In 1998 deed dit project zijn eerste optreden en bestond toen uit: Lorna Maitland (=David Nino Urso Mezzatesta) - sologitaar, Peter "pillino" Pizzuto - basgitaar, Fabrizio Lazzaretti - elektrische piano en Piero De Gaetano - drums.
Dat zelfde jaar verhuisden David en Peter naar Palermo, waar ze met John Di Martino - keyboards en Gaetano Di Giacinto - drums een nieuwe band vormden en hier uit ontstond, in 2000, Paul Bakken & The Goodmakers en Mezz Gacano.
Na nog diverse bezettingswisselingen maakte David Mezzatesta, onder de naam Mezz Gacano, in 2013 samen met het Zwitserse ensemble Zone Expèrimentale, uit Basel, het digitale album "Froka", dat door het Objet-A label op 6 november 2013 werd uitgebracht en 15 en 16 januari 2013 te Basel, Zwitserland (Mitte Studio) en te Moutier, Zwitserland (Le Pantograph Studio) opgenomen werd.
De muzikanten, die op dit album spelen zijn: Mezz Gacano (=David Nino Urso Mezzatesta) - sologitaar, Flavio Virzi - sologitaar, Marco Lo Cicero - basgitaar en dubbele bas, Anja Brezavšcek - dwarsfluit, Dario Lo Cicero - dwarsfluit, synthesizer en zelf gemaakte instrumenten, Sara Bagnati - viool, Sofia Ahjoniemi - accordeon, Julien Megroz - drums en vibrafoon en Johannes von Buttlar - drums, percussie en speelgoed piano.
Op 15 juli 2016 heeft het Lizard Records label dit album, waarop 11 nummers staan, opnieuw onder de aandacht gebracht, door het her uit te geven en op 28 november 2017 bracht het label samen met Almendra Music het album van Mezz Gacano & Self-Standing Ovation Boskàuz Ensemble uit, dat "Kinderheim" getiteld is.
Mezz speelt op dit album sologitaar, klassieke gitaar, synthesizer, triangel, koeiebel en drums en het Self-Standing Ovation Boskàuz Ensemble bestaat uit: Luca La Russa - basgitaar, Gianmartino della Delizia - Hammond orgel, synthesizer, harpischord, keyboards en xylofoon, Dario Compagna - klarinet en bas klarinet, Lavinia Garlisi - dwarsfluit en picolo, Beppe Viola - sopraan saxofoon en klarinet, Roberta Miano - viool, Mauro Greco - cello, Ornella Cerniglia - piano, Davide Pendino - cymbalen en klokkenspel, Simone Sfameli - drums en Francesco Tavormina - drums.
Verder speelt er een scala aan gastmuzikanten in diverse nummers mee, waaronder: Tommaso Leddi - mandoline en basgitaar, Gianni Gebbia - sopraan saxofoon, Giovanni Di Giandomenico - piano, Giorgio Trombino - alt saxofoon, Ruhi Nokoda - sologitaar, Luca Di Vizio - trombone, Yu Suwon - zang, lichaam percussie, gu-zheng en carillons, Valerio Mirone - dubbele basgitaar, Simone Giuffrida - klassieke gitaar, Naiupoche - elektronica, N'Hash - elektronica en Danilo Romancino - drums.
Het album bevat 17 nummers en begint met "Olóis Plaicja", waarin ik een rustig klassiek aandoend stuk muziek te horen krijg, dat op blaas instrumenten gespeeld wordt en door piano begeleid en gevolgd wordt door "Rop Lady Guast", een heerlijke mix van jazz en avant garde, die lichtelijk chaotisch klinkt.(luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie)
Daarna schotelt de band me "Obbligando #1" voor en hierin speelt de band een mix van klassiek en avant garde in een niet al te hoog tempo, waarna "Lioschi VIII", een schitterende mix van avant garde en jazz, die diverse tempowisselingen en hardrock invloeden bevat.
In "Stitik" hoor ik een uptempo nummer, dat een mix is van improvisatie en avant garde en in "Apefo Pafo" krijg ik een spannend stuk geïmproviseerde rock in opposition voorgezet, dat enkele prima tempowisselingen heeft en bij tijd en wijle swingt.
Dan volgt "Lajaska Fukkja", een kort heftig nummer, waarin de band jazz, klassiek en rock door elkaar speelt, waarna "K Sojalienju" speelt en een zwaar stuk klassiek aandoende muziek ten gehore brengt, waarin de strijkers en blazers de belangrijkste rol vertolken en de muziek in een vrij rustig tempo gespeeld wordt.
Vervolgens speelt Mezz Gacano & Self-Standing Ovation Boskàuz Ensemble "Opsedale Spichiatrico (In' Hash Remix)" en hoor ik een fantastische mix van hardrock, avant garde, drum 'n bass en RIO, die gevolgd wordt door "Counterpeel", een, zo nu en dan, heftige mix van jazz en RIO, waar tevens hardrock en klassieke muziek in verwerkt zit.
Het volgende nummer heet "Cerchio Di Permita Gravemente" en daarin zet de band me opnieuw een vrij experimenteel stukje muziek voor, dat gevolgd wordt door "Pic-Nic #1", een vrolijk klinkend jazz nummer met klassieke invloeden.
Daarna krijg ik "Miss Hill Mary" voorgeschoteld en dit is weer een uitstekende mix van klassiek en avant garde, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt, waarna "Pic-Nic #2" volgt en de band een prima stukje jazz laat horen.
Dit krijgt een vervolg in "Pic-Nic #3" en ook hierin speelt de band een lekker in het gehoor klinkend stukje jazz en dit wordt gevolgd door "Diamanda Galaxy", een prachtige mix van avant garde, jazz en klassiek, waarna "Bitter(N) Stormy Over Vesuvio" volgt, een bijna 21 minuten durend nummer, waarin de band alles uit de kast haalt en klassiek, jazz, improvisatie, avant garde en rock speelt, waarbij het eerste gedeelte iets meer dan 2 minuten duurt, waarna de muziek stil valt en na 8 minuten weer opgepakt wordt met een aankondiging, om verder te gaan met een uitstekende mix van pop en jazz, die 4 minuten voor het einde verandert in een geweldig heftig stuk speed metal, die 2 minuten duurt en ten slotte hoor ik een soort interview, dat door muziek begeleid wordt.
"Kinderheim" van Mezz Gacano & Self-Standing Ovation Boskàuz Ensemble heeft me van begin tot einde aan mijn stoel gekluisterd gehoude, zodat ik maar niets van deze spannende schijf zou missen en ik kan iedere liefhebber van klassiek, avant garde, jazz, improvisatie en RIO dan ook aanraden, deze uitgave eens te gaan beluisteren.
* De muziek van deze band/artiest is ook regelmatig te beluisteren op maandagavond tussen 20.00 en 22.00 uur (Europese tijd) in het radio programma Carry's Music Machine via www.osuradio.nl
Geen opmerkingen:
Een reactie posten