Seven Impale uit Bergen, Noorwegen bestaat uit: Benjamin Mekki Widerøe - saxofoon, Erlend Vottvik Olsen - sologitaar, Fredrik Mekki Widerøe - drums, sologitaar en zang, Håkon Vinje - keyboards en zang, Stian Økland - sologitaar en zang en Tormod Fosso - basgitaar.
De band bracht op 5 april 2013 hun debuut "Beginning/Relieve" uit als digitale EP en deze werd gevolgd door het album "City Of The Sun" (9 januari 2014, LP, CD en digitaal) en "Contrapasso" (16 september 2016, 2LP, CD en digitaal album).
Op 26 mei 2023 verschijnt hun nieuwe album "Summit", dat 4 nummers bevat, als LP, als CD en als digitale download via Karisma Records
Het album begint met "Hunter", waarin de muziek van Seven Impale in een traag tempo start, om na korte tijd iets meer snelheid te krijgen en over te gaan in een progressief rock nummer met wisselende tempo's en na 5 minuten tijdelijk lichtelijk chaotisch wordt, waarna het tempo weer iets opgevoerd wordt jazz invloeden heeft en van ritme verandert, om enkele minuten later een zwaarder karakter te krijgen.
Daarna volgen "Hydra", een fantastisch swingend uptempo progressief rock nummer met een licht hypnotiserend terugkerend ritme, "Ikaros", een schitterend nummer, dat zo nu en dan lichtelijk chaotisch klinkt, wisselende tempo's heeft en progressieve jazz invloeden bevat (luister naar dit nummer via de bandcamp link onder de recensie) en in "Sisyphos" laat Seven Impale me genieten van een geweldige swingende progressieve jazz song met afwisselende tempo's en lichte invloeden van de muziek van King Crimson.
"Summit" van Seven Impale bevat 4 uitstekende progressieve jazz nummers, die in de jaren 70 gemaakt hadden kunnen zijn en ik raad liefhebbers van dit genre dan ook aan eens naar deze puike schijf te gaan luisteren.
The Thanes uit Edinburgh, Schotland werd in 1987 opgericht en bestaat, na diverse bezettingswisselingen tegenwoordig uit: Angus McPake - orgel en sologitaar, Colin Morris - basgitaar, Lenny Helsing - sologitaar en zang en Gordon Brady - drums.
De band bracht hun debuut album "Thanes Of Cawdor" als LP in 1987 uit via DDT Records en deze werd gevolgd door: "Undignified Noblemen" (LP, Misty Lane Records 1997), "Downbeat And Folked Up" (LP, Screaming Apple 2003), "A Night In Great King Street" (10" LP, Larsen Recordz 2007), "Live At The Zombie Club London 19.08.1989" (CDr, PCR Records 2010) en "Roh Und Lebendig Nicht In Köln" (LP, Soundflat Records, Ravencraig 2022), plus de compilaties "One Night As I Wandered On The Moors... The Best Of The Thanes" (2LP, Corduroy Records 2001) en "Evolver" (2LP en CD, Rev-Ola 2004) en ook verschenen er vanaf 1987 diverse singles en EP's.
Op 15 mei 2023 brengt Rogue Records hun 7" EP "Les Thanes" uit waarop 4 nummers staan, waarvan 2 nieuwe nummers plus 2 covers.
De EP begint op kant A met "For What Reward?", waarin The Thanes een schitterende garagerock song met een gemiddeld tempo, een licht psychedelisch ritme en subtiele tempowisselingen en deze wordt gevolgd door de cover van The Pretty Things song "You'll Never Do It Baby" en hierin speelt de band een uitstekende uitvoering, die swingt.
Kant B start met de cover "It’s Dark" (The Twilights), een prima song met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk dansbaar ritme, om de EP af te sluiten met "Heed The Warning", een verrukkelijke rock song met een gemiddeld tempo en een ritme dat aanzet tot dansen en net als de vorige nummers invloeden van de jaren 60 muziek heeft.
"Les Thanes" van The Thanes bevat 4 puike songs, waarmee de band de jaren 60 laat herleven en ik raad iedere liefhebber van muziek uit dit tijdperk deze schijf dan ook zeer aan.(luister naar deze EP via de bandcamp link onder de recensie)
Ford's Fuzz Inferno uit Kekerdom en Wernhout, Nederland bestaat uit: Hans (Kekerdom) - zang en sologitaar en Patrick (Wernhout) - drums en achtergrondzang.
Het duo nam op 29 en 30 januari 2021 in Studio 195 te Wernhout, hun EP "Deniers Of Fuzz Will Be Executed" op, waarop 5 korte nummers staan en deze verscheen op 26 mei 2021 via het Subunderground Control Autority label op 7" vinyl met een extra nummer en als digitale download.
Vervolgens verscheen op 17 januari 2022 hun tweede 7" vinyl EP "Flog Yourself With Fuzz", waarop 4 nummers staan, via Subunderground Counter Attacks uit en deze werd op 31 januari 2022 gevolgd door de CD "The Book Of Fuzz - Selected Verses", met daarop 11 nummers, waarvan 1 onuitgebracht nummer.
Tevens verscheen deel 3 van hun trilogy, getiteld "Fuzz The Universe!", waarop 4 nummers staan, op 13 april 2022 via Subunderground Cosmic Adjustments op 7" vinyl en was in de voorverkoop te bestellen op dezelfde manier als de vorige 2 7" EP's.
Het CD album "The Book Of Fuzz - Selected Verses" bevat nummers van de eerder uitgebrachte 2 EP's, die aangevuld zijn met 2 nummers van de EP "Fuzz The Universe!", plus een onuitgebracht nummer, dat 31 januari 2022 verscheen en is uitgebracht via Subunderground Cool Apocalypse, waarbij vermeldenswaardig is, dat het album niet als digitale download verkrijgbaar is.
Op 2 januari 2023 bracht het duo de 7" EP "Death To The Fuzz Family" uit, die geperst is op zwart vinyl en via het eigen Subunderground Cultural Arson label verscheen en deze werd 8 maart 2023 gevolgd door de EP "Eternal Circles Of Fuzz", die 4 nummers bevat en in een beperkte oplage van 400 stuks op 7" zwart vinyl geperst werd en tevens als download via het eigen Subunderground Concentric Awesomeness verscheen.
Dat het duo erg produktief is bewijst het feit, dat er op 10 mei 2023 alweer een nieuwe EP via Subunderground Combat Activities uitgebracht wordt, die "War, Peace & Fuzz" heet, 5 nummers bevat en als 7" in een beperkte oplage van 400 stuks.
Verder is het vermelden waard, dat de muziek van Ford's Fuzz Inferno regelmatig gedraaid wordt door de Britse radio DJ Michael Bradley, die in de punk band The Undertones speelde.
De EP start op kant 1 met "Happy Memories", waarin Ford's Fuzz Inferno een geweldige uptempo song ten gehore brengt, die een aanstekelijk ritme bevat en eind 70 jaren invloeden bevat en gevolgd wordt door "City Under Attack", een uitstekende song met een gemiddeld tempo en een terugkerend ritme, die aanzet tot beweging.
Op kant 2 staan 3 nummers, waarvan de eerste "On Our Side?" is en de band me een heerlijke swingende song met een gemiddeld tempo voorschotelt, die gevolgd wordt door
"Captain Sam", een swingende uptempo rock song, waarbij stil zitten geen optie is en "Enemy's Gone", een snelle rock song, die net als de andere nummers een aanklacht tegen de oorlog is.
"War, Peace & Fuzz" van Ford's Fuzz Inferno bevat 5 verrukkelijke punk songs, waar ik van begin tot einde van genoten heb en ik raad iedere liefhebber van dit genre deze puike schijf dan ook zeer aan.(luister naar deze EP via de bandcamp link onder de recensie)
Iterum Nata is het alias voor de Finse multi-instrumentalist Jesse Heikkinen uit Oulo, die in de band Hexvessel aktief was, tegenwoordig in Tampere woont en zijn project in 2017 startte.
Hij bracht op 9 december 2017 in eigen beheer zijn debuut uit met het album "Iterum Nata", dat als LP en als digitale download verscheen en dit werd gevolgd door "The Course Of Empire" (CD en digitaal album, Inverse Records, 14 december 2018), "" (LP, Svart Records / Secret Trees, 31 december 2020) en op 10 februari bracht Nordvis Records het album "Trench Of Loneliness" uit, als LP in een beperkte oplage van 300 stuks op ossebloed met zwart kleurig vinyl, als CD en als digitale download en vermeldenswaardig is verder, dat hij in het laatste nummer wordt bijgestaan door Hiski Pajuniemi, die een tinnen fluitje bespeelt.
Het album, dat 10 nummers bevat, begint met "My Name Is Sorrow", waarin Iterum Nata een schitterende rustige psychedelische pop song ten gehore brengt, die lichte melodische invloeden bevat en dit nummer wordt gevolgd door "One With The Sun", een fantastisch melodisch nummer met een aanstekelijk terugkerend ritme en een niet al te hoog tempo en "Forgotten Friends", een heerlijke folk song met een aanstekelijk ritme, een vrij langzaam tempo en een hoog meezing gehalte.
Daarna volgen "Bones In The Forest", een prachtige rustige folk song met melodische en psychedelische invloeden, "The Feather", een verrukkelijk instrumentaal nummer, dat tegen het einde zwaar en dreigend wordt en "The Mountain", een swingende uptempo folk song met een aanstekelijk dansbaar terugkerend ritme.
In "Losing Connection" laat Iterum Nata me genieten van een uitstekende melodische folk song met een vrij rustig tempo en in "I Only Sing With The Dead" krijg ik een geweldige song in de stijl van Deleyaman voorgeschoteld, die een gemiddeld tempo heeft en aanzet tot dansen.
Verder volgen "I’d Rather Be A Fool Than A King", een uistekende song met een gemiddeld tempo, een aanstekelijk terugkerend ritme en hoog meezing gehalte en "Comedy Of Humanity", een mooie vrij rustige pop song met melodische invloeden en een ritme, dat beweging oproept.
"Trench Of Loneliness" van Iterum Nata bevat 10 lekker in het gehoor klinkende nummers, waarvan ik "I Only Sing With The Dead" de uitschieter vind en ik raad iedere liefhebber van folk en de betere pop deze prima schijf dan ook sterk aan.(luister naar dit album via de bandcamp link onder de recensie)
Marco Rossi uit Engeland, nam in de slaapkamer van zijn zoon 12 psychedelische songs uit de jaren 60 op en deze verschijnen op 29 mei 2023 als CD via Friends Of The Fish Records en ook verschijnt er op die datum een 8" EP met 4 van de nummers van de CD in een beperkte oplage van 100 stuks via het Fruits De Mer Records label.
Het album begint met "Ivy Ivy" van The Left Banke uit 1967, waarin Marco Rossi een mooie psychedelische song met een gemiddeld tempo ten gehore brengt en deze wordt gevolgd door "My Friend" (Spirit, 1973), een heerlijke uptempo song met een dansbaar ritme en tempowisselingen en "LA" (Orange Bicycle, 1968), een uitstekende uptempo pop song met een ritme, dat aanzet tot dansen.
Daarna volgen "Forget All About It" (The Nazz, 1969), een uptempo pop song met een aanstekelijk ritme (luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie), "Trust" (The Peppermint Trolley Company, 1968), een uptempo song met lichte psychedelische invloeden en een vrolijk dansbaar ritme en "Let’s Get Together" (The Youngbloods, 1967), een prima mix van country en pop met een gemiddeld tempo.
In "Here’s Where You Belong" (PF Sloan, 1966) laat Marco Rossi me genieten van een fantastische licht psychedelische song, die lichte invloeden van de muziek van The Byrds heeft, in "Someday Man" (Paul Williams, 1970) krijg ik een pop song met een gemiddeld tempo te horen en in "Pretty Song From ‘Psych-Out’" (Strawberry Alarm Clock, 1968) zet hij me een lekker in het gehoor klinkende song met tempowisselingen voor, die lichte psychedelische invloeden bevat.
Dan volgen "That’s Alright" (NRBQ, 1977), een pop song met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk ritme, "Come To Me" (The Association, 1966), een prima song met een gemiddeld tempo en "In The Past" (We The People, 1966), een verrukkelijke uptempo psychedelische song met een aanstekelijk dansbaar ritme.
"The Sincerest Form Of Flattery" van Marco Rossi staat vol uitstekende nummers, waarvan ik "In The Past" de uitschieter vind en ik raad iedere muziek liefhebber dan ook aan eens naar deze schijf te gaan luisteren, om misschien tot dezelfde conclusie te komen als ik.
Permanent Clear Light, die in 2009 opgericht werd, komt uit Finland en maakte zijn debuut op het Engelse Fruits De Mer label, waarop in 2010 het nummer "In The City" via de LP "A Phase We're Going Through" verscheen, gevolgd in 2012 door de single "Higher Than The Sun" / "Afterwards".
De band oogstte hiermee veel succes en kreeg loftuitingen van onder andere Steve Kilbey (The Church), die zei: "I Love Permanent Clear Light. Finnish psychedelica is king!"
Verder kreeg de band aandacht van Record Collector magazine, die in het november nummer de single recenseerde en daarover schreef: "Two coloured vinyls, 3D cover and glasses....Ain't the music trippy enough?"
Classic Rock magazine noemde de band in hun december nummer van 2012 "Finland's top psychedelic band" en "Higher Than The Sun is destined to become a collectors' classic" en het Amerikaanse tijdschrift Guitar Player wijdde een hele pagina aan de band in maart 2013.
Permanent Clear Light bestaat uit 3 ervaren muzikanten, die hun sporen reeds verdienden in de Finse rock, pop, folk, jazz, avant-garde, experimentele en psychedelische bands.
De band bestaat uit: Arto Kakko - zang, slide, akoestische en basgitaar, keyboards, drums, elektrische viool, saz, banjo, recorder en mellotron, Markku Helin - sologitaar, basgitaar, effecten, synthesizer en percussie en Matti Laitinen - zang, sologitaar, synthesizer en percussie.
Hun debuut album "Beyond These Things" uit 2013 oogstte veel lof bij de recensenten en de EP "Maurice N'Est Pas La", die 30 april 2018 via het Regal Crabomophone Records verscheen, was de voorloper van hun volgende album, "Cosmic Comics", dat op 3 juli 2020 na lang wachten via Sulatron Records als LP in een beperkte oplage van 500 stuks op mintgroen 180 gram vinyl en als CD in een beperkte oplage van 500 stuks werd uitgebracht.
Op 5 mei 2023 verschijnt hun album "Right As Rain", dat 9 nummers bevat, via Sulatron Records als LP en als digitale download.
Het album start met "Kudvash", waarin Permanent Clear Light een schitterende licht psychedelische folk song ten gehore brengt, die een terugkerend ritme en een niet al te hoog tempo heeft en gevolgd wordt door "Snowing Skyways", een mooie vrij rustige song met tempowisselingen en psychedelische elementen, dat iets over de helft van het nummer meer snelheid en dansbare melodische invloeden krijgt en "Long Long Time Ago", een prachtige licht psychedelische pop song met een aanstekelijk ritme.
Daarna volgen "Jezabel", een heerlijke pop song met een gemiddeld tempo en een vrolijk aanstekelijk ritme, dat aanzet tot dansen, "Conspicuous By Its Absence", een instrumenteel experimenteel nummer en "Lonely Gardener", een uitstekende rustige licht psychedelische pop song.
In "Mole In A Hole" zet Permanent Clear Light me een lekker in het gehoor klinkend nummer voor, dat een dansbaar terugkerend ritme heeft, waar een tijdelijke onderbreking in zit, om dan weer verder te gaan en iets voor het einde van het nummer meer snlheid en een melodisch ritme te krijgen, in "I'm Gonna Turn Your Castles into Sand" krijg ik een geweldige song met een gemiddeld tempo en dance invloeden te horen, waarbij stil zitten niet aan de orde is en in "Iron Gate" laat de band me genieten van een puik melodisch instrumental nummer met een terugkerend ritme, dat enkele minuten voor het einde van tempo en ritme verandert.
"Right As Rain" van Permanent Clear Light is een prima plaat, die over het algemeen vrij rustige, maar lekker in het gehoor klinkende nummers bevat, die invloeden van pop en psychedelische muziek bevatten en ik raad iedere liefhebber van deze genres dan ook aan deze schijf eens te gaan beluisteren.
Tetrao Urogallus uit Hamburg, Duitsland bestaat uit: Dennis Rux - sologitaar, David Nesselhauf - basgitaar, Corneel Canters - drums, Chris Haertel - Philicorda en Moog, Jan Schepmann - trompet en Mark Norton - saxofoon.
De band bracht op 27 mei 2022 hun debuut album "Tetrao Urogallus" als LP, als CD en als digitale download uit en deze is op 14 april 2023 gevolgd door het album "Gulo Gulo", dat via Sulatron Records als LP in een beperkte oplage van 500 stuks op 180 gram gerecyled zwart vinyl is uitgebracht en 6 nummers bevat.
Het album start met "Gulo Gulo", waarin Tetrao Urogallus een zwaar nummer met een niet al te hoog tempo ten gehore brengt, dat invloeden van de muziek van Black Sabbath en progressieve jazz en een terugkerend ritme heeft en dit nummer wordt gevolgd door "Aurora", een heerlijk nummer met een terugkerend ritme en een gemiddeld tempo (luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie) en "Lupus", een uitstekend stuk stoner met een gemiddeld tempo, dat met de tonen van "Black Sabbath" van Black Sabbath begint en Spaanse blazers invloeden heeft.
Dan volgen "Regnum Umbrarum", een lekker in het gehoor klinkend nummer met een gemiddeld tempo, een terugkerend ritme en Spaanse invloeden, dat tegen het einde progressieve jazz invloeden krijgt en "Corvus Corax", een prima nummer met een aanstekelijk terugkerend ritme en een gemiddeld tempo, dat progressieve jazz invloeden bevat.
In het laatste nummer "Vetus Imperium" zet Tetrao Urogallus me een 18 minuten durend stuk muziek voor, dat in een traag tempo begint, een terugkerend ritme heeft en na 5 minuten verandert en invloeden van de muziek van Pink Floyd ("One Of These Days") krijgt, om enkele minuten later in een stuk progressieve rock over te gaan, dat een iets hoger tempo krijgt, waardoor de muziek dansbaar wordt en even later weer trager gespeeld wordt, om met een licht hypnotiserend terugkerend ritme te eindigen.
"Gulo Gulo" van Tetrao Urogallus is een puike plaat, die uitstekende stoner en progressieve muziek bevat en ik raad iedere liefhebber dan ook aan om deze schijf eens te gaan beluisteren en zelf hun oordeel hierover te vellen.
The Small Faces werd in 1965 te Londen, Engeland opgericht en bestond in eerste instantie uit: Steve Marriott - zang, sologitaar, mondharmonica en keyboards, Ronnie Lane - basgitaar, zang, sologitaar, Kenney Jones - drums, percussie en zang en Jimmy Winston - keyboards en laatstgenoemde werd in 1966 vervangen door Ian McLagan - keyboards, zang, sologitaar en basgitaar waarbij het vermelden waard is, dat Steve Marriott, Ronnie Lane en Ina McLagan respectievelijk in 1991, 1997 en 2014 zijn overleden.
In hun beginperiode speelde de band Rhythm & Blues en soul klassiekers van artiesten zoals James Brown, Ben E.King en Smokey Robinson, plus enkele eigen composities van Marriott en Lane en kreeg een contract bij Decca, waar de band in 1965 hun debuut single "Whatcha Gonna Do About It" op uitbracht, die gevolgd werd door "I've Got Mine", die ook via Decca verscheen.
Nadat deze beide verschenen waren, besloot Jimmy Winston als acteur en solo artiest verder te gaan en werd vervangen door Ian McLagan met wie de volgende singles werden uitgebracht: "Sha-La-La-La-Lee" (28 januari 1966), "All or Nothing" (augustus 1966), "My Mind's Eye" (1966) en "Hey Girl" (1966) en ook verschenen er dat jaar diverse EP's van de band, plus het debuut album "Small Faces" (6 mei 1966).
In 1967 maakte The Small Faces de overstap naar het Immediate label van The Rolling Stones manager Andrew Loog Oldham.
Daarop bracht de band de albums: "There Are But Four Small Faces" (1967), "Small Faces"(1967), "Ogdens' Nut Gone Flake" (1968) en "In Memoriam" (1969) uit, plus de singles: "Itchycoo Park" (1967), "Tin Soldier" (1967), "Lazy Sunday" (1968), "The Universal" (1968) en "Afterglow Of Your Love" / "Wham Bam Thank You Man" (1968).
Aan het einde van 1968 verliet Steve Marriott de band en dat betekende meteen het einde van The Small Faces, waarna de band in dezelfde samenstelling van 1975 tot 1978 weer bij elkaar kwam, echter zonder Ronnie Lane die er na de eerste repetitie weer mee stopte.
In zijn plaats kwam ex-Roxy Music basgitarist Rick Wills het trio versterken en in deze formatie verschenen de albums: "Playmates" (Atlantic, 1977) en "78 In The Shade" (Atlantic, 1978), waarna de band in 1978 definitief uit elkaar ging,
Wel verschenen er nog enkele albums via diverse labels, zoals de compilatie 2LP "The Autumn Stone" (Immediate, 1969), "The Decca Years" (CD compilatie Decca 2015), "From The Beginning" (LP Decca, 1967 en CD Decca, 2012) "The BBC Sessions" (Strange Fruit, 1999), "Nice" (Verzamel CD met alle singles, NMC Music, 2000), "Here Comes The Nice" (4CD + 4 7" vinyl EP's Charly Records en Immediate, 2014) en "Live 1966" (LP en CD, Nice Records, 2018).
Immediate heeft het album "Small Faces" in 2023 als 2CD album heruitgebracht, waarop zowel de stereo als de mono versies van deze LP te horen zijn en deze worden aangevuld met 7 mono bonus nummers (CD 1) en 9 stereo bonus nummers (CD 2).
CD1 bevat de mono opnamen, waarvan "(Tell Me) Have You Ever Seen Me" het eerste nummer is en hierin speelt The Small Faces een heerlijke uptempo rock song met een aanstekelijk ritme, die een hoog meezing gehalte heeft (luister naar de stereo uitvoering van dit nummer via de youtube link onder de recensie) en gevolgd wordt door "Something I Want To Tell You", een puike song met een gemiddeld tempo, die progressieve rock invloeden bevat en "Feeling Lonely", een korte song met een aanstekelijk ritme, dat aanzet tot dansen.
Daarna volgen "Happy Boys Happy", een kort instrumentaal nummer, waarin het orgel de hoofdrol speelt, "Things Are Going To Get Better", een nummer met een niet al te hoog tempo, lichte invloeden van "All Or Nothing" en een aanstekelijk ritme en "My Way Of Giving", een uitstekende song met een gemiddeld tempo, die een kleine hit voor de band werd.
In "Green Circles" zet The Small Faces me een geweldige pop song voor, die subtiele tempowisselingen heeft en lichte psychedelische invloeden bevat, in "Become Like You" laat de band me genieten van een schitterende song met een gemiddeld tempo en een vrolijk aanstekelijk ritme, dat dansbaar is en folk invloeden bevat en in "Get Yourself Together" krijg ik een lekker in het gehoor klinkende song met een gemiddeld tempo te horen, die een dansbaar aanstekelijk ritme en tempowisselingen bevat.
Dan volgen "All Of Our Yesterdays", een song met een gemiddeld tempo en een vrolijk ritme, die bigband en jaren 50 invloeden heeft, "Talk To You", een rhythm & blues song met soul invloeden en een gemiddeld tempo en "Show Me The Way", een prachtige song met een niet al te hoog tempo en barok invloeden.
Vervolgens hoor ik "Up The Wooden Hills To Bedfordshire", een verrukkelijke progressieve rock song met een aanstekelijk ritme, dat tegen het einde terugkerend wordt en "Eddie's Dreaming", een geweldige vrolijk klinkende mix van rhythm & blues en Zuid-Amerikaanse ritmes, die in een gemiddeld tempo wordt gespeeld.
Hierna volgen de bonus nummers, die beginnen met de singles "Here Come The Nice", een uitstekende poprock song met een gemiddeld tempo, die tempowisselingen heeft en deze wordt gevolgd door "Itchycoo Park", een heerlijke song met tempowisselingen ten gehore brengt, die een aanstekelijk dansbaar ritme heeft, "I'm Only Dreaming"(B-kant van "Itchycoo Park"), een mooie vrij rustige song, die zo nu en dan een stukje heftiger klinkt, "Tin Soldier", een fantastische swingende poprock song met enkele tempowisselingen en een aanstekelijk ritme en de B-kant "I Feel Much Better", een song met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk tempo, die na enkele minuten heftiger wordt, even stopt en dan weer verder gaat.
Verder hoor ik de alternatieve mixen van "(Tell Me) Have You Ever Seen Me", "Eddie's Dreaming" en "Green Circles", die niet veel van de uitgebrachte versies verschillen.
De muziek op CD2 klinkt een stuk voller, doordat de instrumenten door het stereo effect beter tot hun recht komen en bevat enkele andere bonus nummers.
Dat zijn: "Just Passing", een korte song met een rustig tempo en een vrolijk aanstekelijk dansbaar ritme, "Don't Burst My Bubble", een geweldige swingende rock song met lichte progressieve invloeden en een aanstekelijk ritme, dat beweging oproept, een sessie versie van "I Can't Make It", een heerlijke song met een gemiddeld tempo en een dansbaar ritme en de backing track "(If You Think You're) Groovy", een prima nummer, waarin de muziek bij tijd en wijle ver weg klinkt.
Ook staan de stereo uitvoeringen van "Itchycoo Park", "Here Come The Nice" en "Tin Soldier", plus de alternatieve versies van "Things Are Going To Get Better" en "Green Circles" op de CD.
de 2CD "Small Faces" van The Small Faces is een schitterend tijdsdocument met geweldige muziek, die niet in de collectie van liefhebbers van jaren 60 muziek mag ontbreken.
The Stripp uit Melbourne, Australië werd in 2019 opgericht en bestaat uit: Bek Taylor - zang en sologitaar, Matt Brown - basgitaar en zang, Andy Sanchez - drums en Jason Zeke - sologitaar en zang.
De band bracht op 22 februari 2020 hun debuut 7" EP in eigen beheer uit in een beperkte oplage van 40 stuks op roze vinyl, als 7" op zwart viny'en als digitale download en deze werd gevolgd door de split single "Electric Frankenstein (USA)/The Stripp Split", die op 30 juni 2021 als 7" EP op zwart, roze en groen vinyl en als digitale digitale download verscheen en op 25 november 2022 bracht de band hun debuut album "Ain't No Crime To Rock 'N' Roll" uit als LP op 180 gram oranje met rood gespetterd vinyl en als digitaal album in eigen beheer uit en in februari 2023 verscheen dit album, dat 10 nummers bevat, op CD via Bad Reputation Records.
Het album begint met het titel nummer "Ain't No Crime (To Rock 'N' Roll)", waarin The Stripp een fantastische swingende uptempo punk song met de snelheid van een hogesnelheidstrein speelt, die gevolgd wordt door "The Bitter End", een uptempo song met een aanstekelijk ritme en subtiele tempowisselingen en "Ghost Town", een geweldige swingende rock song met hardrock invloeden en een aanstekelijk terugkerend ritme.
Daarna volgen "Redline", een snelle song met rock & roll en hardrock invloeden, die swingt, "Alien Queen", een schitterende rock song met een gemiddeld tempo, die tempowisselingen en hardrock invloeden bevat en "Witch Hunt", een swingende uptempo rock song met een aanstekelijk dansbaar ritme, die lichte hip-hop invloeden en een terugkerend ritme heeft.
In "Back In Action" zet The Stripp me opnieuw zo'n swingende uptempo rock song voor, waarbij stil zitten geen optie is, in "Devil Child" blijft het tempo hoog en gaat de band verder met het maken van swingende muziek, in "Draw The Line" krijg ik een verrukkelijke uptempo rock song te horen, die swingt als een trein en in het laatste nummer "Don't Feed Me Your Lies" laat de band me nogmaals genieten van zo'n puike uptempo rock song, die hardrock invloeden en subtiele tempowisselingen heeft.
"Ain't No Crime To Rock 'N' Roll" van The Stripp bevat hoofdzakelijk uptempo rock songs, die invloeden van hardrock en punk hebben en ik kan elke liefhebber van deze genres deze schijf dan ook zeer aanbevelen.(luister naar dit album via de bandcamp link onder de recensie)
Multi-instrumentalist Tin Man is het alias van Johannes Auvinen uit Wenen, Oostenrijk.
Hij bracht zijn debuut uit met de digitale EP "Acid Test 01" op 24 januari 2011 en deze werd gevolgd door: "Neo Neo Acid" (digitaal album, 2 juni 2012), "Acid Test 08" (digitale EP 13 september 2013), "ODE) (CD en digitaal album, 20 september 2014), "Dripping Acid" (LP en digitaal album, 7 februari 2017), "Acid Acid Acid" (4LP en digitaal album, 22 juni 2018), "Acid Friend" (digitaal album, 18 september 2018), "Wasteland" (digitaal album, 20 november 2018), "Vienna Blue" (2LP en digitaal album, 22 januari 2019), "Scared" (LP en digitaal album, 6 maart 2019), "Perfume" (2LP en digitaal album, 18 maart 2019), "Places" (digitaal album, 1 november 2019), "Classics" (digitaal album, 17 maart 2020), "Square Garden 808 Mix" (digitaal album, 1 mei 2020), "Square Garden" (digitaal album, 1 mei 2020), "Tin Man Remixes" (digitaal album, 5 maart 2021), "Cool Wave" (digitaal album, 30 september 2021) en "Arles" (LP, CD en digitaal album, 28 april 2023).
Het album, dat via Bureau B Records verschijnt en 6 nummers bevat, start met "Arriveé", waarin Tin Man een prachtig rustig elektronisch nummer speelt, dat kosmische elementen bevat en gevolgd wordt door het titel nummer "Arles", een nummer met niet al te hoog tempo en een eentonig geluid, dat vergezeld gaat met een terugkerend ritme, dat halverwege een extra terugkerend ritme krijgt bijgevoegd, om korte tijd later iets meer melodie te krijgen en naadloos over te gaan in "Lucidité", een prima nummer met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk terugkerend ritme.
Daarna volgen "Espace Gestuel", een heerlijk melodisch nummer met een gemiddeld tempo, dat aanzet tot beweging en "Tournesol", een geweldig uptempo nummer met een terugkerend ritme en melodische invloeden, dat swingt.
In "Irisé" schotelt Tin Man me een elektronisch nummer met een vrij langzaam tempo voor, dat invloeden van kosmische muziek heeft en iets over de helft van het nummer iets meer melodie krijgt.
"Arles" van Tin Man is een puike elektronische plaat met niet al te hoge tempo's en terugkerende ritmes en liefhebbers van dit genre zullen de muziek op deze schijf dan ook zeker weten te waarderen.(luister naar dit album via de bandcamp link onder de recensie)
Harald Grosskopf (elektronische instrumenten) uit Hildesheim, Duitsland, startte in de jaren 60 als drummer bij de beat band The Stuntmen, waarna hij in The Scorpions speelde.
Vervolgens was hij de drummer van diverse bands en artiesten, waarvan de bekendste zijn: Ash Ra Tempel, Ashra, Cosmic Jokers, Fishmoon, Joachim Witt, Klaus Schulze, Wallenstein, Witthüser & Westrupp en 17 Hippies.
Zijn debuut solo album "Synthesist" verscheen als LP in 1980 via Sky Records, gevolgd door het album "Oceanheart", dat eveneens als LP via dit label werd uitgebracht en beide verschenen op 22 auguastus 2014 als LP en als digitaal album via Bureau B Records opnieuw.
In 2017 maakte hij samen met Eberhard Kranemann het album "Krautwerk" en speelde met hem in 2 nummers op "Blick" (2018) en "Ausblick" (2019) van het muziek collectief Station 17.
Om zijn 40 jarig bestaan als artiest te vieren, bracht Bureau B Records het album "Synthesist" op 5 juni 2020 in een beperkte oplage van 500 stuks op doorzichtig zon kleurig geel vinyl als 2LP uit en tevens verscheen het album als 2CD, waarvan vermeldenswaardig is, dat CD1 de originele opnamen uit 1980 (Sky Records) bevat en CD2 gespeeld wordt door diverse bands en artiesten, die hun interpretatie van de muziek van Grosskopf weergeven.
Op zijn album "Oceanheart", dat op 7 april 2023 als 2LP, als 2CD en digitaal via Bureau B Records verscheen, zijn de originele opnamen van dit album te horen, dat via Sky Records in 1985 werd uitgebracht en tevens zijn dezelfde opnamen uit 2022 te horen onder de naam "Oceanheart Revisited".
CD 1 start met "Eve On The Hill", waarin Harald Grosskopf een heerlijk elektronisch nummer met een gemiddeld tempo en een terugkerend dansbaar ritme speelt, dat krautrock en melodische invloeden heeft en gevolgd wordt door "While I'm Walking", een uitstekend elektronisch nummer met een terugkerend ritme en een niet al te hoog tempo en het titel nummer "Oceanheart", een mooi nummer met lichte new age invloeden, dat rust uitstraalt.
Daarna volgen "Coming Out", een lekker in het gehoor klinkend uptempo elektronisch nummer met een aanstekelijk dansbaar ritme, "Pondicherry Dream", een schitterend swingend uptempo Oosters klinkend nummer met een terugkerend ritme en melodische invloeden, dat beweging oproept en "Minimal Boogie", een fantastisch swingend uptempo nummer met een licht hypnotiserend terugkerend ritme, dat lichte krautrock invloeden heeft, waarbij stil zitten geen optie is.
"Oceanheart" van Harald Grosskopf staat vol geweldige elektronische nummers, die krautrock elementen herbergen en hiervan vind ik "Minimal Boogie" de uitschieter en ik raad iedere liefhebber van dit genre dan ook aan deze schijf eens te gaan beluisteren.(luister naar dit album via de bandcamp link onder de recensie)
Us And Them is een Zweeds folk duo, dat bestaat uit: Britt Rönnholm - zang en Anders Hakanson - gitaar en synthesizer.
Het duo maakte in 2008 hun debuut met de CD “Based on a True Story”, die via het eigen Withdrawn Recordings label verscheen en vooraf gegaan werd door de EP's "Canning Oak" (2006), "Seagulls" (2006) en "Man O' Sand To Girl O'Sea" (2006), die eveneens via dit label werden uitgebracht.
Vervolgens bracht het Fruits De Mer label in 2009 de vinyl EP "Julia Dream Of All The Pretty Horses" uit, waarmee het duo lovende kritieken oogstte van Mojo en Record Collector, gevolgd in 2011 door de EP "Summerisle" (Fruits De Mer) en in 2012 bracht het Ritual Echo Records de EP "Walk Light" uit, waarna in 2014 de EP "By The Time It Gets Dark" (Fruits De Mer) verscheen.
Het Mega Dodo Records label bracht 23 oktober 2015 het album "Summer Green And Autumn Brown" op zowel 180 gram zwart vinyl uit in een beperkte oplage van 250 stuks, plus als CD digipack, maar ook verscheen er een gelimiteerde oplage van 100 stuks als 4CD, inclusief de 3 CD EP's, die via Fruits De Mer werden uitgebracht en was alleen maar via de Mega Dodo's Bandcamp pagina te koop, dus niet in de winkels.
Op 12 december 2016 is de 10" EP "Fading With The Dwindling Sun" op gekleurd vinyl via het Fruits De Mer Records label verschenen en deze bevat 5 songs, die Sandy Denny (Fairport Convention) zong, waarvan er 3 door haar geschreven zijn, plus 1 van Richard Thompson en een traditionele.
Vervolgens verscheen 20 januari 2017 hun volgende single, getiteld "When I Was Walking" via het Mega Dodo Records, in een beperkte oplage van 150 stuks op groen vinyl, die alleen bestemd was voor Mega Dodo Singles Club leden en 150 stuks op zwart vinyl voor alle andere liefhebbers.
Op 20 april 2018 verscheen hun 7" vinyl single "From The Corner Of My Eye" / "The Iron Maiden" via Mega Dodo Records en bevat 2 digitale bonus downloads nummers "When Life Begins" en "All The Madman", waarop Astor Wolfe - zang, Dag Strömberg - dwarsfluit en Erik Håkansson - drums meespelen en deze wordt in een, met de hand genummerde, beperkte oplage van 250 stuks uitgebracht en op 15 juni 2018 bracht het duo hun tweede album uit als LP in een beperkte oplage op 180 gram licht blauw-groen zeekleurig vinyl en tevens als CD en digitale download via Mega Dodo Records, getiteld "On Shipless Ocean", die op 2 maart 2020 gevolgd werd door het digitale album "A Short Introduction", waarna de digitale singles "Looks Like It's Clearing Up" (8 april 2022) en "Evening song" (9 juni 2022) verschenen.
Na enkele jaren stilte verscheen op 23 september 2022 het derde album "And I Observed The Blue Sky", via Withdraw Records als CD, dat 11 nummers bevat en op 20 maart 2023 bracht Fruits De Mer Records een CD overzicht album van het duo uit, getiteld "An Introduction To", dat 16 nummers bevat en hoofdzakelijk bestaat uit covers van nummers, die als singles en EP's uitgebracht zijn door dit label en aangevuld zijn met enkele nummers van LP's, die niet via Fruits De Mer zijn verschenen en deze wordt op 5 mei 2023 gevolgd door de EP "We Count The Evening Stars", die via Withdraw Records als CD en als digitale EP wordt uitgebracht en 4 cover nummers bevat.
De EP begint met "Can I Stay With You?", waarin Us And Them een mooie folk song met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk ritme ten gehore brengt, die oorspronkelijk in 1968 door Nick Garrie werd uitgebracht.
Daarna volgt "Beachwood Park"(The Zombies, 1968), een prachtige rustige song, die ik door de prima zang van Britt beter dan het origineel vind klinken.
In "Little Girl In Bloom" (Thin Lizzy, 1973 laat Us And Them me genieten van een schitterende uitvoering van dit nummer.
Als laatste nummer hoor ik "The Garden Of Jane Delawney" (The Trees, 1970), die net als de originele versie fantastisch klinkt.
"We Count The Evening Stars" van Us And Them bevat 4 verrukkelijke covers, die op het lijf van het duo geschreven zijn en ik raad iedere liefhebber van folk muziek deze schijf dan ook sterk aan.
Psychic Lemon werd eind 2013 te Cambridge, Kent, Engeland opgericht en bestaat uit: Andrew Briston - sologitaar, zang en keyboards, George Horler - sologitaar en zang, Andrew Hibberd - basgitaar en Martin Law - drums en percussie.
Psychic Lemon liet zich muzikaal inspireren door bands als: Goat, The Heads, Amon Düül II, Syd Barrett en Ibibio Sound Machine en trad op festivals als Strawberry Fair te Cambridge en Solstice festival te Moonhenge op, na hun eerste optreden in oktober 2014.
De band rondde de opnamen voor hun debuut album "Psychic Lemon" in december 2015 af en deze werd op 4 maart 2016 uitgebracht als digitale download en als CD.
Op hun album "Frequency Rhythm Distortion Delay", dat 12 januari 2018 via Tonzonen Records in een gelimiteerde oplage van 750 stuks op paars gespetterd 12" vinyl verscheen en tevens op zwart vinyl, maar ook als CD en als digitale download via bandcamp verkrijgbaar is, bestaat Psychic Lemon nog maar uit 3 personen, omdat George uit de band is en als gastmuzikant speelt Iain Roddick op saxofoon met het trio mee.
Op 9 februari 2018 bracht de band de EP "Live AD 2017" als digitale download uit, die 23 november 29017 live in Chelmsford opgenomen werd.
Het derde album van de band is de live opgenomen plaat "Live At The Smokehouse", dat 5 nummers bevat en 26 april 2019 via Tonzonen Records in een beperkte oplage op oranje-groen gespetterd vinyl inclusief een 8 pagina's tellend boek verscheen en tevens als CD en digitale download verkrijgbaar is, waarbij verder vermeldenswaardig is, dat het album in de voorverkoop binnen 48 uur uitverkocht was.
De opnamen van het album vonden plaats op 10 augustus 2018 in The Smokehouse te Ipswich en op de LP staan, op kant B, 2 niet eerder uitgebrachte nummers, terwijl kant A van de LP 3 nummers van hun album "Frequency Rhythm Distortion Delay" bevat.
Op 8 november 2019 verscheen het album "Freak Mamma" via Drone Rock Records, dat op 27 september vooraf werd gegaan door het gratis digitale download nummer "White Light", dat eveneens op het album staat en op 13 april 2020 heeft de band de gratis digitale download "Studio Jams Volume 1", waarop 3 nummers staan, uitgebracht, op 5 juni 2020 verscheen het gratis album "Studio Jams Volume 2", eveneens als digitale download en deze bevat 5 nummers en op 5 maart 2021 werd "Studio Jams Volume 3", waarop 3 nummers staan, als gratis download in eigen beheer uitgebracht, die al binnen 1 maand gevolgd werd door "Studio Jams Volume 4", dat 2 nummers bevat en eveneens weer in eigen beheer als digitale download is verschenen en op 3 december 2021 verscheen "Studio Jams Volume 5", dat een iets meer dan 38 minuten durend nummer bevat, als gratis download.
Op "Studio Jams Volume 6", dat 7 april 2023 in eigen beheer via Bandcamp als gratis digitaal album verscheen spelen Andrew Briston en Martin Law de 4 nummers van het album.
Het eerste nummer dat ik hoor, heet "Volver", waarin Psychic Lemon een geweldig krautrock nummer met een gemiddeld tempo en een eentonig terugkerend hypnotiserend ritme ten gehore brengt.
Daarna volgt "Cranial Goblin", een uitstekend nummer met een niet al te hoog tempo, dat een hypnotiserend terugkerend ritme heeft, waarmee de band me in een lichte trance brengt.
In "A Playful Connection To Flow" schotelt Psychic Lemon me opnieuw een uitstekend stuk krautrock voor, dat in een gemiddeld tempo gespeeld wordt en een licht hypnotiserend ritme bevat.
Als laatste volgt "Destination Summerisle", een 19 minuten durend nummer, dat eveneens een gemiddeld tempo en een terugkerend ritme heeft, dat iets voor de helft van het nummer langzamer wordt, waardoor de muziek een ander effect op me krijgt, om enkele minuten later acid rock invloeden toegevoegd te krijgen en weer in een sneller tempo over te gaan, waarbij het terugkerende ritme gehandhaafd blijft.
"Studio Jams Volume 6" van Psychic Lemon bevat 4 fantastische nummers met sterke krautrock invloeden, die hypnotiserende terugkerende ritmes bevatten en ik kan elke liefhebber van dit genre deze uitstekende digitale download dan ook zeer aanbevelen.(luister naar dit album via de bandcamp link onder de recensie)
Hackberry uit Groningen, Nederland werd in 2015 opgericht en bestaat uit: Bechtum - drums, Venema - basgitaar, Hidskes - keyboards, De Boer - sologitaar en Bonardi - sologitaar.
De band bracht hun debuut uit met de digitale EP "Desert Orchid", die op 1 december 2016 verscheen, waarna op 8 september 2018 het debuut album "Hackberry" in eigen beheer als LP op zwart vinyl en als digitale download werd uitgebracht.
Via het Nederlandse ConstRuction Records label verschijnt hun tweede album "Breathing Space" als LP op 180 gram gekleurd en zwart vinyl, als CD en als digitale download.
Het album, dat 4 nummers bevat, start met "Lunares", waarin Hackberry een stevig progressief rock nummer speelt, dat invloeden van de jaren 70 muziek herbergt, enkele subtiele tempowisselingen bevat en na iets minder dan 5 minuten verandert in een prachtig rustig melodisch stuk muziek, om korte tijd later weer meer snelheid te krijgen en terug te keren naar het begonnen ritme, om dan nogmaals over te gaan in een langzaam gespeeld stuk en opnieuw terug te keren naar het begin.
Daarna volgt "Solitary March", een uitstekend nummer, dat in een rustig tempo start, om na enkele minuten meer snelheid met afwisselende tempo's te krijgen, waarbij de muziek zo nu en dan swingt.
In "Foreshadow" krijg ik een lekker klinkend nummer te horen, dat in een niet al te hoog tempo begint, heavy rock invloeden heeft en tempowisselingen bevat.
Als laatste nummer speelt Hackberry "Manticore", een uptempo progressief nummer, dat na enkele minuten van tempo verandert en over gaat in een stevig stuk muziek met een melodisch ritme.
"Breathing Space" van Hackberry is een puike plaat, die technisch goed in elkaar zit en prima progressieve rock bevat en ik raad liefhebbers van deze muzieksoort en de betere rock dan ook aan eens naar deze schijf te gaan luisteren.(luister naar een gedeelte van het album via de youtube link onder de recensie)
Life On Mars uit New York, Amerika bestaat uit: Fernando Perdomo - sologitaar en alle andere instrumenten en Earl Kayoss - zang, piano, synthesizer en ritme gitaar.
Het duo bracht op 8 juni 2015 hun debuut album "Far" als CD en als digitaal album uit en deze werd gevolgd door "The Resurrection Of Ants" (14 april 2017, CD en digitaal), "Trance Formation" (26 junuari 2018, CD, DVD en digitaal), "Observer" (27 juni 2020, CD en digitaal), "At Stars End" (2 december 2021, CD en digitaal) en "Shadows In A Jar", dat op 3 maart 2023 via Spirit Of Unicorn Music als CD en als digitaal album verscheen en 12 nummers bevat.
Op dit album, waaraan Kayoss en Perdomo hebben gewerkt, wordt het duo op enkele nummers bijgestaan door: Ruti Celli - zang en cello (track 5), Denny Seiwell (McCartney and Wings) - drums (track 8 en 11) Billy Sherwood (Yes) - zang, achtergrondzang, basgitaar en drums (track 4) en Salvador Navarra - keyboards (track 4).
Het album start met "Ego", waarin Life On Mars een heerlijke uptempo rock song met een aanstekelijk dansbaar ritme speelt, die swingt en gevolgd wordt door "The Key", een schitterende rock song met een gemiddeld tempo en lichte invloeden van progressieve blues en "Stray Dog", een geweldige swingende uptempo rock song met een aanstekelijk dansbaar ritme.
Daarna volgen "After All", een mooie rustige poprock song, waarin de zang van Billy Sherwood goed te onderscheiden is, "Technology", een prachtige pop song met een niet al te hoog tempo en een aanstekelijk ritme, dat door het cello spel enigszins een trieste uitstraling heeft en "Rabbits", een fantastische song met een gemiddeld tempo en een hoog meezing gehalte.
In "And Besides…" schotelt Life On Mars me een uitstekende song met een vrij rustig tempo voor, die gewoon lekker klinkt, in "She's Already Gone" krijg ik een puike rock song met een gemiddeld tempo te horen en in "Rock People" laat de band me genieten van een verrukkelijke uptempo song, die swingt en tot beweging aanzet.
Verder volgen "Nancy’s Finger", een song met een gemiddeld tempo en een terugkerend ritme, "Only One", een geweldige pop song met een gemiddeld met een aanstekelijk ritme, "Hurricane Jane", een song met een gemiddeld tempo, die een dansbaar ritme heeft en het titel nummer "Shadows In A Jar", een heerlijke swingende rock song met een gemiddeld tempo en uitstekend gitaarspel.
"Shadows In A Jar" van Life On Mars staat vol prima rock songs, waar ik van begin tot einde van genoten heb en ik raad kiefhebbers van de betere rock deze schijf dan ook van harte aan.(luister naar dit album via de youtube link onder de recensie)
Dez Dare (het alias van Darren Smallman van de bands Battle Worldwide, Low Transit Industries, Thee Vinyl Creatures, The Sound Platform en Warped) groeide op in Geelong, Victoria, Australië, waar hij beïnvloed raakte door de lokale punk en rock scene in 1990 en verhuisde naar Engeland in 2010, waar hij sindsdien deel uit maakt van de huidige muziekscene.
Hij bracht op 30 oktober 2020 zijn debuut EP "So Cold, Josephine" als digitale EP uit, gevolgd op 12 februari 2021 door de digitale split EP "Splitz", die hij deelde met Melt Citizen (El Paso, USA), waarna op 15 maart 2021 het digitale nummer "Dumb Dumb Dumb" verscheen, als voorloper van het album "Hairline Ego Trip", dat 9 nummers bevat en op 4 juni 2021 via CH!MP Records als LP in een beperkte oplage op gespetterd vinyl, als CD in een beperkte oplage van 40 stuks en als digitale download werd uitgebracht.
Daarna verscheen op 1 april 2022 zijn single "1.9.8.5." via CH!MP Records, als voorloper van zijn album "Ulysses Trash", dat op 19 augustus 2022 via dit zelfde label werd uitgebracht, waarnap 17 maart 2023 het album "Perseus War" via dit label als LP, als CD en als digitaal album verscheen en op 5 mei 2023 wordt dit gevolgd door de 7" EP "Critical Mind Dump", dat via Six Tonnes De Chair onder licensie van CH!MP! verschijnt.
De EP, die 4 nummers bevat, start met "CMD OK!", waarin Dez Dare een lekker in het gehoor klinkende rock song speelt, die eem gemiddeld tempo heeft en invloeden van punk bevat en gevold wordt door "Uncanny Velocity", een geweldige uptempo punk song, die swingt als een trein.
Daarna volgen "Phase Transitions", een kort progressief klinkend nummer van 37 seconden en "Weasel Breath", een swingende rock song met een terugkerend ritme, dat aanzet tot dansen.
"Critical Mind Dump" van Dez Dare is een uitstekende EP, die heerlijke aanstekelijke punk en rock nummers bevat, waar ik erg van genoten heb en ik raad elke liefhebber van deze muzieksoorten aan deze schijf eens te gaan beluisteren.(luister naar 2 nummers van dit album via de bandcamp link onder de recensie)
CEL is een duo, dat bestaat uit Felix Kubin - orgel en elektronica uit Hamburg, Duitsland en Hubert Zemler - drums en percussie uit Warschau, Polen.
Op 17 november 2017 bracht Felix het album "Takt Der Arbeit" onder de naam Felix Kubin uit met medewerking van Hubert Zemler, Miłosz Pękala en Magdalena Kordylasińska, waarop film muziek te beluisteren valt, die geïnspireerd is door de film muziek van de jaren 1950 toto 1990.
Hun debuut album "CEL" werd op 14 februari 2020 via Bureau B Records als LP, als CD en als digitale download uitgebracht en op 21 april 2023 verschijnt hun tweede album "Gegenwelt" via dit label als LP, als CD en als digitale download.
Het album bevat 8 nummers en begint met "Tokamak", waarin CEL een melodisch elektronisch nummer, dat in een gemiddeld tempo gespeeld wordt en invloeden heeft van een soundtrack en de muziek van computer spelletjes en dit nummer wordt gevolgd door "Rompecristales", een swingend uptempo nummer met een aanstekelijk terugkerend ritme en "Eiweißangriff", een schitterend uptempo elektronisch nummer met een lichte jazz en computer spelletjes invloeden, dat swingt.
Daarna volgen het titel nummer "Gegenwelt", een fantastisch kraurtock nummer met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk licht hypnotiserend terugkerend ritme, "Trippeltanz", een heerlijk uptempo elektronisch nummer met een aanstekelijk dansbaar ritme en lichte krautrock invloeden en "Flucht Zum Mars", een verrukkelijk nummer met een terugkerend ritme, dat aanzet tot dansen.
In "Geometrischer Glanz" zet CEL me weer zo'n uitstekend nummer met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk ritme voor en In "Transformator Matki Polki" krijg ik een experimenteel elektronisch nummer te horen, dat ruimtelijke invloeden heeft.
"Gegenwelt" van CEL is een puike plaat, die vol heerlijke elektronische muziek staat en ik raad iedere liefhebber van dit genre dan ook aan om deze schijf eens te gaan beluisteren.(luister naar dit album via de bandcamp link onder de recensie)
Robocop Kraus werd in 1998 te Hersbruck, Duitsland opgericht en bestaat, na diverse bezettingswisselingen, tegenwoordig uit: Hans-Christian Fuss - drums, Robin Van Velzen - basgitaar, Markus Steckert - orgel, Matthias Wendl - sologitaar en Thomas Lang - zang.
De band bracht de volgende albums uit: "The Robocop Kraus / The Cherryville" (1998, LP split album, Swing Deluxe Records), "Inferno Nihilistique 2000" (1999, LP, Swing Deluxe Records), "Tiger" (2001, LP en CD, Day After Records), "Living With Other People" (2003, LP, CD en digitaal, L'Age D'Or, Day After Records), "They Think They Are The Robocop Kraus" (2005, LP, CD en digitaal, Epitaph, L'Age D'Or) en "Blunders And Mistakes" (2007, LP, CD en digitaal, ANTI), plus de compilaties: "As Long As We Dance We Are Not Dead" (2002, CD, Swing Deluxe Records) en "Why Robocop Kraus Became The Love Of My Life" (2022, 2LP en 2CD, Tapete Records).
Tevens verschenen er diverse EP's en singles en werd het album "Smile", waarop 13 nummers staan, op 14 april 2023 als LP in een beperkte oplage van 500 stuks opgenummerd transparant vinyl, als CD en als digitaal album via Tapete Records uitgebracht.
Het album begint met "Young Man", waarin Robocop Kraus een geweldige swingende uptempo song ten gehore brengt, die invloeden van new wave, pop en rock bevat en tempowisselingen heeft en dit nummer wordt gevolgd door "Innocent Fun", een heerlijke uptempo rock song met een aanstekelijk dansbaar ritme (luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie) en "On Repeat", een uptempo song met new wave invloeden, die swingt en een aanstekelijk ritme heeft.
Daarna volgen "Giant Of Love", een lekker in het gehoor klinkende song met een terugkerend ritme, die aan zet tot dansen, "World" / "Inferno", een mooie new wave song met een gemiddeld tempo en een dansbaar ritme en "Cradle Of Filth", een prima uptempo song met een aanstekelijk ritme, dat aanzet tot dansen.
In "Cannonball" zet Robocop Kraus me een prachtige pop song met een gemiddeld tempo voor, die beweging oproept, in "Under Control" krijg ik een fantastische uptempo powerrock song te horen, die subtiele tempowisselingen heeft en licht punk invloeden bevat en in "Savages" laat de band me genieten van een verrukkelijke uptempo song met punk en powerrock invloeden, die swingt.
Dan volgen "All The Ideas", een schitterende rock song met een vrij rustig tempo en een terugkerend ritme, "What I Wanted", een uptempo song met een repeterend drums ritme en een hoog meezing gehalte en "The Boy's No Good", een song met een niet al te hoog tempo en een dansbaar ritme.
Het laatste nummer van het album heet "The Foul Stench Of Our Time" en hierin speelt de band een korte puike ruige punk song, die met hoge snelheid mijn gehoorgang binnen komt en swingt als een trein.
"Smile" van Robocop Kraus bevat hoofdzakelijk lekker in het gehoor klinkende uptempo powerrock nummers, die swingen en een dansbaar ritme hebben en ik raad liefhebbers van deze muzieksoort en de betere pop deze schijf dan ook zeer aan.
Astral Magic uit Finland is het solo project van basgitaar speler Santtu Laakso van de in 1991 opgerichte psychedelische spacerock band Dark Sun.
Op zijn eerste solo album "Visions Of Infinity", waarop 9 nummers staan, bespeelt hij alle instrumenten zelf en krijgt daarbij hulp van gastmuzikanten Martin Weaver (ex-Dark en Wicked Lady) - sologitaar (behalve op "Ancient Mysteries", "Onboard The Spaceship" en "Creatures From Beyond"), Scott Heller - synthesizer (op "Winds Of Time") en Samuli Sailo - ukelele (op "Winds Of Time").
Het album werd via Space Rock Productions en Sapphire Records uitgebracht, als LP in een beperkte oplage van 250 stuks op 180 gram marmer kleurig vinyl, die met de hand genummerd zijn, als CD in een beperkte oplage van 150 stuks, die met de hand genummerd zijn en als digitale download en vermeldenswaardig is verder, dat het album opgedragen wordt aan Sylvi Maria Laakso (23.12.1923 – 1.6.2020), de moeder van Santtu.
Op 1 maart 2022 verscheen zijn tweede solo album, getiteld "Lords Of Space", dat 10 nummers bevat, via Clostridium Records als LP in beperkte oplage, als CD in een beperkte oplage van 300 stuks, die 2 extra nummers bevat en als digitaal album en hierop spelen de volgende muzikanten: Jay Tausig - drums, viool, saxofoon, sologitaar (track1) E-bow gitaar (track 8), Vince Cory - sologitaar (track 2), Kimi Kärki - sologitaar (track 4), Mikael C. Haavisto - slogitaar (track 9 en 10), Perttu Lindberg - drums (track 1), terwijl Santtu zelf synthesizer, sequencers, solo- en basgitaar en zang voor zijn rekening neemt, waarbij verder het vermelden waard is, dat de bonus nummers oorspronkelijk op een 7" single verschenen.
Astral Magic bracht op 17 juni 2022 het album "Magical Kingdom" uit, dat 8 nummers bevat en via Tonzonen Records als LP in een beperkte oplage van 500 stuks op geel met wit gespetterd vinyl met download kaart en als digitale download wordt uitgebracht en in de periode 2020-2021 door krautrock legende Eroc is opgenomen, gemixt en gemasterd.
Vervolgens verschenen "Alien Visitations" (CD-r, cassette en digitaal album, 30 juni 2022), "Let's Take A Ride" / "Blow Your Mind" (7" single en digitale single, 15 augustus 2022), "In A Haze" (CD en digitaal album, 2 september 2022) en "Apparition's Breath" (CD en digitaal album, 4 november 2022), "We Are Stardust" (CD in een beperkte oplage van 100 stuks, 6 januari 2023) en op 5 mei 2023 verschijnt "Am I Dreaming?", waarop 9 nummers staan, via Astral Magic Music als LP in een beperkte oplage van 200 met de hand genummerde stuks op zwart vinyl gestoken in een speciaal door Dr.Koch (Vibravoid) getekende hoes, als LP in een beperkte oplage van 22 met de hand genummerde gesigneerde stuks op oranje vinyl, gestoken in een gezeefdrukte hoes, een A4 informatie vel en een A3 poster, als LP in een beperkte oplage van 23 met de hand genummerde gesigneerde stuks op doorzichtig vinyl, gestoken in een gezeefdrukte hoes, een A4 informatie vel en een A3 poster, als LP in een beperkte oplage van 23 met de hand genummerde gesigneerde stuks op violet vinyl, gestoken in een gezeefdrukte hoes, een A4 informatie vel en een A3 poster, als LP in een zeer beperkte oplage van 3 testpersing stuks op zwart vinyl, als LP in een beperkte oplage met de hand genummerde gesigneerde stuks op goud vinyl, gestoken in een gezeefdrukte hoes, een A4 informatie vel en een A3 poster, als CD in een beperkte oplage van 100 stuks gestoken in een speciaal door Dr.Koch (Vibravoid) getekende hard cartonnen hoes en als digitaal album.
Hierop spelen de volgende muzikanten: Santtu Laakso - zang, basgitaar, akoestische en elektrische gitaar, synthesizer en percussie, Jay Tausig - drums, Dr. Koch (Vibravoid) - sologitaar (track 1, 4, 9, 8 en 9), Gregory Curvey - sologitaar (track 3), Fred Laird - sologitaar (track 6), Jaire Pätäri (Octopus Syng) - sologitaar (track 2) gitaar - (track 5), Perttu Lindberg - drums (track1, 6 en 7) en Jasmin Anglén - vertelling (track 8).
Het album begint met het titel nummer "Am I Dreaming?", waarin Astral Magic een fantastische psychedelische song met een gemiddeld tempo en een terugkerend dansbaar ritme ten gehore brengt, die ruimtelijke en jaren invloeden 70 heeft en gevolgd wordt door "Through The Purple Skies", een heerlijke psychedelische song met een aanstekelijk dansbaar ritme, lichte ruimtelijke invloeden en een hoog meezing gehalte en "Stars Above", een uitstekend instrumentaal uptempo nummer met een disco ritme, dat lichte psychedelische invloeden heeft en aanzet tot dansen.
Daarna volgen "Down Memory Lane", een schitterende song met een niet al te hoog tempo en een terugkerend dansbaar ritme en licht psychedelische invloeden, "Too Fast", een geweldige uptempo rock song met invloeden van de Duitse band Vibravoid en spacerock en een zeer dansbaar ritme, waarbij stil zitten niet aan de orde is en "The 4th Dimension", een verrukkelijk uptempo psychedelisch spacerock nummer, dat een terugkerend dansbaar ritme heeft en swingt.
In "Let's Take A Ride" zet Astral Magic me een puike swingende spacerock song met een gemiddeld tempo voor, die een aanstekelijk terugkomend ritme heeft, in "Sweet Mary Jane" laat hij me genieten van een prima dansbare psychedelische rock song, die een aanstekelijk ritme bevat en invloeden van Vibravoid heeft en in het CD bonus nummer, de remix van "Sixth Sense" krijg ik opnieuw zo'n lekker in het gehoor klinkende spacerock song met een gemiddeld tempo en een dansbaar ritme te horen, dat beweging oproept.
"Am I Dreaming?" van Astral Magic staat vol fantastische psychedelische en spacerock nummers, waar ik vanaf het begin erg van genoten heb en ik raad liefhebbers van deze genres, dit meesterlijke album dan ook sterk aan.(luister naar enkele nummers van dit album via de bandcamp link onder de recensie)
"Magick Brother" is het debuut album van de band Gong, dat in de periode september-oktober 1969 te Parijs, Frankrijk werd opgenomen en in maart 1970 via het Franse BYG Actuel label verscheen.
De muzikanten die dit album opnamen waren: Daevid Allen - zang, semprini, bas- en sologitaar, Gilli Smyth - zang en ruimtelijk gefluister, Earl Freeman - contrabas (track 6) en piano (track 7), Barre Phillips - contrabas (track 2 en 8) Dieter Gewiffler - contrabas (track 1 en 7), Jasmin Smyth - stemmen (track 1 en 8), Burton Greene - piano en piano harp, Didier Malherbe - dwarsfluit en sopraan saxofoon en Rachid Houri - tabla en drums.
Op 27 januari 2023 verscheen dit album opnieuw via Charly Records als LP op 180 gram vinyl, als CD met 2 bonus nummers en als digitaal album.
Het album begint met "Mystic Sister - Magick Brother", waarin Gong een psychedelisch stukje muziek speelt, dat na enkele minuten over gaat in een uitstekende progressieve song met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk ritme en deze wordt gevolgd door "Change The World", een geweldige psychedelische song met een gemiddeld tempo en "Glad To Sad To Say", een heerlijke psychedelische song met een niet al te hoog tempo.
Daarna volgen "Chain Store Chant - Pretty Miss Titty", dat experimenteel begint, om na korte tijd over te gaan in een schitterende licht psychedelische pop song met een vrij rustig tempo en een aanstekelijk ritme, "Fredfish - Hope You Feel OK", dat met een verhaaltje begint, om al snel te veranderen in een puike psychedelische song met een langzaam tempo en "Ego", een song met een gemiddeld tempo en een terugkerend ritme, die experimentele elementen bevat.
In "Gong Song" zet Gong me een song voor, die met een verhaaltje begint, om na een kleine minuut te veranderen in een geweldige psychedelische song met een gemiddeld tempo, die subtiele tempowisselingen heeft, lichte acid rock invloeden bevat en iets voor het einde chaotisch wordt, in "Princess Dreaming" krijg ik een experimenteel nummer te horen, in "5 & 20 Schoolgirls" laat de band me genieten van een psychedelisch nummer met een gemiddeld tempo en progressieve rock invloeden en in "Cos You've Got Green Hair" speelt de band een verrukkelijke vrij trage song met Oosterse invloeden en een ritme, dat me in een toestand van rust brengt.
Verder volgen de bonus nummers, waarvan de single versie van "Est-Ce Que Je Suis?" de eerste is en hierin hoor ik Gong een puike uptempo song spelen, die een aanstekelijk ritme heeft en bij tijd en wijle experimenteel klinkt en deze wordt gevolgd door de single versie van "Hip Hypnotise You", een experimentele psychedelische song met tempowisselingen en een gemiddeld tempo.
"Magick Brother" van Daevid Allen Gilli Smyth Gong staat vol prima psychedelische nummers, die zo nu en dan experimenteel klinken en ik kan iedere liefhebber van deze genres dit tijdsdocument dan ook van harte aanbevelen.(luister naar dit album via de bandcamp link onder de recensie)
%20-%20Gegenwelt.jpg)
