Review: Vibravoid - Intergalactic Acid Freak Out Orgasms (Stoned Karma Records, 2019) (Psychedelische Rock)

Vibravoid werd in 1990 te Düsseldorf, Duitsland, opgericht en bestaat uit: Christian Koch - zang en sologitaar, Frank Matenaar - drums en Dario Treese - orgel.
De band heeft zich muzikaal laten inspireren door o.a. (een vroege) Pink Floyd, Electric Prunes, Strawberry Alarm Clock en Spacemen 3 en talloze andere psychedelische progressieve rock bands.
Sinds 2000 heeft Vibravoid diverse LP's en CD's uitgebracht via verschillende labels, zoals: Triggerfish, Nasoni, Anzitisi Records, Krauted Mind Records, Herzberg Verlag en Sulatron.
Nadat ze begin 2013 hun eigen label Stoned Karma Records hebben opgericht, verschijnen daarop hun platen (onder andere "Psychedelic Blueprints - An Introspection Of The Years 2000-2013" en de 6 CD box "Loudness For The Masses"), maar ook staat de band met een nummer ("Nearby Shiras", een cover van Kalacakra) op de LP Head Music van het Fruits De Mer Records label en is in 2013 de 7" gekleurd vinyl single "Colour Your Mind", waarop 3 covers staan, uitgebracht via dat zelfde label uit Engeland, gevolgd in 2015 door de 7" gekleurd vinyl single "Steppin' Stone" , die eveneens 3 covers bevat en via Fruits De Mer verscheen.
De band stond op het "14th Dream Of Dr.Sardonicus" festival te Cardigan, Wales, dat van 5 tot 7 augustus plaats vond en georganiseerd werd door Fruits De Mer Records, waarbij één van de live nummers ongetwijfeld hun nieuwe 7" gekleurde vinyl single met klaphoes, "In-A-Gadda-Da-Vida", was, die 9 augustus 2016 in beperkte oplage via Fruits De Mer Records verschenen is.
De single, werd 30 september 2016 gevolgd door hun nieuwe album "Wake Up Before You Die", dat op hun Stoned Karma Records in een beperkte oplage op LP en CD werd uitgebracht, waarbij de CD uitvoering 4 extra live nummers bevat.
Via Stoned Karma Records verschenen in 2017 de albums "A Night At The Museum" (3LP) en "Triptamine E.P. Volume 5", dat tijdens hun "wake Up Before You Die" optreden in Haus Der Jugend in 2016 werd opgenomen en in een beperkte oplage van 1000 LP's inclusief een kleurenposter op A10 formaat uitgebracht is en op 17 november 2017 verscheen "Mushroom Mantra's", zowel op LP als CD en als download, waarbij vermeldenswaardig is, dat de pre-order editie van de LP in een beperkte oplage van 200 stuks op gekleurd vinyl geperst is en een poster plus picture postcard disc bevat, die een nummer bevat, dat niet op de LP staat, terwijl op de CD uitgave 3 extra nummers staan, die tijdens een opname sessie uit 1992 stammen en niet eerder zijn uitgebracht.
Stoned Karma Records bracht op 25 mei 2018 2 albums van de band tegelijk uit, dat zijn: "Vibrations From The Cosmic Void", die in een beperkte oplage van 500 LP's als pre-order een bonus LP bevat, terwijl het album tevens in een beperkte oplage van 1000 stuks in 3 kleuren zonnestralen vinyl en als CD en digitale download verscheen en het andere album,"Live At Rheinkraut Festival", waarop basgitarist Ufo Walter te horen is, werd als 2CD en digitale download uitgebracht.
Eind april 2019 verscheen het album "Intergalactic Acid Freak Out Orgasms" via Stoned Karma op zowel CD als LP en diagitale download en ook hierop is de band weer live te beluisteren.

Het album, dat 9 nummers bevat en in 2018 op het Finkenbach Festival werd opgenomen, start met de Beatles cover "Tomorrow Never Knows en hierin schotelt  Vibravoid me een uitstekende psychedelische song voor, waarin de band een eigen draai aan het nummer geeft, waarna ik "Vivid Vision" te horen krijg en daarin
speelt de band een heerlijke uptempo poprock song, die enkele subtiele tempowisselingen heeft.
Daarna volgt "Playing With Beuys", een fantastische hypnotiserende psychedelische rock song, die een terugkerend ritme bevat en dit nummer wordt gevolgd  door "Astronomy Domine", een geweldige cover van dit Pink Floyd nummer, waarin de band op zijn best is en dit nummer gaat over in een andere Pink Floyd cover, getiteld "Interstellar Overdrive" en ook in dit nummer krijg ik een verrukkelijke versie voorgezet, die diverse tempowisselingen heeft, psychedelisch is, experimentele klanken bevat en me in een lichte trance brengt en dit gaat op zijn beurt door in een lange uitvoering van "Ballspeaker", een geweldige aanstekelijke dansbare licht hypnotiserende rock song, die bijna 23 minuten duurt, in een gemiddeld tempo gespeeld wordt en bij tijd en wijle zeer psychedelisch klinkt, terwijl het tempo na de helft van het nummer afwisselend rustig en heftig is en acid rock invloeden heeft.
In "Magic Mirror" laat Vibravoid me genieten van een korte uptempo acid Hammond rock song, die swingt als een trein en in "Colour Your Mind" krijg ik weer een nummer te horen, dat in de stijl van de muziek van Pink Floyd gespeeld wordt en invloeden uit acid, progressieve en psychedelische muziek heeft en in "Mother Sky" begint de band experimenteel, om na enkele seconden over te schakelen op het maken van een schitterende psychedelische rock song, die een hypnotiserend ritme heeft, invloeden van krautrock bevat en prima dansbaar is.

"Intergalactic Acid Freak Out Orgasms" van Vibravoid is een grote lange trip door de psychedelische muziek, waarmee de band me van begin tot einde in de ban van hun muziek heeft gehouden en ik vind dan ook, dat geen enkele liefhebber van deze muzieksoort deze live opnames mag missen.
(luister naar een introductie van het album via de YouTube link)

Review: Billy Childish - Punk Rock Ist Nicht Tot (Damaged Goods Records, 2019) (Punk)

Billy Childish (die geboren werd als Steven John Hamper) uit Chatham, Kent, Engeland is kunstschilder, auteur, poëet, fotograaf, filmmaker, zanger en gitarist.
Hij speelde in diverse bands, waaronder: The Chatham Singers, Thee Mighty Caesars, The Delmonas, The Pop Rivets, Thee Milkshakes, Thee Headcoats, The Vermin Poets, The Spartan Dreggs, Wild Billy Childish & the Blackhands en The Musicians Of The British Empire, die verschillende muziekstijlen speelden zoals: garage rock, punk, rock & roll, blues, folk, klassiek /experimenteel, gesproken woord, kinderliedjes en surf.
Samen met Charles Thomson richtte hij in 1999 The Stuckism Art Movement op, dat hij in 2001 verliet, om zich verder in de kunstwereld te ontwikkelen en in juli 2014 werd hij genomineerd voor de  Doctor Of Arts Degree van de universiteit van Kent, terwijl hij tevens les geeft aan Rochester Independent College.
Sinds 1977 brengt hij albums uit, zowel solo als met zijn bands en er verschenen reeds 118 albums van hem op die manier.
Met de band CTMF (voorheen The Musicians Of The British Empire), die bestaat uit: Nurse Julie (zijn vrouw Julie Hamper) - basgitaar en Wolf Howard - drums,  bracht hij zijn eerste album "All Our Forts Are With You" in 2013 uit en deze werd gevolgd door "Die Hinterstoisser Traverse" (2013), "Acorn Man (2014)", "SQ1" (2016) en "Brand New Cage" (2017), die allemaal via Damaged Goods Records verschenen.
Damaged Goods Records heeft een compilatie gemaakt van 42 jaar muziek van Billy Childish onder de naam "Punk Rock Ist Nicht Tot", die als 3LP is verschenen en daarop staan 48 nummers van zijn begin periode tot nu.

Kant A1 start met een live opname van de Small Faces cover "Whatcha Gonna Do About It" van The Pop Rivets (1977-1980), die lichtelijk overstuurd is, maar desondanks redelijk goed klinkt en gevolgd wordt door een ander Pop Rivets song, getiteld "Kray Twins", waarvan de demo te horen is en hierin speelt de band een schitterende uptempo punk song, die swingt als een trein, waarna het de beurt is aan The Milkshakes (1980-1984), die eveneens 2 nummers op de plaat hebben staan en daarvan is het eerste "Love Can Lose", een heerlijke beat song, die in de jaren 60 gemaakt had kunnen zijn, waarna "I'm Out of Control" volgt en de band nogmaals een fantastische dansbare beat song ten gehore brengt.
Daarna speelt Thee Mighty Caesars (1985-1989) "You Make Me Die Thee", een geweldige korte beat song die van The Kinks had kunnen zijn, "The Double Axe", een lekkere swingende rock song met invloeden uit punk en beat waar enkele subtiele tempowisselingen zitten, "Come Into My Life", een rock song met een slepend ritme, tempowisselingen en psychedelische effecten en "Cowboys are Square", een aanstekelijke swingende garagerock song, waarbij stil zitten niet aan de orde is.
In "I feel Like Giving In" van The Delmonas (1989) krijg ik een beat song voorgezet, die lichte rhythm & blues invloeden heeft en in "Brimful Of Hate" van Jack Ketch And The Crowmen (1988) hoor ik een swingende rock song met een aanstekelijk terugkerend ritme.
Kant A2 begint "Davey Crocket" van Thee Headcoatees (1989-2000) en daarin hoor ik de band een uitstekende dansbare poprock song spelen, die een hoog meedein gehalte heeft en gevolgd wordt door "Girl From '62", van Thee Headcoats (1989-2000), een fantastische uptempo garagerock song met subtiele tempowisselingen, die gevolgd wordt door "All My Feelings Denied", waarin de band opnieuw zo'n prima garagerock song speelt.
Dan volgen nog 2 nummers van Thee Headcoats, getiteld "Punk Rock Ist Nicht Tot", een geweldige post punk song met een terugkerend ritme (luister naar dit nummer via de YouTube link onder de recensie) en "An Image Of You", een swingende punk song, waarna het de beurt weer is aan Thee Headcoatees, die 3 nummers achtereen ten gehore brengen, waarvan de eerste "Evil Thing" heet en daarin speelt de band een verrukkelijke swingende uptempo rhythm & blues song en deze wordt gevolgd door "Wild Man", een uptempo mix van filmmuziek en garagerock en "Hurt Me", een afwisselende pop song in de stijl van de Amerikaans meiden bands, zoals The Shirelles, waarna de plaat afgesloten wordt door Thee Headcoats, die een puike uptempo punkrock song spelen, getiteld "I'm Hurtin'".
De eerste 2 nummers van kant B1 komen van Billy Childish and Holly Golightly en heten "Step Out", een aanstekelijke dansbare rock song en "Upside Mine", een geweldige swingende poprock song met een licht hypnotiserend ritme.
Vervolgens spelen Billy Childish And The Singing Loins "I Don't Like The Man I Am" een fantastische aanstekelijke folk song, waarna Billy Childish and Sexton Ming "Muscle Horse" ten gehore brengt en deze begint met een toespraak, om na korte tijd over te gaan in een rustige korte folk song van zang met minimale begeleiding.
In "This Wondrous Day" van Kyra krijg ik een verrukkelijke Nederlandstalige pop song voorgeschoteld, die een enigszins sensuele zang en een mysterieus ritme bevat, in "Rum and Coca Cola" van Wild Billy Childish And The Blackhands hoor ik een uitstekende mix van jazz en Zuid Amerikaans en muziek en in "Mr Hitler", die eveneens door Wild Billy Childish And The Blackhands gespeeld wordt, krijg ik een geweldige jaren 50 song voorgezet, die invloeden van George Formby en humoristische muziek heeft.
De eerste 4 nummers van kant B2 komen van The Buff Medways (2000-2005) en hiervan is de eerste "Archive From 1959", waarin de band een heerlijk punkrock song speelt, die enkele tempowisselingen heeft en gevolgd wordt door "Troubled Mind", een fantastische swingende garagerock song met diverse tempowisselingen, "Unable To See The Good", een swingende powerrock song met jaren 60 invloed en "Strood Lights", een uptempo 60er jaren gerelateerde beat song met invloeden van The Who.
Dan volgen 2 nummers van The Chatham Singers, getiteld "The Man with The Gallows Eyes", een uitstekende rthytm & blues song, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt en "The Angel of Death", een prima mix van folk en country, waarna ik nogmaals een nummer van The Buff Medways hoor, dat "Medway Wheelers" heet en daarin speelt de band een lekkere rock song, waar invloeden van de mod muziek (The Who, The Jam) in zit, waarna deze kant afgesloten wordt door The Buffets, die "You Piss Me Off" spelen en ik een swingende uptempo punk song te horen krijg.
Op kant C1 bevat de muziek 3 nummers van The Musicians of the British Empire (Wild Billy Childish And The Mu) en begint met "Joe Strummer's Grave", een lekkere swingende punkrock song met diverse subtiele tempowisselingen, die gevolgd worst door "Snack Crack", een geweldig swingende uptempo punkrock song en "Christmas 1979", een uitstekende post punk song, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt.
Daarna hoor ik The Guy Hamper Trio met "Polygraph Test", waarin het trio een schitterend instrumentaal Hammond rock nummer ten gehore brengt, dat lichte jazz en progressieve rock invloeden bevat en gevolgd wordt door 3 nummers van The Spartan Dreggs (2011-1014) , waarvan de eerste "We Spartan Dreggs (Be Fine)" heet en ik een prachtige post punk song voorgezet krijg, die enkele tempowisselingen en een dansbaar ritme heeft en gevolgd wordt door "Headlong Fly the Achaeans", een uptempo powerrock song met invloeden uit de jaren 60 en "A Shropshire Lad", een jaren 60 gerelateerde rock song met sterke invloeden van The Who.
Kant C2 start met 4 nummers van CMTF (2013-heden), die achtereenvolgens "A Song For Kylie", een post aanstekelijke punkrock song, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt, "In A Parallel World", een door eind jaren 70 geïnspireerde rock song, die swingt, "Something's Missing Inside", een geweldige swingende uptempo punkrock song en "All Our Forts Are With You", een heerlijke jaren 60 gerelateerde garagerock song met invloeden van The Kinks, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt.
Verder volgen "Cadillac" van The Dear Watsons, een schitterende uptempo zestiger jaren rhythm & blues song, waarin ik sterke overeenkomsten van het door The Rolling Stones opgenomen nummer "Mona" hoor, "It's so Hard to be Happy" van The Shall I Say Quois en ook daarin staat de jaren 60 beat muziek centraal en "CTMF" van CTMF, waarin de band een fantastische progressieve post punk speelt, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt en diverse subtiele wisselingen bevat.

De 3 LP "Punk Rock Ist Nicht Tot" van Billy Childish staat vol verrukkelijke nummers, variërend van punk tot folk, waarvan ik zeer genoten heb en ik kan deze schitterende uitgave dan ook sterk aanraden, aan een ieder die van punk, folk, beat of garagerock houdt.

Review: The Flaming Sideburns - Soulshaking (Bad Afro Records, 2019) (Rock)

The Flaming Sideburns uit Helsinki, Finland, die op 1 april 1995 werd opgericht en bestaat uit: Eduardo Martinez - zang, Ski Williamson - sologitaar, Jeffrey Lee Burns - sologitaar, The Punisher - basgitaar en Jay Burnside - drums, heeft na 18 jaar een nieuwe single uitgebracht, getiteld "Soulshaking".
De band bracht op 1 juni 2001 hun album “Hallelujah Rock’N’Rollah” via Bad Afro Records uit, dat gevolgd werd door "Sky Pilots” (Ranch/Jetset, 2003 / Bitzcore 2004) en “Keys To The Highway” (Ranch/Bitzcore 2007), terwijl hun debuut album uit 2001 her uitgebracht werd onder de naam "Save Rock'n'Roll" en in 2002 via Jetset op de Amerikaanse markt verscheen.
Ook werden er 18 singles, 4 live albums, 3 compilatie albums en 5 split singles.
In 2016 stopte de band, maar in 2018 kwamen de originele 4 Finse leden en de in Argentinië (Buenos Aires) geboren zanger weer bij elkaar voor optredens in Spanje, Groot Brittannië en Scandinavië.
Na 2 dagen in Spanje te zijn, schreef het duo Arimatti Jutila / Jukka Suksi het eerste nieuwe nummer "Soulshaking", dat 31 mei 2019 als digitale single verscheen, om later dit jaar gevolgd te worden door een vinyl uitgave.

"Soulshaking", dat iets meer dan 3 minuten duurt, is een fantastische swingende dansbare mix van rock & roll en garagerock, die diverse tempowisselingen heeft en de band laat hierin horen nog steeds één van de betere rock bands te zijn.

Sorry! Nog geen video beschikbaar.

Review: Roz Vitalis - The Hidden Man Of The Heart (Lizard Records, 2018) (Progressieve Rock / Symfonische Rock / Kamermuziek)

Roz Vitalis werd in 2001 te St.Petersburg, Rusland, als studio project opgericht, om in 2005 semi-elektrisch kamermuziek ensemble te gaan fungeren en vanaf 2008 als een volledige rock band, die regelmatig optreedt in onder andere Rusland, Finland, Litouwen en Letland.
De band, die bestaat uit: Vladimir Efimov - sologitaar, Ruslan Kirillov - basgitaar en ukelele, Ivan Rozmainsky - piano, harischord, Hammond orgel, Tesla delicia mini 2, keyboards en metallofoon, Philip Semenov - drums en percussie, Vladimir Semenov-Tyan-Shansky - solo-, basgitaar en akoestische gitaar, Vladislav Korotkikh - dwarsfluit, Yury Khomonenko - drums en percussie en Alexey Gorshkov - trompet.  
Sinds de oprichting verschenen er reeds 19 digitale uitgaven van de band, waarvan 3 singles, 1 EP en 14 albums.
Dat zijn: "Excerpts From Early Demo Recordings 2001" (1 november 2001), "L'Ascensione"(5 maart 2002), "Lazarus" (14 september 2003), "The Threesunny Light EP" (30 april 2004), "Das Licht Der Menschen" (21 september 2004), "Live Autumn'05 In The Ad Lucem Studio" (30 november 2005), "Compassionizer" (1 maart 2007), "Live At Mezzo Forte, Moscow" (17 november 2009), "Live At ESG-21, Februari 13Th 2010" (1 mei 2010), "Yours Is No Disgrace" (niet gemasterde single versie, 31 augustus 2010), "Remember A Day" (niet gemasterde single versie, 30 november 2010), "Revelator" (17 april 2011), "Live Summer 2012" (13 september 2012), "Patience Of Hope" (28 september 2012), "Live At Saint Peter Prog Fest #5" (26 september 2013), "Live 2013-08-31+bonus" (10 maart 2014), "Overcoming-Up" (27 augustus 2014), "What Are You Thinking About" (single, 14 november 2014) en "Live 14-11-14" (26 januari 2015).
Hun 20ste uitgave heet "Lavoro D'Amore" (26 maart 2015) en is niet alleen digitaal verschenen, maar ook op CD via het Italiaanse Lizard Records label.
Eind 2018 verscheen er een digitale split single via Vespero Music, waarin de band het nummer "Amaryllis" van Vespero ten gehore brengt, terwijl laatst genoemde band het nummer "What Are You Thinking About" van Roz Vitalis vertolkt.
Op 30 maart 2018 werd het album "The Hidden Man Of The Heart", dat 14 nummers bevat, via Lizard Records als CD en als digitale download uitgebracht.

Het album begint met "Someone, een fantastisch klassiek aandoend stuk kamermuziek, dat in een langzaam tempo gespeeld wordt op cello en viool en daardoor een enigszins trieste ondertoon heeft en deze gaat over in "Passing Over", een verrukkelijk rock nummer, waarin de band een uptempo mix maakt van klassiek, progressieve en symfonische rock, folk en Spaanse trompet klanken, die diverse tempowisselingen heeft en gevolgd wordt door "Rhapsody Of Refugees", een uitstekend progressief rock nummer met jazz invloeden, dat diverse tempowisselingen heeft en bij tijd en wijle swingt als een trein.
Daarna volgt "Blurred", waarin de band een schitterend nummer ten gehore brengt, dat invloeden uit folk, symfonische muziek en Spaanse trompet klanken aan elkaar verbindt (luister naar dit nummer via de YouTube link onder de recensie), waarna ik het korte "Trampled", een korte klassiek aandoend triest stukje kamermuziek hoor, dat verder gaat in "Thou Shalt Tread Upon The Lion And Adder", een geweldige mix van symfonische rock, progressieve rock, die diverse tempowisselingen heeft en halverwege verandert in een licht hypnotiserend nummer met Spaanse trompet klanken.
In "On The Line" speelt Roz Vitalis opnieuw een stukje kamermuziek in een niet al te hoog tempo en in "Disturbed" krijg ik nogmaals zo'n schitterend kort rustig stuk voorgeschoteld, dat hoofdzakelijk op piano gespeeld wordt, waarna "Jungle Waltz" volgt en de band een prachtig melodisch progressief rock nummer ten gehore brengt, dat Spaanse en klassieke invloeden heeft en die tegen het eind van het nummer iets sneller wordt.
Dan volgt "Wounded" en hierin speelt de band een mooi rustig klassiek stuk kamermuziek, dat iets na de helft meer snelheid krijgt en dit wordt gevolgd door "Fret Not Thyself Because Of Evildoers", dat rustig en dreigend begint, maar na 1 minuut verandert in een heerlijknummer, dat in een gemiddeld tempo gespeeld wordt en invloeden van progressieve rock met diverse tempowisselingen in invloeden uit de avant garde.
Verder hoor ik het titel nummer "The Hidden Man Of The Heart", waarin de band een schitterend rustig melodisch nummer speelt, dat Spaanse invloeden bevat, "Some Refugee", een verrukkelijk rustig stuk kamermuziek, dat op viool en cello wordt gespeeld en "Psalm 6" en daarin verrast de band me door een heftig stuk muziek met hardrock invloeden en een tergkerend ritme, te koppelen aan Spaanse trompet klanken, die na enkele minuten veranderen in een uitstekelnd rustig stuk symfonische muziek met progressieve rock invloeden.

Roz Vitalis heeft me met "The Hidden Man Of The Heart" opnieuw weten te verrassen met hun fantastische muziek, die me vanaf het begin tot het einde heeft geboeid en ik kan liefhebbers van zowel kamermuziek, symfonische als progressieve rock die meesterwerk sterk aanraden.

Review: Vespero - Liventure #19 (Remastered) (Vespero Music, 2019) (Progressieve Rock / Spacerock)

Vespero werd in 2003 in Astrakhan, zuid Rusland opgericht en brengt sinds 2004 muziek uit, zowel in eigen beheer, als via maatschappijen.
De band onderging sinds hun oprichting diverse keren bezettingswisselingen en bestaat uit: Ivan Fedotov – drums en percussie, Arkady Fedotov – basgitaar,
synthesizer, fluit en achtergrond zang, Alexander Kuzolev – gitaar, effecten en elektronica en Alexei Klabukov – arpeggiator, keyboards en mellotron.
Nadat Vladimir Belov - cello, Vespero had bijgestaan op de CD "Droga", speelde hij ook live met de band mee.
De opnamen die daarvan zijn gemaakt, zijn na de plotselinge dood van Vladimir op 7 juni 2014, als download verkrijgbaar onder de naam "Cello Liventures (In Memory Of Vladimir Belov)", waarbij de totale opbrengst van het album naar de familie Belov gaat.
Vladimr is ook nog in een nummer te horen op het album "Fitful Slumber Until 5 A.M.", waarop verder Alexey Esin - dwarsfluit en zhaleyka, Pavel Alekseev - tenor saxofoon en Alexander Taranenko - accordeon als gastmuzikanten mee spelen.
Op het zevende studio album, "Lique Mekwas", speelt Vespero voor het eerst in een zesmans formatie en bestaat hierop uit: Ivan Fedotov - drums en percussie, Alexander Timakov - drums en percussie, Arkady Fedotov - basgitaar en synthesizer, Alexander Kuzovlev - sologitaar en elektrische piano, Alexey Klabukov - keyboards en synthesizer en Vitaly Borodin - viool en tevens speelt Pavel Alekseev als gastmuzikant mee op tenor saxofoon.
Het album "Lique Mekwas", dat 24 maart 2016 door het R.A.I.G. Records label op CD en als digitale download is uitgebracht, is het eerste deel van Vespero's "Abyssinian Tales Dilogy" en bevat 7 nummers.
Op 12 oktober 2016 verscheen er een nieuw live album van de band, getiteld "Azmari: Abyssanian Liventure" en dit werd 15 mei 2015 in The Union Of Theartre Artists te Astrakhan in dezelfde bezetting als op het album "Lique Mekwas" opgenomen.
Het album bevat 8 nummers, waarvan er 1 nog niet eerder werd uitgebracht en de andere 7 van hun albums "By The Waters Of Tomorrow” (R.A.I.G., 2010), “Droga” (R.A.I.G., 2013) en "Lique Mekwas" (R.A.I.G., 2016) komt.
Het album "Azmari", dat 20 september 2017 verscheen, is in een zeer beperkte oplage van 200 stuks op zwart vinyl en 100 stuks op green.wit gespetterd vinyl uitgebracht door het Golden Pavillion Records label.
Op deze uitgave staan 2 nummers van het album "Azmari: Abyssanian Liventure" dat 12 oktober 2016 uit kwam, plus 3 nummers, die nog niet eerder werden uitgebracht en op verschillende plaatsen live werden opgenomen.
Vervolgens nam de band enkele albums in eigen beheer op met de Spaanse artiest Angel Ontalva ("Carta Marina", 9 juli 2018 en "Sea Orm Liventure", 3 augustus 2018) en tevens werd er in september 2018, in eigen beheer, een split single met de Russische band Roz Vitalis gemaakt, getiteld "Amaryllis" / "What Are You Thinking About", waarbij beide bands elkaars nummer spelen.
Op 26 oktober 2018 wordt hun album "Hollow Moon", waarop 10 nummers staan, via Tonzonen Records in een beperkte oplage van 500 stuks, waarvan er 150 op zwart geel en 350 op blauw wit vinyl en 500 stuks op CD uitgebracht en vermeldenswaardig is verder, dat er op de CD 2 extra nummers staan.
De band bestaat op dit album uit: Arkady Fedotov - basgitaar, synthesizer en geluiden, Alexander Kuzolov - sologitaar en mandoline, Ivan Fedotov - drums, percussie, wave drum en cachon, Alexey Klabukov - keyboards en synthesizer, Vitaly Borodin - viool en accordeon en Pavel Alekseev - tenor saxofoon.
Op 1 juni 2019 verscheen de geremasterde her uitgave van "Liventure", dat in 2008 op RAIG als CD-r en als digitale download was uitgebracht en voor de nieuw uitgave 4 extra niet eerder verschenen live opnamen uit 2009 bevat.
De nummers, waarvan de studio opnamen op de albums “Rito” en “Surpassing All Kings” staan, werden door Ivan Klyutsev in The Union Of Theatre Artists te Astrakhan, Rusland, op 21 juni 2008 en 10 januari 2009 opgenomen en in 2019 gemixt en gemastered door Alexader Kuzovlev in de VMS Studio.
De band bestaat op deze plaat uit: Alexander Kuzovlev - sologitaar en elektronica, Arkadiy Fedotov - basgitaar, dwarsfluit en zang, Ivan Fedotov - drums en percussie, Alexei Klabukov - keyboards en accordeon, Natalya Tjurina - zang en synthesizer plus Valentin Rulev - viool en mondharmonica.

Het album begint met "Sever", waarin ik de band, na een rustig begin, een fantastisch ruimtelijk nummer hoor spelen, dat een terugkerend ritme bevat, dat een licht hypnotiserende werking op me heeft en dit nummer wordt gevolgd door "Rito", een schitterende mix van Oosterse, psychedelische muziek en spacerock, die in een vrij hoog tempo gespeeld wordt en halverwege over gaat in een rustiger tempo, dat invloeden uit reggae heeft en avant gardistische zang bevat.
Dan volgt "Lino", een heerlijk melodisch nummer, dat in een niet al te hoog tempo wordt gespeeld en iets over de helft van het nummer zang krijgt, waarbij de muziek verandert in progressieve rock, waarna "Glass Rainbow" te horen is en hierin speelt de band een mix van avant garde en progressieve rock, die na enkele minuten verandert in een geweldige mix van progressieve en symfonische rock, die steeds meer snelheid krijgt en dit nummer wordt gevolgd door "Tower" , een verrukkelijke mix van spacerock, dance en progressieve rock, die in een vrij hoog tempo gespeeld wordt.
In "Salma Simieri" schotelt Vespero me een heerlijke swingende melodische progressieve rock song voor, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt en diverse tempowisselingen heeft en in "Float" laat de band me genieten van een lekkere swingende mix van dance, spacerock en progressieve rock, die enkele subtiele tempowisselingen bevat.
Daarna volgt "Laccaria Amethystina", waarin de band een mix maakt van dub en progressieve rock, die in een rustig tempo gespeeld wordt en halverwege tijdeljk over gaat in een hoog tempo, dat spacerock invloeden bevat, om even later terug te komen in het begin tempo, om vervolgens weer te versnellen, waarna "Incredible Buildings" gespeeld wordt en daarin krijg ik een schitterende uptempo mix van progressieve rock en spacerock voorgezet, die swingt als een trein.
Verder speelt de band "Skat", een swingend progressief rock nummer met spacerock invloeden, waarbij stil zitten geen optie is en " Pacific", een experimenteel startend nummer, dat verandert in een fantastsich stuk spacerock, dat diverse tempowisselingen en invloeden uit experimentele rock bevat.

"Liventure #19 (Remastered)" van Vespero is, net als de uitgave uit 2008, een meesterwerk, waar ik van begin tot einde van genoten heb en ik kan alle liefhebbers van spacerock en progressieve rock dit album dan ook ten zeerste aanraden.(luister naar dit album via de bandcamp link onder de recensie)

Review: The Neighbourgood Strange - Russian Spy (Strange Records, 2019) (Psychedelische Pop)

The Neighbourhood Strange werd in 2015 te Salisbury, Engeland opgericht en bestaat uit: Marcus - zang en sologitaar, Mark - sologitaar, The Dazman - basgitaar, Bob - orgel en Will - drums.
In hun korte bestaan trad de band al meer dan honderd keer op en stond op het podium met onder andere de Californische band Carlton Melton, terwijl hun debuut single, "I've Got It All", die in maart 2015 verscheen, door Steve Lamacq van BBC 6 werd gedraaid.
Hun tweede single "The Neighbourhood Strange" werd in februari 2016 door het LSD Records label uitgebracht en hun opvolgende single "Let's Get High", die op het Strange Records label uitgebracht werd, was vanaf 17 maart 2017, op zowel vinyl als op CD in een beperkte oplage van 500 stuks, verkrijgbaar.

De 7" single "Russian Spy" / "Many Secets", die eveneens via Strange Records verscheen, heeft slechts 2 nummers, terwijl de single CD uitvoering hiervan 3 extra nummers bevat.
Op de A kant van de single, "Russian Spy", speelt The Neighbourgood Strange een geweldige licht psychedelische pop song, die diverse tempowisselingen heeft en een aanstekelijk licht mysterieus ritme bevat en op de B-kant, "Many Secets", laat de band me genieten van een schitterende swingende uptempo mix van garagerock en psychedelische pop, die een zeer dansbaar ritme heeft.
De bonus nummers zijn: "Dester Sand", een schitterend kort Oosters klinkend instrumentaal nummer met invloeden uit surf en garagerock, "Mary Mary", een heerlijke powerrock song met een aanstekelijk terugkerend ritme, die enkele tempowisselingen heeft en invloeden van garagerock bevat (luister naar dit nummer via de YouTube link onder de recensie) en "Walk On Water", een fantastische licht psychedelische pop song, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt en een licht hypnotiserend terugkerend ritme bevat.

Met de single / CD single "Russian Spy" heeft The Neighbourgood Strange me van begin tot eind in de ban van hun uitstekende muziek weten te houden en ik kan deze schijf dan ook ten volle aanraden, aan liefhebbers van garagerock en psychedelische pop.

Review: Mouth - Past-Present-Future (Tonzonen Records, 2019) (Progressieve Rock)

Mouth is een Duitse band uit Keulen, die op 1 november 2000 is opgericht en bestaat uit: Chris Koller - zang, sologitaar, keyboards en sitar, Gerald Kirsch - basgitaar en Nick Mavridis - drums.
De band bracht hun debuut album "Rhizome The Complete Demo Recordings" in november 2007 als digitale download uit en deze werd in augustus 2009 gevolgd door het album "Rhizome", eveneens een digitale download.
Daarna verschenen de digitale download single "Rapids Of Equilibrium" (juli 2013), "Vortex" (juni 2017), die zowel als CD, digitale download en in een beperkte oplage op oranje vinyl werd uitgebracht via het BluNoise Records label, waarna het digitale album "Live'71" op 3 november 2017 verscheen en op 23 maart 2018 bracht het Tonzonen Records label hun volgende album uit, getiteld "Floating", waarbij vermeldenswaardig is, dat het album in een beperkte oplage van 500 stuks verscheen, waarvan er 250 op blauw en 250 op groen vinyl werden geperst en een klaphoes + inlegvel hebben, terwijl er ook een beperkte CD uitgave verscheen in een oplage van 1000 stuks.
Helaas stierf basgitarist Gerald Kirsch kort na het uitbrengen van het album, waarna de band stopte tijdelijk, maar nadat Thomas Johnen als basgitarist in maart 2019 in de band kwam, gaat Mouth weer live optreden, waarbij hun eerste opterden in Beelen, Duitsland zal zijn tijdens Bach Festival.
Op 14 juni 2019 werd de 10" EP "Past-Present-Future" in een beperkte oplage van 300 stuks op roze vinyl uitgebracht en tevens verscheen de EP als digitale download.

De EP begint met "Coffee", waarin de band een heerlijke swingende progressieve rock speelt, die diverse subtiele tempowisselingen heeft en invloeden van de jaren 70 rock bands heeft (luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie), waarna "Chase '72" volgt en de band een geweldig swingend instrumentaal nummer ten gehore brengt, dat invloeden van spacerock bevat en een terugkerend eentonig ritme heeft, dat licht hypnotiserend werkt.
In "Into The Light (Alternated Mix)" schotelt Mouth me een schitterende uptempo song voor, die uitstekende samenzang bevat, invloeden van symfonische rock heeft en dansbaar is en in "Steamship Shambles" krijg ik een verrukkelijk licht psychedelisch instrumentaal nummer te horen, dat symfonische , folk en experimentele invloeden heeft en tegen het einde meer snelheid bevat.
"Past-Present-Future" van Mouth bevat 4 fantastische nummers, waar ik van begin tot einde van genoten heb en ik kan iedere liefhebber van zowel progressieve als symfonische rock, dexe schijf van harte aanbevelen.

Review: Various Artists - Rock 'N' Roll Jewels From Family Spree Vault 19 (Family Spree Recordings, 2019) (Rock & Roll / Punk / Powerpop)

Op 18 februari 2019 bracht het Spaanse label Family Spree Recordings, naar aanleiding van hun tweede verjaardag, het album "Rock 'N' Roll Jewels From Family Spree Vault 19", waarop 19 nummers van even zoveel bands staan, als CD en als digitale download uit.

Het album start met Heatwaves, die het nummer "In My Teens" ten gehore brengen en daarin speelt de band een prima jaren 60 gerelateerde beat song, die gevolgd wordt door "Lara" van Last Senoritas Estrechas, een swingende uptempo rock song, die invloeden uit de punk en powerpop heeft en een aanstekelijk ritme bevat en deze wordt gevolgd door "Ralph" van The Loud Residents en hierin krijg ik een geweldige swingende powerrock song voorgeschoteld, die in een hoog tempo mijn gehoorgang in gespeeld wordt.
Daarna volgt "Aquellos Ojos Verdes", een cover van het nummer "Walking Back To Happiness" van Helen Shapiro, dat door Freddie Dilevi in een vrij hoog tempo gespeeld wordt, waarna "Mike Love Stomp" volgt van Runaway Lovers en ik een heerlijke rock & roll song voorgezet krijg, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt en gevolgd wordt door Algo Tenés" van The Royal Roosters en daarin speelt de band een lekker in het gehoor klinkende rock song, die me enigszins bekend voorkomt.
Dan volgen The Dustaphonics met "De Puta Madre!", die een fantastische surf rock song ten gehore brengen, die in sneltreinvaart gespeeld wordt, Los Wavy Graves met "Howlin'", een schitterende rock & roll song, die eveneens in een hoog tempo gespeeld wordt en invloeden van de jaren 50 en 60 heeft, Hombre Lobo Internacional met "Shake That Ass For Me!!", een geweldige Rock & roll song, die van Reverend Beatman en The Monsters had kunnen komen en ook hierin ligt het tempo hoog.
In "Cementerio Indio" van Bonzos krijg ik een swingende rock song te horen, die een aanstekelijk ritme en invloeden van de muziek van The Ramones heeft, waarbij stil zitten niet aan de orde is, in "Always Late" van Sinceders krijg ik een heerlijke ruige uptempo punkrock song voorgeschoteld, die me naar eind jaren 70 doet terug verlangen, in "Desprecio" van Burnout speelt de band een rustig startende song, die na korte tijd verandert in een snelle heftige punkrock song.
The Budweisers spelen "End Of The Summer" een vrolijk klinkende uptempo powerrock song met een aanstekelijk ritme, die invloeden van bands als The Undertones bevat en The Retumbes zetten me een uptempo mix van punk en pop met surf invloeden voor, getiteld "Surfing Fuckushima".
Vervolgens hoor ik "Zombie Love" van The Silly Walks en krijg ik een geweldige garagerock song voorgeschoteld, die surf invloeden heeft en enkele subtiele tempowisselingen heeft en deze wordt gevolgd door "Lorraine" van Thee Braindrops, waarin de band een uitstekende uptempo garagerock speelt, die invloeden heeft van "I Need You" van The Kinks.
Verder hoor ik "Death" van I King Cayman, een fantastische licht psychedelische rock song, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt en enkele tempowisselingen bevat, maar helaas lichtelijk overstuurd is, "Climbing Mountains", een schitterende uptempo mix van hillbilly muziek, rock en rhythm & blues van Los Williams Folkners en "Propos Coquins" van Lestrade", een geweldige Franstalige pop song met een aanstekelijk ritme, die enkele subtiele tempowisseligen heeft.

"Rock 'N' Roll Jewels From Family Spree Vault 19" van Various Artists staat vol verrukkelijke nummers, die zeker de waardering van liefhebbers van punk, garagerock en powerpop zullen opleveren en ik kan hen deze schijf dan ook ten zeerste aanraden.(luister naar dit album via de bandcamp link onder de recensie)

Review: Graham Day & The Forefathers - Good Things (Damaged Goods Records, 2019) (Garagerock / Beat)

Begin jaren 80 speelde Graham Day (zang en sologitaar) samen met Allan Crockford (basgitaar), Johnny Symons (drums) en Jamie Taylor (orgel), die toen allen nog op school zaten, in de garagerock band the Prisoners, die uit Rochester, Engeland kwamen.
Na 4 albums te hebben gemaakt, ging de band in 1986 uit elkaar en vormde Taylor The James Taylor Quartet samen met Allan Crockford, terwijl Day The Prime Movers oprichtte.
In 1989 gingen Day en Crockford weer samen spelen in de band The Prime Movers, waar Wolf Howard, die met Crockford in The James Taylor Quartet speelde, de drummer van werd.
Onder deze naam werd het album "Sins Of The Forefathers" via het Cyanide label in 1989 uitgebracht, waarna Fay Hallem als keyboards speler bij de band kwam.
Nadat de band nog 2 albums had uitgebracht, ging The Prime Movers in 1993 uit elkaar en halverwege de jaren 90 vormde Day de band Planet, die een plaat via het Acid Jazz label uitbracht, terwijl Crockford en Howard met de band Goodchilde verder gingen.
Intussen was de interesse voor de muziek van The Prisoners zo gegroeid dat er her persingen verschenen van de originele albums van de band en na een korte reünie verscheen in 1997 de single "Shine On Me" via Deceptive Records, waarna de band opnieuw stopte.
Graham had echter nog een hoop niet opgenomen nieuwe songs liggen, maar geen band om ze mee te spelen, dus hij nam contact op met zijn oude vrienden Allan en Wolf en richtte The Solarflares op en maakte in 1999 het album "Psychedelic Tantrum" voor het Twist label.
Daarna volgden nog 2 albums en kwam organist Parsley Lion het trio versterken en in deze formatie werden er nog 3 albums uitgebracht, totdat ook deze band er mee stopte in 2004.
Vervolgens speelden Graham en Wolf tot 2006 samen in de band The Buff Medways, waarvan Billy Childish het derde lid was.
Allan richtte The Galileo 7 op en maakte de schitterende CD "Staring At The Sound", die via State Records verscheen en Graham richtte Graham Day And His Gaolers op.
Vervolgens werd op 2 mei 2013 Graham Day & The Forefathers te Rochester, Engeland, opgericht en bestaat uit: Graham Day – zang en sologitaar, Allan Crockford – basgitaar en zang en Wolf Howard – drums en dat resulteerde in live optredens en in de single "Love Me Lies" / "30-60-90", die in een beperkte oplage op 7" vinyl werd uitgebracht door State Records, waarna in 2014 het album "Good Things" via Damaged Goods Records verscheen.
Dit album, dat sinds 2015 uitverkocht is, wordt op 21 juni 2019 opnieuw door Damaged Goods Records uitgebracht en is aangevuld met 3 extra nummers, die samen met het album opgenomen werden, waarvan er 2 op single verschenen en het derde op de planken bleef liggen.

De Her uitgave "Good Things", die 15 nummers bevat, start met "The Good Things", waarin de band een schitterende, aan garagerock gerelateerde, swingende uptempo song ten gehore brengt, die acid rock invloeden heeft (luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie) en gevolgd wordt door "Mary", een lekker in het gehoor klinkende pop song, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt en invloeden uit de jaren 60 beat heeft.
Daarna schotelt de band me "Can't Get You out Of My Mind" voor en hoor ik de band een fantastische uptempo beat song spelen, die diverse tempowisselingen heeft, waarna "Whenever I'm Gone" volgt en daarin speelt de band een uitstekende jaren 60 song, die een aanstekelijk ritme heeft en enkele subtiele tempowisselingen bevat.
In "I Am The Fisherman" speelt de band een swingende uptempo rock song, die invloeden van de muziek van beat bands en mod muziek uit de jaren 60 heeft, maar ook invloeden van The Jam zijn lichtelijk hoorbaar en in "You Always Find A Way To Hurt Me" laat de band me genieten van een prachtige rustige song, waarin opnieuw invloeden van de jaren 60 in terug te vinden zijn ("You're No Good" van The Swinging Blue Jeans).
Dan volgt "Sitar Spangled Banner", een geweldig instrumentaal rock nummer met sixties invloeden, dat gevolgd wordt door "Begging You", een zeer swingende rock song, die een terugkerend ritme heeft.
Vervolgens hoor ik Graham Day & The Forefathers "You Want Blood" ten gehore brengen en hierin krijg ik een verrukkelijke swingende uptempo rock song voorgezet, waarbij stil zitten geen optie is en deze wordt gevolgd door "Love Me Lies", een schitterende progressieve garagerock song, waarin ook invloeden van hardrock te horen zijn en Graham met veel fuzz op zijn gitaar speelt, waarna de band "Be On Your Way" speelt en de muziek weer sterke invloeden heeft uit de jaren 60.
Verder hoor ik de cover van Jimi Hendrix nummer "Freedom", een swingende progressieve rock song met acid rock invloeden, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt, "Sucking Out My Insides", een fantastische snelle rock song, die swingt, "30-60-90", een waanzinnig goed stukje instrumentale progressieve rock, dat swingt als een trein en daarin zijn heel in de verte lichte sporen van surf te ontdekken en "Get Off My Track", een heerlijke uptempo rock song, die swingt als een trein en zestiger jaren en acid rock invloeden heeft.

"Good Things" van Graham Day & The Forefathers is een zeer swingende rock plaat, waarmee de band me van begin tot einde heeft weten te boeien en ik kan deze schijf dan ook zeer aanraden aan iedere liefhebber van garagerock, beat en rock in het algemeen.

Review: Freez - Guess You're Bipolar (Wild Honey Records, 20190 (Poprock)

Freez uit Schio, Italië, bestaat uit: Michele, Stef en Nicolò, die op 20 junuari 2017 hun EP "Routine" uitbracht en daarvan werd "Bad Weed" door FatCat Records uitgebracht.
De band, die diverse optredens in Italië, Zwitserland en Frankrijk deed, bracht op 16 mei 2019 hun single "Guess You're Bipolar" via Wild Honey Records uit als voorloper van hun debuut album "Always Friends", dat in september 2019 verschijnt.

"Guess You're Bipolar" is een vrij rustige pop song, die een aanstekelijk melodisch ritme heeft en enkele prima tempowisselingen bevat en lichte invloeden van bands als The Jesus & Mary Chain heeft.(luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie)

Freez heeft me met deze uitstekende single een goed idee gegeven, wat ik in september van hun debuut album kan verwachten en ik raad liefhebbers van de betere pop dan ook aan, "Guess You're Bipolar" eens te gaan beluisteren.

Review: The Re-Stoned - Ram's Head (Kozmik Artifactz Records, 2019) (Stoner)

Componist, gitarist en multi-instrumentalist Ilya Lipkin begon zijn muzikale carrière in diverse lokale bands, waaronder de legendarische dark-folk act
Neutral en het avant-garde trio Yarche-1000-Solnts, voordat hij in 2003 zijn eigen akoestische Neo-folk ensemble Waldsone vormde.
In 2008 richtte hij te Moskou, Rusland, de band The Re-Stoned op samen met basgitarist Vladimir Nikulin en drummer Andrei Pankratov, waarin de band een
muzikale combinatie maakt van spacerock, blues, psychedelische rock en power rock met melodische muzieklijnen in zeventiger jaren stijl.
Hun debuut EP "Return To The Reptiles", die in de repetitieruimte van de band werd opgenomen, werd in 2009 uitgebracht via het R.A.I.G. label in een zeer beperkte hand genummerde oplage van 100 stuks met daarop 4 nummers, waarvan er 2 op de eerste volledige CD, "Revealed Gravitation" uit 2010, in een vernieuwde versie terecht kwamen, die eveneens via R.A.I.G. verscheen.
Ook de CD "Analog" uit 2011 kwam via dat zelfde label op de markt en hun album, "Plasma" uit 2012, werd eveneens via dat label uitgebracht, terwijl het eveneens in 2012 (29 augustus) verschenen mini album "Re-Session" alleen als digitale download werd uitgebracht.
Op "Plasma" is er één en ander veranderd in de band, want Vladimir en Andrei spelen hierop niet meer mee en Ilya heeft daarom zelf de bas partijen ingespeeld, terwijl er diverse gast muzikanten aan meewerken en ook op "Re-Session V.2" uit 2013 is de band bezetting anders en speelt Ilya samen met Vasily Bartov - drums, Glenda Pescado - basgitaar en Pete Bingham - sologitaar.
Op het album "Totems", dat in 2014, precies een jaar na "Re-Session V.2" is uitgebracht, is de bezetting opnieuw anders.
Op "Totems", dat zowel op CD als in een gelimiteerde oplage van 400 stuks zwart en 100 stuks gekleurd vinyl (via het Headspin Records label) is verschenen, bestaat de band uit: Ilya Lipkin - sologitaar, basgitaar, sjamaan drum, mandola, mondharp en zang, Alexander Romanov - basgitaar, Vladimir Muchnov - drums, Evgeny (Rasputin) Tkachev - percussie en Nikolay (Mikola) Fedotov - didgeridoo, terwijl Kent Stump van de band Wo Fat in 1 nummer sologitaar speelt als gast muzikant.
Ook bracht The Re-Stoned in november van 2014 het mini album "38 Phases" als digitale download via hun eigen Rushus Records label uit, waarbij Ilya en Alexander bijgestaan worden door drummer Alexey Volnov.
Hun volgende album "Reptiles Return" werd in 2016 via het Clostridium Records label uitgebracht en bevat 10 nummers (8 plus 2 bonus nummers), waarvan de eerste 4 nummers eerder op hun debuut EP "Return To The Reptiles" voorkomen en er 2 van de 4 verschenen tevens op het album "Revealed Gravitation" in een andere uitvoering.
Op 15 december 2017 verscheen het album "Chronoclasm" op oranje/paars marmerkleurig vinyl via Oak Island Records in een beperkte oplagen van 200 stuks en tevens in een beperkte oplage van 300 stuks op geel/blauw/zwart marmerkleurig vinyl en als herpersing in een beperkte oplage op groen marmerkleurig vinyl, waarbij aangemerkt kan worden, dat alle drie de uitgaven een promo flyer voor het volgende album bevatten.
Ook werd er een CD uitgave van het album gemaakt, maar deze had een error, waardoor de CD niet afgespeeld kon worden en de productie dus opnieuw moest worden gemaakt.
De band speelt op deze plaat in een nieuwe bezetting en bestaat uit: Ilya Lipkin - elektrische en akoestische gitaar, basgitaar en effecten, Vladimir Kislyakov - basgitaar, Yaroslav Shevchenko - drums en Evgeniy Tkachev (Rasputin) - percussie.
Op hun album "Stories Of The Astral Lizard", dat 7 nummers bevat en in juni 2018 verscheen, is de band opnieuw in een andere bezetting te horen en bestaat nu uit: Ilya Lipkin - elektrische en akoestische gitaar, basgitaar en effecten, Evgeniy Tkachev (Rasputin) - percussie en regenstok, Alexander Romanov - basgitaar, Serge Andriashin - basgitaar, Arkadly Fedotov - synthesizer en Alina Barsukova - dwarsfluit.
Kort daarna, op 3 oktober 2018, verscheen het album "Ram's Head" als digitale download, dat 17 mei 2019 via Kozmik Artifactz Records  als CD en in een beperkte oplage op gekleurd vinyl is uitgebracht, waarop de band bestaat uit: Ilya Lipkin - sologitaar en effecten, Vladimir Kislyakov - basgitaar en Maximilian Maxotsky - drums en vermeldenswaardig is nog, dat de band op 12 april 2019 een cover van het King Crimson nummer "Red" als web single uitbracht en hierop is Maximilian Maxotsky vervangen door Anton Yalovchuck.

Het album "Ram's Head", dat 6 nummers bevat, start met "Chromagnetic Stomp", waarin de band me een geweldig swingend stonerrock nummer voorschotelt, dat een licht hypnotiserend ritme heeft en invloeden van space- en hardrock bevat en tevens van "There's No Limit" van 2 Unlimited, waarna "Land Of Crimson Clouds" volgt en de band een fantastisch zwaar stonerrock nummer ten gehore brengt, dat in een niet al te hoog tempo gespeeld wordt.
Daarna hoor ik "Smoke Sea" en hierin krijg ik een verrukkelijk swingend uptempo rock nummer voorgeschoteld, dat diverse subtiele tempowisselingen heeft en invloeden van de muziek van de tv serie "Nightrider" bevat en gevolgd wordt door "Acid Truck", waarin The Re-Stoned een schitterend progressief bluesrock nummer ten gehore brengt, dat na enkele minuten over gaat in een ander tempo, waarbij de langzame muziek psychedelisch wordt, acid rock bevat en weer steeds meer snelheid begint te krijgen, om opnieuw rustiger te worden en te veranderen in een heerlijk stuk stonerrock, dat tegen het einde versneld wordt.(luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie)
In "Orange Sky And Bottle Neck" laat de band me genieten van een schitterend licht psychedelisch rustig nummer, dat ruimtelijke invloeden heeft en een aanstekelijk ritme bevat en in "Dune Surfer" zet de band me een swingend zwaar stonerrock nummer met spacerock invloeden voor, dat in een hoog tempo gespeeld wordt en een licht hypnotiserend effect op me heeft.

The Re-Stoned heeft me met "Ram's Head" van begin tot einde in de ban van hun fantastische muziek gehouden en ik kan deze plaat dan ook sterk aanraden, aan een ieder, die van stonerrock houdt.

Review: Lèche Moi - A6 (Atypeek Music / Araki Records, 2019) (Post-Punk / Dark Elektro)

Lèche Moi, die in 2016 werd opgericht, is een groep muzikanten uit Frankrijk, die varieërt van nummer tot nummer en bestaat uit: Mika Pusse - zang,  Red - sologitaar, Quentin Rollet - saxofoon, Eric Jeunesse - drume en elektronica, Mathias Imbert - contrabas, Thierry Müller - sologitaar, Jean Noël Cognard - drums, Serge Bégout - sologitaar, Thierry Bartalucci - accordeo en Bernard-Marie Koltes - tekst.
Het collectief bracht 14 november 2017 hun debuut EP "Sortie 13" als digitale download uit en deze werd op 17 april 2019 gevolgd door het digitale download nummer "Libéra Me".
In eerste instantie zou het debuut album "A6", waarop 11 nummers staan, op 4 november 2019 als digitale download verschijnen, maar Atypeek Music / Araki Records besloot om de datum te vervroegen en bracht het, zowel op LP, CD als als digitale download al in juni 2019 uit.

De CD start met "Cold Night", een schitterende mix van industriële muziek, duistere elektro en post-punk, die in een niet al te hoog tempo gespeeld wordt en een licht hypnotiserend terugkerend ritme bevat en dit nummer wordt gevolgd door "Burned", een fantastische swingende licht hypnotiserende rock song met eentonig dansbaar ritme en hierbij is stil zitten niet aan de orde.
Daarna volgt "Rage", een schitterend rustig duister klinkende song, die langzaam meer tempo krijgt en invlioeden uit new wave heeft en gevolgd wordt door "Anyway", een prachtige song, die ingetogen zang bevat.
In "A Monkey On My Back" zet Lèche Moi me een experimenteel startend nummer voor, dat in een niet al te hoog tempo gespeeld wordt en een terugkerend ritme bevat, terwijl de opgezegde tekst op die van Copernicus lijkt, waarna het nummer 52 seconden voor het einde stopt en in "Deep" krijg ik een swingende mix van house, industriële muziek en elektro te horen, die enkele tempowisselingen heeft.
Dan volgen "The Letter", een mooie rustig pop song, de single "Libéra Me", een rustig heerlijk zwaar instrumentaal dark wave nummer en "Irrécupérable", een uitstekende elektro song met gesproken tekst en een aanstekelijk dansbaar ritme.(luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie)
Verder hoor ik "All Is All", een iets meer dan 11 minuten durende post-punk song met invloeden uit psychedelische muziek, spacerock en duistere elektro, waarbij de tekst gedeclareerd wordt en het nummer opnieuw iets weg heeft van de muziek van Copernicus en "Partir Pour Ne Plus Revenir", een heerlijk instrumentaal elektro nummer met avant garde invloeden.

"A6" van Lèche Moi is een verrukkelijk album, dat me van begin tot einde heeft weten te boeien en ik kan iedere liefhebber van dark elektro, post-punk en hypnotiserende ritmes, deze meesterlijke schijf, dan ook ten zeerste aanraden.

Review: Rature - Les Oubliès D'Okpoland (Atypeek Music, 2019) (Reggae / Rap / Dub / Hip-hop)

Rature uit Frankrijk werd in 2009 opgericht en bestaat uit: Damien Grange - zang en drums en Sébastian Finck - synthesizer en drums.
Het duo bracht op 4 december 2009 hun albums "29 Erreurs" en "Boulevard Des Gros" gelijktijdig via adamgreen diffusion records als digitale download albums uit en deze sijn op 25 mei 2019 gevolgd door "Les Oubliès D'Okpoland", dat als CD en als digitaal download album via Atypeek Music verscheen.

Het album, dat 10 nummers bevat, start met "Orgue", waarin het duo me een schitterende mix van rap, reggae en psychedelische rock voor schotelt, die in een niet al te hoog tempo gespeeld wordt en aanzet tot dansen, waarna de band "Oldschool" speelt, een swingende hip-hop song, die een aanstekelijk dansbaar ritme heeft.
Daarna volgt "Poney", een fantastische dansbare mix van terugkerende ritmes, hip-hop en psychedelische muziek, die swingt en gevolgd wordt door "Stone", een geweldige song, die invloeden van rap, dreigende ritmes, psychedelische muziek en avant garde bevat en in een vrij rustig tempo gespeeld wordt.
In "Aeiou" krijg ik een heerlijke mix voorgezet, waarin het duo een mix maakt van dub en rap, die lichte invloeden uit de muziek van Can heeft en in "Escalier" laat Rature me genieten van een hip-hop song met een terugkerend dreigend ritme, dat swingt.
Dan volgt "Coma", waarin de titel steeds herhaald wordt en de muziek invloeden heeft van Can en Damo Suzuki en dit nummer wordt gevolgd door "Dubyo" en hierin speelt het duo een verrukkelijke mix van reggae en dub, die psychedelische invloeden heeft en repeterend, licht hypnotiserend, ritme bevat.(luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie)
Verder volgen de remixen van "Orgue", een aanstekelijke mix van reggae en hip-hop en "Stone", een lekkere swingende mix van dub, rap en psychedelische muziek, waarbij stil zitten geen optie is.

"Les Oubliès D'Okpoland" van Rature heeft me van begin tot einde weten te boeien en ik kan iedere liefhebber van reggae, dub en rap deze schijf dan ook zeer aanbevelen.

Review: Arcadelt - Arc 8 (Lizard Records, 2018) (Symfonische Rock)

Arcadelt werd in 1992 te Rome, Italië, opgericht door: Fabrizio Verzaschi - sologitaar, Fabio Cifani - basgitaar, Giacomo Vitullo - keyboards en zang en Fabio Ferri - drums, waarna zanger Pierfrancesco Drago de band completeerde.
In deze formatie werd hun debuut album "Enjoy" in 1996 via Progland Records op CD uitgebracht, waarna Fabio Ferri de band verlaat en Luca Lobefaro zijn plaats innneemt, totdat de groep in 1997 ontbonden wordt.
4 Leden van de originele bezetting besluiten de band in 2009 nieuw leven in te blazen en samen met drummer Sandro Piras, vormen Fabrizio Verzaschi, Fabio Cifani, Giacomo Vitullo en Pierfrancesco Drago de huidige band, die in 2010 de EP "Enjoypan", waarop 4 nummers van hun debuut CD plus 1 nieuw nummer staan, uitbrengt.
Vervolgens verscheen de CD "Ventura" in 2014 via Alpha Release en in mei 2019 is het album "Arc 8", waarop 7 nummers staan, via Lizard Records uitgebracht en hierop spelen de gastmuzikanten: Guendalina Pulcinelli, Angelika Grodon, Aurelia Capaccio en Elena Bianchetti, oftewel het Euterpe Quartet in 1 nummer op viool mee en tevens doet drummer Fabio Ferri in 1 nummer mee.
Vermeldenswaardig is verder nog, dat er oorspronkelijk 8 nummers op het album zouden staan, maar het laatste nummer "Sotto I Ponti" staat wel in de bijgevoegde teksten en in doorzichtige inkt op de titellijst, maar ontbreekt op de CD.

Het eerste nummer van de CD heet "Behind The Curtain", waarin de band een prachtige symfonische rock song speelt, die diverse tempowisselingen bevat en sterke invloeden van de muziek van bands uit de jaren 70, zoals Genesis, heeft, waarna "The Heartbeat" volgt, dat, gedurende 1 minuut, in een rustig tempo gespeeld wordt en daarbij speelt de piano een hoofdrol, om dan over te gaan in een swingende symfonische rock song, die enkele tempowisselingen bevat en halverwege terug keert in het rustige tempo en vervolgens in een gemiddeld tempo te veranderen, dat tegen het einde weer meer snelheid krijgt.
Dan volgt "Dogs In Chains", een heerlijke song met een afwisselend aanstekelijk ritme, waarbij stil zitten geen optie is en dit nummer wordt gevolgd door "Caledonia", dat met een verhaaltje begint, dat minimale begeleiding heeft, om na 1 minuut de muziek bijgevoegd te krijgen, die afwisselend is en waarin de verhaallijn doorgetrokken wordt en Arcadelt een fantastische song ten gehore brengt.(luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie)
In "Assenze" schotelt de band me een mooie rustige song voor, die door het meespelen van strijker orkestraal klinkt en in "Blood On" speelt de band een vrij heftige uptempo rock song, die invloeden van hardrock en enkele subtiele tempowisselingen bevat.
Dan volgt het laatste nummer van het album, "The Blu Side", waarin de band me opnieuw zo'n geweldige song voorzet, die diverse tempowisselingen heeft.

Arcadelt heeft me met "Arc 8" van begin tot eind geboeid met hun verrukkelijke symfonische rock en ik kan elke liefhebber deze schijf dan ook ten zeerste aanraden.