Review: Seven Impale - Summit (Karisma Records, 2023) (Progressieve Jazz)

Seven Impale uit Bergen, Noorwegen bestaat uit: Benjamin Mekki Widerøe - saxofoon, Erlend Vottvik Olsen - sologitaar, Fredrik Mekki Widerøe - drums, sologitaar en zang, Håkon Vinje - keyboards en zang, Stian Økland - sologitaar en zang en Tormod Fosso - basgitaar.

De band bracht op 5 april 2013 hun debuut "Beginning​/​Relieve" uit als digitale EP en deze werd gevolgd door het album "City Of The Sun" (9 januari 2014, LP, CD en digitaal) en "Contrapasso" (16 september 2016, 2LP, CD en digitaal album).

Op 26 mei 2023 verschijnt hun nieuwe album "Summit", dat 4 nummers bevat, als LP, als CD en als digitale download via Karisma Records

Het album begint met "Hunter", waarin de muziek van Seven Impale in een traag tempo start, om na korte tijd iets meer snelheid te krijgen en over te gaan in een progressief rock nummer met wisselende tempo's en na 5 minuten tijdelijk lichtelijk chaotisch wordt, waarna het tempo weer iets opgevoerd wordt jazz invloeden heeft en van ritme verandert, om enkele minuten later een zwaarder karakter te krijgen.

Daarna volgen "Hydra", een fantastisch swingend uptempo progressief rock nummer met een licht hypnotiserend terugkerend ritme, "Ikaros", een schitterend nummer, dat zo nu en dan lichtelijk chaotisch klinkt, wisselende tempo's heeft en progressieve jazz invloeden bevat (luister naar dit nummer via de bandcamp link onder de recensie) en in "Sisyphos" laat Seven Impale me genieten van een geweldige swingende progressieve jazz song met afwisselende tempo's en lichte invloeden van de muziek van King Crimson. 

"Summit" van Seven Impale bevat 4 uitstekende progressieve jazz nummers, die in de jaren 70 gemaakt hadden kunnen zijn en ik raad liefhebbers van dit genre dan ook aan eens naar deze puike schijf te gaan luisteren.

Review: The Thanes - Les Thanes (Rogue Records, 2023) (Garagerock)

The Thanes uit Edinburgh, Schotland werd in 1987 opgericht en bestaat, na diverse bezettingswisselingen tegenwoordig uit: Angus McPake - orgel en sologitaar, Colin Morris - basgitaar, Lenny Helsing - sologitaar en zang en Gordon Brady - drums.

De band bracht hun debuut album "Thanes Of Cawdor" als LP in 1987 uit via DDT Records en deze werd gevolgd door: "Undignified Noblemen" (LP, Misty Lane Records 1997), "Downbeat And Folked Up" (LP, Screaming Apple 2003), "A Night In Great King Street" ‎(10" LP, Larsen Recordz 2007), "Live At The Zombie Club London 19.08.1989" ‎(CDr, PCR Records 2010) en "Roh Und Lebendig Nicht In Köln" ‎(LP, Soundflat Records, Ravencraig 2022), plus de compilaties "One Night As I Wandered On The Moors... The Best Of The Thanes" (2LP, Corduroy Records 2001) en "Evolver" (2LP en CD, Rev-Ola 2004) en ook verschenen er vanaf 1987 diverse singles en EP's.

Op 15 mei 2023 brengt Rogue Records hun 7" EP "Les Thanes" uit waarop 4 nummers staan, waarvan 2 nieuwe nummers plus 2 covers.

De EP begint op kant A met "For What Reward?", waarin The Thanes een schitterende garagerock song met een gemiddeld tempo, een licht psychedelisch ritme en subtiele tempowisselingen en deze wordt gevolgd door de cover van The Pretty Things song "You'll Never Do It Baby" en hierin speelt de band een uitstekende uitvoering, die swingt.

Kant B start met de cover "It’s Dark" (The Twilights), een prima song met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk dansbaar ritme, om de EP af te sluiten met "Heed The Warning", een verrukkelijke rock song met een gemiddeld tempo en een ritme dat aanzet tot dansen en net als de vorige nummers invloeden van de jaren 60 muziek heeft.

"Les Thanes" van The Thanes bevat 4 puike songs, waarmee de band de jaren 60 laat herleven en ik raad iedere liefhebber van muziek uit dit tijdperk deze schijf dan ook zeer aan.(luister naar deze EP via de bandcamp link onder de recensie)

Review: Ford's Fuzz Inferno - War, Peace & Fuzz E.P. (Subunderground Combat Activities, 2023) (Punk)

Ford's Fuzz Inferno uit Kekerdom en Wernhout, Nederland bestaat uit: Hans (Kekerdom) - zang en sologitaar en Patrick (Wernhout) - drums en achtergrondzang.

Het duo nam op 29 en 30 januari 2021 in Studio 195 te Wernhout, hun EP "Deniers Of Fuzz Will Be Executed" op, waarop 5 korte nummers staan en deze verscheen op 26 mei 2021 via het Subunderground Control Autority label op 7" vinyl met een extra nummer en als digitale download.

Vervolgens verscheen op 17 januari 2022 hun tweede 7" vinyl EP "Flog Yourself With Fuzz", waarop 4 nummers staan, via Subunderground Counter Attacks uit en deze werd op 31 januari 2022 gevolgd door de CD "The Book Of Fuzz - Selected Verses", met daarop 11 nummers, waarvan 1 onuitgebracht nummer.

Tevens verscheen deel 3 van hun trilogy, getiteld "Fuzz The Universe!", waarop 4 nummers staan, op 13 april 2022 via Subunderground Cosmic Adjustments op 7" vinyl en was in de voorverkoop te bestellen op dezelfde manier als de vorige 2 7" EP's.

Het CD album "The Book Of Fuzz - Selected Verses" bevat nummers van de eerder uitgebrachte 2 EP's, die aangevuld zijn met 2 nummers van de EP "Fuzz The Universe!", plus een onuitgebracht nummer, dat 31 januari 2022 verscheen en is uitgebracht via Subunderground Cool Apocalypse, waarbij vermeldenswaardig is, dat het album niet als digitale download verkrijgbaar is.

Op 2 januari 2023 bracht het duo de 7" EP "Death To The Fuzz Family" uit, die geperst is op zwart vinyl en via het eigen Subunderground Cultural Arson label verscheen en deze werd 8 maart 2023 gevolgd door de EP "Eternal Circles Of Fuzz", die 4 nummers bevat en in een beperkte oplage van 400 stuks op 7" zwart vinyl geperst werd en tevens als download via het eigen Subunderground Concentric Awesomeness verscheen.

Dat het duo erg produktief is bewijst het feit, dat er op 10 mei 2023 alweer een nieuwe EP via Subunderground Combat Activities uitgebracht wordt, die "War, Peace & Fuzz" heet, 5 nummers bevat en als 7" in een beperkte oplage van 400 stuks.

Verder is het vermelden waard, dat de muziek van Ford's Fuzz Inferno regelmatig gedraaid wordt door de Britse radio DJ Michael Bradley, die in de punk band The Undertones speelde.

De EP start op kant 1 met "Happy Memories", waarin Ford's Fuzz Inferno een geweldige uptempo song ten gehore brengt, die een aanstekelijk ritme bevat en eind 70 jaren invloeden bevat en gevolgd wordt door "City Under Attack", een uitstekende song met een gemiddeld tempo en een terugkerend ritme, die aanzet tot beweging.

Op kant 2 staan 3 nummers, waarvan de eerste "On Our Side?" is en de band me een heerlijke swingende song met een gemiddeld tempo voorschotelt, die gevolgd wordt door

"Captain Sam", een swingende uptempo rock song, waarbij stil zitten geen optie is en "Enemy's Gone", een snelle rock song, die net als de andere nummers een aanklacht tegen de oorlog is.

"War, Peace & Fuzz" van Ford's Fuzz Inferno bevat 5 verrukkelijke punk songs, waar ik van begin tot einde van genoten heb en ik raad iedere liefhebber van dit genre deze puike schijf dan ook zeer aan.(luister naar deze EP via de bandcamp link onder de recensie)

Review: Iterum Nata - Trench Of Loneliness (Nordvis Records, 2023) (Folk / Pop)

Iterum Nata is het alias voor de Finse multi-instrumentalist Jesse Heikkinen uit Oulo, die in de band Hexvessel aktief was, tegenwoordig in Tampere woont en zijn  project in 2017 startte.

Hij bracht op 9 december 2017 in eigen beheer zijn debuut uit met het album "Iterum Nata", dat als LP en als digitale download verscheen en dit werd gevolgd door "The Course Of Empire" (CD en digitaal album, Inverse Records, 14 december 2018), "" (LP, Svart Records / Secret Trees, 31 december 2020) en op 10 februari bracht Nordvis Records het album "Trench Of Loneliness" uit, als LP in een beperkte oplage van 300 stuks op ossebloed met zwart kleurig vinyl, als CD en als digitale download en vermeldenswaardig is verder, dat hij in het laatste nummer wordt bijgestaan door Hiski Pajuniemi, die een tinnen fluitje bespeelt.

Het album, dat 10 nummers bevat, begint met "My Name Is Sorrow", waarin Iterum Nata een schitterende rustige psychedelische pop song ten gehore brengt, die lichte melodische invloeden bevat en dit nummer wordt gevolgd door "One With The Sun", een fantastisch melodisch nummer met een aanstekelijk terugkerend ritme en een niet al te hoog tempo en "Forgotten Friends", een heerlijke folk song met een aanstekelijk ritme, een vrij langzaam tempo en een hoog meezing gehalte.

Daarna volgen "Bones In The Forest", een prachtige rustige folk song met melodische en psychedelische invloeden, "The Feather", een verrukkelijk instrumentaal nummer, dat tegen het einde zwaar en dreigend wordt en "The Mountain", een swingende uptempo folk song met een aanstekelijk dansbaar terugkerend ritme.

In "Losing Connection" laat Iterum Nata me genieten van een uitstekende melodische folk song met een vrij rustig tempo en in "I Only Sing With The Dead" krijg ik een geweldige song in de stijl van Deleyaman voorgeschoteld, die een gemiddeld tempo heeft en aanzet tot dansen.

Verder volgen "I’d Rather Be A Fool Than A King", een uistekende song met een gemiddeld tempo, een aanstekelijk terugkerend ritme en hoog meezing gehalte en "Comedy Of Humanity", een mooie vrij rustige pop song met melodische invloeden en een ritme, dat beweging oproept.

"Trench Of Loneliness" van Iterum Nata bevat 10 lekker in het gehoor klinkende nummers, waarvan ik "I Only Sing With The Dead" de uitschieter vind en ik raad iedere liefhebber van folk en de betere pop deze prima schijf dan ook sterk aan.(luister naar dit album via de bandcamp link onder de recensie)

Review: Marco Rossi - The Sincerest Form Of Flattery (Friends Of The Fish Records, 2023) (Psychedelisch / Pop)

Marco Rossi uit Engeland, nam in de slaapkamer van zijn zoon 12 psychedelische songs uit de jaren 60 op en deze verschijnen op 29 mei 2023 als CD via Friends Of The Fish Records en ook verschijnt er op die datum een 8" EP met 4 van de nummers van de CD in een beperkte oplage van 100 stuks via het Fruits De Mer Records label.

Het album begint met "Ivy Ivy" van The Left Banke uit 1967, waarin Marco Rossi een mooie psychedelische song met een gemiddeld tempo ten gehore brengt en deze wordt gevolgd door "My Friend" (Spirit, 1973), een heerlijke uptempo song met een dansbaar ritme en tempowisselingen en "LA" (Orange Bicycle, 1968), een uitstekende uptempo pop song met een ritme, dat aanzet tot dansen.

Daarna volgen "Forget All About It" (The Nazz, 1969), een uptempo pop song met een aanstekelijk ritme (luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie), "Trust" (The Peppermint Trolley Company, 1968), een uptempo song met lichte psychedelische invloeden en een vrolijk dansbaar ritme en "Let’s Get Together" (The Youngbloods, 1967), een prima mix van country en pop met een gemiddeld tempo.

In "Here’s Where You Belong" (PF Sloan, 1966) laat Marco Rossi me genieten van een fantastische licht psychedelische song, die lichte invloeden van de muziek van The Byrds heeft, in "Someday Man" (Paul Williams, 1970) krijg ik een pop song met een gemiddeld tempo te horen en in "Pretty Song From ‘Psych-Out’" (Strawberry Alarm Clock, 1968) zet hij me een lekker in het gehoor klinkende song met tempowisselingen voor, die lichte psychedelische invloeden bevat.

Dan volgen "That’s Alright" (NRBQ, 1977), een pop song met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk ritme, "Come To Me" (The Association, 1966), een prima song met een gemiddeld tempo en "In The Past" (We The People, 1966), een verrukkelijke uptempo psychedelische song met een aanstekelijk dansbaar ritme.

"The Sincerest Form Of Flattery" van Marco Rossi staat vol uitstekende nummers, waarvan ik "In The Past" de uitschieter vind en ik raad iedere muziek liefhebber dan ook aan eens naar deze schijf te gaan luisteren, om misschien tot dezelfde conclusie te komen als ik.

Review: Permanent Clear Light - Right As Rain (Sulatron Records, 2023) (Psychedelisch / Pop)

Permanent Clear Light, die in 2009 opgericht werd, komt uit Finland en maakte zijn debuut op het Engelse Fruits De Mer label, waarop in 2010 het nummer "In The City" via de LP "A Phase We're Going Through" verscheen, gevolgd in 2012 door de single "Higher Than The Sun" / "Afterwards".

De band oogstte hiermee veel succes en kreeg loftuitingen van onder andere Steve Kilbey (The Church), die zei: "I Love Permanent Clear Light. Finnish psychedelica is king!"

Verder kreeg de band aandacht van Record Collector magazine, die in het november nummer de single recenseerde en daarover schreef: "Two coloured vinyls, 3D cover and glasses....Ain't the music trippy enough?"

Classic Rock magazine noemde de band in hun december nummer van 2012 "Finland's top psychedelic band" en "Higher Than The Sun is destined to become a collectors' classic" en het Amerikaanse tijdschrift Guitar Player wijdde een hele pagina aan de band in maart 2013.

Permanent Clear Light bestaat uit 3 ervaren muzikanten, die hun sporen reeds verdienden in de Finse rock, pop, folk, jazz, avant-garde, experimentele en psychedelische bands.

De band bestaat uit: Arto Kakko - zang, slide, akoestische en basgitaar, keyboards, drums, elektrische viool, saz, banjo, recorder en mellotron, Markku Helin - sologitaar, basgitaar, effecten, synthesizer en percussie en Matti Laitinen - zang, sologitaar, synthesizer en percussie.

Hun debuut album "Beyond These Things" uit 2013 oogstte veel lof bij de recensenten en de EP "Maurice N'Est Pas La", die 30 april 2018 via het Regal Crabomophone Records verscheen, was de voorloper van hun volgende album, "Cosmic Comics", dat op 3 juli 2020 na lang wachten via Sulatron Records als LP in een beperkte oplage van 500 stuks op mintgroen 180 gram vinyl en als CD in een beperkte oplage van 500 stuks werd uitgebracht.

Op 5 mei 2023 verschijnt hun album "Right As Rain", dat 9 nummers bevat, via Sulatron Records als LP en als digitale download.

Het album start met "Kudvash", waarin Permanent Clear Light een schitterende licht psychedelische folk song ten gehore brengt, die een terugkerend ritme en een niet al te hoog tempo heeft en gevolgd wordt door "Snowing Skyways", een mooie vrij rustige song met tempowisselingen en psychedelische elementen, dat iets over de helft van het nummer meer snelheid en dansbare melodische invloeden krijgt en "Long Long Time Ago", een prachtige licht psychedelische pop song met een aanstekelijk ritme.

Daarna volgen "Jezabel", een heerlijke pop song met een gemiddeld tempo en een vrolijk aanstekelijk ritme, dat aanzet tot dansen, "Conspicuous By Its Absence", een instrumenteel experimenteel nummer en "Lonely Gardener", een uitstekende rustige licht psychedelische pop song.

In "Mole In A Hole" zet Permanent Clear Light me een lekker in het gehoor klinkend nummer voor, dat een dansbaar terugkerend ritme heeft, waar een tijdelijke onderbreking in zit, om dan weer verder te gaan en iets voor het einde van het nummer meer snlheid en een melodisch ritme te krijgen, in "I'm Gonna Turn Your Castles into Sand" krijg ik een geweldige song met een gemiddeld tempo en dance invloeden te horen, waarbij stil zitten niet aan de orde is en in "Iron Gate" laat de band me genieten van een puik melodisch instrumental nummer met een terugkerend ritme, dat enkele minuten voor het einde van tempo en ritme verandert.

"Right As Rain" van Permanent Clear Light is een prima plaat, die over het algemeen vrij rustige, maar lekker in het gehoor klinkende nummers bevat, die invloeden van pop en psychedelische muziek bevatten en ik raad iedere liefhebber van deze genres dan ook aan deze schijf eens te gaan beluisteren.

Sorry! Geen video beschikbaar.
 

Review: Tetrao Urogallus - Gulo Gulo (2023) (Stoner)

Tetrao Urogallus uit Hamburg, Duitsland bestaat uit: Dennis Rux - sologitaar, David Nesselhauf - basgitaar, Corneel Canters - drums, Chris Haertel - Philicorda en Moog, Jan Schepmann - trompet en Mark Norton - saxofoon. 

De band bracht op 27 mei 2022 hun debuut album "Tetrao Urogallus" als LP, als CD en als digitale download uit en deze is op 14 april 2023 gevolgd door het album "Gulo Gulo", dat via Sulatron Records als LP in een beperkte oplage van 500 stuks op 180 gram gerecyled zwart vinyl is uitgebracht en 6 nummers bevat.

Het album start met "Gulo Gulo", waarin Tetrao Urogallus een zwaar nummer met een niet al te hoog tempo ten gehore brengt, dat invloeden van de muziek van Black Sabbath en progressieve jazz en een terugkerend ritme heeft en dit nummer wordt gevolgd door "Aurora", een heerlijk nummer met een terugkerend ritme en een gemiddeld tempo (luister naar dit nummer via de youtube  link onder de recensie) en "Lupus", een uitstekend stuk stoner met een gemiddeld tempo, dat met de tonen van "Black Sabbath" van Black Sabbath begint en Spaanse blazers invloeden heeft. 

Dan volgen "Regnum Umbrarum", een lekker in het gehoor klinkend nummer met een gemiddeld tempo, een terugkerend ritme en Spaanse invloeden, dat tegen het einde progressieve jazz invloeden krijgt en "Corvus Corax", een prima nummer met een aanstekelijk terugkerend ritme en een gemiddeld tempo, dat progressieve jazz invloeden bevat.

In het laatste nummer "Vetus Imperium" zet Tetrao Urogallus me een 18 minuten durend stuk muziek voor, dat in een traag tempo begint, een terugkerend ritme heeft en na 5 minuten verandert en invloeden van de muziek van Pink Floyd ("One Of These Days") krijgt, om enkele minuten later in een stuk progressieve rock over te gaan, dat een iets hoger tempo krijgt, waardoor de muziek dansbaar wordt en even later weer trager gespeeld wordt, om met een licht hypnotiserend terugkerend ritme te eindigen.

"Gulo Gulo" van Tetrao Urogallus is een puike plaat, die uitstekende stoner en progressieve muziek bevat en ik raad iedere liefhebber dan ook aan om deze schijf eens te gaan beluisteren en zelf hun oordeel hierover te vellen.