Die CD is tot stand gekomen door het zogenaamde "crowdfunding", waarbij een groep mensen financiël bijdragen aan een product.
Life's Electric bestaat uit: Ferry Van Der Woude - zang, Michael Schuurmans - toetsen, Michiel Brankaert - gitaar en zang, Michiel Korsten - drums, Jouri Van Thuijl - gitaar en Lars Geuskens - basgitaar en zang.
Voor hun debuut CD "Trust Me I Am A Doctor" werkte de band samen met opkomend striptekenaar Jules Calis, die per nummer een illustratie maakte naar aanleiding van de gesprekken, die hij had met de band over de songs.
De eerste song, "Miss Believe", is een lekker in het gehoor klinkende poprocksong met duidelijk hoorbare jaren 80 invloeden en het volgende nummer "Lie To Me" is eveneens een prima poprocksong in up-tempo gespeeld en heeft een
aanstekelijk ritme.
Vervolgens hoor ik "Don't Stop Me", dat weer richting 80's gaat en ook hierin ligt het tempo vrij hoog, maar voor "Dead But Breathing" verandert de band het ritme en schotelt me een heerlijk swingende rocksong voor.
Daarna hoor ik "Revelations", waarin de band nog steeds in een hoge versnelling speelt en ook dit is weer zo'n lekkere swingende song en in "Losing Game" verandert er eigenlijk weinig, hoewel ik daar toch weer iets sterker de jaren 80 in ontdek.
"Thirteen" blijft, ondanks dat de muziek best lekker klinkt, ook helaas in hetzelfde straatje steken en dat geldt ook voor "Kissed By A Train".
"Debris Flow" is een welkome afwisseling, omdat de band hierin een stukje meer naar de rock gaat en nog steeds wordt het tempo hoog gehouden en ik vraag me af of daar in het laatste nummer van de CD, "Cold Sweat And Shivers"
verandering gaat komen en de band me weet te verrassen met een rustige song, maar dat blijkt valse hoop, want ook in deze song blijft het tempo onverandert.
De debuut CD van Life's Electric is de moeite van het beluisteren zeker waard, alhoewel ik hem persoonlijk een beetje teveel van hetzelfde vind klinken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten