Franz Bargmann - sologitaar en Timm Brockmann - keyboards, synthesizers en effecten uit Berlijn, Duitsland en beide afkomstig uit de band Camera, brengen hun debuut album "Licht", waarop 12 nummers staan, op 20 oktober 2017 via het Bureau B label uit.
Het album bevat 12 nummers, waarvan het eerste "Aura" heet en daarin hoor ik het duo een mooi rustig elektronisch stukje muziek spelen, dat slechts anderhalve minuut duurt en gevolgd wordt door "Deepmind", een lekker in het gehoor klinkend elektronisch nummer met een eentonig ritme, dat licht hypnotiserend is.
Daarna volgt "Softarps", een heerlijk rustig nummer, dat de richting van de new age muziek op gaat (luister naar een gedeelte van dit nummer via de soundcloud link onder de recensie), waarna het duo me "Horizont" voorschotelt en ik een mix van elektronische muziek en disco te horen krijg, waarbij stil zitten niet aan de orde is.
Dan hoor ik "Prisma", een schitterend, vrij zwaar, elektronisch nummer, dat gevolgd wordt door "Sylvester", een verrukkelijk psychedelisch stukje elektronische muziek.
In "Spektrum" zet Brockmann Bargmann me opnieuw een heerlijk rustig nummer voor, dat mijn gedachten tot rust brengt en in "Muezzin" speelt het duo een fantastisch krautrock nummer, dat me in beweging brengt.
Vervolgens hoor ik het langste nummer van het album, getiteld "Schatten", waarin ik iets meer dan 10 minuten mag genieten van een geweldig swingend dreigend nummer, dat gedomineerd wordt door de drums en synthesizer, waarna ik "Meer" voorgezet krijg en daarin speelt het duo een prachtig rustig nummer, waar de gitaar en piano de belangrijkste rol voor zich op eisen.
Verder krijg ik "Puls" voorgeschoteld, dat tot halverwege een schitterend zwaar dreigend nummer is, waarna het duo over gaat in het maken van een swingende dansbare mix van krautrock en elektronische muziek.
Het laatste nummer, "Hyper", dat weer een mooi rustig nummer is en op op gitaar en synthesizer gespeeld wordt, duurt bijna 3 minuten, waarna de muziek stopt, om vervolgens na iets meer dan 14 minuten weer te starten en daarin krijg ik een heftig chaotisch en experimenteel stuk muziek te horen.
"Licht" van Brockmann Bargmann is een zeer afwisselend album, waarvan ik ten volle heb genoten en ik kan deze schijf dan ook ten zeerste aanraden aan een ieder, die van elektronische muziek houdt, maar ook zij, die van krautrock houden, zullen zeker van dit album weten te genieten.
* De muziek van deze band/artiest is ook regelmatig te beluisteren op maandagavond tussen 20.00 en 22.00 uur (Europese tijd) in het radio programma Carry's Music Machine via www.osuradio.nl
Eberhard Kranemann uit Dusseldorf studeerde muziek aan het Dortmund Conservatory en kunst aan de Kunstakademie Düsseldorf.
Hij speelde in bands als Kraftwerk, NEU! en Pissoff, terwijl hij solo albums uitbracht onder de naam Fritz Müller.
Harald Grosskopf uit Berlijn speelde drums op de vroege Klaus Schulze albums en nam 13 albums met de band Ashra op en tevens maakte hij als solo artiest diverse synthesizer albums, waaronder "Synthesist" en "Oceanheart".
In 2016 ontmoetten ze elkaar op een festival, waar ze beiden als solo artiest optraden en besloten hun krachten te bundelen en samen een album op te nemen, dat de titel "Krautwerk" kreeg, waarin ze hun kosmische visie op de muziek van vandaag en morgen weergeven.
Het album, dat 6 nummers bevat, verscheen in mei 2017 via het Bureau B label en is zowel op vinyl als op CD uitgebracht en de instrumenten, die beiden hierop spelen zijn: Kranemann - elektronica, sologitaar, Hawaï gitaar, cello en zang en Grosskopf - elektronica, elektrische drums en percussie.
De plaat start met "Midnight In Düsseldorf Berlin" en daarin hoor ik het duo in een rustig tempo spelen, waarbij het eentonige ritme licht hypnotiserend is, terwijl de tekst gesproken wordt en dit nummer wordt gevolgd door "Ou Tchi Gah", een zeer dansbare swingende krautrock song, waarin elementen uit de muziek van Kraftwerk terug te vinden zijn en het ritme hypnotiserend werkt (luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie).
Daarna zetten Eberhard Kranemann en Harald Grosskopf "Texas Paris" voor, dat start met heftige gitaarklanken, die over gaan in een rustig stukje muziek, dat invloeden uit new age bevat en een eentonig drums ritme heeft, waarna "Happy Blue" volgt, waarin het duo me een lekkere swingende mix van dance en krautrock voorzet, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt.
In "Buddhatal" laat het duo me genieten van een heerlijk nummer, dat experimenteel begint en over gaat in een fantastisch, vrij zwaar, stuk muziek, waarin de cello een belangrijke rol speelt en het ritme opnieuw hypnotiserend is en in het laatste nummer, dat "Be Cool" heet, schotelen ze me weer een schitterende hypnotiserende mix van dance en krautrock voor, waarbij stil zitten niet aan de orde is.
"Krautwerk" van Eberhard Kranemann Harald Grosskopf heeft me van begin tot einde weten te boeien en ik kan deze verrukkelijke muziek dan ook ten zeerste aanraden, aan een ieder, die van krautrock, dance en hypnotiserende ritmes houdt.
* De muziek van deze band/artiest is ook regelmatig te beluisteren op maandagavond tussen 20.00 en 22.00 uur (Europese tijd) in het radio programma Carry's Music Machine via www.osuradio.nl
Schneider Kacirek is een Duits duo uit Hamburg, dat bestaat uit: Stefan Schneider - basgitaar en elektronica en Sven Kacirek - drums en percussie.
Schneider, die ook onder de naam Mapstation muziek maakt, was een van de oprichters van de bands Kreidler en To Rococo Rot en speelde verder in: Deux Baleines Blanches, Hauntologists, Music AM, September Collective en Sons Of Care en werkte met diverse belangrijke Duitse muzikanten, zoals Hans-Joachim Roedelius (Cluster), Klaus Dinger (Kraftwerk, NEU!), Hans-Joachim Irmler (Faust), Arto Lindsay, Bill Wells, Hauschka, The Pastels, St. Etienne en Alexander Balanescu.
Kacirek studeerde van 1994 tot 1997 aan het Yamaha Music Station, in 1997 aan het Drummers Collective te New York (USA), van 1997 tot 1999 aan de Hoge Muziekschool Arnhem (NL) en in 1999 aan de Musikhochschule in Hamburg, waarna hij in 2001 als freelance muzikant en componist werkzaam werd en sinds 2005 les geeft aan de Hamburg School of Music.
Ook schreef hij enkele boeken, waaronder "Drum´n bass-Creative Concepts For Drummers" (KDM, 2000) en “Secret Drum Grooves” (Alfred Publ., 2002).
Tussen 2007 en heden maakte hij tot nu toe 3 solo albums, waaronder het veel geprezen "Kenya Sessions" uit 2011 en werkte samen met Marc Ribot, Nils Frahm, Hauschka en F. S. Blumm, maar ook maakte hij "field recordings" in Kenya, Ethiopië en Japan, deed concerten over de hele wereld, schreef diverse composities voor onder andere ballet, theater, film en dans en maakte in 2013 met Stefan Schneider het album "Mukunguni”, dat via het Honest Jons label verscheen.
Hun debuut album voor Bureau B Records "Shadows Documents" werd tussen 2011 en 2014 op verschillende locaties opgenomen in Hamburg, Düsseldorf en Nairobi en uitgebracht op vinyl en CD.
Het album "Radius Walk", dat 8 nummers bevat, is 7 juli 2017 eveneens via het Bureau B Records label verschenen en daarop werkt Sofia Jernberg (zang) uit Zweden mee.
Het eerste nummer van "Radius Walk" heet "Dust" en daarin krijg ik een experimenteel startend nummer te horen, dat na ongeveer een minuut verandert in een heerlijke avant garde song, waarin het stemgeluid van Sofia een belangrijke rol speelt.
Daarna zet de band me "Duett" voor en hoor ik een uitstekende dansbare instrumentale mix van elektro en krautrock, die een hypnotiserend ritme heeft en gevolgd wordt door "I Atlanten", een mooie rustige pop song met elektro en avant garde invloeden.
Dan hoor ik "Arbeit 16", een vrij experimenteel eentonig instrumentaal nummer, dat invloeden uit de avant garde bevat, waarna Schneider Kacirek Feat. Sofia Jernberg me "Back" voorschotelt en hierin krijg ik een fantastisch krautrock nummer te horen, waarin de muziek eentonig is, waardoor het ritme lekker hypnotiserend klinkt.
In "Lumpur" laat de band me genieten van een geweldig swingend hypnotiserend krautrock nummer en in "Drums Drums" speelt de band eveneens een verrukkelijk krautrock nummer in een eentonig ritme, dat gevolgd wordt door "Smiling" en daarin krijg ik weer zo'n fantastische rustige avant garde song te horen, waarin ook plaats is voor het experiment.
"Radius Walk" van Schneider Kacirek Feat. Sofia Jernberg is een schitterend album, waarmee de band me van begin tot einde in de ban van hun muziek heeft weten te houden en ik kan deze schijf dan ook ten zeerste aanraden aan elke liefhebber van zowel krautrock als avant garde (luister naar gedeeltes van nummers via de soundcloud link onder de recensie).
* De muziek van deze band/artiest is ook regelmatig te beluisteren op maandagavond tussen 20.00 en 22.00 uur (Europese tijd) in het radio programma Carry's Music Machine via www.osuradio.nl
De Duitse band Der Plan uit Düsseldorf was begin jaren 80 vooral bekend als één van de pioniers van de muzieksoort Neue Deutsche Welle, oftewel de Duitse New Wave.
Begin 1979 opgericht onder de naam Weltaufstandsplan, bestond in eerste instantie uit: Kai Horn, Frank Fenstermacher, en Moritz Reichelt (alias Moritz R), maar voordat de band, die vanaf 1980 Der Plan ging heten, hun eerste single uitbracht, was Horn uit de band gegaan en maakten Fenstermacher en Reichelt in samenwerking met Chrislo Haas en Robert Görl (beide leden van de band DAF) hun debuut single "Der Plan".
De single verscheen in een oplage van 1500 stuks op hun eigen label Warning Records, dat later Ata Tak zou gaan heten, waarna korte tijd later Kurt Dahlke alias Pyrolator zich bij het duo voegde.
Vervolgens verschenen: "Geri Reig" (LP/CD, 1980), "Da Vorne Steht Ne Ampel" (Single, 1980), "Normalette Surprise" (LP/CD, 1981), "Arbeit Liebe Brot Einfachheit Tod" (Single, als extra materiaal van het verzamelalbum "Fix Planet", 1982), "Die Letzte Rache" (LP/CD, 1982), "Gummitwist" (Single/Maxi, 1984), "Golden Cheapos" (Dubbele Single, 1984), "Japlan" (LP/CD Japanse uitgave, 1984), "Fette Jahre" (compilatie LP, 1985), "Es Ist Eine Fremde Und Seltsame Welt" (LP, 1987), "Perlen (CD, 1988), "Die Peitsche Des Lebens" (LP/CD, 1989), "Live At The Tiki Ballroom Of The Senior Maoris Recreation Center In Maketu, Bay Of Plenty, New Zealand" (CD, 1993), "Pocket" (MiniCD, als bijlage voor de Live CD, 1993), "Japlan" (heruitgave op CD, 2002) en "Die Verschwörung" (LP/CD, 2004).
De band ging weliswaar in 1992 uit elkaar, maar werd als Der Plan v4.0 in Berlijn door Moritz R, Achim Treu en JJ Jones in 2003 heropgericht, die het album "Die Verschwörung" uitbrachten.
Pyrolator en Fenstermacher richtten een trance project op, getiteld A Certain Frank en sloten zich in 2002 aan bij de band Fehlfarben, terwijl Der Plan als virtueel project in 2008 als Der Plan v5. online werd gepresenteerd, waarbij de rollen van de bandleden werden vertolkt door Mo Eriksen, Moni Duettmann en Popeye235 Baxter.
Na 25 jaar niet samen in de studio bezig te zijn geweest hebben Moritz R, Kurt Dahlke alias Pyrolator en Frank Fenstermacher, oftewel Der Plan de handen weer ineen geslagen en een nieuw album gemaakt, getiteld "Unkapitulierbar", dat 23 juni 2017 verschenen is via het Bureau B label en vooraf gegaan werd door de single "Gefährliche Clowns 2016".
Het album, dat 15 nummers bevat, start met "Wie Der Wind Weht" en daarin hoor ik de band een dansbare mix van pop en krautrock maken, die gevolgd wordt door "Lass Die Katze Stehn!", een zeer swingende dansbare mix van new wave en elektro (luister naar een gedeelte van dit nummer via de soundcloud link onder de recensie).
Daarna zet de band me "Man Leidet Herrlich" voor, een lekker in het gehoor klinkende reggae song, waarna "Grundrecht" volgt en ik een prima pop song te horen krijg, die elektro invloeden heeft en enkele tempowisselingen bevat.
Dan zet de band me "Es Heist: Die Sonne" voor, een vrij rustige pop song en deze wordt gevolgd door "Gesicht Ohne Buch", een schitterende rustige pop song met gesproken tekst.
In "Stille Hören" brengt de band me een vrij dreigende song in een niet al te hoog tempo ten gehore en in "Flohmarkt Der Gefühle" hoor ik een rustige pop song met enkele subtiele tempowisselingen.
Vervolgens schotelt Der Plan me "Der Herbst" voor en krijg ik opnieuw een uitstekende dansbare song te horen, die gevolgd wordt door "Köperlos Im Cyberspace", een swingende mix van elektro en pop, die tevens lichte krautrock invloeden heeft.
Verder hoor ik "Zu Besuch Bei N.Senada", een zeer kort nummer van nog geen minuut, waarin vogelgeluiden begeleid worden door pianospel, "Wie Schwarz Ist Ein Rabe", een heerlijke pop song, die enkele verrassende wendingen neemt, "Come Fly With Me", een luchtige pop song, waarin sensuele vrouwenzang te horen is, "Was Kostet Der Austritt?", een prima rustige mix van pop en elektro en "Die Hände Des Astronauten", een prachtige pop song, die een aanstekelijk ritme bevat, waardoor ik zin krijg om te gaan dansen.
"Unkapitulierbar" van Der Plan is een uitstekende plaat, die 15 prima songs bevat en ik iedere liefhebber van pop muziek aanraden, deze schijf eens te gaan beluisteren.
* De muziek van deze band/artiest is ook regelmatig te beluisteren op maandagavond tussen 20.00 en 22.00 uur (Europese tijd) in het radio programma Carry's Music Machine via www.osuradio.nl
De Duitse band Faust werd in 1969 te Wümme opgericht, doordat Hans Joachim Irmler - keyboards, Werner "Zappi" Diermaier - drums en Arnold Meifert - percussie, gingen samen spelen met Nukleus leden Rudolf Sosna - sologitaar, Jean Herve`Peron - basgitaar en Gunter Wuesthoff - saxofoon.
Geholpen door journalist en producer Uwe Nettelbeck zetten ze vlak bij Wümme een studio op en begonnen daar opnames te maken voor hun debuut LP "Faust", die in 1971 op doorzichtig vinyl in een doorzichtige hoes verscheen, waardoor de band een trouwe aanhang kreeg en Faust één van de belangrijkste krautrock bands van de jaren 70 werd.
Vervolgens verschenen "Faust So Far" (1972), "The Faust Tapes" (1973), "Outside the Dream Syndicate" (1973) (samenwerking met Tony Conrad), "Faust IV" (1974) en "Faust 5" (1975) (een promocassette van Virgin Records) voor de band uit elkaar ging in 1975.
Tussen 1970 en 1973 speelde Faust mee op de eerste 2 albums van de band Slapp Happy ("Sort Of" en "Acnalbasac Noom"), waarin Perter Blegvad speelde, die met Faust in Wümme had gespeeld en met hen door Engeland had getoerd, terwijl beide LP's geproduceerd werden door Uwe Nettelbeck.
Daarna werden de albums "71 Minutes of Faust" (1979), de compilatie met niet eerder verschenen werk "Munich and Elsewhere" (1987) en "The Last LP" (1988) (ook bekend als The Faust Party No.3 met muziek uit de periode 1971-1972) uitgebracht.
Begin jaren 90 werd Faust nieuw leven ingeblazen door Irmler, Diermaier en Peron en toerde voor het eerst door Amerika, waarna in 1995 hun nieuwe album "Rien" werd uitgebracht, gevolgd door: "You Know FaUSt" (1996), "Faust Wakes Nosferatu" (1998) (de CD en vinyleditie bevatten totaal andere muziek!), "Ravvivando" (1999), "Patchwork" (2002), "Derbe Respect, Adler" (2004) (samenwerking met Dälek), "Outside the Dream Syndicate - Alive" (2005) (samenwerking met Tony Conrad), "Collectif Met(z)" (2005) (3CD box + video CD), "Nobody Knows if it Ever Happened" (2007) (DVD), "... In Autumn" (2007) (3CD box + 1 DVD), "Trial and Error" (2007) (DVD), "Disconnected" (2007) (studioalbum met Nurse with Wound) en "C'est Com...Com...Compliqué" (2009).
Verder verschenen diverse live albums en compilaties, waaronder: "Faust Concerts, Volume 1: Live in Hamburg, 1990" (1994), "Faust Concerts, Volume 2: Live in London, 1992" (1994), "BBC Sessions/Kisses for Pythagoras" (Limited Edition LP, 1996), "Untitled" (1996) (compilatie met live en studiowerk), "Edinburgh 1997" (live, 1997), "Faust/Faust So Far" (2000), "The Wumme Years: 1970-1973" (2000), "Land of Ukko & Rauni" (live, 2000), "Freispiel" (2002) (remixen van
Ravviviando), "BBC Sessions +" (2001), "Patchwork 1971-2002" (2004), "Impressions" (DVD, 2006) en "Od Serca Do Duszy" (2CD, 2007) plus de split single "Überschall 1996" (1996) met Stereolab en Foetus.
OP hun "Just Us" uit 2014, waarop 12 nummers staan en uitgebracht door Bureau B, bestaat Faust alleen nog maar uit Diermaier en Peron, maar op "Fresh Air" (Alive! In The USA), dat op diverse plaatsen gedurende hun 28 daagse tournee in maart en april 2016 door Amerika live is opgenomen, bestaat de band uit: Peron, Diermaier en Maxime Manasc'h, die bijgestaan worden door: Ysanne Spevack (2 nummers), Barbara Manning (3 nummers), Beata Budkiewicz (1 nummer), Ulrike Stoeve (1 nummer), Robert Pepper (2 nummers), Ulrich Krieger (3 nummers), Michael Yr. Jeannouxa Day (3 nummers), Braden Diotte (3nummers) en Juergen Engler (1 nummer).
Het album, dat 5 mei 2017 via het Bureau B label is verschenen, bevat 7 nummers, waarvan het meer dan 17 minuten durende "Fresh Air" het eerste is en daarin hoor ik, een, door Ulrike Stoeve, gesproken tekst ondersteund worden door rustige tonen, waarna de band me in eerste instantie een schitterend avant garde nummer voorzet, maar dat verandert halverwege en als de tekst opnieuw gesproken wordt, laat de band me genieten van een fantastische mix van progressieve rock en krautrock.
Het volgende nummer heet "Birds Of Texas" en hierin speelt de band een prachtig, kort en vrij experimenteel, dreigend nummer, dat gevolgd wordt door "Partitur", een 22 seconden durende experimentele improvisatie.
Daarna krijg ik "La Poulie" te horen, waarin de band me een mix van krautrock en progressieve rock voorschotelt, die tevens experimentele en spacerock invloeden bevat en een in het Frans gezongen tekst heeft.
Dan speelt Faust "Chlorophyl", een geweldig swingend stuk krautrock, dat jazz invloeden bevat en in een hypnotiserend ritme ten gehore gebracht wordt en daarbij wordt de tekst in het Frans en Duits gezongen.
In "Lights Flickr" hoor ik een swingende mix van krautrock en progressieve experimentele jazz te horen, die door Barbara Manning's gesproken tekst extra kracht krijgt (luister naar dit nummeer via de youtube link onder de recensie) en in het laatste nummer, "Fish", laat de band me opnieuw genieten van een verrukkelijk dreigend progressief nummer, dat in een niet al te hoog tempo gespeeld wordt en daarin speelt de, soms heftig, gesproken tekst van Robert Pepper een belangrijke rol.
"Fresh Air" van Faust bevat, net als de rest van hun albums, geen alledaagse muziek, maar is een mix van krautrock, progressieve rock en experimentele jazz, die ik liefhebbers van deze genres ten zeerste kan aanraden.
* De muziek van deze band/artiest is ook regelmatig te beluisteren op maandagavond tussen 20.00 en 22.00 uur (Europese tijd) in het radio programma Carry's Music Machine via www.osuradio.nl
Sven Grünberg, die in 1956 te Tallinn, Estland, werd geboren is een synthesizer en progressieve rock muzikant en componist en het meest bekend om zijn betrokkenheid met het maken van meditatieve orgel en elektronische muziek van het Tibetaanse Boeddhisme.
Hij werkte samen met film maker Olav Neuland bij het schrijven van de soundtracks van de meeste van zijn films en in 1974 richtte Sven samen met Härmo Härm de progressieve rock band Mess op, waarvan in 1996 en 2004 de albums "Mess" (een compilatie van diverse overgebleven Mess opnamen) en "Küsi Eneselt" verschenen en ook maakte hij diverse solo albums, na het uiteen vallen van Mess.
Dat waren: de LP's "Hingus" uit 1981 en "OM" uit 1988, die beide via Melodija verschenen en in 2000 door Boheme Music op CD werden uitgebracht plus de CD's "Milarepa" (1993, Erdenklang), "Prana Symphony" (1995, Erdenklang) en Hukkunud Alpinisti Hotell (3CD album, 2001, Hyper.Records) en tevens verscheen in 1980 de single "Mess" via het Melodija label.
Al deze albums verschenen alleen in de Sowjet Unie en Rusland en 21 oktober 2016 brengt het Duitse Bureau B label "Hingus" voor het eerst buiten Rusland op de markt.
Het album start met "Hingus I", waarin een schitterend Tibetaans aandoend nummer hoor, dat me lichtelijk aan de muziek van Kitaro doet denken en tevens krautrock en filmmuziek elementen bevat en naadloos over loopt in "Hingus II", een heerlijk klinkende mix van Oosterse en elektronische muziek.
Daarna volgt "Hingus III" en daarin vervolgt Sven met het maken van prachtige elektronische, Oosters klinkende, muziek, die tegen het eind van het nummer zwaarder en heftiger wordt, om vervolgens in "Hingus IV" met zware orgel klanken start en na een pauze van bijna 20 seconden als een experimenteel stuk muziek verder gaat.
Dan zet hij me "Teekond" voor en hierin krijg ik een fantastisch rustig elektronisch nummer te horen, waarmee Sven me in een toestand van rust brengt en in "Valgusois", dat bijna 18 minuten duurt en vrij rustig en mysterieus start, waarna een zich herhalend ritme lichtelijk hypnotiserend klinkt en verder gaat in een snel heftig tempo, dat na korte tijd experimenteel wordt, om vervolgens opnieuw te veranderen en ik een hypnotiserend stuk krautrock, waarna Sven het roer nogmaals om gooit en verder gaat met het maken van prachtige rustige melodische elektronische klanken, die me ook nu weer aan de muziek van Kitaro doen denken. (luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie)
"Hingus" van Sven Grünberg is een heerlijk album om te beluisteren, waarbij ik bij tijd en wijle volledig tot rust ben gekomen en ik kan iedere liefhebber van meditatieve en elektronische muziek dan ook aanraden, deze uitstekende muziek eens te gaan beluisteren.
Automat uit Berlijn, Duitsland, werd in 2011 opgericht en bestaat uit: Jochen Arbeit - sologitaar, Zeitblom - basgitaar en Achim Färber - drums.
De drie hadden hun sporen reeds verdiend door te spelen in bands als Einstürzende Neubauten en Die Haut (Arbeit), Sovetkoe Foto (Zeitblom), Project Pitchfork, Prag en Phillip Boa (Färber).
Voor hun debuut album "Automat" uit 2014, dat door het Bureau B label werd uitgebracht en 7 nummers bevat, kreeg het trio hulp van collega vrienden zoals Lydia Lunch, Genesis Breyer P-Orridge en Blixa Bargeld.
Op hun volgende CD "Plusminus" uit 2015, die van 12-16 en 19-23 januari 2015 in de Candy Bomber Studio te Berlijn door Ingo Kraus werd opgenomen en gemixt, hebben Blake Worrel - stem en Paul Lemp - stem opnames van korte golf radio plus het verstrekken van aanvullende instrumenten meegewerkt en op hun album "Ostwest", dat 21 oktober 2016 verschijnt, werken Max Loderbauer - Fender Rhodes, piano en EML 400 en Yuko Matsuyama - zang mee.
"Ostwest", het derde deel van de trilogie, werd in oktober 2015 en juli 2016 in de Candy Bomber Studios in het voormalige Tempelhof Vliegveld van Berlijn opgenomen en bevat 8 nummers, waarvan "Ost" het eerste is en daarin hoor ik de band een lekker in het gehoor klinkende dansbare krautrock spelen, die een licht hypnotiserend ritme bevat, waarbij het tempo gemiddeld te noemen is en invloeden uit de dance en disco hoorbaar zijn. (luister naar een gedeelte van dit + 2 andere nummers via de soundcloud link onder de recensie)
Daarna krijg ik "Fabrik Der Welt" voorgeschoteld, waarin het tempo iets hoger ligt en de band een fantastische swingende krautrock song ten gehore brengt, waarbij stil zitten geen optie is, waarna "Tränenpalast" volgt en de band opnieuw zo'n geweldig dansbaar hypnotiserend krautrock nummer in een hypnotiserend ritme speelt.
Dan zet Automat me "Yuko" voor en hierin speelt de band een vrij rustig hypnotiserend nummer, dat zang van Yuko bevat en gevolgd wordt door "West", waarin Yuko eveneens de zang voor haar rekening neemt en de band ook nu weer een heerlijk dansbaar en swingend krautrock nummer speelt.
In "Europe" swingt de muziek eveneens en maakt de band een mix van disco en krautrock en in "Tempelhof" laat Automat me nogmaals genieten van een hypnotiserend dansbaar swingend krautrock nummer, waarbij het onmogelijk is stil te blijven zitten.
Het laatste nummer heet "Transit" en daarin zet de band me een verrukkelijk hypnotiserend Afrikaans klinkend nummer voor, dat swingt als een trein.
"Ostwest" van Automat bevat 8 schitterende hypnotiserende nummers, waarmee de band me van begin tot einde in de ban van hun muziek heeft weten te houden en ik kan iedere liefhebber van krautrock, dance en hypnotiserende muziek, deze meesterlijke schijf dan ook van harte aanraden.
In 2010 besloten Lionel Laquerrière en Yann Tiersen uit Ushant, Bretagne, Frankrijk, samen te gaan spelen.
Ze begonnen analoge synthesizer improvisaties van versies te maken van Tiersen's nummers, waarna ze een uitnodiging kregen, om op het Acusmatiq Festival te komen spelen, maar om de nummers live te gaan spelen, werd er gezocht naar een derde persoon en kwam hun vriend en producer Thomas Poli het duo versterken, waarna de band Elektronische Staubband (ESB) geboren was.
De jaren er na speelde dit trio regelmatig op Europese festivals en in 2013 werd hun eerste originele materiaal op een 7" vinyl single uitgebracht voor de Thoré Single Club.
Tussen hun andere projecten door, vond het trio, in 2014, tijd om, in Tiersen's studio, muziek op te nemen voor hun debuut album met gelijknamige titel.
Het album, dat 16 oktober 2015 via het Bureau B label verschijnt, bevat 7 nummers, waarvan het eerste "Market" heet en daarin hoor ik de band een heerlijk eentonig sinister elektronisch nummer ten gehore brengen, dat in een niet al te hoog dansbaar tempo gespeeld wordt en een licht hypnotiserend effect op me heeft.
Daarna krijg ik "Spoon" te horen en hierin speelt het trio een uitstekend dansbaar nummer met een experimenteel begin, dat invloeden uit de jaren 80 heeft, gevolgd door "The Flashlight", waarin ik een lekker in het gehoor klinkend dansbaar elektro nummer voorgezet krijg en een licht hypnotiserend ritme bevat, dat me aan auto achtervolgingen in films doet denken.
Dan volgt "X2", een bijna 11 minuten durend nummer en hierin laat de band me genieten van een schitterend stukje hypnotiserende krautrock in de stijl van Klaus Schulze.
In "Jellyfish" schotelt het trio me een geweldig lekker dansbaar elektro nummer voor, waarbij stil zitten onmogelijk is (luister naar een gedeelte van dit nummer via de soundcloud link onder de recensie) en in "Late" verrast ESB me op een fantastisch progressief experimenteel elektronisch nummer, waarmee het trio me vanaf begin tot eind mee in de ban van hun muziek weet te houden en in het laatste nummer, dat "Kim" heet, zet de band me een uitstekend rustig elektro nummer, met een vrij experimenteel begin, voor.
Op het debuut album van ESB staan 7 heerlijke nummers, waarvan ik van begin tot einde heb genoten en ik kan deze schijf dan ook van harte aanbevelen aan een ieder, die van elektro en krautrock houdt.
