De band begon in 1989 als een eenmans project, maar groeide uit tot een volwaardige band en bracht sinds hun beginperiode met de regelmaat van de klok CD's uit, waarvan de eerste, simpel getiteld "Darxtar", in 1991, die een oplage had van 1000 exemplaren.
Daarna volgden "Darker" (700 stuks, 1993), "Daybreak" (1000 stuks, 1994), "Sju" (1000 stuks, 1996), "Tombola" (2001), "We Came Too Late" (2005) en in 1997 verscheen er een officiële bootleg CD-R, waarop Nik Turner (Hawkwind) meespeelt in een zeer beperkte oplage van 100 genummerde exemplaren.
Verder brachten verscheidene labels in de loop der jaren verzamel CD's uit, waar de band met 1 of meerdere nummers op te horen is.
Darxtar bestaat tegenwoordig uit: K. Soren Bengtsson - zang en gitaar, Marcus Pehrsson - basgitaar en zang, Patric Danielsson - drums en zang, Per Hillblom - synthesizer en keyboards en Fredrik Sundkvist - viool.
De CD "Aged To Perfection" bevat 8 nummers en start met de titelsong, een heerlijke rustige song met ruimtelijke geluiden, waarin ook de viool een grote rol speelt.
Hierna volgt het eveneens rustige "In Green Heat", dat een schitterende popsong is met een aanstekelijk ritme en ook hierin zitten de nodige invloeden van spacerock verweven.
"Mörkret" is experimenteel en onheilspellend en loopt vlekkeloos over in "Tired Nature" een fantastische song, die het midden houdt tussen een spacerock nummer van Hawkwind uit hun begin periode en een progressieve rocksong.
Vervolgens krijg ik "Some Things" voorgeschoteld, dat een erg prachtige rustige song is met symfonische invloeden.
Daarna krijg ik "In A Time" te horen, dat eveneens erg rustig is, maar omdat de muziek, die hierop trouwens veel weg heeft van die van Porcupine Tree, op een zeer spannende manier gespeeld wordt, wordt dit nummer een genot om te beluisteren.
Ook met "Moving Along", waarin het tempo iets opgevoerd wordt en waarin verscheidene tempowisselingen voorkomen, weet de band me volkomen te boeien met hun aan spacerock verwante muziek.
Als laatste nummer krijg ik "Fiska Pä Gräsmattan" te horen, een bijna 12 minuten durende progressieve rocksong, die in een monotoon ritme gespeeld wordt, waardoor een hypnotiserend effect gecreeërd wordt en daar door heen stukken spacerock en experimentele rock.
Darxtar heeft met "Aged To Perfection" een grandioos stuk muziek afgeleverd, dat wat mij betreft tot de beste van 2012 gerekend kan worden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten