De eerste formatie bestond uit: Robert Fripp - sologitaar, Ian McDonald - zang, dwarsfluit, mellotron en saxofoon, Michael Giles - drums, Greg Lake - zang en basgitaar en Peter Sinfield - teksten en lichtshow.
De band deed op 9 april 1969 hun eerste optreden en brak, na hun optreden als voorprogramma van The Rolling Stones in Hyde Park op 5 juli 1969, waarbij meer dan 250.000 mensen aanwezig waren, door.
Kort na het uitbrengen van hun succesvolle debuut album "In The Court Of The Crimson King" stapten McDonald en Giles uit de band uit en maakten het album "McDonald & Giles", terwijl ook Greg Lake aankondigde na het voltooien van het volgende album ("In The Wake Of Poseidon", 1970) uit de band te stappen om met Keith Emersonte gaan samenwerken (E.L.& P.).
Fripp stelde daarna een nieuwe band samen, die bestond uit: Robert Fripp, Pete Sinfield, Gordon Haskell - basgitaar en zang, Mel Collins - dwarsfluit en saxofoon en Andy McCulloch - drums.
Aan het derde album "Lizard", dat eind 1970 werd opgenomen, werkten ook Keith Tippett - piano en Jon Anderson - zang als gastmuzikanten mee.
Nadat de band in januari 1972 uit elkaar was gegaan, werd King Crimson in een nieuwe samenstelling in juli van dat jaar opnieuw opgericht en bestond toen uit: Robert Fripp, Bill Bruford - drums, John Wetton - zang en basgitaar, David Cross - viool en keyboards en Jaime Muir - percussie, terwijl de teksten aangeleverd werden door Pichard Palmer - James.
In deze formatie zou de band, zonder Muir, die in 1973 vertrok, 3 albums uitbrengen: "Larks' Tongues in Aspic", 1973; "Starless and Bible Black", 1974 en "Red", 1974 en op laatstgenoemde zijn ook oud leden Collins en McDonald (die in de band terug keerde) te horen.
Dat zelfde jaar nog besloot Fripp echter de band op te heffen, waarna alle bandleden hun eigen weg gingen en in 1975 verscheen het live album "USA", dat in 1974 opgenomen was en daarop was het vioolspel van Eddie Jobson te horen.
In 1981 richtte Fripp King Crimson nogmaals op en speelden Bill Bruford - drums, Adrian Belew - sologitaar en zang en Tony Levin - basgitaar met hem mee.
Vervolgens verschenen de albums: "Discipline" (1981), "Beat" (1982) en "Three Of A Perfect Pair" (1984), waarna de band door meningsverschillen uit elkaar ging.
Op 7 januari 1994 startte de band nogmaals opnieuw met deze keer Robert Fripp - mellotron en keyboards, Adrian Belew - sologitaar en zang, Trey Gunn - basgitaar, Tony Levin - basgitaar, Bill Bruford - drums en Pat Mastelotto - percussie en drums als dubbel trio in de gelederen.
Dat resulteerde in de EP "Vroom" en het album "Thrak" (1995), maar ook speelden de bandleden onder de naam ProjeKcts in een kleinere bezetting, totdat ook deze formatie in 1997 uiteen viel en verder ging zonder Bruford en Levin.
In 2000 verscheen het album "The Construction Of Light", gevolgd door "The Power To Believe" in 2003 en tijdens de tournee, die eind 2003 volgde, werd Gunn vervangen door Levin.
Vanaf 2014 bestaat de band uit: Robert Fripp, Tony Levin, Pat Mastelotto, Mel Collins - saxofoon, dwarsfluit en mellotron, Gavin Harrison - drums, Jakko Jakszyk - zang en sologitaar en Bill Rieflin - drums.
Op 2 juni 2017 verscheen hun live EP "Heroes" als eerbetoon aan de overleden David Bowie en dit nummer is hier op 2 maal te beluisteren.
De EP, die tijdens hun Europese tournee in 2016 werd opgenomen, start met "Heroes" en in dit nummer hoor ik de band een schitterende uitvoering van dit nummers spelen, waaraan alleen het stemgeluid van Bowie zelf ontbreekt. (luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie)
Daarna volgt "Easy Money", een fantastische mix van progressieve rock, jazz en experimentele rock, die in een hedendaagse versie wordt gespeeld en iets meer dan 10 minuten duurt.
Dan laat de band me genieten van "Starless" (Edit) en hierin krijg ik een heerlijke orkestraal klinkende rustige rock song voorgeschoteld, die jazz invloeden heeft en gevolgd wordt met een lekker in het gehoor klinkende drumsolo, die onder de naam "The Hell Hounds Of Krim" vermeld staat.
De EP wordt afgesloten met de radio edit versie van "Heroes", dat net als het eerste nummer schitterend klinkt.
"Heroes" van King Crimson is een uitstekende EP, waarmee de band me even terug in de tijd heeft gebracht en me heeft laten genieten van hun geweldige progressieve rock, die ik iedere liefhebber van dit genre kan aanraden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten