Stefano deed de opleiding voor het maken van muzikale composities bij Pietro Rigacci en was assistent van Alvin Curran bij "Crystal Psalms" en "Tufo Muto".
Tussen 1983 en 1990 trad hij in verscheidene Europese landen op met Trio Chitarristico Lucchese, een kamermuziek groep en in 1997 startte hij een samenwerking met de Italiaanse choreograaf Roberto Castello.
Vervolgens woonde hij van 1998 tot 1999 in Berlijn als uitwisselingsgast van het Duitse Academische Uitwisselings Programma DAAD, waarna hij in 2000 de gast was van de Kuenstlerhaus Schloss Wiepersdorf te Brandenburg en in 2002 kreeg hij een uitnodiging in Worpswede van het ministerie van Niedersachsen en won hij de Karl-Sczuka-Preis te Baden-Baden, Zwitserland met zijn werk "Il Tempo Cambia" en deze prijs won hij in 2007 nogmaals voor zijn radio stuk "Geologica".
Hij trad van 1991 tot 2002 met Ensemble Il Teatro Del Faro op en speelde van 1994 tot 2005 in het ensemble Vaga Orchestra, voordat hij in 2010 de band OTEME oprichtte.
Zijn muziek werd uitgevoerd in onder andere: Narni (Italië, 1989), Florence (Italië, 1989), Gent (België, 1991 en 1999), Wroclaw (Polen, 1991 en 1994), Helsinki (Finland, 1993), Faroer Eilanden (1995), Berlijn (duitsland, 1998 en 1999)Philadelphia (Amerika, 2000), Yokohama (Japan, 2001), Hong Kong (Japan, 2002) Rome (Italië, 2004), Crest (Frankrijk, 2010) en nog een heleboel andere plaatsen over de gehele wereld.
De band OTEME bestaat uit: Valeria Marzocchi - fluit, piccolo, en zang, Nicola Bimbi - oboe en Engelse hoorn, Lorenzo del Pecchia - clarinet en bas clarinet, Maicol Pucci - trompet en flugelhoorn, Valentina Cinquini - harp en zang, Emanuela Lari - piano, orgel en zang, Gabriele Michetti - basgitaar, dubbele bas en zang, Matteo Cammisa - drums, xylofoon en tympani en Stefano Gianotti - zang, klassieke en elektrische gitaar, banjo, harmonica, synthesizer en enkele niet zo alledaagse instrumenten zoals bijvoorbeeld een plastic fles en als gastmuzikant speelt Thomas Bloch, die eerder werkte met Tom Waits, Radiohead, John Cage en Gorillaz, mee in 1 nummer (Mattino).
Alle 11 stukken muziek van "Il Giardino Disincantato", het debuut album van OTEME uit 2013, werden gecomponeerd door Stefano in de periode tussen 1990 en 2011, waarna in 2015 het tweede album van de band verscheen, getiteld "L'Agguato, L'Abbandono, Il Mutamento".
Op 4 mei 2018 werd het derde album "Il Corpo Nel Sogno" via het MaRaCash label uitgebracht en daarop bestaat de band uit: Valeria Marzocchi - fluit, piccolo, en zang, Lorenzo del Pecchia - clarinet en bas clarinet, Maicol Pucci - trompet picolo trompet en flugelhoorn, Marco Fagioli - bas tuba, trombone en siphon, Stefano Gianotti - zang, solo- en basgitaar, percussie, harmonica, synthesizer, elektronica en speelgoed piano, Emanuela Lari - piano en zang, Valentina Cinquini - harp en zang, Riccardo Ienna - drums en percussie en Gabriele Stefani en Edgar Gomez - zang, plus gastmuzikant Antonio Caggione - vibrafoon in 2 nummers.
Het album, dat 12 nummers bevat, start met "Rubidor #1", waarin de band me een schitterend eentonig startent avant garde nummer voorzet, waarin de percussie en synthesizer het ritme en tempo bepalen, waarna er langzaam aan meer instrumenten worden toegevoegd en ook de zang erbij komt en het nummer ontaard in een spannend stuk improvisatie en dit wordt gevolgd door de titel song "Il Corpo Nel Sogno", een prachtige rustige pop song, waarin de zang met harpspel en een enkele gitaar akkoord begeleid wordt (luister naar dit nummer via de bandcamp link onder de recensie).
Daarna schotelt de band me een fantastische spannende avant garde song voor, getiteld "Neglibor", die diverse tempowisselingen en invloeden uit jazz en improvisatie bevat, waarna "Blu Marrone" volgt en ik uitstekend instrumentaal avant garde nummer hoor, dat in een niet al te hoog tempo gespeeld wordt en enkele tempowisselingen en invloeden uit de jazz heeft.
In "Sono Invisible (Bolero Terzo)" laat de band me een rustig startende song horen, die langzaam aan iets meer tempo krijgt en een aanstekelijk dansbaar ritme heeft, totdat de band besluit het roer om te gooien en vervolgt met een mooi rustig stuk zang, dat met trompet, tuba en drums begeleid wordt en in "Strippale" hoor ik een geweldig swingend intsrumentaal nummer en voor mijn geestesoog zie ik hierbij al een striptease uitgevoerd worden.
Dan brengt OTEME "Un Paradiso Con Il Mal Di Testa" ten gehore en een heerlijk dansbaar nummer in een gemiddeld tempo speelt, dat een licht hypnotiserend ritme heeft en plotseling eindigt, om gevolgd te worden door "Naseita Dei Fiori", dat uit 3 delen bestaat, die in verschillende jaren gemaakt zijn, waarvan het eerste deel "Il Cimitero Delle Fate" in 1989 en hierin schotelt de band me een zwaar klinkend nummer voor, dat echter luchtig start met het geluid van klankschalen, waarna duitere klanken het overnemen en de muziek uit een apocalyptische film lijkt te komen, waarna geeindigd wordt met het geluid van een klankschaal en in het tweede deel "Di Passagio" (1996) krijg ik een prima stuk experimentele avant gardistische kamermuziek voorgezet, waarna het derde en laatste deel van het nummer volgt, getiteld "Prato Fiorito" (2017), dat weer met klankschalen begint en dan over gaat in een stuk geïmproviseerde muziek, waarin flink geëxperimenteerd en in een gemiddeld tempo gespeeld wordt.
Vervolgens hoor ik "Orfoe E Moira", een prachtige melodische pop song, die een aanstekelijk dansbaar ritme heeft en "Rubidor #2", een verrukkelijk swingend instrumentaal nummer, dat zeer dansbaar is en een terugkerend percussie ritme heeft.
"Il Corpo Nel Sogno" van OTEME bevat 12 schitterende afwisselende nummers, die varieëren van spannende avant garde tot melodisch en soms geïmproviseerd zijn en ik kan liefhebbers van deze genres, deze CD dan ook ten zeerste aanraden.
* De muziek van deze band/artiest is ook regelmatig te beluisteren op maandagavond tussen 20.00 en 22.00 uur (Europese tijd) in het radio programma Carry's Music Machine via www.osuradio.nl
Geen opmerkingen:
Een reactie posten