Hij was eerder actief in andere bands en enkele daarvan heten, The Solarflares, The Prisoners, JTQ en Thee Headcoats en hij maakt ook deel uit van de band Graham Day & The Forefathers.
Samen met Viv Bonsels - orgel en zang, Mole Brooks - basgitaar en zang en Russ Baxter - drums vormt hij The Galileo 7, die uit Medway, Londen, Engeland komt.
Eerder werden er 2 albums uitgebracht; In 2010 was dat "Are We Having Fun Yet?" via Misty Lane Records en in 2012 "Staring At The Sound" via State Records.
Het nieuwe album verschijnt op het eigen Fool's Paradise label op zowel vinyl, CD en als download, waarbij opgemerkt kan worden, dat de bij vinyl versie een CD met 3 nummers, die niet meer op de LP pasten, is bijgevoegd, plus een download code.
"False Memory Lane" bevat totaal 14 nummers, waarvan de eerste "Don't Follow Me" heet en hierin hoor ik de band een uitstekende uptempo beat song spelen, waarin licht psychedelische invloeden zitten, die gevolgd wordt door "My Cover Is Blown", waarin de muziek al een stukje psychedelischer klinkt en verscheidene tempowisselingen bevat, waardoor het ritme op en neer golft.
Daarna krijg ik "You're Not Dreaming" te horen en daarin speelt de band een song in de stijl van "Staring At The Sound", dat wil zeggen een heerlijke aanstekelijke pop song.
Dan volgt de titelsong "False Memory Lane", een lekker klinkende beat song, waarin gebruik van strijkers gemaakt wordt en die uitstekende samenzang bevat en de muziek me aan die van The Hollies doet denken. (luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie)
In "Noboldy Told You" krijg ik weer zo'n heerlijke vrolijke aanstekelijke song te horen, waarbij het onmogelijk is stil te blijven zitten, waarna "Don't Know What I'm Waiting For" volgt en hierin laat de band me een schitterende swingende uptempo song horen, die me aan de muziek van The Dickies doet denken.
Met "I'm Still Here" krijg ik opnieuw een prachtige, naar zestiger jaren klinkende, beat song te horen, waarin een hoog mee zing gehalte zit.
Vervolgens krijg ik "Tide's Rising" te horen en ook in deze song laat de band me horen een prima stukje beat te kunnen maken, die ijzersterke samenzang bevat en in "Fools" verrast de band me op een fantastische psychedelische pop song, waarin invloeden van de muziek van The Beatles te horen zijn.
"Don't Want To Know" is een lekker klinkende uptempo beat song, die me door het opgewekte ritme aan zet tot dansen en "Little By Little", het laatste nummer van de LP, een schitterende psychedelische pop song.
Dan volgen de bonus nummers van de CD, waarvan "Blank Spot" de eerste is en hierin hoor ik de band een swingende, zestiger jaren gerelateerde, pop song spelen in een aanstekelijk dansbaar ritme.
De volgende song heet "Over And Over" en daarin krijg ik opnieuw een uitstekende uptempo beat song te horen, waarin deze keer subtiele invloeden van de muziek van The Who te horen zijn en in het allerlaatste nummer, getiteld "Reynard The Fox" schotelt de band me fantastische licht psychedelische garagerock pop song voor, die swingt als een trein.
The Galileo 7 heeft met "False Memory Lane" een uitstekend album gemaakt, waar ik met veel plezier naar heb geluisterd en me voor even terug in de jaren 60 waande, waardoor ik deze plaat dan ook van harte kan aanbevelen aan iedere zestiger jaren muziek liefhebber.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten