Review: Anima Morte - Upon Darkness Stains (Transubstans, 2014) (Symfonische Rock)

De Zweedse band Anima Morte, die in 2004 door Fredrik Klingwall werd opgericht en sinds 2007 CD’s uitbrengt, heeft een nieuwe CD, getiteld “Upon Darkness Stains”, hun 3e officiële release nadat hun debuut CD "Face In The Sea Of Darkness" 2 maal uitgebracht werd; de eerste maal in 2007 via Dead Beat Media en in 2011 via Transubstans, waarna in 2011 de CD "The Nightmare Becomes Reality" via hetzelfde Transubstans label verscheen.
De band speelt instrumentale progressieve rock, geïnspireerd door de klassieke Italiaanse horror soundtracks, die beroemd werden door bands en artiesten als Goblin, Fabio Frizzi en Ennio Morricone, maar ook door bands uit de jaren 70 zoals King Crimson, ELP en Rick Wakeman en natuurlijk spelen de mellotron, Hammond orgel en Moog synthesizer daarin een grote rol en hun muziek is een kruising van horror, symfonische en progressieve rock.
De band bestaat uit: Daniel Cannerfelt – gitaar, Fredrik Kingwall – keyboards, mellotron en Rhodes synthesizer, Stefan Granberg – bouzouki, basgitaar, gitaar en keyboards en Teddy Möller – drums.
OP hun nieuwe CD, "Upon Darkness Stains", waarop 12 nummers staan, spelen de gastmuzikanten Mattias Olsson (Änglagård, Necromonkey, Kaukasus), David Lundberg (Gösta Berlings Saga, Necromonkey) Ketil Einarsen (Kaukasus, White Willow), Jerk Wååg, Johan Klingwall mee.

Het album start met "Blessing Of The Dead", waarin de band me laat genieten van een schitterend rustig, maar dreigend, nummer, dat gevolgd wordt door "Illusion Is The Catalyst", dat een fantastische mix is van symfonische rock en hardrock en een dreigende uitstraling heeft mee gekregen.
Daarna krijg ik "Ephemeris" te horen en ook in dit heerlijke nummer, laat de band me een lekker in het gehoor klinkend symfonisch stukje rock horen, dat ook nu weer een licht dreigend ritme bevat.
Het volgende nummer heet "Fear Will Pass Over Your Mind" en hierin hoor ik Anima Morte, in een gemiddeld tempo, een vrij duister stukje symfonische rock spelen, dat gevolgd wordt door "Wakeless", een uitstekend symfonisch werkje, waarin opnieuw een licht dreigende ondertoon zit.
In "Interruption" krijg ik een heerlijk rustig duister nummer te horen en in "The Darkest Pattern" schotelt de band me een geweldig lekker klinkend symfonisch nummer voor (luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie), waarna ik "The Carrion Crow" hoor en hierin laat de band me genieten van een schitterend stukje symfonische rock met folkrock invloeden, waarin een licht hypnotiserend ritme zit, waarbij het onmogelijk is stil te blijven zitten.
Vervolgens hoor ik "Echoing The Red", waarin de band opnieuw een heerlijk swingend symfonisch rock nummer speelt met lichte horror invloeden en in het volgende nummer, dat "Isomorphia" heet, laat de band me ook nu weer een fantastisch stukje symfonische rock horen.
"First Snow On The Last Ashes" wordt in een rustig tempo gespeeld, dat, net als de andere nummers, een lichte dreiging bevat en zou uit een horror film kunnen komen en het laatste nummer van de CD "Halls Of Death", waarin enkele uitstekende tempowisselingen zitten, bevat licht klassieke invloeden.

Anima Morte heeft me met "Upon Darkness Stains" opnieuw weten te overtuigen van hun kwaliteiten, door een schitterend album af te leveren, dat vol staat met fantastische symfonische rock en een aanrader is voor liefhebbers van dit genre.