De band maakte net als tijdgenoten The Nice, Emerson, Lake & Palmer en Ekseption een mix van klassieke muziek en rock en speelde met onder andere: Gentle Giant, The Scorpions, Nektar en Kin Ping Meh.
Pell Mell bracht hun debuut album "Marburg" in 1972 uit via het Bacillus Records label, maar toen was Kirnberger al uit de band.
Op hun volgende album "From The New World", dat in 1973 door het Phillips label werd uitgebracht, was Dietrich T. Noll (keyboards) de vervanger van Pusch in de helft van de nummers en bij de opnamen van het derde album "Rhapsody" (Venus Records, 1976) waren de meningsverschillen zo groot, dat Götzfried en Pusch uit de band stapten en hun plaats werd ingenomen door Ralph Lippmann - zang, keyboards en sologitaar, Gotz Draeger - basgitaar en Cherry Hochdorfer - keyboards.
Vervolgens verscheen hun laatste album "Only A Star" (Venus Records, 1978), waarna de band uit elkaar ging en Schmitt in 1980 een nieuwe band oprichtte, die hij Skyrider noemede.
Na eerst een album onder de nieuwe naam Skyrider (1980) voor EMI gemaakt te hebben verscheen "Moldau" (Cain Records, 1981) onder de naam Pell Mell, waarna het doek voor de band eind 1981 definitief viel.
Het Bacillus Records label bracht het album "Marburg" in 1991 opnieuw uit en dit verscheen zowel op LP als op CD en anno 2018 heeft het label besloten de plaat nogmaals te laten verschijnen.
"Marburg", dat 5 nummers bevat, start met "The Clown And The Queen", waarin de band een schitterende progressieve rock song ten gehore brengt, die melodisch klinkt en klassieke invloeden heeft en gevolgd wordt door "Moldau", dat met een kabbelend water en een stukje folk muziek begint, om na iets meer dan een minuut over te gaan in een fantastisch progressief folk nummer, dat een aanstekelijk ritme heeft, waardoor ik in de ban van deze schitterende muziek raak.(luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie)
In "Friend" speelt Pell Mell een heerlijke swingende progressieve rock song, die na enkele minuten verandert en ik een psychedelisch experimenteel stukje rock te horen krijg, dat weer verandert en de band een uptempo rock nummer ten gehore brengt.
Dan volgt "City Monster", waarin de band me een heerlijk progressieve rock song voorzet, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt en licht folk invloeden heeft, totdat de band de muziek halverwege verandert en ik een rustige mix van klassieke muziek en progressieve rock te horen krijg.
Het laatste nummer heet "Alone" en ook daarin zet de band me een verrukkelijke mix van folk en progressieve rock voor, die in een niet al te hoog tempo gespeeld wordt en door het vioolspel een enigszins trieste ondertoon krijgt.
"Marburg" van Pell Mell is een schitterende plaat, die de tand des tijds naar mening heeft weten te doorstaan en ik kan iedere liefhebber van progressieve rock en folk deze schijf dan ook van harte aanbevelen.
* De muziek van deze band/artiest is ook regelmatig te beluisteren op maandagavond tussen 20.00 en 22.00 uur (Europese tijd) in het radio programma Carry's Music Machine via www.osuradio.nl
Geen opmerkingen:
Een reactie posten