De band, die onder andere optrad in België, Nederland, Frankrijk, Engeland en Italië, bracht in 2011 hun debuut CD "The Narcotic Daffodils" via het MusicBrussels label in Europa uit en via it’s Oh! Music in Japan, terwijl het nummer The Crazy Dwarf, van hun debuut CD, in 2012 opnieuw uitgebracht werd door het Amerikaanse Trail Records label op de verzamel CD "Discovery".
Hun nieuwe album "Cellex" werd in de Noise Factory Studio en Uptown Studio opgenomen en het verscheen in 2014 via het Franse Musea Records, die ook de eerste CD van de band opnieuw heeft uitgebracht.
Het eerste nummer van "Cellex", waarop 10 songs staan, heet "Light Dry Gordon" en hierin hoor ik de band een fantastische swingende mix maken van gitaarrock, new wave, disco en avant-garde, waarin het tempo vrij hoog ligt en de muziek uitnodigt tot meebewegen.
Het volgende nummer heet "Surfer Boy", waarin de band gebruik maakt van de sitar en een licht psychedelisch sfeertje oproept, dat vergezeld gaat van een swingend uptempo ritme, waarin heerlijk gitaarspel te beluisteren is en dat zeer dansbaar is, waarna ik "Million Dollar Baby" te horen krijg, een uitstekend stukje rock en ook dit nummer swingt weer als een trein, zodat het onmogelijk voor me is hier stil bij te blijven zitten.
In "Weathered" verrast de band me op een schitterende avant-garde song, waarin een nostalgisch theater ritme zit en dit doet me lichtelijk aan de muziek van de Italiaanse band Ataraxia denken ten tijde van hun CD "Paris Sleen" uit 2007. (luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie)
"The Barber" begint dreigend, maar verandert al snel in een lekker dansbaar stuk rock muziek, dat, na een tempowisseling, over gaat in een rustig startende melodische progressieve rock song, die langzaam sneller en heftiger wordt.
Vervolgens krijg ik "Sun For The Rest" te horen en daarin speelt de band een uitstekende rustige melodische pop song, die gevolgd wordt door "Go Love", waarin de band een mix maakt van melodische rock en musical, die in een aanstekelijk ritme gespeeld wordt.
Daarna hoor ik "Shout", een heerlijke mix van blues, progressieve rock en theater, waarin diverse prima tempowisselingen zitten, die het nummer spannend houden en in "The Sewer" schotelt de band me een spannende swingende rock song voor.
Het laatste nummer heet "Jolyne en werd in de Basilique Cathedral van Saint-Hubert werd opgenomen en hierin laat de band me genieten van een schitterend nummer, dat begint met fantastische zang, waarna de muziek wordt ingezet, die in dit nummer louter bestaat uit zang en gitaar en in een rustig tempo gespeeld wordt.
"Cellex" van The Narcotic Daffodils is een fantastische CD, die vol staat met schitterende afwisselende songs, waarmee de band me van begin tot einde heeft weten te boeien en ik kan deze CD dan ook van harte aanbevelen aan elke liefhebber van de betere rock songs.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten