maandag 11 juni 2012

Review: Thee Jones Bones - Stones Of Revolution (Il Verso Del Cinghiale Records, 2012)(powerrock)

Het Italiaanse powerrock trio Thee Jones Bones startte in 2001 als rock & roll band en nadat er in de loop der jaren verscheidene bezettingswisselingen waren geweest, besloot oprichter Luca Ducoli (alias Screaming Luke Duke) samen met Domenico Ducoli (alias Brian Mec Lee) - gitaar en Paolo Gheza (alias Paul Gheeza) - drums de nieuwe band te vormen.
Van 2006 tot 2011 deden ze ruim 300 optredens en speelden met o.a. Dome La Muerte & The Diggers, The A-Bones, Mojomatics, 59ers, Legendary Kid Combo, Los Fuocos en andere artiesten.
In 2012 bracht de band hun nieuwe CD "Stones Of Revolution" uit via het Il Verso Del Cinghiale Records label met daarop 11 nummers.
De CD begint met "Free", een prachtige akoestisch gespeelde 7 minuten durende song, waarin een enkele tempowisseling zit en de ingetogen zang het geheel prima opvult.
Vervolgens lijkt de band het roer compleet om te gooien en krijg ik het ruige "Alright For You" te horen, een song die in de richting van de muziek van Iggy And The Stooges gaat.
Daarna hoor ik "Out Of Cync", eveneens een heerlijke ruige garagerocksong, die gevolgd wordt door "All For The Money",een rocksong die invloeden van country en blues bevat en hier en daar aan een ouder nummer van the Rolling Stones doet denken.
Dan is het tijd voor een langere song, getiteld "Help Me", waarin gebruik gemaakt wordt van een blazersectie.
Dit nummer klinkt vrij commerciël, maar is desondanks toch een prima rocksong.
In "Lost Cause" gaat de band terug naar de garagerock / powerrock van begin jaren 80 en ook dit is weer zo'n lekker in het gehoor liggende rocksong, die je na enkele keren luisteren al mee kan zingen.
"Leave This City" is een schitterende pure bluessong en Thee Jones Bones laat hiermee horen, waar hun roots liggen.
Met "Everything" laat de band een uitstekende progressieve rocksong horen, die in vrij traag tempo gespeeld wordt, die naar het eind toe door de sologitarist naar een climax gespeeld wordt.
Vervolgens krijg ik "Thinkin' About" te horen en dit is een prima recht toe recht aan rocksong, die gevolgd wordt door "Weekly In Love", eveneens een prima rocksong en met "Woody's Walk" een lekker bluesy nummer, dat me hier en daar aan Herman Brood & His Wild Romance doet denken, sluit de band de CD op waardige wijze af.



Geen opmerkingen:

Een reactie posten