Review: The Monsters - Presents The Hunch (Voodoo Rhythm Records, 2013) (Rockabilly / Garagerock)

De band The Monsters werd in 1986 te Bern, Zwitserland opgericht en de eerste bezetting bestond uit: Beat-Man - zang en sologitaar, Yves - sologitaar en Oli - drums.
Daarna werd de drummer in 1987 vervangen door Peppe en kwam basgitarist Raff bij de band, waarna de bandbezetting in 1988 opnieuw wisselde en tot 1990 bestond uit: Beat-Man, Yves, Peppe, Janosh - staande basgitaar en Tiger - staande basgitaar.
In deze bezetting werd hun debuut CD "The Mask" in 1989 uitgebracht en in 2013 opnieuw onder de naam "Monster Masks".
Vervolgens wisselde de band nogmaals van samenstelling en bestond tussen 1991 en 1994 uit: Beat-Man, Yves, Janosh en Di Putto - drums en bracht in 1991 hun tweede CD uit, getiteld "The Hunch", die in 2013 heruitgebracht werd onder de naam "Presents The Hunch".
De meest constante bezetting kwam in 1995, toen de band ging bestaan uit: Beat-Man, Janosh, Di Putto en Swain Lee - drums, die tot heden nog samen spelen.
In deze formatie werden "Jungle Noise" (CD, 1995), "Youth Against Nature" (CD, 1997), "Birds Eat Martians" (CD, 1998), "I See Dead People" (LP+CD, 2002), "Hide And Seek" (alleen in Australië en Japan, CD, 2005), "The Worst Of ..." (LP+CD, 2006) en ".... Pop Up Yours" (LP+CD, 2011), die, net als de eerste 2 CD's, allemaal via het Voodoo Rhythm Records label, waarvan Beat-Man de eigenaar is, uitgebracht plus diverse singles en EP's en verscheen hun muziek op verscheidene verzamel albums, terwijl Beat-Man ook op treedt onder de naam Reverend Beat-Man en Lightning Beat-Man en in bands als Die Zorros speelt.
Hun laatst verschenen LP/CD "... Pop Up Yours" uit 2011 werd ook in een gelimiteerde houten box oplage uitgebracht, waarbij de afbeelding van The Monsters als schuifpuzzle gespeeld kan worden.
De band deed talloze optredens in Zwitserland, maar trad in de loop der jaren ook op in Duitsland, Spanje, Frankrijk, Nederland, België, Italië, Oostenrijk,  Engeland, Noorwegen, Zweden, Denemarken en Rusland.
In 2003 toerden The Monsters door Argentinië, Brazilië en New York en in 2005 speelden ze in Japan.
De CD "Presents The Hunch" bevat 7 studio en 9 live opnames en begint met een intro van 20 seconden voor de eerste song, getiteld "The Creature From The Black Lagoon" een schitterende mix van beat en rockabilly, waarna aan het eind van de song een stukje gesproken tekst het volgende nummer introduceert en in deze song, "Hang On", maakt de band een fantastische snelle ruige mix van punk en rock & roll, waarna er weer een intro komt voor het volgende nummer, getiteld "Sex Wax", een heerlijk swingend instrumentaal rock & roll nummer.
Ook nu wordt het volgende stukje muziek via een intro aangekondigd en dit is "Drug Train", een geweldige mix van een beat en garagerock song met hoog mee zing gehalte, gevolgd door het volgende intro voor de song "Day Of The Triffids", een swingende rockabilly song, waarbij stil zitten niet mogelijk is.
Na opnieuw een intro gehoord te hebben, krijg ik "Drag Is Back" te horen en dit is een song, die in de stijl van het vorige nummer gespeeld wordt en bijna geheel instrumentaal is.
Het laatste intro volgt voor de song "Wicked Wanda" en dit nummer vind ik geweldig; het is een kruising tussen de muziek van The Stooges, garagerock en rock & roll en wordt met de snelheid van een Ramones song gespeeld en afgesloten door een outro.
Dan krijg ik de live nummers te horen, te beginnen met "Teenage Werewolf", een swingende rock & roll song, die gevolgd wordt door "The Kinks", een rockabilly song, die in een vrij snel tempo gespeeld wordt en garagerock invloeden heeft.
Daarna volgt "The Witch", een mix van rockabilly en beat, waarbij ik niet stil kan blijven zitten en een vervolg krijgt in "Psycho Over Europe", een snelle rockabilly song, die swingt.
"I Came From Hell" is een heerlijke rockabilly song, waarin de band wat gas terug neemt, maar de muziek blijft evengoed swingend, net als in de volgende song, "Be Bop A Lula" en de uitvoering van dit nummer is wordt een stuk sneller gespeeld dan het orgineel, waardoor het erg verfrissend klinkt.
Daarna volgt de titel song "The Hunch", waarin de band verder gaat met het spelen van hun swingende rockabilly in hoog tempo (luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie) en ook "Honeymoon At Hell" wordt in een hoge versnelling gespeeld en is een lekker swingende rockabilly song.
De band sluit de CD op passende wijze af met hun versie van "Wild Thing" en deze garagerock uitvoering klinkt een heel stuk ruiger dan het origineel.
De CD "Presents The Hunch" van The Monsters klinkt monsterachtig goed en is dan ook een aanrader van de bovenste plank voor iedereen, die van swingende muziek houdt.

The Monsters-The Hunch! - YouTube
www.youtube.com/watch?v=FwaF7Yvv7f4

Review: Turn Me On Dead Man - We Are The Star People (Alternative Tentacles, 2013) (Psychedelische Rock / Stoner)

Turn Me On Dead Man is een Amerikaanse band uit San Francisco, Californië, die in 2000 werd opgericht en sinds zijn oprichting bestaat uit: Mykill Ziggy - zang en sologitaar, Kurt Statham - basgitaar, Christopher Lyman - drums en zang en Scott Shanks - sologitaar, keyboard en saxofoon.
In 2005 maakte de band hun debuut album "God Bless The Electric Freak", dat via het Alternative Tentacles label van Jello Biafra uitgebracht werd.
Het jaar er na verscheen hun volgende album, eveneens via Alternative Tentacles, getiteld "Technicolour Mother", gevolgd in 2009 door de CD "Sunshine Suicide", die op het eigen Heavydelic Records label werd uitgebracht en "We Are The Star People", uit 2013, dat weer via Alternative Tentacles verscheen, is daar de opvolger van en dit album is alleen op vinyl uitgebracht.
Op deze nieuwe LP staan 8 nummers, waarvan "Heart Of The Deaf"  de eerste is en hierin laat de band me een uitstekende mix van stoner-, hardrock en grunge horen, die ook nog eens licht psychedelisch klinkt.
Daarna krijg ik "Dreamchild" te horen en dit is een lekker klinkende rustig gespeelde psychedelische stonerrock song, die gevolgd wordt door "Deep Space Pollen", een schitterende stonerrock song, die vrij stevig en heerlijk psychedelisch klinkt. (luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie)
Dan hoor ik "Missing Time", een fantastische rustige naar hardrock neigende psychedelische stonerrock song, gevolgd door "Her Majesty The Drug", waarin de band me opnieuw zo'n geweldige lekkere psychedelische rock song laat horen.
In "Let Them Eat Flowers" gaat de band verder met het spelen van hun schitterende psychedelische rock en ook dit is weer een heerlijke song, die in een niet al te hoog tempo gespeeld wordt, waardoor het psychedelische effect optimaal is.
Met "Star People" krijg ik in het begin een vrij stevige stonerrock song te horen, die na een tempo wisseling over gaat in een geweldige hardrock song, voorzien van scheurend gitaarspel en in het afsluitende "Uhura" schotelt de band me een uitstekende stonerrock song voor, waarin de band het tempo langzaam op voert en de muziek licht hypnotiserend wordt.
"We Are The Star People" van Turn Me On Dead Man is een schitterende LP geworden, waar ik van begin tot einde van genoten heb en ik kan iedere recht geaarde muziekliefhebber deze LP dan ook van harte aanbevelen.

turn me on dead man - deep space pollen - YouTube
www.youtube.com/watch?v=yVAjhow4b4A

Review: Deamon's Child - Demo (Zygmatron / D.I.Y., 2013) ( Stonerrock)

Deamon's Child is het alter ego van John Deamon uit Duitsland, die alle  instrumenten, op de eerste oorspronkelijke versie, van "Demo", die in maart 2013 opgenomen is, bespeelt.
Nadat de opnames klaar waren richtte hij de band Deamon's Child op, om de songs ook live te kunnen spelen en deze band bestaat momenteel uit: John Deamon - sologitaar en zang, Anami Deamon - basgitaar en zang en Jack Deamon - drums en dit trio nam de CD "Demo" in deze uitgebrachte versie op.
Hun eerste optreden doet de band echter pas op 6 december 2013 in Bei Chez Heinz te Hannover, Duitsland, samen met 2 andere bands.
"Demo" bevat 6 nummers, waarvan "Lutscher" de eerste is en hierin laat de band me een rustige, maar stevige stonerrock song horen, die een hypnotiserend ritme bevat en in het Duits gezongen wordt en gevolgd wordt door "Alles Bio, Immer Bio", eveneens in het Duits gezongen, maar nu ligt het tempo een stuk hoger en neigt de song naar de hardrock.
Daarna hoor ik nog een in het Duits gezongen nummer, getiteld "Mine Leer", waarin de muziek swingt als een trein, de song tussen hardrock en punk inzit en het tempo vrij hoog ligt.
Dan krijg ik "Venus" te horen, een geweldig spannend stonerrock nummer, waar pas tegen het einde van het nummer zang aan toegevoegd wordt en dat me aanzet met de muziek mee te bewegen.
"Vertigo" is een kort zwaar instrumentaal stonerrock nummer, waarin de band een licht psychedelisch effect in verwerkt en in "Among, The Shadows", het enige in het Engels gezongen nummer, speelt de band een schitterende mix van hardrock, new wave en stonerrock, die swingt.
"Demo" is een uitstekende CD, die me van begin tot einde heeft weten te boeien en een aanrader is voor iedereen, die van dit genre muziek houdt.

Review: Towerbrown - Count Me Out (Screaming Apple) (Beat)

Towerbrown is een Franse band uit Grenoble, die in 2009 werd opgericht en bestaat uit: Yann Cracker - zang, Hammond orgel, sitar en percussie, Fréderic Roux- Fouillet - sologitaar, Olivier "Tokens" LeMaâ - basgitaar, Alexandre! - drums en Davy Berruyer - drums.
In 2010 bracht de band hun eerste 7" vinyl EP "Let's Paint It Brown" in een gelimiteerde oplage van 300 stuks uit, die in 2011 gevolgd werd door de 7"vinyl EP "I Wanna Know", waarvan er 500 van gemaakt werden en net als de eerste EP ook via download verkrijgbaar is.
Na 2 EP's verschijnt de band nu met een volledige CD op de markt, waarop 10 nummers staan en daarop worden ze bijgestaan door Izzy Lindqwister - zang (1 song), Rudie Ailaud - zang en tamboerijn (1 song), Vincent Leroy - saxofoon (3 nummers) en Robert Poitou - trompet (2 nummers).(luister naar de teaser van
de CD via de youtube link onder de recensie)
Het eerste nummer heet "Towerbrown A Go-Go" en is een instrumentaal stukje muziek in de stijl van de jaren 60 beat, waarbij het Hammond orgel een belangrijke rol speelt.
Daarna hoor ik de band in "Don't Count Me In" een schitterende garagerock song spelen en ook nu heeft het Hammondorgel daar een groot aandeel in, maar ook het gitaarwerk klinkt sterk.
Dan schotelt de band me "Quand Vient La Nuit" voor, waarin Rudie Ailaud de zang voor zijn rekening neemt en dit nummer wordt opnieuw hoofdzakelijk bepaald door het Hammond orgel spel met ondersteuning van saxofoon en trompet en het wordt in een aanstekelijk dansbaar ritme gespeeld.
"I Must Confess" is een lekker klinkende beat song met een swingend ritme, waarbij het moeilijk is stil te blijven zitten en "Aloo Matar" is een fantastische mix van soul en psychedelische rock, die geheel instrumentaal gespeeld wordt.
In "Spy Me To The Moon" hoor ik Towerbrown een heerlijk instrumentaal stukje surf spelen en in "Out Of The Game" laat de band me een uitstekende swingende beat song horen.
Met "No Time To Cry" maakt de band opnieuw de mix soul en beat, waardoor de muziek erg aanstekelijk en dansbaar is, zodat ik onmogelijk stil kan blijven zitten.
Vervolgens hoor ik de enige cover en dat is "You Told Me A Lie" van de Nederlandse Jenny & The Rascals, waarin de zang voor rekening van Izzy Lindqwister komt en de uitvoering van dit schitterende blues nummer wordt door Towerbrown op een geweldig wijze vertolkt.
Het laatste nummer heet "It's Allright" en is een schitterende beat song met een vrij eentonig ritme, waardoor ik de muziek als lichtelijk hypnotiserend ervaar.
"Count Me Out" is een heerlijke CD, die vol staat met schitterende, op sixties leest geschoeide, muziek en mag daarom in geen enkele collectie van sixties muziek liefhebbers ontbreken.

Towerbrown 1st Album Teaser "Count Me Out" - YouTube
www.youtube.com/watch?v=V7IcqRV7gt8

Review: Permanent Clear Light - Beyond These Things (Havasupai Records, 2013) (Psychedelische Rock)

Permanent Clear Light, die in 2009 opgericht werd, komt uit Finland en maakte zijn debuut op het Engelse Fruits De Mer label, waarop in 2010 het nummer "In The City" via de LP "A Phase We're Going Through" verscheen, gevolgd in 2012 door de single "Higher Than The Sun" / "Afterwards".
De band oogste hiermee veel succes en kreeg loftuigingen van onder andere Steve Kilbey (The Church), die zei: "I Love Permanent Clear Light. Finnish psychedelica is king!"
Verder kreeg de band aandacht van Record Collector magazine, die in het november nummer de single recenseerde en daarover schreef: "Two coloured vinyls, 3Dcover and glasses....Ain't the music trippy enough?" 
Classic Rock magazine noemde de band in hun december nummer van 2012 "Finland's top psychedelic band" en "Higher Than The Sun is destined to become a collectors' classic".
En het Amerikaanse tijdschrift Guitar Player wijdde een hele pagina aan de band in maart 2013.
Permanent Clear Light bestaat uit 3 ervaren muzikanten, die hun sporen reeds verdienden in de Finse rock, pop, folk, jazz, avant-garde, experimentele en psychedelische bands.
De band bestaat uit: Arto Kakko - zang, slide, akoestische en basgitaar, keyboards, elektrische viool, saz, banjo, recorder en mellotron, Markku Helin - sologitaar, basgitaar, effecten en synthesizer en Matti Laitinen - zang, sologitaar en synthesizer.
"Beyond These Things" is het volledige debuut album van de band en hier op staan 8 nummers, waarvan de eerste "Constant Gardener" heet en met deze rustige licht psychedelische pop song, waarin er een scala aan instrumenten bespeeld wordt en uitstekende close harmony zang, laat de band me meteen weten, wat ik van ze kan verwachten.(luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie)
In "Ribes Nigrum" gaan de bandleden verder met deze heerlijke zangpartijen en maken in dit nummer nog meer gebruik van hun muzikale kunnen om Beatles-achtige partijen te spelen en dit nummer roept dan ook meteen vergelijkingen bij me op met platen als "Magical Mystery Tour" en "Strawberry Fields Forever".
Daarna hoor ik "Harvest Time" en ook nu laat de band me een rustig nummer horen, waarin psychedelische en orkestrale elementen zitten, die geleidelijk aan over gaan in een steviger ritme , dat een steeds progressiever karakter krijgt.
Vervolgens krijg ik "Higher Than The Sun: Astral Travel" te horen en dit schitterende nummer is een combinatie van experimentele, psychedelische en progressieve rock, waarvan het eerste deel psychedelisch is en het vervolg daarop experimenteel en progressief.
Dan laat de band me genieten van "And The Skies Will Fall", een heerlijke rustige psychedelische pop song, die gevolgd wordt door "Love Gun", dat me hier en daar aan de muziek van Phil Collins en Genesis doet denken en vrij stevig symfonisch klinkt.
Met "Skirmish" gaat de band verder waar ze met "Love Gun" eindigde en dit is een geweldig instrumentaal stukje progressieve rock met een licht hypnotiserend ritme, dat naadloos over gaat in het laatste nummer "Weary Moon", een fantastische progressieve country rock song, waarin de band een eentonig ritme speelt, zodat het hypnotiserend begint te werken.
"Beyond These Things" is een schitterende debuut CD en zal ongetwijfeld door elke muziekliefhebber met gejuich ontvangen worden.

Permanent Clear Light: Constant Gardener - YouTube
www.youtube.com/watch?v=7DmZ-lQYPTc

Review: Various Artists - 60's Garage Legends Salute The Fuzztones (Stag-O-Lee, 2013) (Garagerock)

The Fuzztones, die in 1980 werden opgericht, zijn legendarisch geworden door het spelen van zestiger jaren muziek in de stijl van de garagerock bands uit die periode en voor het eerst in de historie van de popmuziek is er een CD opgenomen door zestiger jaren bands voor een band, die begin jaren tachtig begon met het spelen van obscure zestiger jaren songs.
The Fuzztones schreven zelf nooit nummers, maar doordat de songs, die ze speelden, zo onbekend waren, dacht het publiek, dat het hun eigen nummers waren.
Ze inspireerden met hun muziek ontelbare bands het zelfde te doen, waardoor dit soort muziek van alle tijden blijft en klinkt alsof het authentiek is.
In 1993 verscheen het album "Songs We Taught The Fuzztones" via het Music Maniac label, waarop originele uitvoeringen staan van songs, die bekend werden doordat de Fuzztones ze speelden en nu, nadat The Fuzztones ook eigen songs begonnen te schrijven, is er een CD verschenen, waarop zestiger jaren bands covers van die nummers spelen, zodat de cirkel helemaal rond is.(luister naar een stukje van dit album via de youtube link onder de recensie)
Op de CD "In Fuzz We Trust" staan 18 nummers van 14 Amerikaanse bands en 1 Engelse uit de jaren 60 en de eerste daarvan is Davie Allan & The Arrows, die "Avalanche", een ruig instrumentaal garagerock nummer, ten gehore brengen, dat gevolgd wordt door "I Never Knew", een op "Gloria" van Them lijkend nummer, dat door Shadows Of Knight en Fuzztones gitarist Elan Portnog gespeeld wordt.
Daarna hoor ik "Get Naked", een heerlijke psychedelische garagerock song, vertolkt door Sky Saxon en gevolgd door The Pretty Things uit Engeland, die me een schitterende versie van "Ward 81" voorschotelen.
The Shy Guys laten me hun uitvoering horen van "Highway 69", een lekker klinkende rock song en Gonn speelt "Shame On You", een prima mix van garage- en bluesrock, waarna ik The Monks een fantastische versie van "Hurt On Hold" hoor spelen in die onmiskenbare Monks sound.
"All The King's Horses" van The Electric Prunes, die dit nummer samen met The Pretty Things spelen, is een geweldige psychedelische rock song en "Rise" van Charlie Souza & The Tropics een lekker klinkende pop song.
Vervolgens hoor ik Shadows Of Knight opnieuw en nu samen met gitarist Dick Taylor van The Pretty Things in hun vertolking van "Me Tarzan You Jane", een ruige garagerock song en dan hoor ik The Vagrants met "Nine Months Later", een fantastische uitvoering van dit nummer, die niet alleen dreigend over komt, maar ook nog eens psychedelisch klinkt.
Dan krijg ik de band Gonn nogmaals te horen en deze keer met het nummer "Hallucination Generation", een song, die psychedelisch klinkt, maar ook licht naar de hardrock neigt, waarna ik ook The Shu Guys nog een keer te horen krijg en in het nummer "Romilar D" hoor ik de band een stevige rock song spelen.
Strawberry Alarm Clock staat op de CD met "Charlotte Remains", een schitterende psychedelische garagerock song en hierna krijg ik Wally Waller (The Pretty Things) samen met de Italiaanse band The Strange Flowers (de enige niet sixties band) te horen, die onder de naam Wallflowers het nummer "Look For The Question Mark" spelen en deze doen dat in een een uitstekende psychedelische uitvoering.
Daarna hoor ik ? & The Mysterians met "Action Speaks Louder Than Words", een lekker swingende garagerock song, waarna ik Davie Allan nogmaals hoor, maar deze maal met Graig Moore van Gonn en dit nummer heet "She's Wicked" en is een ruige uitvoering, die me qua zang licht aan The De Fuzztones doet denken.
De CD wordt afgesloten met het nummer "Black Box", dat door Vanilla Fudge wordt uitgevoerd en deze psychedelische progressieve rock versie is fantastisch en hiermee laat Vanilla Fudge horen nog steeds tot de beste psychedelishe bands te behoren.
De CD, die ook als 2LP met klaphoes uitkomt op 180 gram vinyl en als gelimiteerde versie van 9 7" vinyl singles in een deluxe box, plus als download is een geweldig tribuut album, dat in geen enkele collectie van zestiger jaren muziek liefhebbers mag ontbreken!

IN FUZZ WE TRUST - YouTube
www.youtube.com/watch?v=mjA7uv8E26c

Review: The Flying Eyes - Lowlands (Noisolution, 2013) (Stonerrock)

The Flying Eyes, genoemd naar de titel van het science fiction verhaal van J.Hunter Holly, waarin gigantische ogen uit de ruimte op aarde neerdalen om de mensheid onder controle te krijgen, werden in 2007 te Baltimore, Maryland, Amerika, opgericht.
Na eerst 2 EP's, "Bad Blood" en "Winter", gemaakt te hebben, werden deze eind 2009 tezamen op de gelijknamige CD "The Flying Eyes" uitgebracht via het Duitse Trip In Time / World In Sound label, in 2011 gevolgd door hun eerste volledige CD "Done So Wrong", dat via dat zelfde label verscheen.
Beide keren deed de band een uitgebreide toer om de CD's te promoten en ze deelden daarbij het podium met onder andere Hawkwind en Jeff Beck tijdens het Burg Herzberg Festival in Duitsland en The Black Angels, Radio Moscow, Witch, The Raveonettes en Dead Meadow tijdens hun Amerikaanse tournee.
Ook organiseert de band jaarlijks het Farm Fest, een kleinschalig festival te Manchester, Maryland, waar jaarlijks rond de 600 mensen op af komen.
The Flying Eyes deden in 2012 tournees door Amerika en Europa, organiseerden het Farm Fest 2012 onder de naam Farmageddon en begonnen in dat zelfde jaar met het opnemen van nieuwe nummers, die in 2013 via het Duitse Noisolution label op de CD "Lowlands" verschenen.
De band bestaat uit: Adam Bufano - sologitaar en orgel, Will Kelly - zang en sologitaar, Mac Hewitt - basgitaar en zang en Elias Mays Schutzman - drums, percussie, zang en synthesizer, op enkele nummers bijgestaan door Rob Girardi - mellotron en gitaar, Dave Hadley - steel gitaar, Ryan McBride - sitar, Dave Gibson - pomp orgel en Katrina Ford - zang.
Op hun nieuwe CD "Lowlands" staan 9 songs, waarvan "Long Gone" de eerste is en hierin hoor ik de band een lekkere stevige stonerrock song spelen, waarin enkele prima tempowisselingen zitten.
Daarna krijg ik "Under Iron Feet" te horen en ook dit is een heerlijke stonerrock song met een uitstekende tempowisseling, waarin het ritme verandert en meer de richting van de hardrock op gaat.(luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie)
Dan hoor ik "Rolling Thunder", een ruige mix van hardrock en een stonerrock song met geweldig gitaarspel en dit wordt gevolgd door "Smile", een schitterende stonerrock song, die een hypnotiserend slepend ritme bevat en lichtelijk psychedelisch klinkt.
Vervolgens krijg ik "Alive In Time" te horen, een vrij rustige, maar toch stevige stonerrock song, waarin enkele uitstekende tempowisselingen zitten, zodat het nummer van begin tot eind spannend blijft klinken.
Het volgende nummer is de titelsong "Lowlands", een lekker klinkende rustige hardrock song, die gevolgd wordt door "Eye Of The Storm", een swingende stonerrock song, die me, door de zang, lichtelijk aan de muziek van The Doors doet denken, waarna ik "Comfort Machine" hoor en deze rustige stonerrock song
verandert plotseling van tempo en ritme en gaat over in een fantastisch swingend stukje muziek, om daarna opnieuw in een stevig ritme verder te gaan.
"Surrender" is de titel van het laatste nummer en hierin laat de band een geweldig psychedelisch stukje muziek horen, zodat ik niet anders kan dan me over geven aan hun schitterende muziek.
de CD "Lowlands" is er één om te koesteren en ik heb dan ook met genot naar deze CD zitten luisteren, waardoor ik iedere liefhebber van dit genre muziek kan aanraden, eens te gaan luisteren naar deze geweldige band.

The Flying Eyes - "Under Iron Feet" - YouTube
www.youtube.com/watch?v=Byss0PaAYkg