Review: Sky Cries Mary - Secrets Of A Red Planet (Trail Records, 2020) (Psychedelische Progressieve Rock)

Sky Cries Mary uit Seattle, Amerika, werd eind 1980 opgericht en bestaat, na diverse bandbezettingswisselingen, tegenwoordig uit: Roderick Wolgamott - zang, Debra Reese - zang, Ben Ireland - drums en synthesizer, Curt Eckman - basgitaar, Kevin Whitworth - sologitaar en Jack Endino - sologitaar.
De band bracht hun debuut album "Until the Grinders Cease" in 1989 uit via Lively Art/New Rose Records en deze werd in 1999 her uitgebracht door World Domination Recordings.
Daarna volgden: "Don't Eat The Dirt..." (Lively Art/New Rose Records, 1990), "Exit At The Axis" (World Domination Recordings/Capitol Records, 1992), "A Return To The Inner Experience" (World Domination Recordings/Capitol Records, 1993), "This Timeless Turning" (World Domination Recordings/Capitol Records, 1993), "Moonbathing On Sleeping Leaves" (Warner Bros.Records, 1997), "Fresh Fruits For The Liberation" (Warner Bros.Records, 1998) en "Seeds" (Collective Fruit Records, 1999), waarna de band in 1999 uit elkaar ging, om in 2004 her opgericht te worden en de volgende albums verschenen: "Here And Now" (Hoodooh Music, 2005), "Small Town" (Hoodooh Music, 2007), "Space Between The Drops" (Trail Records, 2009), "Taking The Stage: 1997-2005" (Trail Records, 2011), "Thieves And Sirens" (821440 Records DK2, 2017 digitaal, 2018 LP, CD) en "Secrets Of A Red Planet" (Trail Records, 2020).
Ook verschenen er een aantal singles van de band in de loop der jaren en werden de nummers "The Elephant Song", "Shipwrecked" en "Cornerman" respectievelijk gebruikt in de films "The Harvest", "Tank Girl" en "Higher Learning".

Op 25 maart 2020 bracht Sky Cries Mary hun album "Secrets Of A Red Planet" uit, waarop 6 nummers staan en deze begint met "Waves Of Mourning", waarin de band in een rustig tempo de psychedelische song inzet, om na enkele minuten in een hoger tempo over te schakelen, waarna de muziek een progressief karakter krijgt
en tempowisselingen heeft en dit nummer wordt gevolgd door "Die Of Laughter", een fantastische rock song, die invloeden heeft van de muziek van The Doors en invloeden van spacerock en een terugkerend hypnotiserend ritme bevat, waardoor ik de muziek ingezogen lijk te worden, om tegen het eind experimenteel en psychedelisch te worden.
Daarna volgen "Intermezzo", een geweldig instrumentaal stukje uptempo progressieve rock, dat een terugkerend ritme heeft en experimentele invloeden bevat en "Trapeze Dancer", waarin Sky Cries Mary een uptempo mix speelt van dance en rock, die na enkele minuten in een langzamer tempo over gaat en opnieuw invloeden van de muziek van The Doors krijgt en een aanstekelijk licht hypnotiserend ritme heeft.
In "Drunken Pilot" schotelt de band me een experimenteel, duister nummer met een gesproken tekst voor, dat na 3 minuten ruimtelijke elementen bijgevoegd te krijgen en in "Born From My Mouth" laat de band me genieten van een traag startend licht psychedelische song, die halverwege over gaat in een verrukkelijke swingende uptempo rock song, waarbij stil zitten geen optie is.

"Secrets Of A Red Planet" van Sky Cries Mary bevat fantastische progressieve rock nummers, die invloeden hebben van The Doors en experimentele psychedelische muziek en ik kan liefhebbers van deze muzieksoorten deze meesterlijke schijf dan ook van harte aanbevelen.(luister naar dit album via de bandcamp link onder de recensie)

Review: Sonora Sunrise - The Route Through The Canyon (Trail Records, 2019) (Psychedelische Rock / Progressieve Rock)

Sonora Sunrise uit Altai, Siberië, Rusland, bestaat uit: Artem Demidov - sologitaar en soundscapes, Alexey Shulepov - basgitaar, Dmitry Shershney - keyboards en sogitaar en Vitaliy Khard - drums.
De band bracht op 15 mei 2016 hun debuut EP "Welcome To The Desert" als digitale download uit en deze werd gevolgd door: "Canyon" (digitaal nummer, 16 mei 2016), "Tonal/Nagual (Live at Jam Bar 30/10/2016)" (digitaal album, 2 november 2016), "The Fire From Within" (digitale EP, 18 februari 2017), "Ash And Bones" (digitale EP, 4 maart 2017), "The Last Day In The Desert (live session)" (digitale single, 8 mei 2017) en "The Route Through The Canyon" (digitaal album en CD in een beperkte oplage van 300 stuks via Trail Records, 16 januari 2019).
"The Route Through The Canyon" werd in 2 dagen in 2016 opgenomen, waarna de afzonderlijke bandleden er meer gitaar, synthesizer en zang bij hebben gevoegd, waardoor de opnamen klinken alsof ze live gespeeld werden en de zang in 3 nummers afkomstig is van gast zangeres Katya Zlobina.
Vermeldenswaardig is, dat Alexander Tsalikhin van Trail Records mij het album op 9 februari 2019 stuurde en ik het pas op 2 juni 2020 ontving, vandaar dat deze recensie nu pas op mijn blog staat.

Het album, dat 9 nummers bevat, begint met "Ancient Stones (Sundown)", waarin gast muzikante Katya Zlobina de zang voor haar rekening neemt en hierin speelt  de band een mooi rustig nummer, dat invloeden van jazz en ambient heeft en dit wordt gevolgd door "Welcome To The Sandland", een fantastisch progressief rock nummer, dat in een rustig tempo wordt begonnen en langzaam aan iets meer snelheid krijgt, waarbij het licht hypnotiserende ritme uitnodigt tot dansen.
Daarna volgen "Unexpected Trip", een verrukkelijk swingend stuk progressieve rock, dat melodische invloeden en een terugkerend licht hypnotiserend dansbaar  ritme heeft, waarbij stil zitten geen optie is, "Poison", een geweldig rock nummer, dat in een gemiddeld tempo gespeeld wordt en invloeden van space- en krautrock bevat.
In "Ancient Stones (Uprise Of Jupiter)", speelt Sonora Sunrise een kort rustig nummer, dat nog geen minuut duurt, met zang van Katya en ook in "Canyon" verzorgt ze de zang en in dit nummer laat de band me genieten van een schitterend stuk licht psychedelische rock, dat in een niet al te hoog tempo gespeeld wordt.
Dan volgt "Millions Of Snakes", een heerlijk acid rock nummer, waar een repeterend licht hypnotiserend ritme in zit en in een gemiddeld tempo gespeeld wordt.
Verder hoor ik "Roadside Picnic", een prachtig, vrij rustig, nummer, dat country rock invloeden bevat en "Ancient Stones (Planetary Standoff)", een spannend  progressief psychedelisch instrumentale stuk muziek, dat elektronische invloeden bevat en in een niet al te hoog tempo gespeeld wordt.

"The Route Through The Canyon" van Sonora Sunrise is een uitstekende CD, waar ik van begin tot einde van genoten heb en ik kan liefhebbers van progressieve rock, deze schijf dan ook van harte aanbevelen.(luister naar dit album via de bandcamp link onder de recensie)

Review: The Spacious Mind - The Drifter (Trail Records, 2018) (Psychedelische Rock)

The Spacious Mind, die in 1991 te Skellefteå, Zweden werd opgericht, bestaat uit: Jens Unosson - zang, orgel, synthesizer, melodia en harmonium, Henrik Oja - zang, sologitaar, akoestische gitaar, trombone, percussie, synthesizer en kantele, Thomas Brännström - zang, e-bow, melodica, didgeridoo, fluit, blokfluit, akoestische gitaar, Niklas Wiklund - sologitaar, Marten Lundmark - zang, basgitaar, sologitaar en akoestische gitaar en David Johansson - drums, percussie en klokkenspel en bracht in 1993 hun debuut album "Cosmic Minds At Play" via Garageland Records uit.
Vervolgens verschenen: "Organic Mind Solution" (CD, Garageland Records, 1994), "Sleepy Eyes And Butterflies" (CD, Gates Of Dawn, 1995), "Sailing The Seagoat", (CD, Garageland Records, 1996), "Garden Of A Well Fed Head" (beperkte oplage genummerde LP, Lone Starfighter Records, 1997), "The Mind Of A Brother" (CD, Delerium Records, 1999), "Live Volume One: Do Your Thing But Don't Touch Ours" (CD, Goddamn I'm A Countryman Records, 2002), "Rotvälta" (CD, Goddamn I'm A Countryman Records, 2005), "Take That Weight Off Your Shoulders. Skellefteå 28/02/03" (beperkte oplage CDr, Goddamn I'm A Countryman Records, 2005), "Pickin' Berries 'N Playin' Blues, Trästock 23/07/05" (beperkte oplage CDr, Goddamn I'm A Countryman Records, 2005), "Tonen" (beperkte oplage CDr, Goddamn I'm A Countryman Records, 2006), "Club Rothko 05/09/05" (Beperkte oplage CDr, Goddamn I'm A Countryman Records, 2006), "Gentle Path Highway" (CD, Goddamn I'm A Countryman Records, 2007), "Greazy Green And Stoney Lonesomes Vol.1" (CD, Kommun 2, 2014), plus de 10" single "Reality D Blipcrotch", die in 2002 via Goddamn I'm A Countryman Records werd uitgebracht.
Op hun eerste album bestond de band uit: Jens, Henrik, Thomas en David, waarna Marten op het tweede album in de band is gekomen, om in 2001 gevolgd te worden door Niklas en vervolgens speelde Marten in 2005 vanaf het album "Club Rothko" niet meer in The Spacious Mind.
In september 2018 bracht Trail Records het compilatie album "The Drifter", dat 6 nummers bevat, in een beperkte oplagen van 300 stuks op CD uit.
De nummers van het album komen van de single "Reality D Blipcrotch" (1 en 3), "Garden Of A Well Fed Head" (2), "Copenhagen Space Rock Festival" (Burnt Hippie Records, 2002) (4), "Take That Weight Off Your Shoulders. Skellefteå 28/02/03" (5 en 6).

Het eerste nummer van de plaat is het titel nummer "The Drifter", waarin ik de band rustig hoor beginnen, om na korte tijd over te schakelen naar een fantastisch licht psychedelisch nummer, dat een hypnotiserend rime bevat en invloeden uit de spacerock heeft, waarna de muziek halverwege verandert en rustig psychedelisch klinkt en er dromerige zang bijgevoegd wordt, waardoor er een song in de stijl Pink Floyd en Porcupine Tree ontstaat en deze wordt gevolgd door "Euphoria, Euphoria" en hierin krijg ik een swingend licht hypnotisch nummer voorgeschoteld, waarbij stil zitten geen optie is, om na 5 minuten te veranderen in een rustig licht psychedelisch stuk muziek met een dansbaar ritme, dat langzaam meer snelheid krijgt en progressieve rock invloeden heeft.
Daarna hoor ik "The Players In The Band", dat zeer psychedelisch start en na 1 minuut verandert in een prachtige psychedelische pop song, die in een niet al te hoog tempo gespeeld wordt en invloeden van de muziek van Pink Floyd heeft, waarna "Floatin' Down The River Whistlin' On A Tune" en daarin brengt The Spacious Mind een progressief rock nummer ten gehore, dat invloeden uit acid rock, spacerock en experimentele muziek heeft en in een gemiddeld tempo gespeeld wordt, dat lichtelijk hypnotiserend werkt.(luister naar dit nummer via de soundcloud link onder de recensie)
In de live uitvoering van "The Drifter" speelt de band een geweldig swingend licht psychedelisch progressief rock nummer met acid rock invloeden en een hypnotiserend ritme, waarbij stil zitten niet aan de orde is en in "Spirit Roots", dat eveneens live gespeeld wordt, laat de band me genieten van een schitterend psychedelisch licht hypnotiserend nummer, dat sterke invloeden van de muziek van Pink Floyd heeft en iets na de helft van het nummer verandert in een rustig nummer met eentonig repeterend gitaarspel.

The Spacious Mind heeft met met het album "The Drifter" van begin tot einde in de ban van hun muziek gehouden en ik kan deze CD dan ook zeer aanraden, aan iedere liefhebber van hypnotiserende muziek, psychedelische en progressieve rock.

* De muziek van deze band/artiest is ook regelmatig te beluisteren op maandagavond tussen 20.00 en 22.00 uur (Europese tijd) in het radio programma Carry's Music Machine via www.osuradio.nl

Review: Various Artists - Tripwave 2 Collection Of Modern Russian Psychedelic Music (Trail Records, 2016) (Progressieve Rock / Psychedelisch)

In september 2016 werd de CD "Tripwave 2 Collection Of Modern Russian Psychedelic Music" in een beperkte oplage door het Trail Records label uitgebracht.
Op het album zijn 9 Russische bands vertegenwoordigd met evenzoveel nummers, waarbij vermeldenswaardig is, dat 5 van de 9 nummers nog niet eerder uitgebracht werden en exclusief voor deze CD zijn gemaakt.

De CD start met "Below The Grass" van Ciolkowska
 (R.A.I.G.Records, 2016) en daarin hoor ik de band een schitterend melodisch progressief rock nummer spelen, dat swingt en enkele prima tempowisselingen heeft.
Daarna krijg ik Rada & Blackthorn (Wyrgorod Records, 2014) te horen, die "Ethno Song" ten gehore brengt, een heerlijke stevige progressieve rock song, die een lekker in het gehoor klinkend, niet al te snel, ritme bevat, dat bij tijd en wijle hypnotiserend klinkt en een vrij heftige zang in de stijl van Nina Hagen heeft, waarna Bowl Of Knowledge volgt, die me "Ganja Yoga" voorschotelt en hierin hoor ik de band een fantastisch progressief stuk muziek spelen, dat in een niet al te hoog tempo wordt uitgevoerd en de eerste van de 5 onuitgebrachte nummers uit 2016 is.
Dan krijg ik Sonora te horen, die me "Canyon" uit 2016 voor zet, waarin ik een prachtige rustige licht psychedelische song te horen krijg, waarna "Syndicate" (2016) van Cosmic Triggers volgt en ik een schitterende mix van psychedelische rock en spacerock te horen krijg.(luister naar dit nummer via de bandcamp link onder de recensie)
Ole Lukkoye (Trail Records, 2015) laat me in "Dyatly (Edit)" bijna 16 minuten genieten van een verrukkelijke hypnotiserende, zeer dansbare, mix van progressieve rock en dance, die vergezeld gaat van uitstekende zang en daarbij is het onmogelijk niet in beweging te komen.
In "Suicide Trip" (2016) van Dead Man Tell No Tales hoor ik een geweldig lekker progressief rock nummer, dat in een rustig stevig tempo gespeeld wordt en in "Forest Song" (2016) van Kamni krijg ik een uitstekende rustige licht psychedelische progressieve rock song voorgeschoteld.
Het laatste nummer heet "Shangri-La" en komt van Polska Radio One (Trail Records, 2014) en daarin laat de band me genieten van een fantastische psychedelische pop song, waar invloeden van The Beatles hoorbaar in zijn.

"Tripwave 2 Collection Of Modern Russian Psychedelic Music", van het Trail Records label, bevat 9 verrukkelijke stukken muziek, waar ik van begin tot einde van heb genoten en ik kan deze CD dan ook van harte aanbevelen aan elke progressieve en psychedelische rock liefhebber, waarbij Alexander Tsalikhin en Vlad Milyavsky van Trail Records me nogmaals laten beseffen, dat Rusland fantastische muzikanten heeft, die de inhaalslag met de rest van de wereld naar mijn mening volledig voltooid hebben en meesterlijke muziek te maken.

* De muziek van deze bands/artiesten is ook regelmatig te beluisteren op maandagavond tussen 20.00 en 22.00 uur (Europese tijd) in het radio programma Carry's Music Machine via www.osuradio.nl

Review: ZHAOZE - Intoxicatingly Lost (Trail Records, 2016) (Symfonische Progressieve Rock)

De Chinese band ZHAOZE, uit Guangzhou, die bestaat uit: Hoyliang - zang, Guguin en xiao (een soort Chinese fluit), Littledream - sologitaar, Roy - basgitaar en melodica en Seasean - drum en klokkenspel, bracht in 2005 hun debuut CD "City" uit via het JingWen Records label, waarna dat zelfde jaar de CD "Falling Into The Humid Haze" volgde, dat eveneens via JingWen Records verscheen.
Daarna volgden "Cang Lang Xing" (eigen beheer, 2010), "1911" (Starsing Records, 2011), "Yond" (89268 Records, 2013) en "Zhaoze - Yesternight Yes Tonight" (digitaal, 2015) en tevens verschenen de singles "Into Your Dream" (oktober 2012) en "Intoxicating Lost" (januari 2015)
De band maakt in hun muziek al jaren gebruik van een elektrisch gemaakte versie van het oudste Chinese traditionele snaar instrument, de Guquin, maar het is op hun nieuwe album, "Zhaoze - Yesternight Yes Tonight", de eerste keer, dat het ook opgenomen werd, want op vorige albums werden er alleen opnamen gemaakt, waarbij de akoestische Guguin bespeeld werd.
"Zhaoze - Yesternight Yes Tonight" is in China in een zeer beperkte oplage op USB disc verschenen, waarbij de hoes, een kopje, tevens als drinkbeker meegenomen kan worden, terwijl de digitale CD in een onbeperkte oplage vergezeld gaat van een DVD, die beide dezelfde speelduur hebben.
De albums zijn helaas niet buiten China verkrijgbaar, maar in 2016 verschijnt via het Amerikaanse Trail Records label de CD "Intoxicatingly Lost", waarop 9 nummers staan, waaronder enkele oudere plus hun laatst verschenen single.

"Intoxicatingly Lost", het eerste album dat buiten China verschijnt, start met "The Worthless" en daarin krijg ik een geweldig melodisch progressief rock nummer te horen, dat diverse subtiele tempowisselingen bevat en gevolgd wordt door "See You In The Dusk", een fantastisch symfonisch nummer, waarin de band op heerlijke wijze gebruik maakt van de elektrische Guquin, waardoor de prachtige, vrij rustige, muziek iets extra's mee krijgt.
Ook in "Luö Mü (Falling Leaves)" maakt de band gebruik van van dit instrument en mag ik genieten van een verrukkelijk symfonisch progressief rock nummer, dat halverwege in een steviger tempo gespeeld wordt, waarbij de muziek aan zwelt, om tegen het einde van het nummer weer rustiger te worden, waarna ik "1911 Third Mov." voorgeschoteld krijg en de band me andermaal laat genieten van hun schitterende muziek, die in dit nummer een mix is van traditionele Chinese muziek en progressieve rock en tevens orkestraal klinkt.
Daarna zet de band me "The Youngster Fishing For The Stars" voor en hierin speelt ZHAOZE opnieuw zo'n fantastisch rustig symfonisch nummer, waarin enkele prima tempowisselingen zitten en invloeden uit de traditionele muziek hoorbaar zijn.
Dan schotelt de band me "Lonely Shadow Would Dance" voor, een geweldig mooi rustig symfonisch progressief rock nummer, dat gevolgd wordt door "Sleepy Child Sweet Smile", waarin ik een uitstekend aanstekelijk melodisch rock nummer voorgezet krijg, dat ook nu weer enkele subtiele tempowisselingen heeft.
In "Into Your Dream" krijg ik voor de eerste keer de prima zang van Hoyliang te horen en in deze rustige song maakt de band opnieuw een mix van traditionele muziek, symfonische rock en orkestrale begeleiding, waardoor het nummer "groots" klinkt.
Het laatste stuk muziek is de single en tevens het titelnummer "Intoxicatingly Lost", waarin de band me iets meer dan 12 minuten laat genieten van een verschrikkelijk goed symfonisch stuk muziek, dat behalve traditionele klanken ook klassieke invloeden bevat en halverwege het nummer verandert in een stevig progressief rock nummer, waarin het tempo iets omhoog gaat en de muziek heftiger wordt, om vervolgens tegen het einde over te gaan in een zeer rustig tempo, waarin het klokkenspel een belangrijke rol vervult. (luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie)

"Intoxicatingly Lost", van ZHAOZE, bevat 9 fantastische symfonische progressieve rock nummers, waarvan elke liefhebber van dit genre zeker zal smullen en ik kan hierover dan ook heel kort zijn: Meesterlijk!

Review: Ole Lukkoye - Dyatly (Trail Records, 2015) (Progressieve Dance Rock)

Ole Lukkoye is een band uit St.Petersburg, Rusland, die in 1989 werd opgericht door Boris Bardash - zang, keyboards, gitaar programmering en gluckophone, Andrei Lawrinenko - basgitaar, sologitaar, djembe en percussie en Alexander Frolov (Frol) - bassoon en keyboards en een combinatie maakte van psychedelische muziek, spacerock en etnische ritmes.
Tevens werd er oriëntaalse muziek in verweven en de band toog ook naar Zuid Siberië om inspiratie bij sjamanen voor hun muziek op te doen, waarna de band ging samenwerken met enkele gelijkgestemde muzikanten en hun muziek begon op te nemen.
Hun debuut album "Zapara" verscheen in 1993 via het AnTrop label op vinyl en werd 3 jaar later digitaal her uitgebracht via het Exotica label en tevens verscheen dat zelfde jaar het album "Toomze" op het Lollipop Shop label.
Doordat de band steeds bekender werd, kreeg het optredens in West Europa en speelde onder andere op het Klangbad en Burg Herzberg festival in Duitsland, waar ze ook een schare fans opbouwde.
In 1998 bracht de band in eigen beheer het album "Doo-Doo-Doo Or Remedy For A Dwarf", om vervolgens 3 albums via het Klangbad Records label van Hans-Jochen Irmler (Faust) uit te brengen; "Crystal Crow-Bar" (2000), "Doo-Doo-Doo" (her uitgave, 2001) en "Horse-Tiger" (2002).
Vervolgens bracht de band in 2006 opnieuw een album uit via AnTrop en in 2009 verscheen het album "Petroglyphs", een soort "best of" om het 20 jarige bestaan van de band te vieren, via het Trail Records label en deze is in 2015 gevolgd door het album "Dyatly", dat eveneens via Trail Records verscheen.
Tevens verschenen er diverse compilatie albums van de band, waaronder: "Relax In Your Dream"(Solyd Records, 2000), "Flown Across The Street" (Caravan Records, 2001) en "R9" (eigen beheer, 2008).
Op het album "Dyatly", dat 5 nummers bevat, speelt de band in een nieuwe bezetting en bestaat uit: Boris Bardash - zang, keyboards, gitaar programmering en gluckophone, Alexander Frolov (Frol) - bassoon en keyboards en Ness Yanushkovskaya - geïmproviseerde zang, plus gastmuzikanen Yuri Lukyanchik - percussie, djembe, darabouka en drum kit (1 nummer), Alexander Vahivski - jambi, ngoa en dav (1 nummer) en Tatyana Kalmykova - zang, sample (1 nummer).

"Dyatly" start met het iets meer dan 14 minuten durende "Kommuna Ra", waarin de band me een fantastische mix laat horen van dance en etnische muziek, die sterke Oosterse invloeden bevat en in een gemiddeld tempo gespeeld wordt, waarbij het hypnotiserende drums ritme er voor zorgt, dat de band me van het begin tot het einde volledig in de ban van hun muziek houdt.
Daarna volgt het titel nummer "Dyatly (Woodpecker)", een bijna 18 minuten durende mix met dezelfde ingrediënten als het eerste nummer, terwijl er tevens lichte psychedelische rock invloeden aan toegevoegd zijn en ook hierin spelen de zang en het hypnotiserende drums ritme de belangrijkste rol, waardoor ik nog steeds in de ban van de muziek blijf en iets dieper in trance raak.(luister naar dit nummer via de soundcloud link onder de recensie)
Dan laat Ole Lukkoye me genieten van "Bela Dama", waarin de band verder gaat met het maken van hun schitterende dance, die gemixt met spacerock en Oosterse invloeden voor een swingend geheel zorgt, waarbij stil zitten geen optie is.
In "Just Wind" start de muziek experimenteel, maar al snel komen daar spacerock en dance invloeden bij en krijg ik een geweldig swingende hypnotiserende song van bijna 17 minuten voorgeschoteld, die me opnieuw in beweging zet.
Het laatste nummer heet "Veni, Vidi, Vici" en duurt slechts 4 minuten en hierin speelt de band een heerlijke folk song, die in het Russisch gezongen wordt en een terugkerend ritme heeft.

Met de 5 nummers van "Dyatly" heeft Ole Lukkoye me 67 minuten lang in de ban van hun muziek weten te houden en ik kan dit verrukkelijke album dan ook aanraden aan iedere liefhebber van zowel dance, etnische muziek, spacerock en progressieve muziek.

Review: Sky Cries Mary - Taking The Stage: Live 1997-2005 (Trail Records, 2011) (Progressieve Rock)

Eind jaren 80 werd de band Sky Cries Mary te Seattle, Washington, Amerika, opgericht door Roderick Wolgamott Romero - zang en Anisa Romero - zang, die samen met Michael Cozzi - sologitaar, Jon 'Juano' Davison - basgitaar, William Bernhard - sologitaar en keyboards en Ben Ireland - drums vormden.
Tot 1997 speelde ook Gordon Raphael (producer voor The Strokes) keyboards in de band en recentelijk maakte Kent Halvorsen - keyboards deel van de band uit.
Op het debuut album uit 1989 bestond de band slechts uit 3 personen; Roderick Wolgamott, Jon Auer en Ken Stringfellow en op het volgende album, uit 1990, werd deze formatie uitgebreid met Scott Mercado, Alfred Butler, Stephen Brian-Salit, Mark Ultra, Kevin McCoy en Jeff Guess.
Daarna werd de band een septet, waarin Roderick Wolgamott en Anisa Romero, DJ Fallout a.k.a. Todd "TR" Robbins, Joseph E. Howard (a.k.a. Joe Skyward), Bennett James, Marc Olsen en Gordon Raphael speelden.
Gedurende die tijd (1993) werd het album "A Return To The Inner Experience" opgenomen en daarna verving Michael Cozzi - sologitaar, Marc Olsen en speelde op het vijfde tot zevende album in de band.
In 1994 verving Jon 'Juano' Davison - basgitaar, Joe Howard en in 1998 werd William Bernhard - sologitaar en keyboards aangetrokken, als vervanger voor Michael Cozzi, die zich met andere projecten bezig ging houden.
Kort na hun album "Seeds" uit 1999 ging de band uit elkaar, omdat de bandleden aan andere projecten wilden werken, zoals onder andere: Hana, waarin Anisa Romero samen werkte met Jeff Greinke en Ben Ireland en No Futuro, met daarin Roderick Romero, William Bernhard en Jeremy Moss, maar in 2004 kwam de band weer bij elkaar, nadat ze de rechten van hun muziek terug hadden gewonnen van hun oude platen label en bestond toen uit: Anisa Romero, Roderick Romero, Ben Ireland, Jon 'Juano' Davison, Michael Cozzi and William Bernhard, waarna in 2005 het live album "Here And Now" verscheen, dat twee jaar later gevolgd werd door "Small Town".
Vervolgens speelden Roderick en Anisa, samen met Sting en Russell Simmons, in 2008, mee op het debuut album "The Ivy Ceiling" van Lokah en maakte basgitarist Jon Davidson in 2012 de overstap naar de Britse progressieve rock band Yes als hun nieuwe zanger.
Sky Cries Mary bracht de volgende albums uit: "Until the Grinders Cease" (Lively Art/New Rose Records, 1989) (World Domination Recordings, 1999), "Don't Eat the Dirt..." (Lively Art/New Rose Records, 1990), "Exit at the Axis" (World Domination Recordings/Capitol Records, 1992), "A Return to the Inner Experience" (World Domination Recordings/Capitol Records, 1993), "This Timeless Turning" (World Domination Recordings/Capitol Records, 1993), "Moonbathing on Sleeping Leaves" (Warner Brothers Records, 1997), "Fresh Fruits for the Liberation" (Warner Brothers Records, 1998), "Seeds" (Collective Fruit Records, 1999), "Here and Now" (Hoodooh Music, 2005), "Small Town" ( Hoodooh Music, 2007), "Space Between the Drops" (Trail Records, 2009) en "Taking The Stage: 1997-2005" (Trail Records, 2011).
Verder is nog vermeldenswaardig, dat Sky Cries Mary één van de eerste bands was, die een "internet only" concert had, dat geregisseerd werd door voormalig lid Kevin McCoy en enkele van hun songs verschenen op soundtracks films, waaronder "The Elephant Song" in de soundtrack The Harvest, "Shipwrecked" in Tank Girl, terwijl "Cornerman" in de film Higher Learning te horen is en via een jukebox gespeeld wordt.

Op het live album "Taking The Stage: 1997-2005", dat in 2011 via Trail Records verscheen, bestaat de band uit: Roderick en Anisa Romero - zang, Michael Cozzi - sologitaar en programmering, William Bernard - sologitaar, keyboards en programmering, Jon 'Juano' Davison - basgitaar, akoestische gitaar, percussie en achtergrond zang, Ben Ireland - drums en percussie, Jill Wangsgard - keyboards en akoestische gitaar en Todd Robbins (DJ Fallout) - keyboards en geluidseffecten.
De CD start met 2 nummers, die in 1997 te Seattle opgenomen werden en daarvan is het titel nummer "Taking The Stage" de eerste.
Het nummer begint met ruimtelijke synthesizer geluiden, waarna de rest van de band in valt en ik een schitterende psychedelische spacerock song te horen krijg, die naadloos over gaat in "Rain" en hierin laat de band me genieten van een rustige psychedelische progressieve rock song met een licht hypnotiserend ritme.
De volgende 10 nummers zijn live in Seattle opgenomen tussen augustus 2004 en januari 2005, waarvan "Walla Walla / Moving Like Water" het eerste is en daarin schotelt de band me een fantastische mix van trance, dance en psychedelische rock voor, die in een hypnotiserend ritme gespeeld wordt en over gaat in het volgende nummer, getiteld "Cornerman", waarin ik de band een geweldige progressieve rock song met een aanstekelijk ritme hoor spelen.
Daarna volgt "Don't Forget The Sky", een swingende progressieve symfonische rock song, die zeer dansbaar is (luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie) en gevolgd wordt door "The Ant, The Stars, The Owl And It's Prey" en hierin laat de band me een heerlijke progressieve rock song horen, die me enigszins aan de muziek van Fleetwood Mac ten tijde van Lindsey Buckingham en Stevie Nicks doet denken.
Dan krijg ik "Remember Me The Wind" te horen en ook in dit nummer laat de band me genieten van een uitstekende pop song, die tegen het einde een heerlijk hypnotiserend ritme krijgt, waarbij het onmogelijk is niet met de muziek mee te bewegen.
In "Nowhere" speelt de band opnieuw zo'n schitterende swingende licht psychedelische song met spacerock invloeden, maar ook hoor ik er invloeden van U2 in door klinken en in "Want" schotelt Sky Cries Mary me een lekker in het gehoor klinkende licht hypnotiserende rock song voor, die ook nu weer invloeden van Fleetwood Mac bevat en swingt als een trein.
Het volgende nummer, dat ik te horen krijg, heet "Güding" en daarin krijg ik een heerlijke dansbare pop song te horen, waarna "Elephant Song" volgt en hierin
neemt de band me mee op een swingende trip en krijg ik een geweldige progressieve rock song te horen, waarin een hypnotiserend ritme zit en Afrikaanse invloeden te horen zijn, terwijl de tekst grotendeels gedeclareerd wordt.
Vervolgens hoor ik "Walk Of Nothingness", een uitstekende lekker in het gehoor klinkende, vrij commerciële, pop song met een zeer aanstekelijk ritme, waarna ik het laatste nummer van de CD te horen krijg, dat in 1999 in de studio te Seattle is opgenomen en een cover is van het The Mamas & The Papas nummer "California Dreaming" en hierin speelt de band een fantastische psychedelische versie van dit nummer, die erg traag begint, maar na korte tijd verandert in een geweldig stuk psychedelische progressieve rock, waarin het origineel in het niet valt.

De CD "Taking The Stage: Live 1997-2005" van Sky Cries Mary bevat 13 heerlijke songs, waarmee de band me van begin tot einde in de ban van hun muziek heeft weten te houden en is een aanrader voor iedere progressieve rock liefhebber, maar ook zij, die van trance en psychedelische muziek houden, zullen ruimschoots aan hun trekken komen.