bij deze fantastische mix van psychobilly en pop is stil zitten nog steeds geen optie en in "Spooky Boots" gaat de band verder met het maken van hun verrukkelijke psychobilly, die gemixt met surf en voorzien van een uptempo ervoor zorgt, dat ik nog geen moment stil op mijn stroel heb gezeten.
In "Scenery Going By" voert de band het tempo nog iets meer op en schotelt me een geweldige mix voor van rockabilly, surf en countrypunk, die iets over de helft van de song even een stukje rustiger wordt, maar kort daarna weer versneld wordt en in "My Hat" speelt de band een swingende mix van boogie, surf en rock & roll.
Vervolgens hoor ik "Let Me Teach You How To Eat", een uptempo mix van surf en rockabilly, die verscheidene tempowisselingen bevat en gevolgd wordt door "Mad Mad Heart", waarin de band me weer een heerlijke swingende rockabilly song voor zet.
Verder laat Reverend Horton Heat me genieten van "Longest Gonest Man", een uptempo rock & roll song, "Hardscrabble Woman", een lekker in het gehoor klinkende mix van country en rockabilly, die in een beperkte oplage voor Record Store Day 2016 op een 7" single verschijnt met het niet uitgebrachte "Lying To Myself” als B-kant en in het laatste nummer van het album, "Chasing Rainbows" hoor ik de band een uitstekende mix van surf en pop spelen, die enkele tempowisselingen heeft.
"Rev" van Reverend Horton Heat bevat 13 werkelijk fantastische swingende rockabilly nummers, waarvan ik van begin tot einde heb genoten en ik kan dit album dan ook van harte aanbevelen aan een ieder, die van deze muzieksoort houdt, kortom: een aanrader!
