uitgebracht, die in 2007 een vervolg kreeg door de via het Portugese Equilibrium label verschenen CD "Embrace The Fool", heeft het Nederlands-Duitse duo Poets To Their Beloved in 2012 opnieuw een CD in eigen beheer uitgebracht en deze heet "Interstellar Reunion".
Poets To Their Beloved zijn Saskia Domisse en Marcel Schiborr, die bijgestaan worden door Sjanneke Van Herpen - viool en Erwin Duin - zang.
De CD "Interstellar Reunion" bevat 11 eigen nummers, waarvan "Vicious Circle" het openingsnummer is en wat me meteen opvalt is het feit dat de muziek hierin in vergelijking tot de songs van hun eerdere CD's meer naar de folk neigt, alhoewel ik hierin toch ook nog wel wat Dead Can Dance invloeden hoor.
De song, die in een rustig tempo wordt begonnen, krijgt langzaam aan iets meer vaart en heeft een ritme, dat je het lekkere gevoel geeft, dat je krijgt als je in een kinderdraaimolen zit en ik begin me dan ook met dit
heerlijke ritme mee te bewegen.
De volgende song is het titelnummer van de CD en ook dit is een vrij rustig stukje muziek, waarin de spanning, die opgeroepen wordt, voelbaar is.
"Desert Voice" heet het volgende nummer en dit schitterende nummer is, op het meeneuriën door Saskia en Marcel na, volkomen instrumentaal.
Dan volgt "This Battle", waarin het duo terug gaat naar het maken van muziek in de stijl van Dead Can Dance en dan met name naar de stukken, die door Brendan Perry gezongen werden, maar ook zitten er soundscapes in verwerkt, waardoor het toch een eigen uitstraling krijgt.
Daarna krijg ik "Dark Planet" te horen en dit begint dreigend en overrompelt me volkomen en nadat de zang ingezet wordt, verandert het en krijg ik het idee, dat ik naar een soort filmmuziek zit te luisteren, maar wel één die erg spannend klinkt en me op het puntje van mijn stoel gekluisterd houdt.
Vervolgens is het de beurt voor "Ecstatic Dance Act II", dat met zang begint, waarna de zware tonen van de
synthesizer invallen, die samen met de E-drums het nummer meer inhoud geven.
In "Fall" hoor je Saskia één van haar vroegere songs live vertolken en deze klinkt prachtig.
"The Birds, The Sea, The Wind" is het volgende, dat ik te horen krijg en ook dit is weer zo'n schitterende song, waarmee Poets To Their Beloved weet te overtuigen van hun kunnen, al moet ik eerlijk zeggen, dat ze mij dat al hadden gedaan met "Embrace The FooL".
Met "Silent Prayer" lijkt de muziek langzaam aan weer de kant van de folk op te gaan, totdat het halverwege het nummer in een zwaarder ritme over gaat en de cello het ritme gedeeltelijk over neemt en de muziek een andere wending neemt.
Verandering is er ook in "Approaching Earth", waarin, behalve Indiaanse vokalen, ook een een ritme zit, dat naar lounge muziek en drum 'n bass neigt en hiermee weet de band me opnieuw te verrassen.
Het laatste nummer "Merel" is een al wat ouder nummer van Saskia (2007), dat opnieuw bewerkt is voor de CD en een waardige afsluiter is.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten