Review: Permanent Clear Light - Cosmic Comics (Sulatron Records, 2020) (Psychedelische Pop)

Permanent Clear Light, die in 2009 opgericht werd, komt uit Finland en maakte zijn debuut op het Engelse Fruits De Mer label, waarop in 2010 het nummer "In The City" via de LP "A Phase We're Going Through" verscheen, gevolgd in 2012 door de single "Higher Than The Sun" / "Afterwards".
De band oogstte hiermee veel succes en kreeg loftuitingen van onder andere Steve Kilbey (The Church), die zei: "I Love Permanent Clear Light. Finnish psychedelica is king!"
Verder kreeg de band aandacht van Record Collector magazine, die in het november nummer de single recenseerde en daarover schreef: "Two coloured vinyls, 3D cover and glasses....Ain't the music trippy enough?"
Classic Rock magazine noemde de band in hun december nummer van 2012 "Finland's top psychedelic band" en "Higher Than The Sun is destined to become a collectors' classic" en het Amerikaanse tijdschrift Guitar Player wijdde een hele pagina aan de band in maart 2013.
Permanent Clear Light bestaat uit 3 ervaren muzikanten, die hun sporen reeds verdienden in de Finse rock, pop, folk, jazz, avant-garde, experimentele en psychedelische bands.
De band bestaat uit: Arto Kakko - zang, slide, akoestische en basgitaar, keyboards, drums, elektrische viool, saz, banjo, recorder en mellotron, Markku Helin - sologitaar, basgitaar, effecten, synthesizer en percussie en Matti Laitinen - zang, sologitaar, synthesizer en percussie.
Hun debuut album "Beyond These Things" uit 2013 oogstte veel lof bij de recensenten en de EP "Maurice N'Est Pas La", die 30 april 2018 via het Regal Crabomophone Records verscheen, was de voorloper van hun volgende album, "Cosmic Comics", dat op 3 juli 2020 na lang wachten via Sulatron Records als LP in een beperkte oplage van 500 stuks op mintgroen 180 gram vinyl en als CD in een beperkte oplage van 500 stuks verschijnt.
 en net als bij de meeste uitgaven van Sulatron Records is de mastering gedaan door krautrock legende Eroc.

Het album, dat 9 nummers bevat, start met "This Quiet Smiling Man" en daarin krijg ik een fantastische psychedelische pop song voorgeschoteld, die in een niet al te hoog tempo gespeeld wordt, waarin de muziek tegen het einde melodisch wordt en lichte vocale invloeden van The Beatles bevat (luister naar dit nummer via de soundcloud link onder de recensie) en dit nummer wordt gevolgd door "Corneville Skyline", een geweldige psychedelische pop song, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt en sterke invloeden van de jaren 60 uitwasemt.
Daarna volgen "Peasants And Peons", eveneens een prachtig stukje muziek, dat terug grijpt naar eind jaren 60 muziek en een vrolijk dansbaar ritme heeft en "Maurice N'Est Pas La", een zeer dansbare swingende mix van funk en spacerock, waarbij de tekst in het Frans gezongen wordt en stil zitten geen optie is.
In "Iris Murray" laat Permanent Clear Light me opnieuw genieten van een uitstekende psychedelische pop song, die in een vrij rustig tempo gespeeld wordt en in "One In Five" zet de band me een schitterende psychedelische song voor, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt en invloeden van de muziek van The Beatles en The Move heeft.
Verder volgen "Salmiac", een heerlijke dansbare mix van jazz en rock, die een aanstekelijk ritme heeft, "Untill The End Of Time", een rustige song, die kerkelijke invloeden heeft en "The Rip", een geweldige licht psychedelische pop song, die in een vrij rustig tempo gespeeld wordt.

"Cosmic Comics" van Permanent Clear Light is een uitstekende plaat, die vol prima nummers staat, waarvan ik van begin tot einde genoten heb en kan liefhebbers van psychedelische muziek, deze schijf dan ook zeer aanraden.

Sulatron Records · PERMANENT CLEAR LIGHT - This Quiet Smiling Man

Review: Might - Might (Exile On Mainstream Records, 2020) (Rock)

Might uit Hannover, Duitsland, werd in 2020 opgericht en bestaat uit: Ana Muhi - basgitaar en zang en Sven Missulis - sologitaar, drums en zang.
Het duo, dat eerder in Deamon's Child speelde, brengt op 17 juli 2020 hun debuut album "Might", waarop 9 nummers staan, via Exile On Mainstream Records uit als LP+CD bundle en als digitale download.

Het eerste nummer van de plaat heet "Introduce, Yourself", waarin het duo een heerlijk mysterieus stukje muziek in een niet al te hoog tempo speelt, dat een gesproken tekst bevat en gevolgd wordt door "Pollution Of Mind", een schitterende uptempo rock song, die enkele tempowisselingen heeft, swingt en invloeden van hardrock heeft.(luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie)
Daarna volgen "Vampire", een uitstekende hardrock song, die tempowisselingen en melodische invloeden bevat, in een gemiddeld tempo gespeeld wordt en een repeterend ritme heeft, "Possession", een geweldige zwaar startende song, die in een gemiddeld tempo met een terugkerend ritme gespeeld wordt en invloeden van jaren 70 bands, zoals Black Sabbath heeft.
In "Warlight" schotelt Might me een verrukkelijke rustige rock song, die een terugkerend ritme heeft, dat een lichte hypnotiserende werking op me heeft, in "Weirdo, Waltz" krijg ik een uptempo song te horen, die in een hoog tempo gespeeld wordt en enkele tempowisselingen bevat en in "Flight Of Fancy" zet het duo me een heftig startend nummer voor, dat na iets meer dan een minuut verandert in een verrukkelijke stevige rock song, die in een traag tempo gespeeld wordt.
Verder hoor ik "Mrs.Poise" en hierin laat Might me genieten van een vrij rustige song, die met licht hypnotiserende repeterende eentonige trommelklanken en een doordringend orgelgeluid begeleid wordt en "Zero", een heftig hardrock nummer, waarbij het duo iets meer dan een minuut in een hoog tempo speelt, om dan over te schakelen naar een rustiger tempo, dat een terugkerend ritme bevat en een puik klinkende rock song ten gehore brengt.

"Might" van Might is een uitstekend debuut album, dat vol prima rock nummers staat, waar ik zeer van genoten heb en ik kan deze schijf dan ook aanbevelen, aan een ieder, die van rock muziek houdt.

Review: Airbag - A Day At The Beach (Karisma Records, 2020) (Progressieve Rock / New Wave)

Airbag uit Oslo, Noorwegen, werd in 2005 opgericht en bestaat tegenwoordig uit: Asle Tostrup - zang, Bjørn Riis - sologitaar en Bergan Fossum - drums.
De band bracht hun debuut album "Identity" als CD en digitale download uit op 27 april 2009 en deze werd gevolgd door: "The Greatest Show On Earth" (CD album, 4 november 2013), "All Rights Removed" (CD album en dd, 21 december 2014 en 2LP in beperkte oplage van 500 stuks op doorzichtig rood vinyl in 2018) en "Disconnected" (CD album en 2LP, 10 juni 2016 en 2LP in een beperkte oplage van 500 stuks op wit vinyl in 2018).
Op 19 juni 2020 verscheen hun album "A Day At The Beach" als CD en als LP op 180 gram zwart vinyl en tevens als LP in een beperkte oplage van 1000 stuks op 180 gram doorzichtig vinyl.

Het album, dat 6 nummers bevat, begint met "Machines And Men", waarin de band een geweldig stuk progressieve rock ten gehore brengt, dat in een niet al te hoog tempo gespeeld wordt en een repeterend ritme bevat, dat na enkele minuten meer snelheid krijgt en elektronische jaren 80 invloeden krijgt, waarna de muziek gaat swingen.
Daarna volgen "A Day At The Beach (Part 1)", een prachtige melodische song, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt en "Into The Unknown" en hierin speelt Airbag een fantastische uptempo mix van progressieve rock, elektronische en new wave, die een repeterend ritme heeft en halverwege over gaat in een rustig stuk melodische progressieve rock.
In "Sunsets" begint de muziek met korte slagen op de drums, om al snel over te gaan in een heerlijke swingende uptempo mix van new wave en melodische rock en in "A Day At The Beach (Part 2)", dat met een eentonige repeterende toon begint, die langzaam over gaat in een verrukkelijk melodisch nummer, waarin de toon naar de achtergrond gedrongen wordt, maar toch voor het hypnotische effect blijft zorgen.
Het laatste nummer van de plaat heet "Megalomaniac" en speelt de band een mooie rustige song, die halverwege iets meer snelheid krijgt en invloeden van melodische rock heeft, waarna de muziek tot een climax gebracht wordt en tegen het einde weer in een rustiger tempo terug komt

"A Day At The Beach" van Airbag is een heerlijke plaat, die vol melodische progressieve rock met new wave invloeden staat en ik kan liefhebbers van die genres, deze schijf dan ook zeer aanraden.(luister naar dit album via de bandcamp link onder de recensie)

Review: The Moon And The Nightspirit - Aether (Prophecy Records, 2020) (Pagan Folk)

The Moon And The Nightspirit uit Hongarije, werd in 2003 opgericht en bestaat uit: Ágnes Toth - zang, keyboards, mondharp, percussie en Morin Khuur en Mihály Szabó - zang, keyboards, solo en basgitaar.
Het duo bracht hun debuut album "Of Dreams Forgotten And Fables Untold" in 2005 via Equilibrium Records uit en dit verscheen opnieuw op 15 augustus 2014 via Prophecy Records, die vanaf toen alle muziek uitbracht, zowel her-persingen als nieuwe CD's.
Daarna volgden: "Rego Rejtem" 2e plaat (2007, Equilibrium Records) (her-persing 15 augustus 2014), "Osforrás" 3e plaat (2009, Equilibrium Records) (her-persing 26 februari 2015), "Mohalepte (2CD Album)" 4e (2011, eigen beheer) (her-persing 15 augustus 2014, plus extra CD met 3 onuitgebrachte nummers), "Holdrejtek" (15 augustus 2014), "Metanoia" (17 maart 2017), "Metanoia (Luxus)" (17 maart 2017 met 4 extra nummers), "Aether" (19 juni 2020) en "Aether (Luxus)" (19 juni 2020 met 4 extra nummers).

Het album, dat 7 nummers bevat, begint met het titel nummer "Aether", waarin het duo een schitterende rustige song ten gehore brengt, die mysterieus en vrij zwaar klinkt en lichte invloeden van indianen muziek heeft, waarna "Kaputlan Kapukon Át" ("Through The Gateless Gates") volgt en ik een geweldige pagan folk song voorgezet krijg, die een terugkerend ritme heeft en in een niet al te hoog tempo gespeeld wordt.
Daarna volgen "Égi Messzeségek" ("Celestial Distances"), een fantastische song, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt en een licht hypnotiserend terugkerend ritme bevat, dat me in de ban van de muziek brengt en "A Szárny" ("The Wing"), waarin The Moon And The Nightspirit een verrukkelijk mystiek stukje pagan folk met een repeterend ritme, dat licht hypnotiserend werkt.
In "Logos" krijg ik een heerlijke rustige dromerige song voorgeschoteld, die een mystieke atmosfeer uitwasemt, in "A Mindenség Hívása" ("Call Of The Infinite") hoor ik het duo een uitstekende song in een niet al te hoog tempo spelen, die ook nu weer een terugkerend ritme heeft en "Asha", eveneens een lekker in het gehoor klinkende mystieke song, die een repeterend ritme heeft en prachtige zang bevat.

"Aether" van The Moon And The Nightspirit is een fantastische CD, waar ik met veel genoegen naar heb zitten luisteren, waarbij het duo me met hun licht hypnotiserende pagan folk, me van begin tot einde in de ban van hun muziek heeft weten te houden en ik kan liefhebbers van dit genre, deze schijf dan ook zeer aanraden.(luister naar dit album via de bandcamp link onder de recensie)

Review: The 18th Day Of May - The 18th Day Of May Retrospective (Cardinal Fuzz Records / Feeding Tube Records, 2020) (Psychedelische Folk)

De internationale band The 18th Day Of May werd in 2003 opgericht door de Amerikaanse Alison Brice, die in Londen, Engeland woonde en in eerste instantie bestond uit: Alison Brice (Amerika) - zang en dwarsfluit, Richard Olson (Zweden) - akoestische gitaar, mondharmonica en sitar en Ben Phillipson (UK)- sologitaar en mandoline.
In 2004 voegden zich Mark Nicholas - basgitaar, Karl Sabino - drums en harp en Alison Cotton - altviool zich bij dit trio en werd er in 2005 een CD album opgenomen, nadat Andy Childs van Hannibal Records /RYKO de  band had zien optreden.
De band bracht in 2005 de 7" vinyl singles "Hide + Seek" / "Codine" (XFM Live Session 2005) (Hannibal Records) en "The Highest Tree" / "Sir Casey Jones" (Transistor Records, 2005) en tevens verscheen de 7" EP "Cold Early Morning" (3 nummers, Transistor Records, 2006 en als CD via Transistor Records en Hannibal Records).
15 Jaar later verscheen dit album plus extra nummers, die voor hun tweede album (dat er nooit zou komen) werden opgenomen, via Cardinal Fuzz en Feeding Tube Records als 2LP in een beperkte oplage van 598 stuks op zwart vinyl en tevens op groen en kastanjebruin vinyl, beide met download code.

Het album, dat 20 nummers bevat, start met "Eighteen Days", waarin de band een mooie folk song ten gehore brengt die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt en lichte psychedelische invloeden bevat en deze wordt gevolgd door "Sir Casey Jones", een heerlijke song, die een aangenaam dansbaar ritme heeft en uitnodigt tot beweging en "The Highest Tree", een geweldige uptempo folk song, die enkele tempowisselingen bevat en eveneens in een dansbaar ritme gespeeld wordt.
Daarna volgen "Deed I Do", een prachtige rustige song, "Hide + Seek", een swingende uptempo song met licht psychedelische invloeden en een terugkerend ritme, "Twig Folly Close", een lekker in het gehoor klinkend instrumentaal nummer, dat aanzet tot dansen en "Lady Margaret", een schitterende uptempo folk song, die een aanstekelijk dansbaar ritme heeft en Ierse invloeden bevat.
In "Cold Early Morning" laat The 18th Day Of May me genieten van een uitstekende song, die enkele subtiele tempowisselingen heeft, in "Monday Morning's No Good Coming Down", zet de band me een prima afwisselende folk song voo, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt en in "The Waterman's Song to His Daughter" krijg ik een vrij rustige song te horen, die een aanstekelijk ritme heeft.
Dan volgen "Seven Dials", een vrolijk klinkende dansbare song, "Up the Hill", een fantastische licht psychedelische pop song, die een terugkerend ritme heeft en een lichte trieste ondertoon bevat en "The Quiet Joys Of Brotherhood", een mooie, vrij rustige, song, die lichte psychedelische invloeden heeft.
Vervolgens hoor ik "The Man Who Would Be King", een verrukkelijke song, die invloeden van de jaren 70 muziek van C,S,N & Y heeft en in een gemiddeld tempo gespeeld wordt, "Stone Cold", een licht psychedelische folk song, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt, en "Tell Me Tomorrow", een song met een aanstekelijk dansbaar ritme, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt.
Verder volgen "Mary Anne", een mooie rustige folkpop song, die een hoog meedein gehalte heeft, "Dawn", een heerlijke pop song met een aanstekelijk ritme, "Codine", een swingende mix van van folk en country, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt en aanzet tot dansen en "Flowers Of The Forest", een rustige triest klinkende song.

"The 18th Day Of May Retrospective" van The 18th Day Of May bevat 20 heerlijke folk songs, waar ik van begin tot einde van genoten heb en ik kan liefhebbers van dit genre deze 2LP dan ook van harte aanbevelen.(luister naar dit album via de bandcamp link onder de recensie)

Review: Elephant Chateau - Dreamings & Offshore Drillings - Pearls And Turtles (Bureau B Records, 2020) (Avant Garde / Experimenteel)

Elephant Chateau uit Bazel, Zwitserland, bestond uit: Christian Schaffner - zang en sologitaar, Franziska Strebel - percussie, Johannes Vetsch - zang, basgitaar, saxofoon en synthesizer, Max Spielmann - sologitaar en synthesizer.
De band bracht in 1988 hun EP "Dreamings" via Halb Tanz Halb Schlaf Records als 45 toerne 12" maxi single uit, waarna "Offshore Drillings" als CD en LP in 1990 verscheen via BOY (Because Of You) Records, waarop de band bijgestaan werd door: Marlene McCarty - zang, Barbara Krieg - zang, Marene Schaffner - orgel, Sebastian Baumgartner - sologitaar, Cornelia Melian - klarinet, Christoph Gallio - saxofoon en Urs Siegrist - drums.
De EP en CD/LP zijn samen op een compilatie album verschenen onder de naam "Pearls And Turtles", dat op 17 april 2020 via Bureau B Records als LP, als CD en als digitale download is verschenen en vermeldenswaardig is verder, dat de opnamen tussen 1982 en 1989 gemaakt zijn, waarbij de band in diverse formaties met verschillende muzikanten speelde.

Het album bevat 13 nummers, waarvan "Dreamings", het eerste is en hierin speelt de band een uptempo experimentele elektronische song met een terugkerend ritme, die jazz en avant garde invloeden heeft en gevolgd wordt door "Not All The Day", een schitterende mix van elektro, dance en industriële muziek, die een aanstekelijk swingend ritme heeft en "Wir Fangen Mit Arbeit An", een geweldig stukje experimentele free jazz, die een gesproken tekst en een repeterend ritme bevat.
Daarna volgen "1.03cm Above Their Heads", een fantastische swingende uptempo rock song met experimentele invloeden, die in rust eindigt, "She Had Hair", een heerlijke song, die in een niet al te hoog tempo gespeeld wordt en een terugkerend tempo bevat en "La Fin" een kort instrumentaal werkje, dat invloeden van filmmuziek heeft.
In "Semmelweiss" zet Elephant Chateau me een schitterende avant garde song voor, die in een traag tempo begonnen wordt en theater invloeden heeft, om geleidelijk meer snelheid te krijgen, in "Strange Days" speelt de band een uitstekende cover van het nummer van The Doors en deze uptempo elektro song, heeft qua zang en muziek lichte invloeden heeft van die van Jim Morrison en in "How To Fall In Big City" zet de band me een uptempo elektronisch werkje voor, dat invloeden van free jazz en een spelletjes computer heeft.
Dan volgen "Nebellied", een uptempo mix van een drum n bass en elektro song, die een aanstekelijk dansbaar repeterende ritme heeft en "Rendez-Vous In The Sky", een mix van elektro, dance en reggae, die vrolijk klinkt, subtiele tempowisselingen heeft en aanzet tot dansen.
Verder hoor ik "J’aime Rien", een experimentele jazz song, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt en "Cathedral 1", een zwaar stukje orgelmuziek.

"Dreamings & Offshore Drillings - Pearls And Turtles" van Elephant Chateau bevat niet alledaagse muziek, die niet voor iedereen toegankelijk zal zijn, maar zij, die notie van deze plaat nemen, zullen zeker verrast worden door de muziek van de band; luisteren dus!(luister naar de eerste 3 nummers van het album via de bandcamp link onder de recensie)

Review: Intelligent Music Project IV - Sorcery Inside (Intelligent Music, 2018) (Symfonische Rock)

Intelligent Music Project is opgezet door Milen Vrabevski, uit Varna, Bulgarije, die met behulp van diverse muzikanten het Bulgaarse culturele erfgoed, hedendaagse muziek en podiumkunsten over de hele wereld te promoten, door een uniek muzikaal product te creëren met artiesten van internationale autoriteit en faam, waarbij hij de composities levert.
Zijn project begon in 2012, toen hij het album "Intelligent Music Project I – The Power Of Mind" uitbracht, met onder ander John Lawton (Lucifer's Friend, ex-Uriah Heep), die de zang voor zijn rekening nam.
Daarna volgden "Intelligent Music II – My Kind O’ Lovin’" (2014) met Simon Phillips (drums), Joseph Williams (zang) en John Lawton , "Intelligent Music Project III – Touching the Divine" (2015) met John Payne (zang), Simon Phillips , Joseph Williams, Tim Pierce (sologitaar) en Nathan East (basgitaar) en "Intelligent Music Project IV – Sorcery Inside" (2018) met Simon Phillips (Toto), John Payne (ex-Asia), Joseph Williams (Toto) and Carl Sentance (Nazareth)(zang).
Ook de volgende muzikanten spelen op dit album mee: Earnest Tibbs - basgitaar, drums en percussie, Ivo Zvezdomirov - basgitaar, Jesse Siebenberg - sologitaar en zang, Bisser Ivanov - sologitaar en mandoline, Dave Palmer - keyboards, Bobby Kosatka - achtergrondzang, Lina Nikol - achtergrondzang en Sofia Gospel Choir - koor, dat georkestreerd wordt door Vlado Djambazov, met Steven Archikor als solist.

Het album, dat 12 nummers bevat, start met "Yesterdays That Mattered", waarin de band een mooie symfonische uptempo song ten gehore brengt, die tempowisselingen bevat en aanzet tot dansen (luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie) en deze wordt gevolgd door "Every Morning", een lekker in het gehoor klinkende uptempo rock song, die enkele tempowisselingen heeft en "As If", een prachtige swingende pop rock song, die invloeden van religieuze muziek heeft. 
Daarna volgen "No One Falls Behind", een fantastische swingende rock song, die een vrolijk dansbaar ritme heeft, waarbij stil zitten geen optie is, "Viva", een zeer dansbare uptempo song met Zuid-Amerikaanse ritmes, die subtiele tempowisselingen heeft en "Looking For The Feeling", een swingende rock song met een aanstekelijk ritme en tempowisselingen.
In "Night's Calling" zet Intelligent Music Project IV me een uitstekende, vrij rustige, pop song voor, die prima samenzang heeft, in "Slipping Away" krijg ik een heerlijke uptempo rock song te horen, die aan dansbaar ritme heeft en invloeden van hardrock bevat en in "Light" laat de band me nogmaals genieten van een swingende song, die invloeden van hardrock heeft, tempowisselingen bevat en me weer in beweging zet.
Verder volgen "Granted", eveneens een dansbare poprock song met een aanstekelijk ritme, waarbij het moeilijk is om niet in beweging te komen, "Life To Linger" en hierin krijg ik opnieuw een uptempo rock song voorgeschoteld, die subtiele tempowisselingen heeft en invloeden van symfonische hardrock heeft en "Love", een verrukkelijke symfonische song, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt en een aanstekelijk ritme heeft.

"Sorcery Inside" van Intelligent Music Project IV is een uitstekende plaat, die vol symfonische nummers staat en ik kan deze CD dan ook aanraden, aan hen,  die van deze muzieksoort houden.

Review: Mansur - Temple (Denovali Records, 2020) (Avant Garde / Oosters)

Mansur is het nieuwe project van Jason Köhnen (ex-The Kilimanjaro Darkjazz Ensemble, ex-The Mount Fuji Doomjazz Corporation) - kalimba, altviool, cello, ney (bamboe fluit), erhu, zhonghu, jinhu, kemenche, dilruba, bansuri, rammerdam, dubbele bas en diverse percussie instrumenten, waaronder: cajon, castagnetten, krotal en verscheidene organische shakers en drums, die samen met Dimitry El Demerdashi (ex-Phurpa) - oud, Martina Hórvath - zang en Gadjo Dilo Vendigo - duduk de band vormt.
Op 10 juli 2020 verschijnt de band's debuut EP "Temple", waarop 5 nummers staan en deze wordt via Denovali Records als CD, LP en als digitale download uitgebracht.

DE EP start met het titel nummer "Temple", waarin de band een schitterende mysterieuze mix van avant garde, Oosterse muziek en filmmuziek in een langzaam tempo speelt, die tegen het einde iets meer snelheid krijgt en dit nummer wordt gevolgd door "Disciples", een Oosters getint nummer, dat invloeden van zigeuner muziek en Dead Can Dance heeft en in een gemiddeld tempo gespeeld wordt en tempowisselingen bevat.
Daarna schotelt Mansur me "Temple Revisited I" voor en hoor ik een prachtig mysterieus nummer, dat Oosterse muziek, filmmuziek en avant garde met elkaar verbindt.
In "Pentatonic Ruins" brengt de band een fantastisch aanstekelijk nummer ten gehore, dat invloeden van Oosterse muziek bevat en een dansbaar ritme heeft, dat me in beweging zet.
Als laatste hoor ik "Leyenda", een heerlijk nummer, dat in een gemiddeld tempo gespeeld wordt en invloeden uit klassieke muziek lijkt te hebben en enigszins triest, maar toch ook vrolijk klinkt.

"Temple" van Mansur is een niet alledaagse plaat, die 5 verrukkelijke nummers bevat en ik kan muziekliefhebbers dan ook aanraden, deze schijf eens te gaan beluisteren, om hun muzikale horizon te verbreden.(luister naar stukjes van de nummers via de youtube link onder de recensie)

Review: Kingnomad - Sagan Om Rymden (Ripple Music, 2020) (Progressieve Rock)

Kingnomad werd in 2014 in Zweden opgericht en bestaat, nadat drummer Andreas werd vervangen, sinds 2018 uit: Mr Jay – zang, sologitaar, piano en synthesizers, Marcus – sologitaar en MicroKorg, Maximilian – basgitaar en achtergrondzang en Mano – drums, percussie en achtergrondzang.
De band bracht op 5 november 2014 het digitale nummer "Whispers From R`lyeh" uit en op 24 juni 2016 verschenen er 4 nummers van de band op het split album  "Second Coming of Heavy: Chapter Three Kingnomad" / "Bonehawk", dat via Ripple Music als LP in een beperkte oplage van 100 stuks op blauw vinyl, als CD en als digitale download verscheen, waarna de albums "Mapping The Inner Void" (CD, LP en digitale download, Ripple Music, 19 februari 2017) en "The Great Nothing" (CD, LP en dd, Ripple Music, 6 juli 2018) werden uitgebracht.
Op 10 juli 2020 brengt Ripple Music hun album "Sagan Om Rymden", waarop 9 nummers staan, uit en deze wordt als LP in een beperkte oplage van 100 stuks op doorzichtig vinyl en in een beperkte oplage van 200 stuks op zwart vinyl geperst en verschijnt tevens als CD en als digitale download en vermeldenswaardig is nog,dat de band zich voor dit album liet inspireren door de muziek van Zweedse bands als Kaipa, Bo Hansson en Kebnekajse.

Het eerste nummer van het album heet "Omniverse" en daarin schotelt de band me een schitterende uptempo progressieve rock song voor, die sterke invloeden heeft van de muziek van Jethro Tull en subtiele tempowisselingen bevat en gevolgd wordt door "Small Beginnings", een fantastische song, die in een niet al te hoog tempo wordt gespeeld en een aanstekelijk terugkerend ritme heeft.
Daarna volgen "The Omega Experiment", een swingende rock song, die een aanstekelijk dansbaar ritme heeft en tempowisselingen bevat en "Tillbakablick The Usurper King", een puike mix van bluesrock en progressieve rock, die iets voor de helft van het nummer over gaat in een swingende uptempo progressieve rock song.
In de single "Multiverse" laat Kingnomad me genieten van een verrukkelijke psychedelische song, die subtiele tempowisselingen bevat (luister naar dit nummer via de bandcamp link onder de recensie), in "The Fermi Paradox" krijg ik een geweldige folk song voorgeschoteld, die in een niet al te  hoog tempo gespeeld wordt en in "The Creation Hymn" hoor ik de band nogmaals een mix van folk en progressieve rock spelen.
Verder volgen "On The Shoulders Of Giants", een heerlijke progressieve rock song, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt en "The Unanswered Question", een
fantastische rock song, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt, een terugkerend dansbaar ritme heeft, waarbij stil zitten onmogelijk is en swingt als een trein.

Kingnomad heeft met "Sagan Om Rymden" een meesterlijke plaat gemaakt, waar ik van begin tot einde heb genoten en ik kan liefhebbers van progressieve rock deze schijf dan ook zeer aanraden.

Review: U.D.O.Das Musikkorps Der Bundeswehr - We Are One (AFM Records, 2020) (Hardrock / Orkest)

U.D.O.Das Musikkorps Der Bundeswehr uit Wuppertal/Siegburg, Duitsland bestaat uit: Udo Dirkschneider - zang, Andrey Smirnov  - sologitaar, Fabian Dee Dammers - sologitaar, Tilen Hudrap - basgitaar en Sven Dirkschneider - drums.
De band bracht in de loop der jaren reeds 15 albums uit, waarvan het laatste, “Decadent” uit 2015 stamt.
Op 17 juli 2020 verschijnt het album "We Are One" via AFM Records als 2LP in een beperkte oplage van 700 stuks op zilverkleurig vinyl, als 2LP in een beperkte oplage op doorzichtig rood vinyl, in een beperkte oplage op roomkleurig wit vinyl, als CD en als CD+Blu-ray en deze is op 14 mei 2020 voorafgegaan door het op single verschenen "We Are One".

"We Are One" is een schitterende uptempo hardrock song met orkestrale begeleiding en invloeden van disco muziek, die swingt als een trein en een erg aanstekelijk dansbaar ritme bevat, waarbij stil zitten niet aan de orde is en ik kan deze schijf dan ook zeer aanbevelen aan iedere hardrock en liefhebber van dansbare muziek.(luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie)

Review: The Opium Cartel - Valor (Apollon Records, 2020) (Symfonische Progressieve Pop)

The Opium Cartel uit Asker, Akerhus, Noorwegen, werd in 2008 opgericht en is het alias van componist / multi-instrumentalist Jacob Holm.
In 2009 bracht Jacob het debuut album "Night Blooms" uit, op 1 januari 2013 verscheen het album "Ardor" als digitale download en dit werd gevolgd door "Abandoned Tracks" (digitaal album, 5 december 2018), "What's It Gonna Be" (digitaal nummer, 5 december 2018), "Aeroglide (instrumental)" (digitaal nummer, 17 maart 2020), "A Maelstrom Of Stars" (digitaal nummer, 15 april 2020) en "Valor" (gesigneerde LP op zwart vinyl, gesigneerde LP op rood vinyl, gesigneerde CD en digitaal album, 5 juni 2020).
Op dit album, dat 9 nummers bevat, spelen de volgende muzikanten: Jacob Holm - synthesizers, keyboards, solo- en basgitaar, programmering, sampels en achtergrondzang, Silje Huleboer (Noorwegen) - zang, Lars Fredrik Fröislie (Noorwegen) - drums en percussie (track 1,2,4,6,8), Björn Riis (Noorwegen) - sologitaar (3,8), Ole Övstedal (Noorwegen) - gitaar (5) en basgitaar (8), Ina A - zang (Noorwegen) (4), Leah Marcu (Israel) - zang (7), Maria Grigoryova (Rusland) - viool en alt viool (7), Ilia Skibinsky (Rusland-Israel) - saxofoon (1) en Alexander Stenerud (Noorwegen) - zang (9)

Het eerste nummer van "Valor" heet "In The Streets", waarin de band een schitterende, vrij rustige, symfonische progressieve pop song ten gehore brengt, die invloeden van de jaren 70 muziek bevat en gevolgd wordt door "Slow Run", een mooie pop song, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt en lichte symfonische invloeden heeft.
Daarna volgen "A Question Of Re-Entry", een geweldige rustige symfonische song, waar een gesproken tekst in zit, "Nightwings", een uptempo progressieve pop song, die disco invloeden bevat en "Fairground Sunday", waar The Opium Cartel weer zo'n prachtige pop song in een niet al te hoog tempo speelt.
In "Under Thunder" schotelt de band me een dansbare mix van disco en pop voor, die over gaat in een symfonisch nummer en in "The Curfew Bell" krijg ik opnieuw een rustige mix van pop en symfonische muziek te horen.
Verder volgen "A Maelstrom Of Stars", een verrukkelijk instrumentaal symfonisch nummer, dat in een gemiddeld tempo gespeeld wordt en tempowisselingen bevat en het extra nummer "What's It Gonna Be", een cover van de band Ratt, een mix van hardrock en pop, die een dansbaar ritme heeft.

"Valor" van The Opium Cartel is een prima plaat om te beluisteren en houdt het midden tussen pop en symfonische muziek en ik kan liefhebbers van beide genres dan ook aanraden, deze schijf eens te gaan beluisteren.(luister naar dit album via de bandcamp link onder  de recensie)

Review: Psychic Lemon - Studio Jams Volume 2 (Eigen Beheer, 2020) (Krautrock / Acid Rock / Spacerock)

Psychic Lemon werd eind 2013 te Cambridge, Kent, Engeland opgericht en bestaat uit: Andrew Briston - sologitaar, zang en keyboards, George Horler - sologitaar en zang, Andrew Hibberd - basgitaar en Martin Law - drums en percussie.
Psychic Lemon liet zich muzikaal inspireren door bands als: Goat, The Heads, Amon Düül II, Syd Barrett en Ibibio Sound Machine en trad op festivals als Strawberry Fair te Cambridge en Solstice festival te Moonhenge op, na hun eerste optreden in oktober 2014.
De band rondde de opnamen voor hun debuut album "Psychic Lemon" in december 2015 af en deze werd op 4 maart 2016 uitgebracht als digitale download en als CD.
Op hun album "Frequency Rhythm Distortion Delay", dat 12 januari 2018 via Tonzonen Records in een gelimiteerde oplage van 750 stuks op paars gespetterd 12" vinyl verscheen en tevens op zwart vinyl, maar ook als CD en als digitale download via bandcamp verkrijgbaar is, bestaat Psychic Lemon nog maar uit 3 personen, omdat George uit de band is en als gastmuzikant speelt Iain Roddick op saxofoon met het trio mee.
Op 9 februari 2018 bracht de band de EP "Live AD 2017" als digitale download uit, die 23 november 29017 live in Chelmsford opgenomen werd.
Het derde album van de band is de live opgenomen plaat "Live At The Smokehouse", dat 5 nummers bevat en 26 april 2019 via Tonzonen Records in een beperkte oplage op oranje-groen gespetterd vinyl inclusief een 8 pagina's tellend boek verscheen en tevens als CD en digitale download verkrijgbaar is, waarbij verder vermeldenswaardig is, dat het album in de voorverkoop binnen 48 uur uitverkocht was.
De opnamen van het album vonden plaats op 10 augustus 2018 in The Smokehouse te Ipswich en op de LP staan, op kant B, 2 niet eerder uitgebrachte nummers, terwijl kant A van de LP 3 nummers van hun album "Frequency Rhythm Distortion Delay" bevat.
Op 8 november 2019 verscheen het album "Freak Mamma" via Drone Rock Records, dat op 27 september vooraf werd gegaan door het gratis digitale download nummer "White Light", dat eveneens op het album staat en op 13 april 2020 heeft de band de gratis digitale download "Studio Jams Volume 1", waarop 3 nummers staan, uitgebracht en op 5 juni 2020 verscheen het gratis album "Studio Jams Volume 2", eveneens als digitale download en deze bevat 5 nummers.

Het eerste nummer is "Jam 4", dat iets meer dan 27 minuten duurt en hierin speelt de band een fantastisch uptempo stuk spacerock met acid rock invloeden en een terugkerend hypnotiserend ritme, dat me in een lichte trance brengt.
Daarna volgt "Jam 5", een schitterende mix van krautrock en progressieve rock, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt en een repeterend hypnotiserend ritme heeft.
In "Jam 6" speelt Psychic Lemon een geweldig stuk rock, dat een terugkerend dansbaar krautrock ritme heeft, progressief klinkt, melodische invloeden bevat en swingt als een trein.
Dan krijg ik "Jam 7" te horen en ook in dit nummer, waarin de band me een lekker stukje acid rock voorzet, dat gemixt wordt met een reperterend ritme, swingt de muziek.
Als laatste hoor ik "Jam 8" en hierin laat de band me genieten van een verrukkelijke uptempo mix van krautrock, acid rock en progressieve rock, waarbij stil zitten geen optie is.

"Studio Jams Volume 2" van Psychic Lemon bevat, net als vorige uitgaven van de band, heerlijke muziek, die ik elke liefhebber van meesterlijke muziek, zoals krautrock, progressieve rock, acid rock en spacerock kan aanraden: Downloaden!(luister naar dit album via de bandcamp link onder de recensie)

Review: Mong Tong - Mystery (Guruguru Brain Records, 2020) (Elektronisch / Traditioneel)

Mong Tong uit Taipei, Taiwan, werd in 2017 opgericht en bestaat uit Hom Yu - basgitaar, synthesizer en programmering, Jiun Chi - keyboards, synthesizer en sologitaar en ? - samples en zang.

De band bracht hun debuut op 29 november 2018 uit met 3 nummers op de split cassette "(Midi)", waarop 4 bands vertegenwoordigd zijn.
Daarna verschenen: "Waiting Room's Theme & Remix" (zeer beperkte oplage als cassette van 25 stuks en als digitaal album, 24 december 2018), "Mountain Pop" (digitaal nummer, 1 februari 2019), "Music From Taiwan Mystery" (zeer beperkte oplage als cassette van 50 stuks en als digitale EP, 20 september 2019), ""A History Of Brightness" (beperkte oplage als CD EP en als digitale EP, 20 december 2019) en "Thunder Pop" (digitaal nummer, 23 maart 2020).
Op 19 juni 2020 verscheen het album "Mystery", dat 8 nummers bevat, via Guruguru Brain Records als LP in een beperkte oplage van 600 stuks op roze en neon blauw vinyl.

Het eerste nummer van het album heet "Intro" en hierin speelt Mong Tong een heerlijk elektronisch stuk muziek, dat een terugkerend ritme heeft en symfonische invloeden bevat, waarna het titel nummer "Mystery" volgt en ik een schitterende mix van traditionele en elektronische muziek en een aanstekelijk terugkerend licht hypnotiserend ritme.
Dan volgen "Chakra", een geweldig eentonig klinkend nummer, dat een terugkerend ritme heeft, gesproken tekst bevat en lichte psychedelische invloeden en van computer spelletjes bevat (luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie) en "Jou-tau", dat met schietende geluiden en gesproken tekst begint en al snel over gaat in een dansbaar elektronisch stuk muziek, dat een repeterend ritme heeft en invloeden uit de jaren 80.
In "717" speelt Mong Tong een uitstekende rustige mix voor van traditionele en elektronische muziek, dat ook nu weer een repeterend hypnotiserend ritme heeft
en in "Ancient Mars" laat de band me genieten van een fantastisch nummer, dat een terugkerend ritme heeft, mysterieus klinkt en in een niet al te hoog tempo gespeeld wordt.
Verder volgen "A Nambra", een verrukkelijk uptempo elektronisch nummer, dat jaren 80 invloeden bevat en een dansbaar terugkerend ritme met disco invloeden  heeft en "In The K. Court", een lekker in het gehoor klinkend nummer, dat nogmaals een terugkerend dansbaar ritme heeft en melodische elektronische invloeden bevat.

"Mystery" van Mong Tong is een uitstekende plaat, die oost en west met elkaar verbindt, elektronische en traditionele muziek aan elkaar smeedt, licht hypnotiserende ritmes bevat en bij tijd en wijle zeer dansbaar is en ik kan liefhebbers van elektronische en/of traditionele muziek deze schijf dan ook van harte aanraden.

Review: La Phaze - Pungle Roads (Atypeek Music/Bruillance, 2020) (Reggae / Elektro)

La Phaze uit Nantes, Frankrijk, werd in 1999 opgericht bestond uit: Damny Baluteau - zang, keyboards en basgitaar, Arnaud Fournier - sologitaar en DJ Mouf - draaitafels.
Hun debuut verscheen in 2000, toen de band de EP "Cushy Time" via het Jarring Effects label uitbracht waarna in 2002 het album "Pungle Roads" via The Modern Things Records verscheen.
In 2003 werd er een remix album uitgebracht onder de naam "Punglistic Mixture via Small Axe en in 2004 werd DJ Mouf vervangen door Aurélien Walter (DJ Nevrax) en in 2005 verscheen het album "Fin De Cycle" via Because Music.
Vervolgens werd DJ Nevrax vervangen door Guillaume Roussé - drums en bracht de band in 2008 hun derde La Phaze album uit, getiteld "Miracle" en deze werd in 2011 gevolgd door "Psalms And Revolutions", waarna de band 2 jaar later uit elkaar ging, om in 2018 her opgericht te worden.
De band bestaat tegenwoordig uit Damny Baluteau - zang, keyboards en basgitaar, Arnaud Fournier - sologitaar en Speaker Louis - drums en dit trio brengt in oktober 2020 het album "Visible(s)" uit via At(h)ome Records.
Op 6 april 2020 verscheen de EP "Jungleman", waarop 5 nummers met deze titel staan, waarvan 4 re-mixen en op 15 april 2020 bracht de band de her uitgave van hun album "Pungle Roads", dat 13 nummers bevat, als digitale download uit, die op 22 mei 2020 via Atypeek Music en Bruillance Records als LP en als CD werd uitgebracht.

Het eerste nummer van het album heet "Jungleman" en hierin speelt de band een lekker in het gehoor klinkende mix van elektro, reggae en dance, die swingt en subtiele tempowisselingen bevat en gevolgd wordt door "Johnny Jamma", een geweldige swingende uptempo reggae song, die aanzet tot dansen en enkele tempowisselingen bevat.(luister naar dit nummer via de youtube onder de recensie)
Daarna volgen "Punglist", eveneens een aanstekelijke swingende uptempo reggae song, die elektro invloeden heeft, "R.A.S.", een heerlijke uptempo mix van elektro, drum n bass en reggae, die tempowisselingen heeft, "Nervous Health", een uptempo mix van heavy rock en rap, waarbij stil zitten geen optie is en "Uniday", een swingend zeer dansbaar instrumentaal nummer met invloeden van dance.
In "La Grande Question" speelt La Phaze een uitstekende swingende mix van drum n bass, rap en dance, die een aanstekelijk ritme heeft, in "Tatiana" laat de band me opnieuw genieten van een geweldige dansbare reggae song en ook in "Contexte" schotelt de band me weer zo'n dansbare reggae song voor, die subtiele tempowisselingen heeft.
Dan volgen "Le Transfert", een schitterende uptempo mix van drum n bass, reggae en dance, waarbij het onmogelijk is stil te blijven zitten en "Consumatory", waarin de band een fantastische swingende uptempo mix van elektro, drum n bass en hip-hop.
Verder hoor ik "Injury", een mix van heavy rock, elektro en hip-hop, die swingt en Spaanse invloeden bevat en "El Sol (L'Eclipse)", een verrukkelijk instrumentaal nummer, dat aanzet tot dansen, invloeden van elektro en enkele tempowisselingen heeft.

"Pungle Roads" van La Phaze is een heerlijke swingende plaat, die vol dansbare reggae songs staat en invloeden van elektro, drum n bass en hip-hop bevat.
Ik kan deze geweldige schijf dan ook sterk aanbevelen aan hen, die van één of meerdere muzieksoorten houdt.

Review: Lhamo Dukpa & Leonardo Soundweaver - Green Tara Mantra (Eigen Beheer, 2020) (New Age / Elektronisch)

Leonardo "Soundweaver" Wijma is een Nederlandse muzikant/producer, die sinds 2003, jaarlijks, hoofdzakelijk digitale albums op de markt brengt en in zijn studio produceerde hij reeds meer dan 30 albums, variërend van elektronische muziek (dance, kosmische muziek, elektro) tot psychedelisch (spacerock, krautrock) en van mantra's tot dichtkunst.
Zijn muzikale invloeden zijn onder andere: Pierre Henry, Kid Baltan, Tangerine Dream, Klaus Schulze, Jean-Michel Jarre, Kitaro, Vangelis, Tomita, Bo Hansson, ELP, Cream, Hendrix, Spirit, Moody Blues, Incredible String Band, Caravan, Camel, Gong, Steve Hillage, Pink Floyd, Ash Ra Tempel, Beatles, Sun Dial, Zappa, Brainticket,  Hawkwind, Classical Indian music, Aphrodite´s Child, Eno, Aes Dana, Crosby, Stills & Nash, Bowie, Kraftwerk, Kula Shaker, Led Zeppelin, Mike   Oldfield, Massive Attack, Witthüser & Westrupp en vele anderen.
Al jong leerde hij elektronisch orgel spelen en toen hij 16 jaar was, kreeg hij zijn eerste synthesizer, waarna hij na zijn twintigste ook eigen composities begon te maken en toen hij 26 was, leerde hij elektrische gitaar spelen.
Daarna begon hij nummers te schrijven en had reeds diverse synthesizers, orgels en effecten apparaten, die hij samen gekoppeld had in een kleine huis studio.
De komst van de computer opende nieuwe deuren voor Leonardo en van 1999 tot 2003 werkte hij erg gedreven en maakte veel nummers, waarbij hij het gevoel kreeg, dat het mogelijk was kwalitatief hoogstaande muziek te maken.
Tot 2003 bracht hij "All that is Energy" (EP), "Window" (EP), "Spiritworld 1,2 & 3" (elektronische muziek/dance) uit en in 2003 verscheen zijn eerste officiële album, getiteld "Origine" (elektronische muziek), gevolgd in dat zelfde jaar door de EP "Sadja".
Daarna volgden: "Soundweaver" (psychedelische elektronische muziek, 2003, 2004, 2005), "Dharma" (elektronische muziek, 2004), "Singing Electronic Devices" (elektronische muziek, EP, 2005), "Turn on, Tune in, Drop out" (spacerock, psychedelische muziek, 2005, remix 2007, unreleased) "Samsara" (2005), "Electronic Reality" (elektronische muziek, 2005), "Collective Memory Generator" (synthesizer, 2006), "Temple" (krautrock, 2007), "Open" (psychedelische elektronische muziek, 2007), "The Turning Point" (psychedelische elektronische muziek, 2007), "Sabda" (elektronische muziek, 2008), "Elements" (elektronische muziek, 2008), "The Fascinating Vibes of Electronic Waves" (elektronische muziek, 2009), "Voor Een Dag Van Morgen" (2009) (geproduceerd voor H.C. Feiler, 2005-2009), "Quantum Generation" (elektronische muziek, 2010), "Imagine" (ambient en dance, 2010), "Magical Extension" (psychedelische muziek, 2011, niet uitgebracht), "Inner Space Dimension" (psychedelische elektronische muziek, 2011), "Músarrindill" (2011, CD met Egbert Hovenkamp II), "InSpiratie" (2011, met Egbert Hovenkamp II, onuitgebracht), "Waar Het Stroomt" (2011 met zang, Nederlandse gedichten door Leoweyn, onuitgebracht), "Drones" (ambient, krautrock, 2012), "Chants According To..." (Vedische mantra's, 2012, met G.N. Rao, niet uitgebracht), "AARDE" (2012, CD met Egbert Hovenkamp II), "Mantra Electronique" (elektronische muziek, 2013), "A Drop In The Ocean" (boeddhistische mantra's, 2013, CD met Lhamo Dukpa uit Bhutan).
Met Lhamo Dukpa uit Bhutan, die bekend is als "mother of liberation" (moeder der bevrijding), bracht Leonardo Soundweaver op 7 juni 2020 het nummer "Green Tara Mantra" als gratis download uit, waarbij vermeldenswaardig is, dat "Green Tara Mantra" één van de belangrijkste boeddhistische mantra's is, omdat de kleur groen staat voor groei, geneeskracht en wedergeboorte en Green Tara de helende (geneeskrachtige) energie om angst en onwetendheid los te laten belichaamt.

"Green Tara Mantra" is een schitterende rustige mantra, die  een serene rust uitstraalt, iets meer dan 10 minuten duurt, invloeden van krautrock en de muziek van Kitaro bevat en me dichter bij mijn gevoelens brengt en ik kan iedereen aanraden, dit fantastische nummer eens te gaan beluisteren, om te onderzoeken, wat deze mantra voor hem, of haar kan betekenen.(luister naar dit nummer via de bandcamp link onder de recensie)

Review: Sonora Sunrise - The Route Through The Canyon (Trail Records, 2019) (Psychedelische Rock / Progressieve Rock)

Sonora Sunrise uit Altai, Siberië, Rusland, bestaat uit: Artem Demidov - sologitaar en soundscapes, Alexey Shulepov - basgitaar, Dmitry Shershney - keyboards en sogitaar en Vitaliy Khard - drums.
De band bracht op 15 mei 2016 hun debuut EP "Welcome To The Desert" als digitale download uit en deze werd gevolgd door: "Canyon" (digitaal nummer, 16 mei 2016), "Tonal/Nagual (Live at Jam Bar 30/10/2016)" (digitaal album, 2 november 2016), "The Fire From Within" (digitale EP, 18 februari 2017), "Ash And Bones" (digitale EP, 4 maart 2017), "The Last Day In The Desert (live session)" (digitale single, 8 mei 2017) en "The Route Through The Canyon" (digitaal album en CD in een beperkte oplage van 300 stuks via Trail Records, 16 januari 2019).
"The Route Through The Canyon" werd in 2 dagen in 2016 opgenomen, waarna de afzonderlijke bandleden er meer gitaar, synthesizer en zang bij hebben gevoegd, waardoor de opnamen klinken alsof ze live gespeeld werden en de zang in 3 nummers afkomstig is van gast zangeres Katya Zlobina.
Vermeldenswaardig is, dat Alexander Tsalikhin van Trail Records mij het album op 9 februari 2019 stuurde en ik het pas op 2 juni 2020 ontving, vandaar dat deze recensie nu pas op mijn blog staat.

Het album, dat 9 nummers bevat, begint met "Ancient Stones (Sundown)", waarin gast muzikante Katya Zlobina de zang voor haar rekening neemt en hierin speelt  de band een mooi rustig nummer, dat invloeden van jazz en ambient heeft en dit wordt gevolgd door "Welcome To The Sandland", een fantastisch progressief rock nummer, dat in een rustig tempo wordt begonnen en langzaam aan iets meer snelheid krijgt, waarbij het licht hypnotiserende ritme uitnodigt tot dansen.
Daarna volgen "Unexpected Trip", een verrukkelijk swingend stuk progressieve rock, dat melodische invloeden en een terugkerend licht hypnotiserend dansbaar  ritme heeft, waarbij stil zitten geen optie is, "Poison", een geweldig rock nummer, dat in een gemiddeld tempo gespeeld wordt en invloeden van space- en krautrock bevat.
In "Ancient Stones (Uprise Of Jupiter)", speelt Sonora Sunrise een kort rustig nummer, dat nog geen minuut duurt, met zang van Katya en ook in "Canyon" verzorgt ze de zang en in dit nummer laat de band me genieten van een schitterend stuk licht psychedelische rock, dat in een niet al te hoog tempo gespeeld wordt.
Dan volgt "Millions Of Snakes", een heerlijk acid rock nummer, waar een repeterend licht hypnotiserend ritme in zit en in een gemiddeld tempo gespeeld wordt.
Verder hoor ik "Roadside Picnic", een prachtig, vrij rustig, nummer, dat country rock invloeden bevat en "Ancient Stones (Planetary Standoff)", een spannend  progressief psychedelisch instrumentale stuk muziek, dat elektronische invloeden bevat en in een niet al te hoog tempo gespeeld wordt.

"The Route Through The Canyon" van Sonora Sunrise is een uitstekende CD, waar ik van begin tot einde van genoten heb en ik kan liefhebbers van progressieve rock, deze schijf dan ook van harte aanbevelen.(luister naar dit album via de bandcamp link onder de recensie)

Review: Solaris - Un Paese Di Musichette Mentre Fuori C'è La Morte (Bronson Recordings, 2020) (Stoner / Noise Rock)

Solaris uit Cesena en Mercatino Conca, Italië, werd in 2015 opgericht en bestaat uit: Alberto Casadei - sologitaar en zang, Paride Placuzzi - sologitaar, Lorenzo Bartoli - basgitaar en Alan Casali - drums.
De band bracht op 23 oktober 2017 hun debuut EP "L'Orizzonte Degli Eventi" in eigen beheer als digitale download uit, die in 2018 in een beperkte oplage als CD ook via Floppy Dischi en Drown Within verscheen.
In december 2019 begon de band te werken aan hun debuut album "Un Paese Di Musichette Mentre Fuori C'è La Morte", dat 19 juni 2020 via Bronson Recordings verschijnt als LP in een beperkte oplage van 300 stuks op doorzichtig rood marmerkleurig vinyl, als CD en als digitale download.

Het album, dat 6 nummers telt, start met "Podio", waarin de band een heerlijke mix maakt van noiserock en post-rock, die wisselende tempo's heeft en invloeden van stonerrock bevat en gevolgd wordt door "Ezikmndrek", een uitstekende langzame song, die melodische stonerrock invloeden en een aangenaam ritme  heeft.(luister naar dit nummer via de bandcamp link onder de recensie)
Daarna volgen "Oro", een prachtige rustige song, die bij tijd en wijle vrij heftig klinkt, een terugkerend aanstekelijk ritme heeft en tegen het eind melodisch wordt en "Voce", waarin Solaris opnieuw een mooie rustige song ten gehore brengt, die enkele prima subtiele tempowisselingen heeft.(luister naar dit nummer via de bandcamp link onder de recensie)
In "Maledetti" speelt de band een geweldig instrumentaal rock nummer in een gemiddeld tempo, dat een aanstekelijk terugkerend ritme bevat en over gaat in "Marnero", een stevige stonerrock song, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt, zo nu en dan heftig klinkt en een terugkerend ritme heeft.

"Un Paese Di Musichette Mentre Fuori C'è La Morte" van Solaris is een vrij stevige plaat, die 6 uitstekende nummers bevat, die invloeden hebben van noise en stonerrock en in een niet al te hoog aanstekelijk tempo gespeeld worden en ik kan liefhebbers van deze genres, dan ook aanraden, deze schijf eens te gaan beluisteren.

Review: Iiah - Terra (Eigen Beheer, 2020) (Filmmuziek / Post-Rock)

Iiah werd in 2013 te Adelaide, Australië, opgericht en bestaat uit:Tim Day - zang, keyboards en sologitaar, Ben Twartz - sologitaar, Nick Rivett - sologitaar, Aaron Fuller - basgitaar en Matthew Stedman - drums.
De band bracht in 2015 hun debuut EP "Iiah" uit, die in 2017 gevolgd werd door het debuut album "Distances" en op 22 mei 2020 verscheen hun tweede album, "Terra", waarop 8 nummers staan, dat in eigen beheer uitgebracht werd en daarop doet zangeres Maggie Rutjens mee als gast muzikante.
Vermeldenswaardig is nog, dat de CD oorspronkelijk op 17 april 2020 zou worden uitgebracht, maar wegens het corona virus een nieuwe release datum kreeg.

Het album begint met "From Nothing", waarin de band een mooi rustig melodisch nummer speelt, dat invloeden van post-rock heeft en dit wordt gevolgd door "Eclipse", een schitterend rustig stuk muziek, dat filmmuziek invloeden bevat en hemels, maar ook duister klinkt.
Daarna volgen "Aphelion", een prachtig melodisch post-rock nummer, day in een gemiddeld tempo gespeeld wordt en invloeden van bands als IWKC (I Will Kill Chita) heeft en "Sleep" en hierin speelt de band weer zo'n heerlijk rustig nummer, dat invloeden van filmmuziek combineert met duistere melodische muziek, die enigszins triest over komt.
In "20.9%" zet Iiah me een uitstekend uptempo melodisch nummer voor, dat halverwege verandert en over gaat in een langzamer tempo, om na enkele minuten terug te keren naar het begin en in "Lumineacence" krijg ik nogmaals zo'n lekker in het gehoor klinkend melodisch post-rock nummer voorgeschoteld, dat een aanstekelijk dansbaar ritme heeft.
Verder hoor ik "Displacement" de band verrukkelijke song in een niet al te hoog tempo spelen, die enkele tempowisselingen bevat, een terugkerend ritme heeft en melodisch is en het laatste en tevens langste nummer (bijna 13 minuten), "Lambda", een fantastisch afwisselend post-rock nummer, dat in een gemiddeld tempo gespeeld wordt.

"Terra" van Iiah is een puike post-rock CD, die vol heerlijke muziek staat, waar ik van begin tot einde van genoten heb en ik kan liefhebbers van dit genre deze schijf dan ook zeker aanraden.(luister naar dit album via de bandcamp link onder de recensie)

Review: The Smoking Bones - Down To The High (Area Pirata Records, 2020) (Garagerock)

The Smoking Bones uit Italië, werd in 2016 opgericht en bestaat vanaf september 2018 uit: Joseph - zang, Lorentz - sologitaar, G.G. - sologitaar, Danz - basgitaar en Mark - drums.
De band bracht hun debuut in 2016 uit met de digitale download  EP "Moods", die op 14 januari 2017 via Area Pirata Records als CD in een beperkte oplage van 200 stuks en als digitale download werd uitgebracht, waarna hun album "Authorize Yourself" op 13 januari 2018 via Area Pirata Records in een beperkte oplage van 300 stuks als CD verscheen en als digitale download.
In september 2018 kwam Joseph bij de band als vervanger voor Dave, hun eerste zanger en op 25 mei 2020 verscheen hun single "Down To The High" / "Burning Love" in een zeer beperkte oplage van 300 stuks op 7" zwart vinyl en als digitale download via Area Pirata Records.

Op de A-kant van de single, "Down To The High" speelt The Smoking Bones een swingende uptempo mix van garagerock en pop, die tempowisselingen bevat en een aanstekelijk dansbaar ritme heeft, dat na enkele minuten iets meer snelheid krijgt, waardoor de muziek net een zetje extra krijgt, om over te gaan in een fantastisch stuk rock.
De B-kant van de single is een cover van het Elvis Presley nummer "Burning Love" en hierin laat de band me genieten van een schitterende uitvoering van dit nummer, dat swingt en de jaren 70 rock & roll sfeer uit wasemt.

"Down To The High" van The Smoking Bones bevat 2 heerlijke nummers, waarmee de band me heeft laten genieten van hun muziek en ik kan deze single dan ook aanraden aan elke liefhebber van garagerock en rock & roll.(luister naar de single via de bandcamp link onder de recensie)

Review: Abrams - Modern Ways! (Atypeek Music/ Sailor Records, 2020) (Rock)

Abrams uit Denver, Colorado, Amerika, werd in 2013 opgericht en bestaat tegenwoordig uit: Patrick Alberts - sologitaar, Zach Amster - sologitaar en zang, Taylor Iversen - basgitaar en zang en Ryan DeWitt - drums.
Op 6 mei 2014 verscheen hun EP album "Februari", via No List Records, waarop de band nog uit 3 man bestond (Taylor, Zach en Jason Cartrer - drums) en deze werd gevolgd door "Lust. Love. Loss." (eigen beheer, als LP in een beperkte oplage van 300 stuks op licht gevend paars vinyl, als CD,als cassette in een beperkte oplage van 100 stuks en als digitale download, 16 juni 2015), "Morning" (met Geoff Cotton - drums) (Sailor Records, als LP in een beperkte oplage van 300 stuks doorzichtig vinyl, als CD en als dd, juni 2017) en "Modern Ways!" (Atypeek Music/ Sailor Records, als LP in een beperkte oplage van 100 stuks op zwart vinyl, als LP in een beperkte oplage van 150 stuks op doorzichtig oranje vinyl en als dd) (met Ryan DeWitt - drums).

Het album, dat 10 nummers bevat, start met het titel nummer "Modern Ways", waarin de band een heerlijke stevige stonerrock song speelt, die tempowisselingen heeft en een aanstekelijk repeterend ritme bevat en gevolgd wordt door "Poison Bullets", een mix van country en heavy rock, die in een gemiddeld tempo wordt  gespeeld.
Daarna volgen "Joshua Tree", een uptempo melodische rock song, die subtiele tempowisselingen heeft, "That Part Of Me", een stevige mix van melodische en stonerrock met tempowisselingen en "Find A Way", een uitstekende rock song, die subtiele tempowisselingen heeft en een terugkerend ritme bevat.
In "My War" speelt Abrams een prima, vrij rustige, song, die tempowisselingen bevat en bij tijd en wijle stevig klinkt, in "Silver Lake" zet de band me een mooie rustige song voor en in "Silence" krijg ik een stevige heavy rock song voorgeschoteld, die in een niet al te hoog tempo gespeeld wordt.
Verder hoor ik "Pale Moonlight", een rock song, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt, iets na de helft van het nummer meer snelheid krijgt en lichte invloeden van progressieve rock bevat en "Marionette", een stevige rock song, die een terugkerend ritme en een gemiddeld tempo heeft.

"Modern Ways!" van Abrams is een uitstekende rock plaat, die zo nu en dan vrij stevig klinkt en ik kan liefhebbers van rock muziek dan ook aanraden, deze schijf eens te gaan beluisteren.(luister naar dit album via de bandcamp link onder de recensie)

Review: The Vickers - Ghosts (Inner Ear Records, 2020) (Psychedelische Pop)

The Vickers uit Florence, Italië werd in 2007 opgericht en bestaat uit: Andrea Mastropietro - zang, sologitaar en keyboards, Federico Sereni - zang, basgitaar en keyboards, Francesco Marchi - zang, sologitaar en keyboards en Marco Biagiotti - drums, percussie en zang.
In 2009 verscheen hun debuut album "Keep Clear" en deze werd in 2010 gevolgd door de akoestische EP "Sofa Session" en in 2011 door het album "Fine For Now”.
Vervolgens kwam de single "She Said She Said", een Beatles cover, in december 2012 als download uit, gevolgd door "She's Lost" / "All I Need", die in mei 2013 op een gelimiteerde 7" vinyl single door Cybertree Records werd uitgebracht en de  cassette “I Don’t Know What It Is” / "She's Lost" / "All I Need" / "Inside A Dream", die in december 2013 via het Old Vibration Records verscheen.
Hun album "Ghosts" is op 4 april 2014 in een speciale gelimiteerde oplage op doorzichtig vinyl verschenen via het Griekse Inner Ear Records label en is via Black Candy Records op CD uitgebracht en op 4 april 2020 verscheen het album opnieuw via dit Inner Ear Records in een andere kleur hoes en als digitale download met 2 extra nummers.

De LP bevat 10 nummers, waaronder de 4, die op cassette zijn verschenen.
Het album start met "She's Lost" en hierin is meteen de invloed van de muziek van The Beatles hoorbaar, maar ook zijn er disco invloeden uit de jaren 90 in te bespeuren.
Het nummer klinkt lekker dansbaar en licht psychedelisch en door de disco invloeden, ontstaat er een unieke sound.
Het volgende nummer heet "I Don’t Know What It Is" en hierin laat de band me schitterende psychedelische song horen, waarmee The Vickers me vanaf de begin tonen weten te boeien en dit nummer wordt gevolgd door "Senseless Life", waarin de band een uitstekende rustige song vertolkt, waarbij de zang op een ingetogen manier gezongen wordt.
In "It Keeps Going On And On" krijg ik een vrij stevige dansbare mix van psychedelische en disco gerelateerde muziek te horen en in "All I Need" klinkt het begin een beetje als "Now I Wanna Be Your Dog", een nummer van The Stooges, maar toch weet de band hierin een eigen geluid te creëren, dat een swingende licht psychedelische song op levert.
Met "Hear Me Now" trakteert de band me op een heerlijke psychedelische pop song met disco invloeden en met "Inside A Dream" laat de band me een uitstekende mix van disco en psychedelische pop horen, waarin enkele prima tempowisselingen zitten.
Daarna volgt "Walking On A Rope" en ook in dit nummer speelt de band een psychedelische song met invloeden uit de jaren 60.
"Total War" is een fantastische licht psychedelische pop song, die in een rustig tempo gespeeld wordt en het laatste nummer "Ghosts" is een lekker klinkende pop song, waarin de band me mee terug neemt naar de jaren 80.
Verder hoor ik de extra nummers, waarvan "Love You To" de eerste is en hierin speelt de band een verrukkelijke uptempo psychedelische song, die lichte invloeden van surf en de muziek van The Beatles heeft en subtiele tempowisselingen bevat en "See Me Jumping On The Stars", een geweldig instrumentaal psychedelisch nummer, dat een terugkerend ritme heeft, in een gemiddeld tempo gespeeld wordt en aanzet tot dansen.

The Vickers hebben met "Ghosts" een uitstekend debuut album gemaakt, waarin disco en psychedelische muziek op een prima manier met elkaar gecombineerd worden en ik vind deze plaat dan ook een aanrader voor zowel jaren 60 als jaren 80-90 liefhebbers.(luister naar dit album via de bandcamp link onder de recensie)

Review: Sloath - III (Riot Season Records, 2020) (Stoner / Sludge)

Sloath uit zuid-Engeland, werd in 2007 opgericht en bestaat uit: Kai - zang, Luke - sologitaar, Leon - sologitaar, Tom - basgitaar en Dave - drums.
De band bracht hun debuut album "Sloath" op 1 mei 2010 via Riot Season Records als LP in een beperkte oplage van 500 stuks op zwart vinyl en als digitale download uit en deze werd op 17 november 2014 gevolgd door "Deep Mountain", dat eveneens via Riot Season Records als LP in een beperkte oplage van 500 stuks op zwart vinyl en als dd werd uitgebracht, maar ook verscheen de digitale single "High Commissioner" op 3 september 2014.
Op 19 juni 2020 verschijnt hun album "III", dat 6 nummers bevat en in een beperkte oplage van 400 stuks op zwart vinyl en als dd via Riot Season Records op de markt komt en vermeldenswaardig is nog, dat de bandleden momenteel in Kent (UK), Londen (UK), Berlijn (Duitsland) en Zaragoza (Spanje) wonen.

Het album begint met "Big Shift", waarin de band een traag stuk melodische stonerrock ten gehore brengt, dat sludge invloeden heeft en chant-achtige vocalen bevat en dit nummer wordt gevolgd door "Rewengue", een geweldig nummer, dat in een gemiddeld tempo gespeeld wordt, een licht hypnotiserend repeterend ritme heeft en me in de ban van de muziek brengt (luister naar dit nummer via de bandcamp link onder de recensie), waarna "Special Force" volgt en de band een fantastisch hypnotiserende muziek speelt, dat een eentonig terugkerend ritme bevat en in een gemiddeld tempo gespeeld wordt.
Kant B start met "The Piece" en hierin zet Sloath me een heerlijk langzaam nummer voor, dat een repeterend ritme heeft, in "The Beast" krijg ik een uitstekende swingende uptempo stonerrock song te horen en in "The Whistler" laat de band me genieten van een verrukkelijk licht hypnotiserend eentonig instrumentaal nummer, dat van begin tot einde in een niet al te hoog dreigend ritme wordt gespeeld.

"III" van Sloath is een schitterende plaat, waar ik zeer van genoten heb en ik kan deze schijf dan ook aanraden aan liefhebbers van sludge en stoner en aan hen, die van hypnotiserende ritmes houden.