Review: Ifsounds - Reset (Melodic Revolution Records, 2015) (Progressieve Rock)

Ifsounds is een Italiaanse progressieve rock band uit Petacciato, die vans 1993 tot 2000 bestond uit: Claudio Lapenna – piano, keyboards en zang, Dario Lastella – sologitaar, programmering en zang, Franco Bussoli – basgitaar en Pietro Chimisso - drums, speelde in hun begin periode covers van bands als: Pink Floyd, Queen, The Police en andere bekende groepen, maar ook enkele eigen nummers en was regelmatig op festivals te zien.
In 2004 kwam de band weer samen en bestond toen uit: Claudio Lapenna – piano, keyboards en zang, Dario Lastella – sologitaar, programmering en zang, Franco Bussoli – basgitaar en Paolo De Santis – zang. 
Ifsounds, die toen nog If heette, bracht in dat jaar hun eerste demo "In The Cave" in deze formatie uit, die in 2005 gevolgd werd door een nieuwe demo, getiteld "If" en daarop speelden Elena Ricci (zang) en Luca Tilli (cello) als gastmuzikanten mee.
De band bracht hun debuut album "The Stairway" in 2006 uit, waarna Luca Di Pardo (drums) bij de band kwam en in 2008 verscheen het album "Morpho Nestira", gevolg door de 2CD "If…Sounds", een collectie van eerder uitgebrachte opnamen, plus 1 nieuw nummer.
Daarna bracht de band het album "Apeirophobia" (2009) uit, waarin de bandbezetting gewijzigd was en de naam If veranderde in Ifsounds en Elena Ricci - zang en Enzo Bellocchio – drums de nieuwe bandleden waren.
In 2011 was Elena weer uit de band en verscheen de EP "Unusual Roots", die in 2012 gevolgd werd door het album "Red Apple".
Daarin bestond de band uit: Federica Berchicci – zang, Claudio Lapenna – elektrische en akoestische piano, keyboards, orgel, synthesizer en zang, Dario Lastella – sologitaar, keyboards, synthesizer, sequencers, basgitaar, ukelele en zang, Franco Bussoli – basgitaar en Enzo Bellocchio – drums.
Hun nieuwe album "Reset", dat 10 nummers bevat, is door het Melodic Revolution Records label in twee talen uitgebracht, zowel in het Italiaans als in het Engels, terwijl de band ook deze keer weer enkele wisselingen heeft ondergaan en tegenwoordig bestaat uit: Runal - zang, Dario Lastella – sologitaar, keyboards, synthesizer en zang, Fabio De Libertis – basgitaar, Claudio Lapenna – elektrische en akoestische piano, keyboards, orgel, synthesizer en zang en Gianni Manariti – drums, percussie en zang.

Het Engelstalige album begint met "When I Was Born Again" en daarin krijg ik een uitstekende progressieve rock song met wisselende ritmes voorgeschoteld, die bij tijd en wijle swingt als een trein (luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie) en gevolgd wordt door "Fr964", waarin de band me een schitterend swingend instrumentaal symfonisch rock nummer laat horen.
Daarna hoor ik "40-14" en hierin speelt de band in het begin een heerlijke dansbare rock song met lichte punk invloeden, waarin enkele subtiele tempowisselingen zitten, maar die halverwege over gaat in een fantastisch stuk psychedelische progressieve rock, waarna "Laura" volgt en ik de band een prachtige rustige song hoor spelen, die door het gebruik van de viool een melancholisch karakter krijgt.
Dan volgt "I've Never Hated Anyone", waarin de band me een lekker in het gehoor klinkende swingende uptempo hardrock song voor zet, gevolgd door "Run Away" en ook in dit nummer laat de band me genieten van een heerlijke rustige melodische rock song, waarin enkele prima tempowisselingen zitten.
Aan het begin van "Flashback" krijg ik een vrij heftig startend hardrock nummer te horen, dat na korte tijd over gaat in een prima rustige melodische song en in "Fading To Blue" laat Ifsounds me opnieuw genieten van een geweldig mooie rustige rock song.
Vervolgens hoor ik het titelnummer "Reset" en daarin speelt de band een schitterend instrumentaal progressief rock nummer, waarna het laatste nummer van het album volgt, getiteld "The Tide" en hierin zet de band me ook nu weer een verrukkelijke melodische rock song voor, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt.

Ifsounds heeft met "Reset" een uitstekende afwisselende schijf afgeleverd, die heerlijke melodische progressieve rock muziek bevat en het beluisteren meer dan waard is, waardoor ik liefhebbers van dit genre dit album ten volle kan aanbevelen.

Review: The Optic Nerve - Penelope Tuesday (State Records, 2015) (Beat)

The Optic Nerve werd halverwege de jaren 80 in Brooklyn, New York, Amerika, opgericht door zanger Bobby Belfiore.
Samen met Tony Matura - sologitaar en zang, vormde hij de vaste kracht in de band, die regelmatig van samenstelling veranderde en 60er jaren gerelateerde muziek speelde.
De band bracht in haar bestaan slechts 2 singles uit en speelde sporadisch buiten Brooklyn.
In 1993 en 1994 brachten zowel Get Hip als Screaming Apple demo's van de band, die in de periode half tot eind jaren 80 gemaakt waren, uit op albums.
Halverwege januari 2005 namen Tony en Bobby samen met Tom Ward (Gravedigger V., Nashville Ramblers) - basgitaar en Mike Linn (Iron Gates) - drums een album op, dat, door diverse redenen, nooit uitgebracht zou worden.
2 Van de nummers, van dat album, zijn door het State Records label op single uitgebracht en deze is 15 september 2015 in een gelimiteerde oplage van 500 stuks op 7" vinyl verschenen, waarbij nog opgemerkt kan worden, dat de eerste 250 exemplaren voorzien zijn van een genummerde klaphoes.

De A-kant van de single heet "Penelope Tuesday" en daarin laat de band me een schitterende licht psychedelische beat song horen, waarbij de invloed van de samenzang van The Beatles goed hoorbaar is, terwijl de muziek een zeer aanstekelijk ritme bevat.
Op de B-kant krijg ik een heerlijke vrij rustige pop rock song voorgeschoteld, die me enigszins aan de muziek van The Byrds doet denken en in de jaren 60 gemaakt had kunnen zijn.

De single "Penelope Tuesday" van The Optic Nerve bevat 2 geweldige nummers, die er om schreeuwen gedraaid te worden en die ik iedere liefhebber van 60er jaren muziek kan aanraden. (luister naar gedeeltes van de single via de soundcloud link onder de recensie)

Review: The Jackets - Shadows Of Sound (Voodoo Rhythm Records, 2015) (Garagerock)

The Jackets is een Garagerock punk trio uit Bern, en Zurich, Zwitserland en Los Angeles, Amerika, dat in 2007 werd opgericht en bestaat, na een bezettingswisseling in 2008, uit: Jackie Brutsche (Jack Torera) - zang en sologitaar, Samuel Schmidiger - basgitaar en zang en Chris Rosales (Gringo Starr) - drums en zang.
Jackie speelde ook in de meiden band The Mad Cowgirl Disease uit Bern en in de band The Fox uit Zurich, terwijl Samuel "Scmidi" Schmidiger zanger en gitarist was van de band The Budget Boozers en Chris Rosales (een Amerikaan, die in 1994 van Los Angeles naar Zwitserland verhuisde) in de bands Lightning Beat-Man And The Never Heard Of 'Ems, Reverend Beat-Man And The Unbelievers en The Get Lost (met ex Miracle Workers Gerry Mohr en Robert Butler) speelde.
De band toerde 6 jaar door Europa en speelde onder andere in: Italië, Frankrijk, België, Nederland, Duitsland, Oostenrijk, Tsjechië, Denemarken, Noorwegen, Spanje, Portugal en natuurlijk Zwitserland en deelde het podium met bands als Baby Woodrose, The Monsters, Magnetix, King Kahn & BBQ, Gonn en The Sonics.
The Jackets bracht in augustus 2009 hun debuut album "Stuck Inside" (CD/LP) uit via het Zwitserse Subversiv Records label, die in maart 2012 gevolgd werd door "Way Out" (CD/LP), die via Duitse Soundflat Records verscheen.
Hun nieuwe CD/LP, "Shadows Of Sound", is in de bekende Circo Perrotti studio te Gijon, Spanje, analoog opgenomen onder leiding van producer Jorge Explosion.

Het album, dat 11 september 2015 door Voodoo Rhythm Records is uitgebracht, bevat 11 nummers, waarvan "Don't Turn Yourself In" het eerste is en hierin krijg ik een schitterende garagerock song te horen, die een aanstekelijk ritme bevat, een hoog meezing gehalte heeft en in een gemiddeld tempo gespeeld wordt, waarna ik "At The Go-Go" hoor, waarin de band het tempo iets versneld en een swingende dansbare rock song speelt.
Daarna zet de band me "Sometimes Maybe" voor en daarin krijg ik een lekker in het gehoor klinkende rock song met garagerock invloeden te horen, waarbij het ritme licht hypnotiserend werkt en dit nummer wordt gevolgd door "Keep Yourself Alive", een heerlijke swingende garagerock song met hoog meezing gehalte, waarin ook nu weer een aanstekelijk dansbaar ritme zit.
Dan volgt "Living The Past", waarin de band me een uitstekende rock song voorschotelt, die enigszins eentonig klinkt, maar desondanks swingt, waarna ik "Watch You Cry" te horen krijg en hierin speelt de band een prima dansbare rock song met jaren 60 invloeden.
In "Wheels Of Time" gaat de band verder met het maken van hun garagerock gerelateerde muziek en hoor ik opnieuw een lekkere dansbare rock song, die gevolgd wordt door "You Better" en daarin schotelt de band me een punk song voor, die eind jaren 70 gemaakt had kunnen zijn.
Vervolgens hoor ik "Hands Off Me", een heerlijke dansbare garagerock song, die enkele uitstekende tempowisselingen bevat, "Astronaut", een geweldig lekkere rustige poprock song, terwijl ik in de titelsong "Shadows Of Sound" weer een verrukkelijke swingende garagerock song te horen krijg.

De CD/LP "Shadows Of Sound" van The Jackets bevat 11 lekker swingende rock songs, waarvan ik van begin tot eind genoten heb en ik kan iedere liefhebber van garagerock en 60's gerelateerde muziek, deze schijf aanraden. (luister naar de teaser van het album via de youtube link onder de recensie)

Review: Suicide Syndicate - Savage Barbarians .. Have Feelings Too! (Troglodyte Records, 2015) (Punk)

Suicide Syndicate werd in 2009 te Malmö, Zweden opgericht door Bengtsson - zang en sologitaar, die uit de horror punk band The Mobile Freakshow kwam.
Samen met Ekan (Kalashnikov Orchestra, Vitiators) - basgitaar, CK Gakk - sologitaar en Peder Romansoff - drums, vormde hij de band, die in dat zelfde jaar hun debuut EP "Dead Generation” op 10"vinyl uitbracht via het Switchlight Records label.
Vervolgens verschenen de debuut LP “Bad Wolves Eat Small Pigs” (Switchlight Records, 2011) en hun tweede LP “In It For LIfe” (Switchlight Records, 2013), plus de 7"vinyl single “Watch it fall” (Switchlight Records, 2013), die aan de LP vooraf ging.
In 2014 werd CK Gakk vervangen door Rikk-Nine en op hun nieuwe album, dat zowel op CD als op LP (zwart vinyl en bloedrood vinyl) door Troglodyte Records wordt uitgebracht, speelt de band in een nieuwe bezetting en bestaat tegenwoordig uit: Bengtsson - zang en sologitaar, Johan - basgitaar en zang en Peder - drums.
In augustus verscheen de single "Kids Of Malmö Town", die ook op het album staat en hierop doen enkele zangers uit de lokale punk scene van Malmö mee, zoals:
Tobbe van Moderat Likvidation, Per van Oldfashioned Ideas en Fulip van Knægt en Gabba Gabba Hey.

Het album bevat 10 nummers, waarvan "Never Fall In Love" de eerste is en hierin krijg ik een lekker in het gehoor klinkende uptempo punkrock song te horen, die in de stijl van de bands uit de beginperiode van de punk gespeeld wordt en een circus intro bevat.
Daarna hoor ik de titel song "Savage Barbarians ... Have Feelings Too!" en ook dit is een swingende punk song, waarbij het onmogelijk is stil te blijven zitten, die gevolgd wordt door "Back To The 30’s", waarin de band het tempo flink opvoert en ik een snelle korte punkrock song te horen krijg.
Dan volgt "The Truth Is Out There", een geweldig stukje punk, dat nog iets korter is, maar met evenzoveel energie gespeeld wordt en gevolgd wordt door "Stasi Baby" en daarin zet de band me opnieuw een fantastische swingende rock song voor.
Ook met "In So Many Ways" krijg ik een uptempo jaren 70 punkrock song te horen, die swingt als een trein en in "Forced Into An Intervention" schotelt de band me een vrij heftige swingende punk song voor, waarbij stil zitten geen optie is.
Vervolgens hoor ik "Fuck Aina" en ook hierin laat de band me genieten van een swingende uptempo song, waarna ik "Doggystyle" te horen krijg, die net als de rest van de songs in een hoog tempo gespeeld wordt en in het laatste nummer van het album, de single "Kids Of Malmö Town" zit ik nog steeds op mijn stoel te wippen en hoor ik de band ook nu weer een schitterende swingende punkrock song spelen. (luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie)

Suicide Syndicate heeft met "Savage Barbarians .. Have Feelings Too!" een waanzinnig goed album met maatschappij kritische teksten gemaakt, dat van begin tot eind swingt en in geen enkele collectie van punk liefhebbers mag ontbreken, kortom: Een meesterwerk!

Review: Mechanik - Eadem Mutat Resurgo (R.A.I.G., 2015) (Progressieve Rock / Spacerock)

Mechanik is eind 2011 te Madrid, Spanje opgericht en bestaat uit: Klaus - sologitaar, synthesizer en zang, Olivares - basgitaar en drones, Lete G - drums en cimbalen en Yuldj - zang.
De band bracht in mei 2012 hun eerste demo, getiteld: "You Are The Teacher And The Guru EP", waarop 3 nummers staan, gevolgd in juli 2012 door "Inner Temple / Outer Temple EP" met daarop eveneens 3 nummers en eind oktober 2012 "Velut Stella Splendido EP" uit, waarop 2 nummers staan.
Deze 3 EP's werden in eigen beheer uitgebracht, waarna het nummer "Kwanmyongsong" van de "Velut Stella Splendido EP" in 2013 via het Engelse Fruits De Mer Records op de LP "Strange Fish Volume II" verscheen, terwijl het andere nummer "De Tepenecz" samen met "Bliss & Gloss" en "Inner Temple" van "Inner Temple / Outer Temple EP" en "Russian Doll" van "You Are The Teacher And The Guru EP" op hun debuut CD "Velut Stella Splendida" staat, dat in 2013 via het Russische R.A.I.G. label is uitgebracht.
Op hun nieuwe CD "Eadem Mutat Resurgo", die 8 nummers bevat en ook deze keer via het R.A.I.G. label uitgebracht wordt, is Olivares vervangen door Tasio.

Het eerste nummer van het album heet "Nesmrtelnost..." en hierin krijg ik, na een rustig begin, een geweldig swingend spacerock nummer te horen, dat progressieve rock invloeden bevat en met een hoge snelheid gespeeld wordt en naadloos door loopt in "...A Vecnost", waarin het tempo in het begin een stuk rustiger en experimenteler klinkt, om vervolgens over te gaan in een heerlijke swingende dansbare spacerock song met lichte disco invloeden, waarin de band een stem omvormer gebruikt en naar het einde toe terug keert naar het rustige experimentele geluid.
Daarna hoor ik "To Tzeitel", een fantastische progressieve rock song, die spacerock invloeden bevat en swingt als een trein, waarbij stil blijven zitten onmogelijk is.
Dit nummer gaat over in "Ein Heller Stern" en hierin laat de band me genieten van een melodisch progressief rock nummer met spacerock invloeden en van de muziek van de Russische band IWKC en op driekwart van het nummer verandert dit en wordt de muziek iets rustiger en meer psychedelisch.
In "Howl" start de muziek met een toespraak en zet de band me een schitterende progressieve rock song voor, die de sfeer van de begin jaren 70 uitwasemt (luister naar dit nummer via de bandcamp link onder de recensie) en verder gaat in "Particulas Subatómicas En El Jet De Un Agujero Negro" en daarin speelt Mechanik een verrukkelijk stukje experimentele psychedelische muziek, dat een vervolg krijgt in "Éclairs De Vie Après La Dernier Souffle", waarin de band me een fantastisch avant garde nummer voorschotelt en vervolgens het album afsluit met de song "Sgt. Shamar Thomas", een verschrikkelijk goede mix van spacerock, progressieve en melodische rock, waarin de band een aanklacht tegen de agressie in maatschappij laat horen.

Net als hun debuut album, is ook "Eadem Mutat Resurgo" een geweldige CD geworden en heeft Mechanik me bijna 55 minuten in de ban van hun fantastische muziek gehouden en ik kan iedere liefhebber van zowel progressieve rock, als spacerock en melodische rock dit album dan ook voor de volle 100% aanraden.

Review: Giobia - Magnifier (Sulatron, 2015) (Psychedelisch / Acid Rock)

De Italiaanse band Giobia uit Milaan bestaat al sinds 1997 en maakte reeds verscheidene CD's.
In 2005 was dat "Beyond The Stars", dat via het Ethnoworld label uit kwam en in 2010 verscheen "Hard Stories" via Area Pirata / Jestrai.
De band bestaat uit: Stafano "Bazu" Basurto - zang, sologitaar, sitar en bouzouki, Paolo Basurto - basgitaar, Saffo Fontana - orgel, synthesizer, viool en zang en Stefano Betta - drums en percussie.
"Introducing Night Sound" uit 2013 is hun derde plaat, die zowel op CD als op LP is uitgebracht door het Duitse Sulatron label, waarvan de eerste 500 exemplaren op oranje vinyl zijn geperst.
Ook hun nieuwe album "Magnifier" wordt door het Sulatron label zowel op CD als op LP uitgebracht, waarbij vermeldenswaardig is, dat de eerste 500 LP's op zwaar magenta vinyl zijn geperst en een inlegvel bevatten.

Het album, dat in de Sauna Recording Studios te Varese is opgenomen, start met "This World Was Being Watched Closely", dat met een toespraak begint, waarna de muziek ingezet wordt en ik een fantastische progressieve psychedelische rock song met dance invloeden te horen krijg, die in een vrij hoog tempo gespeeld wordt  en waarin enkele uitstekende tempowisselingen zitten.
Daarna laat de band me genieten van "The Pond" en daarin schotelt Giobia me een schitterende acid rock song voor, die rustig begint, maar langzaam opgebouwd wordt, waardoor het tempo een stukje hoger komt te liggen.
Dan volgt "The Stain" en hierin hoor ik de band een geweldige progressieve rock song spelen, die een wisselend tempo heeft en gevolgd wordt door "Lentamente La Luce Svanirà", waarin de band me een fantastisch hypnotiserend instrumentaal psychedelisch acid rock nummer voor zet, dat zeer dansbaar is en ik kan hierbij dan ook geen moment stil blijven zitten. (luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie)
In "Devil's Howl" krijg ik opnieuw zo'n uitstekende acid rock song te horen en ook in dit nummer laat de band me genieten van hun zeer aanstekelijke muziek.
Vervolgens hoor ik het langste nummer van het album, dat "Sun Spectre" heet en 15 minuten duurt.
Giobia speelt hierin een schitterend psychedelisch rock nummer, dat zeer dansbaar is en in een hoog tempo gebracht wordt en na een subtiele tempowisseling over gaat in een waanzinnig goed stukje progressieve rock.
Het laatste nummer van het album is de titelsong "The Magnifier" en hierin krijg ik ook nu weer een heerlijk licht psychedelisch rock nummer te horen, dat swingt als een trein.

Het album "Magnifier" van Giobia is een geweldige uitgave, die me van begin tot einde heeft weten te boeien en staat vol fantastische progressieve acid rock en psychedelische muziek, die in geen enkele collectie van liefhebbers van dit genre mag ontbreken, oftewel: Verplichte kost!

Review: Worthless - Children Of The Grave (Market Square Records, 2015) (Psychedelische Pop)

In 2012 richtte Curtis Godino samen met Skyler Toski, Nicole Zamfess, Leonard Skillet, Lily Rogers en  Sam Dishy de band Worthless op in de staat Florida, Amerika.
De band, die zich muzikaal liet beïnvloeden door de muziek van jaren 60 bands zoals The Fugs, verhuisde daarna naar Brooklyn, New York en bracht begin 2015 hun debuut LP op hun eigen label uit, na eerst een 7" vinyl single in eigen beheer te hebben uitgebracht.
De tweede 7" vinyl single van de band "Children Of The Grave" is in 2015 via het Market Square Records uit Engeland verschenen.

Op de A-kant, "Children Of The Grave, hoor ik de band een schitterende psychedelische pop song spelen, waarin de zang in de muziek me doet denken aan die van de jaren 60 band The Baroques uit Milwauki, maar ook invloed van een vroege Pink Floyd bevat. (luister naar dit nummer via de bandcamp link onder de recensie)
In "Softest", dat de B-kant van de single is, laat de band me opnieuw genieten van een heerlijke psychedelische pop song, die in een vrij rustig tempo gespeeld wordt en ook in dit nummer pakt de band muzikaal terug naar de psychedelische jaren 60.

De single "Children Of The Grave", van Worthless, bevat 2 schitterende psychedelische songs, die je als liefhebber van psychedelische muziek niet mag missen, oftewel: Verplichte kost!