Review: Vidunder - Vidunder (Crusher Records, 2013) (Hardrock / Bluesrock)

De Zweedse band Vidunder, in april 2011 opgericht, komt uit Växjo, dat in de buurt van Malmö ligt en bestaat uit: Martin Prim - zang en sologitaar, Linus Larsson - basgitaar en Jens Rasmussen - drums, die in mei 2012 Jonas Sjöqvist verving.
In het jaar van oprichting bracht de band hun 7" vinyl debuut single "Asmodeus" uit via het Crusher Records label, gevolgd door optredens in hun thuisland.
Op hun debuut CD met gelijknamige titel staan 10 nummers en natuurlijk staat de single er ook op.
Het album begint met "Summoning The Not Living", een stevige swingende mix van hard- en bluesrock, waarin enkele prima tempowisselingen zitten, die gevolgd wordt door "Into Her Grave", dat in dezelfde stijl gespeeld wordt.(luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie)
Daarna hoor ik "Trees", een rustige rock song, waar heel subtiel orgelspel in zit, dat voor een licht psychedelisch effect zorgt en dit nummer wordt gevolgd door "Threefold", een schitterende rustige rock song met een melodisch en licht hypnotisrend ritme, waarmee de band me sterk weet te boeien.
Dan krijg ik een song met Zweedse titel voorgeschoteld, genaamd "Försummad Och Bortglömd", een lekker klinkende hardrock song met uitstekend gitaarspel.
Vervolgens is het tijd voor de single "Asmodeus" en dit is een swingende melodische hardrock song, die eveneens in het Zweeds gezongen wordt.
In "Beware The Moon" laat de band me een heerlijke rock ballad horen, die langzaam steviger en heftiger wordt, maar de band weet het rustige tempo hierin toch tot het einde toe vol te houden en ik vind dit één van de beste songs van de CD.
Met "Fire" speelt Vidunder een uitstekende stonerrock song in een vrij laag tempo en "Threat From The Underground" is een ruig klinkende hardrock song, waarin de band het tempo flink opschroeft en enkele prima tempowisselingen in bouwt.
"Your Ghost" heet het laatste nummer en hierin laat de band me een fantastisch stukje muziek horen, dat het midden houdt tussen progressieve rock en stonerrock en een licht hypnotiserend ritme bevat.
De debuut CD van Vidunder staat vol lekker klinkende songs, waarbij ik me geen moment verveeld heb en ik raad iedereen dan ook aan, deze schijf eens te beluisteren.

VIDUNDER - Into Her Grave (OFFICIAL MUSIC VIDEO) - YouTube
www.youtube.com/watch?v=zJ10Gvl3Y-s

Review: S.Y.P.H. - E.X. (Tapete Records, 2013) (Avant Garde /Neue Deutse Welle / Pop)

De cult band S.Y.P.H.(Save Your Pretty Heart) werd in 1977 te Solingen, Duitsland, opgericht door Peter "Harry Rag" Braatz - zang, Uwe Jahnke - sologitaar en Thomas Schwebel - bastitaar.
In eerste instantie speelde de band punkrock en hun eerste single "Viel Feind, Viel Her" werd in 1979 uitgebracht en later dat jaar gevolgd door hun debuut LP met gelijknamige titel.
Hun tweede LP, "Pst!", verschenen in 1980, werd geproduceerd door Holger Czukay (Can) en kort na de release, verliet Thomas Schwebel de band om in Fehlfarben te gaan spelen.
De overgebleven leden vormden met Uli Putch - drums en Jürgen Wolter - basgitaar de nieuwe band en speelden mee op Holger Czukay's album "On The Way To The Peak Of Normal" voordat ze met de band stopten.
Nadat de band al uit elkaar was, verschenen in 1981 nog wel 2 LP's met onuitgebrachte nummers plus een live LP en in 1982 werd de band nieuw leven ingeblazen, waarna Braatz en Jahnke de LP "Harbeitslose" uitbrachten, maar al snel ging de band opnieuw uit elkaar.
In 1985 startte de band plotseling weer en werd de LP "Wieleicht" uitgebracht en in 1987 verscheen "Am Rhein", waarop een 16 minuten durende reggae song staat.
Vervolgens werd het weer stil rond de band, totdat in 1993 de LP "Rot, Gelb, Blau" verscheen, waarna de band aankondigde onmiddellijk te stoppen.
Dit zou tot 2004 duren, waarna Jahnk en Braatz dat jaar met een nummer op het Fall tribuut album "Perverted By Mark E." verschenen en in 2006 deden ze dat nog eens, maar toen op de LP "Silver Monk Time: A Tribute To The Monks".
Na 7 jaar is het er dan eindelijk weer eens van gekomen, dat er een nieuw album van de band op de markt gebracht is en dit maal via het Tapete Records label.
De CD heet "E.X." en hierop staan 11 nummers, waarvan de eerste "Doof Im Hof" heet.
Het wordt, net als alle andere nummers trouwens, in het Duits gezongen, terwijl de muziek een combinatie van pop en Neue Deutse Welle is en de band speelt dit in een gemiddeld tempo.(luister naar dit nummer via de soundcloud link onder de recensie)
Daarna krijg ik "Japanische Hotels" voorgeschoteld, waarin de band me een schitterende hypnotiserende krautrocksong van bijna 9 minuten laat horen, waarin de invloed van de muziek van Can erg sterk hoorbaar is.
Dan hoor ik "Elvis In Hamburg", een fantastische swingende avant garde song met hypnotiserend slepend rock & roll ritme, waarbij het onmogelijk is stil te blijven zitten.
In "Lachwasser" laat de band me een mix van Neue Deutse Welle en rock & roll horen en ook dit nummer swingt.
Vervolgens hoor ik Erfolgreich Erfolglos", een korte rustige song, waarin alleen gitaar en gesproken tekst te beluisteren zijn, die gevolgd wordt door "Ritual", een heerlijk avant garde nummer, waarin een eentonig drums ritme zit en dat geproken tekst bevat.
"Voorhof Im Doof (Doof Im Hof Return)" is een lekker swingend uptempo krautrock nummer, dat geheel instrumentaal gespeeld wordt en "Panke" is een erg rustige song, die op een ingetogen wijze gespeeld wordt.
Met "Projektor" krijgt de muziek weer iets meer vaart en dit is een prima pop song, die gevolgd wordt door "P.O.N.R. (Projektor Return)", waarmee de band me
een stukje instrumentaal gespeelde experimentele rock laat horen, waarin enkele goede tempowisselingen zitten.
Het laatste nummer wordt eveneens instrumentaal gespeeld en heet "Wen Mein Blauer Mond Wieder Zu Gold Wird", waarin de band in een stijl speelt, die richting lounge muziek gaat. 
"E.X." is een heerlijke CD, die lekker afwisselend klinkt en uitstekende muziek bevat, waar ik, als muziekliefhebber, ontzettend van genoten heb. 

S.Y.P.H. - E.X. - Short Doof Im Hof snippets (Tapete) by ...
soundcloud.com/pdis.../s-y-p-h-e-x-short-doof-im-h..

Review: The Lone Crows - The Lone Crows (World In Sound, 2013) (Hardrock / Bluesrock)

De Amerikaanse band The Lone Crows startte als middelbare school project, toen Joe Goff - drums en percussie en Andy Battcher - basgitaar samen met Julian Manzara - sologitaar een band vormden.
De band begon met het maken van trash en progressieve metal en het schrijven van nieuwe nummers en ging op zoek naar een zanger, die hun nummers kon zingen.
Halverwege 2009 kwam zanger/sologitarist bij het trio en ging de band onder de naam Heart Of Bristol maken, waarbij ook andere muziekstijlen gespeeld werden.
Eind 2011 deed de kans zich voor om opnamen te maken in de MCTC Sound Lab Studio's te Minneapolis en veranderde de band van naam in The Lone Crows, om de muzikale invloed van bluesrock beter weer te geven in de bandnaam.
Hun debuut LP "The Lone Crows" werd in 3 maanden tijd opgenomen en uitgebracht en verscheen eind mei 2012, waarna een uitgebreide promotie toer volgde.
De LP werd goed door de schrijvend pers ontvangen en de band kreeg lovende recensies uit Griekenland, Engeland, Australië, Brazilië en Amerika en hun muziek werd op de radio in Canada en Kroatië gedraaid, waardoor de band de aandacht trok van het Duitse label World In Sound, die hun CD in 2013 geremasterd op CD uitbracht.
Ook het Britse Rough Trade label brengt hun debuut album in een geremasterde versie op de markt, waarna een Europese toer van de band volgt.
De CD "The Lone Crows" bevat 9 songs, waarvan de eerste "Lone Crow" heet en dit is een lekker swingend klinkend stukje hardrock, waarbij de muzikale invloed van jaren 70 hardrock bands duidelijk hoorbaar is.(luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie)
Daarna volgt het vrij rustige "Can't Go Home Again", waarin invloeden van bluesrock zitten en de combinatie met de hardrock, die de band speelt, zorgt er voor dat dit een uitstekend klinkende song is, die enkele prima tempowisselingen bevat.
Dan hoor ik "Heard You Call" en hierin zitten behalve blues invloeden ook lichtelijke Zuid-Amerikaanse invloeden en dit nummer lijkt sterk op "Black Magic Woman" en "I Loved Another Woman" van Fleetwood Mac, waaraan de band een eigen draai heeft gegeven.
Vervolgens krijg ik "You Got Nothing" te horen, een swingende bluesrock song met invloeden van het oudere UFO werk, die gevolgd wordt door "Moonshine", een heerlijke bluesrock song, waarin schitterend gitaarspel te beluisteren valt.
In "The Ghost" speelt de band een uitstekend instrumentaal nummer, waarbij het ritme licht hypnotisch over komt en in "When I Move On" hoor ik een lekkere stevige mix van hard- en bluesrock, die swingt als een trein.
"The Crawl" is een progressieve hardrock song, waarbij het moeilijk is om niet mee te bewegen en iets over de helft van de song gooit de band het tempo omhoog en mondt dit uit in een geweldig stuk muziek.
Het laatste nummer heet "Runnin' Through My Head" en ook hierin laat de band me genieten van hun mix van progressieve hardrock en blues, die in een hypnotiserend ritme gespeeld wordt.
The Lone Crows hebben met hun debuut album een lekker stukje muziek af geleverd, dat zowel bij liefhebbers van hardrock als bluesrock niet in de collectie mag ontbreken.

The Lone Crows- Lone Crow - YouTube
www.youtube.com/watch?v=znJKB4d81c8

Review: Kama Loka - Kama Loka (Transubstans, 2013) (Folkrock / Progressieve Rock)

Kama Loka is een band, die uit Zweedse en Deense muzikanten bestaat en in de legendarische Silence studio een CD hebben opgenomen in 2013.
De muzikanten, die Kama Loka vormen zijn: Aron uit Aron, Anders Groen uit Baby Woodrose en Tobias Petterson uit SKL en deze hebben zich laten beïnvloeden door Scandinavische jaren 70 bands als: Kebnekajse, Alrune Rod en Arbete & Fritid.
De CD bevat 5 nummers, waarvan de teksten in het Scandinavisch worden gezongen en de eerste daarvan heet "Skovsoen".
Dit is een uitstekende folk song, die erg traditioneel klinkt, maar ook een lichtelijk hypnotiserend ritme bevat.
Vervolgens hoor ik "Oejesten", een heerlijke rustig gespeelde folk song, die langzamerhand steeds meer naar de progressieve rock kant op gaat.
Daarna volgt "Trold I Bakke", dat een instrumentaal progressief rock nummer is, waarin ook folk invloeden terug te horen zijn en dit wordt gevolgd door het langste nummer van de CD, getiteld "Ganglat Till Floalt", een schitterende mix van folk en progressieve rock, dat een vrij hypnotiserend ritme bevat, een prima tempowisseling bevat en net als het vorige nummer, instrumentaal gespeeld wordt.(luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie)
Met "När Lingonen Mognar" sluit de band de CD af en dit is een mix van progressieve rock en folkrock, die in een eentonig ritme gespeeld en gezongen wordt en daardoor een hypnotiserend effect krijgt.
"Kama Loka" is een fantastische CD, waarover ik eigenlijk maar één ding kan zeggen en dat is: Geweldig!

Kama Loka . Gånglåt till Floalt - YouTube
www.youtube.com/watch?v=Gj6f3OWYJT8

Review: Space Mirrors - The Other Gods (Transubstans, 2013) (Heavy Rock / Spacerock)

In 2002 richtte de Russische multi-instrumentalist en producer Alisa Coral het internationale collectief Space Mirrors op.
Sinds die tijd bracht de band 4 albums uit, waar veel getalenteerde muzikanten vanuit de hele wereld in speelden.
Hun debuut CD "The Darker Side Of Art", uit 2004, bevat gitaarspel van de Australiër Michael Blackman en als gast gitarist speelde de Nederlander Arjen Lucassen (Ayreon, Star One) op de CD mee, die werd uitgebracht door het legendarische Dead Earnest Records label.
In 2006 gevolgd door "Memories Of The Future", waarop als gast muzikanten o.a. Keith Kniveton (ex-Hawkwind) mee speelde en in 2008 werd de CD "Majestic-12: A Hidden Presence" uitgebracht, waarvan Alisa zelf alle promotie deed en alle kosten daarvan uit eigen zak betaalde, met daarop o.a. Nik Turner (medeoprichter van Hawkwind), Cyndee Lee Rule (Spaceseed) en Martyr Lucifer (Hortus Animae).
De muziek van de band is vaak geïnspireerd door science fiction, buitenaardse samenzweringen en esoterische onderwerpen.
In 2011 begon Alisa te werken aan een nieuw album, in 2012 uitgebracht door het Zweedse Transubstans label, getiteld "In Darkness They Whisper", waarvoor zij de inspiratie haalde uit de metafysische, kosmologische en occulte concepten, zoals die door H.P.Lovecraft ontwikkeld waren voor zijn verhalen.
De verhalen waar de nummers betrekking op hebben beslaan 8 acten en komen uit: Chamber Of Azatoth, Through The Dreamlands, From Dylath-Leen To The Dark Side Of The Moon, Moon Battle Of Cats, To Ngranek, Face Of God / The Crawling Chaos en Morning In Marvellous City.
De band bestond op die CD behalve uit Alisa Coral - keyboards uit: Nik Turner - saxofoon en fluit, Alan Davey - basgitaar (Hawkwind), Cyndee Lee Rule - viool, Arke - sologitaar (Opposite Sides, Hortus Animae), Fabio "Amon 418" Bartolini - sologitaar (Hate Profile, Hortus Animae), Martyr Lucifer - zang (Hortus Animae), John Pack - sologitaar (Spaceseed), Allen Welty-Green - sologitaar (Spaceseed), Sparky Simmons - sologitaar (Acid FM) en Bjorn Jeppesen - synthesizer.
Het vervolg op deze CD heet "The Other Gods" en opnieuw maakte de band gebruik van de boeken van H.P.Lovecraft voor hun inspiratie van het schrijven van de songs, die ook nu weer door het Transubstans label is uitgebracht.
De formatie, die op deze CD speelt bestaat uit: Alisa Coral - keyboards, Martyr Lucifer - zang, Nik Turner - saxofoon en fluit, Cyndee Lee Rule, viool, Sparky Simmons - sologitaar, Fabio Bartolini - sologitaar (1 song), Claudio Tirincanti - drums (Blaze Bayley), Gabriel Monticello - basgitaar (Spaceseed), Dr.James Hodkinson - mellotron en moog (Shadowlight) en Bless - piano (Hortus Animae).
"The Other Gods" bevat 9 nummers, waarvan de eerste "Stranger In The Mirror" heet en dit is een song, die in een uptempo gespeeld wordt en een swingende mix is van hardrock, gothic en dance, waarbij het moeilijk is stil te blijven zitten.
Daarna krijg ik "The Nameless City" te horen, een schitterende symfonische spacerock song, die in een niet al te hoog tempo gespeeld wordt en tegen het eind van de song een uitstekende tempowisseling bevat.
Dan hoor ik de single "She-Devil", een lekker in het gehoor klinkende swingende rock song (luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie), gevolgd door "Frozen City Of Cubes And Cones", een progressieve spacerock song, die ook jazz, heavy rock en gothic invloeden heeft.
Vervolgens krijg ik "(The Case Of) Red Hook" voorgeschoteld en dit is weer een prima heavy rock song, waarin voor het gitaarwerk een belangrijke rol is weggelegd, waarna ik "Strange High House" te horen krijg en dit is een lekker in het gehoor klinkende commerciële rock song met een aanstekelijk ritme, die enkele mooie tempowisselingen bevat.
"Times Unknown" is een fantastische song, die rustig start en daarin bepaalt het pianospel de openingsfase van dit nummer, waarna de band over gaat naar een steviger ritme en speelt de band een melodische rock song in een wisselend tempo, om vervolgens terug te keren naar het grandioze pianospel, waar de song
mee begon.
In de titelsong "teh Other Gods" laat de band een uitstekende mix van spacerock en gothic horen, waarin ook hardrock invloeden te bespeuren zijn en met de afsluiter "Doom Of Sarnath" laat Space Mirrors een zwaardere song horen, waarin hardrock de boventoon voert, die gemixt met spacerock uit mondt in een lekker stukje muziek.
Space Mirrors hebben met "The Other Gods" een prima opvolger gemaakt voor "In Darkness They Whisper" en ik kan elke liefhebber van rock muziek dan ook aanraden deze CD eens te beluisteren.

Space Mirrors - She-Devil (HD) - YouTube
www.youtube.com/watch?v=ejA1b6z7h1Y

Review: Earthling Society - Zodiak (4Zero, 2013) (Progressieve Rock)

Earthling Society werd in 2004 opgericht in Blackpool, Engeland, door Fred Laird - zang, sologitaar en synthesizer, David Fyall - basgitaar en Jon Blacow - drums.
Allen deelden dezelfde muzikale smaak van de 60's psychedelica en 70's krautrock en progressieve rock.
Ze bouwden zelf een primitieve 8-track opname studio in een hoek van een leegstaande glasfabriek en begonnen hun muziek op te nemen.
Dat zou uit monden in hun debuut CD "Albion", die in 2005 eerst via het Mylodon records label uit Santiago, Chili verscheen en later dat jaar door het Duitse Nasoni records, uit Berlijn, heruitgebracht werd, zowel op CD als op LP.
Hun volgende CD "Plastic Jesus And The Third Eye Blind" verscheen een jaar later via datzelfde Nasoni label en in 2007 werd de CD "Tears Of Andromeda, Black Sails Against The Sky" eveneens via Nasoni uitgebracht.
Daarna stapte de band over naar het 4Zero records label uit Londen en maakte de CD's "Beauty And The Beast" (2008), de laatste CD waar basgitarist David Fyall op mee speelt en "Sci-Fi Hi-Fi" (2009), met basgitarist Steve Roberts en keyboards speler Joe Orban als nieuwe leden.
"Stations Of The Ghost" was de zesde CD van de band en ook deze keer werd die via het 4Zero records label uitgebracht, met weer een andere basgitarist (Luis Gutarra).
Op hun nieuwe CD "Zodiak", die op LP via het Nasoni label verscheen en op CD via 4Zero en in augustus en november 2012 in de Rockhard Studios te Blackpool opgenomen is, heeft Gutarra het veld moeten ruimen voor Kim Allen en spelen Neil Whitehead - Korg synthesizer, syndrum en monotribe en Lew Dickinson - saxofoon als gast muzikanten mee.
Het album bevat 6 nummers, waarvan "The City Of Resurrections" de eerste is en hierin laat de band me een kort stukje progressievr rock horen, dat in een eentonig ritme gespeeld wordt, waarna "I Don't Know Myself" volgt, een heerlijke progressieve rock song met lichte spacerock invloeden.
Dan volgt de titelsong "Zodiak", het langste nummer van de plaat, dat 29 minuten duurt en een geweldige jam is, waarin diverse prima tempowisselingen zitten en hierin laat de band me een mix van spacerock en progressieve rock horen.
Daarna volgt "Desolation", een schitterende rustige progressieve rock song met een melodisch ritme en uitstekende zang en dit wordt gevolgd door het volgende lange nummer "The Astral Traveller", dat bijna 22 minuten duurt en hierin speelt de band een rustig progressief rock nummer, waarbij een reggae drums ritme
zit en, nadat er een tempowisseling plaats vindt, over gaat in een licht hypnotiserend stukje muziek, maar na een volgende tempowisseling in een stevige progressieve rock song verandert, om vervolgens terug te keren naar de beginklanken van de song.
Het laatste nummer heet "The Elevator Does Not Stop At This Floor" en bevat opnieuw reggae klanken, die gemixt met progressieve rock en jazz invloeden een fantastisch swingend geheel opleveren.(luister naar een live uitvoering van dit nummer via de youtube link onder de recensie)
Earthling Society heeft met "Zodiak" opnieuw een schitterend album gemaakt, dat ik met heel veel genot heb beluisterd en iedere progressieve rock liefhebber kan aanraden.

EARTHLING SOCIETY - The elevator does not stop at ... - YouTube
www.youtube.com/watch?v=CnKsaZv1fek

Review: Altare Thotemico - Sogno Errando (MaRaCash Records, 2013) (Progressieve Rock / Jazzrock)

De Italiaanse band Altare Thotemico werd in 2008 te Parma opgericht door zanger Gianni Venturi en multi-instrumentalist Leonardo Caligiuri.
Samen met Valerio Venturi - basgitaar, Davide Zannotti - drums en Enrico Scaccaglia - sologtaar vormden ze de eerste formatie van de band, die in 2009 hun debuut album "Altare Thotemico" uitbracht op het MaRaCash Records label.
De muziek op dit album is sterk beïnvloed door de Italiaanse progressieve rock en jazzrock bands uit de jaren 70, zoals PFM, Banco Del Mutuo Soccorso en  Alphataurus, om er maar enkele te noemen.
Op hun nieuwe LP/CD, die eveneens door het MaRaCash Records label is uitgebracht, speelt de band in een andere bezetting en deze keer bestaat de band uit: Gianni Venturi - zang, Valerio Venturi - basgitaar, Leonardo Caligiuri - piano, Max Govoni - drums, Emiliano Vernizzi - saxofoon en Gabriele Toscani - viool.
Het album bevat 7 nummers, waarvan de eerste "Le Correnti Sotteranee" heet en vanaf de eerste tonen, weet ik al, welke kant de muziek op gaat en in dit iets meer dan 12 minuten durende nummer laat de band me horen een geweldige mix van progressieve rock en jazzrock te spelen, die door het schitterende vioolspel, ook zigeuner klanken bevat, waarbij de teksten in het Italiaans gezongen worden en zo nu en dan theatraal klinken.
Het volgende nummer heet "D'Amore E Altri Tormenti" en dit is een heerlijke stukje jazz met een swingend ritme, waarbij de teksten vrij heftig gezongen worden.
Vervolgens krijg ik het bijna 17 minuten durende "Broken Heart" voorgeschoteld en ook hierin speelt de band een mix van progressieve rock en jazzrock.
De song begint met rustig gespeelde jazz en langzaam bouwt de band het nummer verder op door heftige zang en experimenteel saxofoonspel toe te voegen, waarna de muziek een progressiever karakter krijgt en heftiger wordt, om vervolgens naar een rustiger tempo terug te keren en daarna weer over te schakelen naar
heftig gespeelde jazzrock.(luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie)
Dan hoor ik de volgende song, "Petali Sognanti" en dit is een fantastisch experimenteel nummer, waarbij niet alleen met de muziek, maar ook met de zang wordt geëxperimenteerd.
Daarna volgt "Sogno Errando", dat verder gaat, waar het vorige nummer stopte en de band laat dit langzaam over gaan in een schitterende jazzrock song, die weer van die heftige zang bevat en door een uitstekende tempowisseling verandert de band van stijl en gaat verder met een stukje experimentele muziek, om het
nummer af te sluiten met jazzrock klanken.
In "Porpora" krijg ik opnieuw een stukje muziek te horen, dat met prachtig pianospel begint, maar, nadat de band van tempo wisselt, in een avant garde song verandert, waarin opnieuw zigeunerklanken te beluisteren vallen.
"Neuro Phico Killer" heet het afsluitende nummer van de LP/CD en dit is een schitterend nummer, waarin de band me een heftig stukje progressieve jazzrock voorschotelt.
De LP/CD "Sogno Errando" bevat geweldige stukken muziek, waarvan ik met volle teugen genoten heb en hierbij heb ik, met gespitste oren, op het puntje van me stoel gezeten, om maar niets van de muziek te missen en dit album is dan ook een "must" voor liefhebbers van progressieve jazzrock.

ALTARE THOTEMICO " BROKEN HEART" - YouTube
www.youtube.com/watch?v=SZmKYmJICyc