Crystal Spiders uit North Carolina, Amerika bestaat uit: Brenna Leath - basgitaar en Tradd Yancey - drums.
Hert duo bracht hun debuut EP "Demo" in eigen beheer als CD en als cassette in een zeer beperkte oplage van 50 stuks uit, waarna het album "Molt" op 25 september 2020 verscheen via Ripple Music in een beperkte gesigneerde oplage op gerookt doorzichtig vinyl, in een beperkte oplage van 150 stuks op zwart vinyl en als digitale download.
Daarna volgde op 22 augustus 2021 de digitale Led Zeppelin cover "Communication Breakdown", een gezamenlijk project van Crystal Spiders, Ghost:Hello, Flock Of Moons en The Tenants en op 1 oktober 2021 brengt de band het album "Morieris" uit via Ripple Music als LP in een beperkte oplage van 250 stuks op roze met paars en wit gemengd vinyl, dat blauw en goud gespetterd is, als LP op zwart vinyl, als CD in een beperkte oplage en als digitale download.
Op dit album, dat 8 nummers bevat, wordt de band bijgestaan door sologitarist Mike Dean (alleen in de studio) en gastmuzikante High Priestess Nighthawk die cello speelt.
Het eerste nummer van "Morieris" is het titel nummer, waarin Crystal Spiders een schitterende vrij rustige song met een terugkerend ritme en invloeden van hardrock en psychedelische muziek speelt, die gevolgd wordt door "Septix", een uptempo progressieve rock song, die halverwege in een langzamer tempo over gaat en invloeden van hardrock heeft en "Harness", een stevige uptempo rock song, die iets voor de helft van het nummer in een trager tempo verandert.
Daarna volgen "Offering", een fantastische swingende uptempo song met een terugkerend ritme, waarbij stil zitten geen optie is en "Pandora", eveneens zo'n puike uptempo rock song, die swingt als een trein.
In "En Medias Res" schotelt Crystal Spiders me een verrukkelijke psychedelische hardrock song voor, die in een gemiddeld tempo wordt gespeeld en een terugkerend licht hypnotiserend ritme bevat en "Maelstrom", een uptempo rock song met een aanstekelijk dansbaar ritme, die swingt en na enkele minuten over gaat in een trager tempo
Als laatste hoor ik "Golden Paw", een prima vrij trage hardrock song, die een terugkerend ritme heeft, dat een lichte trance oproept.
"Morieris" van Crystal Spiders is een uitstekende hardrock plaat, die vol heerlijke hardrock nummers staat en invloeden van psychedelische en progressieve rock herbergt en ik raad elke liefhebber van deze muzieksoort dan ook aan eens te gaan luisteren naar deze schijf.(luister naar de eerste 2 nummers van dit album via de bandcamp link onder de recensie)
Megalith Levitation uit Chelyabinsk, dat ligt in de bergen van de Oeral, Rusland werd in 2016 opgericht en bestaat uit: PAN - drums, KKV - basgitaar en SAA - zang en sologitaar.
De band bracht hun debuut album "Acid Doom Rites" op 22 september 2019 uit als CD en digitale download, waarna op 3 augustus 2020 de split CD "Megalith Levitation / Dekonstruktor" volgde, waarop elke band 2 lange nummers speelt en op 1oktober verschijnt het tweede volledige album van de band, getiteld "Void Psalms", dat 4 nummers bevat, via Addicted Label als LP en digitale download, via Aesthetic Death als CD en via Pestis Insaniae als cassette, waarbij gastmuzikant Anton Maximov saxofoon in het laatste nummer speelt.
Het album start met "Phantasmagoric Journey", waarin Megalith Levitation een zwaar traag nummer ten gehore brengt, dat een terugkerend ritme heeft en gevolgd wordt door "Datura Revelations" / "Lysergic Phantoms", een heerlijke zware song met een niet al te hoog tempo, die iets voor de helft van het nummer tijdelijk een beetje meer snelheid krijgt. om iets over de helft terug te keren in het trage tempo, dat een terugkerend ritme heeft.
Daarna volgt het bijna 20 minuten durende "Temple of Silence" / "Pillars of Creation", eveneens weer zo'n puike langzame doom song met een terugkerend ritme en deze gaat iets over de helft van het nummer over in een iets sneller tempo met een meer melodisch ritme, dat een terugkerend licht hypnotiserend effect bevat en psychedelische Oosterse invloeden heeft.(luister naar dit nummer via de bandcamp link onder de recensie)
Het laatste nummer van het album heet "Last Vision" schotelt Megalith Levitation me nogmaals een zwaar doom nummer in een vrij traag tempo met een terugkerend ritme voor, dat halverwege nog minder snelheid krijgt, waardoor de muziek soms stil lijkt te gaan vallen, om enkele minuten voor het einde saxofoon tonen bijgevoegd krijgt.
"Void Psalms" van Megalith Levitation bevat 4 zware trage nummers, die een duistere sfeer oproepen, maar desondanks klinkt de muziek gewoon lekker en ik kan liefhebbers van het zwaardere genre deze schijf dan ook van harte aanbevelen.
Dirty Sound Magnet uit Fribourg, Zwitserland bestaat uit: Stavros Dzodzosz - zang en sologitaar, Marco Mottolini - basgitaar en achtergrondzang en Maxime Cosandey - drums en achtergrondzang.
De band bracht op 30 mei 2014 hun debuut EP "The Bloop" uit als CD en als digitale download, die gevolgd werd door: "Western Lies" (12 mei 2017, album LP, CD en ddd), "Homo Economicus" (12 mei 2017, digital single), "Social Media Boy" (16 november 2018, digitaal nummer), "Transgenic" (18 oktober 2019, album LP, CD en dd), "Live Alert" (6 november 2020, LP, CD en dd), "Pandora's Dream" (23 juli 2021, digitaal nummer) en "Heavy Hours" (24 september 2021, digitaal nummer).
"Heavy Hours", dat van hun in 2022 nieuw te verschijnen album komt, is een lekker in het gehoor klinkende blues song met een gemiddeld tempo en invloeden van boogie en jaren 70 rock, die tempowisselingen bevat en een minuut voor het einde verandert in een psychedelische song, die ik iedere liefhebber van blues en boogie van harte kan aanbevelen.(luister naar dit nummer via da bandcamp link onder de recensie)
Closure In Moscow uit Melbourne, Australië werd in 2006 opgericht en bestond uit: Beau McKee - drums, Manny Zenneli - sologitaar, erhu en percussie zang, Brad Kimber – basgitaar, Michael Barrett – sologitaar, zang, percussie en programmering en Christopher James de Cinque – zang, drums en percussie.
De band bracht in deze bezetting op 19 april 2008 hun debuut EP "The Penance And The Patience" uit als CD en digitale download via Taperjean Music, die gevolgd werd door het debuut album "First Temple", dat 5 mei 2009 als CD en digitale download verscheen via Equal Vision Records.
Vervolgens onderging de band enkele bezettingswisselingen en werden Beau McKee en Brad Kimber vervangen door Salvatore Aidone - drums, percussie en programmering en Duncan Millar - basgitaar, dubbele bas, zang en percussie, waarna het album "Pink Lemonade" op 9 mei 2014 als 2LP, als CD en als digitale download via Sabre Tusk Records verscheen.
Alle 3 de uitgaven worden door Bird's Robe Records opnieuw uitgebracht, waarvan "Pink Lemonade" en "First Temple" op 1 oktober 2021 en "The Penance And The Patience" op 26 oktober 2021.
Ik zal me beperken tot het schrijven over de geremasterde uitgave van "First Temple".
Deze verschijnt als LP in een beperkte oplage van 1000 stuks, waarvan 250 stuks op licht neon paars met oranje gespetterd vinyl, 250 stuks op roomkleurig met oranje gespetterd vinyl, 250 stuks op verbrijzeld oranje vinyl, 150 stuks op doorzichtig met zwarte rook gespetterd vinyl en 100 stuks op zwart vinyl, als CD en als dd.
Het album, dat 12 nummers bevat, start met "Kissing Cousins", waarin Closure In Moscow een prima rock song in een gemiddeld tempo speelt, die invloeden van post-rock en symfonische rock heeft en tempowisselingen bevat en gevolgd wordt door "Reindeer Age", een swingende uptempo rock song met een aanstekelijk dansbaar ritme en "Sweet#hart", een uptempo rock song, die jaren 80 invloeden heeft en swingt als een trein.
Daarna volgen "Vanguard", eveneens een song, die met hoge snelheid wordt gespeeld, jaren 80 invloeden en tempowisselingen heeft, "A Night At The Spleen", een uptempo song, die dezelfde uitstraling als vorige heeft en "I'm A Ghost Of Twilight", een uitstekende song met een gemiddeld tempo en een dansbaar ritme.
In "Permafrost" zet Closure In Moscow een fantastische song in een rustig tempo voor, die psychedelische progressieve rock invloeden heeft, in "Deluge" hoor ik een mooie uptempo post-rock song met een dansbaar ritme en in "Afterbirth" krijg ik een geweldige swingende uptempo song voorgeschoteld, die tempowisselingen heeft en elektronische invloeden bevat.
Verder volgen "Arecibo Message" en hierin speelt de band opnieuw een swingende uptempo post-rock song met jaren 80 invloeden en tempowisselingen en deze wordt gevolgd door "Couldn't Let You Love Me", een kort nummer met een melodisch ritme en een gemiddeld tempo en "Had To Put It In The Soil" een prima post-rock song, die melodische invloeden heeft en een dansbaar ritme bevat.
"First Temple" van Closure In Moscow staat vol lekker in het gehoor klinkende post-rock songs, die hoofdzakelijk in een uptempo gespeeld worden en ik raad liefhebbers van dit genre dan ook aan deze schijf eens te gaan beluisteren.(luister naar dit album via de bandcamp link onder de recensie)
Multi-instrumentalist Daniel Foggin uit Newcastle-Upon-Tyne, Engeland maakt muziek onder de naam Smote.
Hij bracht op 28 april 2020 de EP "Questing" uit als digitale download, gevolgd door: "Portcullis" (9 september 2020, digitale EP), "Portcullis" (9 september 2020, cassette met daarop beide EP's), "Smote + Forest Mourning" (15 januari 2021, cassette samen met Forest Mourning), "Bodkin" (12 maart 2021, digitaal album) en "Drommon" (29 maart 2021, digitaal album).
Op 1 oktober brengt Rocket Recordings het album "Drommon", aangevuld met 2 nummers uit als LP in een beperkte oplage op groen met zwart gespetterd vinyl in een nieuw ontworpen hoes en als digitale download.
Het album, dat 4 nummers bevat, start op kant A met "Drommon (Part 1)", waarin Smote een schitterend nummer met een niet al te hoog tempo ten gehore brengt, dat een licht hypnotiserend eentonig terugkerend ritme heeft, dat na enkele minuten over gaat in uptempo stuk psychedelische muziek met een hypnotiserend terugkerend ritme, waarbij stil zitten geen optie is, om kort voor het einde in een rustig tempo te veranderen en te eindigen.
Daarna volgt "Hauberk", een fantastisch nummer, dat rustig begint en na korte tijd over gaat in een dansbare mix van psychedelische muziek en folk en een terugkerend ritme bevat.(luister naar dit nummer via de bandcamp link onder de recensie)
In "Poleyn" laat Smote me genieten van een verrukkelijk psychedelisch nummer in een gemiddeld tempo, dat sterke invloeden van de muziek van een vroege Pink Floyd bevat, waarmee de band me in hogere sferen brengt.
Als laatste volgt "Drommon (Part 2)", een geweldig nummer met een vrij rustig tempo en een terugkerend ritme met mystieke Oosterse invloeden, dat voor een hypnotiserend effect zorgt.
"Drommon" van Smote is een meesterlijke psychedelische plaat, waarmee hij me van begin tot einde in de ban van zijn muziek heeft gehouden en ik kan elke liefhebber van dit genre deze schijf dan ook sterk aanraden.
Saffronkeira uit Sardinië, Italië is het alias van Eugenio Caria, die sinds 2008 enkele remixen, live opnamen en EP's uitbracht.
Op 8 juni 2012 verscheen zijn debuut album met gelijknamige titel op vinyl en als digitale download, waarna meerdere platen volgden, zoals: "A New Life" (CD en LP, 20 juli 2012), "Tourette" (CD en LP, 25 januari 2013), "Cause and Effect" (CD en LP, 29 november 2013), "Synecdoche" (CD en LP, 27 november 2015), op 29 maart 2019 verscheen het album "Automatism", dat 12 nummers bevat, via Denovali Records als CD en als 2LP en op 30 oktober 2020 verscheen "In Origine: The Field Of Repentance", als CD en 2LP, dat hij samen met jazz trompetist Paolo Fresu uit Berchidda, Sardinië maakte.
Siavash Amini uit Teheran, Iran, is vooral bekend door zijn werk als componist, waarbij hij ambient, noise, modern klassiek en atmosferisch gitaarspel met elkaar verbindt.
Hij bracht in afgelopen 10 jaar zijn muziek uit via diverse labels, zoals Room40, Hallow Ground, Opal Tapes en Umor Rex, speelde op festivals als CTM & MUTEK en is mede oprichter van "SET Experimental Art Events" en "SETfest" in Teheran.
Samen met Saffronkeira bracht hij op 24 september 2021 het album "The Faded Orbit", dat 6 nummers bevat, via Denovali Records uit als CD en als LP.
Het eerste nummer van het album heet "A Lambent Assembly" waarin Saffronkeira + Siavash Amini een schitterend avant garde rustig nummer, dat na enkele minuten zwaarder van karakter wordt en tempowisselingen heeft en dit nummer wordt gevolgd door "Concave", een prima rustig nummer met experimentele invloeden.
Daarna volgen "Emanation", eveneens een vrij zwaar avant garde nummer, dat in een traag tempo gespeeld wordt en rust uitstraalt en "Kernel", waarin Saffronkeira + Siavash Amini een uitstekend traag avant garde nummer speelt.
In "Forgotten Machinations" krijg ik nogmaals een geweldig avant garde nummer voorgezet, dat in een niet al te hoog tempo wordt gespeeld en experimentele invloeden heeft en in "Sanguineus" hoor ik het duo een prachtig stuk muziek spelen, dat invloeden van filmmuziek heeft en post apocalyptische beelden oproept.
"The Faded Orbit" van Saffronkeira + Siavash Amini is een puike plaat, die mooie, soms zware, avant garde nummers bevat en ik kan liefhebbers van dit genre deze schijf dan ook zeer aanraden.(luister naar enkele nummers van dit album via de bandcamp link onder de recensie)
Fire uit Heathrow, Londen, Engeland werd in 1966 onder de naam Friday's Chyld opgericht en bestond uit: Dick Dufall - basgitaar en achtergrondzang, Bob Voice - drums, percussie en achtergrondzang en Dave Lambert - zang, sologitaar, piano, orgel en percussie.
De band maakte in 1967 hun eerste demo "It's Not Easy Falling Out Of Love" / "Boys And Girls Together" en deze werd gevolgd door demo 2 "I Didn't Know You" / "I Just Can't Wait", waarna de kennismaking met John Turner en Derek Savage, die hun managers werden, volgde en de naam van de band in Fire veranderde.
In het najaar van 1967 kreeg de band een contract bij Decca en werd de single "Father's Name Is Dad" / "Treacle Toffee World" opgenomen en onderhandelde het management met het Apple label.
Decca bracht de opgenomen single in maart 1968 uit, maar Apple stond er op, dat de single teruggeroepen werd en Paul McCartney vond dat de A-kant extra kracht moest krijgen, waarna de band de studio weer in ging en de gitaar riff een octaaf hoger dubbelde en dit de originele versie van het nummer werd, waarna ook John Lennon zich bemoeide met de promotie van de single door radio dj Kenny Everett aan te sporen de single te draaien, maar dat mocht helaas voor de band niet helpen.
Hun volgende opname "Spare A Copper" / "Can't Be So Bad" verscheen in 1968 alleen als demo, evenals "Will I Find A Love?", maar "Round The Gum Tree"/ "Toothy Ruthie" zag wel het licht in 1969.
Daarna bracht Pye Records het debuut album "The Magic Shoemaker" van de band uit in 1970, dat één van de meest psychedelische albums van die tijd was, maar ook dat bracht de band geen succes, waarna de band in het najaar van 1970 uit elkaar ging en Dave Lambert een nieuwe band met dezelfde naam oprichtte, die verder bestond uit: Graham Keedy - piano, Pete Sully - basgitaar en Dennis Taylor - drums.
In die formatie nam Fire de demo's "Live To Love" en "Back There Again" op, voordat de band stopte.
Grapefruit Records bracht 20 augustus 2021 de 3CD "Father's Name Is Dad The Complete Fire" uit, die totaal 54 nummers bevat, waarvan CD 3 de live opnamen van het album "The Magic Shoemaker" bevat.
CD 1, die "Underground & Overhead" getiteld is en singles en demo's bevat, start met de originele single versie van "Father's Name Is Dad", waarin Fire een heerlijke psychedelische uptempo song ten gehore brengt, die Beatles invloeden en een aanstekelijk dansbaar ritme heeft (luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie) en gevolgd wordt door de B-kant "Treacle Toffe World", een lekker in het gehoor klinkende song, die tempowisselingen heeft, "Happy Sound", eveneens een aanstekelijke uptempo song met een dansbaar ritme, waarbij stil zitten geen optie is en "Spare A Copper", een uptempo song met een aanstekelijk dansbaar ritme.
Daarna volgen "Will I Find Love?", een dansbare uptempo rock song met een terugkerend ritme, "Man In The Teapot", een vrolijk klinkende uptempo song met een ritme, dat aanzet tot dansen, "It's Just Love", een uitstekende song met enkele tempowisselingen en een dansbaar ritme en "I've Still Got Time", een uptempo song met een terugkerend ritme, die swingt.
In "I Know You Inside Out", zet Fire me een puike dansbare song met subtiele tempowisselingen voor, in "Alison Wonderland", krijg ik een bijna 11 minuten durend nummer te horen, dat swingt, psychedelisch klinkt, tempowisselingen bevat en progressieve invloeden heeft, in "It's Not Easy To Falling Out Of Love" (Friday's Chyld) hoor ik de band een prima song spelen met diverse subtiele tempowisselingen en een aanstekelijk ritme en in "Boys And Girls Together" (Friday's Chyld) schotelt de band me een weer zo'n uitstekende uptempo song met een dansbaar ritme voor.
Dan volgen "I Just Can't Wait" (Friday's Chyld), een beat song met afwisselende tempo's, die in een vrolijk ritme wordt gespeeld, "I Didn't Know You" (Friday's Chyld), dat dezelfde sfeer uitwasemt, "Can't Be So Bad", een fantastische uptempo beat song met enkele tempowisselingen, die swingt als een trein en "Green Legged Auntie Sally", een song met een gemiddeld tempo, een licht hypnotiserend terugkerend ritme en lichte blues en progressieve invloeden.
Verder hoor ik "Oh Johnny", een progressieve rock song met een gemiddeld tempo, tempowisselingen en een terugkerend ritme, "Round The Gum Tree", een korte uptempo song met een aanstekelijk vrolijk dansbaar ritme, "Toothy Ruthie", eveneens een aanstekelijke uptempo song met een dansbaar ritme en "Father's Name Is Dad" (remixed single version), een geweldige psychedelische uptempo song met een aanstekelijk dansbaar ritme en invloeden van "I'm A Believer" van The Monkees.
CD 2 "The Magic Shoemaker" (album + demo's) begint met "Children Of Imagination", een korte intro met door een kind gesproken woord en muziek, die overgaat in Tell You A Story", waarin Fire een schitterende psychedelische song ten gehore brengt, die in een gemiddeld tempo wordt gespeeld, een terugkerend ritme bevat, tempowisselingen heeft en zeer dansbaar is, om de laatste 20 seconden over te gaan in het begin van de vertelling van het verhaal van de magische schoenmaker ("The Magic Shoemaker") en ook dit nummer gaat verder in "Magic Shoes", een fantastische song in de stijl van Nirvana's "The Story Of Simon Simopath", die een aanstekelijk ritme heeft en op het eind weer verder gaat met de vertelling.
Daarna volgen "Reason For Everything", een verrukkelijke vrij rustige psychedelische song, die diverse tempowisselingen bevat en invloeden van theater muziek heeft, om iets over de helft van het nummer tijdelijk onderbroken te worden voor de vertelling, om dan experimenteel en zeer psychedelisch te worden en aan het eind weer met het verhaal verder te gaan en door te lopen in "Only A Dream", een prachtige song, die in een niet al te hoog tempo gespeeld wordt en een hoog meezing gehalte heeft en "Flies Like A Bird", die start met het verhaal, om na korte tijd te veranderen in een heerlijke uptempo song, die swingt en tempowisselingen heeft en aan het eind weer de vertelling bevat.
In "Like To Help You If I Can" zet Fire me een geweldige swingende uptempo rock song met tempowisselingen voor, die progressieve blues invloeden bevat, in "I Can See The Sky" krijg ik een afwisselende uptempo rock song te horen, die swingt als een trein en progressieve blues invloeden heeft, waarna het verhaal verder gaat, in "Shoemaker" laat de band me genieten van een mooie song, die in een vrij rustig tempo begint, Spaanse invloeden bevat en tempowisselingen heeft en in het laatste nummer "Children Of Imagination (Reprise)" schotelt de band me een kort swingend uptempo Hillbilly nummer voor.
Dan volgen de bonus nummers, waarvan de eerste de demo is van "Only A Dream", een prima rustige song met zang, die iets naar de achtergrond gedrongen lijkt te zijn, maar verder grote overeenkomsten vertoont met de uiteindelijke versie van de LP, de demo versie van "Magic Shoes", een uitstekende song met progressieve rock invloeden en een aanstekelijk ritme en "Reason For Everything" (demo), een psychedelisch nummer met tempowisselingen.
Verder volgen de studio uitvoering van "Mama When Will I Understand", een puike progressieve rock song met een gemiddeld tempo, "Live To Love", een heerlijke song met progressieve blues en Beatles invloeden en "Back There Again", een lekker in het gehoor klinkende song met een gemiddeld tempo, progressieve rock invloeden en een swingend terugkerend ritme.
CD 3, "The Magic Shoemaker Live!", waarin de bandbezetting bestaat uit: Dave Lambert, Graham Keedy, Pete Sully en Dennis Taylor, is in 2007 opgenomen en begint met "Overture (To A Shoemaker)", een schitterend instrumentaal klassiek aandoend stuk muziek, dat in een rustig tempo begint en na enkele minuten meer snelheid krijgt, waarbij invloeden van symfonische rock te horen zijn, die na korte tijd weer terugkomen in het begin tempo.
Dit nummer wordt gevolgd door "Children Of Imagination", een mooie rustige song met een terugkerend ritme, "Tell You A Story", een progressieve song met een gemiddeld tempo, die tempowisselingen en invloeden van "Hole In MyShoe" van Traffic bevat, "Magic Shoes", een schitterende psychedelische song met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk ritme en "Reason For Everything", een prachtige rustige song met een dansbaar ritme, dat aanzet tot schuifelen.
Daarna volgen "Treacle Of The World", een heerlijke uptempo song met een vrolijk aanstekelijk ritme en progressieve rock invloeden, "Only A Dream", een uitstekende rustige song met een terugkerend dansbaar ritme en hoog meezing gehalte en "Flies Like A Bird", een swingende uptempo rock song, die subtiele tempowisselingen heeft en een gesproken stukje bevat.
In "It Wouldn't Have Happened In My Day" zet Fire me een mooie rustige song voor, die een aanstekelijk ritme heeft, in "War" krijg ik een geweldig swingend uptempo nummer met progressieve rock invloeden te horen, in "Like To Help You If I Can" schotelt de band me een heerlijke rock song in een niet al te hoog tempo voor, dat lichte invloeden van "Fever" van Peggy Lee heeft en blues invloeden bevat en in "I Can See The Sky" laat de band me genieten van een vrolijk klinkende song met enkele tempowisselingen en invloeden van de muziek van The Who.
Dan volgen "Father's Name Is Dad", een aanstekelijke song met een gemiddeld tempo, dat aanzet tot dansen, "It's Just Love", een puike song met een vrij rustig tempo en een aanstekelijk ritme, dat een hoog meedein gehalte heeft en "Shoemaker", een rustige song, die na enkele minuten tijdelijk iets meer snelheid krijgt en invloeden van progressieve rock heeft, om dan terug naar het langzame tempo te keren.
Verder volgen "Happy Man Am I", een vrolijke dansbare song met een gemiddeld tempo en country invloeden, waar een gesproken tekst in zit en het bonus nummer "Mama When Will I Understand", een verrukkelijke rustige song met minimale begeleiding van de piano.
"Father's Name Is Dad The Complete Fire" van Fire bestaat uit 3 fantastische CD's, die vol staan met geweldige jaren 60 songs, die invloeden van progressieve en psychedelische muziek hebben en ik kan liefhebbers van deze genres deze schijf dan ook zeer aanraden.
High Desert Queen uit Austin, Amerika, werd in 2019 opgericht en bestaat uit: Phil Hook – drums, Matt Metzger – basgitaar, Ryan Garney – zang en ritmegitaar en Rusty Miller – sologitaar.
De band brengt op 15 oktober 2021 hun debuut album "Secrets Of The Black Moon" uit via Ripple Music als LP in een zeer beperkte oplage van 100 stuks op goudkleurig vinyl, als LP in een beperkte oplage van 200 stuks op neon violet vinyl met neon roze kleurensamenvoeging en goud- en neon gele spetters, als zwart vinyl, als CD in een beperkte oplage en als digitale download.
Het album, dat 8 nummers bevat, start met "Heads Will Roll", waarin High Desert Queen een een traag stoner nummer speelt, dat melodische invloeden heeft en een terugkerend ritme bevat en gevolgd wordt door "The Mountain vs The Quake", een swingende hardrock song met een gemiddeld tempo, die iets over de helft van het nummer tijdelijk in een trager tempo over gaat, om na korte tijd weer in het begin tempo verder te gaan.
Daarna volgen "As We Roam', een lekker in het gehoor klinkende rock song met een aanstekelijk dansbaar ritme en "Did She", eveneens een uitstekende rock song met een gemiddeld tempo en ritme, dat aan zet tot dansen.
In "The Rise" zet High Desert Queen me een kort Oosters klinkend nummer voor, dat tevens gesproken tekst bevat en in "Skyscraper" krijg ik een stevige stoner song in een gemiddeld tempo te horen, die een terugkerend ritme heeft en lichte psychedelische invloeden bevat.
Verder hoor ik "The Wheel", een prachtige rock song met melodische invloeden, die in een gemiddeld tempo wordt gespeeld en "Bury The Queen", een zwaar stoner nummer met een langzaam tempo, dat gelijdelijk iets meer snelheid krijgt, een terugkerend ritme heeft en invloeden van de muziek van Black Sabbath bevat.
"Secrets Of The Black Moon" van High Desert Queen is een uitstekende debuut plaat, die puike stoner nummers bevat en ik raad iedere liefhebber van dit genre dan ook aan eens te gaan luisteren naar deze prima schijf.(luister naar de eerste 2 nummers van dit album via de bandcamp link onder de recensie)
Seims uit Sydney, Australië bestaat uit: Sorcha Albuquerque - sologitaar en noise, Simeon Bartholomew - basgitaar en keyboards, Paul Meo - trompet en synthesizer en Chris Allison - drums.
De band bracht hun debuut album "Seims" uit op 20 december 2012 als CD en als digitale download en deze werd op 10 juni 2013 gevolgd door het digitale nummer "HHHOS" (een remix van PVT's nummer "Homosapien).
Daarna verschenen: "II" (7 augustus 2015, CD en dd), "3" (26 oktober 2017, LP in een beperkte oplage van 250 stuks op doorzichtig vinyl, CD en digitale download), "3.1" (29 maart 2019, CD en dd plus CD pack ("Seims", "II", "3", "3.1") en op 3 april 2020 verscheen er een combinatie van "3"+"3.1" via Birds Robe Records, die als CD in een beperkte oplage en als dd werd uitgebracht.
Op 22 oktober 2021 brengt Bird's Robe Records hun album "Four", dat 10 nummers bevat, als LP, als CD en als digitale download uit en hierop speelt de band in de volgende bezetting: Simeon Bartholomew - zang, solo- en basgitaar en keyboards, Chris Allison - drums, Kat Hunter - viool, Susie Bishop - viool en Peter Hollo - cello.
Het album start met "The Mountain's Lullaby", waarin Seims een prachtig rustig nummer speelt, dat melodische invloeden heeft en steeds iets zwaarder wordt en gevolgd wordt door "The Pursuit Of Intermediate Happiness", een geweldig mooi stuk muziek, dat in een niet al te hoog tempo wordt gespeeld en na een minuut over gaat in een gemiddeld tempo met progressieve rock invloeden en "Showdown Without A Victim", een fantastisch uptempo nummer, dat swingt als een trein en invloeden van progressieve rock heeft en iets over de helft van het nummer in een rustig stuk muziek verandert.
Daarna volgen "Shout At A Brick Wall", een schitterend langzaam startend nummer, dat na enkele minuten meer snelheid krijgt, waardoor de muziek gaat swingen, "Stranded. Isolated.", een uitstekend elektronisch uptempo nummer met lichte krautrock en progressieve rock invloeden, dat tempowisselingen heeft en "Elegance Over Confidence", een puik melodisch uptempo rock nummer met een terugkerend ritme en licht experimentele elementen.
In "Biting Tongues" zet Seims me een schitterende swingende song voor, die in een gemiddeld tempo wordt gespeeld en invloeden van elektro heeft en terugkerende ritmes bevat en in "Nuance Lost In Translation" laat de band me genieten van een rustig startend nummer, dat een terugkerend ritme heeft en een trieste ondertoon door het vioolspel bevat.
Verder volgen "Understatement", een heerlijk rustig stuk gitaarspel, dat wordt ondersteund door viool en cello en "The Mountain's Scream", een lekker in het gehoor klinkende melodische song, met een gemiddeld tempo en post-rock invloeden.
"Four" van Seims is een verrukkelijke plaat, die vol staat met uitstekende swingende nummers, die invloeden van melodische en progressieve rock hebben en hoofdzakelijk instrumentaal zijn en ik raad liefhebbers van beide genres dan ook aan om deze schijf eens te gaan beluisteren.(luister naar enkele nummers van dit album via de bandcamp link onder de recensie)
Views uit Bescia, Italië werd in 1984 opgericht door Giovanni Ferrario - zang, sologitaar, akoestische gitaar, keyboards, percussie en basgitaar, Dario Pironi - drums en percussie, Nico Meteo - basgitaar, Luca Ruggenenti - keyboards, accordeon en zang en Livio Ruggenenti - sologitaar, saz en viool.
De band bracht hun debuut nummer "Expectations" uit via Tramite Records op het compilatie album "Rockbeef", dat door de Franse DJ en culturele activist Jean-Luc Stote samen met Guido Biagi opgericht was.
Vervolgens verscheen het mini album (6 nummers) "Namby-Pamby" in 1998 via Tramite Records, dat in 1990 gevolgd werd door het album "Mummycat The World N.2", waarop 10 nummers staan, via Crazy Mannequin Records.
De band nam daarna nog een tweede album op, getiteld "Warm", maar deze werd niet uitgebracht, omdat hun nieuwe label ten onder ging, waarna Views besloot te stoppen.
Area Pirata Records besloot in 2021 de mini LP, "Namby-Pamby" samen met de LP "Mummycat The World N.2" en aangevuld met demo's en live opnames als 2CD uit te brengen, om zo een goed beeld te geven van de band en de underground scene uit de periode 1986-1990.
Nadat er in het voorjaar van 2020 een reünie plaats vond, besloten de oorspronkelijke bandleden weer samen te gaan spelen en op 26 september 2021 verschijnt hun album "Homo Dust And Bust", waarop 7 nummers staan, via Area Pirata Records als LP in een beperkte oplage van 300 stuks, als CD en als digitale download.
Het album begint met "Night So Dark", waarin Views een mooie poprock song in een gemiddeld tempo speelt, die een aanstekelijk terugkerend ritme heeft, waarna "Long Ago" volgt, een schitterende uptempo song met een aanstekelijk licht hypnotiserend terugkerend ritme, dat aanzet tot dansen.
Daarna volgen "In The Air", een prachtige song, die een lekker dansbaar ritme heeft, waarbij stil zitten niet aan de orde is en "Meet Me At The Dam", een uptempo rock song met een terugkerend aanstekelijk ritme en invloeden van de jaren 80 muziek.
In "Peculiar Cruise" zet Views me nogmaals zo'n uitstekende uptempo song voor, die een aanstekelijk dansbaar ritme heeft en in "That Far" krijg ik een opnieuw een heerlijke uptempo song in dezelfde stijl te horen, die zeer dansbaar is.
Als laatste volgt "Fast On Time", eveneens een verrukkelijke swingende song met een hoog dansbaar gehalte, die een aanstekelijk tempo bevat.
"Homo Dust And Bust" van Views is een lekker in het gehoor klinkende plaat met dansbare songs en aanstekelijke muziek, waar ik erg van genoten heb en die ik daarom liefhebbers van de betere pop zeer kan aanraden.
Trip Hill uit Florence, Italië is het alias van multi-instrumentalist Fabrizio Cecchi, die in het begin van de jaren 90 als basgitarist in diverse psychedelische en garagerock bands speelde.
Hij startte met zijn solo carrière in 1994 en leerde zichzelf te spelen op gitaar, drums, keyboards en diverse andere instrumenten, waarna hij zijn debuut album "Ten Petals Of Manipura" op 1 april 2008 in een zeer beperkte oplage van 30 stuks als CD-r uitbracht.
Vervolgens verschenen: "Raining Metallic Mushroom" (11 juni 2014, digitaal album), "Automatic Folk & Flowers" (13 november 2015, digitaal album), "Saucer" (5 februari 2017, digitaal album), "Eliaf" (10 oktober 2018, digitaal album), "Sponge Jam" (19 januari 2019, digitale EP), "Elastic-Tape Session" (28 juli 2019, digitaal album samen met Claudio Macchia), "Psych Wedding" (14 maart 2020, digitaal album), "Afternoon Of Free Improvisation" (20 april 2020, CD-r in een zeer beperkte oplage van 20 stuks in een met de hand gemaakte houten hoes via RinfresKo ElettriKo Records en digitaal album), "Takes From Oblivion" (11 april 2021, digitaal album en 2LP in een beperkte oplage van 500 stuks, die in 2000 verscheen met daarop "Expectations" (1996) en "The Wide World Over There" (1997) demo tapes en outtakes, die in dezelfde jaren zijn opgenomen).
Op 24 september 2021 verschijnt de single "Dropside" via Bad Afro Records in een beperkte oplage van 500 stuks op zwart vinyl, die van zijn nieuwe album "Ain’t Trip Ceremony" komt, dat 29 oktober 2021 via datzelfde label verschijnt.
In "Dropside" laat Trip Hill me genieten van een fantastische psychedelische song met een gemiddeld tempo en een licht hypnotiserend terugkerend ritme, waarbij het moeilijk is om stil te blijven zitten en ik kan iedere liefhebber van psychedelische muziek deze schijf dan ook zeer aanraden.
Tony McPhee was één van de oprichters van de band The Groundhogs uit Londen, Engeland, die vanaf 1963 actief was en John Lee Hooker in 1964 tijdens 2 toernees begeleidde.
De band bracht in 1968 hun debuut album "Scratchin' The Surface" uit, die gevolgd werd door onder andere: "Blues Obituary" (1969), "Thank Christ For The Bomb" (1970), "Split" (1971), "Who Will Save The World? The Mighty Groundogs" (1972), "Sold) (1974), "Crosscut Saw" (1976), "Black Diamond" (1976), "Hoggin'The Stage" (2LP, 1984), "Razor's Edge" (1985), "Moving Fast - Standing Still" (2LP, 1986), "Back Against The Wall" (1986), "Hogs in Wolf's Clothing" (1998), "The Muddy Waters Song Book" (1999) en nog 13 andere, waaronder 9 live albums, maar ook verscheen er een album onder de naam Tony McPhee & The Groundhogs, getiteld "No Surrender" (live, 1989).
Tony bracht als solo artiest 3 albums uit: "The Two Sides Of T.S. McPhee" (1973), "Foolish Pride" (1993) en "Bleaching The Blues" (1997) en samen met Jo-Ann Kelly maakte hij het album "Same Thing On Their Minds" en nadat hij in 1994 zijn eerste hartaanval had gehad en er in de loop der jaren meer volgden, stopte hij in 2014 met spelen.
Op 25 oktober 1982 speelde hij onder de naam Tony McPhee's Blues Band, die op dat moment bestond uit: Tony 'T.S' McPhee - zang en sologitaar, Steve Towner - basgitaar en Mick Kirton - drums, in Die Schauwburg te Bremen, Duitsland, waarvan door radio Bremen opnamen gemaakt werden en deze zijn verschenen op het album "Split Part II - Live In Bremen 1982", dat via Mig Music / Radio Bremen als CD is uitgebracht en 8 nummers bevat.
Het album begint met "Shake For Me", waarin Tony McPhee's Blues Band een fantastische swingende uptempo rock & roll song met lichte bluesrock invloeden ten gehore brengt, waarna "Soldier" volgt, een heerlijke progressieve bluesrock song met een niet al te hoog tempo en een terugkerend ritme, die aanzet tot dansen.
Daarna volgen "Light My Light", een schitterende swingende progressieve bluesrock song met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk terugkerend dansbaar ritme en "Eccentric Man", een song in een gemiddeld tempo, die tempowisselingen heeft en swingt.
In "Garden" zet Tony McPhee's Blues Band me een uitstekende progressieve bluesrock song voor, die een aanstekelijk dansbaar ritme heeft en in "Mistreated" laat de band me genieten van een geweldig bluesrock nummer met een gemiddeld tempo en dito gitaarspel.
Verder volgen "Split (Part 2)", een verrukkelijke progressieve rock song met een gemiddeld tempo, fantastisch gitaarspel, een terugkerend ritme en tempowisselingen en "Cherry Red", een puike rock song met een terugkerend licht hypnotiserend ritme, die in een gemiddeld tempo wordt gespeeld en hierin demonstreert Tony zijn geweldige gitaarspel nog maar eens.(luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie)
"Split Part II - Live In Bremen 1982" van Tony McPhee's Blues Band staat vol puike bluesrock songs, waar ik vanaf de begin tonen van genoten heb en ik kan elke liefhebber van dit genre deze schijf dan ook zeer aanraden.
Disen Gage uit Moskou, Rusland werd in 1999 opgericht en bestaat tegenwoordig uit: Eugeniy Kudryashov - drums en percussie, Nikolay Syrtsev - basgitaar, percussie en keyboards, Anton Efimov - sologitaar, Konstantin Mochalov - sologitaar, keyboard en zang en Sergey Bagin - sologitaar.
De band bracht hun debuut album "The Screw-Loose Entertainment" op 6 januari 2004 uit als CD via R.A.I.G. en deze werd op 1 september 2006 gevolgd door: "Libertage" (CD via R.A.I.G.), "...The Reverse May Be True" (31 december 2008, CD via R.A.I.G.), "Snapshots" (19 september 2016, CD en digitale download via Art-Beat), "Hybrid State" (27 november 2017, digitaal album), "Nature" (26 maart 2018, CD en digitaal album via Addicted Label) en "The Big Adventure" (14 februari 2019, CD en digitale download via Addicted Label).
Vermeldenswaardig is nog, dat Addicted Label alle albums in 2019 als digitale downloads uitbracht.
Hierop spelen de volgende gastmuzikanten mee: Igor Bukaev - accordeon en knoppen accordeon (track 2), Ekaterina Morozova - piano (track 3 en 8), Vasily Tsirin - cello (track 4) en Vadim Sorokin - synthesizer (track 6) en basgitaar (track 8).
Het album, dat 8 nummers bevat, begint met "Shiroyama", waarin Disen Gage een geweldig rustig instrumentaal nummer ten gehore brengt, dat een lichtelijk dreigend ritme heeft, maar evenzogoed toch voor ontspanning zorgt en dit wordt gevolgd door "Adventurers", een heerlijk nummer met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk vrolijk klinkend dansbaar ritme en lichte invloeden uit de volks en symfonische muziek.
Daarna volgen "Chaos Point", een schitterend progressief rock nummer met een niet al te hoog tempo, dat invloeden van jazz en experimentele rock herbergt, een aanstekelijk ritme en tempowisselingen bevat en "Enough", een prachtig stukje progressieve rock, dat in een gemiddeld tempo wordt gespeeld, zigeuner muziek invloeden bevat en een dansbaar terugkerend ritme bevat.
In "All The Truths' Meeting" schotelt Disen Gage me een fantastisch vrolijk klinkend nummer voor, dat lichte invloeden van Franse volks muziek heeft, swingt en aanzet tot dansen en in "Selfish Tango" krijg ik een verrukkelijk swingend progressief uptempo nummer te horen, dat tango muziek invloeden heeft en een terugkerend ritme bevat en tegen het einde in een sneller tempo over gaat, dat zigeuner muziek invloeden heeft.
Verder volgen "Carnival Escape", een uitstekende uptempo mix van progressieve rock, jazz en symfonische rock, die swingt als een trein, tempowisselingen bevat, samba muziek invloeden heeft en halverwege verandert, waarbij de muziek orkestrale invloeden krijgt en "Fin", een erg mooi rustig nummer, waarin de piano de hoofdrol speelt en invloeden van neoklassieke muziek heeft.
"The Big Adventure" van Disen Gage staat vol schitterende instrumentale progressieve nummers, waarmee de band me vanaf de begintonen in de ban van hun heerlijke muziek heeft gehouden en ik raad ieder liefhebber van dit muziekgenre dan ook aan deze schijf eens te gaan beluisteren, om misschien wel tot dezelfde conclusie te komen als ik.(luister naar dit album via de bandcamp link onder de recensie)
Black Bats uit Melbourne, Australië werd in 2015 als soloproject opgericht door David Houston - zang, solo- en basgitaar.
Samen met Jacey Ashton - drums bracht hij op 24 augustus 2018 de single "Salt" / "You're Looking Pale" (niet op het album) op zijn eigen Cactus Records uit, waarna op 15 februari 2015 het digitale nummer "Big Yellow Eye" volgde.
Op 1 maart 2019 verscheen het debuut album "Black Bats" via Cactus Records en Off The Hip, dat 11 nummers bevat en door Rhyece O’Neill opgenomen en gemixt werd, die op enkele nummers sologitaar speelt en ook hun derde single "Apache Ghosts" dat 22 augustus digitaal werd uitgebracht, staat op het album.
De band brengt op 17 september 2021 hun album "Psychic Retreat" uit, dat 12 nummers bevat, via Cactus Room Records als LP op 150 gram zwart vinyl en als digitale download en voorafgaand daaraan verschenen de singles "Seven Day Blues" (15 mei 2020) en "Swamp Fever" (25 september 2020) via Cactus Room Records/ Cactus Records en vermeldenswaard is, dat Tim Ryles de drums op het album voor zijn rekening neemt.
Het album start met "Arabian Gold", waarin Black Bats een heerlijke psychedelische song in een gemiddeld tempo speelt, die lichte Oosterse invloeden heeft en tempowisselingen bevat, waarna "Mild Heat" volgt, een uitstekende uptempo rock song met lichte surf gitaar invloeden en een terugkerend ritme.
Daarna volgen "Desk Rat", een swingende uptempo mix van new wave en rock, die aanzet tot dansen, "Seven Day Blues", een geweldige song met een gemiddeld tempo en een terugkerend slepend ritme en new wave invloeden en "Swamp Fever", een lekker in het gehoor klinkende song met een gemiddeld tempo en een dansbaar ritme.
In "Learn To Smile" zet Black Bats me een vrij rustige song voor, die lichte surf invloeden heeft, in "Desert Dream" laat de band me genieten van een psychedelische pop song, die in een niet al te hoog tempo wordt gespeeld en halverwege verandert in een swingende rock song en in "Join The War" krijg ik een puike rock song in een gemiddeld tempo te horen met invloeden van new wave.
Dan volgen "I Know I'm Unhealthy", een mooi rustig nummer, dat een western en een terugkerend ritme bevat en "Island Of Mine", een swingende uptempo rock song met invloeden van het nummer "I Wanna Be Your Dog" van The Stooges.
Verder hoor ik "Tell Me", een uptempo rock song met invloeden van new wave en "Rain Dance", een schitterende vrij rustige song met surf invloeden en een aanstekelijk terugkerend ritme.
"Psychic Retreat" van Black Bats staat vol schitterende songs, die invloeden van new wave, surf en rock bevatten, waar ik zeer van genoten heb en ik kan elke liefhebber van één of meerdere muzieksoorten deze schijf dan ook aanraden.(luister naar enkele nummers van dit album via de bandcamp link onder de recensie)
Het nieuwe solo project van Jason Köhnen (Mansur, ex-The Kilimanjaro Darkjazz Ensemble, ex-The Mount Fuji Doomjazz Corporation) - kalimba, altviool, cello, ney (bamboe fluit), erhu, zhonghu, jinhu, kemenche, dilruba, bansuri, rammerdam, dubbele bas en diverse percussie instrumenten, waaronder: cajon, castagnetten, krotal en verscheidene organische shakers en drums, heet The Lovecraft Sextet.
Op 24 september 2021 verschijnt het debuut album "In Memoriam", waarop 6 nummers staan, via Denovali Records als LP, als CD en als digitale download, waarbij vermeldenswaard is, dat er bij het album een kort verhaal zit, dat geschreven en/of te beluisteren is.
Het album begint met "Funebre Macabre (Vocalis)", waarin The Lovecraft Sextet een prachtig rustig klassiek aandoend nummer ten gehore brengt, dat invloeden van opera heeft en dit wordt gevolgd door "Funebre Macabre (Musicorum)", een geweldig rustig nummer, dat jazz invloeden bevat en een aanstekelijk ritme heeft en "Funebre Macabre (Ambientum)", dat een voortzetting van het vorige nummer is.
In "De Mysteris (Vocalis)" zet The Lovecraft Sextet me een fantastisch zwaar klassiek nummer met een terugkerend ritme voor, dat Gregoriaanse invloeden bevat, in "De Mysteris (musicorum)" laat de band me genieten van een duister Oosters klinkend stuk muziek met subtiele tempowisselingen, dat in een niet al te hoog tempo gespeeld wordt en jazz invloeden heeft en in "De Mysteris (Ambientum)" krijg ik een mooi rustig ambient nummer te horen, dat een terugkerend ritme heeft.
"In Memoriam" van The Lovecraft Sextet is een schitterend debuut album, waar ik van begin tot einde erg van genoten heb en ik kan iedere liefhebber van rustige muziek, klassiek, ambient en jazz dit album dan ook zeer aanraden.(luister naar de eerste 2 nummers van dit album via de bandcamp link onder de recensie)
Vibravoid werd in 1990 te Düsseldorf, Duitsland, opgericht en bestaat uit: Christian Koch - zang en sologitaar, Frank Matenaar - drums en Dario Treese - orgel.
De band heeft zich muzikaal laten inspireren door o.a. (een vroege) Pink Floyd, Electric Prunes, Strawberry Alarm Clock en Spacemen 3 en talloze andere psychedelische progressieve rock bands.
Sinds 2000 heeft Vibravoid diverse LP's en CD's uitgebracht via verschillende labels, zoals: Triggerfish, Nasoni, Anzitisi Records, Krauted Mind Records, Herzberg Verlag en Sulatron.
Nadat ze begin 2013 hun eigen label Stoned Karma Records hebben opgericht, verschijnen daarop hun platen (onder andere "Psychedelic Blueprints - An Introspection Of The Years 2000-2013" en de 6 CD box "Loudness For The Masses"), maar ook staat de band met een nummer ("Nearby Shiras", een cover van Kalacakra) op de LP Head Music van het Fruits De Mer Records label en is in 2013 de 7" gekleurd vinyl single "Colour Your Mind", waarop 3 covers staan, uitgebracht via dat zelfde label uit Engeland, gevolgd in 2015 door de 7" gekleurd vinyl single "Steppin' Stone" , die eveneens 3 covers bevat en via Fruits De Mer verscheen.
De band stond op het "14th Dream Of Dr.Sardonicus" festival te Cardigan, Wales, dat van 5 tot 7 augustus plaats vond en georganiseerd werd door Fruits De Mer Records, waarbij één van de live nummers ongetwijfeld hun nieuwe 7" gekleurde vinyl single met klaphoes, "In-A-Gadda-Da-Vida", was, die 9 augustus 2016 in beperkte oplage via Fruits De Mer Records verschenen is.
De single, werd 30 september 2016 gevolgd door hun nieuwe album "Wake Up Before You Die", dat op hun Stoned Karma Records in een beperkte oplage op LP en CD werd uitgebracht, waarbij de CD uitvoering 4 extra live nummers bevat.
Via Stoned Karma Records verschenen in 2017 de albums "A Night At The Museum" (3LP) en "Triptamine E.P. Volume 5", dat tijdens hun "wake Up Before You Die" optreden in Haus Der Jugend in 2016 werd opgenomen en in een beperkte oplage van 1000 LP's inclusief een kleurenposter op A10 formaat uitgebracht is en op 17 november 2017 verscheen "Mushroom Mantra's", zowel op LP als CD en als download, waarbij vermeldenswaardig is, dat de pre-order editie van de LP in een beperkte oplage van 200 stuks op gekleurd vinyl geperst is en een poster plus picture postcard disc bevat, die een nummer bevat, dat niet op de LP staat, terwijl op de CD uitgave 3 extra nummers staan, die tijdens een opname sessie uit 1992 stammen en niet eerder zijn uitgebracht.
Stoned Karma Records bracht op 25 mei 2018 2 albums van de band tegelijk uit, dat zijn: "Vibrations From The Cosmic Void", die in een beperkte oplage van 500 LP's als pre-order een bonus LP bevat, terwijl het album tevens in een beperkte oplage van 1000 stuks in 3 kleuren zonnestralen vinyl en als CD en digitale download verscheen en het andere album, "Live At Rheinkraut Festival", waarop basgitarist Ufo Walter te horen is, werd als 2CD en digitale download uitgebracht.
Eind april 2019 verscheen het album "Intergalactic Acid Freak Out Orgasms" via Stoned Karma op zowel CD als LP en digitale download en ook hierop is de band weer live te beluisteren en in september 2019 verscheen de 7" single "World Of Pain"/ "Plastic Covered Tangerines" op rood vinyl via dit label.
Om hun 30 jarig jubileum te vieren vervolgde de band het uit brengen van hun Triptamine serie en verscheen het album "Out Of Tune In Rosenheim - Triptamine vol.6" in maart 2020 via hun eigen Stoned Karma Records als 2LP, als CD en als digitale download.
De muziek voor de 2LP, die 9 nummers bevat, is live opgenomen tijdens een optreden eind december 2019, dat onder de naam "The Psychedelic Christmas Experience Tour" gegeven werd.
Dan volgt in april 2020 het album "Psychedelic Blueprints Volume 2", dat via Stoned Karma Records als CD, als 2LP in een beperkte oplage van 500 stuks op marmer kleurig vinyl wordt uitgebracht en tevens als digitale download, waarop alternatieve versies, mixen en master versies staan uit de periode 1994-2019 en op 6 mei komt hun derde album van het 30 jarige jubileum uit via Stoned Karma Records, getiteld "The Decomposition Of Noise" en deze verschijnt in en beperkte oplage als LP, die een bonus live album bevat en als CD, die 3 extra nummers heeft en op 4 september 2021 bracht de band het digitale nummer "Dance On Mars" uit.
In "Dance On Mars" laat Vibravoid me genieten van een fantastische swingende uptempo psychedelische rock song met lichte ruimtelijke invloeden, die een aanstekelijk dansbaar ritme bevat, waarbij stil zitten geen optie is en ik kan liefhebbers van psychedelische muziek deze digitale download dan ook sterk aanraden.(luister naar dit nummer via de bandcamp link onder de recensie)
The Insektlife Cycle werd in 2013 te Manila, Fillipijnen, opgericht door 4 leden, die in de underground metal scene actief waren.
Dat waren: Ronnel Vivo - sologitaar en Ronaldo Vivo Jr. - drums (beide uit Hateure) plus Jay Jumawan - sologitaar en Joy Legason - basgitaar (beide uit Barabbas).
De band bracht op 25 april 2015 hun digitale debuut EP "Purple Gaze" uit, gevolgd door: "Schizodelia" (digitaal nummer, 24 maart 2016), "Sleepcrawler" (2016 van "Fruits De Mer Static Caravan Split Single") en op 5 mei 2017 verscheen hun debuut album "Vivid Dreams Parade" via het Mega Dodo Records label.
Daarna volgden: "Temple Of The Soul" (digitaal album, 21 mei 2019), "Tyrant Hunting" (digitaal nummer, 18 april 2020), "Zookeepers' Cardinal Healing Forum" digitale single, 11 augustus 2020), "Yulepsych" (digitaal nummer, 23 december 2020), "Spectacle Of Dreams" (26 februari 2021, her uitgave van "Vivid Dreams Parade", LP via Sugasrbush Records) en "Blues Man Blues: Wally Gonzales Tribute" (21 augustus 2021, digitale single).
Op 1 oktober 2021 verschijnt hun EP "Superstrung!", waarop 4 nummers staan, via Friends Of The Fish Records op 8" vinyl en Pawn Records brengt deze EP als cassette uit in een beperkte oplage van 50 stuks.
De EP begint met "Old Year's Eve", waarin The Insektlife Cycle een heerlijke uptempo rock song met symfonische invloeden speelt, die bij tijd en wijle vrij heftig klinkt en subtiele tempowisselingen bevat.
Daarna volgt het titel nummer "Superstrung", een stevig nummer met een gemiddeld tempo en een swingend ritme, dat tempowisselingen en progressieve rock invloeden heeft.
In "Sol Velvet" zet The Insektlife Cycle me een uitstekend melodisch nummer in een gemiddeld tempo voor, dat een aanstekelijk ritme heeft en subtiele tempowisselingen bevat en in "Recline" krijg ik een prachtig melodisch nummer in een gemiddeld tempo te horen, dat een dansbaar ritme heeft.
"Superstrung!" van The Insektlife Cycle is een schitterende EP om te beluisteren, die puike rock nummer bevat en ik kan iedere liefhebber van rock deze schijf dan ook aanbevelen.
The Holy Family uit Londen, Engeland is de uitlaatklep van David J.Smith (Crabladder, Guapo, Miasma & The Carousel Of Headless Horses, Splice, The Amal Gamal Ensemble en The Stargazer's Assistant) - drums en percussie, die samen met Kavus Torabi (Knifeworld, The Utopia Strong, Gong, Guapo en Cardiacs) - zang, synthesizer en sologitaar, Emmett Elvin (Chrome Hoof, Guapo en Knifeworld) - keyboards, Sam Warren (Sighthound) - sologitaar, zang, piano, space echo en noise en Michael J. York (Teleplasmiste) - synthesizer, het album "The Holy Family" opnam, dat 13 nummers bevat, waarna het op 2 juli 2021 via Rocket Recordings verscheen als 2LP in een beperkte oplage op ijskleurig doorzichtig vinyl, als CD in een beperkte oplage en als diggitale download.
Het album begint met "I Have Seen The Lion Walking", waarin The Holy Family een rustige mix van improvisatie en psychedelische muziek speelt, die over loopt in "Skulls The ....", een spannend nummer, dat in een niet al te hoog tempo wordt gespeeld en invloeden van improvisatie, jazz en terugkerende ritmes heeft en dit wordt gevolgd door "Inward Turning Suns", een schitterend vrij rustig psychedelisch nummer met een Oosters terugkerend ritme, dat een licht hypnotiserend effect oproept.
Daarna volgen "Stones To Water", eveneens een Oosters klinkend psychedelisch nummer met een terugkerend ritme, dat iets over de helft van het nummer een meer experimenteel karakter krijgt en ook licht hypnotiserende tonen en terugkerend drumswerk bevat, "Desert Night", een geweldig vrij rustig nummer met een hypnotiserend terugkerend ritme, "Wrapped In Dust", een uitstekende mix van terugkerende Oosterse ritmes en improvisatie, die in een gemiddeld tempo wordt gespeeld en "World You Are Coming To", een heerlijke psychedelische song met een niet al te hoog tempo, die een terugkerend licht hypnotiserend Oosters ritme heeft en na enkele minuten iets meer snelheid krijgt, waardoor de muziek indringender wordt en aanzet tot dansen.
In "Inner Edge Of Outer Mind" zet The Holy Family me een mix ven improvisatie en experimentele muziek in een rustig tempo voor, dat tevens een terugkerend ritme heeft, in "A New Euphoria" krijg ik een swingend nummer met een gemiddeld tempo en een terugkerend dansbaar ritme te horen en in "See,Hear,Smell,Taste" laat de band me opnieuw genieten van een psychedelisch Oosters klinkend nummer, waarin een terugkerend ritme te horen is, dat iets over de helft van het nummer verandert en de band een kort stukje solo zang laat horen, om dan experimenteel te eindigen.
Verder volgen "St. Anthony’s Fire", een prachtige rustige psychedelische song met folk invloeden en een terugkerend ritme, dat een lichte trance teweeg brengt, "Chasm First Part", een verrukkelijk rustig nummer met een zware terugkerende ondertoon en gotische en religieuze invloeden en "Chasm Second Part", een nummer, dat in een gemiddeld tempo begint, dat na enkele minuten in een langzaam tempo over gaat, dat een terugkerend ritme heeft en improvisatie en mooie zangtonen bevat.
"The Holy Family" van The Holy Family staat vol puike nummers, die allemaal een terugkerend ritme hebben en invloeden van improvisatie, psychedelische, Oosterse en experimentele muziek bevatten, waarmee de band me van begin tot einde in de ban van hun muziek heeft gehouden en ik kan elke liefhebber van één of meerdere van deze muzieksoorten dan ook aanraden deze schijf(ven) eens te gaan beluisteren, om misschien wel tot dezelfde conclusie te komen als ik.(luister naar dit album via de bandcamp link onder de recensie)
3Rd Ear Experience uit Joshua Tree, Amerika, werd door Robbi Robb - zang, sologitaar en gitaar synthesizer en Amritakripa - zang, keyboards en kyminies opgericht en bestaat verder uit: Jorge Bassman Carrillo - basgitaar, Erick Ryan - glissando gitaar, John Whooliluri - B3 orgel en saxofoon, Ryan Post - percussie en Richard Stuverud - drums.
De band bracht hun debuut album, "Peacock Black", in 2012 als CDr in eigen beheer uit en tevens als MP3 album in 2013 via Graceful Productions.
Daarna volgden: "Boi" (2013) eigen beheer CD en digitale download, "Peacock Black" (11 november 2014) beperkte oplage op LP (blauw) Ruralfaune Records en CDr Ruralfaune Records, "Incredible Good Fortune" (11 november 2015) als CDr en dd in eigen beheer en in een beperkte oplage op 2LP via Space Rock Productions,
"Stones Of A Feather" (11 november 2016) in een beperkte genummerde oplage op 2LP (goud, zilver en zwart vinyl) via Space Rock Productions, als CD in eigen beheer en als dd, "Stoned Gold" (20 december 2017) in een beperkte genummerde oplage op 2LP met "The Art Of The Jam Band" plus boek via Space Rock Productions, in een beperkte oplage op CD met "The Art Of The Jam Band"via Space Rock Productions en als dd.
Ook verschenen de split MP3 albums: Fever Dog & 3rd Ear Experience - "Dog Ear" (3rd Ear Experience met 2 nummers) in 2014 via Interstellar Overlord Records en Amritakripa With 3rd Ear Experience - "Kiss Of Bliss" (9 nummers) in eigen beheer (21 juli 2015).
Op 23 maart 2019 werd "Ear To Space" door 3Rd Ear Experience With Dr Space via Space Rock Productions in een beperkte oplage van 512 met de hand genummerde exemplaren op 2LP uitgebracht, waarvan er 202 op zwart, 310 op groen (kant A/B) en paars (kant C/D) 180 gram vinyl werden geperst en tevens verscheen het album in een beperkte oplage van 496 stuks op CD en vermeldenswaardig is dat Dr Space analoge synthesizer speelt.
Vervolgens verschenen "Input Volume" (20 november 2020, digitaal album), "Kinsmen Of The Sun" (2 april 2021, digitaal nummer), "LILA" (7 mei 2021, digitaal nummer), "100 Syllable Mantra" (20 mei 2021, digitaal nummer), "Skara Brae" (4 juni 2021, digitaal nummer), "In Whose Hands The Sun Is As A Sword" (25 juni 2021, digitaal nummer) en "A Faery Folk Tale" (6 augustus 2021, digitaal nummer).
Op 1 oktober 2021 brengt de band het album "Danny Frankel's 3Rd Ear Experience", waarop 6 nummers staan, via Space Rock Productions uit als CD, waarop de muziek gespeeld wordt door: Robbi Robb - zang, sologitaar en gitaar synthesizer en Amritakripa - zang, keyboards en kyminies, Danny Frankel - drums en percussie, Jorge Carrillo - basgitaar, Scott Heller, alias Dr.Space - synthesizer, Trevor Madison - keyboards en zang, Becca Byram - B3 orgel, Ted Quinn – zang en Troy Page - didgeridoo.
Het album begint met "A Beautiful Questions", waarin 3Rd Ear Experience een fantastisch psychedelisch spacerock nummer, dat in een niet al te hoog tempo wordt gespeeld en een dreigend eentonig synthesizer geluid bevat, waartussen psychedelisch gitaarspel te horen is, dat iets over de helft van het nummer een beetje meer snelheid krijgt en naadloos over gaat in het iets meer dan 18 minuten durende "What Are Their Names", een schitterend melodisch nummer met en gemiddeld tempo, dat na korte tijd meer snelheid krijgt, een terugkerend licht hypnotiserend ritme bevat en de muziek gaat swingen, om iets over de helft van het nummer in een langzaam tempo over te gaan, dat psychedelische elementen toegevoegd krijgt en tegen het einde weer gaat swingen, omdat de band de snelheid opnieuw verhoogt.
Daarna volgen "Cosmos Glazed Elephant", een zwaar klinkend geweldig psychedelisch nummer, dat in een gemiddeld tempo wordt gespeeld en een terugkerend hypnotiserend ritme heeft en "Weep No More, My Friend", dat in een rustig tempo met een terugkerend ritme begint, om na enkele minuten over te gaan in een stuk progressieve rock, dat op zijn beurt na enkele minuten verandert in een rustig stuk muziek met een aanstekelijk terugkerend ritme, dat aanzet tot dansen.
In "Timelessness Speaks Pt.1" zet 3Rd Ear Experience me een psychedelisch progressief nummer voor, dat in een niet al te hoog tempo gespeeld wordt en ruimtelijke invloeden bevat en in "Timelessness Speaks Pt.2" laat de band me genieten van een verrukkelijke mix van progressieve en psychedelische rock, die een gemiddeld tempo heeft en tegen het einde iets meer snelheid krijgt, waardoor de muziek gaat swingen, om in rust te eindigen.
"Danny Frankel's 3Rd Ear Experience" van 3Rd Ear Experience bevat 6 geweldige nummers met invloeden van progressieve en psychedelische rock, waar ik vanaf de begin tonen zeer van genoten heb en ik raad iedere liefhebber van beide genres dan ook aan deze schijf eens te gaan beluisteren, om misschien wel tot dezelfde conclusie te komen als ik, namelijk: Meesterlijk!
Super Florence Jam uit Sydney, Australië, werd in 2006 opgericht en bestaat uit: Mike Solo - drums, Alex Tulett - basgitaar, Laurence Rosier Staines - sologitaar, zang en keyboards en Adam Krawczyk - zang en sologitaar.
De band bracht op 11 december 2009 hun debuut EP "Super Florence Jam" uit in een beperkte oplage van 500 stuks als CD en als digitale download.
Daarna volgden: "Slimmer Down" (gratis download nummer, 22 januari 2011), "SFJ Online Sampler" (digitaal album, 21 juli 2011), "We Always Knew It Would Come To This" (CD en digitale download, 26 augustus 2011) en nadat de band in 2014 voor een reünie weer bij elkaar gekomen was verscheen het album "You've Had It Too Easy For Too Long" (digitaal album, 28 augustus 2020), plus de CD back catalogus bundel, die in een beperkte oplage van 150 stuks verscheen met daarin de EP "Super Florence Jam", de EP "We Always Knew It Would Come To This" + de bonus CD "Fisticuffs" met moeilijk te verkrijgen jam opnamen, of een promo CD-r met diverse singles opnamen + de digitale download "You've Had It Too Easy For Too Long".
In het teken van het 10 jarige bestaan van het Bird’s Robe Records label, werd besloten de debuut EP "Super Florence Jam", waarop 6 nummers staan, op 16 juli 2021 opnieuw uit te brengen als CD en als digitale download en op 24 september brengt dit label ook de EP "We Always Knew It Would Come To This" opnieuw uit als CD en als digitale download.
Het album, dat 9 nummers bevat, start met "That's The End Of It", waarin Super Florence Jam een heerlijke aanstekelijke rock song in een niet al te hoog tempo speelt, die gevolgd wordt door "Signals", een pop song met een gemiddeld tempo, die een aanstekelijk dansbaar ritme heeft en enkele subtiele tempowisselingen bevat.
Daarna volgen "Your Word", een schitterende licht psychedelische song met een gemiddeld tempo en melodische invloeden en een ritme, dat aanzet dansen, "Simmer Down", een verrukkelijke pop song in een gemiddeld dansbaar tempo, die vrij commercieel klinkt en "Anastasia Won't You Sleep With Me", een geweldige swingende uptempo rock song met een terugkerend ritme.
In "Irrepressible" schotelt Super Florence Jam me een fantastische korte uptempo punk song voor, die swingt als een trein en in "Walkin' On The Rocks" krijg ik een puike uptempo rock & roll song te horen, waarbij stil zitten geen optie is.
Verder volgen "Bloozepower", een prima progressieve rock song met gemiddeld tempo en een terugkerend ritme en "A Moment In Time", een prachtige rustige pop song, waarin de zang enkel door de gitaar begeleid wordt.
"We Always Knew It Would Come To This" van Super Florence Jam staat vol prima gevarieerde nummers, die aanstekelijke ritmes hebben en bij tijd en wijle swingen en ik kan liefhebbers van de betere pop en rock in het algemeen deze schijf dan ook zeer aanraden.(luister naar dit album via de bandcamp link onder de recensie)
