Review: Brimstone Coven - The Woes Of A Mortal Earth (Ripple Music, 2020) (Progressieve Rock / Hardrock)

Brimstone Coven werd in 2011 in Wheeling, West Virginia, Amerika opgericht door Corey Roth - zang en sologitaar, John Williams - zang, Andrew D'Cagna - basgitaar en Justin Wood - drums.
In 2012 bracht de band een EP in eigen beheer uit, in 2013 gevolgd door hun debuut album, die door Metal Blade Records samengevoegd werden tot één album, dat 5 augustus 2014 werd uitgebracht, waarna het label op 29 januari 2016 hun album "Black Magic" uitbracht.
In 2017 gingen John en Justin uit de band en vulde drummer Dave Trik hun plaats in, zodat de band een trio werd.
Op 21 juli 2018 verscheen het album "What Was and What Shall Be" in eigen beheer als LP in een beperkte oplage van 300 stuks, als CD in een beperkte oplage van 300 stuks met 2 extra onuitgebrachte nummers en als digitale download.
Vervolgens verschijnt hun album "The Woes Of A Mortal Earth", waarop 6 nummers staan, op 21 augustus 2020 via Ripple Music als LP in een beperkte oplage van 200 stuks op gedraaid zwart en goud met wit gespetterd vinyl, als LP op zwart vinyl, als CD in een beperkte oplage en als dd.

Het album start met "The Inferno", waarin de band een stevige mix van progressieve blues en hardrock ten gehore brengt, die een terugkerend ritme bevat, dat tempowisselingen en invloeden van de muziek van Black Sabbath heeft (luister naar dit nummer via de bandcamp link onder de recensie)  en dit nummer wordt gevolgd door "When The World Is Gone", een prachtige rustige rock song, die ingetogen zang bevat.
Daarna volgt "Live With A Ghost", een heerlijke rock song, die een gemiddeld tempo en een terugkerend ritme heeft, invloeden van progressieve rock bevat en swingt.
In "The Darker Half" zet Brimstone Coven me een uitstekende mix van hardrock en poprock voor, die dansbaar is en subtiele tempowisselingen heeft.
Dan volgt "Secrets of The Earth", een puike rock song met een aanstekelijk terugkerend ritme, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt.
Als laatste speelt de band "Song Of Whippoorwill" en hierin laat de band me genieten van een geweldige progressieve rock song, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt en een licht hypnotiserend terugkerend ritme bevat.

"The Woes Of A Mortal Earth" van Brimstone Coven is een schitterende progressieve plaat, die me van begin tot einde heeft geboeid en ik kan liefhebbers van progressieve rock, maar ook van hardrock, deze schijf ten volle aanraden.

Review: Howling Giant And Sergeant Thunderhoof - Turned To Stone Chapter II: Masamune & Muramasa (Ripple Music, 2020) (Stoner / Heavy Rock)

Howling Giant uit Nashville, Tennessee, Amerika werd in 2014 opgericht en bestaat uit: Tom Polzine - sologitaar en zang, Roger Marks - basgitaar en zang en Zach Wheeler - drums en zang
De band bracht op 13 januari 2015 de EP "Howling Giant" als digitale download uit en deze werd gevolgd door: "Black Hole Space Wizard: Part 1" (12 augustus 2016, CD EP en dd), "Black Hole Space Wizard: Part 2" (25 augustus 2017, CD en dd), "Howling Giant EP (Remastered)" (22 maart 2019, beperkte oplage van 300  stuks als 10" LP op oranje vinyl, beperkte oplage van 200 stuks als 10" LP op kosmos blauw / komeet geel vinyl, zeer beperkte oplage van 10 test persingen met een handgemaakt zeefdruk inlegvel met een alternatief kleurenschema en als dd en "The Space Between Worlds" (27 september 2019, zeer beperkte oplage als test persing LP, beperkte oplage van 200 stuks op zwart en sunburst geel samengevoegd vinyl, beperkte oplage van 100 stuks op goudkleurig vinyl, inclusief gesigneerde klaphoes plus een geweven path, beperkte oplage op doorzichtig groen vinyl, beperkte oplage als CD en als dd.

Sergeant Thunderhoof uit Bath, Somerset, Engeland bestaat uit: Dan Flitcroft - zang, Mark Sayer - sologitaar, Jim Camp - basgitaar en Darren Ashman - drums.
De band bracht 9 april 2014 hun debuut EP "Zigurat" als digitale download uit en deze werd gevolgd door: "Ride On The Roof" (5 november 2015 beperkte oplage als 2LP van 400 stuks op 180 gram zwart vinyl en als CD en dd), "Terra Solus" (12 mei 2018, CD en dd), "Live on Earth (2020 remaster)" (1 mei 2020 als 2 LP in een zeer beperkte oplage van 5 stuks als test persing, als 2LP in een beperkte oplage van 250 stuks op 180 gram oranje vinyl, inclusief CD, als 2LP in een beperkte oplage van 250 stuks op 180 gram oranje vinyl, als CD en als dd) en "Bedroom Acoustic Sessions" (15 mei 2020 dd).

Op 7 augustus 2020 verschijnt het split album "Turned To Stone Chapter II: Masamune & Muramasa" van Howling Giant en Sergeant Thunderhoof via Ripple Music als LP in een beperkte oplage van 150 stuks op buitenaards zwart en roze vinyl met melkweg patroon, als LP in een beperkte oplage van 150 stuks op groen met zwart gespetterd vinyl en als dd en hierop speelt elk 1 lang nummer.

Kant A bevat het bijna 20 minuten durende nummer "Masamune" van Howling Giant en hierin begint de muziek in een traag tempo, om na een kleine minuut te veranderen in een stevige uptempo stonerrock song, die invloeden van hardrock en post-rock heeft en subtiele tempowisselingen bevat en na 5 minuten opnieuw verandert en verder gaat in een uitstekende progressieve rock song, die in een niet al te hoog tempo gespeeld wordt en na enkele minuten over gaat in een sneller tempo, dat een terugkerend ritme heeft, om dan weer te veranderen in een melodische song met stonerrock invloeden, die tegen het einde in een rustig stuk muziek verandert.(luister naar een gedeelte van dit nummer via de bandcamp link onder de recensie)
Dan volgt Sergeant Thunderhoof, die op de B-kant het nummer "Muramasa" ten gehore brengt en daarin krijg ik een stevige stonerrock song voorgeschoteld, die invloeden van post-rock en hardrock bevat en iets voor de helft van het nummer in een trager tempo gespeeld wordt, waardoor de muziek nog steviger lijkt te worden, om even later meer de melodische kant op te gaan, maar door een nieuwe wending, verandert de muziek opnieuw in een stevige rock song.

"Turned To Stone Chapter II: Masamune & Muramasa" van Howling Giant And Sergeant Thunderhoof is een uitstekende stonerrock plaat, die 2 puike nummers bevat en ik kan deze schijf dan ook aanraden, aan elke liefhebber van stoner en heavy rock.

Review: Kingnomad - Sagan Om Rymden (Ripple Music, 2020) (Progressieve Rock)

Kingnomad werd in 2014 in Zweden opgericht en bestaat, nadat drummer Andreas werd vervangen, sinds 2018 uit: Mr Jay – zang, sologitaar, piano en synthesizers, Marcus – sologitaar en MicroKorg, Maximilian – basgitaar en achtergrondzang en Mano – drums, percussie en achtergrondzang.
De band bracht op 5 november 2014 het digitale nummer "Whispers From R`lyeh" uit en op 24 juni 2016 verschenen er 4 nummers van de band op het split album  "Second Coming of Heavy: Chapter Three Kingnomad" / "Bonehawk", dat via Ripple Music als LP in een beperkte oplage van 100 stuks op blauw vinyl, als CD en als digitale download verscheen, waarna de albums "Mapping The Inner Void" (CD, LP en digitale download, Ripple Music, 19 februari 2017) en "The Great Nothing" (CD, LP en dd, Ripple Music, 6 juli 2018) werden uitgebracht.
Op 10 juli 2020 brengt Ripple Music hun album "Sagan Om Rymden", waarop 9 nummers staan, uit en deze wordt als LP in een beperkte oplage van 100 stuks op doorzichtig vinyl en in een beperkte oplage van 200 stuks op zwart vinyl geperst en verschijnt tevens als CD en als digitale download en vermeldenswaardig is nog,dat de band zich voor dit album liet inspireren door de muziek van Zweedse bands als Kaipa, Bo Hansson en Kebnekajse.

Het eerste nummer van het album heet "Omniverse" en daarin schotelt de band me een schitterende uptempo progressieve rock song voor, die sterke invloeden heeft van de muziek van Jethro Tull en subtiele tempowisselingen bevat en gevolgd wordt door "Small Beginnings", een fantastische song, die in een niet al te hoog tempo wordt gespeeld en een aanstekelijk terugkerend ritme heeft.
Daarna volgen "The Omega Experiment", een swingende rock song, die een aanstekelijk dansbaar ritme heeft en tempowisselingen bevat en "Tillbakablick The Usurper King", een puike mix van bluesrock en progressieve rock, die iets voor de helft van het nummer over gaat in een swingende uptempo progressieve rock song.
In de single "Multiverse" laat Kingnomad me genieten van een verrukkelijke psychedelische song, die subtiele tempowisselingen bevat (luister naar dit nummer via de bandcamp link onder de recensie), in "The Fermi Paradox" krijg ik een geweldige folk song voorgeschoteld, die in een niet al te  hoog tempo gespeeld wordt en in "The Creation Hymn" hoor ik de band nogmaals een mix van folk en progressieve rock spelen.
Verder volgen "On The Shoulders Of Giants", een heerlijke progressieve rock song, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt en "The Unanswered Question", een
fantastische rock song, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt, een terugkerend dansbaar ritme heeft, waarbij stil zitten onmogelijk is en swingt als een trein.

Kingnomad heeft met "Sagan Om Rymden" een meesterlijke plaat gemaakt, waar ik van begin tot einde heb genoten en ik kan liefhebbers van progressieve rock deze schijf dan ook zeer aanraden.

Review: Curse The Son - Excruciation (Ripple Music, 2020) (Heavy Rock)

Curse The Son werd in 2008 Connecticut, Amerika, opgericht en bestaat tegenwoordig uit: Ron Vanacore – sologitaar en zang, Brendan Keefe – basgitaar en zang en Robert Ives – drums.
Op 17 augustus 2008 bracht de band hun debuut EP "Globus Hystericus” als digitale download uit en deze werd gevolgd door: "Klonopain” (digitaal album, 1 januari 2011), “Psychache” (digitaal album, 1 januari 2013) en “Isolator” (digitaal album, Ripple Music, 7 april 2017).
Vervolgens verschijnt op 12 juni 2020 hun album "Excruciation", waarop 9 nummers staan, via Ripple Music als LP in een zeer beperkte oplage van 20 stuks op doorzichtig met zwart en zilver gespetterd vinyl, als digipack CD in een beperkte oplage en als digitale download.

Het eerste nummer van het album heet "Suicide By Drummer" en daarin speelt de band een stevige uptempo rock song, die een aanstekelijk terugkerend dansbaar ritme bevat en halverwege in een langzamer tempo over gaat (luister naar dit nummer via de bandcamp link onder de recensie) en gevolgd wordt door "Disaster In Denial", een uitstekende song, die in een niet al te hoog tempo gespeeld wordt en invloeden heeft van de muziek van Black Sabbath's begin periode.
Daarna volgen "Novembre", eveneens een heerlijke trage song en deze heeft een licht hypnotiserend ritme en "Worry Garden", een stevige swingende rock song, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt, een aanstekelijk ritme heeft en halverwege een tempowisseling krijgt en het nummer tijdelijk melodisch wordt.
In het titel nummer "Excruciation" laat Curse The Son me genieten van een fantastische licht hypnotiserende rustige song, waar een terugkerend ritme in zit en in "Infinite Regression" krijg ik een lekker in het gehoor klinkende rock song in een gemiddeld tempo te horen, die invloeden van Black Sabbath heeft.
Verder volgen "Black Box Warning", een trage song met subtiele tempowisselingen, die een repeterend ritme heeft en opnieuw invloeden van de muziek van Black Sabbath bevat, "Devil Doctor Blues", waarin de band me verrast door een verrukkelijke blues song ten gehore te brengen, die minimale begeleiding heeft van de gitaar en "Phoenix Risin’", een stevige rock song, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt, een repeterend ritme heeft en enkele tempowisselingen bevat.

"Excruciation" van Curse The Son is een uitstekende hardrock plaat, die vol staat met lekkere songs, waar ik van begin tot einde van genoten heb en ik kan iedere liefhebber van dit genre, deze schijf dan ook van harte aanbevelen.

Review: Wolftooth - Valhalla (Ripple Music, 2020) (Hardrock)

Wolftooth uit Richmond, Amerika, werd in 2017 opgericht en bestaat uit: Chris Sullivan - sologitaar en zang, Jeff Cole - sologitaar, Terry McDaniel - basgitaar en Johnny Harrod - drums en zang.
de band bracht op 19 januari 2018 hun debuut album "Wolftooth" als CD met een extra nummer via Ripple Music en als digitale download via Cursed Tongue Records uit, waarna op 13 maart 2020 het digitale nummer "Firebreather" als voorloper van het album "Valhalla" volgde.
Op 22 mei 2020 verschijnt "Valhalla", waarop 10 nummers staan, als LP via Cursed Tongue Records, als cassette via Ice Age Records en als CD en als digitale download via Ripple Music.

Het album begint met "Intro", waarin de band een schitterend rustig stukje muziek ten gehore brengt, dat invloeden van folk bevat, waarna de band "The Possession" in een gemiddeld tempo speelt en me hierin een stevige hardrock song met melodische invloeden laat horen, die enkele prima tempowisselingen heeft.
Daarna volgen "Firebreather", een swingende rock song, die een aanstekelijk dansbaar ritme heeft en subtiele tempowisselingen bevat (luister naar dit nummer via de bandcamp link onder de recensie), het titel nummer "Valhalla", een lekker in het gehoor klinkende uptempo rock song, die aanzet tot dansen en enkele tempowisselingen heeft en "Fear For Eternity", een stevige uptempo hardrock song, die een terugkerend ritme bevat, invloeden van de jaren 70 rock heeft en swingt.
In "Scylla & Charybdis" schotelt Wolftooth me een geweldige hardrock song, die subtiele tempowisselingen bevat en swingt als een trein, in "Molon Labe" hoor ik de band een aanstekelijke melodische rock song spelen en in "Crying Of The Wolves" krijg ik een afwisselende song met een terugkerend ritme voorgezet, die iets over de helft van de song steviger wordt.
Verder volgen "The Coven", een uptempo song met subtiele tempowisselingen en "Juneau", een fantastische swingende hardrock song, waarbij de muziek aanzet tot dansen.

"Valhalla" van Wolftooth bevat 10 heerlijke rock songs, die swingen en ik kan iedere liefhebber van hardrock deze schijf dan ook aanraden.

Review: High Priestess - Casting The Circle (Ripple Music, 2010) (Psychedelische Stoner)

High Priestess uit Los Angeles, Amerika, werd in 2016 opgericht en bestaat uit: Mariana Fiel - basgitaar en zang, Katie Gilchrest - zang, sologitaar en orgel en Megan Mullins - drums.
In juli 2017 verscheen hun demo (5 nummers) in eigen beheer als digitale download en hun debuut album "High Priestess" volgde op 18 mei 2018 en deze werd via
Ripple Music uitgebracht als LP, in een beperkte oplage als digipack CD en als digitale download.
Op 10 april 2020 verschijnt het album "Casting The Circle", waarop 5 nummers staan, via Ripple Music in een beperkte oplage van 150 stuks op half transparant doorzichtig met zwart en zilver gespetterd vinyl, als zwart vinyl LP en in een beperkte oplage als digipack CD en als digitale download.

Het eerste nummer van het album is de titel song "Casting The Circle", waarin de band een schitterend licht dreigend nummer ten gehore brengt, dat licht psychedelische invloeden heeft van de muziek van The Liquid Sound Company en in een gemiddeld tempo gespeeld wordt (luister naar dit nummer via de bandcamp link onder de recensie), waarna "Erebus" volgt, dat met tonen van "Black Sabbath" begint, om over te gaan in een prachtige rustige song, die stoner invloeden heeft en subtiele tempowisselingen en een terugkerend ritme bevat.
Daarna volgt "The Hourglass", een geweldige stonerrock song, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt en een terugkerend licht hypnotiserend ritme heeft. (luister naar dit nummer via de bandcamp link onder de recensie)
In het bijna 18 minuten durende "Invocation" speelt High Priestess een fantastische psychedelische stonerrock song, waar een terugkerend ritme in zit, dat halverwege verandert en de band over schakelt naar het maken van een zware stoner song, die in een niet al te hoog tempo gespeeld wordt, om vervolgens opnieuw te veranderen en meer snelheid te krijgen en Oosterse invloeden van de muziek van Dead Can Dance bevat, waarna de band het tempo verder opvoert en de
muziek naar een climax werkt.
Het laatste nummer heet "Ave Satanas" en hierin krijg ik een hemelse song voorgeschoteld met verrukkelijke samenzang en minimale begeleiding.

"Casting The Circle" van High Priestess is een geweldige plaat, die vol fantastische muziek staat en invloeden van psychedelische muziek, stoner en de de muziek van Dead Can Dance bevat en ik kan liefhebbers van deze muziek soorten deze meesterlijke schijf dan ook sterk aanraden.

Review: Bang - The Best Of (Ripple Music, 2018) (Rock / Hardrock)

Bang was een hardrock band uit Philadelphia, Pennsylvanië, Amerika, die van 1972 tot 1973 de LP's "Bang" (1972), "Mother"/"Bow To The King" (1972) en "Music" (1973) maakte, die via het Capitol Records label verschenen.
De band werd opgericht door Frank Gilcken - sologitaar en zang, Frank Ferrara - zang en basgitaar en Tony Diorio - drums en in de jaren 2000 heropgericht en in 2013, waarin de reunie van de band aangekondigs werd, werd Tony live vervangen door Matt Calvarese, die op zijn beurt in 2014 de stokjes over droeg aan Jake Leger, die tot 2016 bij de band drumde.
In 1971 nam de band het album "Death Of A Country" op, dat pas in 2004 via Rise Above Records op LP en CD verscheen en verder verschenen "Return To Zero" (1999) en "The Maze" (2004) en op 15 augustus 2017 werd hun autobiografie "The Bang Story: From The Basement To The Bright Lights" uitgebracht.
Op 14 april 2018 verscheen het album "The Best Of" op LP en CD via het Ripple Music label en hierop staan 2 niet eerder uitgebrachte nummers.

"The Best Of", waarop 18 nummers staan, begint met "Death Of A Country", dat iets meer dan 10 minuten duurt en daarin hoor ik de band met een toespraak beginnen, die al snel over gaat in een geweldige aanstekelijke rock song met een vrolijk ritme, waarin diverse prima tempowisselingen zitten en dit nummer wordt gevolgd door "No Trespassing", een mooie rustige song, die enkele subtiele tempowisselingen heeft, waarna "My Window" volgt en de band een uptempo rock song speelt, die zo nu en dan lichtelijk chaotisch klinkt en vol tempowisselingen zit.
Daarna zet de band me "Lions Christians" voor en krijg ik een schitterende song te horen, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt en progressieve rock invloeden heeft, waarna "The Queen" ten gehore gebracht wordt en hierin speelt de band een geweldige swingende rock song, die lichte hardrock invloeden heeft en gevolgd wordt door "Our Home", een mix van een pop en hardrock song, die wisselende tempo's heeft.
In "Questions" schotelt Bang me een heerlijke swingende uptempo song voor, die een aanstekelijk ritme heeft, dat aanzet tot dansen en in "Redman" krijg ik een prima uptempo rock song te horen, die ook nu weer enkele tempowisselingen heeft en in "Mother" laat de band me genieten van een verrukkelijke swingende pop song, die me in beweging brengt en invloeden uit country en hardrock heeft.(luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie)
Dan volgt "Humble" een lekker in het gehoor klinkende hardrock song, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt en enkele tempowisselingen heeft en gevolgd wordt door "Keep On", een uitstekende uptempo mix van funk en hardrock en ook "Idealist Realist" is een geweldige hardrock song met diverse tempowisselingen.
Vervolgens hoor ik "Feel The Hurt", een prachtige, vrij rustige, pop song, die na korte tijd over gaat in een iets sneller tempo, "Windfare", een swingende rock song en "Don't Need Nobody", een lekker klinkende poprock song, die in een niet al te hoog tempo gespeeld wordt en licht hardrock invloeden heeft en tegen het einde sneller wordt.
Verder zet de band me "Exactly Who I Am" voor, een mooie aanstekelijke poprock song, die me opnieuw in beweging brengt, waarna ik "Slow Down" voorgeschoteld krijg, waarin de band een schitterende uptempo mix van hardrock en poprock speelt en "Feels Nice", een fantastische rock song, die swingt als een trein en daarbij is stil zitten niet aan de orde.

"The Best Of" van Bang is een verrukkelijk tijdsdocument, dat me terug gevoerd heeft naar begin jaren 70 en ik kan rock liefhebbers van de muziek uit dit tijdperk deze schijf dan ook van harte aanbevelen.

Review: Ape Machine - Mangled By The Machine (Ripple Music, 2013) (Heavy Rock)

De Amerikaanse band Ape Machine uit Portland, Oregon, die sinds 2008 bestaat, heeft na hun debuut CD "This House Has Been Condemned", die in 2010 via CD Baby verscheen en "War To Head" uit 2011, uitgebracht via Auto-Production, hun derde CD "Mangled By The Machine" in de winkels liggen en deze keer is het Ripple Music, die hun schijf op de markt brengt.
Nadat drummer Monte Fuller vervangen werd, bestaat de band uit: Damon Delapaz - drums, Brian True - basgitaar, Ian Watts - sologitaar en Caleb Heinze - zang.
Ape Machine koppelt de wereldwijde release van hun nieuwe CD, die analoog opgenomen is, aan een uitgebreide Europese tour, inclusief optredens op alle belangrijke heavy rock festivals.
De CD "Mangled By The Machine" bevat 10 nummers, waarvan "Gun You Down", de eerste is en meteen hoor ik aan de stevige rock klanken, wat me te wachten staat en dat is een portie hardrock met daarin diverse tempowisselingen en geïnspireerd door 70er jaren bands.
Na een vlekkeloze overgang hoor ik "Every Body Bleeds" en ook dit is een lekker klinkende hardrock song, die een naadloos vervolg krijgt in "Tyrant's Arm", dat in dezelfde stijl gespeeld wordt.
In "Angry Man" hoor ik nog steeds dezelfde klanken en ik begin me af te vragen of ik niet naar één lang nummer zit te luisteren , maar dat blijkt niet het geval en nadat de band vervolgt met het maken van deze muziek, ben ik al naar de titelsong "Mangle By The Machine" aan het luisteren, zonder daar erg in te
hebben, hoewel, hierin enkele prima tempowisselingen zitten.(luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie)
Daarna volgt "Ruling With Intent", dat een stukje zwaarder en progressiever klinkt en hierin schotelt de band me een geweldig stuk muziek in voor, waarin ik helemaal uit mijn bol ga en ook dit nummer gaat vlekkeloos over in het volgende, dat "They Want You To Bleed, They Want You To Bleed Out" heet en hierin keert Ape Machine terug naar het maken van de hardrock uit hun vorige nummers en ook met de volgende song, "Grind Of Defeat", blijft de band volharden in het maken van dezelfde muziek.
"Strange Are The People" is van hetzelfde laken een pak, hoewel deze song iets steviger is, maar veel verschilt het niet met de rest van de songs en ook het  laatste nummer "Pay Attention", waarin weliswaar enkele prima tempowisselingen zitten, lijkt op voorgaande nummers.
Ondanks het feit, dat veel nummers op elkaar lijken, is "Mangled By The Machine" geen slechte CD en klinkt de muziek, zoals je van een hardrock band mag verwachten en ik kan iedere hardrock liefhebber dan ook aanraden, dit stuk muziek eens te beluisteren.

Ape Machine "Mangled By The Machine" - YouTube
www.youtube.com/watch?v=CEGUCQIcxDw

Review: Stone Axe - Captured Live! Roadburn Festival 2011 (Ripple Music, 2012)(Heavy Rock)

Stone Axe werd in 2007 te Port Orchard, Washington opgericht door multi-instrumentalist Tony Dallas Reed en bestaat uit ex leden van Mos Generator en The Swinos.
Dat zijn: Tony Reed - sologitaar, Mike Dupont - basgitaar, Mykey Haslip - drums en Dru Brinkerhoff - zang.
De band heeft zich muzikaal laten beïnvloeden door bands als Free, Thin Lizzy, Ozzy Osbourne, Iron Maiden, Foghat, Judas Priest en AC/DC.
Sinds 2008 verschijnt er regelmatig muziek van de band en hun eerste uitgave was de single "Riders Of The Night", die in 1009 gevolgd werd door hun eerste volledige CD "Stone Axe".
Verder verschenen de CD "Extended Play" (2009), single "Until There Was Rock You Only Had God" (2009), CD "Stone Axe II" (2010) en de split CD "Mighty High" (2010) en in 2012 de CD "Captured Live! Roadburn Festival 2011".
Deze laatstgenoemde werd 16 april 2011 in Tilburg opgenomen en in januari 2012 gemixt en gemasterd.
"Captured Live!" bevat 15 songs, waarvan "Stonin" de eerste is en ik word meteen al overrompeld door de energie, die de band vanaf de begin tonen uitstraalt.
Ook in de volgende song "On With The Show" laat Stone Axe horen een goede hardrocksong te kunnen maken en dit is weliswaar een vrij rustige song, maar niet minder energiek als "Stonin".
Vervolgens hoor ik "Return Of The Worm", een prima rocksong in de stijl van Free, Thin Lizzy en Bad Company, die het me onmogelijk maakt om hier stil bij te blijven zitten en enkele goede tempowisselingen bevat.    
Daarna is het tijd voor "Chasing Dragons", een schitterende rocksong, waarin de band een heerlijk ritme op me los laat en dat krijgt een vervolg in "Diamonds & Fools", waarin ook het publiek bij de muziek betrokken wordt en deze mix van AC/DC en Thin Lizzy klinkt me als muziek in mijn oren.
Dan krijg ik nog meer moois voorgeschoteld in "There'd Be Days", waarin de band als Thin Lizzy klinkt en het publiek wederom een bijdrage mag leveren door mee te zingen.
In "Black Widow" wordt het tempo weer een stukje rustiger, maar deze rocksong klinkt nog stevig genoeg om mijn oren gespitst te houden en als de band het tempo weer iets opvoert in "Shine On" zit ik weer helemaal in het ritme van de muziek.
"Ain't Gonna Miss It" is een fantastische song in de stijl van AC/DC, die gevolgd wordt door "Live For The Day", dat een song met een slepend ritme is, die aan Free doet denken.
Dan hoor ik een lekkere snelle hardrocksong met schitterend gitaarwerk, getiteld "Old Soul" en hierna "We Know It's Still Rock 'N' Roll", dat aan de te vroeg overleden Alex Harvey en aan de begin"periode van AC/DC doet  denken en dit is mede daardoor één van mijn favoriete songs.
Vervolgens hoor ik "Skylah Rae", een vrij progressieve rocksong, waarin Stone Axe op hun best is en daarna speelt de band "Just A Little Bit", een heerlijke hardrocksong in AC/DC stijl, waarbij ik in gedachten het publiek zie headbangen.
De laatste song heet "Nightwolf" en ook deze lijkt kwa stijl op de songs van AC/DC en swingt als een trein.
De CD "Captured Live! Roadburn Festival 2011 is een niet te versmaden tijdsdocument met muziek, die staat als een huis.In één woord uitgedrukt: Geweldig!

stoneRise...Mélyre hangolva: Stone Axe: Captured Live!stoneriseportal.blogspot.com/.../stone-axe-capture..