maandag 4 augustus 2014

Review: Lucifer Was - Dies Grows (Transubstans, 2014) (Hardrock)

Lucifer was ontstond in 1970 te Oslo, Noorwegen en speelde tot 1976 regelmatig in en rond Oslo, maar tussen 1976 en 1996 trad de band sporadisch op, hoewel de band soms enige tijd in de studio door bracht en enkele sessies speelde.
De huidige bezetting van de band is: Jon Ruder - zang, Thore Engen - sologitaar en zang, Einar Bruu - basgitaar, Rune Engen - drums, Deb Girnis - dwarsfluit en zang, Arne Martinussen - orgel, mellotron en keyboards, Andreas Sjo Engen - sologitaar en Freddy Lindquist - sologitaar, keyboards en programmering. 
In 1996 vond er een reünie plaats van de oude formatie bandleden en werd de CD "Underground And Beyond" via het Record Heaven Records label uitgebracht, waarop materiaal te beluisteren valt uit de periode 1970-1972.
Ook werd "Underground And Beyond" in en zeer gelimiteerde vinyl oplage op picture disc LP uitgebracht.
Hun volgende CD "In Anadi's Bower", die eveneens via Record Heaven Records verscheen, werd in maart 2000 uitgebracht en bevat muziek die in 1999 en 2000 is opgenomen, maar voor hun derde album "Blues From Hellah" uit 2003, het eerste dat via het Transubstans label verscheen, had de band 20 jaar nodig, want de opnamen hiervan begonnen reeds in 1982 als solo project van zanger, sologitarist Thore Engen.
De uiteindelijke versie werd tussen 2001 en 2002 gemaakt, met medewerking van een strijkers kwartet en nieuwe teksten, die beter bij de band pasten.
Daarna werd de CD "Underground And Beyond" met 2 extra nummers in 2005 opnieuw uitgebracht, waarop drummer Ketil Stensvik van de legendarische Noorse band Aunt Mary te horen is en kwam in 2007 hun vierde album "The Divine Tree" op de markt, dat volgens velen hun beste album tot dan toe was.
Vervolgens werd de CD "The Crown Of Creation" in 2010 uitgebracht, die zelfs nog beter beoordeeld werd en de verwachtingen voor hun nieuwe CD "Dies Grows" zijn dan ook gespannen.

De CD bevat 10 nieuwe nummers, waarvan "Afterlife" de eerste is en hierin hoor ik de band een vrij zwaar en traag stuk muziek spelen, waarbij de lichtelijk theatraal klinkende zang dit geweldige progrock nummer extra kracht geeft.
Het volgende nummer heet "The Devil Is The Boss Animal", waarin de band me een lekker in het gehoor klinkende hardrock song laat horen, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt en gevolgd wordt door "Crazy World Turns To Me", een schitterende rustige hardrock song , waarin subtiel piano spel zit en een opzwepend licht hypnotiserend ritme bevat en uitmondt in een fantastische progrock song.
Daarna krijg ik "I’m Cornered" te horen, waarin de band een heerlijke mix maakt van hard- en progrock met opnieuw die licht theatrale zang en in "I Am Outside" weet de band me te verrassen met een sterke close harmonie zang in een uitstekende pop song.
Dan volgt "Glass Shoe" en hierin laat de band me genieten van een stevige melodische hardrock song, waarin ook nu weer progrock invloeden in te horen zijn.
In "Silver Spoon" krijg ik een melodische rock song voorgeschoteld, die lichtelijk commercieel klinkt, waardoor ik het idee krijg, dat de band zich op een groter publiek richt. (luister naar dit nummer via de soundcloud link onder de recensie)
Vervolgens hoor ik "From Behind Everybody’s Blind" en dit is opnieuw een prima mix van hard- en progrock, die in uptempo gespeeld wordt, waarna de titel song "Dies Grows" volgt, waarin de band een gevoelige ballad speelt, die gevolgd wordt door het laatste nummer, getiteld "Yellow House", dat eveneens in een rustig tempo gespeeld wordt en een vrij eentonig drum ritme bevat, waardoor het licht hypnotiserend klinkt en ik de neiging krijg met de muziek mee te gaan bewegen.

"Dies Grows" staat vol lekker in het gehoor klinkende muziek, waarvan ik van begin tot einde heb genoten en ik kan deze CD dan ook aanbevelen aan een ieder die van rock muziek houdt.




Geen opmerkingen:

Een reactie posten