In 2009 bracht dit duo hun debuut album "We Buy Gold" uit via het Quetempo label, die in 2012 gevolgd werd door "Mugza", die via het Inner Ear label verscheen met daar op 9 instrumentale nummers.
De eerste daarvan heet "Horses", een rustig nummer, dat met experimentele klanken begint en een hypnotiserend ritme heeft, dat enigszins oosters aan doet.
Tevens zijn daarin ook invloeden uit filmmuziek te horen en verder bepalen zigeunerklanken het nummer mede via het schitterende vioolspel.
Vervolgens krijg ik "Los Dos Aguas" voorgeschoteld en dit nummer begint met treurig klinkend zigeunerachtig vioolspel, dat langzaam aan verandert en een swingender en iets progressiever ritme krijgt.(Luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie)
Daarna hoor ik "Vorvoros", dat een zwaar nummer is, met depressieve klanken, dat ook experimentele geluiden bevat en daaardoor vrij psychedelisch over komt.
In "Apiequacha" speelt de band heerlijke stukje rustige experimentele muziek, dat op klassieke gitaar en keyboardsgespeeld wordt en een terug kerend ritme heeft.
Dan hoor ik "Teqeaut", een fantastisch 13 minuten durend progressief nummer, waarin de band er lustig op los experimenteert en invloeden uit oosterse muziek,
symfonische en zigeuner klanken, in een niet al te hoog tempo, te horen zijn en dit daardoor tot een werkelijk waanzinnig goed stuk muziek uit laten groeien, waarin ook nog eens een licht hypnotiserend ritme zit.
Met "Utiel" laat de band een rustig nummer horen, waarin het gitaarspel centraal staat, dat met het bijgevoegde synthesizer geluid en vioolspel een schitterend geheel op levert.
"To Lose Lautrec" begint met subtiele vage klanken, waarin de band me even aan The Beatles doet denken, die over gaan in serieus klinkend vioolspel, waarin ik vind, dat het soms haast klassiek klinkt, maar ook hoor ik hier weer de zigeuner klanken in en tevens oosterse invloeden.
Dance invloeden zijn te horen in "West Earn", dat behalve dance, ook een hypnotiserend ritme bevat, symfonisch is, waarin de muziek langzaam aanzwelt tot het zijn climax bereikt heeft.
Het laatste nummer is met zijn 14 minuten, meteen ook het langste en hierin is van alles te beleven.
De start is rustig, maar daarna voert de band het tempo iets op en wordt het hypnotiserend door een terug kerend ritme, dat tot dansen aan zet en door de diverse tempowisselingen weet de band het tot het einde toe lekker spannend te houden.
De CD "Mugza" is er één waar ik als muziekliefhebber niet omheen kan en ik vind dat Sancho 003 hiermee een stuk muziek heeft weten te maken, die ik tot de buiten categorie reken: Een echte aanrader dus!
Sancho 003 - Los Dos Aguas - YouTube
www.youtube.com/watch?v=v1ErVV_3Q-U
Geen opmerkingen:
Een reactie posten