maandag 28 april 2014

Review: Les Rivals - Les Rivals (Casbah Records, 2014) (Garagerock)

Les Rivals is een band uit Parijs, Frankrijk, die bestaat uit: Matthew Lister - zang, Hervé Lefèvre - sologitaar, Samuel Levasseur - basgitaar, Clément Hering - orgel en zang en Dom Karsenti - drums.
De band bracht in augustus 2010 hun debuut single "Take You Out" / "Girls"  via Close Up Records uit, die vooraf werd gegaan door de demo "We Did It To Ourselfs" / "The Gutter" / "Who Are You?" en gevolgd werd door de single "SugarBabies" / "Fruitcake",  die in november 2012 via het Mauvaise Foi Records label uit kwam.
De opnamen voor hun eerste LP begonnen in het voorjaar van 2013 en duurden tot de zomer van dat jaar, waarna Casbah Records het album, dat alleen op vinyl te koop is, in april 2014, uitbracht.
Aan de LP werkt een scala van gastmuzikanten mee, waaronder: Géraldien Chemin - dwarsfluit, Marielle Chatain - saxofoon, Olivier Mislet - trompet, Nelson Silva - trombone, Kik - mondharmonica, Mathieu Karsenti - percussie, Léo Poumay - sitar en Margot - hobo.

Het album "Les Rivals" bevat 11 nummers, waarvan "Police Station" de eerste is en hierin hoor ik de band een schitterende uptempo psychedelische garagerock song spelen, die invloeden kent van het Rolling Stones album "Their Satanic Majesties Request".
Daarna krijg ik "Falling From The Shelter" te horen, waarin de band een uistekende beat song ten gehore brengt, waarin ook garagerock invloeden in zitten.
Dan hoor ik "Glory Days", een heerlijke swingende pop song, waarin de muziek me lichtelijk aan die van The Stranglers doet denken, waarna ik "Hole In My Heart" te horen krijg, dat met een startende brommer begint en ook in deze fantastische snelle punkrock song laat de band me vermoeden, sterk door de muziek van The Stranglers beïnvloed te zijn.
Ook invloeden uit de blues zijn te horen en wel in "In My Bed", waar verder garagerock en psychedelische muziek in te horen is en in "Take Me For A Ride" laat de band me genieten van een geweldige licht psychedelische pop song, waarin subtiel gebruik is gemaakt van de sitar en hier naar luisterend hoor ik ook de invloed van The Beatles in de muziek terug. (luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie)
Kant 2 begint met "She Don't Care", waarin de band verder gaat met het spelen van heerlijke swingende pop muziek met sixties invloeden en in "Sunshine" krijg ik een vrij commercieel klinkende pop song te horen, die tot dansen aan zet en in dit nummer wordt gebruik gemaakt van een blazerssectie.
Vervolgens hoor ik de band een lekker klinkende pop song spelen, waarin licht psychedelische en progressieve rock invloeden in zitten, getiteld "The Park".
"Pretty Music" klinkt me, zoals de titel al doet vermoeden, als prettige muziek in mijn oren en hier hoor ik de band een schitterende mix van pop en garagerock in een swingend jasje spelen.
Het laatste nummer van de LP heet "Halfway There" en hierin keert de band terug naar het psychedelische spel van de A-kant en in dit nummer krijg ik een waanzinnig goede licht hypnotiserende psychedelische pop song te horen, waarmee de band me volledig in de ban van hun muziek weet te krijgen.

De debuut LP van The Rivals staat vol fantastische songs, waarin de band zich vooral door de muziek van de jaren 60 bands heeft laten beïnvloeden en ik kan iedere liefhebber van dit genre dan ook aanraden, dit album eens te gaan beluisteren, om tot dezelfde conclusie te komen als ik: Schitterend!




Geen opmerkingen:

Een reactie posten