Hij was eerder actief in andere bands en enkele daarvan heten, The Solarflares, The Prisoners, JTQ en Thee Headcoats en hij maakt ook deel uit van de band Graham Day & The Forefathers.
Samen met Viv Bonsels - orgel en zang, Mole Brooks - basgitaar en zang en Russ Baxter - drums vormde hij de eerste formatie van The Galileo 7, die uit Medway, Londen, Engeland komt en tegenwoordig bestaat uit: Allan Crockford - zang en sologitaar, Viv Bonsels - orgel en zang, Paul Moss - basgitaar en zang en Mole Brooks - drums en zang.
The Galileo 7 bracht tot nu toe 3 albums uit.
In 2010 was dat "Are We Having Fun Yet?" via Misty Lane Records en in 2012 "Staring At The Sound" via State Records, waarna "False Memory Lane" uit 2014 op het eigen Fool's Paradise label verscheen en deze werd zowel op vinyl, als op CD en als download uitgebracht, waarbij opgemerkt kan worden, dat de bij vinyl versie een CD met 3 nummers, die niet meer op de LP pasten, is bijgevoegd, plus een download code.
De band heeft in 2015 een nieuwe single gemaakt, getiteld "One Lie At A Time" / "The God Of Gaps", die 16 maart via het State Records label in een gelimiteerde oplage van 500 stuks verscheen, waarvan de eerste 250 exemplaren vergezeld gingen van een CD met daarop de nummers van de single plus een exclusieve extra song, die nergens anders op staat.
Ook de nieuwe 7" vinyl single "Cruel Bird", die een dubbele A kant heeft, is 28 maart 2016 via het State Records label uitgebracht in een beperkte oplage van 500 stuks, waarvan de eerste 200 exemplaren op paars vinyl zijn geperst, die alleen via de band zelf of via State Records verkrijgbaar zijn en tevens is vermeldenswaardig, dat de single in mono is verschenen.
Tijdens de opnames voor de single, speelde de band ter opwarming diverse oudere nummers en wisten daarbij onmiddelijk, dat ze deze eveneens zouden gebruiken. Het resultaat daarvan is te horen op de CD "The Live-O-Graphic Sessions", die 24 januari 2016 in de Barker's Lithographic Printers, te Rochester, werd opgenomen en net als de single 28 maart 2016 via het Fools Paradise Records is verschenen.
Hun album "Tear Your Minds Wide Open" werd 10 november 2017 door het Damaged Goods label in een beperkte oplage van 300 stuks op vinyl uitgebracht en bevat tevens een gratis CD, waarop een extra exclusief nummer staat en tevens verscheen het album als digitale download.
Op 26 april 2019 verschijnt de 7" mono single "Too Late" / "The World Looks Different Today" in een beperkte oplage van 500 stuks via State Records, als voorloper van hun album "There Is Only Now", dat in juni 2019 door Damaged Goods Records wordt uitgebracht.
Vermeldenswaardig is verder, dat dit de eerste plaat is, dat alle bandleden in één of meerdere nummers zingen.
Het album, dat 12 nummers bevat, start met "Everything Is Everything Else", waarin de band een heerlijke swingende poprock song speelt, die invloeden heeft van de beat groepen uit de jaren 60 en deze wordt gevolgd door de stereo uitvoering van "Too Late", een geweldige uptempo jaren 60 gerelateerde song, die van begin tot einde swingt en invloeden van garagerock en beat heeft.(luister naar de mono single uitvoering van dit nummer via de youtube link onder de recensie)
Daarna volgt de titel song "There Is Only Now" en hierin speelt de band een prachtige, vrij rustige, licht melodische song, die het zang geluid van The Hollies sterk benadert en invloeden van het nummer "Matthew And Son" van Cat Stevens heeft, waarna "Slipping Away" te horen is en daarin hoor ik de band een schitterende uptempo poprock song spelen, die de invloed van het nummer "Day Tripper" van The Beatles bevat.
In "Let Go" laat de band me genieten van een aanstekelijke jaren 60 song, die een terugkerend ritme heeft en zeer dansbaar is en in de stereo uitvoering van "The World Looks Different Today" speelt The Galileo 7 nogmaals zo'n verrukkelijke song, die in een gemiddeld tempo ten gehore gebracht wordt en prima samenzang heeft, waarin de invloed van The Beatles te horen is.
Kant B begint met "Looking Up" en daarin krijg ik een uitstekende uptempo song voorgeschoteld, die licht psychedelische invloeden heeft en hoor ik hoe goed Mole naar het drumspel van Keith Moon (The Who) heeft geluisterd en dit nummer wordt gevolgd door "The Last Hours Of Aldous Huxley", een lekkere aanstekelijke pop song met een dansbaar ritme.
Ook "Crooked Smile" is een geweldige swingende jaren 60 gerelateerde song met een aanstekelijk ritme, waarbij stil zitten geen optie is en "I Dream Of Sleep"
is weer zo'n prima uptempo song, die enkele subtiele tempowisselingen heeft.
Verder speelt de band "Dandy In Aspie", een aanstekelijke poprock song, die in de stijl van de jaren 60 gespeeld wordt en "(I've Got Them Old) Microcosmic Blues (Again)", een verrukkelijke zetiger jaren song met lichte invloeden van progressieve rock, die enkele subtiele tempowisselingen heeft, swingt en een terugkerend ritme bevat, dat licht hypnotiserend is.
"There's Only Now" van The Galileo 7 is, net als voorgaande uitgaven, een schitterende plaat, die vol jaren 60 gerelateerde muziek staat en ik kan elke liefhebber van deze periode, deze schijf dan ook zeer aanraden.
Waarom alle songs bespreken als het antwoord steeds weer 'aanstekelijk en jaren 60 stijl' is ?
BeantwoordenVerwijderen