Hun debuut album "Crimea)" verscheen op 24 juli 2010 als digitale download, gevolgd door de albums "The Quietest Place On Earth" (CD, LP en dd, 1 december 2012), "Crimea (Remastered)" (beperkte oplage op 250 stuks wit/zwart vinyl en als dd, 26 april 2014), "Departure Songs" (CD en dd, 23 juli 2015) en "Departure Songs - Live at Dunk Fest 2017" (beperkte oplage van 333 stuks op turquoise met goud/zwart gespetterd, beperkte oplage van 333 stuks op goud/wit met zwart gespetterd en 333 stuks gekleurd met zwart/wit op 180 gram vinyl en als dd, 21 maart 2019).
De band bracht op 4 oktober 2019 hun album "Triumph & Disaster" via Bird's Robe Records / Dunk Records in een beperkte oplage van 500 stuks op wit / hemel blauw, in een beperkte oplage van 300 stuks op zee blauw met Halloween oranje (LP 1) en water blauw / gespetterd bruin (LP 2) en in een beperkte oplage van 150 stuks op donker paars / zee blauw met Halloween oranje / wit gespetterd 2LP vinyl uit en tevens als CD en als digitale download en in januari 2022 verscheen het album "Departure Songs" opnieuw via dit label als CD.
Op 4 juli 2025 bracht de band hun 2LP / CD "A Single Flower" in Australië als 2LP, als CD en als digitale download uit en op 22 augustus 2025 verschijnt dit ook in de rest van de wereld.
Het album, dat 6 nummers bevat, start met "If They Had Hearts", waarin We Lost The Sea na een mooi rustig begin met een licht hypnotiserend terugkerend ritme het tempo langzaam opvoert, waarbij ook de muziek aanzwelt, om na 6 minuten dit in een ander ritme en traag tempo over te laten gaan.
Dan volgt "A Dance With Death", een schitterend post-rock nummer met een gemiddeld tempo en een licht hypnotiserend terugkerend ritme, die na 4 minuten in een trager tempo en ander ritme over gaat, om 3 minuten later in een uptempo stuk rock met een terugkerend ritme te veranderen.
In "Everything Here Is Black And Blinding" schotelt We Lost The Sea me een uitstekend nummer voor met een terugkerend ritme en een gemiddeld tempo, waarin de muziek tegen het einde heftiger wordt en aanzwelt.
Daarna volgt "Bloom (Murmurations At First Light)", een prima post-rock nummer met een langzaam tempo en een aanstekelijk ritme, dat iets over de helft van het nummer meer snelheid krijgt.
Vervolgens hoor ik "The Gloaming", een prachtig langzaam nummer, waarin het pianospel centraal staat en orkestrale muziek als achtergrond heeft.
Verder volgt "Blood Will Have Blood", een 27 minuten durend nummer, dat met langzame terugkerende tonen begint, om na 6 minuten iets meer snelheid te krijgen, waarbij de muziek uitnodigt tot dansen, totdat de band besluit weer in een trager tempo te gaan spelen, om vervolgens melodisch en in een gemiddeld tempo te worden gespeeld en roept de band voor het volgende gedeelte van het nummer een dreigende sfeer op, waarvan de laatste 2 minuten in rust gespeeld worden.
We Lost The Sea heeft me met "A Single Flower" van begin tot einde in de ban van hun geweldige post-rock weten te houden en ik raad elke liefhebber van dit genre deze meesterlijke schijf dan ook sterk aan.(luister naar dit album via de bandcamp link onder de recensie)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten