Review: Wight - Through The Woods Into Deep Water (Fat and Holy Records, 2012)(Heavy Rock)

Begin juli 2012 verscheen de CD "Through The Woods Into Deep Water" van de uit Darmstadt, Duitsland, afkomstige band Wight met daarop 9 nummers.
De band wordt gevormd door Michael Kluck - drums en percussie, Peter Philipp Scherhorn - basgitaar en zang en Rene Hofmann - zang, sologitaar, orgel en harp.
Verder spelen op de CD William Arthur Brown Jr. - zang (op I Spit On Your Grave en You) en Lolo Blümler - percussie (op Big Dose) als gastmuzikanten mee.
Het openingsnummer van de CD "Kiss Your Friends Goodbye" laat meteen horen, dat ik hier met zware jongens te maken heb en na een kort intro barst het geweld dan ook los.
Zware drums en bastonen worden in een eentonig ritme mijn oren ingedreven, waarbij de sologitaar er zo nu en dan tussendoor scheurt.
Ook "I Spit On Your Grave" is een heavy rocksong, die in vrij hoog tempo gespeeld wordt en van de nodige zware klanken voorzien en in het laatste stuk zet de band nog maar eens extra aan om me nog meer van hun kunnen te overtuigen.
Vervolgens krijg ik "Southern Comfort & Northern Lights" voorgeschoteld en hierin bewijst Wight, dat ze meer kunnen dan alleen maar heavy geluiden produceren.
Dit meer dan 11 minuten durende nummer begint zowaar met een symfonische melodielijn en heeft een ijzersterk ritme, dat na ongeveer 4 minuten verandert, waardoor ook de muziek anders wordt en de band nu meer zware bluesrock gaat spelen.
Daarna hoor ik "Halfway To Infinity", een schitterend nummer dat totaal afwijkt van de rest van de songs en in dit semi akoestische nummer bewijst de band andermaal, dat ze meer in hun mars hebben, dan ze laten horen.
Hierna breekt het geweld opnieuw los en "Master Of Nuggets" is een heerlijke heavy rocksong, waarin een lekker hypnotiserend ritme zit en de band lijkt in dit nummer helemaal los te gaan.
"You" is een ouderwetse heavy rocksong met een enkele tempowisseling en in "Big Dose", een kort nummer van nog geen 2 minuten, laat Rene Hofmann zijn gitaarkunsten horen.
Dan krijg ik "On A Friday" te horen en dit is een behoorlijk heftig nummer, waar de muziek een sterk en indringend ritme heeft en de tekst op het eind mijn oren in geschreeuwd wordt.
Het afsluitende nummer is de instrumentale titelsong "Through The Woods Into Deep Water", dat met zware tonen start, die in een kalm ritme gespeeld worden en dat ritme het gehele nummer vast houden.
Wight heeft met "Through The Woods Into Deep Water" een uitstekende CD afgeleverd, die zeker een plaats in de platenkast van elke heavy rock liefhebber verdient.