The Creation Factory werd in 2016 te Los Angeles, Amerika, opgericht door Shane Stots - basgitaar en zang en Iggy Gonzalez - drums en zang, beiden leden van de neo-psychedelische band The Mystic Braves en bestaat verder uit: Neil Soiland - sologitaar en zang, , Gabe Pacheco - slaggitaar, Glenn Brigman - orgel en Justin Smith - tamboerijn.
Op 16 januari 2017 verscheen de debuut single van de band "Let Me Go"/ "You Got It" in een beperkte oplage van 341 stuks via het Market Square Records label, waarbij opgemerkt kan worden, dat alle singles een dubbele fotohoes hebben en geprint zijn in zestiger jaren stijl en de eerste 300 tevens een hand genummerde appel groen gekleurde insert kaart bevatten, terwijl de nummers 301-341 zijn voorzien van een rode insert kaart.
De single is ook verkrijgbaar via Normans Records (UK), Rough Trade (UK), 13 O'Clock Records (USA) en via Clearspot Distribution (NL) en als digitale uitgave via Market Square Records.
"Let Me Go", de A-kant van de single, is een lekker in het gehoor klinkende swingende uptempo beat song, die psychedelische orgelklanken en een aanstekelijk ritme bevat, terwijl "You Got It" een schitterende swingende instrumentale psychedelische mix is van garagerock en beat, waarbij stil zitten geen optie is. (luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie)
De single "Let Me Go"/ "You Got It" van The Creation Factory bevat 2 fantastische nummers, die in de jaren 60 gemaakt hadden kunnen zijn en ik kan deze single dan ook van harte aanraden aan iedere liefhebber van jaren 60 muziek.
* De muziek van deze band/artiest is ook regelmatig te beluisteren op maandagavond tussen 20.00 en 22.00 uur (Europese tijd) in het radio programma Carry's Music Machine via www.osuradio.nl
The Sticks uit Brighton, Engeland bestaat uit: James "The Plague" Tranmer, Iain Paxton en Stuart Cartland.
De band bracht hun "No Sustain EP" op 31 oktober 2016 via het Market Square Records label in een beperkte oplage van 3oo stuks uit in een hand genummerde hoes, waarbij tevens een tekstvel zit.
De EP, die 4 nummers bevat, start met "No Sustain", waarin ik de band een uitstekende mix van punk en new wave hoor maken, die diverse tempowisselingen heeft (luister naar dit nummer via de bandcamp link onder de recensie) en gevolgd wordt door "Cobblers", een korte mooie melodische licht psychedelische pop song.
Kant B begint met "Air Atlantis" en daarin krijg ik opnieuw een heerlijke mix van punk en new wave voorgeschoteld, die me lichtelijk aan de muziek van PIL doet denken en in "Casual Man" zet The Sticks me een schitterende pop song voor, die in een cabaret niet zou misstaan en hierin laat de band een mix van hip hop en een funky dansbaar ritme horen.
"No Sustain EP" van The Sticks is een lekker in het gehoor klinkende swingende plaat, waarin de band een eigen geluid heeft weten te creëren, waarvan ik van begin tot einde heb genoten en die ik iedere liefhebber van de betere pop kan aanraden.
* De muziek van deze band/artiest is ook regelmatig te beluisteren op maandagavond tussen 20.00 en 22.00 uur (Europese tijd) in het radio programma Carry's Music Machine via www.osuradio.nl
Andy Gunn uit Inverness, Schotland, leerde zichzelf, als teenager, gitaar spelen bij het beluisteren van oude blues gitaristen zoals Muddy Waters en Lightnin' Hopkins.
Met zijn school band Jumpin' The Gunn kreeg hij een wereldwijd contract bij Virgin's blues label Pointblank, dat slechts van korte duur bleek te zijn.
Hij reisde naar Memphis, Tennessee, Amerika, waar hij samen speelde met Al Green’s rhythm sectie en Pops Staples om maar enkele namen te noemen.
Toen hij terug in Engeland was bracht hij een album uit met Provogue en speelde met vele acts, waaronder The Sensational Alex Harvey Band, Martin Stephenson, met leden van Gary Moore's Midnight Blues Band en harp speler Errol Linton.
Daarna ging hij opnieuw naar Amerika, waar hij met vele grootheden uit de muziekscene jamde in steden als New York, Chicago, Memphis, Nashville en New Orleans.
Hoogtepunten uit zijn carrière zijn het optreden met Buddy Guy in de Queen's Hall te Edinburgh, met Geno Washington op het Belladrum Tartan Heart Festival en een jam met Albert Collins te Londen.
Daarna stelde hij een band samen, waar hij live mee ging optreden en verder bestond uit: Will Miller - basgitaar, Fraser McLean - sologitaar en Andy Davidson - drums.
Hij bracht 4 zelf geproduceerde albums uit, getiteld "Flip Flop Kinetics" (2001), "Bonar Bridge Sessions" (2005), "Regional Variations" (2009) en "Miracle Of Healing", die hij samen met Martin Stephenson voor het Barbaraville label produceerde (30 juli 2014), die in januari 2016 door het Market Square Records label opnieuw uitgebracht wordt.
De artiesten, die op dit album meespelen zijn: Andy Gunn - solo-, slaggitaar en zang, Neil Harland - basgitaar, John Steel - keyboards, Kate Stephenson - drums, Martin Stephenson - akoestische gitaar en percussie, Jim Hornsby - dobro, Malcolm McMaster - pedaal steel gitaar en Jo Hamilton, Susanna Wolfe en Miriam Campbell - achtergrond zang.
Het album "Miracle Of Healing" bevat 11 nummers, waarvan de eerste "Are We Thru?" heet en hierin laat Andy me genieten van een schitterende blues song, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt, waarna ik "Black Heart" te horen krijg en in dit nummer laat hij me een swingende mix van pop en blues horen, waarbij stil zitten niet aan de orde is. (luister aar dit nummer via de youtube link onder de recensie)
Daarna hoor ik "Beyond The Open Door", waarin hij me een prachtige rustige country song voorschotelt, die gevolgd wordt door "Brighter Days", een heerlijke langzame blues song met een slepend ritme, waarin, behalve de gitaar, ook het Hammond orgel een belangrijke rol speelt.
Ook "Freedom Reality" is een rustige song en hierin laat Andy me een uitstekende mix van country en pop horen en "Harmony Of One" is een opnieuw een prima rustige mix van pop en country.
Dan volgt "Hold On" en hierin speelt hij ook nu weer een rustige pop song, die gewoon lekker klinkt en "Planting The Seeds" is een schitterende pop song, die blues en lichte country invloeden bevat.
In "Miracle Of Healing" zet hij me opnieuw een mooie rustige pop song voor, waarin lichte country invloeden zitten en in "Trouble Woman" laat hij me genieten van een fantastisch stukje blues, dat in een niet al te hoog tempo gespeeld wordt, waarna het laatste nummer volgt, dat "Road That Leads Back Home" heet en daarin speelt hij opnieuw een prachtige rustige pop song met country invloeden.
Het album "Miracle Of Healing" van Andy Gunn bevat 11 lekker in het gehoor klinkende songs, die zeker bij liefhebbers van country en blues in de smaak zullen vallen en ik hen dan ook aanraden deze schijf eens te gaan beluisteren.
In 2012 richtte Curtis Godino samen met Skyler Toski, Nicole Zamfess, Leonard Skillet, Lily Rogers en Sam Dishy de band Worthless op in de staat Florida, Amerika.
De band, die zich muzikaal liet beïnvloeden door de muziek van jaren 60 bands zoals The Fugs, verhuisde daarna naar Brooklyn, New York en bracht begin 2015 hun debuut LP op hun eigen label uit, na eerst een 7" vinyl single in eigen beheer te hebben uitgebracht.
De tweede 7" vinyl single van de band "Children Of The Grave" is in 2015 via het Market Square Records uit Engeland verschenen.
Op de A-kant, "Children Of The Grave, hoor ik de band een schitterende psychedelische pop song spelen, waarin de zang in de muziek me doet denken aan die van de jaren 60 band The Baroques uit Milwauki, maar ook invloed van een vroege Pink Floyd bevat. (luister naar dit nummer via de bandcamp link onder de recensie)
In "Softest", dat de B-kant van de single is, laat de band me opnieuw genieten van een heerlijke psychedelische pop song, die in een vrij rustig tempo gespeeld wordt en ook in dit nummer pakt de band muzikaal terug naar de psychedelische jaren 60.
De single "Children Of The Grave", van Worthless, bevat 2 schitterende psychedelische songs, die je als liefhebber van psychedelische muziek niet mag missen, oftewel: Verplichte kost!
The Wrong Society komt uit Hamburg, Duitsland en bestaat sinds de oprichting uit: Kai Becker - sologitaar en zang, Arne Kron - basgitaar en zang, Karsten Scholz - orgel en zang en Bernie Bernaise - drums.
De band maakte in 2014 hun debuut met een cassette en 7", die begin 2015 gevolgd werd door hun volgende 7", die ook nu weer in eigen beheer werd uitgebracht.
"She Destroyed Me", die in 2015 via Market Square Records verscheen, is de derde single van de band en de eerste, die niet in eigen beheer werd uitgebracht.
Op de A-kant, "She Destroyed Me", laat de band me genieten van een uitstekende uptempo garagerock song met een aanstekelijk ritme, waarin een lekker klinkend psychedelisch orgeltje zit (luister naar dit nummer via de yutube link onder de recensie) en op de B-kant, die "Without You" heet, krijg ik opnieuw een fantastische licht psychedelische garagerock song te horen en deze wordt in een gemiddeld tempo gespeeld.
The Wrong Society heeft met de single "She Destroyed Me" 2 schitterende psychedelische garagerock songs uitgebracht, die ik iedere liefhebber van dit genre en van psychedelische muziek kan aanraden.
De bandleden van The Suburban Homes komen uit Crawley, West Sussex, Engeland.
De band besloot, in 2014, op een goede dag enkele songs op te nemen, dat slechts een paar uur tijd in beslag nam.
Hun debuut werd via het Market Square Records label in een beperkte oplage van 300 stuks als 7" vinyl EP uitgebracht met de titel "Suburban Home E.P" en bevat 3 songs.
Hun nieuwe single, die 20 juli 2015 als digitale single via Total Punk Records verscheen en op een 8 sporen bandrecorder werd opgenomen, heet "Conformity In The U.K." en is 26 augustus 2015 als 7"vinyl single, via het Market Square Records label uitgebracht.
"Conformity In The U.K." is de A-kant van de single en hierin krijg ik een schitterend nummer in de stijl van de Lo-fi punk bands van eind 70er jaren te horen, dat swingt als een trein. (luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie)
De B-kant heet "Television Spies" en ook dit heerlijk swingende nummer met een aanstekelijk dansbaar ritme, waarbij het onmogelijk is om niet in beweging te komen, straalt de Lo-fi punk van eind jaren 70 uit en vergelijkingen met bands als Mekons en The Swell Maps, zijn dan ook snel gemaakt.
The Suburban Homes hebben met "Conformity In The U.K." een geweldige single gemaakt en ik kan deze dan ook voor de volle 100% aanraden aan alle liefhebbers van Lo-fi punk.
Singer-songwriter Paul Messis uit Billinghurst, West Sussex, Engeland, brengt sinds 2008 zijn muziek uit onder zijn eigen naam via verschillende platen labels, zoals het Engelse State Records, het Amerikaanse 13 O'Clock Records uit Austin, Texas en zijn eigen Market Square Records.
Paul, die ook basgitarist van The Higher State is, neemt zijn muziek op in de Sandgate Sound Studios te Sandgate aan de zuidkust van Kent en hij is sterk beïnvloed door zestiger jaren garagerock bands, zowel uit Engeland als Amerika, vooral die van het Fenton label en door bands uit de West Coast folkrock scene en de psychedelische muziek.
Zijn debuut LP "The Problem With Me" verscheen in 2011 via het 13 O'Clock Records label, vooraf gegaan door de 7 inch vinyl singles "Stuck In Society" (2009, State Records), "Lost And Found" / "I Gotta Go" (ltd. edition, 2010, 13 O'Clock Records) en "Time Will Tell" / "When You Pass Me By" (2010, State Records) en in 2012 bracht hij samen met Jessica Winter de 7 inch vinyl single "Sunflower" via State Records uit.
Vervolgens verscheen zijn tweede album "Case Closed" in een beperkte oplage van 500 stuks op 180 gram vinyl in 2013 via het State Records label, terwijl de single "The Blind Leading The Blind" uit 2015 via zijn eigen Market Square Records label is verschenen.
De 7" vinyl single bevat een hand genummerde poster en is in een beperkte oplage van 300 stuks uitgebracht, waarvan de eerste 100 exemplaren in een door Paul Messis gemaakte gefotokopieerde klaphoes verschijnen, terwijl de andere 200 met een Market Square maatschappij hoes worden uitgebracht.
De A-kant van de single "The Blind Leading The Blind" is een lekkere swingende garagerock song, waarin ik lichte invloeden van de Nederlandse band The Outsiders hoor, maar ook zitten er invloeden van Amerikaanse garagerock bands in. (luister naar dit nummer via de bandcamp link onder de recensie)
De achterkant van de single heet "As Time Rolls By" en daarin krijg ik een fantastische swingende beat song te horen, waarin de muziek me terug voert naar de jaren 60, terwijl het nummer, net als in die tijd, slechts iets meer dan 2 minuten duurt.
Paul Messis heeft met de single "The Blind Leading The Blind" / "As Time Rolls By" opnieuw 2 schitterende nummers afgeleverd, die er om schreeuwen gedraaid te worden en dus een aanrader zijn voor liefhebbers van zowel garagerock als beat.
Michael Lynch komt uit Long Island, New York, Amerika en is behalve singer-songwriter ook platen producer voor diverse artiesten en speelde in verscheidene New Yorkse bands.
Vanaf 2003 brengt hij met de regelmaat van de klok singles en EP's uit, die de sfeer van de jaren 60 uitwasemen, hoewel hij niet in die periode opgroeide.
Zijn nieuwste single "She's On Her Way" wordt via het Engelse Market Square Records label van muzikant Paul Messis op een gelimiteerde 7" vinyl single in een oplage van 300 stuks met hand genummerde fotohoes uitgebracht.
De A-kant van de single is de titelsong "She's On Her Way" en hierin hoor Michael een schitterende sixties song vertolken, die net geen 2 minuten duurt en associaties bij me oproept met de Britse Mersey beat muziek van onder andere The Hollies, Gerry & The Pacemakers en The Beatles.
De andere kant van de single heet "This Girl" en ook hierin laat Michael zijn voorliefde voor de jaren 60 naar voren komen en speelt hij een vrij rustige aangenaam klinkende sixties song van 2 minuten, zoals dat in die periode gewoon was.
Na het beluisteren van deze heerlijke single, waarin de muziek van de jaren 60 op schitterende wijze vertolkt wordt, kan ik maar één conclusie trekken en dat is dat de sixties muziek nog steeds volop leeft en deze single is dan ook een aanrader voor iedereen, die deze muzikale periode in zijn/haar hart draagt.
Multi-instrumentalist Simon Jones begon in 1990 met het opnemen van psychedelische songs en instrumentale nummers met de band Vibrasonic en nadat hij 2 albums en verscheidene singles had uitgebracht en met gitaar legendes Dick Dale en Link Wray had opgetreden, stopte hij met Vibrasonic en richtte hij in 2002 de band The Space Agency op. Samen met zijn Japanse vrouw Hiromi Fukuzawa - slaggitaar, basgitaar en bariton gitaar en (Welshman) Andrew Bowler - drums vormt hij de band, die uit Hove, Sussex, Engeland komt en uitsluitend instrumentale nummers speelt. De band bracht zijn eerste CD, getiteld "1st Album" in 2003 uit, gevolgd door "Galactic Vibrations" in 2004 en "Kaleidoscopic Sounds" in 2005, die allen via het Tremlo Records label verschenen, waarna dit zelfde label in 2012 de compilatie CD "Galactic Guitars, The Best Of The Space Agency" uitbracht. De 7" vinyl single "Bombay Potatoes" / "Purple Power", die in een zeer gelimiteerde hand genummerde oplage van 300 stuks wordt uitgebracht, is hun debuut op het Engelse Market Square Records label. De A-kant "Bombay Potatoes" is een schitterend psychedelisch instrumentaal stukje beat muziek, waarin uitstekend sitar spel te beluisteren is en me terug naar de jaren 60 laat verlangen.(luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie) In "Purple Power" brengt de band me verder terug in de tijd met een heerlijk surf nummer, dat in de stijl van The Chantays gespeeld wordt, maar ook sterk beïnvloed is door de surf muziek van Dick Dale en The Surfaris. The Space Agency heeft met deze single een geweldig stuk muziek afgeleverd en mijn verlangen naar hun nieuwe CD, waarvoor de opnamen al aan de gang zijn, sterk aangewakkerd.
The Space Agency - Bombay Potatoes - YouTube www.youtube.com/watch?v=hn59VtSz7ic
The Young Sinclairs komen uit Raonoke, Virginia, Amerika en werden in 2005 door singer-songwriter Samuel J Lunsford opgericht.
De band bestaat verder uit: Daniel Cundiff, Sean Michael Poff, John Thompson en Jonathan Woods.
Sinds hun oprichting, bracht de band reeds 8 LP's, 1 EP en 4 singles uit via diverse labels, zoals Planting Seeds Records en Chimney Sweep Records, maar ook verschenen er CD-R uitgaven in gelimiteerde oplages via Kindercore Records en een cassette album via On Funny/Not Funny Recordings.
"Engineer Man" / "Problems" is de vierde single van de band en deze is via het Engelse Markert Square Records label uitgebracht in een beperkte 7" vinyl oplage van slechts 300 stuks.
De A-kant "Engineer Man" laat me meteen horen, dat de band sterk beïnvloed is door the Byrds en The Who en als ik niet beter wist, zou ik denken, dat dit een schitterende onbekend gebleven song uit de begin periode van laatstgenoemde groep was.
De B-kant "Problems" versterkt die gedachte nog meer en ook hier hoor ik de begin periode van The Who sterk in terug, zodat ik, na beluistering van deze geweldige single, maar één conclusie kan trekken en dat is dat deze band er slaagt de jaren 60 op een fantastische manier weet terug te brengen.
