Na een scala aan activiteiten kwam hij in 2002 in Zwitserland terecht, waar hij deel ging uitmaken van The Dead Brothers.
Sinds die tijd heeft hij diverse singles plus 7 albums op de markt gebracht, waarvan 5 solo en 2 met Marlon Williams en reisde hij in 10 jaar de hele wereld over met zijn solo optredens, waar hij samen met onder andere Deep Purple, Reverend Beat Man, Jon Spencer Blues Explosion, Holly Golightly, Gogol Bordello en The Sadies op de affiches stond.
Zijn eerste solo plaat "Rough Diamond" werd in 2007 door het Stink Magnetic label uitgebracht, gevolgd door "Ghost Songs"(2008, Casbah Records), "Self Decapitation" (2010, Voodoo Rhythm Records), "Bad Luck Man" (2011, Voodoo Rhythm Records) en in 2014 "Swim Down Low", die via het Outside Inside Records label van Davide Zolli (Mojomatics) is verschenen.
In 2012 en 2014 maakte hij samen met Marlon Williams de CD's "Sad But True, The Secret History Of Country Music Songwriting Volume One" en "Sad But True Volume III - Juke Box B-Sides", die beide via het Lyttelton Records label verschenen en in 2013 werd de CD "Sad But True Volume Two" in eigen beheer uitgebracht onder de naam The Grand Ole Hayride, waarin Marlon Williams, Dave Khan en Tami Neilson mee spelen.
Tevens werd Delaney in dat jaar winnaar van de "New Zealand Music Awards" met zijn album "Sad But True, The Secret History Of Country Music Songwriting Volume One" en dat zelfde jaar was hij ook voor de tweede keer op rij winnaar van de "APRA New Zealand Country Music Song Of The Year".
Na zijn 2 succesvolle albums op Voodoo Rhythm is de LP/CD/Digitale Download "Swim Down Low", die via het Italiaanse Outside Inside Records uitgebracht wordt, het nieuwste wapenfeit van Delaney Davidson en dit album bevat 10 songs, waarvan 1 cover.
Het album, dat in 1 week tijd in de zomer van 2011 in de Outside Inside Studio werd opgenomen, start met "Big Ugly Fish", een lekker in het gehoor klinkende mix van country en folk, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt en een aanstekelijk dansbaar ritme heeft.
Het volgende nummer, dat ik hoor, heet "Rise And Shine", waarin Delaney een uitstekende dansbare country song speelt met hoog meezing gehalte.
Daarna krijg ik "Old Boy" te horen en daarin laat Delaney me rustige country folk song horen, die me lichtelijk aan de muziek van David Bowie doet denken, waarna ik "The Poison Song" voorgeschoteld krijg en hierin speelt hij een heerlijke langzame country song, die me op de muziek doet mee bewegen.
In "It's All Fun" hoor ik een in jaren 50 gespeelde theater-achtige song, waarin ook lichtelijke invloeden van Tom Waits hoorbaar zijn.
Swingende klanken komen mijn gehoor binnen vanaf de eerste tonen van "Farewell" en hierbij is het onmogelijk stil te blijven zitten, waarna Delaney vervolgt met "Dogs Of Love", een pakkende pop song in de stijl van een Lou Reed nummer, dat volgens mij een hit kan worden als het op single uitgebracht wordt.
Met "Down On Me" krijg ik een heerlijke rustige country song te horen, waarin een lekker ritme zit, dat me van begin tot eind in de greep houdt en in "Poor White Trash" laat Delaney me genieten van een fantastische stukje cajun muziek, terwijl de laatste song, een cover is van het Nick Lowe nummer "The Beast In Me", waarin ik een prima rustige country song te horen krijg, die me aan de muziek van Johnny Cash doet denken.
Delaney Davidson heeft met "Swim Down Low" een uitstekende plaat gemaakt, die lekker in het gehoor klinkende muziek bevat, waarvan enkele uitschieters en liefhebbers van dit genre zullen dit album zeker op waarde weten te schatten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten