maandag 25 juli 2016

Review: The Prophet Hens - The Wonderful Shapes Of Back Door Keys (Occultation Records, 2016) (Pop)

The Prophet Hens startte in 2013 toen John White - basgitaar en Karl Bray - sologitaar en zang samen songs begonnen te schrijven.
Al spoedig voegden Sefton Holmes - drums en Penelope Esplin - keyboards en zang zich bij dit duo en was de band een feit.
In deze formatie trad de band in eerste instantie op en werden de meeste nummers van hun debuut album opgenomen, totdat John besloot zich in Duitsland te vestigen en ook Sefton verliet de band.
Met hun vervangers Robin Cederman - basgitaar en Darren Stedman - drums werd het debuut album "Popular People Do Popular People" verder gemaakt en verscheen in augustus 2013 via het Fishrider Records op CD en LP.
Op hun nieuwe album, "The Wonderful Shapes Of Back Door Keys", waarvan, 1 mei 2016, de single "Popular People" verscheen, is drummer Darren vervangen door Chris Butchard en is de plaat, die 11 nummers bevat, in Europa en Engeland 18 juli 2016 via Occultation Records verschenen.

Het eerste nummer van het album heet "Oh Wait, It's Me, Isn't It" en daarin hoor ik de band een lekker in het gehoor klinkende pop song spelen, die prima dansbaar is en gevolgd wordt door het op single verschenen "Popular People", een uitstekende swingende dansbare pop song met enkele tempowisselingen. (luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie)
Daarna zet de band me "Basically" voor en ook dit nummer wordt in een uptempo gespeeld, waarbij het ritme aan zet tot bewegen, waarna "Drunk In A Park" volgt , eveneens een prima dansbare pop song, die een aanstekelijk ritme bevat.
Dan hoor ik "Heavy Blossom", dat in een gemiddeld tempo gespeeld wordt en gevolgd door "Good Shadow", een lekker swingende uptempo pop song, waarbij stil zitten geen optie is.
In "Songman" schotelt The Prophet Hens me opnieuw een dansbare uptempo song voor en in "Friends" hoor ik de band een prima pop song ten gehore brengen, die gevolgd wordt door "I Might Not Be Right", waar de muziek niet veel verandert en het uptempo gehandhaaft blijft.
Vervolgens hoor ik nog "Only One", een heerlijke swingende pop song en "D Modal", een uitstekende licht psychedelische pop song, waarin de invloed van The Beatles te horen is en wat mij betreft meteen het beste nummer van het album.

"The Wonderful Shapes Of Back Door Keys" van The Prophet Hens bevat 11 uptempo songs, die allemaal prima klinken, met "D Modal" als uitschieter en ik kan liefhebbers van pop dan ook aanraden, deze schijf eens te gaan beluisteren.




Geen opmerkingen:

Een reactie posten