Paolo wordt op dit album bijgestaan door Roberto Scaia - basgitaar (in "Ossigeno"), synthesizer en elektronica, Adriab De Pascale - drums, Luca Vedova - basgitaar, Michele Gava - dubbele basgitaar, Michele Uliana - klarinet en saxofoon en Giacomo Li Volsi - piano.
Verder spelen de gastmuzikanten: Alessandro Seravalle - zang (in "Nelle Tensioni"), Frank Pilato - sologitaar (eerste solo in "Preludio / Contro"), Marcello Contu - sologitaar (eerste solo in "Ossigeno") en Alessandro Giglioli - sologitaar (tweede solo in "GLV") op dit album mee.
Het album begint met "Preludio" / "Contro", waarin de band in een rustig tempo een experimenteel stukje muziek ten gehore brengt, dat free jazz en industriële invloeden bevat en gevolgd wordt door "Ziqqurat Baby", een experimenteel progressief rock nummer, dat tempowisselingen en jazz invloeden heeft.
Daarna volgen "Ossigeno", waarin met een gitaarsolo begonnen wordt, die door drums begeleid wordt en na 1 minuut over gaat in een progressief jazz nummer, dat in een gemiddeld tempo gespeeld wordt en een aanstekelijk terugkerend ritme bevat en "Scalea", dat met het geluid van de zee en zeemeeuwen begint, om na enkele seconden over te gaan in een prachtig rustig gitaar nummer.
In "Nelle Tensioni" start Paolo Volpato Group in een schitterend rustig tempo, dat na enkele minuten verandert in een stukje avant garde, zang bijgevoegd krijgt en even later tijdelijk verandert in een geweldig progressief jazz nummer, dat tempowisselingen heeft en na korte rijd opnieuw verandert en ik een stuk progressieve rock voorgeschoteld krijg, waarin de muziek me doet denken aan die van de legendarische Arthur Brown (luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie) en in "Labirinti" speelt de band weer zo'n free jazz nummer, waarin de belangrijkste rol voor de sologitaar is.
Dan volgen "GLV", opnieuw een progressief jazzrock nummer, dat in een gemiddeld tempo wordt gespeeld en swingt en "Postludio" / "Multicolorato", een uitstekend melodisch nummer, dat lichte invloeden van jazzrock heeft en in een niet al te hoog tempo gespeeld wordt.
"Contro" van Paolo Volpato Group is een prima CD, die me geen moment verveeld heeft en ik kan liefhebbers van Jazzrock, progressieve en experimentele rock dan ook aanraden, deze schijf eens te gaan beluisteren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten