In 2006 bracht de band hun eerste demo "The First One To Strike Wins" uit, die het tot "Best demo of the month" haalde in Close Up Magazine (Zwedens grootste rock blad).
2008 was het jaar waarin de band tot beste live act van het jaar werd bestempeld in hun lokale krant, waardoor de bandleden zoveel vertrouwen in zichzelf kregen, dat ze besloten hun muziek uit te brengen via hun eigen Bastard Rock Records label.
In 2009 verscheen de EP trilogie: "Soundtrack To A Fistfight", "Circus Egonaut" en "N-Pire" en eind 2010 tekenden ze een contract met Sony/Rambo Music, waar ze in 2011 hun volledige debuut album "Electric" op uitbrachten, dat lovende kritieken kreeg.
Daarna bracht de band de EP "Los Egonauts" uit, waarop 3 nummers staan (2 b-kanten van "Electric" plus de single "Cursed And Damned") en dit leidde tot een contract met het Transubstans Records label, die in 2013 hun CD "Mount Egonaut" uitbracht met daarop 10 nummers.
De eerste daarvan heet "Crawl", een swingende melodische hardrock song met een aanstekelijk ritme en meteen hoor ik, dat de band zich, met dit commercieel klinkende nummer, op een groot publiek richt en deze song is dan ook op single uitgebracht.(luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie)
Vervolgens hoor ik "Kneel Or Bleed", dat een song is in de stijl van de begin periode van Kiss, wat inhoud dat dit een uitstekende hardrock song is met hoog mee swing gehalte.
Daarna krijg ik "Wasted Days" te horen en ook hierin speelt Egonaut heerlijk dansbare hardrock, waarin het tempo hoog ligt en het ritme swingend is.
Dan volgt "Awake", dat een stukje zwaarder klinkt, een licht hypnotiserend ritme en prima tempowisselingen bevat en toch ook commercieel klinkt, waardoor ik met de muziek zit mee te bewegen.
In "Something Nothing" houdt de band het ritme ongeveer gelijk en ook nu krijg ik weer een dansbare hardrock song te horen, waarvan het onmogelijk voor me is stil te blijven zitten bij de muziek.
"Cursed And Damned" is een waanzinnig goede snelle hardrock song, waarbij het orgel voor een groot deel medebepalend is voor het geluid en ik vind dit veruit de beste song van de CD en dit nummer swingt dan ook als een trein.
Met "The Fight" gaat de band terug naar de commercie en opnieuw krijg ik een dansbare hardrock song te horen met een aanstekelijk ritme, die gevolgd wordt door "Loser", waarin Egonaut een beetje meer gas geeft, maar het dansbare er in houdt en ook dit is weer zo'n lekkere swingende hardrock song.
Het volgende nummer heet "Careless Awareless" en hierin blijft de band volharden in het spelen van lekker in het gehoor klinkende dansbare hardrock songs, waardoor ik nog steeds met de muziek zit mee te swingen.
Het laatste nummer heet "Palliation" en is een stuk langzamer dan de rest van de songs, maar heeft toch nog genoeg tempo om geen ballad genoemd te worden.
In deze song krijg ik wel een ander kant van de band te horen, want hierin zit de muziek meer in de stijl van hardrock gemixt met progressieve rock.
De CD "Mount Egonaut" klinkt weliswaar vrij commercieel, maar toch heb ik na beluisteren een gevoel van weldaad over me en heb ik me geen moment verveeld bij het luisteren naar deze lekker swingende muziek en ik vind dan ook, dat deze CD een "must" is voor alle hardrock liefhebbers.
Egonaut - Crawl - YouTube
www.youtube.com/watch?v=tJU-2hxwOGA
Geen opmerkingen:
Een reactie posten