Eerder verschenen: "Ty Segall" (9 december 2008, Castle Face Records, Burger Records), "Lemons" (14 juli 2009, Goner Records), "Melted" (15 juni 2010, Goner Records), "Goodbye Bread" (20 juni 2011, Drag City), "Twins" (9 oktober 2012, Drag City), "Sleeper" (14 augustus 2013, Drag City) en "Manipulator" (25 augustus 2014, Drag City).
Ook maakte hij met de Ty Segall Band de albums "Slaughterhouse" (26 juni 2012, In The Red) en "Live in San Francisco" (26 januari 2015, Castle Face Records) en met de band Fuzz "Fuzz" (1 oktober 2013, In The Red Records) en "Fuzz II" (23 oktober 2015, In The Red Records).
Op zijn nieuwe solo album "Emotional Mugger", dat 22 januari 2016 is verschenen, staan 11 nummers en daarop speelt Ty: solo- en basgitaar, drums en verscheidene andere instrumenten en zingt.
Verder spelen een aantal gastmuzikanten in diverse nummers mee, zoals: Emmett Kelly - sologitaar (1,2,4), Cory Hanson - keyboards (9), Mikal Cronin - basgitaar (5), Dale Crover - drums (5), Charles Moothart - drums (7), Evan Burrows - drums (11), King Tuff - zang (7), Brit Manor - zang (9) en The Lollipop Children - zang (8).
"Emotional Mugger" begint met "Squealer", waarin ik Ty een lekker in het gehoor klinkende rock song hoor spelen, die invloeden uit pop, psychedelische rock en progressieve rock bevat en in een gemiddeld tempo gespeeld wordt, waarin diverse tempowisselingen zitten, waarna "Californian Hills" volgt en daarin zet hij me een heerlijke psychedelische progressieve rock song voor, die enkele prima tempowisselingen bevat en tegen het eind in een heftig ritme gespeeld wordt.
Daarna krijg ik "Emotional Mugger / Leopard Priestess" te horen, een schitterende psychedelische progressieve rock song, die swingt (luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie) en gevolgd wordt door "Breakfast Eggs" en ook daarin hoor ik hem een geweldig stukje psychedelische progressieve rock spelen in een niet al te hoog tempo.
Dan schotelt hij me "Diversion" voor, een fantastische swingende rock song, waarin invloeden van hard- en spacerock zitten, om te vervolgen met "Baby Big Man (I Want a Mommy)", een uitstekende progressieve rock song, die tachtiger jaren invloeden heeft en enigszins exprimentele geluiden bevat.
In "Mandy Cream" laat Ty me genieten van een fantastische swingende progressieve elektro rock song met een eentonig ritme, waarbij stil zitten geen optie is en in "Candy Sam" krijg ik opnieuw een heerlijk poprock song te horen, die swingt als een trein en aan zet tot dansen.
Vervolgens hoor ik "Squealer Two", een mix van psychedelische rock, progressieve rock en pop, waarin de tekst wel hetzelfde is als in "Squealer", maar het ritme een stuk langzamer en meer hypnotiserend gespeeld wordt.
Het volgende nummer, dat "W.U.O.T.W.S." heet, is vrij experimenteel en daarin hoor ik diverse soorten muziek door elkaar gespeeld, waarna het laatste nummer volgt, getiteld "The Magazine" en hierin hoor ik Ty een lekker in het gehoor klinkende hypnotiserende psychedelische pop song met elektro en krautrock invloeden ten gehore brengen.
"Emotional Mugger" van Ty Segall bevat 11 uitstekende progressieve psychedelische poprock nummers, die ik elke liefhebber van dit genre kan aanraden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten