zondag 24 april 2022

Review: Yuval Ron - Somewhere In This Universe, Somebody Hits A Drum (Wrong Notes Music, 2019) (Progressieve Rock)

Sologitarist / zanger Yuval Ron uit Berlijn, Duitsland, begon op 11 jarige leeftijd met gitaar spelen en laat zich muzikaal inspireren door artiesten, die jazzrock, fusion, metal, progressieve rock en moderne muziek genres spelen.
Tevens is hij muziek leraar, professioneel componist, arrangeur, muziek producer en software technicus.
Hij bracht zijn debuut album "Futuristic Worlds Under Construction" op 1 mei 2004 uit met zijn band Yuval Ron & Residents Of The Future, waarna op 18 februari 2012 het album "Residents Of The Future" en op 23 september 2013 de digitale single "Flags" volgden.
Op 3 oktober 2019 bracht hij het album "Somewhere In The Universe, Somebody Hits A Drum", waarop 6 nummers staan, als CD en als digitaal album uit via zijn eigen Wrong Notes Music en hierop wordt hij bijgestaan door: Marco Minnemann – drums, Roberto Badoglio – basgitaar, Matt Paull – keyboards en Dorin Mandelbaum - zang (track 5). 

Het album start met het titel nummer "Somewhere In This Universe, Somebody Hits A Drum", waarin Yuval Ron een prachtige song in een rustig tempo ten gehore brengt, die na korte tijd iets meer snelheid krijgt, technische progressieve rock en jazzrock invloeden bevat, swingt en tempowisselingen heeft.
Daarna volgen "Gravitational Lensing", een fantastisch spannend instrumentaal stuk artrock nummer met een gemiddeld tempo, dat technisch van hoogstaande kwaliteit is en "Kuiper Belt", een met zware klanken startend symfonisch progressief nummer, dat subtiele tempowisselingen heeft en invloeden van jazzrock heeft.
In "WiFi In Emerald City" laat Yuval Ron me opnieuw genieten van zo'n schitterend artrock nummer met tempowisselingen, symfonische invloeden en een swingend ritme, dat halverwege in een traag tempo over gaat en licht dreigend klinkt, om enkele minuten voor het einde steeds meer snelheid te krijgen totdat er een climax is ontstaan, waarna de muziek progressief eindigt.
Dan volgt "The Discovery Of Phoebe", een verrukkelijk symfonisch nummer met een gemiddeld tempo, dat progressieve rock en jazzrock invloeden heeft en subtiele tempowisselingen bevat en na iets meer dan 7 minuten even stopt, om dan met vrij zware klanken te vervolgen, die in rust eindigen.
Het laatste nummer heet "I Believe In Astronauts" en hierin begint de muziek langzaam en dreigend, om na 1 minuut in een hoger tempo en luchtiger ritme over te gaan, dat jazzrock invloeden heeft en swingt en halverwege verandert in een heerlijk stuk symfonische muziek met een aanstekelijk ritme en 

"Somewhere In This Universe, Somebody Hits A Drum" van Yuval Ron is een geweldige CD, die vol met uitstekende progressieve nummers staat, technisch perfect in elkaar zitten en van hoge kwaliteit zijn en ik heb dan ook met volle teugen van deze meesterlijke schijf mogen genieten en ik kan elke liefhebber van zowel progressieve rock, symfonische rock en jazzrock deze schijf dan ook sterk aanraden.(luister naar dit album via de bandcamp link onder de recensie)




Geen opmerkingen:

Een reactie posten